Dziennik Ustaw - rok 2010 nr 49 poz. 296

Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

1) wewnętrzną strukturę organizacyjną i zadania Prokuratury Generalnej, prokuratur apelacyjnych oraz pozostałych powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury, a także liczbę zastępców Prokuratora Generalnego, o których mowa w art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze, zwanej dalej „ustawą”;

2) organizację pracy i sposób kierowania pracą;

3) dysponentów środków budżetowych;

4) formy i tryb sprawowania nadzoru służbowego;

5) tryb załatwiania spraw osobowych;

6) organizację pracy organów kolegialnych;

7) szczegółowy porządek wykonywania przez prokuratora czynności w postępowaniu karnym, postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe oraz w postępowaniu w sprawach o wykroczenia;

8) sposób realizacji zadań związanych z udziałem prokuratora w sprawach cywilnych, rodzinnych, opiekuńczych oraz ze stosunku pracy i ubezpieczeń społecznych;

9) szczegółowy porządek wykonywania przez prokuratora czynności w postępowaniu administracyjnym i przed sądami administracyjnymi;

10) tryb działań podejmowanych przez prokuratora w celu zapobieżenia naruszeniom prawa;

11) tryb postępowania w sprawach skarg i wniosków.

1) w Prokuraturze Generalnej – rzecznik prasowy Prokuratury Generalnej;

2) w prokuraturach apelacyjnych i prokuraturach okręgowych – kierownicy tych prokuratur i rzecznicy prasowi;

3) w prokuraturach rejonowych – prokurator rejonowy lub jego zastępca.

2. Wewnątrz budynku umieszcza się tablicę informacyjną, wskazującą pełne nazwy komórek organizacyjnych jednostki organizacyjnej, ich rozmieszczenie oraz dni i godziny przyjęć interesantów, a także godziny przyjęć kierownika jednostki organizacyjnej wyższego stopnia w sprawach skarg i wniosków.

2. Ustalenie wewnętrznej struktury organizacyjnej prokuratury rejonowej wymaga ponadto zgody prokuratora apelacyjnego.

2. Łączenie stanowisk pracy w komórki organizacyjne jest wskazane wtedy, gdy liczba wpływających spraw przekracza możliwości sprawowania bezpośredniego nadzoru nad poszczególnymi stanowiskami pracy przez kierownika jednostki organizacyjnej i jego zastępcę.

3. W prokuraturach apelacyjnych, prokuraturach okręgowych i prokuraturach rejonowych tworzy się komórki organizacyjne wtedy, gdy liczba spraw przewidywanych do załatwienia uzasadnia zatrudnienie w niej:

1) w dziale prokuratury apelacyjnej i prokuratury okręgowej oraz w sekcji prokuratury rejonowej – co najmniej trzech prokuratorów;

2) w wydziale prokuratury apelacyjnej i prokuratury okręgowej oraz w dziale prokuratury rejonowej – co najmniej czterech prokuratorów;

3) w funkcjonalnych komórkach organizacyjnych – odpowiednio trzech lub czterech prokuratorów lub pracowników prokuratury.

4. W Prokuraturze Generalnej tworzy się:

1) departamenty – gdy przewidziany do załatwienia zakres zadań merytorycznych uzasadnia zatrudnienie w nich co najmniej dwunastu prokuratorów lub pracowników prokuratury;

2) biura – gdy przewidziany do załatwienia zakres zadań merytorycznych uzasadnia zatrudnienie w nich co najmniej sześciu prokuratorów lub pracowników prokuratury;

3) wydziały – gdy przewidziany do załatwienia zakres zadań merytorycznych uzasadnia zatrudnienie w nich co najmniej czterech prokuratorów lub pracowników prokuratury.

5. W departamentach i biurach Prokuratury Generalnej mogą być także tworzone, w zależności od potrzeb, zespoły. Zespoły tworzy się dla co najmniej trzech prokuratorów lub pracowników prokuratury.

1) prokurator apelacyjny – odpisy zarządzeń określających strukturę organizacyjną prokuratury apelacyjnej i podległych prokuratur okręgowych – Prokuratorowi Generalnemu;

2) prokurator okręgowy – prokuratorowi apelacyjnemu;

3) prokurator rejonowy – prokuratorowi apelacyjnemu za pośrednictwem prokuratora okręgowego.

2. Prokurator Generalny w drodze zarządzenia określi zakres nadzoru nad departamentami i biurami Prokuratury Generalnej wykonywanego przez Pierwszego Zastępcę Prokuratora Generalnego i trzech pozostałych zastępców Prokuratora Generalnego.

1) Biuro Prokuratora Generalnego;

2) Biuro Spraw Konstytucyjnych;

3) Departament Organizacji Pracy, Wizytacji i Systemów Informatycznych Prokuratury;

4) Departament Postępowania Przygotowawczego;

5) Departament do spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji;

6) Departament Postępowania Sądowego;

7) Departament Współpracy Międzynarodowej;

8) Departament Budżetu i Majątku Prokuratury;

9) Biuro Kadr;

10) Biuro Administracyjno-Finansowe Prokuratury Generalnej;

11) Biuro Ochrony Informacji Niejawnych i Spraw Obronnych.

1) wykonywanie czynności związanych z realizacją zadań Prokuratora Generalnego;

2) przygotowywanie sprawozdania Prokuratora Generalnego z rocznej działalności prokuratury, o którym mowa w art. 10e ustawy;

3) przygotowywanie informacji o charakterze ogólnym dla Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Rady Ministrów i innych organów w zakresie działania prokuratury, przy uwzględnieniu materiałów przedstawionych przez inne departamenty i biura;

4) organizowanie ogólnopolskich narad Prokuratora Generalnego i jego zastępców z prokuratorami apelacyjnymi i prokuratorami okręgowymi;

5) koordynowanie działalności w zakresie realizacji zadań wspólnych dla departamentów i biur Prokuratury Generalnej;

6) obsługa narad Prokuratora Generalnego i jego zastępców;

7) obsługa sądów dyscyplinarnych dla prokuratorów przy Prokuratorze Generalnym;

8) wykonywanie zadań określonych w przepisach o odpowiedzialności dyscyplinarnej prokuratorów;

9) obsługa Krajowej Rady Prokuratury;

10) sprawowanie nadzoru nad prawidłowością oraz terminowością rozpatrywania skarg i wniosków dotyczących pracy i działalności jednostek organizacyjnych;

11) rozpatrywanie skarg i wniosków dotyczących pracy i działalności jednostek organizacyjnych w zakresie nieprzekazanym do załatwienia prokuratorom podległych jednostek organizacyjnych;

12) wykonywanie zadań na podstawie odrębnych przepisów dotyczących realizacji kompetencji Prokuratora Generalnego w zakresie kontroli operacyjnej i innych czynności operacyjno-rozpoznawczych dokonywanych przez uprawnione organy;

13) informowanie Prokuratora Generalnego o publikacjach dotyczących istotnych problemów funkcjonowania prokuratury;

14) współpraca w zakresie kontaktów z mediami i z innymi organami, instytucjami i organizacjami;

15) udostępnianie informacji publicznej w zakresie właściwości Prokuratury Generalnej;

16) zapewnienie obsługi Prokuratora Generalnego i jego zastępców w zakresie kontaktów z mediami;

17) organizowanie i koordynowanie działalności informacyjnej oraz współpraca z mediami;

18) koordynowanie i nadzorowanie działalności informacyjnej prowadzonej w prokuraturach apelacyjnych i prokuraturach okręgowych;

19) obsługa strony internetowej Prokuratury Generalnej;

20) organizacja działalności informacyjnej Prokuratury Generalnej;

21) obsługa Biuletynu Informacji Publicznej Prokuratury Generalnej;

22) przygotowywanie, dla potrzeb Prokuratora Generalnego i jego zastępców, opinii oraz innych opracowań dotyczących zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej aktów normatywnych;

23) opracowywanie opinii prawnych dotyczących zgłaszanych przez inne komórki organizacyjne Prokuratury Generalnej wątpliwości co do wykładni prawa;

24) opracowywanie opinii, na podstawie własnych analiz oraz uwag i opinii przedstawianych przez inne komórki organizacyjne Prokuratury Generalnej w zakresie ich działania, do projektów aktów normatywnych przekazywanych Prokuratorowi Generalnemu na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy;

25) udział w pracach legislacyjnych związanych z projektami aktów normatywnych dotyczących prokuratury;

26) przygotowywanie opinii lub informacji w sprawach będących przedmiotem interpelacji i zapytań poselskich, stanowisk w związku z oświadczeniami senatorów oraz udzielanie Rzecznikowi Praw Obywatelskich żądanych odpowiedzi i wyjaśnień;

27) obsługa odwoławczej komisji dyscyplinarnej dla mianowanych urzędników państwowych zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych;

28) wykonywanie czynności związanych z realizacją obowiązku składania Prokuratorowi Generalnemu oświadczeń o stanie majątkowym prokuratorów z zachowaniem zasad określonych w przepisach ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 196, poz. 1631, z późn. zm.²⁾).

2. W skład Biura Prokuratora Generalnego wchodzą:

1) Zespół Prezydialny;

2) Wydział Kwestii Prawnych;

3) Wydział Informacji i Kontaktu z Mediami;

4) Wydział Skarg i Wniosków;

5) Zespół Kontroli Działań Operacyjnych Organów Ścigania;

6) Rzecznik Dyscyplinarny Prokuratora Generalnego;

7) Rzecznik Prasowy Prokuratury Generalnej.

1) prowadzenie spraw związanych z wykonywaniem przez Prokuratora Generalnego jego konstytucyjnych uprawnień do inicjowania kontroli zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej aktów normatywnych, w tym przygotowywanie projektów wniosków Prokuratora Generalnego do Trybunału Konstytucyjnego w przedmiocie zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej aktów normatywnych w sprawach zgłaszanych przez obywateli lub inne podmioty zewnętrzne albo z własnej inicjatywy;

2) podejmowanie działań związanych z wykonywaniem obowiązków i uprawnień procesowych Prokuratora Generalnego jako uczestnika postępowania w sprawach rozpoznawanych przez Trybunał Konstytucyjny;

3) udział w rozprawach przed Trybunałem Konstytucyjnym, w których nie jest wymagany osobisty udział Prokuratora Generalnego lub jego zastępcy;

4) bieżąca analiza wydawanych przez Trybunał Konstytucyjny orzeczeń oraz przedstawianie informacji w tym zakresie i wniosków wypływających z orzecznictwa Trybunału dla pracy prokuratury.

1) opracowywanie sprawozdań z realizacji zadań prokuratury w zakresie wskazanym przez Prokuratora Generalnego;

2) współdziałanie z organami państwowymi, państwowymi jednostkami organizacyjnymi i organizacjami społecznymi w zapobieganiu przestępczości oraz innym naruszeniom prawa;

3) opracowywanie materiałów analitycznych i uogólniających dotyczących stanu przestępczości i praktyki jednostek organizacyjnych, w tym realizacji wytycznych Prokuratora Generalnego;

4) opracowywanie programów dotyczących podstawowych kierunków działania prokuratury;

5) opracowywanie rozwiązań organizacyjnych określających funkcjonowanie jednostek organizacyjnych, a w tym:

a) rozpatrywanie wniosków dotyczących tworzenia, znoszenia i przekształcania jednostek organizacyjnych, a także zmian ich wewnętrznej struktury organizacyjnej,

b) przygotowywanie wstępnych projektów aktów prawnych dotyczących tworzenia, znoszenia i przekształcania jednostek organizacyjnych,

c) nadzorowanie prawidłowości tworzenia wewnętrznych struktur jednostek organizacyjnych i wprowadzanych zmian w tym zakresie,

d) opracowywanie projektów przepisów regulaminowych i instrukcyjnych dla jednostek organizacyjnych;

6) opracowywanie rozwiązań organizacyjnych określających funkcjonowanie jednostek organizacyjnych;

7) podejmowanie działań w zakresie usprawniania i doskonalenia organizacji oraz metod pracy jednostek organizacyjnych;

8) prowadzenie działalności wizytacyjnej i lustracyjnej w jednostkach organizacyjnych;

9) koordynowanie działalności wizytacyjnej i lustracyjnej prowadzonej w prokuraturach apelacyjnych;

10) dokonywanie przez wizytatorów Prokuratury Generalnej oceny pracy prokuratorów wykonujących czynności w prokuraturach apelacyjnych oraz koordynowanie działań w tym zakresie prowadzonych przez prokuratorów apelacyjnych i prokuratorów okręgowych;

11) opiniowanie projektów aktów prawnych w zakresie działania departamentu;

12) monitorowanie spraw, w których strona wniosła skargę na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora bez nieuzasadnionej zwłoki i przygotowywanie analiz w tym zakresie;

13) koordynowanie działalności szkoleniowej prowadzonej w prokuraturach apelacyjnych i prokuraturach okręgowych;

14) dokonywanie, we współpracy z Biurem Kadr, analiz obciążenia pracą prokuratorów oraz równomierności ich rozmieszczenia i wykorzystania w poszczególnych jednostkach organizacyjnych, opracowywanie propozycji limitów zatrudnienia prokuratorów oraz wielkości zatrudnienia w innych grupach zawodowych pracowników prokuratury w powiązaniu z planowanymi zadaniami rzeczowymi do projektu budżetu jednostek organizacyjnych na następny rok;

15) organizowanie, koordynowanie i nadzorowanie sprawozdawczości statystycznej z działalności jednostek organizacyjnych oraz innych materiałów informacyjnych z tego zakresu;

16) gromadzenie, opracowywanie i analizowanie danych statystycznych w zakresie działania prokuratury oraz prowadzenie informatycznej bazy danych statystycznych prokuratury;

17) współpraca w zakresie sprawozdawczości i statystyki z Ministerstwem Sprawiedliwości, Głównym Urzędem Statystycznym i Komendą Główną Policji;

18) nadzór nad biurowością i pracą sekretariatu Prokuratury Generalnej;

19) prowadzenie spraw związanych z aktualizacją i zapewnieniem kompletności wzorów formularzy urządzeń ewidencyjnych i druków procesowych;

20) opracowywanie kierunków rozwoju informatyzacji jednostek organizacyjnych;

21) opracowywanie wstępnych projektów aktów normatywnych w zakresie wdrażania, stosowania i rozwoju systemów informatycznych w prokuraturze;

22) opracowywanie i wdrażanie centralnego systemu informatycznego oraz systemów informatycznych w jednostkach organizacyjnych i nadzór nad ich eksploatacją oraz koordynowanie działań zabezpieczających prawidłowe funkcjonowanie systemów informatycznych w jednostkach organizacyjnych, a także opiniowanie i standaryzacja zakupów sprzętu informatycznego;

23) opracowywanie w uzgodnieniu z Departamentem Budżetu i Majątku Prokuratury projektu budżetu w zakresie wdrażania rozwiązań informatycznych;

24) realizacja zadań informatycznych finansowanych ze środków pomocowych w ramach funduszy Unii Europejskiej i innych funduszy;

25) współpraca z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych i Administracji, Komendą Główną Policji, Centralnym Zarządem Służby Więziennej oraz innymi organizacjami i instytucjami w zakresie dostępu do prowadzonych przez te podmioty baz danych i ewidencji;

26) wdrażanie systemu analizy kryminalnej w jednostkach organizacyjnych;

27) wykorzystywanie systemów informatycznych w zakresie odzyskiwania mienia pochodzącego z przestępstw;

28) koordynowanie działań związanych z wypełnianiem obowiązków wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Wizowym Systemie Informacyjnym (Dz. U. Nr 165, poz. 1170, z 2008 r. Nr 195, poz. 1198 i Nr 216, poz. 1367 oraz z 2010 r. Nr 41, poz. 233), zwanej dalej „ustawą o SIS oraz VIS”;

29) koordynowanie działań związanych z przekazywaniem i otrzymywaniem informacji kryminalnych z Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych;

30) wykonywanie zadań związanych z administrowaniem przez Prokuratora Generalnego danymi przetwarzanymi w ogólnopolskich systemach informatycznych prokuratury;

31) zapewnienie obsługi informatycznej w Prokuraturze Generalnej i prawidłowego funkcjonowania centralnych urządzeń informatycznych;

32) prowadzenie ewidencji sprzętu komputerowego;

33) administrowanie informatycznymi systemami finansowo-księgowymi i kadrowymi funkcjonującymi w Prokuraturze Generalnej oraz zapewnienie właściwego działania urządzeń informatycznych obsługujących te systemy.

2. W skład Departamentu Organizacji Pracy, Wizytacji i Systemów Informatycznych Prokuratury wchodzą:

1) Wydział Organizacji Pracy Prokuratury;

2) Wydział do spraw Wizytacji, Lustracji i Oceny Prokuratorów;

3) Wydział do spraw Systemów Informatycznych;

4) Wydział do spraw Sprawozdawczości i Statystyki.

1) sprawowanie nadzoru procesowego związanego z realizacją uprawnień Prokuratora Generalnego w postępowaniu przygotowawczym;

2) koordynowanie i kontrolowanie prawidłowości sprawowania zwierzchniego nadzoru służbowego nad postępowaniem przygotowawczym przez prokuratury apelacyjne i prokuratury okręgowe;

3) kontrolowanie prawidłowości prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawach nieobjętych zwierzchnim nadzorem służbowym;

4) koordynowanie działań prokuratury w zakresie określonych rodzajów przestępstw;

5) monitorowanie postępowań przygotowawczych prowadzonych w sprawach o określone rodzaje przestępstw;

6) koordynowanie działalności innych organów państwowych w zakresie ścigania przestępstw;

7) kształtowanie praktyki w zakresie zwalczania przestępczości na podstawie badań akt, analiz informacji przekazywanych przez prokuratury apelacyjne i prokuratury okręgowe, innych ustaleń departamentu oraz w ramach współpracy międzynarodowej;

8) przygotowywanie informacji dla Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz innych organów w zakresie działania departamentu;

9) opracowywanie opinii prawnych w zakresie postępowania przygotowawczego.

