Dziennik Ustaw - rok 2010 nr 116 poz. 778

Na podstawie art. 12 ust. 8 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002, z późn. zm.³⁾) zarządza się, co następuje:

1) bydła, z wyjątkiem cieląt,

2) koni, owiec, kóz, strusi, przepiórek, perlic, lisów polarnych, lisów pospolitych, jenotów, norek, tchórzy, królików, szynszyli, nutrii, jeleni i danieli,

3) indyków, gęsi i kaczek, w gospodarstwach utrzymujących co najmniej 100 sztuk tych ptaków

– odrębnie dla każdego gatunku, w tym obsadę zwierząt w zależności od systemów utrzymywania.

1) w pomieszczeniu przeznaczonym do ich utrzymywania, z wyjątkiem lisów polarnych, lisów pospolitych, jenotów, norek i tchórzy;

2) w systemie otwartym, z wyjątkiem:

a) indyków i strusi do ukończenia 6. tygodnia życia,

b) gęsi i kaczek do ukończenia 3. tygodnia życia,

c) przepiórek do ukończenia 20. dnia życia,

d) zwierząt futerkowych.

2. Zwierzętom utrzymywanym w systemie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zapewnia się możliwość ochrony przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i zwierzętami drapieżnymi.

2. Zwierzęta wymienione w § 1 utrzymuje się w warunkach:

1) nieszkodliwych dla ich zdrowia oraz niepowodujących urazów, uszkodzeń ciała lub cierpień;

2) zapewniających im swobodę ruchu, a w szczególności możliwość kładzenia się, wstawania oraz leżenia;

3) umożliwiających kontakt wzrokowy z innymi zwierzętami.

2. W celu umożliwienia kontroli pomieszczeń, w których utrzymuje się zwierzęta wymienione w § 1, i doglądania umieszczonych w nich zwierząt o każdej porze pomieszczenia te wyposaża się w stałe lub przenośne oświetlenie sztuczne.

1) wykonuje się z materiałów nieszkodliwych dla zdrowia zwierząt oraz nadających się do czyszczenia i odkażania;

2) czyści się i odkaża.

2. Odchody zwierząt wymienionych w § 1 oraz niezjedzone resztki paszy usuwa się z pomieszczeń, w których utrzymuje się te zwierzęta, tak często, aby uniknąć wydzielania się nieprzyjemnych woni i zanieczyszczenia paszy lub wody. Pomieszczenia te zabezpiecza się przed muchami i gryzoniami.

3. Wyposażenie i sprzęt przeznaczone do karmienia i pojenia zwierząt wymienionych w § 1 umieszcza się w taki sposób, aby zminimalizować ryzyko zanieczyszczenia paszy lub wody oraz ułatwić bezkonfliktowy dostęp tych zwierząt do paszy i wody.

4. Wyposażenie i sprzęt, o którym mowa w ust. 1:

1) powinny być tak skonstruowane, umieszczone, obsługiwane i utrzymywane, aby nie powodowały nadmiernego hałasu;

2) sprawdza się co najmniej raz dziennie, a wykryte usterki niezwłocznie usuwa.

5. Podłoga w pomieszczeniach, w których utrzymuje się zwierzęta wymienione w § 1, powinna być twarda, równa i stabilna, a jej powierzchnia gładka i nieśliska.

2. W przypadku wyposażenia pomieszczeń, w których utrzymuje się zwierzęta wymienione w § 1, w mechaniczny lub automatyczny system wentylacji system ten łączy się z:

1) systemem alarmowym sygnalizującym awarię systemu wentylacyjnego;

2) systemem wentylacji awaryjnej.

2. Konie poi się wodą co najmniej trzy razy dziennie.

3. Urządzenia do pojenia instaluje się w sposób zabezpieczający wodę przed wylewaniem się.

2. Jelenie, daniele, indyki, gęsi, kaczki, strusie, przepiórki, perlice, lisy polarne, lisy pospolite, jenoty, norki i tchórze karmi się co najmniej raz dziennie paszą dostosowaną do ich gatunku, wieku, masy ciała i stanu fizjologicznego.

2. Jeżeli wymaga tego stan zdrowia chorego lub rannego zwierzęcia wymienionego w § 1, zwierzę to utrzymuje się na ściółce.

1) na uwięzi;

2) bez uwięzi wolnostanowiskowo:

a) z wydzielonymi legowiskami, z wyjątkiem bydła opasowego i buhajów,

b) bez wydzielonych legowisk na ściółce,

c) bez wydzielonych legowisk i ściółki, z wyjątkiem buhajów, krów i jałówek cielnych powyżej 7. miesiąca ciąży.

