Dziennik Ustaw - rok 2010 nr 75 poz. 482

Na podstawie art. 39b ust. 4 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2005 r. Nr 234, poz. 1997, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1) tryb, warunki i właściwość komórek organizacyjnych do przeprowadzenia testu sprawności fizycznej, badania psychologicznego i badania psychofizjologicznego mających na celu sprawdzenie przydatności i predyspozycji funkcjonariusza Straży Granicznej, zwanego dalej „funkcjonariuszem", do służby na określonych stanowiskach służbowych lub w określonych komórkach organizacyjnych albo do odbycia szkolenia;

2) tryb, warunki i właściwość komórek organizacyjnych do przeprowadzania badań psychofizjologicznych, o których mowa w art. 31 ust. 1a pkt 5 i art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej, zwanej dalej „ustawą"

3) stanowiska służbowe oraz komórki organizacyjne, w których funkcjonariusze mogą być poddani badaniom i testom, o których mowa w pkt 1.

2. Komendant Główny Straży Granicznej, zwany dalej „Komendantem Głównym", może ustalić, dla jakich stanowisk służbowych lub komórek organizacyjnych określonych w wykazie, o którym mowa w § 2, czynności oceniające mają charakter okresowy, oraz wskazać okresy, w jakich mają być przeprowadzane.

1) art. 39b ust. 1 ustawy:

a) z własnej inicjatywy albo

b) na pisemne polecenie Komendanta Głównego skierowane do komendanta oddziału albo komendanta ośrodka szkolenia Straży Granicznej, albo

c) na pisemny wniosek:

– kierownika komórki organizacyjnej Komendy Głównej Straży Granicznej, zwanej dalej „Komendą Główną" – w przypadku czynności oceniających zarządzanych przez Komendanta Głównego,

– kierownika komórki organizacyjnej komendy oddziału Straży Granicznej lub komendanta placówki Straży Granicznej albo dywizjonu Straży Granicznej podległych komendantowi oddziału – w przypadku czynności oceniających zarządzanych przez komendanta oddziału Straży Granicznej,

– kierownika komórki organizacyjnej ośrodka szkolenia Straży Granicznej w przypadku czynności oceniających zarządzanych przez komendanta ośrodka szkolenia Straży Granicznej;

2) art. 39b ust. 3 ustawy:

a) z własnej inicjatywy albo

b) na pisemny wniosek:

– kierownika komórki organizacyjnej Komendy Głównej właściwej w sprawach osobowych albo

– komendanta oddziału Straży Granicznej, komendanta ośrodka szkolenia Straży Granicznej albo kierownika komórki organizacyjnej Komendy Głównej prowadzącej dane szkolenie.

2. Przełożony zarządzający czynności rozpatruje wniosek o przeprowadzenie czynności oceniających w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania i o sposobie rozpatrzenia niezwłocznie informuje składającego wniosek.

1) oznaczenie występującego z wnioskiem;

2) datę wniosku;

3) wskazanie podstawy prawnej wnioskowanych czynności oceniających;

4) wskazanie wnioskowanych czynności oceniających;

5) wskazanie stopnia, imienia i nazwiska, stanowiska służbowego oraz numeru identyfikacyjnego PESEL funkcjonariusza, którego wniosek dotyczy;

6) uzasadnienie wniosku;

7) podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego podmiotu występującego z wnioskiem.

2. Wniosek o przeprowadzenie czynności oceniających może dotyczyć więcej niż jednego funkcjonariusza.

3. W przypadku wystąpienia z wnioskiem o przeprowadzenie czynności oceniających wobec wszystkich funkcjonariuszy pełniących służbę w określonych komórkach organizacyjnych albo kwalifikowanych do skierowania na określone szkolenie funkcjonariuszy, których dotyczy wniosek, można określić przez wskazanie:

1) nazwy komórki lub komórek organizacyjnych, w których pełnią służbę;

2) nazwy i terminu szkolenia, na które są kwalifikowani.

2. Polecenie zawiera:

1) oznaczenie przełożonego zarządzającego czynności;

2) datę wydania polecenia;

3) podstawę prawną;

4) stopień, imię i nazwisko oraz numer identyfikacyjny PESEL funkcjonariusza, którego polecenie dotyczy;

5) wskazanie zarządzanych czynności oceniających;

6) oznaczenie:

a) stanowiska służbowego zajmowanego przez funkcjonariusza – jeżeli zarządzenie wydawane jest w związku z pełnieniem służby na tym stanowisku służbowym,

b) komórki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełni służbę – jeżeli zarządzenie wydawane jest w związku z pełnieniem służby w danej komórce organizacyjnej,

c) zajmowanego przez funkcjonariusza stanowiska służbowego lub nazwę komórki organizacyjnej, w której pełni służbę, z jednoczesnym wskazaniem stanowiska służbowego, na które jest przewidywany, albo komórki służbowej, do służby w której funkcjonariusz jest przewidywany – jeżeli zarządzenie wydawane jest w związku z przewidywaniem funkcjonariusza do takiej służby;

7) określenie daty, do której należy przeprowadzić zarządzane czynności;

8) podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby zarządzającej czynności.

