Dziennik Ustaw - rok 2010 nr 70 poz. 447

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 8 grudnia 2005 roku został przyjęty w Genewie Protokół dodatkowy do Konwencji Genewskich z dnia 12 sierpnia 1949 roku dotyczący przyjęcia dodatkowego znaku rozpoznawczego (Protokół III).

Przekład

Protokół dodatkowy do Konwencji Genewskich z dnia 12 sierpnia 1949 roku dotyczący przyjęcia dodatkowego znaku rozpoznawczego
(Protokół III)

Preambuła

Wysokie Umawiające się Strony,

(PP1) Potwierdzając postanowienia Konwencji Genewskich z dnia 12 sierpnia 1949 roku (w szczególności artykułów 26, 38, 42 i 44 Pierwszej Konwencji Genewskiej) oraz, tam gdzie obowiązują, ich Protokołów dodatkowych z dnia 8 czerwca 1977 roku (w szczególności artykułów 18 i 38 I Protokołu Dodatkowego i artykułu 12 II Protokołu Dodatkowego), które dotyczą używania znaków rozpoznawczych,

(PP2) Pragnąc uzupełnić wyżej wymienione postanowienia w celu wzmocnienia ich wartości ochronnej i uniwersalnego charakteru,

(PP3) Biorąc pod uwagę, że niniejszy Protokół nie narusza praw Wysokich Umawiających się Stron do dalszego używania znaków w zgodzie z ich zobowiązaniami wynikającymi z Konwencji Genewskich oraz, tam gdzie obowiązują, z Protokołów Dodatkowych do nich,

(PP4) Przypominając, że obowiązek poszanowania osób i obiektów, chronionych przez Konwencje Genewskie oraz Protokoły Dodatkowe do nich wywodzi się z ich statusu chronionego prawem międzynarodowym i jest niezależny od używania znaków rozpoznawczych, oznaczeń lub sygnałów,

(PP5) Podkreślając, że znakom rozpoznawczym nie nadano znaczeń religijnych, etnicznych, rasowych, regionalnych ani politycznych,

(PP6) Podkreślając wagę zapewnienia pełnego poszanowania zobowiązań dotyczących znaków ochronnych, określonych w Konwencjach Genewskich oraz, tam gdzie obowiązują, w Protokołach Dodatkowych do nich,

(PP7) Przypominając, że artykuł 44 Pierwszej Konwencji Genewskiej dokonuje rozróżnienia pomiędzy ochronnym i identyfikacyjnym używaniem znaków rozpoznawczych,

(PP8) Przypominając, że Stowarzyszenia Krajowe podejmujące działalność na terytorium innego Państwa, muszą upewnić się, że znaki, którymi zamierzają się posługiwać w tego rodzaju działalności mogą być użyte w Państwie, na terytorium którego ta działalność ma miejsce, oraz w kraju lub krajach tranzytowych,

(PP9) Rozumiejąc problemy, jakie niektóre Państwa i Stowarzyszenia Krajowe mogą mieć z używaniem istniejących znaków rozpoznawczych.

(PP10) Mając na względzie determinację Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża, Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca oraz Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca dla zachowania ich obecnych nazw i znaków,

Uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1 – Przestrzeganie i zakres stosowania niniejszego Protokołu

1. Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się do przestrzegania i zapewnienia przestrzegania niniejszego Protokołu we wszelkich okolicznościach.

2. Niniejszy Protokół potwierdza i uzupełnia postanowienia czterech Konwencji Genewskich z dnia 12 sierpnia 1949 roku („Konwencje Genewskie”), oraz tam, gdzie obowiązują, ich dwóch Protokołów Dodatkowych z dnia 8 czerwca 1977 roku („Protokoły Dodatkowe z 1977 roku”), dotyczących znaków rozpoznawczych, a mianowicie: czerwonego krzyża, czerwonego półksiężyca oraz czerwonego lwa i słońca, i powinien być stosowany w sytuacjach określonych w niniejszych postanowieniach,

Artykuł 2 – Znaki rozpoznawcze

1. Niniejszy Protokół wprowadza dodatkowy znak rozpoznawczy, w uzupełnieniu do i dla takich samych celów, dla których wprowadzono znaki rozpoznawcze Konwencji Genewskich. Te znaki rozpoznawcze posiadają równorzędny status.

2. Ten dodatkowy znak rozpoznawczy składa się z czerwonego obramowania w kształcie kwadratu, postawionego na swoim szczycie, na białym tle, i pozostaje w zgodności z ilustracją zamieszczoną w Aneksie do niniejszego Protokołu. Ten znak rozpoznawczy będzie określany w tym Protokole jako „znak z trzeciego Protokołu”.

3. Warunki używania i poszanowania znaku z trzeciego Protokołu są identyczne z warunkami ustalonymi dla znaków rozpoznawczych na mocy Konwencji Genewskich oraz, tam gdzie obowiązują, Protokołów Dodatkowych z 1977 roku.

4. Służba medyczna i personel religijny sił zbrojnych Wysokich Umawiających się Stron, bez uszczerbku dla własnych znaków, może czasowo używać każdego znaku rozpoznawczego, o którym mowa w paragrafie 1 niniejszego artykułu, jeżeli miałoby to wzmocnić ochronę.