2. W systemie utrzymywania bydła, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wymiary stanowiska powinny wynosić w przypadku utrzymywania:

1) krów i jałówek powyżej 7. miesiąca ciąży:

a) długość – co najmniej 1,6 m,

b) szerokość – co najmniej 1,1 m;

2) jałówek powyżej 6. miesiąca życia, jednak nie dłużej niż do 7. miesiąca ciąży:

a) długość – co najmniej 1,5 m,

b) szerokość – co najmniej 1 m;

3) buhajów:

a) długość – co najmniej 2,4 m,

b) szerokość – co najmniej 1,4 m;

4) bydła opasowego o masie ciała do 300 kg:

a) długość – co najmniej 1,3 m,

b) szerokość – co najmniej 0,8 m;

5) bydła opasowego o masie ciała powyżej 300 kg:

a) długość – co najmniej 1,45 m,

b) szerokość – co najmniej 0,95 m.

3. W systemie utrzymywania bydła, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, wymiary wydzielonego legowiska powinny wynosić w przypadku utrzymywania:

1) krów i jałówek powyżej 7. miesiąca ciąży:

a) długość – co najmniej 2,1 m,

b) szerokość – co najmniej 1,1 m;

2) jałówek powyżej 6. miesiąca życia, jednak nie dłużej niż do 7. miesiąca ciąży:

a) długość – co najmniej 1,9 m,

b) szerokość – co najmniej 0,9 m.

4. W systemie utrzymywania bydła, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, powierzchnia, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) krów i jałówek powyżej 7. miesiąca ciąży – co najmniej 4,5 m²;

2) jałówek powyżej 6. miesiąca życia, jednak nie dłużej niż do 7. miesiąca ciąży – co najmniej 2,2 m²;

3) bydła opasowego o masie ciała do 300 kg – co najmniej 1,6 m²;

4) bydła opasowego o masie ciała powyżej 300 kg – co najmniej 2,2 m²;

5) buhajów – co najmniej 9 m².

5. W systemie utrzymywania bydła, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c, powierzchnia, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) jałówek powyżej 19. miesiąca życia, jednak nie dłużej niż do 7. miesiąca ciąży – co najmniej 2m²;

2) jałówek powyżej 6. miesiąca życia do 19. miesiąca życia – co najmniej 1,6 m²;

3) bydła opasowego o masie ciała do 300 kg – co najmniej 1,3 m²;

4) bydła opasowego o masie ciała powyżej 300 kg – co najmniej 1,8 m².

1) jałówek – co najmniej 10 m²;

2) krów – co najmniej 15 m²;

3) buhajów – co najmniej 20 m².

1) w boksie;

2) na stanowisku na uwięzi;

3) w systemie wolnostanowiskowym bez uwięzi.

2. Ogiery i klacze powyżej roku życia utrzymuje się oddzielnie.

1) koni dorosłych, których wysokość w kłębie wynosi do 1,47 m – co najmniej 6 m²;

2) koni dorosłych, których wysokość w kłębie wynosi powyżej 1,47 m – co najmniej 9 m²;

3) klaczy ze źrebięciem – co najmniej 12 m².

2. Wymiary stanowiska, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 2, powinny wynosić w przypadku utrzymywania:

1) koni dorosłych, których wysokość w kłębie wynosi do 1,47 m:

a) szerokość – co najmniej 1,6 m,

b) długość – co najmniej 2,1 m;

2) koni dorosłych, których wysokość w kłębie wynosi powyżej 1,47 m:

a) szerokość – co najmniej 1,8 m,

b) długość – co najmniej 3,1 m.

3. W przypadku utrzymywania koni w systemie, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 3, powierzchnia powinna wynosić dla:

1) koni dorosłych lub młodzieży po odsadzeniu od matki, w przeliczeniu na jednego konia – co najmniej 10 m²;

2) klaczy ze źrebięciem – co najmniej 12 m².

2. Powierzchnię, o której mowa w ust. 1, zabezpiecza się trwałym ogrodzeniem.

1) pojedynczo;

2) grupowo.

2. Powierzchnia pomieszczenia dla owiec utrzymywanych pojedynczo powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) tryka – co najmniej 3 m²;

2) matki z jagnięciem – co najmniej 2,5 m² i dodatkowo co najmniej 0,7 m² dla każdego następnego jagnięcia ssącego;

3) jarki – co najmniej 1,5 m²;

4) tryczka – co najmniej 2 m²;

5) skopka – co najmniej 0,8 m².

