Dziennik Ustaw - rok 2010 nr 142 poz. 957

Na podstawie art. 118 ust. 15 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523) zarządza się, co następuje:

1) przełożonych właściwych do przyznawania odszkodowania;

2) tryb, terminy i sposób ustalania:

a) przysługującego odszkodowania z tytułu wypadku lub choroby, zwanego dalej „odszkodowaniem”,

b) wysokości odszkodowania za utracone lub zniszczone przedmioty osobistego użytku, jak również przedmioty służące do wykonywania obowiązków służbowych, z wyjątkiem pojazdów samochodowych oraz wartości pieniężnych,

c) zwrotu kosztów zaopatrzenia w wyroby medyczne będące przedmiotami ortopedycznymi i środki pomocnicze.

1) funkcjonariusza Służby Więziennej, zwanego dalej „funkcjonariuszem”, który pełnił stale służbę i pobierał uposażenie w dniu wypadku albo w dniu ustalenia przez komisję lekarską stopnia uszczerbku na zdrowiu wskutek choroby, w podległej mu jednostce organizacyjnej Służby Więziennej, zwanej dalej „jednostką organizacyjną”;

2) funkcjonariusza, który pełnił ostatnio służbę w podległej mu jednostce organizacyjnej, jeżeli stopień uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku lub choroby został ustalony po zwolnieniu ze służby lub śmierć wskutek wypadku lub choroby nastąpiła po zwolnieniu ze służby.

2. Organem odszkodowawczym właściwym do przyznawania odszkodowań i zwrotu kosztów zaopatrzenia w wyroby medyczne będące przedmiotami ortopedycznymi i środki pomocnicze funkcjonariuszowi zajmującemu wyższe stanowisko kierownicze w Służbie Więziennej jest przełożony, o którym mowa w art. 63 ust. 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej.

1) z urzędu;

2) na podstawie wniosku funkcjonariusza lub innej osoby uprawnionej do otrzymania odszkodowań.

2. Jeżeli organ odszkodowawczy, do którego złożono wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie ustalenia prawa do odszkodowania, jest niewłaściwy w sprawie, niezwłocznie przekazuje ten wniosek do organu właściwego z jednoczesnym powiadomieniem o tym fakcie wnioskodawcy.

1) śmierci funkcjonariusza w okresie pełnienia służby wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby albo wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby;

2) doznania przez funkcjonariusza w okresie pełnienia służby uszczerbku na zdrowiu lub szkody w mieniu określonym w § 1 pkt 2 lit. b, wskutek wypadku lub choroby, o których mowa w pkt 1.

2. W razie śmierci funkcjonariusza organ odszkodowawczy jest obowiązany ustalić wszystkich członków pozostałej po nim rodziny uprawnionych do odszkodowania.

2. W razie śmierci funkcjonariusza organ odszkodowawczy zwraca się niezwłocznie do komisji lekarskiej z wnioskiem o ustalenie, czy śmierć funkcjonariusza pozostaje w związku ze służbą wskutek wypadku lub choroby.

3. W razie złożenia wniosku o odszkodowanie przez członka rodziny zmarłego funkcjonariusza organ odszkodowawczy niezwłocznie zwraca się do komisji lekarskiej o ustalenie, czy śmierć funkcjonariusza jest następstwem wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby.

1) śmierć funkcjonariusza lub uszczerbek na jego zdrowiu wskutek wypadku lub choroby, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 1, nastąpiły po zwolnieniu ze służby;

2) stan zdrowia funkcjonariusza uległ pogorszeniu w związku z wypadkiem lub chorobą, które spowodowały ustalony poprzednio uszczerbek na zdrowiu.

2. Przepisy § 6 stosuje się odpowiednio.

1) orzeczenia komisji lekarskiej, stwierdzającego procentowy stopień uszczerbku na zdrowiu funkcjonariusza powstały wskutek wypadku lub choroby, z tytułu której przysługuje odszkodowanie;

2) protokołu powypadkowego, sporządzonego przez komisję powypadkową działającą zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 118 ust. 14 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej.

1) orzeczenia komisji lekarskiej, stwierdzającego związek śmierci funkcjonariusza ze służbą wskutek wypadku lub choroby, z tytułu których przysługuje odszkodowanie;

2) protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 9 pkt 2;

3) odpisu skróconego z aktu małżeństwa.

2. Prawo do odszkodowania należnego pozostałym członkom rodziny funkcjonariusza ustala się na podstawie dokumentów wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz zaświadczenia właściwego organu emerytalnego, stwierdzającego spełnienie przez te osoby warunków do uzyskania renty rodzinnej po zmarłym funkcjonariuszu.

1) protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 9 pkt 2;

2) innych dowodów przedstawionych przez funkcjonariusza lub osobę uprawnioną do odszkodowania, w tym w szczególności: rachunków, oświadczeń, zeznań świadków, zgody przełożonego na wykorzystanie przedmiotów funkcjonariusza służących do wykonywania obowiązków służbowych.

2. Organ odszkodowawczy może w celu ustalenia wysokości odszkodowania za szkody poniesione wskutek utraty, całkowitego zniszczenia lub uszkodzenia, w związku z wypadkiem, przedmiotów osobistego użytku, jak również przedmiotów służących do wykonywania obowiązków służbowych powołać rzeczoznawcę lub biegłego.

1) otrzymania orzeczenia komisji lekarskiej;

2) wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji oraz zebrania wszystkich niezbędnych dokumentów.

2. Decyzję doręcza się, za potwierdzeniem odbioru, osobom, których ona dotyczy.

2. Organ odszkodowawczy przesyła niezwłocznie całość posiadanych w sprawie akt do organu wyższego stopnia.

3. Organ odszkodowawczy, jeżeli uzna odwołanie w całości za słuszne, może zmienić lub uchylić zaskarżoną decyzję. W tym wypadku odwołaniu nie nadaje się dalszego biegu.

4. Od decyzji organu wyższego stopnia przysługuje odwołanie do sądu właściwego w sprawach prawa pracy i ubezpieczeń społecznych.

2. Odszkodowania określone w § 1 pkt 2 lit. a i b oraz zwrot kosztów zaopatrzenia w wyroby medyczne będące przedmiotami ortopedycznymi i środki pomocnicze przysługujące osobom małoletnim wypłaca się do rąk ich przedstawiciela ustawowego.

Minister Sprawiedliwości: K. Kwiatkowski