Dziennik Ustaw - rok 2010 nr 166 poz. 1128

Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. z 2005 r. Nr 145, poz. 1221, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1) ustawa – ustawę z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia;

2) wartości pieniężne:

a) krajowe i zagraniczne znaki pieniężne,

b) czeki, z wyjątkiem czeków zakreślonych, skasowanych lub opatrzonych indosem pełnomocniczym, zawierającym wzmiankę „wartość do inkasa”, „należność do inkasa” lub inną o podobnym charakterze,

c) weksle, z wyjątkiem weksli opatrzonych indosem pełnomocniczym zawierającym wzmiankę „wartość do inkasa” lub inną o podobnym charakterze,

d) inne dokumenty zastępujące w obrocie gotówkę,

e) złoto, srebro i wyroby z tych metali, kamienie szlachetne i perły, a także platynę i inne metale z grupy platynowców, z wyjątkiem przedmiotów będących muzealiami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24, z późn. zm.³⁾);

3) transport wartości pieniężnych – przewożenie lub przenoszenie wartości pieniężnych poza obiektami przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej;

4) konwojowany transport wartości pieniężnych – przewożenie lub przenoszenie wartości pieniężnych ochranianych przez konwojentów poza obiektami przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej;

5) jednostka obliczeniowa – 120-krotność przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 oraz z 2010 r. Nr 40, poz. 224 i Nr 134, poz. 903);

6) klasa odporności na włamanie – przyjęte we właściwej Polskiej Normie klasyfikacyjne oznaczenie odporności pomieszczeń lub urządzeń na włamanie;

7) posterunki doraźne – posterunki wystawiane w miejscu, które wymaga ochrony natychmiastowej i tymczasowej;

8) konwojent – osobę posiadającą licencję pracownika ochrony fizycznej, ochraniającą transport wartości pieniężnych, wyposażoną w broń palną bojową, środki ochrony osobistej oraz środki łączności;

9) środki łączności wewnętrznej – środki służące do nawiązywania łączności w obrębie chronionego obiektu lub między członkami konwoju;

10) środki łączności zewnętrznej – środki służące do nawiązywania łączności z podmiotami zewnętrznymi;

11) środki ochrony osobistej – wyposażenie kuloodporne składające się co najmniej z kamizelki i hełmu;

12) pojemnik specjalistyczny – pojemnik służący do transportu wartości pieniężnych, wyposażony w urządzenia utrudniające jego zabór, wykorzystujące działanie paralizatora elektrycznego, alarmu akustycznego, sygnału dymnego lub uszkadzające zawartość pojemnika z zachowaniem możliwości identyfikacji papierowych wartości pieniężnych;

13) pojemnik bezpieczny – pojemnik wykonany ze stopu metali używany w celu ochrony zawartości przed włamaniem;

14) osoba transportująca – osobę przenoszącą lub przewożącą wartości pieniężne;

15) bankowozy – pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C;

16) pojazdy ubezpieczające – pojazdy samochodowe przeznaczone do przewożenia konwojentów ochraniających pojazdy samochodowe przewożące wartości pieniężne;

17) pomieszczenie – wydzieloną część budynku o określonej klasie odporności na włamanie, służącą do przechowywania wartości pieniężnych;

18) urządzenie – urządzenie mechaniczne o określonej klasie odporności na włamanie, służące do przechowywania i transportu wartości pieniężnych.

2. W przypadku przechowywania wartości pieniężnych przekraczających 0,2 jednostki obliczeniowej w budynkach lub pomieszczeniach znajdujących się poza obszarami i obiektami umieszczonymi w ewidencji, o której mowa w art. 5 ust. 5 ustawy, zapewnia się co najmniej zabezpieczenie techniczne tych budynków lub pomieszczeń.

1) pomieszczeń i urządzeń;

2) pojazdów samochodowych przewożących wartości pieniężne;

3) elektronicznych systemów zabezpieczeń budynków, pomieszczeń, urządzeń oraz pojazdów samochodowych.

2. Wymagania dla elektronicznych systemów zabezpieczeń budynków, pomieszczeń i urządzeń określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

3. Wyrażone w jednostkach obliczeniowych limity wartości pieniężnych przechowywanych lub transportowanych w pomieszczeniach i urządzeniach określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

4. W przypadku przechowywania wartości pieniężnych w urządzeniach spełniających funkcję automatów kasjerskich pod nadzorem osób obsługujących te urządzenia w czasie godzin pracy jednostki organizacyjnej, limity określone w tablicy 4 załącznika nr 2 do rozporządzenia mogą być zwiększone trzykrotnie.