Artykuł 3 – Identyfikacyjne używanie znaku z trzeciego Protokołu

1. Stowarzyszenia Krajowe tych Wysokich Umawiających się Stron, które zdecydowały się używać znaku z trzeciego Protokołu, mogą, używając ten znak zgodnie z odpowiednim prawodawstwem krajowym, wybrać inkorporowanie do tego znaku dla celów identyfikacyjnych:

a) znaku rozpoznawczego uznanego przez Konwencje Genewskie lub kombinację tych znaków; albo

b) innego znaku, który jest faktycznie stosowany przez Wysoką Umawiającą się Stronę i o którym powiadomiono inne Wysokie Umawiające się Strony oraz Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, za pośrednictwem depozytariusza, przed przyjęciem niniejszego Protokołu.

Inkorporowanie powinno być zgodne z ilustracją zamieszczoną w Aneksie do niniejszego Protokołu.

2. Stowarzyszenie Krajowe, które zdecyduje się na inkorporowanie innego znaku do znaku z trzeciego Protokołu, zgodnie z ustępem 1 powyżej, może, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, używać nazwy tego znaku i posługiwać się nim w granicach własnego terytorium państwowego.

3. Stowarzyszenia Krajowe mogą, zgodnie z ustawodawstwem krajowym i w wyjątkowych okolicznościach oraz dla ułatwienia swojej działalności, czasowo używać znaku rozpoznawczego, o którym mowa w artykule 2 niniejszego Protokołu.

4. Niniejszy artykuł nie wpływa na status prawny znaków rozpoznawczych uznanych w Konwencjach Genewskich i w tym Protokole, jak również na status prawny jakiegokolwiek szczególnego znaku inkorporowanego dla celów informacyjnych zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 4 – Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża i Międzynarodowa Federacja Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca

Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża i Międzynarodowa Federacja Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca oraz ich należycie upoważniony personel, mogą w wyjątkowych okolicznościach i dla ułatwienia swojej pracy, używać znaku rozpoznawczego, o którym mowa w artykule 2 niniejszego Protokołu.

Artykuł 5 – Misje pod auspicjami Organizacji Narodów Zjednoczonych

Służba medyczna i personel religijny biorące udział w operacjach pod auspicjami Organizacji Narodów Zjednoczonych, mogą, za zgodą uczestniczących Państw, używać jednego ze znaków rozpoznawczych wymienionego w artykułach 1 i 2.

Artykuł 6 – Zapobieganie nadużywaniu i karanie nadużywania

1. Postanowienia Konwencji Genewskich oraz tam gdzie obowiązują, Protokołów dodatkowych do nich z 1977 roku, regulujące zapobieganie nadużywaniu i karanie nadużywania znaków rozpoznawczych mają równorzędne zastosowanie do znaku z trzeciego Protokołu. W szczególności, Wysokie Umawiające się Strony podejmą wszelkie niezbędne środki dla zapobiegania i karania, w każdym czasie, każdego nadużywania znaków rozpoznawczych i ich nazw, wymienionych w artykułach 1 i 2, łącznie z ich podstępnym używaniem oraz z używaniem jakiegokolwiek znaku, bądź nazwy stanowiących ich imitację.

2. Bez uszczerbku dla postanowień paragrafu 1, Wysokie Umawiające się Strony mogą zezwolić wcześniejszym użytkownikom znaku z trzeciego Protokołu lub jakiegokolwiek innego znaku, stanowiącego jego imitację, na dalsze jego używanie, pod warunkiem że takie używanie nie będzie tego rodzaju, by w czasie konfliktu zbrojnego sprawiało wrażenie przyznania im ochrony z Konwencji Genewskich oraz tam gdzie obowiązują, z Protokołów dodatkowych z 1977 roku i pod warunkiem że prawo do takiego używania było nabyte przed przyjęciem tego Protokołu.

Artykuł 7 – Upowszechnianie

Wysokie Umawiające się Strony podejmą się, zarówno w czasie pokoju jak i w czasie konfliktu zbrojnego, upowszechnić w swych krajach niniejszy Protokół w sposób możliwie szeroki, a w szczególności włączyć go do programów szkolenia wojskowego i zachęcić ludność cywilną do zaznajomienia się z nim tak, aby dokument ten był znany siłom zbrojnym i ludności cywilnej.

Artykuł 8 – Podpisanie

Niniejszy Protokół będzie otwarty do podpisywania przez Strony Konwencji Genewskich w dniu jego przyjęcia i pozostanie otwarty przez okres 12 miesięcy.

Artykuł 9 – Ratyfikacja

Niniejszy Protokół powinien być ratyfikowany tak szybko, jak będzie to możliwe. Dokumenty ratyfikacyjne powinny zostać złożone Szwajcarskiej Radzie Związkowej – depozytariuszowi Konwencji Genewskich i Protokołów Dodatkowych z 1977 roku.

Artykuł 10 – Przystąpienie

Niniejszy Protokół będzie otwarty do przystąpienia dla każdej Strony Konwencji Genewskich, która go nie podpisała. Dokumenty przystąpienia zostaną zdeponowane u depozytariusza.