3. W przypadku zarządzenia czynności oceniających wobec funkcjonariuszy określonych grupowo polecenie zawiera elementy wskazane w ust. 2 pkt 1–3, 5 i 7–8 oraz określenie nazwy komórki lub komórek organizacyjnych, w których pełnią służbę funkcjonariusze, których polecenie dotyczy, albo określenie nazwy i terminu szkolenia, na które kwalifikowani są funkcjonariusze, których polecenie dotyczy.

4. Od polecenia odwołanie nie przysługuje.

5. Z poleceniem zapoznaje się funkcjonariuszy, których dotyczą zarządzane czynności oceniające. Fakt zapoznania funkcjonariusz potwierdza podpisem z podaniem daty zapoznania się z poleceniem. O miejscu i dacie przeprowadzenia poszczególnych czynności oceniających informuje się funkcjonariuszy niezwłocznie po ich ustaleniu przez komórki organizacyjne przeprowadzające dane czynności.

2. Wniosek powinien zawierać w szczególności liczbę osób przewidzianych do badania i proponowany termin jego przeprowadzenia.

2. Skierowanie następuje na pisemny wniosek komendanta oddziału Straży Granicznej, komendanta ośrodka szkolenia Straży Granicznej albo kierownika komórki organizacyjnej Komendy Głównej właściwego dla danego postępowania prowadzonego w sprawach, o których mowa w art. 1 ust. 2a ustawy.

3. We wniosku wskazuje się osobę upoważnioną do udzielania informacji osobom przeprowadzającym badanie psychofizjologiczne o okolicznościach mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, o której mowa w art. 1 ust. 2a ustawy, których stwierdzenie wymaga przeprowadzenia badania psychofizjologicznego.

4. Do kierowania na badanie psychofizjologiczne, o którym mowa w art. 44 ust. 3 ustawy, przepisy § 4 ust. 2, § 5 ust. 1 oraz § 6 ust. 1, 2, 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

1) o którym mowa w art. 31 ust. 1a pkt 5 ustawy – przekazuje się:

a) właściwemu komendantowi oddziału Straży Granicznej albo komendantowi ośrodka szkolenia Straży Granicznej – jeżeli sprawozdanie dotyczy kandydata do służby w Straży Granicznej, wobec którego postępowanie kwalifikacyjne dla kandydatów ubiegających się o przyjęcie do służby w Straży Granicznej prowadzone jest w tych jednostkach organizacyjnych Straży Granicznej,

b) kierownikowi komórki wewnętrznej odpowiedzialnej w komórce organizacyjnej Komendy Głównej właściwej w sprawach osobowych za prowadzenie postępowania kwalifikacyjnego dla kandydatów ubiegających się o przyjęcie do służby w Straży Granicznej – jeżeli sprawozdanie dotyczy kandydata do służby, wobec którego postępowanie kwalifikacyjne dla kandydatów ubiegających się o przyjęcie do służby w Straży Granicznej prowadzone jest w Komendzie Głównej;

2) o którym mowa w art. 44 ust. 3 ustawy – przekazuje się komendantowi oddziału Straży Granicznej, komendantowi ośrodka szkolenia Straży Granicznej albo kierownikowi komórki organizacyjnej Komendy Głównej Straży Granicznej, na wniosek których badanie psychofizjologiczne zostało przeprowadzone.

2. Zakres badania psychofizjologicznego obejmuje dokonanie ustaleń:

1) w przypadku badań prowadzonych na podstawie art. 39b ust. 1 i 3 ustawy, w szczególności:

a) lojalności funkcjonariusza wobec Straży Granicznej,

b) czerpania korzyści w związku ze służbą w Straży Granicznej,

c) występowania patologii społecznych oraz uzależnień niepożądanych w służbie w Straży Granicznej albo uniemożliwiających kwalifikowanie do skierowania na określone szkolenie;

2) w przypadku badań prowadzonych na podstawie art. 31 ust. 1a pkt 5 ustawy, w szczególności:

a) weryfikacji danych uzyskanych od kandydata w toku postępowania kwalifikacyjnego w stosunku do kandydatów ubiegających się o przyjęcie do służby w Straży Granicznej,

b) ustalenia stopnia szczerości osoby poddanej badaniu w prezentowaniu siebie jako kandydata do służby w Straży Granicznej,

c) poszerzenia wiedzy o wcześniejszych typach zachowań kandydata do służby w Straży Granicznej mających znaczenie dla oceny, czy spełnia on wymóg nieposzlakowanej opinii;

3) w przypadku badań prowadzonych na podstawie art. 44 ust. 3 ustawy, okoliczności niezbędnych do sformułowania ocen w zakresie, w jakim badanie zostało zlecone w związku z postępowaniem w sprawach, o których mowa w art. 1 ust. 2a ustawy.

3. Badania psychofizjologiczne przeprowadza się indywidualnie, w pomieszczeniach zapewniających prawidłowy i zgodny z metodyką przebieg badania oraz użycie wariografu, w szczególności pozwalających na zminimalizowanie możliwości wystąpienia zakłóceń przebiegu badania bodźcami zewnętrznymi wpływającymi na reakcje psychofizjologiczne osoby poddanej badaniu psychofizjologicznemu.