5. Zainstalowane w budynkach lub pomieszczeniach Narodowego Banku Polskiego przeznaczonych do przechowywania wartości pieniężnych systemy sygnalizacji włamania i napadu powinny być podłączone do najbliższej jednostki organizacyjnej Policji pełniącej służbę całodobowo lub do jednostki organizacyjnej Policji monitorującej systemy alarmowe, wskazanej przez właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji. Szczegółowe warunki podłączenia określa umowa zawarta między Prezesem Narodowego Banku Polskiego a Komendantem Głównym Policji.

2. Jeżeli niesprawność systemów alarmowych, o których mowa w ust. 1, wystąpiła poza godzinami pracy chronionej jednostki albo spodziewany czas naprawy wykracza poza te godziny, na posterunku doraźnym służbę pełni co najmniej 2 uzbrojonych pracowników ochrony fizycznej, jeżeli w chronionej jednostce organizacyjnej nie występuje stała ochrona fizyczna. Jeżeli występuje taka ochrona, na posterunku doraźnym służbę może pełnić jeden uzbrojony pracownik ochrony fizycznej.

3. Pracowników ochrony, o których mowa w ust. 1 i 2, wyposaża się w niezbędne środki łączności zewnętrznej lub wewnętrznej, stosownie do warunków wykonywania ochrony fizycznej.

2. Transport wartości pieniężnych powyżej 1 jednostki obliczeniowej może być wykonywany bez użycia bankowozu, jeżeli brak jest możliwości dojazdu bankowozem do miejsca, z którego wartości pieniężne są pobierane lub do którego są dostarczane.

3. Złoto, srebro i platyna, w tym wyroby z tych metali używane do celów technologicznych, jeśli ich gabaryty uniemożliwiają użycie bankowozu, mogą być transportowane innym pojazdem samochodowym z zastosowaniem systemu lokalizacji, z zastrzeżeniem § 9 ust. 5.

2. Transport wartości pieniężnych do 8 jednostek obliczeniowych z użyciem bankowozu typu C, wyposażonego w pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy D, może być wykonywany przez nieuzbrojonego licencjonowanego pracownika ochrony fizycznej, bez udziału konwojenta.

3. Bankowozem typu C mogą być transportowane wyłącznie wartości pieniężne umieszczone w pojemnikach specjalistycznych lub innych urządzeniach, o których mowa w pkt 1 ppkt 1 załącznika nr 5 do rozporządzenia.

1) jednego konwojenta – przy transporcie wartości pieniężnych powyżej 1 do 8 jednostek obliczeniowych, z zastrzeżeniem § 7 ust. 2;

2) dwóch konwojentów – przy transporcie wartości pieniężnych powyżej 8 do 24 jednostek obliczeniowych;

3) trzech konwojentów – przy transporcie wartości pieniężnych powyżej 24 do 50 jednostek obliczeniowych;

4) czterech konwojentów – przy transporcie wartości pieniężnych powyżej 50 jednostek obliczeniowych.

2. Konwojent nie może przenosić wartości pieniężnych lub kierować bankowozem.

3. Osoba transportująca nie może jednocześnie kierować bankowozem i wykonywać zadań konwojenta.

4. Osoba kierująca bankowozem nie może jednocześnie wykonywać zadań osoby transportującej lub konwojenta.

5. Przy transporcie wartości pieniężnych powyżej 24 jednostek obliczeniowych bankowozem typu A należy do transportu przydzielić pojazd ubezpieczający.

6. W przypadku transportowania wartości pieniężnych kolumną pojazdów samochodowych, w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, należy do transportu przydzielić dwa pojazdy ubezpieczające, po jednym z przodu i z tyłu kolumny, ustalając liczebność grupy konwojowej po dwóch konwojentów na pojazd ubezpieczający i po jednym konwojencie na każdy pojazd przewożący wartości pieniężne.

7. Dopuszcza się możliwość używania bankowozów typu A i B jako pojazdów ubezpieczających.

1) załącznik nr 3 – wymagania techniczne dla bankowozu typu A;

2) załącznik nr 4 – wymagania techniczne dla bankowozu typu B;

3) załącznik nr 5 – wymagania techniczne dla bankowozu typu C.

