Dziennik Ustaw - rok 2010 nr 172 poz. 1159

Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 22 stycznia 2010 r. o ratyfikacji Konwencji o jurysdykcji, prawie właściwym, uznawaniu, wykonywaniu i współpracy w zakresie odpowiedzialności rodzicielskiej oraz środków ochrony dzieci, sporządzonej w Hadze dnia 19 października 1996 r. (Dz. U. Nr 40, poz. 225), Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej wykonujący obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 8 czerwca 2010 r. wyżej wymienioną konwencję.

Zgodnie z art. 61 ust. 1 Konwencji weszła ona w życie dnia 1 stycznia 2002 r.

Zgodnie z art. 61 ust. 2 lit. a Konwencji wchodzi ona w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 listopada 2010 r.

Przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego złożono następujące deklaracje i zastrzeżenia:

Deklaracje:

„1) W Rzeczypospolitej Polskiej Organem Centralnym, w rozumieniu art. 29 ust. 1 Konwencji, będzie Ministerstwo Sprawiedliwości (art. 29 ust. 1),

2) wnioski przewidziane w art. 34 ust. 1 mogą być przekazywane tylko za pośrednictwem Ministerstwa Sprawiedliwości (art. 34 ust. 2),

3) artykuły 23, 26 i 52 Konwencji pozostawiają Umawiającym się Stronom pewien stopień elastyczności w celu stosowania prostego i szybkiego reżimu uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych. Zasady wspólnotowe przewidują system uznawania i wykonania, który jest co najmniej tak korzystny, jak przepisy ustanowione w Konwencji. Odpowiednio, orzeczenia wydane przez sąd Państwa Członkowskiego Unii Europejskiej, w zakresie spraw odnoszących się do Konwencji, są uznawane i wykonywane w Rzeczypospolitej na drodze stosowania odpowiednich wewnętrznych przepisów prawa wspólnotowego.”

Zastrzeżenia:

„Rzeczpospolita Polska:

1) zastrzega właściwość swoich organów do podejmowania środków zmierzających do ochrony położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości stanowiących majątek dziecka (art. 55 ust. 1 lit. a),

2) zastrzega nieuznawanie odpowiedzialności rodzicielskiej i środka, który byłby nie do pogodzenia ze środkiem podjętym przez organy Rzeczypospolitej Polskiej zmierzającym do ochrony położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości stanowiących majątek dziecka (art. 55 ust. 1 lit. b).”

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1) Następujące państwa stały się lub staną się stronami Konwencji w podanych niżej datach:

2) Przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych lub przystąpienia oraz w terminach późniejszych podane niżej państwa złożyły następujące deklaracje i zastrzeżenia:

Republika Albanii

Deklaracja:

„Zgodnie z art. 34 Konwencji, Republika Albanii oświadcza, że wnioski przewidziane w ust. 1 niniejszego artykułu mogą być przekazywane jej organom tylko za pośrednictwem jej Organu Centralnego.”

Zastrzeżenie:

„Zgodnie z art. 60 ust. 1 Konwencji, Republika Albanii zastrzega właściwość swoich organów do podejmowania środków zmierzających do ochrony majątku dziecka, położonego na jej terytorium, oraz zastrzega sobie prawo do nieuznawania odpowiedzialności rodzicielskiej lub środka, który byłby nie do pogodzenia ze środkiem podjętym przez swoje organy w stosunku do tego majątku, jak przewidziano w art. 55 ust. 1 Konwencji.”

Republika Armenii

Deklaracja:

„Zgodnie z art. 34 ust. 2 Konwencji, Republika Armenii oświadcza, że wnioski przewidziane w art. 34 ust. 1 Konwencji mogą być przekazywane jej organom tylko za pośrednictwem jej Organu Centralnego.”

Zastrzeżenia:

„Na podstawie art. 60 Konwencji, Republika Armenii wnosi następujące zastrzeżenia:

1. zgodnie z art. 54 ust. 2 Konwencji, sprzeciwia się używaniu języka francuskiego;

2. zgodnie z art. 55 ust. 1 lit. a, zastrzega właściwość swoich organów do podejmowania środków zmierzających do ochrony majątku nieruchomego lub innego majątku dziecka, położonego na jej terytorium, który jest przedmiotem wpisu do państwowego rejestru;

3. zgodnie z art. 55 ust. 1 lit. b, zastrzega sobie prawo do nieuznawania odpowiedzialności rodzicielskiej lub środka, który byłby nie do pogodzenia ze środkiem podjętym przez swoje organy w stosunku do tego majątku.”

