Dziennik Ustaw - rok 2010 nr 230 poz. 1514

Na podstawie art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2008 r. Nr 73, poz. 443, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1) w urzędzie skarbowym – przez okres 2 miesięcy;

2) w izbie skarbowej – przez okres 2 miesięcy;

3) w urzędzie kontroli skarbowej – przez okres 2 miesięcy;

4) u doradcy podatkowego lub w spółce doradztwa podatkowego – przez okres 18 miesięcy.

2. Kandydaci odbywają praktykę:

1) w urzędzie skarbowym i w izbie skarbowej – właściwych miejscowo w sprawach podatku dochodowego od osób fizycznych ze względu na miejsce zamieszkania kandydata;

2) w urzędzie kontroli skarbowej – mającym siedzibę w tym samym mieście wojewódzkim co izba skarbowa, o której mowa w pkt 1;

3) u doradcy podatkowego lub w spółce doradztwa podatkowego – w przypadku wyrażenia zgody na przyjęcie kandydata na praktykę albo wyznaczenia przez Krajową Radę Doradców Podatkowych.

3. Na uzasadniony wniosek kandydata lub kierownika jednostki, o której mowa w ust. 1 pkt 1–3, minister właściwy do spraw finansów publicznych może skierować kandydata do odbycia praktyki w urzędzie skarbowym, izbie skarbowej albo urzędzie kontroli skarbowej o innej właściwości miejscowej niż określona w ust. 2 pkt 1 i 2.

4. Praktyka odbywana jest w wymiarze 8 godzin w tygodniu.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien być złożony nie później niż w terminie 45 dni od dnia złożenia z wynikiem pozytywnym egzaminu na doradcę podatkowego, zwanego dalej „egzaminem”.

3. Rozpoczęcie praktyki w urzędach wymienionych w § 2 ust. 1 pkt 1–3 następuje w terminie 45 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, albo wniosku, o którym mowa w § 2 ust. 3.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien być złożony nie później niż w terminie 45 dni przed zakończeniem praktyki w urzędzie kontroli skarbowej.

2. W urzędzie skarbowym, izbie skarbowej i urzędzie kontroli skarbowej praktyka odbywana jest pod nadzorem pracownika wyznaczonego odpowiednio przez naczelnika urzędu skarbowego, dyrektora izby skarbowej albo dyrektora urzędu kontroli skarbowej.

3. Szczegółowe warunki odbywania praktyki kandydat uzgadnia odpowiednio z naczelnikiem urzędu skarbowego, dyrektorem izby skarbowej albo dyrektorem urzędu kontroli skarbowej.

4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do praktyki odbywanej u doradcy podatkowego lub w spółce doradztwa podatkowego.

5. Po odbyciu praktyki kandydat otrzymuje dokument potwierdzający jej odbycie.

1) przez okres co najmniej dwóch lat w:

a) urzędzie skarbowym,

b) izbie skarbowej,

c) urzędzie kontroli skarbowej,

d) urzędzie celnym,

e) izbie celnej,

f) Ministerstwie Finansów,

g) samorządowych służbach finansowych,

h) samorządowym kolegium odwoławczym

– jeżeli do zakresu obowiązków kandydata należało stosowanie przepisów prawa podatkowego w związku z prowadzonymi postępowaniami podatkowymi lub kontrolnymi;

2) przez okres co najmniej dwóch lat:

a) w podmiotach uprawnionych do wykonywania doradztwa podatkowego, jeżeli do zakresu obowiązków kandydata należało stosowanie przepisów z zakresu prawa podatkowego na rzecz klienta,

b) jako prokurator lub sędzia,

c) na stanowisku, na którym wykonywanie czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych wiąże się z koniecznością posiadania certyfikatu księgowego, lub na stanowisku uprawniającym do przeprowadzania lustracji w rozumieniu przepisów prawa spółdzielczego,

d) na stanowisku głównego księgowego w podmiotach, które na podstawie przepisów o rachunkowości są obowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych;

3) przez okres co najmniej czterech lat na stanowisku skarbnika gminy;

4) przez okres co najmniej pięciu lat w charakterze pracownika naukowego, dydaktycznego lub naukowo-dydaktycznego, w rozumieniu przepisów o szkolnictwie wyższym, zajmującego się dziedzinami, w których zakres wchodzi prawo podatkowe.

2. Na równi z praktyką jest traktowane wykonywanie przez okres co najmniej dwóch lat zawodu adwokata, radcy prawnego lub biegłego rewidenta.

Minister Finansów: w z. W. Szczuka

¹⁾ Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej – finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 216, poz. 1592).

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 130, poz. 829 i Nr 180, poz. 1112, z 2009 r. Nr 166, poz. 1317 i Nr 216, poz. 1676 oraz z 2010 r. Nr 47, poz. 278 i Nr 122, poz. 826.

³⁾ Zakres spraw uregulowany niniejszym rozporządzeniem był poprzednio uregulowany w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 lipca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. Nr 107, poz. 940, z 2004 r. Nr 52, poz. 516 oraz z 2005 r. Nr 193, poz. 1616), które na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 10 czerwca 2010 r. o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 122, poz. 826) w części dotyczącej warunków odbywania praktyki zawodowej przez kandydatów na doradców podatkowych oraz zatrudnienia traktowanego na równi z tą praktyką traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.