Dziennik Ustaw - rok 2010 nr 232 poz. 1524

Na podstawie art. 18 ust. 11 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234, poz. 1570, z 2009 r. Nr 76, poz. 641 oraz z 2010 r. Nr 107, poz. 679) zarządza się, co następuje:

1) na obszarze kraju – dystrybutor centralny wyznaczony przez ministra właściwego do spraw zdrowia, zwany dalej „dystrybutorem centralnym”;

2) na obszarze województwa – wojewódzkie stacje sanitarno-epidemiologiczne;

3) na obszarze powiatu – powiatowe stacje sanitarno-epidemiologiczne.

1) na obszarze kraju – Główny Inspektor Sanitarny;

2) na obszarze województwa – państwowy wojewódzki inspektor sanitarny;

3) na obszarze powiatu – państwowy powiatowy inspektor sanitarny.

2. Wojewódzkie stacje sanitarno-epidemiologiczne przekazują szczepionki powiatowym stacjom sanitarno-epidemiologicznym.

3. Powiatowe stacje sanitarno-epidemiologiczne przekazują szczepionki świadczeniodawcom przeprowadzającym obowiązkowe szczepienia ochronne.

1) aktualnej sytuacji epidemiologicznej chorób zakaźnych na terenie powiatu;

2) danych demograficznych i struktury wiekowej mieszkańców powiatu;

3) liczby osób obowiązanych do poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym, objętych podstawową opieką zdrowotną oraz uczęszczających do szkół na terenie powiatu;

4) stanu zaszczepienia grup osób obowiązanych do poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym w latach wcześniejszych;

5) stanu realizacji zapotrzebowania na szczepionki na dany rok;

6) wytycznych państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego oraz Głównego Inspektora Sanitarnego, dotyczących sposobu ustalenia rocznego zapotrzebowania na szczepionki na rok kolejny.

2. Zapotrzebowanie, o którym mowa w ust. 1, państwowy powiatowy inspektor sanitarny przedstawia wraz z uzasadnieniem, zawierającym co najmniej informacje określone w ust. 1 pkt 1–5, państwowemu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu w terminie do dnia 20 maja każdego roku.

1) zapotrzebowań przekazanych przez państwowych powiatowych inspektorów sanitarnych;

2) stanu realizacji zapotrzebowania na szczepionki na dany rok;

3) wytycznych Głównego Inspektora Sanitarnego dotyczących sposobu ustalenia rocznego zapotrzebowania na szczepionki na rok kolejny.

2. Zapotrzebowanie, o którym mowa w ust. 1, państwowy wojewódzki inspektor sanitarny przedstawia wraz z uzasadnieniem, zawierającym co najmniej informacje określone w ust. 1 pkt 1 i 2, Głównemu Inspektorowi Sanitarnemu w terminie do dnia 10 czerwca każdego roku.

1) prognozowanych zmian sytuacji epidemiologicznej chorób zakaźnych w kraju i na świecie;

2) planowanych zmian w wykazie chorób zakaźnych objętych obowiązkiem szczepień ochronnych, określonym na podstawie art. 17 ust. 10 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;

3) zapotrzebowań zgłoszonych przez państwowych wojewódzkich inspektorów sanitarnych;

4) składu i wielkości planowanej rezerwy przeciwepidemicznej;

5) wielkości rezerw magazynowych, o których mowa w § 10 pkt 1.

2. Zapotrzebowanie, o którym mowa w ust. 1, Główny Inspektor Sanitarny przekazuje wraz z uzasadnieniem, zawierającym co najmniej informacje określone w ust. 1, i szacunkową oceną wielkości środków finansowych potrzebnych do jego realizacji, ministrowi właściwemu do spraw zdrowia w terminie do dnia 30 czerwca każdego roku.

2. Główny Inspektor Sanitarny może dokonać zmiany zapotrzebowania, o którym mowa w § 7, na kolejny rok i zmiany harmonogramów dostaw szczepionek dla poszczególnych województw.