Republika Bułgarii

Deklaracja:

„Zgodnie z art. 34 ust. 2 Konwencji, Republika Bułgarii oświadcza, że wnioski przewidziane w ust. 1 tego artykułu mogą być przekazywane tylko za pośrednictwem jej Organu Centralnego.”

Zastrzeżenie:

„Zgodnie z art. 60 ust. 1 i w związku z art. 55 ust. 1 Konwencji, Republika Bułgarii zastrzega właściwość swoich organów do podejmowania środków zmierzających do ochrony majątku dziecka, położonego na jej terytorium, oraz prawo do nieuznawania odpowiedzialności rodzicielskiej lub środka, który byłby nie do pogodzenia ze środkiem podjętym przez swoje organy w stosunku do tego majątku.”

Deklaracja z dnia 14 lipca 2010 r.:

„Artykuły 23, 26 i 52 Konwencji pozostawiają Umawiającym się Stronom pewien stopień elastyczności w celu stosowania prostego i szybkiego reżimu uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych. Zasady wspólnotowe przewidują system uznawania i wykonania, który jest co najmniej tak korzystny, jak przepisy ustanowione w Konwencji. Odpowiednio, orzeczenia wydane przez sąd Państwa Członkowskiego Unii Europejskiej, w zakresie spraw odnoszących się do Konwencji, będą uznawane i wykonywane w Republice Bułgarii na drodze stosowania odpowiednich wewnętrznych przepisów prawa wspólnotowego.”

Republika Chorwacji

Deklaracja:

„Zgodnie z art. 34 ust. 2 Konwencji, Republika Chorwacji ma zaszczyt oświadczyć, że wnioski przewidziane w ust. 1 tego artykułu mogą być przekazywane tylko za pośrednictwem jej Organu Centralnego.”

Deklaracja dotycząca artykułów 23, 26 i 52:

„Republika Chorwacji ma zaszczyt oświadczyć, że z chwilą uzyskania członkostwa w Unii Europejskiej, będzie stosować odpowiednie wewnętrzne przepisy prawa wspólnotowego w celu uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych, w zakresie spraw odnoszących się do Konwencji, wydanych przez sąd Państwa Członkowskiego Unii Europejskiej.”

Zastrzeżenie:

„Zgodnie z art. 60 Konwencji Republika Chorwacji zastrzega właściwość swoich organów do podejmowania środków zmierzających do ochrony majątku (nieruchomego) oraz majątku z nim powiązanego dziecka, położonego na terytorium Republiki Chorwacji, oraz zastrzega sobie prawo do nieuznawania odpowiedzialności rodzicielskiej lub środka, który byłby nie do pogodzenia ze środkiem podjętym przez swoje organy w stosunku do tego majątku.”

Republika Cypryjska

Deklaracja:

„Zgodnie z art. 45 ust. 2 Konwencji, Republika Cypryjska ma zaszczyt oświadczyć, że wnioski przewidziane w art. 34 ust. 1 mogą być przekazywane tylko za pośrednictwem jej Organu Centralnego.”

Zastrzeżenie:

„Zgodnie z art. 60 ust. 1 Konwencji, Republika Cypryjska składa zastrzeżenie przewidziane w art. 54, według którego wszelka korespondencja z Organem Centralnym Republiki Cypryjskiej powinna być przekazywana w języku oryginalnym wraz z tłumaczeniem na język angielski.

Zgodnie z art. 60 Konwencji, Republika Cypryjska zastrzega właściwość swoich organów do podejmowania środków zmierzających do ochrony majątku dziecka, położonego na jej terytorium, oraz zastrzega sobie prawo do nieuznawania odpowiedzialności rodzicielskiej lub środka, który byłby nie do pogodzenia ze środkiem podjętym przez swoje organy w stosunku do tego majątku, jak przewidziano w art. 55 ust. 1 Konwencji.”