2. Ogólne wymagania techniczne pojazdu ubezpieczającego określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.

1) wydany przez uprawnioną jednostkę certyfikującą certyfikat zgodności albo wydaną przez producenta lub importera deklarację zgodności, potwierdzające zgodność z zasadniczymi lub szczegółowymi wymaganiami w rozumieniu przepisów o systemie oceny zgodności – jeżeli dla danego wyrobu wymagania takie zostały ustalone;

2) wydane przez jednostkę certyfikującą akredytowaną przez Polskie Centrum Akredytacji poświadczenie zgodności z odpowiednimi Polskimi Normami – jeżeli dla danego wyrobu nie ustalono wymagań, o których mowa w pkt 1.

2. Pomieszczenia i urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny być oznaczone tabliczką znamionową lub innym trwałym oznaczeniem, wydanym przez jednostkę certyfikującą, które zawiera następujące dane:

1) nazwę wyrobu;

2) nazwę producenta lub dystrybutora wyrobu (według certyfikatu lub deklaracji zgodności);

3) oznaczenie typu lub nazwę modelu;

4) numer fabryczny i rok produkcji;

5) klasę odporności;

6) numer certyfikatu, deklaracji lub poświadczenia zgodności;

7) masę wyrobu;

8) nazwę jednostki certyfikującej.

3. Urządzenia stosowane w elektronicznym systemie zabezpieczeń, dla których jest wymagana klasyfikacja, powinny posiadać odpowiednie do wymaganej klasyfikacji certyfikaty lub deklaracje zgodności w rozumieniu przepisów o systemie oceny zgodności, zaś elektroniczny system zabezpieczeń powinien posiadać wydane przez dostawcę poświadczenie zgodności z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do instalowanych w pojazdach samochodowych urządzeń posiadających świadectwo homologacji, wydane w trybie przewidzianym przepisami w sprawie homologacji typu pojazdów oraz przedmiotów ich wyposażenia lub części składowych.

1) pkt 1 ppkt 2 i 3 załącznika nr 3 do rozporządzenia,

2) pkt 1 ppkt 1 i 2 załącznika nr 4 do rozporządzenia.

3) pkt 1 ppkt 1 i 2 załącznika nr 6 do rozporządzenia,

– stosuje się odpowiednio homologację typu pojazdu o kodzie nadwozia SB (samochód opancerzony).

2. Przepis ust. 1 stosuje się również do pojazdów samochodowych wydanych nabywcy po dniu wejścia w życie rozporządzenia, jeżeli ich nabycie nastąpiło na podstawie umowy sprzedaży zawartej przed tym dniem.

3. Systemy sygnalizacji włamania i napadu, wykonane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia według normy PN-93/E-08390 w klasie co najmniej SA3, mogą być nadal wykorzystywane do zabezpieczenia przechowywanych lub transportowanych wartości pieniężnych, z tym że wymiana centrali elektronicznego systemu zabezpieczeń na inny typ lub model jest traktowana na równi z wykonaniem nowego systemu zabezpieczeń, który powinien spełniać wymagania określone w rozporządzeniu.

4. Użytkowane dotychczas w systemach telewizji dozorowej urządzenia do rejestracji dynamicznej obrazów z kamer, które nie spełniają wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu, mogą być nadal stosowane, jednak nie dłużej niż 36 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia.

5. Tabliczki znamionowe umieszczone w pomieszczeniach i na urządzeniach przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia zachowują ważność, jeżeli jest możliwe odczytanie z nich co najmniej:

1) nazwy wyrobu;

2) klasy odporności;

3) numeru certyfikatu zgodności lub certyfikatu typu;

4) nazwy jednostki certyfikującej.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Miller

¹⁾ Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej – sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 216, poz. 1604).

²' Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 104, poz. 708, z 2008 r. Nr 171, poz. 1055 i Nr 180, poz. 1112, z 2009 r. Nr 98, poz. 817 oraz z 2010 r. Nr 47, poz. 278.

³⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568, z 2005 r. Nr 64, poz. 565 oraz z 2007 r. Nr 136, poz. 956.

