Dziennik Ustaw - rok 2010 nr 112 poz. 741

Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 23 października 2009 r. o ratyfikacji Międzynarodowej konwencji w sprawie zwalczania aktów terroryzmu jądrowego, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 13 kwietnia 2005 r. (Dz. U. Nr 221, poz. 1735), dnia 22 marca 2009 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował wyżej wymienioną konwencję.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 1 konwencji, weszła ona w życie dnia 7 lipca 2007 r.

Zgodnie z artykułem 25 ustęp 2 konwencji, w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej wchodzi ona w życie dnia 8 maja 2010 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa stały się stronami powyższej konwencji, składając dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub przystąpienia w podanych niżej datach:

¹ Z wyłączeniem Wysp Owczych i Grenlandii.

Przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych oraz przystąpienia podane niżej państwa złożyły następujące oświadczenia oraz zastrzeżenia:

Królestwo Arabii Saudyjskiej

Zastrzeżenie:

„Królestwo oświadcza niniejszym, że nie uważa się za związane artykułem 23 ustęp 1 konwencji."

Republika Azerbejdżanu

Zastrzeżenie:

„Zgodnie z artykułem 23 ustęp 1, Republika Azerbejdżanu deklaruje, że nie uważa się za związaną postanowieniami artykułu 23 ustęp 1 konwencji."

Oświadczenie:

„Republika Azerbejdżanu deklaruje, że nie będzie w stanie zapewnić stosowania postanowień konwencji na swoich terytoriach okupowanych przez Republikę Armenii, aż do chwili, gdy terytoria te zostaną wyzwolone spod okupacji."

Królestwo Belgii

Oświadczenie:

„Królestwo Belgii oświadcza, że artykuł 18 ustęp 1 lit. b oraz c ma zastosowanie jedynie do materiałów nuklearnych oraz obiektów zawierających materiał nuklearny."

Republika Indii

Zastrzeżenie:

„Indie nie uważają się za związane postanowieniami ustępu 1 artykułu 23."

Republika Kuby

Zastrzeżenie:

„Republika Kuby oświadcza, zgodnie z artykułem 23 ustęp 2 że nie uważa się związaną postanowieniami ustępu 1 tegoż artykułu, w zakresie odnoszącym się do rozwiązywania powstałych między Państwami-Stronami sporów, które, jej zdaniem, powinny być rozwiązywane w drodze przyjaznych negocjacji, a także, że nie uznaje ona obowiązkowej jurysdykcji Międzynarodowego Trybunatu Sprawiedliwości."

Oświadczenie:

„Republika Kuby oświadcza, że nic zawartego w artykule 4 ustęp 2 nie może być interpretowane jako zachęcające do użycia lub groźby użycia sity w stosunkach międzynarodowych, które powinno być zawsze ściśle usankcjonowane przepisami prawa międzynarodowego oraz celami i zasadami zawartymi w Karcie Narodów Zjednoczonych.

Kuba stoi ponadto na stanowisku, że stosunki pomiędzy państwami powinny opierać się na postanowieniach rezolucji Zgromadzenia Ogólnego nr 2625 (XXV).

Co więcej, terroryzm państwowy był historycznie przedmiotem zasadniczej troski Kuby, która wierzy, że jego całkowite wykorzenienie poprzez wzajemny szacunek, przyjazne stosunki oraz współpracę między państwami, a także pełne przestrzeganie zasady suwerenności, integralności terytorialnej, prawa do samostanowienia oraz nieingerowania w sprawy wewnętrzne powinny być priorytetem dla społeczności międzynarodowej.

Dlatego też Kuba stanowczo stoi na stanowisku, że niniejsza konwencja nie popiera niewłaściwego użycia sił zbrojnych przez państwo w celu dokonania aktu agresji, jako że jej celem jest zwalczanie jednej z najbardziej dotkliwych plag, z jakimi zmaga się świat.