Republika Czeska

Deklaracja:

„Zgodnie z art. 34 ust. 2 Konwencji, Republika Czeska ma zaszczyt oświadczyć, że wnioski przewidziane w art. 34 ust. 1 Konwencji mogą być przekazywane swoim organom tylko za pośrednictwem Urzędu do spraw Międzynarodowej Ochrony Praw Dzieci, mającego siedzibę w Brnie, Benešova 22.

Zgodnie z art. 44 Konwencji, Republika Czeska ma zaszczyt wyznaczyć Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Czeskiej, mające siedzibę w Pradze 2, Vyšehradska 16, jako organ, do którego powinny być przekazywane wnioski dotyczące akceptacji lub przejęcia jurysdykcji określonej w artykułach 8 i 9 Konwencji w ramach postępowania sądowego w Republice Czeskiej lub w innym Umawiającym się Państwie. Inne wnioski, określone w art. 8 i 9 Konwencji i wnioski o wyrażenie zgody na umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej lub placówce, o których mowa w art. 33 Konwencji powinny być przekazywane do Urzędu do spraw Międzynarodowej Ochrony Praw Dzieci, mającego siedzibę w Brnie, Benešova 22.”

Deklaracja z dnia 16 września 2004 r.:

„Artykuły 23, 26 i 52 Konwencji pozostawiają Umawiającym się Stronom pewien stopień elastyczności w celu stosowania prostego i szybkiego reżimu uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych. Zasady wspólnotowe przewidują system uznawania i wykonania, który jest co najmniej tak korzystny, jak przepisy ustanowione w Konwencji. Odpowiednio, orzeczenia wydane przez sąd Państwa Członkowskiego Unii Europejskiej, w zakresie spraw odnoszących się do Konwencji, będą uznawane i wykonywane w Republice Czeskiej na drodze stosowania odpowiednich wewnętrznych przepisów prawa wspólnotowego.”

Republika Estońska

Deklaracja:

„Zgodnie z art. 34 ust. 2 Konwencji, Republika Estońska oświadcza, że wnioski przewidziane w ust. 1 tego Artykułu mogą być przekazywane organom Republiki Estońskiej tylko za pośrednictwem jej Organu Centralnego.”

Zastrzeżenie:

„Zgodnie z art. 60 ust. 1 Konwencji, Republika Estońska składa zastrzeżenie przewidziane w art. 54, według którego wszelka korespondencja z Organem Centralnym Republiki Estońskiej powinna być przekazywana w języku oryginalnym wraz z tłumaczeniem na język angielski.”

Deklaracja z dnia 17 maja 2005 r.:

„Artykuły 23, 26 i 52 Konwencji pozostawiają Umawiającym się Stronom pewien stopień elastyczności w celu stosowania prostego i szybkiego reżimu uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych. Zasady wspólnotowe przewidują system uznawania i wykonania, który jest co najmniej tak korzystny, jak przepisy ustanowione w Konwencji. Odpowiednio, orzeczenia wydane przez sąd Państwa Członkowskiego Unii Europejskiej, w zakresie spraw odnoszących się do Konwencji, będą uznawane i wykonywane w Republice Estońskiej na drodze stosowania odpowiednich wewnętrznych przepisów prawa wspólnotowego.”

Republika Litewska

Deklaracja:

„Republika Litewska oświadcza, że:

Wnioski przewidziane w art. 34 ust. 1 Konwencji powinny być przekazywane jej organom tylko za pośrednictwem Organu Centralnego;

Zaświadczenie, o którym mowa w art. 40 ust. 1 Konwencji, będzie wydawane przez sąd okręgowy Republiki Litewskiej, właściwy według miejsca zwykłego pobytu dziecka;

Wszelka korespondencja przesyłana do Republiki Litewskiej powinna być przetłumaczona na język litewski, a jeśli to będzie niemożliwe, na język angielski.”

Zastrzeżenie:

„Republika Litewska zastrzega właściwość swoich organów do podejmowania środków zmierzających do ochrony nieruchomego majątku dziecka, położonego na terytorium Republiki Litewskiej.”

