Dziennik Ustaw - rok 2011 nr 18 poz. 91

Na podstawie art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju (Dz. U. Nr 96, poz. 616 i Nr 257, poz. 1726) zarządza się, co następuje:

1) polityką naukową i naukowo-techniczną państwa;

2) polityką wspierania innowacyjności;

3) polityką obronności i bezpieczeństwa państwa;

4) programami resortowymi, w zakresie właściwości Ministra Obrony Narodowej albo ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

2. Badania naukowe lub prace rozwojowe na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa są realizowane w ramach:

1) strategicznych programów badań naukowych i prac rozwojowych, zwanych dalej „programami strategicznymi”;

2) programów;

3) projektów;

4) udziału w międzynarodowych programach badań naukowych lub prac rozwojowych, w tym programach współfinansowanych ze środków zagranicznych.

1) określenie obszarów obronności i bezpieczeństwa państwa;

2) określenie celu głównego i celów szczegółowych oraz ich relacji do celów innych programów i projektów, a także wskazanie planowanych do uzyskania poziomów gotowości technologii, o których mowa w załączniku do rozporządzenia, w tym dla technologii krytycznych o znaczeniu determinującym powodzenie całego programu lub projektu;

3) określenie, czy program strategiczny, program lub projekt ma być w całości realizowany przez jednego wykonawcę;

4) określenie, w formie harmonogramu, pożądanych terminów realizacji;

5) ustalenie planu finansowego, w tym źródeł finansowania;

6) ustalenie sposobu realizacji i zarządzania, w szczególności w zakresie organizacji kontroli, nadzoru i odbioru prac.

2. Dyrektor Centrum przedstawia Komitetowi Sterującemu do spraw badań naukowych i prac rozwojowych w obszarze bezpieczeństwa i obronności państwa, zwanemu dalej „Komitetem Sterującym”, założenia dla:

1) programów strategicznych – w celu przygotowania i przedstawienia ministrowi właściwemu do spraw nauki do zatwierdzenia projektów programów strategicznych:

2) programów i projektów – w celu ustalenia regulaminów konkursów na wykonanie poszczególnych projektów.

2. Warunkiem rozpoczęcia prac rozwojowych na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa jest zastosowanie technologii, które uzyskały co najmniej VI poziom gotowości, określony w załączniku do rozporządzenia. W przypadku nieuzyskania co najmniej VI poziomu gotowości technologii prace rozwojowe poprzedza się badaniami naukowymi, zapewniającymi uzyskanie wymaganego poziomu gotowości technologii.

1) zgodność wniosku składanego w ramach programu strategicznego, programu lub projektu z obszarami obronności i bezpieczeństwa państwa, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1;

2) możliwość realizacji celu głównego i celów szczegółowych programu strategicznego, programu lub projektu;

3) realność harmonogramu przedstawionego we wniosku;

4) sposób zarządzania i jakość planowanego systemu zarządzania programem strategicznym, programem lub projektem.

2. W przypadku gdy realizacja badań naukowych lub prac rozwojowych na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa wiąże się z dostępem do informacji niejawnych, Komitet Sterujący ogłasza konkurs, w którym zaproszenie do składania ofert na wykonanie zadania kieruje do podmiotów dających rękojmię zachowania tajemnicy lub posiadających zdolność do ochrony informacji niejawnych w rozumieniu przepisów o ochronie informacji niejawnych.

2. Nadzór jest realizowany przez zespół nadzorujący, powoływany dla programu strategicznego, programu lub projektu przez Dyrektora Centrum.

3. W skład zespołu nadzorującego wchodzą:

1) pracownik albo pracownicy Centrum;

2) przedstawiciele ministrów zainteresowanych wykorzystaniem wyników programu strategicznego, programu lub projektu;

3) inne osoby posiadające kwalifikacje, które z uwagi na specyfikę programu strategicznego, programu lub projektu, są niezbędne do zapewnienia prawidłowego nadzoru nad jego realizacją.

4. Do zadań zespołu nadzorującego należy w szczególności:

1) przygotowywanie dla Dyrektora Centrum i Komitetu Sterującego raportów i opinii dotyczących realizacji programu strategicznego, programu lub projektu;

2) przygotowywanie dla Dyrektora Centrum i Komitetu Sterującego rekomendacji związanych z realizacją programu strategicznego, programu lub projektu;

3) udzielanie Dyrektorowi Centrum i Komitetowi Sterującemu pomocy w rozwiązywaniu bieżących problemów w trakcie realizacji programu strategicznego, programu lub projektu;

4) koordynacja współpracy między wykonawcami projektów realizowanych w ramach zarządzanego programu strategicznego lub programu.

5. Dyrektor Centrum zasięga opinii Komitetu Sterującego, a w razie potrzeby ekspertów, w sprawie oceny postępów w realizacji programu strategicznego, programu lub projektu.

