Dziennik Ustaw - rok 2010 nr 179 poz. 1207

Na podstawie art. 117 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 96, poz. 619) zarządza się, co następuje:

1) obwiniony zmarł;

2) popełniony czyn nie zawierał znamion przewinienia dyscyplinarnego;

3) nastąpiło przedawnienie, o którym mowa w art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk, zwanej dalej „ustawą”;

4) postępowanie dyscyplinarne co do tego samego czynu tej samej osoby jest w toku albo zostało prawomocnie zakończone.

2. Jeżeli podstawą umorzenia postępowania dyscyplinarnego była śmierć obwinionego, na żądanie jego małżonka, krewnego w linii prostej, rodzeństwa, zgłoszone w terminie roku od dnia śmierci obwinionego, postanowienie o umorzeniu traci moc; w takim przypadku postępowanie dyscyplinarne prowadzi się nadal z udziałem ustanowionego przez jedną z tych osób obrońcy z wyboru albo ustanowionego przez przewodniczącego komisji dyscyplinarnej obrońcy z urzędu.

2. W toku postępowania wyjaśniającego rzecznik dyscyplinarny może przesłuchiwać obwinionego, świadków i biegłych, jak również przeprowadzać wszelkie inne dowody konieczne do pełnego wyjaśnienia sprawy.

3. W sprawach przeciwko przewodniczącemu komisji dyscyplinarnej lub rzecznikowi dyscyplinarnemu uprawnienia organu, który powołał rzecznika dyscyplinarnego, określone w ust. 1, przysługują Prezesowi Polskiej Akademii Nauk. Czynności rzecznika dyscyplinarnego wykonuje w stosunku do tych osób rzecznik dyscyplinarny przy komisji dyscyplinarnej, o której mowa w art. 110 ust. 1 pkt 2 ustawy, a w stosunku do rzecznika działającego przy tej komisji – rzecznik dyscyplinarny wyznaczony przez Prezesa Polskiej Akademii Nauk.

4. Po wydaniu postanowienia o wszczęciu postępowania wyjaśniającego obwiniony i jego obrońca mogą w obecności osoby upoważnionej lub rzecznika dyscyplinarnego przeglądać akta sprawy oraz sporządzać wypisy i notatki.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) dane obwinionego:

a) imię i nazwisko,

b) tytuł lub stopień naukowy,

c) stanowisko służbowe,

d) miejsce pracy;

2) dokładne określenie zarzucanego czynu, ze wskazaniem czasu i miejsca jego popełnienia;

3) wykaz zawierający imiona i nazwiska oraz adresy świadków, którzy mają być wezwani na rozprawę, jak również wskazanie innych dowodów;

4) proponowany rodzaj i wymiar kary dyscyplinarnej;

5) uzasadnienie oparte na wynikach postępowania wyjaśniającego.

2. Skład orzekający na posiedzeniu niejawnym wydaje postanowienie o:

1) wszczęciu postępowania dyscyplinarnego;

2) wyznaczeniu terminu rozprawy albo

3) zwrocie wniosku w celu uzupełnienia przez rzecznika dyscyplinarnego postępowania wyjaśniającego, wskazując kierunek uzupełnienia i termin zakończenia tego postępowania, nie dłuższy niż 30 dni.

3. Odpisy postanowień wydanych na posiedzeniu niejawnym doręcza się rzecznikowi dyscyplinarnemu i obwinionemu.

4. Obwinionemu doręcza się wraz z odpisem postanowienia komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, odpis wniosku rzecznika dyscyplinarnego o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego i o ukaranie.

2. Skład orzekający może z urzędu dopuścić dowód z zeznań świadków i opinii biegłych oraz przeprowadzić inne dowody.

1) obwinionego;

2) świadków i biegłych.

2. Obwinionemu doręcza się wraz z wezwaniem:

1) listę członków składu orzekającego;

2) pouczenie o przysługujących mu uprawnieniach i skutkach niestawiennictwa.