Deklaracja z dnia 26 lipca 2004 r.:

„Artykuły 23, 26 i 52 Konwencji pozostawiają Umawiającym się Stronom pewien stopień elastyczności w celu stosowania prostego i szybkiego reżimu uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych. Zasady wspólnotowe przewidują system uznawania i wykonania, który jest co najmniej tak korzystny, jak przepisy ustanowione w Konwencji. Odpowiednio, orzeczenia wydane przez sąd Państwa Członkowskiego Unii Europejskiej, w zakresie spraw odnoszących się do Konwencji, są uznawane i wykonywane w Republice Litewskiej na drodze stosowania odpowiednich wewnętrznych przepisów prawa wspólnotowego.”

Wielkie Księstwo Luksemburga

Deklaracja:

„Artykuły 23, 26 i 52 Konwencji pozostawiają Umawiającym się Stronom pewien stopień elastyczności w celu stosowania prostego i szybkiego reżimu uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych. Zasady wspólnotowe przewidują system uznawania i wykonania, który jest co najmniej tak korzystny, jak przepisy ustanowione w Konwencji. Odpowiednio, orzeczenia wydane przez sąd Państwa Członkowskiego Unii Europejskiej, w zakresie spraw odnoszących się do Konwencji, są uznawane i wykonywane w Wielkim Księstwie Luksemburga na drodze stosowania odpowiednich wewnętrznych przepisów prawa wspólnotowego.”

Republika Łotewska

Deklaracja:

„Zgodnie z art. 45 ust. 2 Konwencji, Republika Łotewska oświadcza, że wnioski przewidziane w art. 34 ust. 1 mogą być przekazywane tylko za pośrednictwem jej Organu Centralnego.”

Zastrzeżenia:

„Zgodnie z art. 60 ust. 1 Konwencji, Republika Łotewska sprzeciwia się używaniu języka francuskiego, jak przewidziano w art. 54 ust. 2 Konwencji.”

„Zgodnie z art. 60 ust. 1 Konwencji, Republika Łotewska zastrzega właściwość swoich organów do podejmowania środków zmierzających do ochrony majątku dziecka, położonego na jej terytorium, jak przewidziano w art. 55 Konwencji.”

Deklaracja z dnia 12 maja 2009 r.:

„Artykuły 23, 26 i 52 Konwencji pozostawiają Umawiającym się Stronom pewien stopień elastyczności w celu stosowania prostego i szybkiego reżimu uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych. Zasady wspólnotowe przewidują system uznawania i wykonania, który jest co najmniej tak korzystny, jak przepisy ustanowione w Konwencji. Odpowiednio, orzeczenia wydane przez sąd Państwa Członkowskiego Unii Europejskiej, w zakresie spraw odnoszących się do Konwencji, są uznawane i wykonywane w Republice Łotewskiej na drodze stosowania odpowiednich wewnętrznych przepisów prawa wspólnotowego.”

Republika Słowacka

Deklaracja:

„Republika Słowacka oświadcza, że wnioski przewidziane w art. 34 ust. 1 Konwencji, mogą być przekazywane tylko za pośrednictwem jej Organu Centralnego.”

Deklaracja z dnia 11 maja 2004 r.:

„Artykuły 23, 26 i 52 Konwencji pozostawiają Umawiającym się Stronom pewien stopień elastyczności w celu stosowania prostego i szybkiego reżimu uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych. Zasady wspólnotowe przewidują system uznawania i wykonania, który jest co najmniej tak korzystny, jak przepisy ustanowione w Konwencji. Odpowiednio, orzeczenia wydane przez sąd Państwa Członkowskiego Unii Europejskiej, w zakresie spraw odnoszących się do Konwencji, są uznawane i wykonywane w Republice Słowackiej na drodze stosowania odpowiednich wewnętrznych przepisów prawa wspólnotowego.”

Zastrzeżenie:

„Na mocy art. 60 Konwencji, Republika Słowacka zastrzega właściwość swoich organów do podejmowania środków zmierzających do ochrony majątku nieruchomego dziecka, położonego na terytorium Republiki Słowackiej, oraz zastrzega sobie prawo do nieuznawania odpowiedzialności rodzicielskiej lub środka, który byłby nie do pogodzenia ze środkiem podjętym przez swoje organy w stosunku do tego majątku.”