1) nadzorowanie postępowań przygotowawczych w sprawach o przestępstwa:

a) o charakterze terrorystycznym,

b) noszące cechy zorganizowanej przestępczości,

c) łapownictwa w organach władzy ustawodawczej, organach administracji rządowej, samorządu terytorialnego, wymiaru sprawiedliwości, ścigania i kontroli,

d) inne, które ze względu na wagę sprawy, na podstawie polecenia Prokuratora Generalnego, zostały przekazane do prowadzenia w wydziałach do spraw przestępczości zorganizowanej i korupcji prokuratur apelacyjnych;

2) zbieranie i analizowanie informacji oraz materiałów dotyczących przestępczości zorganizowanej, a także opracowywanie na ich podstawie ocen dotyczących kierunków i dynamiki tej przestępczości;

3) koordynowanie działalności prokuratury i innych organów państwowych w zakresie ścigania przestępczości zorganizowanej i zwalczania terroryzmu, handlu bronią, korupcji, prania pieniędzy, handlu ludźmi, produkcji oraz obrotu środkami odurzającymi i psychotropowymi;

4) współpraca międzynarodowa w zakresie opracowywania strategii zwalczania międzynarodowej przestępczości zorganizowanej oraz ścigania jej sprawców, współdziałanie z polskim przedstawicielem w EUROJUST w zakresie działań prokuratury oraz z przedstawicielami innych organizacji międzynarodowych i ponadnarodowych działających na podstawie umów międzynarodowych ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej i terroryzmu, korupcji, prania pieniędzy, handlu ludźmi, rozprzestrzeniania broni masowego rażenia, produkcji oraz obrotu środkami odurzającymi i psychotropowymi;

5) sprawowanie zwierzchniego nadzoru służbowego oraz nadzoru procesowego w sprawach prowadzonych w wydziałach do spraw przestępczości zorganizowanej i korupcji prokuratur apelacyjnych;

6) kształtowanie praktyki ścigania na podstawie prowadzonych analiz i badań w zakresie działania departamentu;

7) opiniowanie wniosków kierowanych do Prokuratora Generalnego o wyrażenie zgody na wystąpienie do sądu o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka koronnego;

8) monitorowanie działań prokuratury w zakresie określonych rodzajów przestępstw.

1) opracowywanie projektów stanowisk w sprawach cywilnych, w których Sąd Najwyższy zobowiązał Prokuratora Generalnego do zajęcia na piśmie stanowiska co do skargi kasacyjnej wniesionej przez stronę i odpowiedzi na skargę;

2) udział w posiedzeniach Sądu Najwyższego w składach zwykłych i powiększonych, dotyczących zagadnień prawnych w sprawach karnych i cywilnych oraz w posiedzeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego rozpoznającego zagadnienie prawne;

3) udział w postępowaniu przed Sądem Najwyższym, udział w posiedzeniu składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego, udział w posiedzeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie, w której skargę kasacyjną wniósł prokurator wykonujący czynności służbowe w Prokuraturze Generalnej lub strona, jeżeli w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym brał udział prokurator wykonujący czynności służbowe w Prokuraturze Generalnej, a także udział w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym w sprawie, w której skargę wniósł prokurator wykonujący czynności służbowe w Prokuraturze Generalnej, oraz w sprawie dotyczącej decyzji wydanej w postępowaniu administracyjnym, w którym zgłosił udział prokurator wykonujący czynności służbowe w Prokuraturze Generalnej;

4) opracowywanie projektów wniosków Prokuratora Generalnego do Sądu Najwyższego i do Naczelnego Sądu Administracyjnego o podejmowanie uchwał mających na celu wyjaśnienie przepisów prawnych, których stosowanie wywołało rozbieżności w orzecznictwie, oraz projektów wystąpień w przedmiocie unieważnienia prawomocnego orzeczenia sądu przez Sąd Najwyższy i przez Naczelny Sąd Administracyjny, a także opracowywanie wniosków zawierających propozycje rozstrzygnięć zagadnień prawnych w sprawach nadesłanych przez Sąd Najwyższy i przez Naczelny Sąd Administracyjny;

5) rozpatrywanie, kierowanych do Prokuratury Generalnej, pism kwestionujących stanowisko prokuratur apelacyjnych zajmowane w sprawach przed sądami administracyjnymi i związanych z udziałem prokuratora w postępowaniu administracyjnym;

6) analiza orzecznictwa Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego;

7) oddziaływanie na praktykę oskarżycielską jednostek organizacyjnych w szczególności przez opracowywanie wyników badań problematyki kasacyjnej i kierowanie pism instrukcyjnych do prokuratur apelacyjnych;

8) opracowywanie projektów sprzeciwów od decyzji wydanych przez ministrów, skarg do wojewódzkiego sądu administracyjnego na decyzje nieuwzględniające sprzeciwu Prokuratora Generalnego, skarg kasacyjnych do Naczelnego Sądu Administracyjnego od orzeczeń wojewódzkiego sądu administracyjnego w tego rodzaju sprawach oraz innych środków prawnych zastrzeżonych do kompetencji Prokuratora Generalnego;

9) opracowywanie opinii prawnych w zakresie postępowania sądowego;

10) udzielanie pomocy instruktażowej prokuratorom podległych jednostek organizacyjnych;

11) prowadzenie spraw związanych z postępowaniem o ułaskawienie;

12) opracowywanie projektów kasacji Prokuratora Generalnego od orzeczeń sądów powszechnych w sprawach karnych i nieletnich rozpoznawanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.³⁾), zwanej dalej „k.p.k.”;

13) koordynowanie spraw związanych z udziałem prokuratora w postępowaniu wykonawczym;

14) współdziałanie z Centralnym Zarządem Służby Więziennej i innymi właściwymi organami w zakresie udziału prokuratora w postępowaniu wykonawczym.

2. W skład Departamentu Postępowania Sądowego wchodzą:

1) Wydział Postępowania Sądowego w Sprawach Karnych;

2) Wydział do spraw Cywilnych i Administracyjnych;

3) Zespół Kasacji;

4) Zespół do spraw Ułaskawień.

1) analiza formalnoprawna, ekspedycja i nadzorowanie realizacji kierowanych za granicę wniosków o pomoc prawną w sprawach karnych prowadzonych w jednostkach organizacyjnych i wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury oraz przez Instytut Pamięci Narodowej – Komisję Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu;

2) nadzorowanie i koordynowanie wykonywania wniosków o pomoc prawną pochodzących z zagranicy;

3) nadzorowanie i koordynowanie działań podejmowanych przez jednostki organizacyjne w zakresie realizacji i wdrażania procedur związanych z europejskim nakazem aresztowania;

4) nadzorowanie postępowań ekstradycyjnych realizowanych w Rzeczypospolitej Polskiej, przygotowywanie projektów decyzji ekstradycyjnych Ministra Sprawiedliwości oraz ekspediowanie wniosków ekstradycyjnych i monitorowanie postępowań wszczynanych w tych sprawach za granicą;

5) przygotowywanie projektów porozumień o utworzeniu międzynarodowych zespołów śledczych;

6) obsługa służbowych wyjazdów zagranicznych przedstawicieli Prokuratora Generalnego i jego zastępców oraz przedstawicieli organów państw obcych i organizacji międzynarodowych przybywających na ich zaproszenie;

7) wykonywanie zadań związanych ze współpracą Prokuratora Generalnego i jego zastępców z przedstawicielstwami dyplomatycznymi, organami państw obcych i organizacji międzynarodowych;

8) współpraca z organami Rady Europy i Unii Europejskiej polegająca w szczególności na przygotowywaniu opinii prawnych, sprawozdań, ocen stanu prawnego i innych opracowań w związku z inicjatywą legislacyjną tych organów, a także udział w pracach legislacyjnych związanych z wdrażaniem prawa Unii Europejskiej do prawa polskiego;

9) nadzorowanie działalności punktów kontaktowych Europejskiej Sieci Sądowej w jednostkach organizacyjnych;

10) udział w pracach międzyresortowych grup multidyscyplinarnych oceniających stan prawa polskiego pod kątem jego zgodności z prawem Unii Europejskiej oraz opiniowanie projektów aktów prawnych w zakresie ich zgodności z międzynarodowymi zobowiązaniami Rzeczypospolitej Polskiej;

11) przygotowywanie projektów porozumień dotyczących współpracy, zawieranych pomiędzy Prokuratorem Generalnym a przedstawicielami organów centralnych prokuratury państw obcych.

2. W skład Departamentu Współpracy Międzynarodowej wchodzą:

1) Wydział Spraw Międzynarodowych;

2) Wydział Obrotu Prawnego z Zagranicą.

1) zapewnienie obsługi oraz prawidłowego wykonywania obowiązków dysponenta głównego części budżetowej – powszechne jednostki organizacyjne prokuratury, zwanej dalej „częścią budżetu państwa odpowiadającą prokuraturze”;

2) opracowywanie materiałów do projektu ustawy budżetowej obejmujących plany rzeczowe zadań realizowanych ze środków budżetowych jednostek organizacyjnych;

3) sprawowanie nadzoru i kontroli:

a) nad całością gospodarki finansowej podległych jednostek organizacyjnych, w tym nad dokonywaniem przez te jednostki wstępnej oceny celowości poniesionych wydatków oraz realizacją właściwych procedur, a także sygnalizowanie potrzeb w zakresie przeprowadzenia kontroli ich działalności i audytu przez właściwe komórki,

b) wykorzystania dotacji udzielonych z budżetu państwa,

c) realizacji zadań finansowanych z budżetu państwa,

d) sporządzania okresowych ocen dotyczących wykonywania zadań oraz dochodów i wydatków przez podległe jednostki organizacyjne oraz podejmowanie, w razie potrzeby, działań zmierzających do prawidłowego wykonania budżetu;

4) planowanie, finansowanie i nadzorowanie inwestycji części budżetu państwa odpowiadającej prokuraturze;

5) ustalanie, na wniosek departamentów lub biur, skutków finansowych projektowanych przez te komórki organizacyjne aktów normatywnych, po uzyskaniu niezbędnych do tego informacji;

6) opiniowanie projektów aktów normatywnych, przedstawianych Prokuratorowi Generalnemu do uzgodnienia przez inne podmioty, w aspekcie skutków finansowych projektowanych regulacji dla jednostek organizacyjnych;

7) monitorowanie wykonania wydatków w układzie zadaniowym i sporządzanie informacji w tym zakresie;

8) nadzorowanie wykonywania zadań z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej w jednostkach organizacyjnych;

9) pozyskiwanie środków pomocowych z funduszy unijnych i koordynowanie ich wydatkowania;

10) koordynowanie zarządzania środkami transportowymi jednostek organizacyjnych.

2. Do podstawowych zadań Głównego Księgowego Budżetu Prokuratury należy kierowanie wszelkimi pracami mającymi na celu realizację praw i obowiązków dysponenta głównego w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 146), a w szczególności:

1) planowanie i wykonywanie budżetu części oraz sporządzanie sprawozdań i informacji z wykonania zadań budżetowych;

2) sprawowanie nadzoru i kontroli;

3) opracowanie harmonogramu realizacji budżetu państwa w części;

4) wykonywanie dyspozycji środkami budżetowymi z rachunku bieżącego dysponenta części na rachunki bieżące podległych dysponentów na sfinansowanie wydatków ujętych w ich planach finansowych;

5) przygotowywanie i wprowadzanie zmian w budżecie części;

6) sporządzanie wniosków o rezerwy celowe, rezerwę ogólną i zapewnienie dofinansowania oraz decyzji o blokowaniu planowanych wydatków w części;

7) planowanie budżetu środków europejskich w części i kontrola wykonywania wydatków w tym zakresie;

8) dokonywanie oceny skutków projektowanych regulacji prawnych dla budżetu części.

3. W skład Departamentu Budżetu i Majątku Prokuratury wchodzą:

1) Główny Księgowy Budżetu Prokuratury;

2) Wydział Budżetu;

3) Wydział Majątku i Inwestycji;

4) Wydział Nadzoru Finansowego i Analiz;

5) Stanowisko do spraw Bezpieczeństwa i Higieny Pracy oraz Ochrony Przeciwpożarowej.

4. Główny Księgowy Budżetu Prokuratury realizuje zadania przy pomocy podległych wydziałów: Wydziału Budżetu oraz Wydziału Nadzoru Finansowego i Analiz.

1) realizacja zadań związanych z problematyką zatrudniania i wynagradzania prokuratorów Prokuratury Generalnej oraz prokuratorów delegowanych do Prokuratury Generalnej i pozostających na etacie tej jednostki, w tym prowadzenie dokumentacji osobowej i obsługa modułu kadrowego w elektronicznym systemie finansowo-księgowym QNT;

2) realizacja zadań związanych z problematyką uposażeń prokuratorów w stanie spoczynku i uposażeń rodzinnych, wypłacanych ze środków finansowych pozostających w dyspozycji Prokuratury Generalnej, w tym prowadzenie dokumentacji osobowej i obsługa modułu kadrowego w elektronicznym systemie finansowo-księgowym QNT;

3) przygotowywanie projektów wniosków Prokuratora Generalnego do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w przedmiocie powołania bądź odwołania zastępców Prokuratora Generalnego;

4) przygotowywanie projektów decyzji kadrowych Prokuratora Generalnego dotyczących: prokuratorów, asesorów, prokuratorów w stanie spoczynku, członków ich rodzin pobierających uposażenie rodzinne, asystentów prokuratora i urzędników jednostek organizacyjnych, z zastrzeżeniem art. 13d ust. 2 ustawy;

5) obsługa nominacji prokuratorskich i asesorskich;

6) przygotowywanie projektów decyzji kadrowych dotyczących prokuratorów Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, zastrzeżonych do kompetencji Prokuratora Generalnego, wynikających z ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 424, z późn. zm.⁴⁾);

7) przygotowywanie projektów decyzji kadrowych dotyczących prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury, zastrzeżonych do kompetencji Prokuratora Generalnego, wynikających z art. 11–14b, 16, 50, 51a ust. 2 pkt 4, art. 62a i 65a ustawy, z zastrzeżeniem art. 13d ust. 4 ustawy;

8) wykonywanie czynności związanych z realizacją uprawnień Prokuratora Generalnego wynikających z prawomocnych orzeczeń: sądu dyscyplinarnego, Odwoławczego Sądu Dyscyplinarnego, Sądu Dyscyplinarnego w Naczelnej Prokuraturze Wojskowej, sądu dyscyplinarnego oraz Odwoławczego Sądu Dyscyplinarnego dla prokuratorów Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu o wymierzeniu kary dyscyplinarnej określonej w art. 67 ust. 1 ustawy i w art. 104 § 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm.⁵⁾) w związku z art. 62a ustawy, jak również z orzeczeń sądów powszechnych o wymierzeniu środka karnego zakazu zajmowania stanowiska, zakazu wykonywania zawodu prokuratora oraz z realizacją uprawnień Prokuratora Generalnego wynikających z art. 86 ust. 2 i 4 ustawy;

9) realizacja zadań związanych z wykonywaniem ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 425, z późn. zm.⁶⁾);

10) badanie akt osobowych prokuratorów w stanie spoczynku oraz analiza wszelkich zasobów archiwalnych i przygotowywanie projektów decyzji Prokuratora Generalnego związanych z wykonywaniem art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1997 r. o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 607 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1070);

11) opracowywanie dla Departamentu Budżetu i Majątku Prokuratury materiałów do projektu budżetu i budżetu w zakresie uposażeń i świadczeń prokuratorów w stanie spoczynku oraz członków ich rodzin pobierających uposażenie rodzinne, wypłacanych ze środków finansowych pozostających w dyspozycji Prokuratury Generalnej;

12) opracowywanie analiz, informacji i sprawozdań w zakresie liczby prokuratorów, w zależności od stażu pracy, niezbędnych do wyliczenia wynagrodzeń w poszczególnych stawkach wynagrodzenia, uposażeń i świadczeń prokuratorów w stanie spoczynku oraz członków ich rodzin pobierających uposażenie rodzinne;

13) rozpatrywanie wniosków oraz przygotowywanie projektów decyzji o udzieleniu prokuratorom płatnego urlopu dla poratowania zdrowia;

14) realizacja zadań związanych z zatrudnianiem asystentów prokuratora i pracowników Prokuratury Generalnej, ich wynagrodzeniami i innymi świadczeniami, w tym prowadzenie dokumentacji osobowej i obsługa modułu kadrowego w elektronicznym systemie finansowo-księgowym QNT;

15) koordynowanie spraw związanych z przeprowadzaniem ocen kwalifikacyjnych pracowników Prokuratury Generalnej;

16) sporządzanie projektów decyzji placowych w związku z przyznaniem lub zmianą dodatków funkcyjnego i specjalnego oraz spowodowanych nabyciem przez prokuratorów uprawnień do stawki awansowej lub nagrody jubileuszowej;

17) opiniowanie i przygotowywanie projektów aktów prawnych pozostających w zakresie działania biura, dotyczących prokuratorów i pracowników prokuratury;

18) wykonywanie czynności związanych z nadawaniem orderów i odznaczeń państwowych oraz resortowych prokuratorom i pracownikom prokuratury;

19) przygotowywanie do publikacji w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” projektów obwieszczeń Prokuratora Generalnego o wolnych i zwolnionych stanowiskach prokuratorskich;

20) prowadzenie bazy danych o limitach etatów prokuratorskich, asesorskich i urzędniczych oraz przygotowywanie – w porozumieniu z Departamentem Organizacji Pracy, Wizytacji i Systemów Informatycznych Prokuratury – analiz zatrudnienia prokuratorów i pracowników prokuratury oraz ich rozmieszczenia i wykorzystania w poszczególnych jednostkach organizacyjnych;

21) rozpatrywanie skarg i wniosków dotyczących spraw osobowych prokuratorów i pracowników prokuratury;

22) nadzór nad przestrzeganiem dyscypliny pracy przez prokuratorów, asystentów prokuratora i pracowników Prokuratury Generalnej oraz prokuratorów i urzędników delegowanych do Prokuratury Generalnej;

23) przygotowywanie informacji w sprawach kadrowych.

2. W skład Biura Kadr wchodzą:

1) Wydział Spraw Osobowych Prokuratorów;

2) Zespół do spraw Prokuratorów w Stanie Spoczynku;

3) Zespół do spraw Osobowych Pracowników Prokuratury;

4) Zespół do spraw Etatyzacji Prokuratury.

1) zapewnienie prawidłowego wykonywania zadań i funkcji przez dysponenta trzeciego stopnia;

2) prowadzenie rachunkowości Prokuratury Generalnej;

3) sporządzanie dokumentacji placowej we współpracy z Biurem Kadr;

4) prowadzenie obsługi kasowej Prokuratury Generalnej;

5) prowadzenie rejestru zawartych umów Prokuratury Generalnej;

6) administrowanie nieruchomościami, z których korzysta Prokuratura Generalna;

7) prowadzenie spraw związanych z zaopatrzeniem, wyposażeniem oraz usługami z zakresu obsługi administracyjno-gospodarczej;

8) planowanie i realizacja zadań inwestycyjno-remontowych w odniesieniu do nieruchomości, z których korzysta Prokuratura Generalna;

9) zapewnienie prawidłowego wykonywania zadań związanych z udzielaniem zamówień publicznych, w rozumieniu ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655, z późn. zm.⁷⁾);

10) prowadzenie spraw socjalno-bytowych;

11) gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych Prokuratury Generalnej;

12) prowadzenie spraw związanych z zapewnieniem ochrony przeciwpożarowej oraz bezpieczeństwa i higieny pracy w Prokuraturze Generalnej;

13) wykonywanie zadań w zakresie realizacji przez Prokuraturę Generalną projektów finansowanych z budżetu środków europejskich, zgodnie z obowiązującymi przepisami i procedurami w tym zakresie;

2. W skład Biura Administracyjno-Finansowego wchodzą:

1) Wydział Rachunkowości i Finansów;

2) Wydział Administracyjno-Gospodarczy;

3) Zespół do spraw Zamówień Publicznych;

4) Zespół do spraw Bezpieczeństwa i Higieny Pracy oraz Ochrony Przeciwpożarowej.