3. Powierzchnia pomieszczenia dla owiec utrzymywanych grupowo, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) tryków – co najmniej 2 m²;

2) matek z jagniętami – co najmniej 1,5 m² i dodatkowo co najmniej 0,5 m² dla każdego jagnięcia ssącego;

3) jarek – co najmniej 0,8 m²;

4) tryczków – co najmniej 1,5 m²;

5) skopków – co najmniej 0,6 m².

1) na stanowisku na uwięzi;

2) w kojcu bez uwięzi:

a) pojedynczo, z wyjątkiem koźląt, lub

b) grupowo.

2. Na uwięzi utrzymuje się wyłącznie dorosłe samice, z wyjątkiem samic w okresie porodu i odchowu koźląt.

3. Kozom zapewnia się możliwość korzystania z wybiegów.

1) szerokość – co najmniej 0,75 m;

2) długość – co najmniej 1,35 m.

2. W przypadku utrzymywania kóz w kojcu bez uwięzi pojedynczo powierzchnia kojca powinna wynosić dla:

1) kozy dorosłej – co najmniej 1,5 m² i dodatkowo co najmniej 0,3 m² dla koźlęcia ssącego;

2) kozła – co najmniej 1,5 m²;

3) kozła reproduktora – co najmniej 3 m².

3. W przypadku utrzymywania kóz w kojcu bez uwięzi grupowo powierzchnia kojca, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić dla:

1) kóz dorosłych – co najmniej 1,5 m² i dodatkowo co najmniej 0,3 m² dla koźlęcia ssącego;

2) kozłów – co najmniej 1,5 m²;

3) kozłów reproduktorów – co najmniej 3 m²;

4) koźląt – co najmniej 1 m².

4. Powierzchnia wybiegu, o którym mowa w § 17 ust. 3, w przeliczeniu na jedną kozę, powinna wynosić co najmniej 4 m², a w przypadku kozłów – co najmniej 6 m².

2. Maksymalne zagęszczenie obsady na m² powierzchni pomieszczenia powinno wynosić w przypadku utrzymywania:

1) indyków – 40 kg;

2) indyków utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa – 57 kg.

1) gęsi – 19 kg;

2) kaczek – 17 kg.

2. W przypadku utrzymywania gęsi i kaczek w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2:

1) powierzchnię utrzymywania zabezpiecza się trwałym ogrodzeniem;

2) maksymalne zagęszczenie obsady na m² powierzchni powinno wynosić dla:

a) gęsi – 6,5 kg,

b) kaczek – 10,5 kg.

1) na ściółce;

2) bez ściółki.

2. Pomieszczenie dla strusi:

1) ogrzewa się do ukończenia przez strusia 6. miesiąca życia;

2) dzieli się na sektory, w których utrzymuje się strusie w różnym wieku.

3. Z każdego sektora pomieszczenia zapewnia się strusiom wyjście na oddzielny wybieg.

4. W sektorach, o których mowa w ust. 2 pkt 2, powierzchnia, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku:

1) strusi młodych – co najmniej 0,3 m², przy czym powierzchnia całego pomieszczenia powinna wynosić co najmniej 5 m²;

2) strusi dorosłych – co najmniej 3,5 m², przy czym powierzchnia całego pomieszczenia powinna wynosić co najmniej 15 m².

5. Wysokość pomieszczenia powinna wynosić w przypadku:

1) strusi młodych – co najmniej 2,2 m;

2) strusi dorosłych – co najmniej 3 m.

1) przylegać bezpośrednio do pomieszczenia, w którym są one utrzymywane;

2) posiadać wydzielone miejsce wysypane piaskiem;

3) być zabezpieczony trwałym ogrodzeniem.

2. Strusiom na wybiegu zapewnia się możliwość ochrony przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i zwierzętami drapieżnymi.

3. Powierzchnia wybiegu, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku:

1) strusi młodych – co najmniej 5 m², przy czym powierzchnia całego wybiegu powinna wynosić co najmniej 30 m²;

2) strusi dorosłych – co najmniej 100 m², przy czym powierzchnia całego wybiegu powinna wynosić co najmniej 400 m².

1) pojedynczo;

2) grupowo.

1) długość – co najmniej 0,21 m;

2) szerokość – co najmniej 0,1 m;

3) wysokość – co najmniej 0,2 m.

2. W przypadku utrzymywania przepiórek w klatkach jednopoziomowych lub wielopoziomowych grupowo powierzchnia podłogi w klatkach, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić dla:

1) przepiórek nieśnych – co najmniej 0,025 m², przy czym wysokość klatki powinna wynosić co najmniej 0,2 m;

2) przepiórek mięsnych – co najmniej 0,006 m², przy czym wysokość klatki powinna wynosić co najmniej 0,2 m.