4. Badania psychofizjologiczne są przeprowadzane w komórce organizacyjnej Komendy Głównej właściwej w sprawach osobowych przez osoby, zwane dalej „ekspertami", które posiadają:

1) wykształcenie wyższe z tytułem zawodowym magistra;

2) co najmniej 3-letnią praktykę w prowadzeniu badań psychofizjologicznych z wykorzystaniem wariografu lub odbyły w Straży Granicznej przeszkolenie i uzyskały zaświadczenie uprawniające do prowadzenia badań psychofizjologicznych z wykorzystaniem wariografu.

5. Badanie psychofizjologiczne może także przeprowadzić pod nadzorem eksperta osoba odbywająca w Straży Granicznej przeszkolenie, o którym mowa w ust. 4 pkt 2.

1) ustala jej tożsamość na podstawie dowodu osobistego lub paszportu, a w przypadku funkcjonariusza na podstawie legitymacji służbowej;

2) informuje ją o zakresie i celu badania, sposobie jego przeprowadzania, zapoznaje z kwestionariuszami, o których mowa w ust. 3 pkt 1, a także informuje o skutkach niewyrażenia zgody na dane badanie psychofizjologiczne oraz zasadach wykorzystywania danych zgromadzonych w trakcie badania;

3) odbiera od niej pisemne oświadczenie o zgodzie albo odmowie wyrażenia zgody na przeprowadzenie badania psychofizjologicznego.

2. W trakcie rozmowy wstępnej ekspert może zmierzyć ciśnienie tętnicze osobie poddanej badaniu psychofizjologicznemu.

3. Badanie psychofizjologiczne składa się z czynności przeprowadzanych w następującej kolejności:

1) wypełnienia przez osobę poddaną badaniu psychofizjologicznemu:

a) kwestionariusza ogólnego dotyczącego danych osobowych osoby poddanej badaniu psychofizjologicznemu, a także jej stanu zdrowia i samopoczucia przed badaniem,

b) kwestionariusza szczegółowego przygotowującego do badania;

2) omówienia z osobą poddaną badaniu psychofizjologicznemu danych podanych przez nią w kwestionariuszach oraz zapoznania jej z pytaniami testowymi;

3) przeprowadzenia testów z wykorzystaniem wariografu.

4. W trakcie badania psychofizjologicznego przeprowadza się co najmniej trzy testy z wykorzystaniem wariografu. Liczba i rodzaj pytań zadawanych podczas każdego testu uzależnione są od celu przeprowadzanego badania oraz danych uzyskanych w trakcie rozmowy wstępnej, omówienia danych podanych przez osobę poddaną badaniu psychofizjologicznemu lub podczas testów. W testach nie zadaje się pytań dotyczących przekonań religijnych, preferencji seksualnych i przekonań politycznych.

5. W trakcie badania psychofizjologicznego osoba poddana temu badaniu może zrezygnować z dalszego przeprowadzania badania. Złożenie oświadczenia o rezygnacji z badania ekspert dokumentuje w formie pisemnej.

6. Przebieg badania psychofizjologicznego można rejestrować za pomocą urządzenia rejestrującego obraz i dźwięk.

1) osoba poddana badaniu psychofizjologicznemu nie wyraża zgody na przeprowadzenie badania;

2) osoba poddana badaniu psychofizjologicznemu odmawia poddania się badaniu w danym terminie z uzasadnionych przyczyn, w szczególności:

a) złego stanu zdrowia lub złego samopoczucia,

b) osłabienia spowodowanego przebytą chorobą,

c) przemęczenia spowodowanego brakiem snu;

3) nie jest możliwe ustalenie tożsamości osoby poddanej badaniu psychofizjologicznemu;

4) osoba poddana badaniu psychofizjologicznemu zgłosi się na badanie w stanie wskazującym na spożycie alkoholu lub użycie środków odurzających, substancji psychotropowych bądź też innych środków obniżających jej sprawność psychiczną;

5) osoba poddana badaniu psychofizjologicznemu pozostaje w stosunku pokrewieństwa albo powinowactwa z ekspertem prowadzącym badanie lub między nią a ekspertem zachodzi stosunek osobisty mogący wywołać wątpliwości co do obiektywności eksperta prowadzącego badanie;

6) osoba poddana badaniu psychofizjologicznemu spóźni się na wyznaczoną godzinę rozpoczęcia badania, a czas spóźnienia uniemożliwia prawidłowe przeprowadzenie badania w danym dniu;

7) w jego ocenie ogólna kondycja fizyczna osoby poddanej badaniu psychofizjologicznemu, wyrażająca się między innymi w zaburzeniach wyników pomiaru ciśnienia tętniczego, uniemożliwia przeprowadzenie badania w danym dniu.

2. Ekspert, przystępując do przeprowadzenia badania psychofizjologicznego, ustala, czy nie zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 5, a w przypadku ich zajścia niezwłocznie zawiadamia pisemnie o tym fakcie kierownika wewnętrznej komórki organizacyjnej, która przeprowadza badania psychofizjologiczne w komórce organizacyjnej Komendy Głównej właściwej w sprawach osobowych. Jeżeli ekspert jest kierownikiem tej komórki, zawiadomienie składa kierownikowi komórki organizacyjnej Komendy Głównej właściwej w sprawach osobowych.