3. Wydziałem Rachunkowości i Finansów kieruje Główny Księgowy Prokuratury Generalnej.

1) zapewnienie ochrony informacji niejawnych wytwarzanych, przetwarzanych, przekazywanych lub przechowywanych w Prokuraturze Generalnej;

2) zapewnienie ochrony systemów i sieci teleinformatycznych, w których są wytwarzane, przetwarzane, przechowywane lub przekazywane informacje niejawne;

3) przeprowadzanie postępowań sprawdzających,

4) szkolenie pracowników w zakresie ochrony informacji niejawnych;

5) prowadzenie Kancelarii Tajnej Prokuratury Generalnej;

6) kontrola ochrony informacji niejawnych oraz przestrzegania przepisów o ochronie tych informacji;

7) okresowa kontrola ewidencji, materiałów i obiegu dokumentów niejawnych;

8) zapewnienie ochrony fizycznej obiektów Prokuratury Generalnej, w tym kontrola ruchu osobowego w tych obiektach;

9) zapewnienie prawidłowej realizacji zadań Prokuratora Generalnego w zakresie obronności państwa określonych w przepisach ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416, z późn. zm.⁸⁾) i innych ustaw oraz wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych.

2. Biurem Ochrony Informacji Niejawnych i Spraw Obronnych kieruje pełnomocnik do spraw ochrony informacji niejawnych podlegający bezpośrednio Prokuratorowi Generalnemu.

3. W skład Biura Ochrony Informacji Niejawnych i Spraw Obronnych wchodzą:

1) Kancelaria Tajna;

2) Zespół do spraw Obronnych.

1) Wydział do spraw Wizytacji i Okresowej Oceny Prokuratorów;

2) Wydział Postępowania Sądowego;

3) Wydział do spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji.

2. W prokuraturze apelacyjnej można ponadto utworzyć:

1) Wydział Organizacji Pracy Prokuratur;

2) Wydział Nadzoru nad Postępowaniem Przygotowawczym;

3) Wydział Budżetowo-Administracyjny;

4) Samodzielny Dział do spraw Ochrony Informacji Niejawnych.

3. Poszczególne wydziały prokuratury apelacyjnej oznacza się następującymi cyframi rzymskimi:

I – Wydział Organizacji Pracy Prokuratur;

II – Wydział Postępowania Sądowego;

III – Wydział Nadzoru nad Postępowaniem Przygotowawczym;

IV – Wydział do spraw Wizytacji i Okresowej Oceny Prokuratorów;

V – Wydział do spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji;

VI – Wydział Budżetowo-Administracyjny.

1) organizacyjne i kadrowe;

2) przygotowywania posiedzeń zgromadzenia prokuratorów i kolegium prokuratury apelacyjnej;

3) szkoleń prokuratorów, pozostałych pracowników prokuratury oraz aplikantów prokuratorskich;

4) działalności rzecznika dyscyplinarnego;

5) udostępniania informacji publicznej;

6) skarg i wniosków;

7) kontaktów z mediami;

8) sprawozdawczości i statystyki;

9) nadzoru nad biurowością i pracą sekretariatu;

10) wykonywania zadań związanych z administrowaniem przez prokuratora apelacyjnego danymi w systemach informatycznych;

11) koordynowania wprowadzania do praktyki w prokuraturach okręgowych ogólnopolskich oraz lokalnych systemów informatycznych;

12) prowadzenia stanowiska dostępowego do Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych;

13) zapewnienia technicznej obsługi czynności związanych z zastosowaniem w postępowaniu karnym technik informatycznych;

14) zapewnienia przestrzegania zasad bezpieczeństwa systemów informatycznych oraz ochrony danych osobowych w prokuraturze apelacyjnej i prokuraturach okręgowych;

15) dokonywania analizy kryminalnej;

16) prowadzenia strony internetowej prokuratury apelacyjnej;

17) obsługi Biuletynu Informacji Publicznej.

2. W przypadkach szczególnie uzasadnionych, wynikających zwłaszcza z liczby i wielkości podległych prokuratur okręgowych, dla realizacji zadań określonych w ust. 1 pkt 10–17, w Wydziale Organizacji Pracy Prokuratur może zostać utworzony dział do spraw informatyzacji i analiz.

1) udział prokuratorów w postępowaniu odwoławczym przed sądem apelacyjnym w sprawach karnych, cywilnych, ze stosunku pracy, ubezpieczeń społecznych i gospodarczych;

2) udział prokuratorów w postępowaniu przed sądami administracyjnymi;

3) nadzór nad udziałem prokuratorów prokuratur okręgowych i prokuratur rejonowych w postępowaniu przed sądami i innymi organami;

4) kształtowanie praktyki prokuratorskiej w zakresie postępowania sądowego;

5) analiza orzecznictwa sądu apelacyjnego i wojewódzkiego sądu administracyjnego oraz badanie zasadności i poziomu środków zaskarżenia wnoszonych przez podległe jednostki organizacyjne.

1) wykonywanie nadzoru instancyjnego w zakresie środków odwoławczych rozpoznawanych przez prokuratora nadrzędnego oraz innych form nadzoru procesowego;

2) sprawowanie zwierzchniego nadzoru służbowego oraz kontroli nad śledztwami prowadzonymi w prokuraturach okręgowych;

3) koordynowanie i kontrola prawidłowości sprawowania nadzoru służbowego nad postępowaniem przygotowawczym przez prokuratury okręgowe;

4) koordynowanie działalności w zakresie ścigania przestępstw, prowadzonej przez inne organy;

5) kształtowanie praktyki w zakresie zwalczania przestępczości na podstawie badań akt, analiz informacji przekazywanych przez prokuratury okręgowe oraz innych ustaleń;

6) rozstrzyganie sporów kompetencyjnych;

7) obrót prawny z zagranicą.

1) przeprowadzanie wizytacji i lustracji prokuratur okręgowych oraz koordynowanie działań podległych prokuratur okręgowych w tym zakresie;

2) przeprowadzanie innych działań o charakterze kontrolnym i analitycznym na podstawie badań akt oraz innych ustaleń, w szczególności w sferze postępowania karnego i działalności pozakarnej na obszarze działania prokuratury apelacyjnej;

3) dokonywanie ocen pracy prokuratorów wykonujących czynności w podległych prokuraturach okręgowych;

4) wykonywanie zadań z zakresu dokonywania ocen kwalifikacyjnych pracowników prokuratury apelacyjnej.

1) prowadzenie i nadzorowanie postępowań przygotowawczych w sprawach o przestępstwa:

a) o charakterze terrorystycznym,

b) noszące cechy zorganizowanej przestępczości,

c) korupcji, a w szczególności łapownictwa w organach władzy ustawodawczej, organach administracji rządowej, samorządu terytorialnego, wymiaru sprawiedliwości, ścigania i kontroli,

d) inne, które ze względu na wagę sprawy zostały przekazane przez prokuratora apelacyjnego do prowadzenia w wydziale;

2) udział prokuratorów w postępowaniu sądowym w sprawach wymienionych w pkt 1, rozstrzyganych w pierwszej i drugiej instancji oraz w toku czynności sądowych w postępowaniu przygotowawczym .

1) zapewnienie prawidłowego wykonywania zadań i funkcji przez dysponenta budżetu odpowiednio drugiego i trzeciego stopnia;

2) prowadzenie rachunkowości;

3) zapewnienie prawidłowego wykonywania zadań związanych z udzielaniem zamówień publicznych, w rozumieniu ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych;

4) obsługa administracyjno-gospodarcza;

5) prowadzenie inwestycji i remontów;

6) prowadzenie spraw socjalno-bytowych;

7) zapewnienie ochrony przeciwpożarowej oraz bezpieczeństwa i higieny pracy.

2. W przypadkach uzasadnionych wielkością prokuratury apelacyjnej oraz liczbą i wielkością podległych jednostek organizacyjnych, w Wydziale Budżetowo-Administracyjnym można utworzyć dział finansowo-księgowy.

3. Wydziałem Budżetowo-Administracyjnym kieruje dyrektor finansowo-administracyjny. Funkcji dyrektora finansowo-administracyjnego nie może pełnić, pozostający w strukturze tego wydziału, główny księgowy.

2. W skład samodzielnego działu, o którym mowa w ust. 1, wchodzi kancelaria tajna. W uzasadnionych przypadkach może być utworzony oddział kancelarii tajnej prokuratury apelacyjnej.

3. Samodzielnym działem, o którym mowa w ust. 1, kieruje pełnomocnik do spraw ochrony informacji niejawnych, podlegający bezpośrednio prokuratorowi apelacyjnemu.

2. W prokuraturach apelacyjnych do kompetencji komórek organizacyjnych wykonujących zadania z zakresu organizacji pracy prokuratur należą także zadania, które nie są objęte właściwością innych komórek organizacyjnych tych jednostek.

1) Wydział Organizacyjny;

2) Wydział Postępowania Sądowego;

3) Wydział Nadzoru nad Postępowaniem Przygotowawczym;

4) Wydział Śledczy;

5) Wydział do spraw Przestępczości Gospodarczej;

6) Wydział Budżetowo-Administracyjny;

7) Samodzielny Dział do spraw Informatyzacji i Analiz;

8) Samodzielny Dział do spraw Ochrony Informacji Niejawnych.

2. W uzasadnionych przypadkach w prokuraturach okręgowych, którym podlega więcej niż 9 prokuratur rejonowych, zamiast Samodzielnych Działów do spraw Informatyzacji i Analiz mogą zostać utworzone Wydziały do spraw Informatyzacji i Analiz.

3. Poszczególne wydziały prokuratury okręgowej oznacza się następującymi cyframi rzymskimi:

I – Wydział Organizacyjny;

II – Wydział Postępowania Sądowego;

III – Wydział Nadzoru nad Postępowaniem Przygotowawczym;

IV – Wydział do spraw Informatyzacji i Analiz;

V – Wydział Śledczy;

VI – Wydział do spraw Przestępczości Gospodarczej;

VII – Wydział Budżetowo-Administracyjny.

1) organizacyjne i kadrowe;

2) szkoleń prokuratorów i pozostałych pracowników prokuratury okręgowej i podległych jednostek organizacyjnych;

3) kontroli realizacji ustawowych zadań przez podległe prokuratury rejonowe poprzez przeprowadzanie, w uzgodnieniu z jednostką nadrzędną, wizytacji, lustracji i badań akt oraz innych działań o charakterze kontrolnym i analitycznym;

4) dokonywania ocen pracy prokuratorów wykonujących czynności w podległych prokuraturach rejonowych;

5) dokonywania ocen kwalifikacyjnych pracowników prokuratury okręgowej i podległych prokuratur rejonowych;

6) skarg i wniosków;

7) udostępniania informacji publicznej;

8) kontaktów z mediami;

9) sprawozdawczości i statystyki;

10) nadzoru nad biurowością i pracą sekretariatu.

1) udział prokuratorów w postępowaniu odwoławczym przed sądem okręgowym w sprawach karnych, cywilnych, ze stosunku pracy, ubezpieczeń społecznych, gospodarczych oraz w sprawach o wykroczenia i w innych postępowaniach przewidzianych przez ustawy;

2) nadzór nad udziałem prokuratorów prokuratur rejonowych w postępowaniu przed sądem;

3) udział prokuratorów w postępowaniu administracyjnym, przed sądami administracyjnymi oraz w innych postępowaniach;

4) udział prokuratorów przed sądem w postępowaniu wykonawczym i postępowaniu o ułaskawienie;

5) kształtowanie praktyki prokuratorskiej w zakresie postępowania sądowego;

6) analiza orzecznictwa sądu okręgowego oraz badanie zasadności i poziomu środków zaskarżenia wnoszonych przez podległe jednostki organizacyjne.

1) sprawowanie nadzoru instancyjnego w zakresie środków odwoławczych rozpoznawanych przez prokuratora nadrzędnego oraz innych form nadzoru procesowego;

2) sprawowanie zwierzchniego nadzoru służbowego i kontroli nad śledztwami i dochodzeniami prowadzonymi w prokuraturach rejonowych;

3) koordynowanie działalności w zakresie ścigania przestępstw, prowadzonej przez inne organy;

4) kształtowanie praktyki w zakresie zwalczania przestępczości na podstawie badań akt, analiz informacji przekazywanych przez prokuratury rejonowe oraz innych ustaleń;

5) rozstrzyganie sporów kompetencyjnych;

6) obrót prawny z zagranicą;

7) udział prokuratorów w postępowaniu odwoławczym przed sądem okręgowym w sprawach karnych.

1) prowadzenie śledztw własnych i nadzorowanie śledztw powierzonych innym organom w sprawach o poważne przestępstwa o charakterze kryminalnym;

2) udział prokuratorów w postępowaniu sądowym w sprawach, o których mowa w pkt 1, rozstrzyganych w pierwszej instancji oraz w toku czynności sądowych w postępowaniu przygotowawczym.

1) prowadzenie śledztw własnych i nadzorowanie śledztw powierzonych innym organom w sprawach o poważne przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu, przestępstwa skarbowe i inne przestępstwa o charakterze gospodarczym;

2) udział prokuratorów w postępowaniu sądowym w sprawach, o których mowa w pkt 1, rozstrzyganych w pierwszej instancji oraz w toku czynności sądowych w postępowaniu przygotowawczym.

1) zapewnienie prawidłowego wykonywania zadań i funkcji przez dysponenta budżetu trzeciego stopnia;

2) prowadzenie rachunkowości;

3) zapewnienie prawidłowego wykonywania zadań związanych z udzielaniem zamówień publicznych, w rozumieniu ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych;

4) obsługa administracyjno-gospodarcza;

5) prowadzenie inwestycji i remontów;

6) prowadzenie spraw socjalno-bytowych;

7) zapewnienie ochrony przeciwpożarowej oraz bezpieczeństwa i higieny pracy.

2. W przypadkach uzasadnionych wielkością prokuratury okręgowej oraz liczbą i wielkością podległych prokuratur rejonowych, w Wydziale Budżetowo-Administracyjnym można utworzyć działy: finansowo-księgowy, administracyjno-gospodarczy oraz inwestycji i remontów.

3. Wydziałem Budżetowo-Administracyjnym kieruje dyrektor finansowo-administracyjny. Funkcji dyrektora finansowo-administracyjnego nie może pełnić, pozostający w strukturze tego Wydziału, główny księgowy.

1) wykonywanie zadań związanych z administrowaniem przez prokuratora okręgowego danymi w systemach informatycznych;

2) koordynowanie wprowadzania do praktyki w prokuraturach okręgowych ogólnopolskich oraz lokalnych systemów informatycznych;

3) prowadzenie stanowiska dostępowego do Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych oraz Punktu Informacyjnego Krajowego Rejestru Karnego;

4) zapewnienie technicznej obsługi czynności dokonywanych w postępowaniu karnym z zastosowaniem technik informatycznych;

5) zapewnienie przestrzegania zasad bezpieczeństwa systemów informatycznych oraz ochrony danych osobowych w prokuraturze okręgowej i podległych prokuraturach rejonowych;

6) dokonywanie analizy kryminalnej;

7) prowadzenie strony internetowej prokuratury okręgowej;

8) obsługa Biuletynu Informacji Publicznej.

2. W skład samodzielnego działu, o którym mowa w ust. 1, wchodzi kancelaria tajna. W razie potrzeby w prokuraturze rejonowej można utworzyć oddział kancelarii tajnej prokuratury okręgowej.

3. Samodzielnym działem, o którym mowa w ust. 1, kieruje pełnomocnik do spraw ochrony informacji niejawnych, podlegający bezpośrednio prokuratorowi okręgowemu.

4. Pełnomocnik do spraw ochrony informacji niejawnych prokuratury okręgowej obejmuje zakresem swego działania prokuratury rejonowe pozostające w obszarze właściwości miejscowej prokuratury okręgowej.

2. W prokuraturach okręgowych do kompetencji komórek wykonujących zadania z zakresu organizacji pracy należą także zadania, które nie są objęte właściwością innych komórek organizacyjnych tych jednostek.

2. W prokuraturze okręgowej, w której utworzono ośrodek zamiejscowy, funkcję kierownika ośrodka pełni zastępca prokuratora okręgowego.

2. W prokuraturze rejonowej, w której utworzono ośrodek zamiejscowy, funkcję kierownika ośrodka pełni zastępca prokuratora rejonowego.

2. Prokurator podpisuje sporządzone przez siebie pisma w ramach prowadzonych spraw, jeżeli przepisy regulaminu lub wewnętrznego podziału czynności nie stanowią inaczej. Każde sporządzone przez prokuratora pismo i adnotacja powinny zawierać jego imię i nazwisko, stanowisko służbowe oraz datę.

1) podejmuje nową decyzję osobiście;

2) w szczególnie uzasadnionych przypadkach może polecić opracowanie projektu nowej decyzji, na podstawie pisemnych wytycznych, prokuratorowi, którego decyzję zmienia lub uchyla.

2. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2:

1) nową decyzję podpisuje prokurator bezpośrednio przełożony;

2) polecenie i wytyczne włącza się do akt głównych sprawy.

2. Jeżeli polecenie zostało wydane z pominięciem drogi służbowej, wykonujący je prokurator zawiadamia o tym swojego zwierzchnika służbowego.

2. Odstąpienie od zasad wymienionych w ust. 1 wymaga zgody zwierzchnika służbowego, a w przypadkach niecierpiących zwłoki zawiadomienia zwierzchnika służbowego, niezwłocznie po wykonaniu czynności.

2. W pisemnym wniosku o udzielenie pomocy prawnej należy wskazać okoliczności wymagające wyjaśnienia oraz określić czynności, które mają być dokonane. Do wniosku dołącza się kopie niezbędnych dokumentów z akt sprawy. Akta sprawy lub odpowiednią ich część przesyła się tylko w razie konieczności.

3. Prokurator wezwany do udzielenia pomocy prawnej powinien niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni, dokonać wnioskowanych czynności, tak aby nie zachodziła konieczność ich powtarzania lub uzupełniania.

4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach prokurator wezwany do udzielenia pomocy prawnej jest uprawniony do powierzenia dokonania wnioskowanych czynności Policji lub innym organom uprawnionym do prowadzenia postępowań.

5. Jeżeli w toku realizacji wniosku o pomoc prawną wyłoni się potrzeba dokonania również innych, niewskazanych we wniosku czynności, prokurator wezwany powinien niezwłocznie je wykonać oraz poinformować o tym prokuratora wnioskującego.

6. Jeżeli wykonanie czynności w ramach pomocy prawnej w terminie określonym w ust. 3 nie jest możliwe, należy niezwłocznie zawiadomić prokuratora zwracającego się o pomoc prawną o przyczynie zwłoki, z podaniem terminu wykonania czynności.