6. W przypadku gdy w trakcie realizacji programu strategicznego, programu lub projektu okaże się, że nie zapewnia on zrealizowania założeń określonych w § 3 ust. 1, Dyrektor Centrum może podjąć decyzję o kontynuacji albo o przerwaniu realizacji programu strategicznego, programu lub projektu, po uzyskaniu opinii Komitetu Sterującego, a w razie potrzeby ekspertów.

7. W przypadku gdy w trakcie realizacji programu strategicznego, programu lub projektu zostaną naruszone przepisy prawa lub ustanie możliwość zapewnienia finansowania programu strategicznego, programu lub projektu, Dyrektor Centrum podejmuje decyzję o zawieszeniu lub przerwaniu realizacji programu strategicznego, programu lub projektu, po uzyskaniu opinii, o których mowa w ust. 6.

8. Po zakończeniu realizacji programu strategicznego lub programu jest przeprowadzana jego ewaluacja, w wyniku której dokonuje się wskazania:

1) stopnia osiągnięcia celów;

2) przyczyn nieosiągnięcia celów.

Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego: B. Kudrycka

¹⁾ Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego kieruje działem administracji rządowej – nauka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (Dz. U. Nr 216, poz. 1596).

Załącznik do rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego
z dnia 4 stycznia 2011 r. (poz. 91)

POZIOMY GOTOWOŚCI TECHNOLOGII

Poziom I – zaobserwowano i opisano podstawowe zasady danego zjawiska – najniższy poziom gotowości technologii, oznaczający rozpoczęcie badań naukowych w celu wykorzystania ich wyników w przyszłych zastosowaniach wojskowych lub w zakresie bezpieczeństwa państwa. Zalicza się do nich między innymi badania naukowe nad podstawowymi właściwościami technologii.

Poziom II – określono koncepcję technologii lub jej przyszłe zastosowanie. Oznacza to rozpoczęcie procesu poszukiwania potencjalnego zastosowania technologii. Od momentu zaobserwowania podstawowych zasad opisujących nową technologię można postulować praktyczne jej zastosowanie, które jest oparte na przewidywaniach. Nie istnieje jeszcze żaden dowód lub szczegółowa analiza potwierdzająca przyjęte założenia.

Poziom III – potwierdzono analitycznie i eksperymentalnie krytyczne funkcje lub koncepcje technologii. Oznacza to przeprowadzenie badań analitycznych i laboratoryjnych, mających na celu potwierdzenie przewidywań badań naukowych wybranych elementów technologii. Zalicza się do nich komponenty, które nie są jeszcze zintegrowane w całość lub też nie są reprezentatywne dla całej technologii.

Poziom IV – zweryfikowano komponenty technologii lub podstawowe jej podsystemy w warunkach laboratoryjnych. Proces ten oznacza, że podstawowe komponenty technologii zostały zintegrowane. Zalicza się do nich zintegrowane „ad hoc” modele w laboratorium. Uzyskano ogólne odwzorowanie docelowego systemu w warunkach laboratoryjnych.

Poziom V – zweryfikowano komponenty lub podstawowe podsystemy technologii w środowisku zbliżonym do rzeczywistego. Podstawowe komponenty technologii są zintegrowane z rzeczywistymi elementami wspomagającymi. Technologia może być przetestowana w symulowanych warunkach operacyjnych.

Poziom VI – dokonano demonstracji prototypu lub modelu systemu albo podsystemu technologii w warunkach zbliżonych do rzeczywistych. Oznacza to, że przebadano reprezentatywny model lub prototyp systemu, który jest znacznie bardziej zaawansowany od badanego na poziomie V, w warunkach zbliżonych do rzeczywistych. Do badań na tym poziomie zalicza się badania prototypu w warunkach laboratoryjnych odwzorowujących z dużą wiernością warunki rzeczywiste lub w symulowanych warunkach operacyjnych.

Poziom VII – dokonano demonstracji prototypu technologii w warunkach operacyjnych. Prototyp jest już prawie na poziomie systemu operacyjnego. Poziom ten reprezentuje znaczący postęp w odniesieniu do poziomu VI i wymaga zademonstrowania, że rozwijana technologia jest możliwa do zastosowania w warunkach operacyjnych. Do badań na tym poziomie zalicza się badania prototypów na tzw. platformach badawczych.

Poziom VIII – zakończono badania i demonstrację ostatecznej formy technologii. Oznacza to, że potwierdzono, że docelowy poziom technologii został osiągnięty i technologia może być zastosowana w przewidywanych dla niej warunkach. Praktycznie poziom ten reprezentuje koniec demonstracji. Przykłady obejmują badania i ocenę systemów w celu potwierdzenia spełnienia założeń projektowych, włączając w to założenia odnoszące się do zabezpieczenia logistycznego i szkolenia.

Poziom IX – sprawdzenie technologii w warunkach rzeczywistych odniosło zamierzony efekt. Wskazuje to, że demonstrowana technologia jest już w ostatecznej formie i może zostać zaimplementowana w docelowym systemie. Między innymi dotyczy to wykorzystania opracowanych systemów w warunkach rzeczywistych.