3. Ekspert przerywa badanie w przypadku stwierdzenia wystąpienia okoliczności mających wpływ na reakcje psychofizjologiczne osoby poddanej badaniu psychofizjologicznemu w stopniu uniemożliwiającym prawidłowe kontynuowanie badania w danym dniu. Stwierdzenie okoliczności powodujących przerwanie przeprowadzenia badania ekspert dokumentuje w formie pisemnej.

4. Dwukrotne nieusprawiedliwione niestawienie się na badanie psychofizjologiczne osoby poddanej temu badaniu jest traktowane jako niewyrażenie przez tę osobę zgody na przeprowadzenie badania psychofizjologicznego.

5. W przypadku co najmniej trzykrotnego nieprzeprowadzenia badania psychofizjologicznego z powodu złego stanu zdrowia lub złego samopoczucia osoby poddanej badaniu psychofizjologicznemu, o fakcie tym powiadamia się:

1) przełożonego, który zarządził albo skierował na to badanie – jeżeli osobą poddaną badaniu psychofizjologicznemu jest funkcjonariusz;

2) kierownika komórki organizacyjnej właściwej w sprawach osobowych – jeżeli osobą poddaną badaniu psychofizjologicznemu jest kandydat ubiegający się o przyjęcie do służby w Straży Granicznej.

6. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2–7 oraz ust. 3, ekspert informuje ustnie osobę poddaną badaniu psychofizjologicznemu o przyczynie nieprzeprowadzenia badania albo przerwania badania oraz wyznacza nowy termin badania. W przypadku badania, o którym mowa w:

1) art. 31 ust. 1a pkt 5 ustawy – nowy termin badania ustala się w porozumieniu z kierownikiem komórki organizacyjnej właściwym w sprawach osobowych, który wystąpił z wnioskiem o przeprowadzenie danego badania, albo kierownikiem komórki wewnętrznej odpowiedzialnej za prowadzenie postępowania kwalifikacyjnego w Komendzie Głównej, z którym ustalono wcześniej pierwszy termin badania;

2) art. 44 ust. 3 ustawy – nowy termin badania ustala się z osobą, o której mowa w § 9 ust. 3, albo z przełożonym tej osoby.

7. Jeżeli z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 2–7 oraz ust. 3, badanie psychofizjologiczne nie może zostać przeprowadzone w terminie określonym w poleceniu, o którym mowa w § 6 ust. 1, kierownik komórki organizacyjnej Komendy Głównej właściwej w sprawach osobowych występuje do przełożonego, który zarządził dane badanie, o określenie daty, do której należy przeprowadzić zarządzone badanie.

1) datę i miejsce przeprowadzonego badania psychofizjologicznego, a także numer rejestracyjny badania;

2) określenie celu i podstawy prawnej przeprowadzonego badania psychofizjologicznego;

3) określenie rodzaju wykorzystanego wariografu;

4) wskazanie stopnia, imienia, nazwiska i daty urodzenia osoby poddanej badaniu psychofizjologicznemu;

5) omówienie danych podanych przez osobę poddaną badaniu psychofizjologicznemu w kwestionariuszach, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 1;

6) wskazanie pytań testowych;

7) odnotowane specyficzne reakcje psychofizjologiczne osoby poddanej badaniu psychofizjologicznemu;

8) wnioski dotyczące ustaleń, o których mowa w § 11 ust. 2, w zależności od celu danego badania;

9) stanowisko, imię i nazwisko oraz podpis eksperta albo osoby odbywającej w Straży Granicznej przeszkolenie, o którym mowa w § 11 ust. 4 pkt 2, i eksperta, pod nadzorem którego osoba ta przeprowadziła badanie.

2. W przypadku badania, o którym mowa w art. 31 ust. 1a pkt 5 ustawy, w ramach tego samego postępowania kwalifikacyjnego w stosunku do kandydatów ubiegających się o przyjęcie do służby w Straży Granicznej można przeprowadzić nie więcej niż dwa badania psychofizjologiczne.

3. Powtórne badanie psychofizjologiczne przeprowadza inny ekspert niż ten, który przeprowadził poprzednie badanie psychofizjologiczne.

4. Wyniki przeprowadzonego badania psychofizjologicznego zachowują ważność przez okres 12 miesięcy od dnia przeprowadzenia badania, o ile nie zaistnieją lub zostaną ujawnione nowe okoliczności uzasadniające potrzebę przeprowadzenia kolejnego badania psychofizjologicznego przed upływem tego okresu.

2. W przypadku gdy badania psychologiczne mogą być przeprowadzone w różnych komórkach organizacyjnych, o których mowa w ust. 1, przełożony zarządzający badania psychologiczne określa, w których z tych komórek badania zostaną przeprowadzone.

3. Badania psychologiczne mogą przeprowadzać osoby posiadające wykształcenie wyższe z tytułem zawodowym magistra psychologii albo spełniające warunki określone w art. 63 ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów (Dz. U. Nr 73, poz. 763 i Nr 154, poz. 1798 oraz z 2009 r. Nr 22, poz. 120 i Nr 92, poz. 753) przeszkolone w zakresie metod stosowanych w tych badaniach.