2. Jeżeli wniosek lub inne żądanie pochodzi od osoby niebędącej w stanie samodzielnie dochodzić swoich praw, prokurator – gdy nie jest zobowiązany do podjęcia działania z urzędu – powinien rozważyć możliwość udzielenia jej pomocy prawnej lub potrzebą udzielenia takiej pomocy zainteresować właściwy organ, instytucję lub organizację.

1) prokurator apelacyjny – pisma kierowane do Prokuratora Generalnego, do dyrektora departamentu lub biura Prokuratury Generalnej; inne pisma kierowane do Prokuratury Generalnej może podpisywać naczelnik wydziału prokuratury apelacyjnej;

2) prokurator okręgowy – pisma kierowane do prokuratora apelacyjnego oraz naczelnika wydziału prokuratury apelacyjnej; inne pisma do prokuratury apelacyjnej może podpisywać naczelnik wydziału prokuratury okręgowej;

3) prokurator rejonowy – pisma kierowane do prokuratora okręgowego oraz naczelnika wydziału prokuratury okręgowej; inne pisma do prokuratury okręgowej, na podstawie upoważnienia prokuratora rejonowego, może podpisywać kierownik działu lub sekcji prokuratury rejonowej.

2. Korespondencję kierowaną do podległych jednostek organizacyjnych podpisują:

1) Prokurator Generalny, dyrektor departamentu Prokuratury Generalnej lub dyrektor biura Prokuratury Generalnej – pisma kierowane do prokuratora apelacyjnego;

2) prokurator apelacyjny, naczelnik wydziału, kierownik samodzielnego działu lub prokurator nadrzędny, działający w zakresie zleconych mu czynności – pisma kierowane do prokuratora okręgowego;

3) prokurator okręgowy, naczelnik wydziału, kierownik samodzielnego działu lub prokurator nadrzędny, działający w zakresie zleconych mu czynności – pisma kierowane do prokuratora rejonowego.

3. Do korespondencji prokuratury apelacyjnej i prokuratury okręgowej z prokuratorem rejonowym stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2 pkt 2 i 3.

4. Prokurator okręgowy może na żądanie dyrektora departamentu Prokuratury Generalnej lub dyrektora biura Prokuratury Generalnej przekazać korespondencję bez pośrednictwa prokuratora apelacyjnego.

5. Do korespondencji prokuratury rejonowej z prokuraturą apelacyjną i Prokuraturą Generalną stosuje się odpowiednio przepis ust. 4.

6. W przypadkach określonych w ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio przepis § 57 ust. 2.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do przesyłania pism procesowych.

2. Godziny urzędowania w prokuraturze okręgowej i podległych jej prokuraturach rejonowych ustala prokurator okręgowy.

2. W razie niepełnienia dyżurów, o których mowa w ust. 1, prokurator przełożony zobowiązany jest do zapewnienia możliwości kontaktu służbowego z wyznaczonym prokuratorem po godzinach urzędowania.

3. W związku z rozpoznawaniem spraw w postępowaniu przyspieszonym prokurator przełożony może zarządzić pełnienie dyżurów przez prokuratorów w godzinach pełnienia dyżurów we właściwych sądach rejonowych.

4. Prokurator przełożony w przypadku, o którym mowa w ust. 3, ustala z właściwym prezesem sądu rejonowego sposób nawiązania kontaktu z wyznaczonym prokuratorem.

5. Dla zapewnienia dostępu do danych zgromadzonych w Krajowym Rejestrze Karnym, w związku z rozpoznawaniem spraw w postępowaniu przyspieszonym, prokurator przełożony w jednostce organizacyjnej, przy której działa Punkt Informacyjny Krajowego Rejestru Karnego, może zarządzić odpowiednio dłuższe godziny urzędowania Punktu.

6. O wydaniu zarządzenia, o którym mowa w ust. 5, prokurator przełożony informuje niezwłocznie Dyrektora Biura Informacyjnego Krajowego Rejestru Karnego.

7. Prokurator przełożony może zarządzić przebywanie wyznaczonego prokuratora i pracownika prokuratury w dni ustawowo wolne od pracy oraz w określonych godzinach w dni robocze, poza siedzibą jednostki organizacyjnej, w warunkach stałego kontaktu telefonicznego.

2. Informację o warunkach pełnienia dyżuru prokurator rejonowy przekazuje właściwemu komendantowi Policji, wskazując sposób bezpośredniego kontaktowania się z prokuratorem pełniącym dyżur.

3. Prokurator rejonowy ustala listę prokuratorów wyznaczonych do pełnienia dyżurów, zarządzonych w związku z rozpoznawaniem spraw w postępowaniu przyspieszonym; listę przekazuje się niezwłocznie prezesowi właściwego sądu rejonowego oraz właściwemu komendantowi Policji.

2. W pozostałych jednostkach organizacyjnych interesantów przyjmują odpowiednio: prokurator apelacyjny, okręgowy i rejonowy, ich zastępcy lub wyznaczeni prokuratorzy i pracownicy prokuratury.

3. Godziny przyjęć interesantów ustala kierownik jednostki organizacyjnej, przy czym co najmniej raz w tygodniu przyjęcia powinny się odbywać w ustalonym dniu po godzinach urzędowania.

4. Czas przyjęć interesantów przez pracowników prokuratury nie może być krótszy niż połowa czasu urzędowania jednostki.

1) dobór odpowiednich kadr;

2) usprawnianie organizacji i techniki pracy prokuratury;

3) dbałość o sprawność postępowania i należytą kulturę pracy w podległych jednostkach;

4) bieżącą współpracę z podmiotami uprawnionymi do prowadzenia postępowań przygotowawczych;

5) sprawowanie nadzoru nad szkoleniem prokuratorów i pracowników prokuratury;

6) kierowanie wykonaniem odpowiednio do kompetencji: budżetu w części budżetu państwa odpowiadającej prokuraturze lub planu finansowego;

7) wykonywanie zarządu majątkiem i zapewnienie oszczędnego gospodarowania mieniem prokuratury;

8) czuwanie nad przestrzeganiem zasad ochrony i bezpieczeństwa obiektów prokuratury stosownie do przepisów aktualnego ramowego wewnętrznego regulaminu w sprawie zapewnienia bezpieczeństwa i porządku w jednostkach organizacyjnych;

9) rzetelną i terminową sprawozdawczość statystyczną;

10) zapewnienie ochrony informacji niejawnych;

11) zapewnienie ochrony danych osobowych.

2. Przy podziale czynności kierownicy jednostek organizacyjnych uwzględniają kwalifikacje, uzdolnienia oraz doświadczenie zawodowe prokuratorów i pracowników prokuratury, a także przestrzegają zasady odpowiedniego obciążenia ich pracą.

3. Podziału czynności dokonuje się w formie zarządzenia, którego treść podaje się do wiadomości wszystkich pracowników.

2. Prokuratorzy powołani do pełnienia funkcji kierownika działu, kierownika sekcji, wizytatora, rzecznika prasowego, rzecznika dyscyplinarnego oraz kierownika szkolenia wykonują także inne zlecone im zadania, niezwiązane z pełnioną funkcją.

2. Czynności w trybie nadzoru służbowego wykonywane są jako wewnętrzny nadzór służbowy sprawowany przez prokuratora bezpośrednio przełożonego lub zwierzchnika służbowego w tej samej jednostce organizacyjnej lub jako zwierzchni nadzór służbowy wykonywany przez prokuratora nadrzędnego albo jako kontrola służbowa.

3. Czynności w trybie kontroli służbowej realizowane są poprzez:

1) wizytacje i lustracje;

2) badanie akt prowadzonego lub zakończonego postępowania przygotowawczego;

3) ocenę prawidłowości działań prokuratorów podległych jednostek organizacyjnych, w szczególności dokonywaną w związku z informacją, o której mowa w § 81 ust. 1, przekazaną prokuratorowi nadrzędnemu;

4) monitorowanie lub koordynowanie ścigania określonej kategorii przestępstw.

1) zapoznawanie się z aktami prowadzonych postępowań;

2) żądanie relacji o przebiegu postępowania w poszczególnych sprawach;

3) wydawanie, w razie potrzeby, poleceń dotyczących prowadzenia postępowania przy uwzględnieniu zasad określonych w art. 8 ust. 1 i 2 oraz art. 8a ust. 1 ustawy;

4) sprawdzanie przygotowania i poziomu wystąpień prokuratorów przed sądem;

5) kontrolę terminowości i poziomu czynności wykonywanych przez prokuratorów;

6) przeprowadzanie analiz prawidłowości realizacji zadań służbowych.

7) analizę obciążenia pracą poszczególnych prokuratorów.

2. W ramach wewnętrznego nadzoru służbowego prokurator bezpośrednio przełożony może przekazać sprawę do dalszego prowadzenia innemu prokuratorowi.

3. Wewnętrzny nadzór służbowy wobec asesora jest sprawowany również przez aprobatę.

2. W razie odmowy aprobaty informuje się asesora o powodach tej decyzji i udziela mu wskazówek co do sposobu załatwienia sprawy lub usunięcia stwierdzonych uchybień.

2. Do sprawowania zwierzchniego nadzoru służbowego prokurator kierujący jednostką organizacyjną wyższego stopnia wyznacza prokuratora wykonującego czynności w kierowanej przez siebie jednostce oraz zawiadamia o tym kierownika jednostki organizacyjnej bezpośrednio podległej.

1) zapoznawaniu się z aktami sprawy w jednostce organizacyjnej, w której prowadzone jest postępowanie;

2) udzielaniu pisemnych lub bezpośrednich konsultacji prokuratorowi prowadzącemu lub nadzorującemu postępowanie przygotowawcze, w szczególności co do zakresu i kierunków postępowania oraz efektywnego wykonywania czynności procesowych;

3) przyjmowaniu referatów o przebiegu postępowania;

4) omawianiu przebiegu postępowania w toku narad służbowych.

2. W toku czynności określonych w ust. 1 przepis § 248 stosuje się odpowiednio.

3. W wyjątkowych przypadkach prokurator sprawujący zwierzchni nadzór służbowy może żądać przedstawienia mu akt sprawy w oryginale lub w postaci kserokopii albo w formie dokumentu elektronicznego. Przedstawienie akt nie może tamować biegu postępowania przygotowawczego.

4. Prokurator sprawujący zwierzchni nadzór służbowy nie może żądać przedstawienia na piśmie informacji o aktualnym toku postępowania.

5. Prokurator sprawujący zwierzchni nadzór służbowy nie może wydawać prokuratorowi prowadzącemu lub nadzorującemu postępowanie przygotowawcze poleceń dotyczących prowadzenia postępowania. Jeżeli prokurator sprawujący zwierzchni nadzór służbowy stwierdzi potrzebę wydania takiego polecenia, występuje z pisemnym wnioskiem o jego wydanie do prokuratora bezpośrednio przełożonego nad prokuratorem prowadzącym lub nadzorującym postępowanie przygotowawcze, a w razie potrzeby – do kierownika jednostki organizacyjnej sprawującej nadzór.

6. Prokurator sprawujący zwierzchni nadzór służbowy może, w formie pisemnej, podając uzasadnienie, wystąpić o przejęcie sprawy objętej zwierzchnim nadzorem przez innego prokuratora podległej jednostki organizacyjnej albo prokuratora jednostki organizacyjnej wyższego stopnia.

7. Prokurator sprawujący zwierzchni nadzór służbowy nie może rozstrzygać zażaleń na decyzje podjęte w toku nadzorowanego przez niego postępowania przygotowawczego. Do rozstrzygnięcia zażaleń w tej sprawie wyznacza się innego prokuratora.

2. Kierownik jednostki organizacyjnej wyższego stopnia może zwrócić się do kierownika podległej jednostki organizacyjnej o nadesłanie informacji dotyczącej postępowania przygotowawczego lub sądowego w każdej sprawie, określając zakres żądanej informacji.

2. O poczynionych w toku kontroli ustaleniach, w tym zwłaszcza o stwierdzonych uchybieniach, prokurator nadrzędny informuje kierownika podległej jednostki organizacyjnej.

2. O stwierdzonych w toku wykonywania czynności nadzoru i kontroli przypadkach oczywistej i rażącej obrazy przepisów prawa przez prokuratora zawiadamia się przełożonego dyscyplinarnego tego prokuratora.

1) systematycznym zbieraniu i analizowaniu materiałów, w tym danych statystycznych, dotyczących form, kierunków i dynamiki przestępczości, sposobu działania sprawców przestępstw oraz okoliczności sprzyjających ich popełnianiu;

2) prowadzeniu badań akt spraw dotyczących określonej kategorii przestępstw oraz opracowywanie, przy uwzględnieniu danych, o których mowa w pkt 1, sprawozdań i raportów o stanie przestępczości;

3) opracowywaniu i wdrażaniu do praktyki prokuratorskiej metodyki prowadzenia postępowań przygotowawczych, dotyczącej wybranej kategorii przestępstw.

1) zgodność ukształtowania wewnętrznej struktury jednostki organizacyjnej z obowiązującymi w tym zakresie przepisami;

2) prawidłowość podziału czynności prokuratorów i pozostałych pracowników jednostki organizacyjnej;

3) prawidłowość kierowania podległymi komórkami organizacyjnymi, formy i organizację nadzoru wewnętrznego;

4) sposób planowania zadań i realizacji harmonogramu pracy;

5) prawidłowość prowadzenia działalności wizytacyjnej i lustracyjnej;

6) organizację i poziom prowadzenia wewnętrznej działalności szkoleniowej;

7) organizację wewnętrznego obiegu informacji i systemu zapoznawania pracowników z obowiązującymi w prokuraturze poleceniami i wytycznymi;

8) prawidłowość załatwiania spraw kadrowych, w tym udzielania kar porządkowych i inicjowania postępowań dyscyplinarnych;

9) organizację kontaktów z mediami;

10) prawidłowość postępowania w sprawach skarg i wniosków;

11) organizację zabezpieczenia tajemnicy państwowej i służbowej;

12) wykonywanie zadań związanych z administrowaniem danymi w systemach informatycznych;

13) sposób i metody sprawowania zwierzchniego nadzoru służbowego przez prokuratora nadrzędnego i sprawowania wewnętrznego nadzoru służbowego przez bezpośredniego przełożonego;

14) sposób sprawowania nadzoru instancyjnego przez prokuratora nadrzędnego;

15) prawidłowość prowadzenia postępowań przygotowawczych;

16) poziom i sprawność postępowań przygotowawczych w badanych sprawach;

17) działalność w zakresie postępowania sądowego w sprawach karnych;

18) działalność pozakarną w pozostałych sprawach;

19) funkcjonowanie i organizację sekretariatu.

2. Wizytacja powinna obejmować co najmniej 6-miesięczny okres działalności jednostki organizacyjnej, a jej zakres może być rozszerzony w zależności od potrzeb.

3. Wizytację przeprowadza się nie rzadziej niż co 5 lat.

4. Wizytacja nie może trwać dłużej niż 14 kolejnych dni roboczych.

2. Zakresem lustracji obejmuje się okres niezbędny dla dokonania ocen prawidłowości praktyki na określonym odcinku pracy oraz ustalenia przyczyn nieprawidłowości w działaniu jednostki organizacyjnej.

2. O zamierzonej wizytacji lub lustracji zawiadamia się kierownika jednostki organizacyjnej w terminie umożliwiającym przygotowanie żądanych materiałów i akt spraw.

3. W odniesieniu do planowanej wizytacji termin określony w ust. 1 nie może być krótszy niż 14 dni.

2. Wizytacje i lustracje prokuratur okręgowych przeprowadzają wizytatorzy prokuratury apelacyjnej i wyznaczeni prokuratorzy prokuratury apelacyjnej lub podległych prokuratur okręgowych. Zespołowi wizytacyjnemu przewodniczy wizytator prokuratury apelacyjnej.

3. Wizytacje i lustracje prokuratur rejonowych przeprowadzają wizytatorzy prokuratury okręgowej i wyznaczeni prokuratorzy prokuratury okręgowej. Zespołowi wizytacyjnemu przewodniczy wizytator prokuratury okręgowej.

4. W skład zespołu przeprowadzającego wizytację lub lustrację powołuje się również inspektorów do spraw biurowości lub pracowników sekretariatu nadrzędnej jednostki organizacyjnej.

2. W toku narady określonej w ust. 1 informuje się kierownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej o najistotniejszych spostrzeżeniach wskazujących na potrzebę bezzwłocznego usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości.

2. Sprawozdanie z wizytacji powinno zawierać:

1) określenie celu i zakresu wizytacji;

2) poczynione ustalenia oraz, w razie potrzeby, zalecany sposób usunięcia przyczyn stwierdzonych nieprawidłowości;

3) oceny badanych odcinków pracy i ogólną ocenę kontrolowanej jednostki organizacyjnej, określenie poziomu pracy prokuratorów i pracowników prokuratury oraz odrębną ocenę pracy kierownika jednostki organizacyjnej i jego zastępców;

4) wnioski końcowe.

3. Sprawozdanie z lustracji powinno zawierać dane dotyczące zakresu poczynionych ustaleń, ujawnionych uchybień i ich przyczyn oraz wynikające z nich wnioski. W sprawozdaniu, w razie potrzeby, należy zamieścić zalecenia polustracyjne.

4. W sprawozdaniu z wizytacji i lustracji należy wskazać zakres badań dokonywanych przez poszczególnych członków zespołu wizytacyjnego lub lustracyjnego, a w załączniku do sprawozdania – wykaz zbadanych spraw.

1) prawidłowości i terminowości dokonywanych czynności procesowych w toku postępowań przygotowawczych i po ich zakończeniu;

2) sprawności i poziomu prowadzonych lub nadzorowanych postępowań przygotowawczych;

3) przestrzegania terminów procesowych;

4) trafności podejmowanych decyzji i poziomu ich sporządzenia oraz poziomu opracowywania pism procesowych;

5) aktywności i poziomu wystąpień prokuratorów w postępowaniu sądowym;

6) prawidłowości oceny orzeczeń sądowych i praktyki odwoławczej;

7) poziomu i terminowości czynności podejmowanych w toku innych postępowań.

2. Za oczywiście rażące uchybienia w pracy prokuratora uważa się zwłaszcza:

1) znaczną i zawinioną przewlekłość postępowania;

2) bezpodstawny wniosek o zastosowanie przez sąd tymczasowego aresztowania lub podjęcie przez prokuratora innej bezpodstawnej decyzji w przedmiocie tymczasowego aresztowania;

3) bezpodstawne postanowienie kończące postępowanie przygotowawcze;

4) nieuzasadniony akt oskarżenia;

5) oczywiście niesłuszny wniosek w zakresie wymiaru kary;

6) niezaskarżenie oczywiście niesłusznego orzeczenia sądowego;

7) niezachowanie terminu zawitego.

3. Przy formułowaniu ogólnej oceny kontrolowanej jednostki organizacyjnej uwzględnia się ponadto:

1) wyniki pracy jednostki organizacyjnej na poszczególnych odcinkach;

2) stan kadrowy i warunki pracy jednostki organizacyjnej;

3) stopień obciążenia pracą prokuratorów i pracowników prokuratury;

4) odsetek prowadzonych w jednostce organizacyjnej spraw o skomplikowanym charakterze;

5) liczbę oraz zasadność skarg na prokuratorów i pracowników prokuratury;

6) liczbę oraz zasadność skarg na przewlekłość postępowania przygotowawczego.

