Dziennik Ustaw - rok 2010 nr 197 poz. 1312

Na podstawie art. 61 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618) zarządza się, co następuje:

1) obwiniony zmarł;

2) popełniony czyn nie zawierał znamion przewinienia dyscyplinarnego;

3) nastąpiło przedawnienie, o którym mowa w art. 56 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych, zwanej dalej „ustawą"

4) postępowanie dyscyplinarne co do tego samego czynu tej samej osoby jest w toku lub zostało prawomocnie zakończone.

2. Jeżeli podstawą umorzenia postępowania dyscyplinarnego była śmierć obwinionego, na wniosek jego małżonka, krewnego w linii prostej, brata lub siostry zgłoszony w terminie roku od dnia śmierci obwinionego, postanowienie o umorzeniu traci moc. W takim przypadku postępowanie dyscyplinarne prowadzi się nadal z udziałem obrońcy ustanowionego przez wnioskodawcę albo ustanowionego przez przewodniczącego komisji dyscyplinarnej obrońcy z urzędu.

2. Wezwania obwinionego, świadków i biegłych rzecznik dyscyplinarny dokonuje w formie pisemnej.

3. Odmowa złożenia wyjaśnień przez obwinionego lub niezłożenie wyjaśnień z przyczyn leżących po stronie obwinionego nie stanowią przeszkody w złożeniu przez rzecznika dyscyplinarnego wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego.

4. Po wydaniu postanowienia o wszczęciu postępowania wyjaśniającego obwiniony i jego obrońca mogą, w obecności osoby upoważnionej lub rzecznika dyscyplinarnego, przeglądać akta sprawy oraz sporządzać wypisy i notatki.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) dane obwinionego: imię i nazwisko, miejsce i datę urodzenia, tytuł lub stopień naukowy, stanowisko służbowe, miejsce pracy;

2) dokładne określenie zarzucanego czynu, ze wskazaniem czasu, miejsca i okoliczności jego popełnienia;

3) wykaz zawierający imiona i nazwiska oraz adresy świadków, którzy mają być wezwani na rozprawę, jak również wskazanie innych dowodów; do wykazu może być dołączony wniosek o zaniechanie wezwania świadków i odczytanie na rozprawie ich zeznań złożonych w toku postępowania wyjaśniającego;

4) proponowany rodzaj i wymiar kary dyscyplinarnej;

5) uzasadnienie oparte na wynikach postępowania wyjaśniającego;

6) datę i podpis rzecznika dyscyplinarnego przeprowadzającego postępowanie wyjaśniające.

2. Skład orzekający na posiedzeniu niejawnym, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku rzecznika dyscyplinarnego, wydaje postanowienie o:

1) wszczęciu postępowania dyscyplinarnego i wyznaczeniu terminu rozprawy albo

2) zwrocie wniosku rzecznikowi dyscyplinarnemu w celu uzupełnienia braków w postępowaniu wyjaśniającym, wskazując zakres uzupełnienia i termin uzupełnienia, nie dłuższy niż 30 dni, albo

3) umorzeniu postępowania w przypadkach wymienionych w § 2 ust. 1.

3. Odpisy postanowień wydanych na posiedzeniu niejawnym doręcza się rzecznikowi dyscyplinarnemu, obwinionemu i jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony.

4. Obwinionemu i jego obrońcy, jeśli został ustanowiony, doręcza się, wraz z odpisem postanowienia komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego i wyznaczeniu terminu rozprawy, odpis wniosku rzecznika dyscyplinarnego o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego i o ukaranie.

5. W przypadku, o którym mowa w art. 53 ust. 2 ustawy, skład orzekający na posiedzeniu niejawnym, w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania, wydaje postanowienie o:

1) skierowaniu sprawy do rzecznika dyscyplinarnego w celu przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego;

2) umorzeniu postępowania w przypadku określonym w § 2 ust. 1 pkt 1.

2. Komisja jest obowiązana uwzględnić wniosek obwinionego lub jego obrońcy o wezwanie na rozprawę świadka, co do którego rzecznik dyscyplinarny wniósł o odczytanie jego zeznań zamiast wezwania na rozprawę.

1) obwinionego;

2) świadków i biegłych.

2. Obwinionemu doręcza się wraz z wezwaniem:

1) listę członków składu orzekającego;

2) pouczenie o przysługujących mu uprawnieniach i skutkach niestawiennictwa.

3. Termin rozprawy wyznacza się tak, aby między doręczeniem obwinionemu, świadkowi lub biegłemu wezwania na rozprawę a dniem rozprawy upłynęło co najmniej 14 dni. W przypadku niezachowania tego terminu, rozprawa na wniosek obwinionego lub jego obrońcy może być odroczona.