1) ustala tożsamość osoby poddanej badaniu psychologicznemu na podstawie dowodu osobistego lub paszportu, a w przypadku funkcjonariusza na podstawie legitymacji służbowej;

2) informuje osobę poddaną badaniu psychologicznemu o zakresie i celu badania, sposobie jego przeprowadzania, a także o skutkach niewyrażenia zgody na badanie;

3) odbiera od osoby poddanej badaniu psychologicznemu pisemne oświadczenie:

a) o zgodzie albo niewyrażeniu zgody na badanie psychologiczne,

b) o aktualnym stanie psychofizycznym, przyjmowaniu środków lub substancji mogących mieć wpływ na wynik badania, ewentualnym leczeniu psychiatrycznym lub odwykowym, korzystaniu z pomocy psychologa, dacie ostatniego badania psychologicznego.

2. Badanie psychologiczne składa się z następujących etapów:

1) przeprowadzenia testów psychologicznych wraz z wywiadem i obserwacją psychologiczną albo innych czynności w oparciu o wybrane metody i techniki badawcze;

2) analizy i interpretacji wyników, w tym porównania ich z profilem wymagań obowiązującym dla danego stanowiska służbowego lub komórki organizacyjnej albo szkolenia.

1) datę i miejsce przeprowadzonego badania psychologicznego oraz sporządzenia opinii psychologicznej, a także numer rejestracyjny badania;

2) określenie celu i podstawy prawnej badania psychologicznego;

3) wskazanie imienia, nazwiska i numeru identyfikacyjnego PESEL osoby poddanej badaniu psychologicznemu;

4) wyniki badania psychologicznego;

5) wyniki analizy porównawczej wyników, o których mowa w pkt 4, z profilem wymagań obowiązującym dla danego stanowiska służbowego lub komórki organizacyjnej;

6) wnioski psychologa zawierające jedno z następujących określeń:

a) „Spełnia wymagania psychologiczne na stanowisko (nazwa stanowiska służbowego) lub do (nazwa komórki organizacyjnej) w stopniu wysokim.",

b) „Spełnia wymagania psychologiczne na stanowisko (nazwa stanowiska służbowego) lub do (nazwa komórki organizacyjnej) w stopniu powyżej przeciętnym.",

c) „Spełnia wymagania psychologiczne na stanowisko (nazwa stanowiska służbowego) lub do (nazwa komórki organizacyjnej) w stopniu przeciętnym.",

d) „Spełnia wymagania psychologiczne na stanowisko (nazwa stanowiska służbowego) lub do (nazwa komórki organizacyjnej) w stopniu poniżej przeciętnym.",

e) „Nie spełnia wymagań psychologicznych na stanowisko (nazwa stanowiska służbowego) lub do (nazwa komórki organizacyjnej)."

7) stanowisko, imię i nazwisko oraz pieczęć i podpis psychologa.

2. W przypadku badania psychologicznego, o którym mowa w art. 39b ust. 3 ustawy, psycholog zamieszcza opinię psychologiczną w dokumentacji funkcjonariusza sporządzonej na potrzeby określonego szkolenia zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 9 ust. 7 pkt 6a i 7 ustawy.

3. Treść opinii obejmuje:

1) określenie, że funkcjonariusz jest zdolny albo że jest niezdolny do odbycia szkolenia;

2) wskazanie daty sporządzenia opinii psychologicznej;

3) stanowisko, imię i nazwisko oraz podpis psychologa.

4. Opinie, o których mowa w ust. 1 i 2, psycholog sporządza w terminie 14 dni od daty badania psychologicznego.

2. Szczegółowe warunki, dobór metod i technik badania psychologicznego określa każdorazowo psycholog prowadzący badanie w zależności od celu badania.

2. Predyspozycje fizyczne, o których mowa w ust. 1, ustala się według odpowiedniego poziomu cech motorycznych:

1) szybkości;

2) wytrzymałości;

3) siły;

4) zwinności;

5) koordynacji.

3. Test sprawności fizycznej składa się z siedmiu prób przeprowadzanych w jednym dniu w następującej kolejności:

1) skok w dal z miejsca;

2) bieg zwinnościowy;

3) wyciskanie sztangi w leżeniu na ławeczce;

4) uginanie ramion w zwisie na drążku (podciąganie na drążku);

5) uginanie ramion w podporze na poręczach;

6) siady z leżenia w czasie minuty;

7) bieg w czasie 12 minut.

4. W przypadku gdy pełnienie służby na określonym stanowisku służbowym lub w określonych komórkach organizacyjnych wymienionych w wykazie, o którym mowa w § 2, albo odbycie szkolenia wymaga umiejętności pływania, test sprawności fizycznej może być rozszerzony o pływanie na dystansie 50 metrów. O rozszerzeniu testu na pływanie decyduje przełożony zarządzający czynności oceniające. Pływanie przeprowadza się jako ostatnią próbę w dniu przeprowadzania danego testu.