4. Przy ustalaniu wyników wizytacji ocenia się prawidłowość realizacji ustawowych zadań prokuratury na poszczególnych odcinkach pracy, całokształt funkcjonowania kontrolowanej jednostki organizacyjnej oraz określa stopień realizacji zaleceń z poprzedniej kontroli.

5. Odrębnej ocenie podlega prawidłowość i poziom wykonywania zadań przez kierownika jednostki organizacyjnej, jego zastępców, naczelników wydziałów, kierowników samodzielnych działów, kierowników ośrodków zamiejscowych i wizytatorów.

2. W przypadkach uzasadnionych zwłaszcza wielkością wpływu spraw do kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub zakresem kontroli zarządzający wizytację, na wniosek przewodniczącego zespołu wizytacyjnego, może przedłużyć termin sporządzenia sprawozdania z wizytacji na dalszy czas oznaczony, nie dłuższy niż 60 dni od dnia jej zakończenia.

3. Kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej może zgłosić uwagi do sprawozdania w terminie 14 dni od daty jego otrzymania. W razie potrzeby do uwag tych ustosunkowuje się zespół wizytacyjny.

4. Po rozpatrzeniu uwag kierownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej prokurator zarządzający wizytację zatwierdza przedstawione przez zespół wizytacyjny oceny pracy kontrolowanej jednostki, jej kierownika i zastępców kierownika.

5. Prokurator zarządzający wizytację podpisuje i przesyła do podległej jednostki organizacyjnej zalecenia powizytacyjne.

2. W omówieniu wyników wizytacji w prokuraturze apelacyjnej uczestniczy Prokurator Generalny, w prokuraturze okręgowej – prokurator apelacyjny, a w prokuraturze rejonowej – prokurator okręgowy.

3. Ustalenia dokonane w toku wizytacji przedstawia przewodniczący zespołu wizytacyjnego.

2. Zarządzający lustrację, na wniosek przewodniczącego zespołu lustracyjnego, może przedłużyć termin sporządzenia sprawozdania z lustracji na dalszy czas oznaczony, nie dłuższy niż 30 dni od daty jej zakończenia, w przypadkach uzasadnionych zwłaszcza wielkością wpływu spraw do jednostki organizacyjnej lub zakresem kontroli.

3. Kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej może zgłosić uwagi do sprawozdania w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania. W razie potrzeby do uwag tych ustosunkowuje się zespół lustracyjny.

4. Zarządzający lustrację, po rozpatrzeniu zgłoszonych uwag, bezzwłocznie zatwierdza zalecenia polustracyjne, które przekazuje kierownikowi kontrolowanej jednostki organizacyjnej, zakreślając termin ich wykonania.

2. Sprawozdanie z lustracji, o której mowa w ust. 1, dyrektor właściwego departamentu przedstawia Prokuratorowi Generalnemu.

3. Informację o sposobie wykonania zaleceń sformułowanych na tle ustaleń doraźnie przeprowadzonej lustracji dyrektor właściwego departamentu przedstawia Prokuratorowi Generalnemu w terminie określonym w poleceniu.

1) dokonuje podziału etatów prokuratorskich i asesorskich, etatów asystenta prokuratora oraz etatów pracowników prokuratury na prokuratury rejonowe i komórki organizacyjne prokuratury okręgowej;

2) przed przedstawieniem Krajowej Radzie Prokuratury zgłoszenia kandydata na stanowisko prokuratora prokuratury rejonowej przeprowadza kontrolę formalną zgłoszenia, wyznacza wizytatora prokuratury okręgowej do przeprowadzenia oceny kwalifikacji, którą następnie przedstawia kolegium prokuratury okręgowej;

3) występuje, z zachowaniem drogi służbowej, z wnioskami o odwołanie ze stanowiska prokuratora prokuratury rejonowej i prokuratora prokuratury okręgowej oraz o mianowanie i zwolnienie asesora prokuratury, a także w innych sprawach zastrzeżonych do decyzji Prokuratora Generalnego;

4) występuje z wnioskami do prokuratora apelacyjnego, upoważnionego na podstawie odrębnych przepisów do podejmowania decyzji w tym przedmiocie, z wnioskami o powołanie do pełnienia określonych funkcji w prokuraturach rejonowych i prokuraturze okręgowej oraz o odwołania z ich pełnienia, a także w innych sprawach zastrzeżonych do decyzji prokuratora apelacyjnego;

5) podejmuje pozostałe decyzje kadrowe w zakresie pozostawionym do jego kompetencji na podstawie przepisów szczególnych;

6) w granicach posiadanych środków finansowych, z zachowaniem przepisów o wynagrodzeniu, przyznaje podległym pracownikom prokuratur rejonowych i prokuratury okręgowej kolejne wyższe stawki wynagrodzenia zasadniczego, określa wysokość przysługujących im dodatków oraz ustala wysokość wynagrodzenia podległych asystentów prokuratora;

7) na podstawie przepisów szczególnych udziela urlopów wychowawczych oraz urlopów bezpłatnych asesorom prokuratury i prokuratorom prokuratur rejonowych, prokuratorom prokuratury okręgowej oraz pozostałym pracownikom podległych jednostek organizacyjnych;

8) podejmuje decyzje we wszystkich innych sprawach dotyczących pracowników, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej;

9) niezwłocznie zawiadamia Prokuratora Generalnego, z zachowaniem drogi służbowej, o utworzeniu lub zwolnieniu stanowiska prokuratora prokuratury rejonowej w celu uruchomienia procedury obwieszczenia o wolnym stanowisku prokuratorskim w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

1) dokonuje podziału etatów prokuratorskich, etatów asystenta prokuratora oraz etatów pracowników prokuratury na prokuratury okręgowe i komórki organizacyjne prokuratury apelacyjnej;

2) przed przedstawieniem Krajowej Radzie Prokuratury zgłoszenia kandydata na stanowisko prokuratora prokuratury okręgowej lub prokuratury apelacyjnej przeprowadza kontrolę formalną zgłoszenia, wyznacza wizytatora prokuratury apelacyjnej do przeprowadzenia oceny kwalifikacji, którą następnie przedstawia kolegium prokuratury apelacyjnej;

3) na podstawie odrębnych przepisów, powołuje prokuratorów do pełnienia funkcji w prokuraturze apelacyjnej, prokuraturach okręgowych i prokuraturach rejonowych oraz odwołuje z ich pełnienia;

4) realizuje uprawnienia przewidziane w § 105 pkt 3, 5–8 w stosunku do prokuratorów oraz pracowników prokuratury apelacyjnej;

5) niezwłocznie zawiadamia Prokuratora Generalnego, z zachowaniem drogi służbowej, o utworzeniu lub zwolnieniu stanowiska prokuratora prokuratury okręgowej lub prokuratury apelacyjnej w celu uruchomienia procedury obwieszczenia o wolnym stanowisku prokuratorskim w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

1) dokonuje podziału etatów prokuratorskich, etatów asystenta prokuratora oraz etatów pracowników prokuratury na poszczególne prokuratury apelacyjne;

2) przed przedstawieniem Krajowej Radzie Prokuratury zgłoszenia kandydata na stanowisko prokuratora Prokuratury Generalnej przeprowadza kontrolę formalną zgłoszenia oraz wyznacza wizytatora Prokuratury Generalnej do przeprowadzenia oceny kwalifikacji;

3) realizuje uprawnienia przewidziane w § 105 pkt 6 i 7 w stosunku do prokuratorów oraz pracowników Prokuratury Generalnej.

1) prokuratorów – w ramach ustawowych uprawnień przełożonego dyscyplinarnego;

2) pracowników prokuratury – w ramach określonych przepisami prawa uprawnień kierownika urzędu.

2. Prokurator Generalny ustala także plan urlopów prokuratorów apelacyjnych, prokurator apelacyjny – plan urlopów prokuratorów okręgowych, a prokurator okręgowy – plan urlopów prokuratorów rejonowych.

3. Kierownicy jednostek organizacyjnych, zgodnie z ustalonym planem, udzielają urlopów wypoczynkowych oraz decydują o konieczności odwołania z urlopu wypoczynkowego podległych im prokuratorów i pozostałych pracowników.

2. Opinie o prokuratorach i pracownikach prokuratury wykonujących czynności w Prokuraturze Generalnej wydaje Prokurator Generalny, o prokuratorach i pracownikach prokuratury wykonujących czynności w prokuraturze apelacyjnej wydaje prokurator apelacyjny, a o prokuratorach i pracownikach prokuratury wykonujących czynności w prokuraturze okręgowej i prokuraturze rejonowej – prokurator okręgowy.

3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą opinii wydawanych o aplikantach i asesorach prokuratury oraz innych opinii służbowych sporządzonych w czasie trwania stosunku służbowego (stosunku pracy) prokuratorów i pracowników prokuratury.

2. W razie potrzeby w posiedzeniu, o którym mowa w ust. 1, lub w jego części mogą uczestniczyć inni zaproszeni pracownicy prokuratury lub osoby zaproszone spoza prokuratury.

2. Z przebiegu posiedzenia zgromadzenia prokuratorów w prokuraturze apelacyjnej oraz kolegium prokuratury apelacyjnej i kolegium prokuratury okręgowej sporządza się protokół, który powinien zawierać streszczenie dyskusji oraz treść powziętych uchwał.

2. Dysponentem głównym jest Prokurator Generalny, jako dysponent części budżetu państwa odpowiadającej prokuraturze.

3. Dysponentem drugiego stopnia jest prokurator apelacyjny w zakresie dysponowania środkami budżetowymi prokuratur okręgowych na obszarze działania danej prokuratury apelacyjnej.

4. Dysponentem trzeciego stopnia jest odpowiednio:

1) Prokurator Generalny w zakresie dysponowania środkami budżetowymi Prokuratury Generalnej;

2) prokurator apelacyjny w zakresie dysponowania środkami budżetowymi danej prokuratury apelacyjnej;

3) prokurator okręgowy w zakresie dysponowania środkami budżetowymi danej prokuratury okręgowej oraz prokuratur rejonowych na obszarze działania prokuratury okręgowej.

1) przygotowywanie i przedstawianie Ministrowi Finansów projektu budżetu wraz z uzasadnieniem, a następnie wykonywanie budżetu w części budżetu państwa odpowiadającej prokuraturze;

2) opracowywanie i przedkładanie Ministrowi Finansów projektu budżetu w układzie zadaniowym wraz z uzasadnieniem, a następnie wykonywanie wydatków w układzie zadaniowym w części budżetu państwa odpowiadającej prokuraturze;

3) opracowywanie, w porozumieniu z Ministrem Finansów, harmonogramu realizacji budżetu państwa w części odpowiadającej prokuraturze;

4) wydawanie dyspozycji uruchomienia środków budżetowych z rachunku bieżącego dysponenta głównego dla podległych dysponentów, w granicach określonych harmonogramem, o którym mowa w pkt 3;

5) sprawowanie nadzoru i kontroli nad całością gospodarki finansowej prokuratury, w tym:

a) kontroli nad dokonywaniem przez podległe jednostki organizacyjne wstępnej oceny celowości poniesionych wydatków oraz realizacją właściwych procedur,

b) gospodarowaniem mieniem Skarbu Państwa,

c) funkcjonowaniem adekwatnej, skutecznej i efektywnej kontroli zarządczej.

d) przestrzeganiem dyscypliny finansów publicznych,

e) realizacją zadań finansowanych z budżetu państwa,

f) efektywnością i skutecznością realizacji planów w układzie zadaniowym na podstawie mierników stopnia realizacji celów,

g) ustalaniem dla podległych jednostek organizacyjnych sposobu dokonywania wydatków przy wykorzystaniu służbowych kart płatniczych;

6) dokonywanie ocen przebiegu wykonania zadań w części budżetu państwa odpowiadającej prokuraturze oraz dochodów i wydatków jednostek organizacyjnych, w tym: przede wszystkim prawidłowości i terminowości pobierania dochodów; zgodności wydatków z planowanym przeznaczeniem; prawidłowości wykorzystania środków finansowych, w tym zakresu zrealizowanych zadań oraz podejmowanie, w razie potrzeby, działań zmierzających do prawidłowego wykonania budżetu;

7) przedstawianie Ministrowi Finansów za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości informacji o realizacji Wieloletniego Planu Finansowego Państwa w części budżetu państwa odpowiadającej prokuraturze, w tym o stopniu realizacji celów, w terminach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych;

8) przedstawianie Ministrowi Finansów sprawozdania z wykonania ustawy budżetowej w części budżetu państwa odpowiadającej prokuraturze;

9) ustalanie szczegółowych zasad i organizowanie przepływu informacji w zakresie realizacji zadań finansowo-rzeczowych oraz koordynowanie wykonania tych zadań na obszarach apelacji;

10) opracowywanie (w tym także w układzie zadaniowym), po zasięgnięciu opinii dysponentów drugiego stopnia, zgodnych ze strategią przyjętą przez Radę Ministrów programów wieloletnich do realizacji przez jednostki organizacyjne i – po ustanowieniu przez Radę Ministrów programu wieloletniego – zabezpieczanie środków i limitów środków budżetowych na jego realizację;

11) przekazywanie Ministrowi Sprawiedliwości planu działalności prokuratury na rok następny w terminach umożliwiających sporządzenie przez Ministra Sprawiedliwości planu działalności kierowanego przez niego działu administracji rządowej;

12) przekazywanie Ministrowi Sprawiedliwości sprawozdania z wykonania planu działalności prokuratury oraz oświadczenia o stanie kontroli zarządczej za poprzedni rok w zakresie prokuratury w terminach umożliwiających sporządzenie przez Ministra Sprawiedliwości sprawozdania z wykonania planu działalności oraz złożenie oświadczenia o stanie kontroli zarządczej za poprzedni rok w zakresie kierowanych przez niego działów administracji rządowej;

13) inicjowanie i wprowadzanie efektywnych form zarządzania finansami i majątkiem prokuratury oraz koordynowanie i nadzorowanie tych procesów;

14) określanie, w uzasadnionych przypadkach, zakresu zadań i kompetencji podległych dysponentów;

15) wykonywanie obowiązków w zakresie planowania, finansowania i nadzorowania inwestycji prokuratury.

1) przygotowywanie przy współpracy z podległymi dysponentami trzeciego stopnia projektu planu finansowego jednostek organizacyjnych na obszarze działania danej prokuratury apelacyjnej i przedstawianie go dysponentowi głównemu, opracowywanie planu finansowego jednostek organizacyjnych na obszarze działania danej prokuratury apelacyjnej, a następnie wykonywanie planu finansowego jednostek organizacyjnych na obszarze działania danej prokuratury apelacyjnej;

2) przygotowywanie przy współpracy z podległymi dysponentami trzeciego stopnia projektu budżetu w układzie zadaniowym na obszarze działania danej prokuratury apelacyjnej, a następnie wykonywanie wydatków w układzie zadaniowym na obszarze działania danej prokuratury apelacyjnej;

3) opracowywanie, w porozumieniu z podległymi dysponentami trzeciego stopnia, harmonogramu realizacji planów finansowych poszczególnych jednostek organizacyjnych na obszarze działania danej prokuratury apelacyjnej;

4) dysponowanie rachunkami bieżącymi prokuratury apelacyjnej, z wyodrębnieniem rachunków dochodów i wydatków;

5) sprawowanie nadzoru i kontroli przebiegu wykonania zadań określonych w planach finansowych podległych dysponentów oraz przestrzegania przez nich zasad gospodarki finansowej, w tym gospodarowania mieniem Skarbu Państwa, przestrzegania dyscypliny finansów publicznych oraz funkcjonowania adekwatnej, skutecznej i efektywnej kontroli zarządczej;

6) uczestniczenie w opracowywaniu projektów programów wieloletnich w zakresie dotyczącym obszaru działania danej prokuratury apelacyjnej;

7) podejmowanie działań organizacyjnych na rzecz optymalizacji wydatków związanych z funkcjonowaniem jednostek organizacyjnych na obszarze działania danej prokuratury apelacyjnej;

8) organizowanie na obszarze działania danej prokuratury apelacyjnej właściwego przepływu informacji w zakresie realizacji zadań oraz dochodów i wydatków, w tym programów wieloletnich, przez podległe jednostki organizacyjne; dokonywanie ich kwartalnych ocen oraz przekazywanie tych ocen wraz z niezbędnymi wnioskami dysponentowi głównemu;

9) wykonywanie obowiązków w zakresie planowania, finansowania i nadzorowania inwestycji jednostek organizacyjnych na obszarze działania danej prokuratury apelacyjnej.

1) przygotowywanie projektu planu finansowego – odpowiednio Prokuratury Generalnej, prokuratury apelacyjnej lub prokuratury okręgowej i prokuratur rejonowych na obszarze działania danej prokuratury okręgowej, a następnie przedstawianie go dysponentowi wyższego stopnia; przygotowywanie planu finansowego – odpowiednio Prokuratury Generalnej, prokuratury apelacyjnej lub prokuratury okręgowej i prokuratur rejonowych na obszarze działania danej prokuratury okręgowej, a następnie wykonywanie planu finansowego danej jednostki organizacyjnej;

2) przygotowywanie projektu budżetu w układzie zadaniowym – odpowiednio Prokuratury Generalnej, prokuratury apelacyjnej lub prokuratury okręgowej i prokuratur rejonowych na obszarze działania danej prokuratury okręgowej, a następnie wykonywanie wydatków w układzie zadaniowym;

3) opracowywanie w porozumieniu z właściwym dysponentem wyższego stopnia harmonogramu realizacji planu finansowego – odpowiednio Prokuratury Generalnej, prokuratury apelacyjnej lub prokuratury okręgowej i prokuratur rejonowych na obszarze działania danej prokuratury okręgowej;

4) dysponowanie rachunkiem bieżącym – odpowiednio Prokuratury Generalnej, prokuratury apelacyjnej lub prokuratury okręgowej – z wyodrębnieniem rachunku dochodów i wydatków;

5) sprawowanie nadzoru i kontroli nad realizacją zadań określonych w planie finansowym – odpowiednio Prokuratury Generalnej, prokuratury apelacyjnej lub prokuratury okręgowej i prokuratur rejonowych na obszarze działania danej prokuratury okręgowej, przestrzeganie zasad gospodarki finansowej, w tym gospodarowania mieniem Skarbu Państwa, przestrzegania dyscypliny finansów publicznych oraz funkcjonowania adekwatnej, skutecznej i efektywnej kontroli zarządczej;

6) organizowanie właściwego przepływu informacji w zakresie realizacji zadań finansowanych z budżetu państwa, w tym programów wieloletnich – odpowiednio w Prokuraturze Generalnej, prokuraturze apelacyjnej lub prokuraturze okręgowej i prokuraturach rejonowych na obszarze działania danej prokuratury okręgowej – oraz dokonywanie ich kwartalnej oceny i przekazywanie jej wraz z niezbędnymi wnioskami dysponentowi wyższego stopnia;

7) podejmowanie działań organizacyjnych na rzecz optymalizacji wydatków związanych z funkcjonowaniem – odpowiednio Prokuratury Generalnej, prokuratury apelacyjnej lub prokuratury okręgowej i prokuratur rejonowych na obszarze działania danej prokuratury okręgowej;

8) prowadzenie działalności inwestycyjnej odpowiednio – Prokuratury Generalnej, prokuratury apelacyjnej lub prokuratury okręgowej i prokuratur rejonowych na obszarze działania danej prokuratury okręgowej.