3. Termin rozprawy wyznacza się tak, aby między doręczeniem obwinionemu, świadkowi lub biegłemu wezwania na rozprawę a dniem rozprawy upłynęło co najmniej 14 dni. W razie niezachowania tego terminu rozprawa, na wniosek obwinionego lub jego obrońcy, może być odroczona.

4. Po wydaniu postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego obwiniony i jego obrońca mogą w obecności osoby upoważnionej lub przewodniczącego składu orzekającego przeglądać akta sprawy oraz sporządzać wypisy i notatki.

2. Wniosek o wyłączenie od rozpoznania sprawy może również złożyć, z przyczyn określonych w ust. 1, członek składu orzekającego.

3. Złożenie wniosków, o którym mowa w ust. 1 i 2, jest dopuszczalne nie później niż przed rozpoczęciem rozprawy.

2. W razie uznania niestawiennictwa obwinionego za usprawiedliwione skład orzekający odracza rozprawę i wyznacza nowy termin.

3. W razie niemożności stawienia się świadków lub w przypadku złożenia przez nich zeznań odmiennej treści niż w postępowaniu wyjaśniającym, na rozprawie odczytuje się ich zeznania w części lub w całości z akt postępowania wyjaśniającego.

4. Obwiniony, jego obrońca i rzecznik dyscyplinarny mają prawo zadawać pytania obecnym na rozprawie świadkom i biegłym oraz wypowiadać się co do każdego zeznania świadka, opinii biegłego lub innego dowodu.

2. Dowody na poparcie oskarżenia powinny być, w miarę możliwości, przeprowadzone przed dowodami służącymi do obrony.

2. W przypadku nieobecności świadka lub biegłego, którego przesłuchanie skład orzekający uzna za niezbędne, rozprawę przerywa się, ustalając jej nowy termin.

3. Na rozprawie można odczytywać protokoły przesłuchania świadków, opinie jednostek naukowych Polskiej Akademii Nauk albo innych podmiotów oraz biegłych, złożone w toku postępowania wyjaśniającego lub dyscyplinarnego.

2. Po zakończeniu postępowania dowodowego przewodniczący składu orzekającego udziela kolejno głosu rzecznikowi dyscyplinarnemu, obrońcy i obwinionemu. Jeżeli rzecznik dyscyplinarny ponownie zabiera głos, należy również udzielić głosu obwinionemu i obrońcy.

2. Protokół podpisują przewodniczący składu orzekającego i protokolant.

3. Protokół może być sprostowany lub uzupełniony na wniosek rzecznika dyscyplinarnego, obwinionego lub obrońcy.

2. Narada i głosowanie są tajne. Oprócz członków składu orzekającego może być przy nich obecny protokolant.

3. Narada i głosowanie odbywają się osobno co do winy i osobno co do kary.

2. Skład orzekający wydaje orzeczenie o:

1) ukaraniu, w którym uznaje obwinionego winnym popełnienia zarzucanego mu czynu i wymierza jedną z kar dyscyplinarnych, albo

2) uniewinnieniu obwinionego od zarzutu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, albo

3) umorzeniu postępowania dyscyplinarnego.

3. Przy wymiarze kary bierze się pod uwagę stopień winy, szkodliwość społeczną i skutki czynu oraz postawę etyczną obwinionego.

4. Jeżeli obwiniony dopuścił się kilku przewinień, wymierza się jedną karę za wszystkie czyny łącznie.

1) oznaczenie komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji, datę i miejsce rozpoznania, numer sprawy oraz datę wydania orzeczenia;

2) tytuły naukowe i stopnie naukowe oraz imiona i nazwiska członków składu orzekającego, rzecznika dyscyplinarnego i protokolanta;

3) tytuł naukowy lub stopień naukowy, imię i nazwisko, stanowisko służbowe, miejsce pracy obwinionego;

4) dokładne określenie czynu popełnionego przez obwinionego;

5) rozstrzygnięcie komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji;

6) pouczenie o prawie wniesienia odwołania do komisji dyscyplinarnej, o której mowa w art. 110 ust. 1 pkt 2 ustawy.