5. Sposób wykonania i kryteria oceny prób testu sprawności fizycznej określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

2. Przed przystąpieniem do testu funkcjonariuszy zapoznaje się z celem, zakresem i sposobem przeprowadzenia testu. Przepisy § 12 ust. 1 pkt 1 i 3, ust. 5 oraz § 13 i § 15 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

2. Przeprowadzanie testu sprawności fizycznej odbywa się w obecności co najmniej jednej osoby przeszkolonej w zakresie udzielania pierwszej pomocy.

1) datę i miejsce przeprowadzonego testu;

2) określenie celu i podstawy prawnej testu;

3) wskazanie stopnia, imienia, nazwiska i daty urodzenia funkcjonariusza poddanego testowi;

4) wskazanie stanowiska służbowego lub komórki organizacyjnej, których test dotyczył;

5) wyniki prób składających się na test oraz ogólną ocenę spełniania wymaganych kryteriów;

6) stanowisko, imię i nazwisko oraz podpis osoby lub osób przeprowadzających test oraz osoby, o której mowa w § 24 ust. 2.

2. W przypadku poddania w danym dniu testowi sprawności fizycznej więcej niż jednego funkcjonariusza sprawozdanie może być zbiorcze.

2. Ocena końcowa zawiera:

1) datę i miejsce sporządzenia oraz nazwę komórki organizacyjnej, w której sporządzono ocenę;

2) określenie podstawy zarządzonych czynności oceniających;

3) określenie celu i podstawy prawnej zarządzonych czynności oceniających zdolność fizyczną i psychiczną;

4) wskazanie stopnia, imienia, nazwiska oraz numeru identyfikacyjnego PESEL funkcjonariusza poddanego czynnościom oceniającym;

5) wskazanie rodzaju przeprowadzonych czynności oceniających i ich wyniki;

6) stwierdzenie przydatności i predyspozycji albo braku przydatności i predyspozycji do służby na określonych stanowiskach służbowych lub w określonych komórkach organizacyjnych albo do odbycia szkolenia;

7) uzasadnienie – w przypadku stwierdzenia braku przydatności i predyspozycji do służby na określonych stanowiskach służbowych lub w określonych komórkach organizacyjnych albo do odbycia szkolenia;

8) stopień, imię i nazwisko i podpis osoby odpowiedzialnej za sporządzenie oceny końcowej.

3. Za sporządzenie oceny końcowej odpowiedzialny jest:

1) kierownik komórki organizacyjnej właściwej w sprawach osobowych podlegający przełożonemu, który zarządził czynności;

2) przełożony, który zarządził czynności oceniające – w przypadku gdy ocena dotyczy kierownika podległej mu komórki organizacyjnej właściwej w sprawach osobowych.

2. Ocenę końcową udostępnia się z urzędu do wglądu podmiotom, na których wniosek czynności oceniające zostały zarządzone, lub osobom przez nie upoważnionym oraz osobie poddanej czynnościom oceniającym – na jej wniosek.

3. Ocenę końcową oraz sprawozdania i opinię psychologiczną, na podstawie których została sporządzona, z wyłączeniem opinii, o której mowa w § 19 ust. 2, włącza się do akt osobowych funkcjonariusza.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Miller

¹⁾ Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej – sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 216, poz. 1604).

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 170, poz. 1218, z 2007 r. Nr 57, poz. 390 i Nr 82, poz. 558, z 2008 r. Nr 86, poz. 521, Nr 195, poz. 1199, Nr 216, poz. 1367 i Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 22, poz. 120, Nr 85, poz. 716, Nr 98, poz. 817, Nr 157, poz. 1241, Nr 168, poz. 1323 i Nr 201, poz. 1540.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
z dnia 7 kwietnia 2010 r. (poz. 482)

Załącznik nr 1

WYKAZ STANOWISK SŁUŻBOWYCH LUB KOMÓREK ORGANIZACYJNYCH, W KTÓRYCH FUNKCJONARIUSZE MOGĄ BYĆ PODDANI BADANIU PSYCHOLOGICZNEMU, BADANIU PSYCHOFIZJOLOGICZNEMU LUB TESTOWI SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ

* Wyłącznie w przypadku gdy stanowisku kierowniczemu podlegają stanowiska służbowe lub komórki organizacyjne, dla których przewidziano możliwość przeprowadzania badań psychofizjologicznych.

Załącznik nr 2

SPOSÓB WYKONANIA I KRYTERIA OCENY PRÓB TESTU SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ

I. Sposób wykonania prób testu sprawności fizycznej:

1) skok w dal z miejsca:

Sprzęt i pomoce: 2 lub 3 połączone nieruchomo wzdłuż, jeden za drugim, twarde materace wyznaczające miejsce lądowania (ze względów bezpieczeństwa należy zapewnić dłuższe niż 3 metry pole lądowania); na materacach (wzdłuż środkowej linii materaca) należy wyrysować co 10 cm linie o dł. ok. 50 cm prostopadłe do kierunku skoku (miara odległości); na twardym nieśliskim podłożu w odległości 1 m od pierwszego materaca wyrysować prostopadle do kierunku skoku linię o dł. 0,5 m określającą miejsce odbicia; taśma miernicza, kreda.