2. Powierzchnię, na której utrzymuje się przepiórki, trwale zabezpiecza się ogrodzeniem o wysokości co najmniej 2 m i przykrywa siatką.

2. Pomieszczenie dla perlic wyposaża się w:

1) grzędy noclegowe;

2) gniazda.

3. Wymiary gniazda dla perlic powinny wynosić co najmniej:

1) szerokość – 0,4 m;

2) długość – 0,4 m.

4. Maksymalna obsada na m² powierzchni pomieszczenia powinna wynosić 6 sztuk.

5. Powierzchnia wybiegu, o którym mowa w ust. 1, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić co najmniej 20 m².

2. Maksymalna obsada na m² powierzchni powinna wynosić 15 sztuk.

2. Zwierzęta futerkowe stada podstawowego gatunków, o których mowa w ust. 1, utrzymuje się pojedynczo.

3. Wymiary klatki powinny wynosić w przypadku:

1) lisów i jenotów utrzymywanych pojedynczo:

a) wysokość – co najmniej 0,5 m,

b) powierzchnia podłogi – co najmniej 0,6 m², przy czym jej szerokość powinna wynosić co najmniej 0,6 m, a długość co najmniej 0,9 m;

2) samic lisów i jenotów z młodymi:

a) wysokość – co najmniej 0,5 m,

b) powierzchnia podłogi – co najmniej 1,2 m², przy czym jej szerokość powinna wynosić co najmniej 0,75 m, a długość co najmniej 0,8 m;

3) norek i tchórzy utrzymywanych pojedynczo oraz samic z młodymi:

a) wysokość – co najmniej 0,35 m,

b) powierzchnia podłogi – co najmniej 0,18 m², przy czym jej szerokość powinna wynosić co najmniej 0,3 m, a długość co najmniej 0,6 m;

4) lisów i jenotów utrzymywanych grupowo, przy utrzymywaniu 2 sztuk w klatce:

a) wysokość – co najmniej 0,5 m,

b) powierzchnia podłogi – co najmniej 1 m², przy czym jej szerokość powinna wynosić co najmniej 0,8 m, a drugość co najmniej 0,9 m;

5) norek i tchórzy utrzymywanych grupowo, przy utrzymywaniu 2 sztuk w klatce:

a) wysokość – co najmniej 0,35 m,

b) powierzchnia podłogi – co najmniej 0,18 m², przy czym jej szerokość powinna wynosić co najmniej 0,3 m, a długość co najmniej 0,6 m;

6) lisów i jenotów utrzymywanych grupowo, przy utrzymywaniu więcej niż 2 sztuk w klatce:

a) wysokość – co najmniej 0,5 m,

b) powierzchnię podłogi, o której mowa w pkt 4 lit. b, powiększa się o co najmniej 0,4 m² na każdego dodatkowego lisa lub jenota, przy czym jej szerokość powinna wynosić co najmniej 0,8 m, a długość co najmniej 0,9 m;

7) norek i tchórzy utrzymywanych grupowo, przy utrzymywaniu więcej niż 2 sztuk w klatce:

a) wysokość – co najmniej 0,35 m,

b) powierzchnię podłogi, o której mowa w pkt 5 lit. b, powiększa się o co najmniej 0,065 m² na każdą dodatkową norkę lub tchórza, przy czym jej szerokość powinna wynosić co najmniej 0,3 m, a długość co najmniej 0,6 m.

4. Klatki dla kotnych i odchowujących młode samic lisów i jenotów wyposaża się w domek wykotowy.

1) klatkach;

2) kojcach.

2. Króliki utrzymuje się pojedynczo lub grupowo, przy czym króliki stada podstawowego utrzymuje się pojedynczo.

3. Samce i samice królików po osiągnięciu dojrzałości płciowej utrzymuje się oddzielnie.

4. Wymiary klatki dla królików utrzymywanych pojedynczo oraz samic z młodymi powinny wynosić w przypadku utrzymywania:

1) królików o masie ciała do 2,5 kg:

a) wysokość – co najmniej 0,28 m,

b) powierzchnia podłogi – co najmniej 0,18 m², przy czym jej szerokość – co najmniej 0,38 m, a długość – co najmniej 0,45 m;

2) królików o masie ciała powyżej 2,5 do 6 kg:

a) wysokość – co najmniej 0,32 m,

b) powierzchnia podłogi – co najmniej 0,24 m², przy czym jej szerokość – co najmniej 0,38 m, a długość – co najmniej 0,6 m;

3) królików o masie ciała powyżej 6 kg:

a) wysokość – co najmniej 0,43 m.

b) powierzchnia podłogi – co najmniej 0,315 m², przy czym jej szerokość – co najmniej 0,45 m, a długość – co najmniej 0,7 m.