Artykuł 11 – Wejście w życie

1. Niniejszy Protokół wejdzie w życie 6 miesięcy po złożeniu u depozytariusza dwóch dokumentów ratyfikacyjnych lub przystąpienia.

2. Dla każdej Strony Konwencji Genewskich, która potem ratyfikuje albo przystąpi do Protokołu, wejdzie on w życie 6 miesięcy po złożeniu przez tę Stronę dokumentu ratyfikacyjnego albo przystąpienia.

Artykuł 12 – Stosunki traktatowe po wejściu w życie niniejszego Protokołu

1. Jeżeli Strony Konwencji Genewskich są zarazem Stronami niniejszego Protokołu, wtedy Konwencje te będą stosowane w brzmieniu uzupełnionym niniejszym Protokołem.

2. Jeżeli jedna ze Stron do konfliktu nie została związana niniejszym Protokołem, wtedy Strony Protokołu pozostają nim związane w swych wzajemnych stosunkach. Będą one również związane niniejszym Protokołem w stosunku do każdej Strony, która nie jest nim związana, jeżeli uzna ona i zastosuje jego postanowienia.

Artykuł 13 – Poprawki

1. Każda Wysoka Umawiająca się Strona może proponować poprawki do niniejszego Protokołu. Tekst każdej proponowanej poprawki powinien być przekazany depozytariuszowi, który zadecyduje, po konsultacji ze wszystkimi Wysokimi Umawiającymi się Stronami, z Międzynarodowym Komitetem Czerwonego Krzyża i Międzynarodową Federacją Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, czy należy zwołać konferencję w celu rozważenia proponowanej poprawki.

2. Depozytariusz zaprosi na tę konferencję wszystkie Wysokie Umawiające się Strony, oraz Strony Konwencji Genewskich niezależnie do tego, czy są sygnatariuszami niniejszego Protokołu.

Artykuł 14 – Wypowiedzenie

1. W razie wypowiedzenia niniejszego Protokołu przez Wysoką Umawiającą się Stronę, wypowiedzenie nabiera mocy wyłącznie po upływie jednego roku od otrzymania dokumentu wypowiedzenia. Jeżeli jednak po upływie tego roku Strona wypowiadająca zaangażowana jest w konflikt zbrojny lub okupację, wypowiedzenie nie będzie skuteczne przed zakończeniem tego konfliktu zbrojnego lub okupacji.

2. Wypowiedzenie powinno być notyfikowane w formie pisemnej depozytariuszowi, który powiadomi o tym wszystkie Wysokie Umawiające się Strony.

3. Wypowiedzenie będzie skuteczne tylko w odniesieniu do Strony wypowiadającej.

4. Jakiekolwiek wypowiedzenie zgodne z postanowieniem ustępu 1 nie będzie miało wpływu na zobowiązania, już wiążące Stronę wypowiadającą na podstawie niniejszego Protokołu, w związku z konfliktem zbrojnym lub okupacją, odnoszące się do jakiegokolwiek czynu popełnionego zanim wypowiedzenie stało się skuteczne.

Artykuł 15 – Notyfikacje

Depozytariusz poinformuje Wysokie Umawiające się Strony jak również Strony Konwencji Genewskich, niezależnie od tego, czy są sygnatariuszami niniejszego Protokołu, czy też nie o:

a) podpisach złożonych pod niniejszym Protokołem i o złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych i przystąpienia, zgodnie z artykułami 8, 9 i 10;

b) dacie wejścia w życie niniejszego Protokołu zgodnie z artykułem 11, w ciągu 10 dni od daty jego wejścia w życie;

c) powiadomieniach otrzymywanych, zgodnie z artykułem 13;

d) wypowiedzeniach, zgodnie z artykułem 14.

Artykuł 16- Rejestracja

1. Po wejściu w życie niniejszego Protokołu depozytariusz powinien przekazać go Sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania i opublikowania, zgodnie z postanowieniami artykułu 102 Karty Narodów Zjednoczonych.

2. Depozytariusz powiadomi również Sekretariat Organizacji Narodów Zjednoczonych, o wszystkich otrzymanych ratyfikacjach, przystąpieniach i wypowiedzeniach niniejszego Protokołu.

Artykuł 17 – Teksty autentyczne

Oryginał niniejszego Protokołu, którego teksty w języku arabskim, chińskim, angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim są jednakowo autentyczne, zostanie złożony u depozytariusza, który przekaże jego uwierzytelnione kopie wszystkim Stronom Konwencji Genewskich.

ANEKS

ZNAK Z TRZECIEGO PROTOKOŁU
(artykuł 2, ustęp 2 oraz artykuł 3, ustęp 1 Protokołu)

Artykuł 1 – Znak rozpoznawczy

Artykuł 2 – Identyfikacyjne używanie znaku z trzeciego Protokołu

Wersja angielska

Po zaznajomieniu się z powyższym protokołem dodatkowym, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych,

– jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,

– będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 30 września 2009 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Kaczyński

L.S.

Prezes Rady Ministrów: D. Tusk