Sposób wykonania próby: Ćwiczący przed wykonaniem próby smaruje kredą tylną część podeszwy obuwia. Na komendę „gotów" staje w małym rozkroku z ustawionymi równolegle stopami przed wyznaczoną linią odbicia; na komendę „ćwicz" wykonuje ugięcie nóg w stawach kolanowych z równoczesnym zamachem obu rąk dołem w tył, po czym wykonuje wymach rąk w przód i jednocześnie odbija się energicznie obunóż od podłoża, wykonując skok w przód jak najdalej. Odbicie następuje z miejsca (niedozwolone jest wykonanie podskoku przed odbiciem). Lądowanie następuje na obydwie stopy do przysiadu na materacu. Podparcie się po skoku z przodu lub z boku w celu zachowania równowagi jest dozwolone. W przypadku cofnięcia nóg po lądowaniu, przewrócenia się do tyłu lub podparcia dłonią z tyłu pomiar odległości następuje od miejsca odbicia do ostatniego pozostawionego śladu – np. przez cofniętą stopę lub rękę. Próbę wykonuje się dwukrotnie.

Ocena: spośród dwóch oddanych skoków dłuższy uznaje się za wynik próby; miarą wyniku jest odległość od wyznaczonej linii odbicia do śladu pozostawionego przez tylną krawędź podeszwy obuwia albo śladu pozostawionego przez inną część ciała; pomiar dokonywany jest z dokładnością do 1 cm.

2) bieg zwinnościowy:

Sprzęt i pomoce: dwa stojaki (o min. wysokości 1,60 m), jeden materac o wymiarach 2 m x 1 m, stoper. Przeprowadzenie próby wymaga następującego ustawienia sprzętu: w odległości 5 m od wyznaczonej linii startu (będącej jednocześnie linią mety) ustawia się jeden stojak, następnie w odległości 10 m od niego umieszcza się drugi stojak, na wysokości którego wykreśla się równoległą linię do startu. W połowie odległości między stojakami należy położyć materac, tak aby środek materaca znajdował się w odległości 10 m od linii startu.

Sposób wykonania próby: Na komendę „gotów" ćwiczący staje przed linią startu w wykroku z lekko pochylonym tułowiem ku przodowi; na komendę „start" rozpoczyna bieg w kierunku pierwszego stojaka, okrąża go i biegnie do materaca, na którym wykonuje przewrót w przód. Następnie biegnie do drugiego stojaka, mija go i wykonuje zmianę kierunku biegu, potem przyjmuje pozycję „na czworakach" (przynajmniej jedną dłoń układa na linii wykreślonej na wysokości stojaka). W drodze powrotnej biegnie na czworakach do materaca (układając dłonie w taki sposób, aby całą wewnętrzną powierzchnią miały kontakt z podłożem). Na materacu ponownie wykonuje przewrót w przód. Po przewrocie wstaje i biegnie do pierwszego stojaka, który okrąża, i dobiega do mety. W całej próbie ćwiczący wykonuje dwukrotnie obiegnięcie pierwszego stojaka, dwa przewroty na materacu, niepełne obiegnięcie drugiego stojaka i w drodze powrotnej krótki bieg na czworakach (od drugiego stojaka do materaca). Podczas okrążania stojaków nie wolno ich przewrócić. Niedozwolone jest przenoszenie ręki ponad górną krawędzią stojaka. Próbę wykonuje się jeden raz. W przypadku popełnienia błędu dopuszcza się powtórzenie próby jeden raz.

Ocena: wynik próby stanowi czas wykonania próby z dokładnością do 0,1 s.

3) wyciskanie sztangi w leżeniu na ławeczce:

Sprzęt i pomoce: waga osobowa, ławeczka, stojaki, gryf, zaciski, krążki obciążające gryf (2 x 1,25 kg, 2 x 2,5 kg, 2 x 5 kg, 2 x 10 kg, 2 x 20 kg, 2 x 25 kg), magnezja lub talk; niezbędna jest asekuracja ćwiczącego.

Sposób wykonania próby: Ćwiczący zostaje zważony w celu ustalenia masy ciała. Następnie na gryf zakładane jest obciążenie, tak aby sztanga miała ciężar równy masie ciała ćwiczącego (w zaokrągleniu do 2,5 kg na niekorzyść ćwiczącego, np. masa ciała = 83 kg, ciężar sztangi = 85 kg). Na komendę „gotów" ćwiczący, po zajęciu pozycji leżenia tyłem na ławeczce, zdejmuje sztangę ze stojaków i unosi ją, utrzymując pełny wyprost ramion. Na komendę „ćwicz" opuszcza sztangę i dotyka gryfem do klatki piersiowej, następnie wypycha (wyciska) sztangę do pełnego wyprostu ramion w stawach łokciowych (pierwsze powtórzenie). Ćwiczenie powtarza tyle razy, ile jest w stanie wykonać. Podczas wykonywania próby żadna stopa nie może zostać oderwana od podłoża. Wykonanie ćwiczenia niezgodnie z opisem powoduje nieliczenie danego powtórzenia.

Ocena: wynik próby stanowi liczba prawidłowo wykonanych powtórzeń (wyciśnięć).

4) uginanie ramion w zwisie na drążku (podciąganie na drążku):

Sprzęt i pomoce: drążek, materac do zeskoku (lądowania), magnezja lub talk.