5. Powierzchnia podłogi w klatce dla królików utrzymywanych grupowo, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) królików o masie ciała do 2,5 kg – co najmniej 0,06 m²;

2) królików o masie ciała powyżej 2,5 do 6 kg – co najmniej 0,08 m²;

3) królików o masie ciała powyżej 6 kg – co najmniej 0,1 m².

6. Powierzchnia podłogi w kojcu dla królików utrzymywanych pojedynczo oraz samic z młodymi powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) królików o masie ciała do 2,5 kg – co najmniej 0,18 m², przy czym jej szerokość – co najmniej 0,4 m, a długość – co najmniej 0,45 m;

2) królików o masie ciała powyżej 2,5 do 6 kg – co najmniej 0,24 m², przy czym jej szerokość – co najmniej 0,4 m, a długość – co najmniej 0,6 m;

3) królików o masie ciała powyżej 6 kg – co najmniej 0,315 m², przy czym jej szerokość – co najmniej 0,45 m, a długość – co najmniej 0,7 m.

7. Powierzchnia podłogi w kojcu dla królików utrzymywanych grupowo, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) królików o masie ciała do 2,5 kg – co najmniej 0,06 m²;

2) królików o masie ciała powyżej 2,5 do 6 kg – co najmniej 0,08 m²;

3) królików o masie ciała powyżej 6 kg – co najmniej 0,1 m².

8. Klatkę i kojec dla samic królików, z wyjątkiem samic utrzymywanych na ściółce, wyposaża się w domek wykotowy.

2. Dopuszcza się utrzymywanie w tej samej klatce samca i samicy, z wyjątkiem okresu odchowu młodych przez samicę.

3. Wymiary klatki, o której mowa w ust. 1, powinny wynosić:

1) długość – co najmniej 0,4 m;

2) szerokość – co najmniej 0,45 m, a w przypadku utrzymywania samca i samicy w jednej klatce – co najmniej 0,6 m;

3) wysokość – co najmniej 0,34 m.

1) klatkach;

2) kojcach.

2. Powierzchnia klatki lub kojca, o których mowa w ust. 1, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić co najmniej 0,4 m², a dla samicy z młodymi – co najmniej 1,5 m².

3. Klatkę lub kojec dla nutrii wyposaża się w domek wykotowy.

2. Obsada na ha powierzchni pastwiska powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) jeleni – nie więcej niż 7 sztuk,

2) danieli – nie więcej niż 15 sztuk.

3. Powierzchnię pastwiska zabezpiecza się trwałym i wytrzymałym ogrodzeniem o wysokości co najmniej 2 m, wykonanym z siatki, uniemożliwiającym wydostawanie się jeleni i danieli na zewnątrz.

4. Gospodarstwo, w którym są utrzymywane jelenie lub daniele, wyposaża się w zagrodę umożliwiającą wykonywanie zabiegów weterynaryjnych lub zootechnicznych.

5. Jeleniom lub danielom utrzymywanym w systemie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, zapewnia się możliwość korzystania z zacienionych miejsc.

1) pojedynczo;

2) grupowo.

2. W pomieszczeniu jelenie lub daniele utrzymuje się:

1) poza okresem pastwiskowym lub

2) w przypadku choroby, lub

3) w przypadku kwarantanny.

3. Powierzchnia boksu, o którym mowa w ust. 1, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania:

1) jeleni do 12. miesiąca życia – co najmniej 2 m²;

2) jeleni powyżej 12. miesiąca życia – co najmniej 3m²;

3) danieli do 12. miesiąca życia – co najmniej 1 m²;

4) danieli powyżej 12. miesiąca życia – co najmniej 1,5 m².

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: w z. A. Ławniczak

¹⁾ Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej – rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 216, poz. 1599).

²⁾ Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają w zakresie w nim określonym postanowienia dyrektywy Rady 98/58/WE z dnia 20 lipca 1998 r. dotyczącej ochrony zwierząt gospodarskich (Dz. Urz. WE L 221 z 08.08.1998, str. 23; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 23, str. 316).

³⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 69, poz. 625, Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959, z 2005 r. Nr 33, poz. 289 i Nr 175, poz. 1462, z 2006 r. Nr 249, poz. 1830, z 2008 r. Nr 199, poz. 1227, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 79, poz. 668 i Nr 92, poz. 753 oraz z 2010 r. Nr 47, poz. 278.