1) przepisy § 123–126;

2) przepisy wydane na podstawie art. 17 ust. 14 ustawy;

3) przepisy odrębnych ustaw.

2. Ilekroć w odrębnych ustawach jest mowa o właściwości miejscowej lub właściwości prokuratora w sprawach karnych, należy przez to rozumieć właściwość miejscową, o której mowa w ust. 1.

3. Przekazanie sprawy według właściwości miejscowej innej jednostce organizacyjnej nie wymaga formy postanowienia ani zarządzenia i nie podlega zaskarżeniu.

4. Spór o właściwość miejscową między równorzędnymi jednostkami organizacyjnymi rozstrzyga kierownik jednostki organizacyjnej nadrzędnej nad jednostką organizacyjną, która pierwsza wszczęła spór.

5. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, ze względu na dobro prowadzonego postępowania, kierownik nadrzędnej jednostki organizacyjnej może przekazać podległej jednostce organizacyjnej do prowadzenia lub nadzoru sprawę z pominięciem zasad właściwości miejscowej określonych w przepisach, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

2. Przepisy art. 31 § 2 i art. 32 § 1 k.p.k. stosuje się odpowiednio.

2. W sprawach o przestępstwo popełnione za pośrednictwem sieci teleinformatycznej lub telekomunikacyjnej postępowanie przygotowawcze prowadzi się lub nadzoruje w jednostce organizacyjnej, na której obszarze właściwości sprawca działał.

3. W sprawach o kradzież w transporcie lądowym, wodnym i powietrznym oraz o przestępstwo na szkodę pasażerów korzystających ze środków tego transportu, postępowanie przygotowawcze prowadzi się lub nadzoruje w jednostce organizacyjnej, na której obszarze właściwości ujawniono przestępstwo lub przyjęto zawiadomienie o jego popełnieniu.

2. W jednostce organizacyjnej właściwej według ust. 1 prowadzi się lub nadzoruje postępowanie przygotowawcze także po wyłączeniu do prowadzenia w odrębnym postępowaniu sprawy poszczególnych osób lub o poszczególne czyny, chyba że przekazanie wyłączonej sprawy innej jednostce organizacyjnej w istotny sposób przyczyni się do przyspieszenia lub usprawnienia postępowania przygotowawczego w tej sprawie.

2. Niezależnie od dnia wszczęcia postępowania przygotowawczego w łączonych sprawach akta dochodzenia włącza się do akt śledztwa, a akta innego postępowania do akt postępowania, w którym stosuje się tymczasowe aresztowanie.

3. W przypadku połączenia spraw czas trwania postępowania przygotowawczego liczy się od dnia najwcześniej wszczętego postępowania.

2. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 1, określa się:

1) podmiotowy i przedmiotowy zakres wyłączenia;

2) sposób wyłączenia – przez dokładne wskazanie nazwy i daty przeprowadzonych dowodów lub innych sporządzonych dokumentów oraz numeru karty lub miejsca złożenia dowodów rzeczowych z zaznaczeniem, czy dokumenty wydziela się w oryginale czy w odpisie lub kopii.

3. Czas trwania postępowania przygotowawczego w wyłączonej sprawie liczy się od dnia wszczęcia postępowania pierwotnego tylko wtedy, gdy sprawa ta była objęta zakresem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia. W takim przypadku wyłączona sprawa obejmuje także odpis postanowienia o wszczęciu oraz o przedłużeniu okresu śledztwa albo dochodzenia.

4. Jeżeli w podlegającej wyłączeniu innej sprawie niż określona w ust. 3 były dokonywane czynności procesowe, czas trwania postępowania przygotowawczego liczy się od dnia pierwszej czynności, co należy określić w postanowieniu o wyłączeniu sprawy.

5. W wyłączonej sprawie wydaje się, z zastrzeżeniem ust. 3, postanowienie o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia.

2. W razie przekazania sprawy innej jednostce organizacyjnej na podstawie § 122 ust. 5, z wnioskiem o zezwolenie na ściganie występuje prokurator bezpośrednio przełożony prokuratora prowadzącego śledztwo, właściwy ze względu na miejsce prowadzenia postępowania; o skierowaniu wniosku o zezwolenie na ściganie należy poinformować przełożonego dyscyplinarnego prokuratora, którego dotyczy ten wniosek.

2. Prokurator wyraża zgodę na cofnięcie wniosku o ściganie lub odmawia jej w drodze zarządzenia.

2. Jeżeli istnieją podstawy wyłączenia, o których mowa w ust. 1, a prokurator nie złożył stosownego oświadczenia, prokurator bezpośrednio przełożony z urzędu wyłącza tego prokuratora od udziału w sprawie i wyznacza do prowadzenia lub nadzorowania postępowania innego prokuratora.

3. Prokurator, który wystąpił z żądaniem wyłączenia go lub co do którego złożono wniosek o wyłączenie na podstawie art. 41 k.p.k. w związku z art. 47 § 1 k.p.k., powstrzymuje się od podejmowania czynności procesowych, z wyjątkiem czynności niecierpiących zwłoki, do czasu załatwienia żądania lub wniosku przez prokuratora bezpośrednio przełożonego.

4. Z wnioskiem o wyłączenie oskarżyciela publicznego, zgłoszonym po rozpoczęciu przewodu sądowego, postępuje się w sposób określony w art. 41 § 2 k.p.k.

5. O wyłączeniu prowadzącego postępowanie przygotowawcze lub oskarżyciela publicznego innego niż prokurator orzeka prokurator nadzorujący to postępowanie.

2. Prokurator jest obowiązany nadać bieg sprawie niezwłocznie, najpóźniej w terminie 7 dni od dnia sporządzenia protokołu lub otrzymania pisemnego zawiadomienia o przestępstwie.

1) zażądaniu od zawiadamiającego przedstawienia dodatkowych dokumentów lub informacji niezbędnych dla prawidłowej oceny zdarzenia, którego dotyczy zawiadomienie;

2) żądaniu przeprowadzenia kontroli w określonym zakresie;

3) zleceniu właściwemu organowi sprawdzenia faktów zawartych w zawiadomieniu;

4) żądaniu nadesłania dokumentacji lekarskiej dotyczącej osoby pokrzywdzonej;

5) przesłuchaniu w charakterze świadka osoby, która złożyła pisemne zawiadomienie o przestępstwie.

2. Prokurator, o którym mowa w ust. 1, podejmuje decyzję w przedmiocie wszczęcia śledztwa lub dochodzenia, przekazując jednocześnie funkcjonariuszowi Policji albo innego uprawnionego organu dokonującemu czynności lub uczestniczącemu w ich dokonaniu ustne polecenia i wytyczne. Na wniosek funkcjonariusza Policji albo innego uprawnionego organu polecenia i wytyczne prokurator potwierdza w odręcznej notatce urzędowej.

3. Jeżeli zachodzi konieczność kontynuowania postępowania przygotowawczego w formie śledztwa, prokurator po otrzymaniu akt sprawy z Policji albo innego organu uprawnionego do prowadzenia postępowania przygotowawczego niezwłocznie wydaje postanowienie o jego wszczęciu.

4. W przypadku zaistnienia podstaw do umorzenia postępowania przygotowawczego, wydaje się postanowienie o umorzeniu śledztwa albo dochodzenia bez uprzedniego wydania postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia.

2. Wskazanie sprawcy w opisie czynu określonego w postanowieniu, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić, gdy jest to niezbędne dla jego poprawnego określenia, a jednocześnie zachodzą warunki do bezzwłocznego sporządzenia postanowienia o przedstawieniu zarzutów.

2. Plan śledztwa i plan czynności śledczych przechowuje się w aktach podręcznych sprawy.

2. Powierzenie Policji albo innemu uprawnionemu organowi przeprowadzenia śledztwa w całości lub w określonym zakresie albo dokonania poszczególnych czynności śledztwa następuje w formie zarządzenia.

2. Wniosek o przedłużenie okresu śledztwa na czas powyżej 3 miesięcy do roku składa się prokuratorowi nadzorującemu śledztwo lub prokuratorowi bezpośrednio przełożonemu wobec prokuratora, który prowadzi śledztwo nie później niż na 7 dni przed upływem terminu zakończenia śledztwa.

3. Wniosek o przedłużenie okresu śledztwa na czas powyżej roku składa się właściwemu prokuratorowi nie później niż na 14 dni przed upływem terminu zakończenia śledztwa.

4. Z wnioskiem, o którym mowa w ust. 3, występuje prokurator, który prowadzi lub nadzoruje śledztwo.

2. Sporządzenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów uważa się za jego wydanie, gdy ogłoszenie tego postanowienia lub przesłuchanie podejrzanego nie jest możliwe z powodów określonych w art. 313 § 1 k.p.k. lub art. 173 § 1 ustawy z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2007 r. Nr 111, poz. 765, z późn. zm.¹⁰⁾), zwanej dalej „k.k.s.”.

2. Na postanowieniu o przedstawieniu zarzutów zamieszcza się wzmiankę o zgłoszeniu przez podejrzanego lub jego obrońcę żądań, o których mowa w ust. 1.

3. Fakt podania ustnie podstaw zarzutów należy udokumentować w protokole przesłuchania podejrzanego.

4. W uzasadnieniu postanowienia o przedstawieniu zarzutów przytacza się w zwięzły sposób okoliczności faktyczne stanowiące podstawę przedstawienia zarzutów, a w razie potrzeby – argumenty przemawiające za przyjętą kwalifikacją prawną.

5. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio do postanowienia o uzupełnieniu lub o zmianie przedstawionych zarzutów.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, gdy okaże się, że podejrzany nie popełnił czynu objętego uprzednio wydanym postanowieniem o przedstawieniu, zmianie lub uzupełnieniu zarzutów lub że postępowanie karne o ten czyn nie może toczyć się z innych przyczyn wyłączających ściganie, postępowanie przygotowawcze w tej części umarza się.

2. Postanowienie określone w ust. 1 wydaje się, jeżeli zachodzi potrzeba istotnej zmiany opisu czynu lub też zarzucony czyn należy zakwalifikować z surowszego przepisu albo z przepisu o takim samym zagrożeniu ustawowym lub z łagodniejszego przepisu, gdy ma to znaczenie dla obrony podejrzanego.

2. W zarządzeniu należy dokładnie określić zakres i sposób udostępnienia akt oraz sporządzenia lub wydania z nich odpisów lub kserokopii.

3. Rozpoznając wniosek strony lub jej przedstawiciela procesowego lub ustawowego prokurator ma na uwadze dobro postępowania przygotowawczego, a w przypadku wniosku innej osoby, nadto uzasadniony interes społeczny, a także ważny interes prywatny oraz prawa osób trzecich.

2. W przypadku żądania sporządzenia z akt odpisów lub kserokopii, podstawę uwzględnienia wniosku stanowią przepisy ustaw określających kompetencje tych organów, które powinny zostać powołane w zarządzeniu prokuratora.

2. Wniosek przesyła się sądowi wraz z odpowiednią liczbą kopii dla podejrzanego i jego obrońcy.

3. Zażalenie na zarządzenie prokuratora odmawiające udostępnienia akt w sytuacji określonej w art. 156 § 5a k.p.k., powinno zostać rozpatrzone niezwłocznie, nie później jednak niż do czasu rozpoczęcia posiedzenia sądu odwoławczego rozpoznającego zażalenie na zastosowanie lub przedłużenie tymczasowego aresztowania.

2. W razie, gdy tożsamość przesłuchiwanej osoby budzi wątpliwości i występuje niemożność jej ustalenia, należy w chwili dokonywania czynności procesowej posłużyć się uzyskanymi od niej danymi, a następnie zastosować tryb ustalenia tożsamości określony w ustawie z dnia 29 września 1986 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. z 2004 r. Nr 161, poz. 1688, z późn. zm.¹¹⁾) oraz w ustawie z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993, z późn. zm.¹²⁾).

2. Jeżeli pokrzywdzonym jest osoba niewładająca w wystarczającym stopniu językiem polskim, należy do wszystkich czynności procesowych z jego udziałem wezwać tłumacza.

2. Podejrzanego poucza się w miarę potrzeby także o uprawnieniach i obowiązkach innych niż wymienione w art. 300 k.p.k. O zakresie udzielonych podejrzanemu pouczeń zamieszcza się stosowną wzmiankę w początkowej części protokołu przesłuchania.

3. Odmowę zgody na złożenie przez podejrzanego wyjaśnień na piśmie, wraz z podaniem jej powodów, odnotowuje się w protokole przesłuchania.

2. W razie przekazania biegłemu materiałów nieokreślonych w postanowieniu o powołaniu biegłego lub udzielenia dodatkowych informacji, prokurator sporządza notatkę urzędową z wyszczególnieniem zakresu udostępnionego biegłemu materiału dowodowego.

2. Po otrzymaniu opinii prokurator niezwłocznie zapoznaje się z jej treścią. Jeżeli opinia jest niepełna, prokurator zleca jej uzupełnienie, a jeżeli opinia jest niejasna – prokurator osobiście dokonuje czynności zmierzających do jej wyjaśnienia.

3. Podejmując decyzję o przyznaniu biegłemu należności, prokurator ocenia, czy opinia jest pełna i jasna oraz sporządzona w sposób rzetelny, a nadto czy oparta jest na prawidłowych przesłankach, odpowiada aktualnemu stanowi wiedzy w danej dziedzinie i czy jest zgodna z zasadami logicznego rozumowania. Wynagrodzenie biegłego może ulec obniżeniu, jeżeli opinia jest wadliwa, niezgodna z postanowieniem prokuratora lub została złożona ze znacznym nieusprawiedliwionym opóźnieniem.

2. Przed wystąpieniem z wnioskiem o orzeczenie obserwacji, prokurator sprawdza, czy została udostępniona biegłym całość niezbędnej do wydania ostatecznej opinii dokumentacji lekarskiej dotyczącej podejrzanego, a w szczególności odnoszącej się do jego dotychczasowego leczenia psychiatrycznego, a w razie potrzeby umożliwia biegłym zapoznanie się z aktami uprzednio prowadzonych przeciwko temu podejrzanemu spraw karnych oraz w porozumieniu z biegłymi zbiera odpowiednie dane, także w drodze przesłuchań i innych stosownych czynności.

1) służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa;

2) zachowały na sobie ślady przestępstwa;

3) pochodzą bezpośrednio lub pośrednio z przestępstwa;

4) mogą służyć jako środek dowodowy do wykrycia sprawcy czynu lub ustalenia przyczyn i okoliczności przestępstwa albo których posiadanie bez zezwolenia jest zabronione.

2. W uzasadnieniu postanowienia należy przedstawić dowody lub przytoczyć okoliczności dające podstawę do przypuszczenia, że osoba podejrzana lub wymienione rzeczy znajdują się w miejscu wskazanym w postanowieniu. W razie zarządzenia zatrzymania i przymusowego doprowadzenia osoby podejrzanej należy nadto wykazać istnienie przesłanek wymienionych w art. 247 § 1 k.p.k.

1) przechowywania ich w prokuraturze bez uprzedniego zarejestrowania;

2) przechowywania w aktach sprawy dowodów rzeczowych w postaci pieniędzy polskich i zagranicznych, książeczek oszczędnościowych i czekowych, kart płatniczych, papierów wartościowych;

3) zwrotu osobie uprawnionej dowodu rzeczowego bez należytego udokumentowania;

4) przekazania sądowi aktu oskarżenia lub wniosku o warunkowe umorzenie postępowania przygotowawczego bez dowodów rzeczowych.

2. Danych o karalności podejrzanego pochodzących sprzed 6 miesięcy należy zażądać ponownie.

2. Jeżeli w żądaniu dopuszczenia do udziału w czynnościach procesowych nie sprecyzowano, o jakie czynności chodzi, należy wezwać składającego żądanie do wskazania, w jakich czynnościach postępowania przygotowawczego chce uczestniczyć.

3. O treści postanowienia o odmowie dopuszczenia do udziału w czynnościach postępowania przygotowawczego zawiadamia się składającego żądanie.

2. Po stwierdzeniu okoliczności uzasadniających wyznaczenie obrońcy z urzędu w myśl art. 79 § 1 i 2 k.p.k. prokurator niezwłocznie występuje z odpowiednim wnioskiem do prezesa właściwego sądu.

3. W razie wydania przez biegłych opinii, że poczytalność podejrzanego zarówno w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu, jak i w czasie postępowania nie budzi wątpliwości, prokurator występuje do prezesa sądu o cofnięcie wyznaczonego uprzednio obrońcy z urzędu.

1) jedynego bezpośredniego świadka zdarzenia;

2) świadków, o których mowa w art. 192 § 2 k.p.k., oraz małoletnich;

3) pokrzywdzonych, przede wszystkim w sprawach o przestępstwa określone w art. 156 § 1, art. 197 i art. 280–282 k.k.;

4) biegłych;

2. Prokurator przesłuchuje również podejrzanego w postępowaniu prowadzonym przez Policję, jeżeli zachodzą warunki do skierowania do sądu wniosku o zastosowanie tymczasowego aresztowania.

2. Prokurator prowadzący lub nadzorujący postępowanie przygotowawcze przed skierowaniem do Prokuratora Generalnego wniosku o wyrażenie zgody na wystąpienie do sądu o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka koronnego, przedstawia podejrzanemu zarzuty popełnienia wszystkich przestępstw, których ten podejrzany dopuścił się i które ujawnił, składając wyjaśnienie w trybie i na zasadach określonych w ustawie o świadku koronnym, a następnie w miarę potrzeby uzupełniająco go przesłuchuje.

3. W celu uzyskania zgody Prokuratora Generalnego na wystąpienie do sądu o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka koronnego, prokurator apelacyjny przesyła akta sprawy wraz z uzasadnionym wnioskiem dyrektorowi właściwego departamentu Prokuratury Generalnej. Prokurator okręgowy uzasadniony wniosek w tym przedmiocie wraz z aktami sprawy przesyła za pośrednictwem prokuratora apelacyjnego, który dołącza swoją opinię w kwestii zasadności dopuszczenia dowodu.

4. Po uprawomocnieniu się postanowienia sądu o dopuszczeniu dowodu z zeznań świadka koronnego i wyłączeniu wobec podejrzanego materiałów do odrębnego postępowania, w sprawie przeciwko pozostałym sprawcom, prokurator niezwłocznie przesłuchuje osobę wskazaną w postanowieniu sądu w charakterze świadka, z uwzględnieniem treści art. 8 ustawy o świadku koronnym.