⁴⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 129, poz. 858 oraz z 2000 r. Nr 17, poz. 221), które utraciło moc z dniem 11 lipca 2010 r. na podstawie art. 36 pkt 7 ustawy z dnia 7 maja 2009 r. o uchyleniu lub zmianie niektórych upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz. U. Nr 98, poz. 817).

Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
z dnia 7 września 2010 r. (poz. 1128)

Załącznik nr 1

WYMAGANIA DLA ELEKTRONICZNYCH SYSTEMÓW ZABEZPIECZEŃ

1. Podczas przechowywania lub transportowania wartości pieniężnych do zabezpieczenia budynków, pomieszczeń i urządzeń stosuje się następujące elektroniczne systemy zabezpieczeń:

1. 1. Systemy sygnalizacji włamania i napadu;

1. 2. Systemy telewizji dozorowej;

1. 3. Systemy kontroli dostępu;

1. 4. Systemy transmisji alarmu.

2. W przypadku przechowywania wartości pieniężnych systemy sygnalizacji włamania i napadu oraz systemy transmisji alarmu są traktowane jako podstawowe, zaś systemy telewizji dozorowej oraz systemy kontroli dostępu jako uzupełniające.

3. Elektroniczne systemy zabezpieczeń powinny być wykonywane według wymagań określonych w Polskich Normach. Dopuszcza się wykonywanie elektronicznych systemów zabezpieczeń według innych zasad, jeżeli:

a) nie ma Polskich Norm i wykonywany system jest niesprzeczny z wymaganiami niniejszego rozporządzenia albo

b) wykonywane systemy zabezpieczeń nie są sprzeczne z Polskimi Normami i wymaganiami niniejszego rozporządzenia.

4. Systemy sygnalizacji włamania i napadu według normy PN-EN 50131-1 powinny być wykonywane, odpowiednio do oszacowanego ryzyka, w następujących stopniach zabezpieczenia:

4.1. Stopień 1 : Ryzyko małe;

4.2. Stopień 2 : Ryzyko małe do średniego;

4.3. Stopień 3 : Ryzyko średnie do wysokiego;

4.4. Stopień 4 : Ryzyko wysokie.

5. Określa się następujące rodzaje czynności, jakie powinien wykrywać system sygnalizacji włamania i napadu w zależności od stopnia zabezpieczenia:

5.1. Stopień 1:

– otwarcie drzwi do chronionego obszaru,

– poruszanie się w chronionym obszarze (pułapkowo).

5.2. Stopień 2:

– otwarcie drzwi, okien i innych zamknięć chronionego obszaru,

– poruszanie się w chronionym obszarze (pułapkowo).

5.3. Stopień 3:

– otwarcie drzwi, okien i innych zamknięć chronionego obszaru,

– penetrację drzwi, okien i innych zamknięć chronionego obszaru bez ich otwierania,

– poruszanie się w chronionym obszarze (pułapkowo),

– atak na urządzenia lub miejsca szczególnie zagrożone.

5.4. Stopień 4:

– otwarcie drzwi, okien i innych zamknięć chronionego obszaru,

– penetrację drzwi, okien i innych zamknięć chronionego obszaru bez ich otwierania,

– penetrację ścian, sufitów i podłóg,

– poruszanie się w chronionym obszarze (pułapkowo),

– atak na urządzenia i miejsca szczególnie zagrożone.

6. System sygnalizacji włamania i napadu powinien być wykonany co najmniej w 2. stopniu zabezpieczenia i zapewniać identyfikację użytkowników włączających i wyłączających system lub jego część.

7. System alarmowy sygnalizacji włamania i napadu podzielony na podsystemy może zawierać w każdym podsystemie części składowe odpowiadające różnym stopniom zabezpieczenia.

8. Stopień zabezpieczenia podsystemu powinien być taki jak najniższy stopień zabezpieczenia zawartej w nim części składowej.

9. Części składowe wykorzystywane wspólnie przez więcej niż jeden podsystem powinny odpowiadać stopniowi zabezpieczenia podsystemu o najwyższym stopniu.

10. W zależności od poziomu ryzyka systemy sygnalizacji włamania i napadu należy uzupełniać o systemy telewizji dozorowej oraz o systemy kontroli dostępu.

11. Obraz z kamer systemu telewizji dozorowej stosowanego w zabezpieczeniach należy rejestrować.

12. Urządzenia do rejestracji obrazu z kamer muszą być zabezpieczone przed zniszczeniem oraz dostępem osób nieupoważnionych.