Republika Słowenii

Deklaracje:

„Artykuły 23, 26 i 52 Konwencji pozostawiają Umawiającym się Stronom pewien stopień elastyczności w celu stosowania prostego i szybkiego reżimu uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych. Zasady wspólnotowe przewidują system uznawania i wykonania, który jest co najmniej tak korzystny, jak przepisy ustanowione w Konwencji. Odpowiednio, orzeczenia wydane przez sąd Państwa Członkowskiego Unii Europejskiej, w zakresie spraw odnoszących się do Konwencji, będą uznawane i wykonywane w Republice Słowenii na drodze stosowania odpowiednich wewnętrznych przepisów prawa wspólnotowego.”

„Zgodnie z art. 34 ust. 2 Konwencji, Republika Słowenii oświadcza, że wnioski przewidziane w art. 34 ust. 1 Konwencji powinny być przekazywane tylko za pośrednictwem Ministerstwa Pracy, Rodziny i Spraw Socjalnych.”

Konfederacja Szwajcarska

Zastrzeżenie na mocy artykułu 55 ustęp 1 lit. b, w związku z artykułem 60:

„Konfederacja Szwajcarska zastrzega sobie prawo do nieuznawania odpowiedzialności rodzicielskiej lub środka, który byłby nie do pogodzenia ze środkiem podjętym przez swoje organy w stosunku do tego majątku dziecka, położonego na jej terytorium.”

Ukraina

Deklaracje:

„Zgodnie z art. 34 ust. 2 Konwencji, Ukraina oświadcza, że wnioski przewidziane w ust. 1 tego artykułu mogą być przekazywane tylko za pośrednictwem jej Organu Centralnego.”

„Zgodnie z art. 44 Konwencji, Ukraina oświadcza, że wnioski przewidziane w art. 8, 9 i 33 powinny być przesyłane do jej Organu Centralnego.”

Zastrzeżenie:

„Zgodnie z art. 55 i 60 Konwencji, Ukraina oświadcza, że:

a) zastrzega właściwość swoich organów do podejmowania środków zmierzających do ochrony majątku nieruchomego dziecka, położonego na jej terytorium, oraz

b) zastrzega sobie prawo do nieuznawania odpowiedzialności rodzicielskiej lub środka, który byłby nie do pogodzenia ze środkiem podjętym przez swoje organy w stosunku do majątku nieruchomego dziecka, położonego na jej terytorium.”

Republika Węgierska

Deklaracje:

„Artykuły 23, 26 i 52 Konwencji pozostawiają Umawiającym się Stronom pewien stopień elastyczności w celu stosowania prostego i szybkiego reżimu uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych. Zasady wspólnotowe przewidują system uznawania i wykonania, który jest co najmniej tak korzystny, jak przepisy ustanowione w Konwencji. Odpowiednio, orzeczenia wydane przez sąd Państwa Członkowskiego Unii Europejskiej, w zakresie spraw odnoszących się do Konwencji, są uznawane i wykonywane w Republice Węgierskiej na drodze stosowania odpowiednich wewnętrznych przepisów prawa wspólnotowego.”

„Zgodnie z art. 34 ust. 2 Konwencji, Republika Węgierska ma zaszczyt oświadczyć, że wnioski przewidziane w ust. 1 tego Artykułu mogą być przekazywane tylko za pośrednictwem jej Organu Centralnego.”

Zastrzeżenia:

„Zgodnie z art. 54 ust. 2 Konwencji, Republika Węgierska zastrzega sobie prawo przyjmowania wniosków kierowanych do jej Organu Centralnego tylko w języku węgierskim albo – jeżeli jest to trudne do wykonania – wraz z tłumaczeniem na język angielski.”

„Zgodnie z art. 55 ust. 1 Konwencji, Republika Węgierska zastrzega właściwość swoich organów do podejmowania środków zmierzających do ochrony majątku dziecka, położonego na jej terytorium, oraz prawo do nieuznawania odpowiedzialności rodzicielskiej lub środka, który byłby nie do pogodzenia ze środkiem podjętym przez swoje organy w stosunku do tego majątku.”

Wersja angielska

Minister Spraw Zagranicznych: w z. M. Dowgielewicz