Dopuszczenie dokonania aktu agresji oznacza w istocie dopuszczenie do naruszenia prawa międzynarodowego oraz Karty Narodów Zjednoczonych oraz powstania konfliktów o nieprzewidywalnych konsekwencjach, które podważałyby niezbędną spójność wspólnoty międzynarodowej w walce przeciwko prawdziwej pladze dotykającej świat.

Ponadto, Republika Kuby stoi na stanowisku, że cała konwencja ma zastosowanie do działań podejmowanych przez siły zbrojne państw, które nie są w konflikcie zbrojnym.

Na koniec, Kuba pragnie podnieść, że baza morska armii Stanów Zjednoczonych jest zlokalizowana, wbrew woli narodu kubańskiego oraz rządu, w prowincji Guantanamo, części terytorium kubańskiego, nad którym państwo kubańskie nie wykonuje jurysdykcji z powodu bezprawnej okupacji tej części terytorium przez Stany Zjednoczone Ameryki. Wobec powyższego, Rząd Republiki Kuby nie przyjmuje odpowiedzialności za tę część jej terytorium w zakresie wykonywania niniejszego Traktatu, gdyż nie wie, czy Stany Zjednoczone Ameryki zainstalowały, posiadają, utrzymują lub zamierzają zainstalować materiały nuklearne, w tym broń atomową, na tej części bezprawnie okupowanego terytorium Kuby."

Królestwo Marokańskie

Zastrzeżenie:

„Królestwo Marokańskie nie uważa się za związane postanowieniami artykułu 23 ustęp 1, który stanowi, że wszelkie spory pomiędzy dwoma lub więcej Państwami-Stronami, dotyczące wykładni lub stosowania niniejszej konwencji, które nie mogą być rozwiązane w drodze negocjacji lub za pomocą innych środków, mogą zostać skierowane przez jedną ze stron do rozpatrzenia przez Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości.

Królestwo Marokańskie oświadcza, że zwrócenie się do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości jest możliwe jedynie w wyniku porozumienia wszystkich stron sporu."

Republika Mołdowy

Oświadczenie:

„Dopóki nie zostanie w całości przywrócona integralność terytorialna Republiki Mołdowy, postanowienia konwencji będą stosowane tylko na terytorium, nad którym władze Republiki Mołdowy sprawują faktyczną kontrolę."

Federacja Rosyjska

Oświadczenie:

„Federacja Rosyjska zajmuje stanowisko, zgodnie z którym postanowienia artykułu 16 konwencji powinny być implementowane w sposób, który zapewni nieuchronność odpowiedzialności za popełnienie przestępstw, których dotyczy konwencja, bez uszczerbku dla efektywności współpracy międzynarodowej w sprawach ekstradycji i pomocy prawnej."

Republika Uzbekistanu

Oświadczenie:

„Artykuł 16 konwencji:

Republika Uzbekistanu przyjmuje, że postanowienia artykułu 16 konwencji powinny być stosowane w sposób zapewniający nieuchronność odpowiedzialności za przestępstwa objęte zakresem konwencji, bez uszczerbku dla współpracy międzynarodowej w zakresie ekstradycji i pomocy prawnej.

Artykuł 23 ustęp 2 konwencji:

Republika Uzbekistanu deklaruje, że nie uważa się za związaną postanowieniami artykułu 23 ustęp 1 konwencji."

Zjednoczone Emiraty Arabskie

Zastrzeżenie:

„...Zjednoczone Emiraty Arabskie, po rozpatrzeniu tekstu wspomnianej konwencji i zaakceptowaniu jej treści, formalnie deklarują swoje przystąpienie do konwencji, z zastrzeżeniem dotyczącym artykułu 23 ustęp 1, w odniesieniu do arbitrażu. Zjednoczone Emiraty Arabskie nie uważają się więc związane artykułem 23 ustęp 1 konwencji."

Minister Spraw Zagranicznych: w z. M. Szpunar