5. O przesłuchaniu podejrzanego, od którego przyjęto zobowiązanie, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o świadku koronnym, i o wydaniu postanowienia o odmowie wystąpienia z wnioskiem o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka koronnego oraz o dopuszczeniu lub odmowie dopuszczenia przez sąd dowodu z zeznań świadka koronnego prokurator prowadzący lub nadzorujący postępowanie przygotowawcze zawiadamia drogą służbową, z uwzględnieniem przepisów o ochronie tajemnicy państwowej, dyrektora właściwego departamentu Prokuratury Generalnej.

6. Wszystkie czynności dowodowe z udziałem podejrzanego, od którego przyjęto zobowiązanie określone w ust. 1, oraz czynności z udziałem świadka koronnego wykonuje osobiście prokurator.

1) istnienie przesłanek określonych w art. 244 § 1 k.p.k.;

2) przestrzeganie terminów określonych w art. 248 § 1 i 2 k.p.k.;

3) proporcjonalność czasu zatrzymania do potrzeb postępowania;

4) przestrzeganie uprawnień zatrzymanego;

5) prawidłowość udokumentowania zatrzymania i związanych z nim czynności w aktach głównych sprawy.

2. Jeżeli sąd, stosując tymczasowe aresztowanie umieścił podejrzanego w odpowiednim zakładzie leczniczym, prokurator po otrzymaniu świadectwa lekarskiego ocenia zasadność utrzymania tymczasowego aresztowania i przekazania tymczasowo aresztowanego do aresztu śledczego lub wykonywania tymczasowego aresztowania poza aresztem śledczym we wskazanym zakładzie leczniczym, określając jednocześnie warunki umieszczenia w nim tymczasowo aresztowanego.

3. W przypadku otrzymania w toku śledztwa informacji o złym stanie zdrowia tymczasowo aresztowanego prokurator zarządza zbadanie go przez lekarza w zakładzie karnym lub areszcie śledczym.

4. Po wydaniu przez sąd postanowienia o tymczasowym aresztowaniu prokurator przesyła do aresztu śledczego, jeżeli wynika to z akt śledztwa lub dochodzenia, informacje o podejrzanym mające na celu zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania karnego lub zapewnienie bezpieczeństwa w areszcie. W przypadku gdy zachodzi konieczność izolowania podejrzanego od innych tymczasowo aresztowanych, informacja powinna zawierać w szczególności ich dane osobowe. Prokurator powiadamia również areszt śledczy o odstąpieniu od dalszego izolowania podejrzanego od innych tymczasowo aresztowanych.

2. Przepis ust. 1 stosuje się w razie istnienia i powołania we wniosku więcej podstaw zastosowania lub przedłużenia tymczasowego aresztowania.

2. Jeżeli sąd lub inny uprawniony organ zwraca się o wydanie z aresztu śledczego tymczasowo aresztowanego w celu uczestniczenia w czynnościach procesowych w innej sprawie lub o udzielenie zgody na przeprowadzenie czynności procesowych z udziałem podejrzanego na terenie aresztu śledczego, a dobro postępowania nie stoi temu na przeszkodzie, prokurator udziela zgody na doprowadzenie lub na udział w czynnościach na terenie aresztu śledczego.

3. O udzieleniu zgody zawiadamia się pisemnie nie później niż na 7 dni przed mającym nastąpić wydaniem lub przeprowadzeniem czynności administrację aresztu śledczego, w którym podejrzany przebywa.

W przypadku nieudzielenia zgody powiadamia się o tym organ żądający, ze wskazaniem, kiedy doprowadzenie lub przeprowadzenie czynności będzie mogło nastąpić.

1) o wysłaniu do właściwej jednostki Policji albo innego uprawnionego organu nakazu doprowadzenia wraz z pisemnym poleceniem przetransportowania tymczasowo aresztowanego do zakładu karnego lub aresztu śledczego;

2) o wysłaniu nakazu wydania do administracji zakładu karnego lub aresztu śledczego, z którego podejrzany będzie doprowadzony do miejsca przeprowadzenia czynności, z podaniem informacji o mającym nastąpić przetransportowaniu.

2. Zarządzenie, o którym mowa w ust. 1, prokurator wydaje również wtedy, gdy zachodzi konieczność dokonania czynności poza zakładem karnym z udziałem odbywającego prawomocnie orzeczoną karę pozbawienia wolności. O wyznaczonym terminie wykonania czynności z udziałem skazanego na terenie zakładu karnego prokurator pisemnie zawiadamia administrację zakładu karnego, w którym skazany odbywa karę.

3. O zakończeniu czynności z udziałem podejrzanego należy niezwłocznie zawiadomić administrację zakładu karnego lub aresztu śledczego, a następnie wydać polecenie przetransportowania tymczasowo aresztowanego do aresztu śledczego, w którym poprzednio przebywał, chyba że prokurator przeprowadzający czynności postanowi inaczej.

4. W przypadku konieczności wykonania czynności procesowych z tymczasowo aresztowanym pozostającym do dyspozycji innego organu, prokurator pisemnie zwraca się do tego organu o udzielenie zgody na dokonanie czynności w określonym czasie na terenie zakładu karnego lub aresztu śledczego, a w przypadku konieczności przeprowadzenia czynności poza jednostką penitencjarną, w której tymczasowo aresztowany przebywa, występuje również o udzielenie zgody na przetransportowanie go do wskazanego aresztu śledczego lub innego miejsca przeprowadzania czynności. Jeżeli tymczasowo aresztowany pozostaje w dyspozycji innego prokuratora, zarządzenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje ten prokurator.

5. Jeżeli tymczasowo aresztowany pozostaje do dyspozycji kilku organów uprawnionych, przetransportowanie uzgadnia się ze wszystkimi uprawnionymi organami.

6. Jeżeli nie sprzeciwia się temu dobro postępowania przygotowawczego, niektóre czynności procesowe z udziałem osób pozbawionych wolności, w tym zwłaszcza końcowe zaznajomienie z materiałami postępowania, należy, w miarę możliwości, dokonywać na terenie aresztu śledczego lub zakładu karnego.

2. Zarządzenie o zgodzie na widzenie, poza danymi określonymi w art. 94 k.p.k., powinno zawierać:

1) imię i nazwisko oraz adres osoby odwiedzającej;

2) numer dokumentu tożsamości;

3) termin jego ważności;

4) wskazanie stopnia pokrewieństwa z tymczasowo aresztowanym;

5) określenie sposobu kontaktu z tymczasowo aresztowanym w trakcie widzenia;

6) podpis prokuratora.

3. Oryginał zarządzenia o zgodzie na widzenie doręcza się osobie odwiedzającej, natomiast jego kopię pozostawia w aktach podręcznych.

4. Cenzurowania korespondencji podejrzanych tymczasowo aresztowanych innej niż wymieniona w art. 8 § 3, art. 102 pkt 11 i art. 103 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm.¹³⁾) dokonuje prokurator, który prowadzi bądź nadzoruje postępowanie. Ocenzurowana korespondencja podlega oznakowaniu pieczęcią o treści: „Ocenzurowano, data ... podpis ...”. Pieczęć przystawia się na korespondencji.

5. Jeżeli korespondencja tymczasowo aresztowanego zawiera wiadomości mogące utrudnić postępowanie przygotowawcze, prokurator zarządza załączenie jej do akt sprawy, o czym zawiadamia nadawcę; nie dotyczy to korespondencji, którą można doręczyć adresatowi po usunięciu z niej takich wiadomości.

6. Korespondencję tymczasowo aresztowanych z organami powołanymi na podstawie ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych dotyczących ochrony praw człowieka, Rzecznikiem Praw Obywatelskich, organami państwowymi i samorządowymi, obrońcą lub pełnomocnikiem będącym adwokatem lub radcą prawnym przesyła się niezwłocznie do adresata bez jej cenzurowania, umieszczając na kopercie adnotację „Bez cenzury” opatrzoną datą i podpisem.

2. Jeżeli sprawę przeciwko osobie tymczasowo aresztowanej przekazano do dalszego prowadzenia innej jednostce organizacyjnej, o przekazaniu tymczasowo aresztowanego do dyspozycji tej jednostki powiadamia się administrację zakładu karnego lub aresztu śledczego, w którym podejrzany przebywa.

2. Jeżeli oczekiwanie na uprawomocnienie się postanowienia o zwrocie sprawy powodowałoby zagrożenie upływu oznaczonego terminu tymczasowego aresztowania bądź niezachowanie terminu określonego w art. 263 § 6 k.p.k., prokurator uczestniczący w rozprawie lub posiedzeniu, na którym zapadła decyzja o zwrocie sprawy, wnosi o przedłużenie tymczasowego aresztowania przez sąd, przed którym toczy się postępowanie, bądź też o wystąpienie przez ten sąd z wnioskiem o jego przedłużenie na podstawie art. 263 § 4 k.p.k.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do zawiadomienia o przekazaniu tymczasowo aresztowanego do dyspozycji innego organu.

3. Administrację zakładu karnego lub aresztu śledczego należy również zawiadomić najpóźniej na 3 dni przed upływem terminu, do którego aresztowanie ma trwać, że prokurator nie będzie występował o jego przedłużenie. Zawiadomienie powinno mieć formę pisemną.

4. O uchyleniu tymczasowego aresztowania wobec osób podlegających obowiązkowi służby wojskowej powiadamia się odpowiednio właściwą wojskową komendę uzupełnień bądź wójta lub burmistrza (prezydenta miasta).

2. Zatrzymany paszport lub inny dokument przekazuje się organowi, który wydał ten dokument.

3. Odpis postanowienia dotyczącego cudzoziemców przesyła się wraz z zatrzymanym dokumentem urzędowi konsularnemu państwa obcego, którego obywatelem jest cudzoziemiec.

4. Odpisy postanowień, o których mowa w ust. 1 i 3, przesyła się Komendzie Głównej Straży Granicznej.

5. Odpisy postanowień o uchyleniu środka zapobiegawczego, o którym mowa w ust. 1, bądź jego zmianie przesyła się organom wymienionym w ust. 1, 3 i 4.

2. Do listu gończego dołącza się odpis postanowienia o tymczasowym aresztowaniu oraz nakaz przyjęcia podejrzanego do najbliższego, według miejsca jego zatrzymania, aresztu śledczego.

3. Po doprowadzeniu podejrzanego prokurator przesłuchuje go i w razie potrzeby występuje do sądu z wnioskiem o przedłużenie tymczasowego aresztowania. Jeżeli prokurator z takim wnioskiem nie wystąpi, to niezwłocznie uchyla uprzednio wydane postanowienie o tymczasowym aresztowaniu oraz odwołuje list gończy.

4. Odpisy postanowień o tymczasowym aresztowaniu i poszukiwaniu listem gończym, wraz z nakazem przyjęcia, przesyła się Komendzie Głównej Straży Granicznej oraz jednostce Policji właściwej ze względu na miejsce ostatniego zamieszkania lub pobytu podejrzanego.

2. W przypadku uchylenia postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania w stosunku do osoby poszukiwanej listem gończym należy także uchylić postanowienie o poszukiwaniu tej osoby listem gończym oraz odwołać list gończy.

2. Zakres zabezpieczenia na poczet grożącej grzywny oraz środków karnych powinien odpowiadać przewidywanemu wymiarowi tej kary lub środków karnych.

2. Odpis postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym doręcza się podejrzanemu za zwrotnym pokwitowaniem odbioru, które załącza się do akt sprawy. Podejrzanemu, wobec którego zastosowano tymczasowe aresztowanie, odpis postanowienia doręcza się podczas przesłuchania lub za pośrednictwem administracji aresztu śledczego, natomiast podejrzanemu przebywającemu na wolności za pośrednictwem organu egzekucyjnego.

3. Przesyłając organowi egzekucyjnemu postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym do wykonania, prokurator w piśmie przewodnim wskazuje mienie podejrzanego ujawnione w toku postępowania przygotowawczego i miejsce, w którym ono znajduje się.

4. W sprawach, w których Policja lub inny uprawniony organ dokonał tymczasowego zajęcia, jeden egzemplarz protokołu zajęcia dołącza się do akt postępowania przygotowawczego, a drugi przesyła wraz z postanowieniem o zabezpieczeniu organowi egzekucyjnemu, czyniąc o tym w piśmie przewodnim wzmiankę.

2. Jeżeli w sprawie, o której mowa w ust. 1, prokurator odstąpił od wydania postanowienia o zabezpieczeniu, o upadku tymczasowego zajęcia należy zawiadomić podejrzanego oraz osobę, u której pozostawiono zajęte ruchomości, i niezwłocznie zwrócić za pokwitowaniem tymczasowo zajęte mienie osobie uprawnionej.

2. W przypadku gdy wobec podejrzanych działających wspólnie odrębne postępowanie ograniczyłoby w sposób znaczny możliwość wyjaśnienia okoliczności sprawy, przeszkoda po stronie jednego z podejrzanych może być podstawą zawieszenia postępowania w całości.

2. Jeżeli prokurator uzna zawieszenie postępowania za przedwczesne, poleca uzupełnienie postępowania we wskazanym przez siebie kierunku.

2. Zarządzenie o poszukiwaniu przez Policję lub inny właściwy organ przesyła się do jednostki Policji lub organowi właściwemu ze względu na miejsce ostatniego zamieszkania lub pobytu podejrzanego.

2. Jeżeli ustały przyczyny, które spowodowały zarządzenie poszukiwania, należy je niezwłocznie odwołać i zawiadomić o tym właściwy organ.

2. Zaznajomienie z materiałami postępowania powinno objąć wszystkie materiały sprawy dotyczącej podejrzanego. Dopuszczalne jest łączne lub grupowe zaznajomienie dwóch lub więcej podejrzanych z materiałami sprawy.

2. Jeżeli podejrzany w sytuacji określonej w art. 325c pkt 1 lit. b k.p.k. został pozbawiony wolności i w końcowej fazie dochodzenia jest nadal tymczasowo aresztowany, wydaje się postanowienie o zamknięciu dochodzenia.

3. Niezależnie od liczby podejrzanych wydaje się jedno postanowienie o zamknięciu śledztwa albo dochodzenia.

1) niewykrycie sprawcy przestępstwa;

2) okoliczność, że podejrzany nie popełnił zarzucanego mu przestępstwa;

3) brak interesu społecznego w kontynuowaniu ścigania z urzędu albo w objęciu ściganiem z urzędu.

2. Jeżeli stwierdzono, że podejrzany nie popełnił zarzuconego mu przestępstwa, a jednocześnie nie wykryto sprawcy, w postanowieniu wymienia się obie przyczyny umorzenia postępowania.

2. W uzasadnieniu postanowienia o umorzeniu należy wymienić osoby, przeciwko którym toczyło się postępowanie, oraz zarzuty albo zdarzenia będące jego przedmiotem, zwięźle przedstawić czynności, jakich dokonano, i poczynione ustalenia, ocenić zebrane dowody oraz wskazać podstawy faktyczne i prawne, które zadecydowały o umorzeniu.

2. W sprawie o przestępstwo skarbowe, podlegające rozpoznaniu w postępowaniu zwyczajnym, stosuje się art. 155 k.k.s.

3. Akt oskarżenia sporządzony w dochodzeniu przez prokuratora zawiera uzasadnienie.

1) w nagłówku podać imię i nazwisko osoby objętej oskarżeniem, ze wskazaniem kwalifikacji prawnej zarzucanego jej czynu, z uwzględnieniem wymogów określonych w art. 11 i 12 k.k.;

2) podać dane dotyczące zatrzymania, zastosowania tymczasowego aresztowania albo innego środka zapobiegawczego;

3) w przypadku objęcia oskarżeniem kilku osób, wymienić w kolejności sprawców, podżegaczy, pomocników i inne osoby, których przestępstwo pozostaje w ścisłym związku z przestępstwem sprawcy, zamieszczając po danych o osobie każdego z nich stawiane im zarzuty w zasadzie w porządku chronologicznym, z tym jednak, aby czyny zagrożone oczywiście surowszymi karami poprzedzały inne zarzuty;

4) w przypadku sporządzenia osobnych konkluzji w odniesieniu do poszczególnych oskarżonych wymienić w każdej z nich imiona i nazwiska wszystkich współsprawców objętych aktem oskarżenia; jeżeli jednak przeciwko współsprawcy toczy się odrębne postępowanie, jego nazwiska nie zamieszcza się w konkluzji, podając je tylko w uzasadnieniu.

2. Na marginesie uzasadnienia, a także listy, wykazu i wniosku, wymienionych w art. 333 k.p.k., należy podać właściwe numery kart akt sprawy dotyczące powołanego dowodu lub osoby.

2. W piśmie do sądu należy zamieścić informację o:

1) wysłaniu zawiadomień, o których mowa w art. 334 § 2 k.p.k., z podaniem ich daty;

2) przekazaniu tymczasowo aresztowanego do dyspozycji sądu;

3) miejscu przechowywania i o przekazaniu do dyspozycji sądu dowodów rzeczowych, których nie dołączono do akt sprawy, oraz o dokonanym zabezpieczeniu majątkowym.

3. W piśmie, o którym mowa w ust. 2, należy również zamieścić wniosek o rozpoznanie wytoczonego równocześnie powództwa cywilnego lub wzmiankę o zgłoszeniu powództwa w toku postępowania przygotowawczego albo wystąpieniu z wnioskiem, o którym mowa w art. 49a k.p.k.

2. Zwrotne pokwitowanie odbioru zawiadomień, o których mowa w art. 334 § 2 k.p.k., przesyła się niezwłocznie po ich otrzymaniu do sądu w ślad za aktem oskarżenia.

2. W przypadku zastosowania w postępowaniu przygotowawczym poręczenia lub dozoru Policji, o przesłaniu do sądu aktu oskarżenia należy zawiadomić poręczającego lub jednostkę organizacyjną Policji sprawującą dozór nad podejrzanym.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, gdy nie zachodzą przesłanki z art. 315 § 2 k.p.k., prokurator może zastrzec, że dopuszczenie stron do udziału w czynnościach śledczych wymaga jego zgody.

1) szybkość i trafność podejmowania pierwszych czynności po otrzymaniu zawiadomienia o przestępstwie;

2) przestrzeganie zakresu czynności i terminu postępowania sprawdzającego;

3) zasadność wszczęcia dochodzenia;

4) prawidłową realizację kierunku postępowania;

5) prawidłowość przeprowadzenia i udokumentowania dowodów;

6) szybkość postępowania, a zwłaszcza koncentrację czynności;

7) prawidłowość przeprowadzenia czynności związanych z przedstawieniem, uzupełnieniem lub zmianą zarzutów;

8) prawidłowość decyzji o zatrzymaniu osób podejrzanych oraz zawiadomienia prokuratora o tych decyzjach;

9) procesową potrzebę stosowania środków zapobiegawczych i zabezpieczenia majątkowego;

10) zakres przedmiotowy i podmiotowy postępowania;

11) należyte wyjaśnienie okoliczności sprawy;

12) realizację uprawnień procesowych uczestników postępowania;

13) sprawdzenie wyjaśnień podejrzanych;

14) przestrzeganie okresów śledztwa i dochodzenia;

15) ujawnienie okoliczności sprzyjających popełnieniu przestępstwa;

16) dostosowanie do potrzeb konkretnej sprawy sposobu gromadzenia dowodów, przeprowadzenie ich w odpowiednim momencie i w odpowiedniej kolejności;

17) prawidłowość czynności związanych z zamknięciem postępowania;

18) techniczną stronę akt sprawy, a w szczególności przejrzystość ułożenia materiałów, numerację kart i szatę graficzną.