2. Uzasadnienie orzeczenia sporządza się na piśmie w terminie 7 dni od dnia jego ogłoszenia.

3. Uzasadnienie orzeczenia powinno zawierać ustalenia faktyczne przez wskazanie, jakie fakty skład orzekający uznał za udowodnione lub nieudowodnione, na jakich oparł się dowodach i dlaczego nie dał wiary dowodom przeciwnym, a także przytoczenie okoliczności, jakie skład orzekający wziął pod uwagę przy wymiarze kary. Uzasadnienie powinno także wskazać podstawę prawną.

4. Orzeczenie i uzasadnienie podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego.

5. Członek składu orzekającego ma prawo zaznaczyć na orzeczeniu swoje zdanie odrębne i złożyć na piśmie jego uzasadnienie w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia orzeczenia.

2. W uzasadnionych przypadkach ogłoszenie orzeczenia może być odroczone, nie dłużej niż na 7 dni, przy czym dzień i godzina ogłoszenia powinny być podane na rozprawie.

3. Po ogłoszeniu orzeczenia przewodniczący składu orzekającego poucza obwinionego o trybie i terminie wniesienia odwołania od orzeczenia.

4. Orzeczenie komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji wraz z uzasadnieniem doręcza się obwinionemu, jego obrońcy, rzecznikowi dyscyplinarnemu oraz dyrektorowi jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk, w której obwiniony jest zatrudniony, w terminie 7 dni od dnia sporządzenia uzasadnienia.

2. Orzeczenie komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji, od którego nie zostało w przewidzianym terminie wniesione odwołanie, staje się prawomocne i podlega wykonaniu.

2. Skład orzekający komisji dyscyplinarnej drugiej instancji, na posiedzeniu niejawnym, wyznacza termin rozprawy, rozstrzyga o konieczności wezwania świadków lub dopuszczenia innych dowodów wskazanych w odwołaniu.

2. Rzecznik dyscyplinarny, obwiniony i jego obrońca mogą składać wyjaśnienia, oświadczenia i wnioski ustnie lub na piśmie.

3. Przed zakończeniem rozprawy odwoławczej przewodniczący składu orzekającego udziela głosu rzecznikowi dyscyplinarnemu, obwinionemu i obrońcy, przy czym pierwszy głos przysługuje stronie, która wniosła odwołanie.

1) utrzymuje w mocy orzeczenie, od którego wniesiono odwołanie, albo

2) uchyla orzeczenie w całości lub w części i wydaje nowe orzeczenie w tym zakresie, albo

3) uchyla orzeczenie w całości i przekazuje sprawę komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, albo

4) umarza postępowanie.

2. Komisja dyscyplinarna drugiej instancji może orzec karę surowszą od orzeczonej przez komisję dyscyplinarną pierwszej instancji tylko wówczas, gdy orzeczenie zostało zaskarżone przez rzecznika dyscyplinarnego.

2. Dyrektor jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk zarządza włączenie do akt osobowych pracownika naukowego lub badawczo-technicznego odpisu prawomocnego orzeczenia o ukaraniu wraz z uzasadnieniem i informuje o tym pisemnie pracownika.

2. Odpis postanowienia komisja dyscyplinarna pierwszej instancji przesyła do dyrektora jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk, w której jest zatrudniony pracownik naukowy lub badawczo-techniczny, w celu dokonania czynności, o których mowa w art. 112 ust. 6 ustawy.

Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego: B. Kudrycka

¹⁾ Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego kieruje działem administracji rządowej – nauka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (Dz. U. Nr 216, poz. 1596).