13. Rejestracja dynamiczna obrazów z kamer z miejsc szczególnie zagrożonych, w których polu widzenia występuje ruch lub jest wywołany alarm, powinna odbywać się z częstotliwością nie mniejszą niż 3 klatki na sekundę, z rozdzielczością nie mniejszą niż 400 linii telewizyjnych. Rejestracja obrazu z kamer mających kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa powinna odbywać się z częstotliwością nie mniejszą niż 5 klatek na sekundę, z zachowaniem określonych powyżej parametrów jakości zapisu.

14. Obrazy statyczne z kamer mogą być rejestrowane z częstotliwością mniejszą niż 3 klatki na sekundę (w czasie dozoru związanego z przechowywaniem lub transportowaniem wartości pieniężnych rejestruje się obrazy z częstotliwością nie mniejszą niż 1 klatka na sekundę). Wywołanie alarmu lub zmiana sceny ze statycznej na dynamiczną musi spowodować zwiększenie częstotliwości zapisu do wartości ustalonej dla rejestracji dynamicznej.

15. Czas przechowywania zarejestrowanego zapisu należy ustalić, biorąc pod uwagę charakter chronionego obiektu oraz rodzaje występujących zagrożeń, ale nie może być on krótszy niż 14 dni.

16. W przypadku wykrycia lub uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego zapis z tym związany należy zarchiwizować w sposób niezmniejszający jego jakości. Dotyczy to również zawartości pamięci zdarzeń centrali systemu sygnalizacji włamania i napadu oraz kontroli dostępu, w przypadku występowania związku pomiędzy zawartością pamięci tych urządzeń a czynem zabronionym. Zawartość pamięci powinna być zabezpieczona, a następnie komisyjnie odczytana i zarchiwizowana. Materiałowi archiwalnemu należy nadać kategorię archiwalną dokumentacji dla ochrony zakładu pracy (mienia), zgodnie z zasadami postępowania z materiałami archiwalnymi.

17. Nośnik, na którym dokonano zapisu archiwalnego, powinien być zabezpieczony przed działaniem szkodliwych czynników zewnętrznych, uszkodzeniami oraz dostępem osób nieuprawnionych. Gdy nie ma możliwości należytego zabezpieczenia przed działaniem szkodliwych czynników zewnętrznych, zapis należy zwielokrotnić i zabezpieczyć w dwóch różnych miejscach, z tym że nie mogą one znajdować się w tym samym budynku.

18. W przypadku instalacji systemu kontroli dostępu należy zapewnić zarejestrowanie zdarzeń przynajmniej z okresu 30 dni.

19. Stopień zabezpieczenia uzyskany przez system może być utrzymany pod warunkiem wykonywania systematycznej konserwacji oraz dokonywania niezbędnych napraw. Konserwacja powinna odbywać się w okresach przewidzianych właściwymi dla danego systemu normami technicznymi, a gdy nie ustalono takich norm – nie rzadziej niż raz na 6 miesięcy.

20. Przedsiębiorca lub kierownik jednostki organizacyjnej, w której są przechowywane wartości pieniężne, jest odpowiedzialny za wdrożenie konserwacji, o której mowa w pkt 19, niezwłocznie po zainstalowaniu systemu.

21. Wszelkie zdarzenia utrwalone przez system, czynności konserwacyjne, uszkodzenia, przypadki nieprawidłowego działania systemu oraz naprawy powinny być rejestrowane w Książce Elektronicznego Systemu Zabezpieczeń, przechowywanej w chronionym obiekcie.

22. Książka Elektronicznego Systemu Zabezpieczeń powinna zawierać co najmniej następujące informacje:

1) nazwę systemu;

2) nazwę i lokalizację obiektu chronionego;

3) nazwę i dane kontaktowe: instalującego system, konserwującego system oraz chroniącego dany obiekt;

4) datę i opis zdarzenia lub czynności, o których mowa w pkt 21, datę i opis działań podjętych po zdarzeniach i uszkodzeniach oraz podpisy osób dokonujących poszczególnych wpisów;

5) dotyczące rozszerzenia systemu lub wymiany elementów składowych systemu.