Sposób wykonania próby: Na komendę „gotów" ćwiczący chwyta drążek nachwytem i wykonuje zwis na wyprostowanych ramionach. Drążek musi być tak usytuowany, aby ćwiczący wykonywał próbę w pełnym zwisie. Na komendę „start" ćwiczący zgina ręce w stawach łokciowych i podciąga ciało tak wysoko, aby broda znalazła się nad drążkiem, po czym powraca do zwisu na wyprostowanych ramionach (pierwsze powtórzenie). Czynność tę powtarza tyle razy, ile może. Podczas ćwiczenia dozwolona jest praca nóg i tułowia. Wykonanie ćwiczenia niezgodnie z opisem powoduje niezaliczenie danego powtórzenia. Próbę tę wykonuje się jeden raz.

Ocena: wynik próby stanowi liczba prawidłowo wykonanych powtórzeń (podciągnięć).

5) uginanie ramion w podporze na poręczach:

Sprzęt i pomoce: poręcze symetryczne, magnezja lub talk.

Sposób wykonania próby: Na komendę „gotów" ćwiczący przyjmuje na poręczach pozycję podporu na wyprostowanych ramionach. Na komendę „ćwicz" rozpoczyna uginanie ramion do momentu przekroczenia kąta 90° w stawach łokciowych (barki powinny znaleźć się poniżej łokci), następnie prostuje ramiona w stawach łokciowych (pełny wyprost), wracając do pozycji wyjściowej (pierwsze powtórzenie). Czynność tę powtarza tyle razy, ile może.

Ocena: wynik próby stanowi liczba prawidłowo wykonanych powtórzeń (ugięć).

6) siady z leżenia w ciągu 1 minuty:

Sprzęt i pomoce: materac, stoper.

Sposób wykonania próby: Na komendę „gotów" ćwiczący przyjmuje pozycję leżenia tyłem (na plecach) na materacu przy drabince gimnastycznej, nogi ugięte w kolanach pod kątem 90°, stopy rozstawione na odległość około 30 cm od siebie, zaczepione o dolny szczebel drabinki, ręce splecione palcami i ułożone z tyłu na głowie. Na komendę „ćwicz" wykonuje siad, dotyka dwoma łokciami kolan (pierwsze powtórzenie) i natychmiast powraca do leżenia, tak aby umożliwić splecionym palcom kontakt z podłożem, i znowu wykonuje siad. Czynność tę powtarza w ciągu 1 min.

Ocena: wynik próby stanowi liczba prawidłowo wykonanych powtórzeń (siadów) wykonanych w czasie 1 min.

W przypadku testów sprawności fizycznej, do których odnosi się pkt III, nie obowiązuje limit czasu wynoszący 1 min. Próbę należy wykonać w sposób ciągły (nie dopuszcza się stosowania przerw pomiędzy kolejnymi powtórzeniami).

7) bieg w ciągu 12 minut:

Sprzęt i pomoce: stoper; bieżnia lekkoatletyczna albo równe, twarde i płaskie podłoże o wytyczonym zamkniętym torze.

Sposób wykonania próby: Ćwiczący staje w dowolnej pozycji w odległości 1 m od linii startu. Na komendę „gotów" przyjmuje pozycję wykroczną przed linią startową – start wysoki. Na komendę „start" albo sygnał dźwiękowy ćwiczący rozpoczyna bieg po wytyczonej trasie. W trakcie biegu prowadzący liczy i notuje okrążenia pokonane przez ćwiczącego. Po upływie 12 minut prowadzący próbę daję sygnał do jej zakończenia. Wtedy ćwiczący zatrzymuje się w miejscu i czeka, aż prowadzący odnotuje osiągnięty przez niego rezultat. Próbę wykonuje się jeden raz.

Ocena: wynik próby stanowi liczba przebiegniętych w ciągu 12 minut metrów zapisanych z dokładnością do 10 m na niekorzyść ćwiczącego (np. 2678 m zapisuje się jako 2670 m).

8) pływanie na dystansie 50 m:

Sprzęt i pomoce: stoper.

Sposób wykonania próby: Na komendę „na miejsca" ćwiczący podchodzi do słupka startowego. Następnie na komendę „gotów" przyjmuje dowolną pozycję startową na słupku. Na komendę „start" wykonuje dowolny skok do wody i przepływa najszybciej jak potrafi dystans 50 m. Niedozwolone jest chodzenie po dnie.

Ocena: wynik próby stanowi czas pokonania dystansu 50 m mierzony z dokładnością do 0,1 sekundy.

W przypadku testów sprawności fizycznej, do których odnosi się pkt III, potwierdza się jedynie umiejętność przepłynięcia dystansu 50 m (próbę należy wykonywać w sposób ciągły, bez zatrzymywania się). Nie dokonuje się pomiaru czasu przepłynięcia dystansu.

II. Kryteria oceny prób testu sprawności fizycznej w testach dotyczących stanowisk służbowych, na których realizowane są warty ochronne na pokładzie statku powietrznego, oraz komórek organizacyjnych właściwych w sprawach zabezpieczenia działań

III. Kryteria oceny prób testu sprawności fizycznej w testach dotyczących stanowisk służbowych, na których realizowane są zadania poczty specjalnej albo zadania ochrony fizycznej obiektów Straży Granicznej