3. Informacja o zmianach, o których mowa w ust. 1, wraz z uzasadnieniem powodów, dla których tych zmian dokonano, jest przekazywana Głównemu Inspektorowi Sanitarnemu i właściwym państwowym inspektorom sanitarnym.

4. Informacja o zmianach, o których mowa w ust. 2, wraz z uzasadnieniem powodów, dla których tych zmian dokonano, jest przekazywana ministrowi właściwemu do spraw zdrowia i właściwym państwowym inspektorom sanitarnym.

2. Dystrybutor centralny przedkłada ministrowi właściwemu do spraw zdrowia i Głównemu Inspektorowi Sanitarnemu raport z realizacji harmonogramów, o których mowa w ust. 1, do dnia 20 stycznia każdego roku za rok poprzedni.

3. Dystrybutor centralny przekazuje szczepionki stanowiące rezerwę przeciwepidemiczną kraju, o której mowa w § 11, po uzyskaniu zgody Głównego Inspektora Sanitarnego.

4. Dystrybutor centralny w przypadku naruszenia rezerwy magazynowej, o której mowa w § 10 pkt 1, powiadamia niezwłocznie o tej sytuacji ministra właściwego do spraw zdrowia i Głównego Inspektora Sanitarnego.

1) wielkość rezerw magazynowych służących utrzymaniu płynnej realizacji szczepień ochronnych, przechowywanych przez dystrybutora centralnego;

2) skład i wielkość rezerwy przeciwepidemicznej, o której mowa w § 11, po uwzględnieniu prognozowanych zmian sytuacji epidemiologicznej chorób zakaźnych w kraju i na świecie;

3) skład i wielkość rezerwy przeciwepidemicznej, o której mowa w § 11, w przypadku wystąpienia istotnych zmian sytuacji epidemiologicznej w kraju i na świecie.

2. Do dziesiątego dnia każdego miesiąca państwowi wojewódzcy inspektorzy sanitarni przekazują Głównemu Inspektorowi Sanitarnemu raporty stanów magazynowych szczepionek.

3. Raporty, o których mowa w ust. 1 i 2, są prowadzone i przekazywane w postaci elektronicznej lub pisemnej.

4. Raporty, o których mowa w ust. 1 i 2, zawierają dane dotyczące liczby posiadanych szczepionek, ich numerów seryjnych oraz terminów ważności.

2. Podmioty przechowujące i przekazujące szczepionki otrzymują szczepionki zgodnie z przekazanymi zapotrzebowaniami, o których mowa w § 5–7, i harmonogramami dostaw szczepionek.

1) przekazaniu szczepionek innym świadczeniodawcom przeprowadzającym szczepienia ochronne;

2) przekazaniu szczepionek do innych stacji sanitarno-epidemiologicznych;

3) wymianie szczepionek na szczepionki o dłuższym terminie ważności.

2. Główny Inspektor Sanitarny może nakazać przekazanie szczepionek pomiędzy podmiotami przechowującymi i przekazującymi, o których mowa w § 2.

3. Właściwy powiatowy inspektor sanitarny informuje niezwłocznie właściwego wojewódzkiego inspektora sanitarnego o podjętych działaniach, o których mowa w ust. 1.

4. Właściwy wojewódzki inspektor sanitarny informuje niezwłocznie Głównego Inspektora Sanitarnego o podjętych działaniach, o których mowa w ust. 1.

Minister Zdrowia: E. Kopacz

¹⁾ Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej – zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 216, poz. 1607).

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 227, poz. 1505 i Nr 234, poz. 1570, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 31, poz. 206, Nr 92, poz. 753, Nr 95, poz. 788 i Nr 98, poz. 817 oraz z 2010 r. Nr 78, poz. 513 i Nr 107, poz. 679.

³⁾ Rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 20 października 2005 r. w sprawie trybu i sposobu przekazywania preparatów służących przeprowadzaniu obowiązkowych szczepień ochronnych (Dz. U. Nr 213, poz. 1780), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 68 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234, poz. 1570, z 2009 r. Nr 76, poz. 641 oraz z 2010 r. Nr 107, poz. 679).