Załącznik nr 2

LIMITY WARTOŚCI PIENIĘŻNYCH PRZECHOWYWANYCH LUB TRANSPORTOWANYCH W POMIESZCZENIACH I URZĄDZENIACH

Tablica 1 – Urządzenia

Tablica 2 – Pomieszczenia

Tablica 3 – Pojemniki bezpieczne i szafy

Tablica 4 – Urządzenia do przechowywania i automatycznego przyjmowania lub wydawania gotówki

Uwagi:

1. Określone w tablicy limity wartości pieniężnych przechowywanych w urządzeniach spełniających funkcje automatów kasjerskich zainstalowanych na stanowiskach kasowych mogą być zwiększone maksymalnie trzykrotnie.

2. Urządzenia o masie poniżej 1 tony powinny być przytwierdzone do podłoża z siłą określoną w Polskiej Normie PN-EN 1143-1, a pojemniki bezpieczne powinny być przytwierdzone do podłoża z sita określoną w Polskiej Normie PN-EN 14450.

Tablica 5 – Pojemniki specjalistyczne

Załącznik nr 3

OGÓLNE WYMAGANIA TECHNICZNE DLA BANKOWOZU TYPU A

1. Bankowóz typu A musi spełniać co najmniej następujące ogólne wymagania techniczne:

1) konstrukcja z wyodrębnionym przedziałem ładunkowym;

2) przedział osobowy z pięcioma miejscami do siedzenia oraz osłona zbiornika paliwa, wykonane w klasie FB 5 zgodnie z normą PN-EN 1522 (zbiornik paliwa, ściany boczne) i co najmniej FB4 zgodnie z normą PN-EN 1522 (podłoga, dach);

3) oszklenie przedziału osobowego wykonane w klasie BR 5 zgodnie z normą PN-EN 1063, bez możliwości otwierania;

4) wyposażenie w system klimatyzacji i wentylacji wnętrza;

5) przedział ładunkowy wzmocniony blachą stalową, co najmniej gatunku „45” o grubości 1 mm według PN-EN 10083-1, tylko z jednymi drzwiami zewnętrznymi (w szczególności w postaci drzwi tylnych dwuskrzydłowych z blokadą ryglowania jednego skrzydła przez drugie i możliwością mocowania do ścian przedziału w położeniu otwartym) z zawiasami o sworzniach zabezpieczonych przed wybiciem oraz wyposażonymi w dodatkowy zamek, co najmniej w klasie A, zgodnie z normą PN-EN 1300;

6) pokrycie i wyłożenie powierzchni ścian, podłogi i sufitu oraz urządzeń i osprzętu wewnątrz przedziału ładunkowego o stopniu palności B=0 według PN-ISO 3795 (lub równoważnego dokumentu);

7) wyposażenie przedziału ładunkowego w oświetlenie;

8) drzwi zewnętrzne z systemem centralnego blokowania oraz sygnalizacją ich niedomknięcia i odblokowania. Odblokowanie i zablokowanie drzwi z zewnątrz pojazdu z użyciem pilota radiowego lub urządzenia równoważnego, otwierającego tylko jedne drzwi i zamykającego równocześnie wszystkie drzwi pojazdu. Możliwość blokowania i odblokowania poszczególnych drzwi z tablicy rozdzielczej pojazdu. Co najmniej 3 drzwi w przedziale osobowym albo wyposażenie kabiny kierowcy oraz przedziału przeznaczonego do przewozu osób w wyjścia w postaci drzwi, okien lub włazów, umożliwiających w razie konieczności wyjście na zewnątrz (w ilości określonej w przepisach dotyczących warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia);

9) wyposażenie w immobiliser spełniający wymagania dyrektywy Rady nr 74/61/EWG z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 2, str. 49), zwanej dalej „dyrektywą 74/61/EWG”, lub Regulaminu nr 116 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych – Jednolite wymagania techniczne dotyczące ochrony pojazdów silnikowych przed bezprawnym użyciem, zwanego dalej „regulaminem nr 116 EKG ONZ”;

10) wyposażenie w monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu.

2. Komora silnika powinna mieć automatyczny system gaśniczy oraz zbiornik paliwa wykonany w sposób zabezpieczający przed wybuchem.

3. Bankowóz typu A powinien być wyposażony w modułowy samochodowy system alarmowy, spełniający wymagania dyrektywy 74/61/EWG lub regulaminu nr 116 EKG ONZ, posiadający co najmniej następujące właściwości:

1) funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego;

2) rezerwowe zasilanie;

3) dodatkową syrenę alarmową;

4) czujniki ochrony wnętrza;

5) blokadę pracy silnika;

6) tryb serwisowy;

7) sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów.