4. Po wydaniu postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego obwiniony i jego obrońca mogą w obecności osoby upoważnionej lub przewodniczącego składu orzekającego przeglądać akta sprawy oraz sporządzać wypisy i notatki.

2. Wniosek uwzględnia się, w szczególności gdy członek składu orzekającego:

1) jest lub był małżonkiem obwinionego, jego obrońcy lub rzecznika dyscyplinarnego;

2) jest krewnym, powinowatym w linii prostej, pozostaje w stosunku przysposobienia lub jest przełożonym obwinionego, jego obrońcy lub rzecznika dyscyplinarnego albo pozostaje w służbowej zależności od nich;

3) był świadkiem czynu, o który toczy się sprawa;

4) był lub pozostaje z obwinionym w sporze sądowym.

3. Wniosek o wyłączenie od rozpoznania sprawy może również złożyć, z przyczyn określonych w ust. 1, członek składu orzekającego.

4. Złożenie wniosków, o których mowa w ust. 1 i 3, jest dopuszczalne nie później niż przed rozpoczęciem rozprawy.

2. Rozprawa rozpoczyna się od sprawdzenia obecności wezwanych osób.

3. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo na rozprawę obwinionego, któremu wezwanie doręczono we właściwym terminie, lub jego obrońcy nie wstrzymuje rozpoznania sprawy.

4. W razie uznania niestawiennictwa obwinionego za usprawiedliwione skład orzekający odracza rozprawę i wyznacza nowy termin.

5. W razie niemożności stawienia się świadków lub złożenia przez nich zeznań odmiennej treści niż w postępowaniu wyjaśniającym, na rozprawie odczytuje się ich zeznania w części lub w całości z akt postępowania wyjaśniającego.

6. Obwiniony, jego obrońca i rzecznik dyscyplinarny mają prawo zadawać pytania obecnym na rozprawie świadkom i biegłym oraz wypowiadać się co do każdego zeznania świadka, opinii biegłego lub innego dowodu.

7. Przewodniczący zarządza opuszczenie sali rozpraw przez świadków, odczytuje wniosek o ukaranie, zarządza wysłuchanie obwinionego, przesłuchania świadków i biegłych oraz przeprowadzenie innych dowodów. Przy przesłuchaniu świadków nie mogą być obecni świadkowie, którzy jeszcze nie zostali przesłuchani.

8. Dowody na poparcie oskarżenia powinny być, w miarę możliwości, przeprowadzone przed dowodami służącymi do obrony.

9. Jeżeli wyjaśnienia obwinionego, który na rozprawie przyznaje się do winy, nie budzą wątpliwości, skład orzekający, za zgodą rzecznika dyscyplinarnego i obwinionego, może nie przeprowadzać postępowania dowodowego lub przeprowadzić je tylko w ograniczonym zakresie.

10. Po zakończeniu postępowania dowodowego przewodniczący składu orzekającego udziela kolejno głosu rzecznikowi dyscyplinarnemu, obrońcy i obwinionemu, przy czym obwinionemu zawsze przysługuje głos ostatni.

2. Protokół podpisują przewodniczący składu orzekającego i protokolant.

3. Protokół może być sprostowany lub uzupełniony na wniosek rzecznika dyscyplinarnego, obwinionego lub obrońcy.

2. Narada i głosowanie są tajne. Oprócz członków składu orzekającego może być przy nich obecny protokolant.

3. Narada i głosowanie odbywają się osobno co do winy i osobno co do kary. Przewodniczący składu orzekającego głosuje ostatni.

2. Skład orzekający wydaje orzeczenie o:

1) ukaraniu, w którym uznaje obwinionego winnym w całości lub w części popełnienia zarzucanego mu czynu i wymierza jedną z kar dyscyplinarnych, albo

2) uniewinnieniu obwinionego od zarzutu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, albo

3) umorzeniu postępowania dyscyplinarnego.

3. Przy wymiarze kary bierze się pod uwagę okoliczności popełnienia przewinienia, stopień winy, szkodliwość społeczną i skutki czynu oraz postawę etyczną obwinionego, a także jego zachowanie się przed i po popełnieniu przewinienia.