4. Bankowóz typu A powinien być wyposażony w system transmisji alarmu przekazujący co najmniej informacje o:

1) położeniu i prędkości pojazdu;

2) otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego;

3) stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego;

4) włączeniu i wyłączeniu silnika pojazdu.

5. Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe powinny spełniać w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej wymagania dyrektywy Rady nr 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych – Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.

6. Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) powinna spełniać wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1.b tablica 2 kolumna 4 tej normy).

7. Koła pojazdu powinny być wykonane z wkładkami masywowymi lub w innej konstrukcji umożliwiającej po przebiciu opony dalszą jazdę przez 15 km z prędkością 50 (+/-5) km/godz.

8. W bankowozie typu A nie dopuszcza się stosowania instalacji gazowej.

Załącznik nr 4

OGÓLNE WYMAGANIA TECHNICZNE DLA BANKOWOZU TYPU B

1. Bankowóz typu B musi być wyposażony w:

1) szyby wykonane w klasie co najmniej BR2, według normy PN-EN 1063 (lub w równoważnej klasie), bez możliwości ich otwierania;

2) przedział osobowy wykonany w klasie co najmniej FB 2 według normy PN-EN 1522 (lub w równoważnej klasie);

3) drzwi zewnętrzne z systemem centralnego blokowania oraz sygnalizacją ich niedomknięcia i odblokowania. Do odblokowania i zablokowania drzwi pojazdu z zewnątrz należy używać pilota radiowego lub urządzenia równoważnego. Pilot lub urządzenie równoważne powinny otwierać tylko jedne drzwi oraz zamykać równocześnie wszystkie drzwi pojazdu. System centralnego blokowania powinien umożliwiać blokowanie i odblokowanie poszczególnych drzwi z tablicy rozdzielczej pojazdu. Pojazd powinien mieć co najmniej 3 drzwi w przedziale osobowym albo kabinę kierowcy oraz przedział przeznaczony do przewozu osób, wyposażone w wyjścia w postaci drzwi, okien lub włazów umożliwiających w razie konieczności wyjście na zewnątrz, w ilości określonej w przepisach dotyczących warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia;

4) system klimatyzacji i wentylacji wnętrza;

5) immobiliser spełniający wymagania dyrektywy Rady nr 74/61/EWG z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 2, str. 49), zwanej dalej „dyrektywą 74/61/EWG”, lub Regulaminu nr 116 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych – Jednolite wymagania techniczne dotyczące ochrony pojazdów silnikowych przed bezprawnym użyciem, zwanego dalej „regulaminem nr 116 EKG ONZ”;

6) wydzielony przedział do przewozu wartości pieniężnych z oświetleniem oraz:

a) urządzeniem do przechowywania wartości pieniężnych klasy co najmniej I według PN-EN 1143-1 lub PN-EN 1143-2, przytwierdzonym trwale do pojazdu, posiadającym dodatkowo zamek czasowy lub

b) z pojemnikiem specjalistycznym osadzonym w specjalnym stojaku, przytwierdzonym trwale do pojazdu, lub

c) wydzielonym przedziałem ładunkowym, wykonanym z łączonej w sposób trwały blachy stalowej o grubości minimum 1 mm, z odrębnymi drzwiami z zamkiem wykonanym co najmniej w klasie A według PN-EN 1300, z trzypunktowym ryglowaniem drzwi;

7) modułowy samochodowy system alarmowy, spełniający wymagania dyrektywy 74/61/EWG lub regulaminu nr 116 EKG ONZ oraz regulaminu nr 97 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych – Jednolite przepisy dotyczące homologacji systemów alarmowych pojazdów oraz pojazdów w zakresie ich systemów alarmowych (Dz. Urz. UE L z 2008 r. Nr 351, poz. 1, str. 1), posiadający co najmniej następujące właściwości:

a) funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego,

b) rezerwowe zasilanie,

c) dodatkową syrenę alarmową,

d) czujniki ochrony przedziału osobowego,

e) blokadę pracy silnika,

f) tryb serwisowy,

g) sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów;

8) monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu;

9) system transmisji alarmu przekazujący informacje co najmniej o:

a) położeniu pojazdu,

b) prędkości pojazdu,

c) otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego,

d) stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego,

e) włączeniu i wyłączeniu silnika.

2. Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe powinny spełniać, w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych – Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.

3. Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) powinna spełniać wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1.b tablica 2 kolumna 4 tej normy).

4. Koła pojazdu powinny być wykonane z wkładkami masywowymi lub w innej konstrukcji umożliwiającej po przebiciu opony dalszą jazdę przez 15 km z prędkością 50 (+/-5) km/godz.

5. W bankowozie typu B nie dopuszcza się stosowania instalacji gazowej.

Załącznik nr 5

OGÓLNE WYMAGANIA TECHNICZNE DLA BANKOWOZU TYPU C

1. Bankowóz typu C powinien być wyposażony w:

1) pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy „D” w stojakach umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych klasy co najmniej 1;

2) immobiliser spełniający wymagania dyrektywy Rady nr 74/61/EWG z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 2, str. 49), zwanej dalej „dyrektywą 74/61/EWG”, lub Regulaminu nr 116 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych – Jednolite wymagania techniczne dotyczące ochrony pojazdów silnikowych przed bezprawnym użyciem, zwanego dalej „regulaminem nr 116 EKG ONZ”;

3) modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymagania dyrektywy 74/61/EWG lub regulaminu nr 116 EKG ONZ, posiadający co najmniej następujące właściwości:

a) funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego,

b) rezerwowe zasilanie,

c) dodatkową syrenę alarmową,

d) czujniki ochrony wnętrza,

e) blokadę pracy silnika,

f) tryb serwisowy,

g) sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów;

4) monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu;

5) system transmisji alarmu przekazujący co najmniej informacje o:

a) położeniu i prędkości pojazdu.

b) otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego,

c) stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego,

d) włączeniu i wyłączeniu silnika pojazdu;

6) oświetlenie przedziału z pojemnikami.

2. Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe powinny spełniać, w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych – Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.

3. Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) powinna spełniać wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1.b tablica 2 kolumna 4 tej normy).

4. W bankowozie typu C nie dopuszcza się stosowania instalacji gazowej.

Załącznik nr 6

OGÓLNE WYMAGANIA TECHNICZNE POJAZDU UBEZPIECZAJĄCEGO

1. Pojazd samochodowy ubezpieczający musi być wyposażony co najmniej w:

1) szyby wykonane w klasie co najmniej BR2 według normy PN-EN 1063 (lub w równoważnej klasie), bez możliwości ich otwierania;

2) przedział osobowy wykonany w klasie co najmniej FB 2 według normy PN-EN 1522 (lub w równoważnej klasie);

3) drzwi przedziału osobowego z mechanizmem centralnego blokowania;

4) system klimatyzacji i wentylacji wnętrza;

5) immobiliser spełniający wymagania dyrektywy Rady nr 74/61/EWG z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 2, str. 49), zwanej dalej „dyrektywą 74/61/EWG”, lub Regulaminu nr 116 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych – Jednolite wymagania techniczne dotyczące ochrony pojazdów silnikowych przed bezprawnym użyciem, zwanego dalej „regulaminem nr 116 EKG ONZ”;

6) modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymagania dyrektywy 74/61/EWG lub regulaminu nr 116 EKG ONZ, posiadający co najmniej następujące właściwości:

a) funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego,

b) rezerwowe zasilanie,

c) dodatkową syrenę alarmową,

d) czujniki ochrony wnętrza,

e) blokadę pracy silnika,

f) tryb serwisowy,

g) sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów;

7) monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i sygnalizacji napadu;

8) system transmisji alarmu przekazujący informacje co najmniej o:

a) położeniu pojazdu,

b) prędkości pojazdu,

c) otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego,

d) stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego,

e) włączeniu i wyłączeniu silnika.

2. Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe powinny spełniać, w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych – Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.

3. Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) powinna spełniać wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1 .b tablica 2 kolumna 4 tej normy).

4. Koła pojazdu powinny być wykonane z wkładkami masywowymi lub w innej konstrukcji umożliwiającej po przebiciu opony dalszą jazdę przez 15 km z prędkością 50 (+/-5) km/godz.

5. W pojazdach ubezpieczających nie dopuszcza się stosowania instalacji gazowej.