4. Jeżeli obwiniony dopuścił się kilku przewinień, wymierza się jedną karę za wszystkie czyny łącznie.

1) oznaczenie komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji, datę i miejsce rozpoznania, numer sprawy oraz datę wydania orzeczenia;

2) imiona i nazwiska członków składu orzekającego, rzecznika dyscyplinarnego i protokolanta;

3) imię i nazwisko, stanowisko służbowe, miejsce pracy, miejsce i datę urodzenia obwinionego;

4) dokładne określenie czynu popełnionego przez obwinionego;

5) rozstrzygnięcie komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji;

6) pouczenie o terminie i trybie wniesienia odwołania do komisji dyscyplinarnej drugiej instancji, o której mowa w art. 54 ust. 1 pkt 2 ustawy.

2. Uzasadnienie orzeczenia sporządza się na piśmie w terminie 7 dni od dnia jego ogłoszenia.

3. Uzasadnienie orzeczenia powinno zawierać ustalenia faktyczne przez wskazanie, jakie fakty skład orzekający uznał za udowodnione lub nieudowodnione, na jakich oparł się dowodach i dlaczego nie dał wiary dowodom przeciwnym, a także przytoczenie okoliczności, jakie skład orzekający wziął pod uwagę przy wymiarze kary. Uzasadnienie powinno także wskazać podstawę prawną.

4. Orzeczenie i uzasadnienie podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego.

5. Członek składu orzekającego ma prawo zaznaczyć na orzeczeniu swoje zdanie odrębne i złożyć na piśmie jego uzasadnienie w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia orzeczenia.

2. W uzasadnionych przypadkach ogłoszenie orzeczenia może być odroczone, nie dłużej niż na 7 dni, przy czym dzień i godzina ogłoszenia powinny być podane na rozprawie.

3. Po ogłoszeniu orzeczenia przewodniczący składu orzekającego poucza obwinionego o trybie i terminie wniesienia odwołania od orzeczenia.

4. Orzeczenie komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji wraz z uzasadnieniem doręcza się obwinionemu oraz jego obrońcy, rzecznikowi dyscyplinarnemu, ministrowi nadzorującemu instytut i dyrektorowi instytutu, w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia orzeczenia.

2. Odwołanie w dwóch egzemplarzach wnosi się za pośrednictwem komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji, która wydała orzeczenie, w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem. Po przyjęciu odwołania przewodniczący komisji dyscyplinarnej przesyła je niezwłocznie wraz z aktami sprawy do komisji dyscyplinarnej drugiej instancji.

3. Odwołanie może być cofnięte najpóźniej przed rozpoczęciem rozprawy odwoławczej.

4. Orzeczenie komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji, od którego nie zostało w przewidzianym terminie wniesione odwołanie, staje się prawomocne i podlega wykonaniu.

2. Skład orzekający komisji dyscyplinarnej drugiej instancji, na posiedzeniu niejawnym, wyznacza termin rozprawy, rozstrzyga o konieczności wezwania świadków lub dopuszczenia innych dowodów wskazanych w odwołaniu.

2. Rzecznik dyscyplinarny, obwiniony i jego obrońca mogą składać wyjaśnienia, oświadczenia i wnioski ustnie lub na piśmie.

3. Przed zakończeniem rozprawy odwoławczej przewodniczący składu orzekającego udziela głosu rzecznikowi dyscyplinarnemu, obwinionemu i obrońcy, przy czym pierwszy głos przysługuje stronie, która wniosła odwołanie.

1) utrzymuje w mocy orzeczenie, od którego wniesiono odwołanie, albo

2) uchyla orzeczenie w całości lub w części i wydaje nowe orzeczenie w tym zakresie, albo

3) uchyla orzeczenie w całości i przekazuje sprawę komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, albo

4) umarza postępowanie.

2. Komisja dyscyplinarna drugiej instancji może orzec karę surowszą tylko wówczas, gdy orzeczenie zostało zaskarżone przez rzecznika dyscyplinarnego.

2. Dyrektor instytutu zarządza włączenie do akt osobowych pracownika naukowego lub badawczo--technicznego odpisu prawomocnego orzeczenia o ukaraniu wraz z uzasadnieniem i informuje o tym pisemnie pracownika.

2. Odpis postanowienia komisja dyscyplinarna pierwszej instancji przesyła do dyrektora instytutu, w którym jest zatrudniony pracownik naukowy lub badawczo-techniczny, w celu dokonania czynności, o których mowa w art. 56 ust. 6 ustawy.

Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego: B. Kudrycka

¹⁾ Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego kieruje działem administracji rządowej – nauka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (Dz. U. Nr 216, poz. 1596).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Nauki z dnia 26 września 2001 r. w sprawie postępowania dyscyplinarnego w stosunku do mianowanych pracowników naukowych zatrudnionych w jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. Nr 118, poz. 1264), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 61 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące system nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 620 i Nr 155, poz. 1036).