2. Jeżeli dobro śledztwa lub dochodzenia wymaga zmiany prowadzącego postępowanie przygotowawcze, prokurator zwraca się o to do jego przełożonego służbowego.

3. W przypadku uznania, że dany organ nie daje gwarancji prawidłowego przeprowadzenia postępowania, prokurator przejmuje śledztwo lub dochodzenie do swego prowadzenia.

1) od dnia skierowania sprawy do postępowania mediacyjnego do dnia wpływu sprawy do prokuratury po zakończeniu tego postępowania;

2) od dnia wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania do dnia jego podjęcia;

3) od dnia wydania postanowienia o zamknięciu śledztwa lub dochodzenia, a jeżeli w dochodzeniu nie wydano postanowienia o jego zamknięciu, od dnia wniesienia aktu oskarżenia do sądu – do dnia wpływu akt sprawy z sądu, w której uprawomocniło się postanowienie o przekazaniu sprawy prokuratorowi na podstawie art. 345 § 1 k.p.k.;

4) od dnia wydania postanowienia o umorzeniu postępowania przygotowawczego do dnia:

a) wydania przez prokuratora postanowienia o uwzględnieniu zażalenia na postanowienie o umorzeniu postępowania na podstawie art. 463 § 1 w związku z art. 465 § 1 k.p.k.,

b) wpływu akt sprawy z sądu po uchyleniu postanowienia o umorzeniu postępowania,

c) wydania postanowienia o podjęciu na nowo lub wznowieniu umorzonego postępowania na podstawie art. 327 § 1 albo art. 327 § 2 k.p.k.,

d) wydania przez Prokuratora Generalnego postanowienia o uchyleniu prawomocnego postanowienia o umorzeniu postępowania przygotowawczego na podstawie art. 328 k.p.k.

2. Przed dokonaniem czynności, o których mowa w ust. 1, prokurator może osobiście przedsięwziąć lub zlecić Policji albo innemu uprawnionemu organowi sprawdzenie nowych istotnych faktów i dowodów, na które powołuje się wnoszący zażalenie.

2. Do podjęcia na nowo umorzonego postępowania nie jest wymagane ujawnienie się nowych faktów lub dowodów.

2. O podjęciu na nowo i o wznowieniu umorzonego postępowania zawiadamia się pokrzywdzonego oraz instytucję państwową, samorządową lub społeczną, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie, a o wznowieniu również podejrzanego.

2. W przypadku złożenia ponownego wniosku w tym przedmiocie, właściwy prokurator, nie uwzględniając żądania, przekazuje pismo prokuratorowi nadrzędnemu nad tym, który wydał lub zatwierdził postanowienie. Jeżeli wniosek nie zawiera żadnych nowych okoliczności podważających zasadność podjętej decyzji, prokurator nadrzędny udziela składającemu pismo odpowiedzi, informując go o braku podstaw do wszczęcia albo podjęcia na nowo umorzonego postępowania przygotowawczego. Odpowiedź powinna zawierać informację o pozostawieniu bez biegu następnych pism w tej samej sprawie, jeżeli nie zostaną przedstawione nowe okoliczności, podważające zasadność prawomocnego postanowienia o odmowie wszczęcia albo o umorzeniu postępowania przygotowawczego.

3. Pismo kwestionujące zasadność prawomocnego postanowienia o umorzeniu postępowania przygotowawczego przeciwko osobie, będące co do istoty wnioskiem o wznowienie postępowania, przekazuje się do rozpoznania prokuratorowi nadrzędnemu nad prokuratorem, który wydał lub zatwierdził to postanowienie. Pismo informujące o braku podstaw do wydania postanowienia w trybie art. 327 § 2 k.p.k. powinno zawierać także informację o możliwości pozostawienia bez biegu następnych pism w tej sprawie, jeżeli nie zostaną przedstawione w nich nowe okoliczności uzasadniające wznowienie postępowania.

4. Jeżeli pismo zawiera wniosek o wydanie postanowienia przewidzianego w art. 328 k.p.k. lub potrzeba taka wyłoni się w toku badania sprawy, pismo wraz z aktami i stosownym wnioskiem prokuratora apelacyjnego przekazuje się Prokuraturze Generalnej. Pismo informujące o braku podstaw do wydania postanowienia na podstawie art. 328 k.p.k. podpisuje dyrektor lub zastępca dyrektora właściwego departamentu Prokuratury Generalnej.

2. W sprawie, w której dokonywano czynności przewidziane w art. 307 k.p.k., prokurator, nie znajdując podstaw do wszczęcia postępowania z urzędu, wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. Pokrzywdzonego poucza się o prawie do złożenia aktu oskarżenia, ze wzmianką, że w przypadku wniesienia przez niego prywatnego aktu oskarżenia materiały sprawy zostaną na jego żądanie przesłane sądowi.

2. We wniosku należy przytoczyć dokładny adres jednostki organizacyjnej wraz z numerami telefonu i faksu, sygnaturę sprawy, dane personalne i adresy podejrzanych i świadków, z których udziałem mają być przeprowadzone czynności, a także określić zwięźle stan faktyczny sprawy ze wskazaniem kwalifikacji prawnej czynu, którego postępowanie dotyczy, oraz wskazać czynności wraz z uzasadnieniem konieczności ich przeprowadzenia.

3. Jeżeli wniosek dotyczy czynności z udziałem osób przebywających za granicą, należy wskazać dane umożliwiające organowi państwa obcego ich identyfikację, a w dalszej kolejności – miejsce pobytu.

2. W przypadku wnoszenia o przesłuchanie osoby w charakterze świadka, należy jednocześnie zwrócić się do organu państwa obcego z prośbą o uprzedzenie jej o treści art. 233 k.k. oraz w razie potrzeby zapoznanie z treścią art. 182 lub 183 § 1 k.p.k.

3. W przypadku wnoszenia o przesłuchanie podejrzanego należy zwrócić się do organu państwa obcego z prośbą o uprzednie pouczenie go o obowiązkach i przysługujących mu uprawnieniach.

2. Jeżeli umowa o obrocie prawnym nie przewiduje bezpośredniej wymiany wniosków o pomoc prawną pomiędzy właściwymi organami państw obcych, wniosek taki przesyła się w dwóch egzemplarzach bez wskazania adresata i bez powoływania podstawy prawnej do Prokuratury Generalnej, która przesyła je do właściwego organu państwa obcego.

2. Wyjazd prokuratora w celu wzięcia udziału w czynnościach przeprowadzanych za granicą wymaga zgody prokuratora apelacyjnego lub prokuratora okręgowego.

2. Jeżeli osoba przebywa na terytorium państwa, z którym Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o obrocie prawnym, dokumenty doręcza się wraz z tłumaczeniem drogą pocztową za zwrotnym pokwitowaniem odbioru.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien określać przesłanki uzasadniające powołanie zespołu polskiego, przewidziane w art. 589c § 1 k.p.k., a także elementy, które powinno zawierać porozumienie o powołaniu takiego zespołu, wymienione w art. 589b § 3 k.p.k.

2. W przypadku wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 589e § 1 k.p.k., prokurator uczestniczący w pracach zespołu przedstawia niezwłocznie prokuratorowi przełożonemu informację na piśmie.

1) oznaczenie organu wzywającego, włącznie ze wskazaniem numeru telefonu i telefaksu, a w miarę możliwości także osoby wyznaczonej do kontaktu oraz jej adresu poczty elektronicznej;

2) przedmiot i podstawę wniosku;

3) imię, nazwisko, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, miejsce zamieszkania lub pobytu oraz imiona rodziców podejrzanego;

4) zwięzły opis stanu faktycznego oraz informacje dotyczące rozmiaru szkody.

2. Do wniosku dołącza się akta sprawy zawierające uwierzytelnione odpisy materiału dowodowego oraz wyciągi z przepisów karnych dotyczących kwalifikacji czynu będącego przedmiotem postępowania oraz przedawnienia karalności czynu.

3. W przypadku akt przekazywanych za granicę za pośrednictwem Prokuratury Generalnej, należy przygotować dwa egzemplarze wyżej wymienionych odpisów oraz w razie wątpliwości uzgodnić z Prokuraturą Generalną sposób przekazania dowodów rzeczowych.

4. Wniosek podlega tłumaczeniu przez tłumacza przysięgłego na język urzędowy państwa wezwanego lub inny wskazany język, chyba że umowa międzynarodowa lub porozumienie stanowi inaczej. Załączniki do wniosku tłumaczy się tylko wtedy, gdy umowa lub porozumienie tak stanowi.

2. W sprawie, w której przejęte postępowanie karne zawiera wniosek pokrzywdzonego o naprawienie szkody należy, kierując do sądu akt oskarżenia, wnosić i popierać ten wniosek.

2. Nakaz, o którym mowa w ust. 1, prokurator przesyła dyrektorowi właściwego aresztu śledczego.

2. O ile postanowiono o przekazaniu dowodów rzeczowych organowi państwa obcego w przypadkach innych niż określone w ust. 1, prokurator zwraca się do organu państwa obcego o wskazanie czasu, miejsca i sposobu ich przekazania.

1) oznaczenie organu wzywającego, włącznie z adresem, numerem telefonu i faksu oraz adresem poczty elektronicznej;

2) przedmiot i podstawę wniosku;

3) imię, nazwisko, obywatelstwo, datę i miejsce urodzenia, miejsce zamieszkania lub pobytu oraz imiona rodziców osoby ściganej;

4) opis czynów, w związku z którymi wnioskuje się o wydanie, czas i miejsce ich popełnienia oraz kwalifikację prawną;

5) informacje o przedawnieniu karalności.

2. Do wniosku dołącza się:

1) odpis postanowienia o tymczasowym aresztowaniu;

2) odpis listu gończego;

3) tekst przepisów mających zastosowanie w sprawie, w tym tekst przepisów o przedawnieniu;

4) w miarę możliwości fotografię lub inne materiały identyfikacyjne osoby ściganej.

2. O wyjaśnienie wątpliwości w przedmiocie obywatelstwa osoby objętej wnioskiem państwa obcego o ekstradycję należy zwracać się do właściwego urzędu, a w przypadku stwierdzenia, że uzyskanie dowodów obywatelstwa polskiego nastąpiło z naruszeniem prawa, należy wystąpić o unieważnienie odnośnych dokumentów.

3. Jeżeli w toku czynności zajdzie potrzeba uzyskania dodatkowych informacji od organu występującego o ekstradycję, należy zebrane materiały wraz z odpowiednim wnioskiem przedstawić Prokuraturze Generalnej.

2. Zawiadamiając bezpośrednio organ ścigający państwa obcego i Prokuraturę Generalną o zastosowaniu przez sąd tymczasowego aresztowania cudzoziemca, należy podać datę zatrzymania.

2. Zawiadomienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać, poza danymi osobowymi, określeniem obywatelstwa i miejsca zamieszkania, oznaczenie dokumentu tożsamości, treść przedstawionego zarzutu wraz z kwalifikacją prawną czynu i podstawą prawną tymczasowego aresztowania, datę zatrzymania i miejsce osadzenia.

3. Dokument tożsamości cudzoziemca, wobec którego zastosowano tymczasowe aresztowanie, deponuje się w areszcie śledczym.

4. O udzieleniu zezwolenia właściwemu przedstawicielowi dyplomatycznemu lub konsularnemu na widzenie z tymczasowo aresztowanym cudzoziemcem decyduje prokurator apelacyjny lub prokurator okręgowy albo wyznaczony prokurator, mając na uwadze zasady i terminy określone w konwencji konsularnej i innych umowach międzynarodowych, jeżeli zawarte zostały z państwem, którego obywatelem jest tymczasowo aresztowany.

2. Na prokuratorze apelacyjnym lub prokuratorze okręgowym spoczywa obowiązek powiadamiania Prokuratury Generalnej o decyzjach procesowych wydawanych w sprawach, o których mowa w ust. 1.

3. Odpis decyzji kończącej postępowanie karne doręcza osobie korzystającej z immunitetu dyplomatycznego lub konsularnego Protokół Dyplomatyczny Ministerstwa Spraw Zagranicznych na wniosek Prokuratury Generalnej.

2. Jeżeli miejsce pobytu osoby ściganej jest znane, właściwy prokurator apelacyjny lub prokurator okręgowy jednocześnie wnosi do sądu okręgowego o przekazanie nakazu właściwemu organowi sądowemu państwa wykonania nakazu.

3. W przypadku gdy osoba ścigana, której miejsce pobytu jest znane, przebywa na terytorium państwa uczestniczącego w Systemie Informacyjnym Schengen, zwanym dalej „SIS”, przesyła się, w formie dokumentu elektronicznego odpis nakazu w formacie PDF i jego tłumaczenie na język angielski w formacie DOC, TXT lub RTF, w sposób zapewniający poufność i integralność przekazywanych danych, bezpośrednio na adres poczty elektronicznej Biura SIRENE, po czym dokonuje się bezzwłocznie wprowadzenia danych tej osoby do SIS; przepis § 322 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

4. W przypadku gdy miejsce pobytu osoby ściganej nie jest znane, a istnieje podejrzenie, że osoba ścigana może przebywać na terytorium państwa uczestniczącego w SIS, przesyła się, w formie dokumentu elektronicznego odpis nakazu w formacie PDF i jego tłumaczenie na język angielski w formacie DOC, TXT lub RTF wraz z wnioskiem o wdrożenie poszukiwań międzynarodowych w formacie PDF w sposób zapewniający poufność i integralność przekazywanych danych, bezpośrednio na adres poczty elektronicznej Biura SIRENE, po czym dokonuje się bezzwłocznie wprowadzenia danych tej osoby do SIS. Odpis wniosku o wdrożenie poszukiwań międzynarodowych wraz z informacją o przekazaniu odpisu nakazu i jego tłumaczenia na język angielski do Biura SIRENE przesyła się do wiadomości Prokuraturze Generalnej; przepis § 322 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

5. W przypadku ustalenia, że osoba ścigana przebywa, lub gdy istnieje podejrzenie, że może ona przebywać na terytorium państwa uczestniczącego w SIS, niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej, przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

6. Przejęcia osoby ściganej przekazywanej do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie nakazu, dokonuje właściwa prokuratura apelacyjna lub prokuratura okręgowa po bezpośrednich uzgodnieniach z organem sądowym państwa wykonania nakazu albo za pośrednictwem punktów kontaktowych Europejskiej Sieci Sądowniczej lub Prokuratury Generalnej.

7. Prokurator zawiadamia areszt śledczy, w którym osadzono osobę przekazaną, jakie postępowanie było podstawą przekazania, a także, że osoba przekazana nie może być bez zgody organu sądowego państwa wykonania nakazu ścigana, skazana ani pozbawiona wolności w celu wykonania kary pozbawienia wolności za inne przestępstwo popełnione przed dniem przekazania, niż to, w związku z którym nastąpiło przekazanie.

2. Po dokonaniu czynności, o których mowa w art. 607k § 2–4 k.p.k., prokurator okręgowy kieruje sprawę do właściwego miejscowo sądu okręgowego z wnioskiem o wydanie postanowienia w przedmiocie przekazania osoby ściganej. Kierując wniosek o wydanie postanowienia o przekazaniu osoby ściganej, prokurator wnosi jednocześnie, jeżeli istnieją przesłanki, o zastosowanie wobec tej osoby tymczasowego aresztowania lub innego środka zapobiegawczego.

2. Jeżeli przepisy nie stanowią inaczej, prokuratorzy apelacyjni i okręgowi porozumiewają się z instytucjami określonymi w ust. 1 bezpośrednio. W sprawach zawiłych, jeżeli wymagają tego okoliczności sprawy, komunikacja taka odbywać się może za pośrednictwem Prokuratury Generalnej.

1) działań koordynujących postępowania prowadzone lub nadzorowane przez prokuraturę z działaniami organów sądowych innych państw członkowskich Unii Europejskiej;

2) działań mających na celu przyspieszenie wykonania wniosku o pomoc prawną, europejskiego nakazu aresztowania oraz innych instrumentów z zakresu współpracy międzynarodowej.

2. Jednostki organizacyjne umożliwiają realizację zadań Krajowego Przedstawiciela Polski w EUROJUST poprzez udzielanie informacji na kierowane przez niego zapytania.

1) prawidłowego przygotowania wniosku o pomoc prawną, europejskiego nakazu aresztowania oraz innych instrumentów z zakresu współpracy międzynarodowej;

2) ustalenia organów właściwych do przyjmowania wystąpień, o których mowa w pkt 1;

3) stanu realizacji wystąpień, o których mowa w pkt 1, przez organ strony wezwanej;

2. Jednostki organizacyjne umożliwiają realizację zadań EJN poprzez przekazywanie informacji na zapytania polskich punktów kontaktowych sieci.

2. Jednostki organizacyjne umożliwiają realizację zadań OLAF poprzez udzielanie informacji na kierowane przez Urząd zapytania, jak również udostępnianie, w granicach przewidzianych przepisami prawa, materiałów z prowadzonych postępowań.

2. Wprowadzenia danych SIS dotyczących osób, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy o SIS oraz VIS, dokonuje się bezzwłocznie w przypadku ustalenia, że osoba poszukiwana przebywa lub zaistnienia podejrzenia, że może ona przebywać na terytorium państwa uczestniczącego w SIS.

3. Wprowadzenia danych SIS dotyczących osób, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy o SIS oraz VIS, i przedmiotów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 7 ustawy o SIS oraz VIS, można dokonywać w przypadku ustalenia, że osoby te przebywają, a przedmioty te znajdują się lub zaistnienia podejrzenia, że osoby te mogą przebywać, a przedmioty te mogą znajdować się na terytorium państwa uczestniczącego w SIS oraz gdy uzasadnia to waga lub charakter sprawy.

2. Bezpośrednio po przekazaniu osoby, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy o SIS oraz VIS, uchyleniu nakazu albo w przypadku, gdy nastąpiło przedawnienie karalności przestępstwa, dokonuje się usunięcia danych niezgodnych z prawem lub nieaktualnych.

3. Prokurator, do którego zadań należy wykonywanie czynności z zakresu obrotu prawnego z zagranicą, nie rzadziej niż co 6 miesięcy, żąda od właściwego prokuratora nadesłania informacji o stanie spraw, w których wprowadzono dane SIS, i podejmuje działania zmierzające do zapewnienia aktualności tych danych.

1) bierze udział w rozprawach i posiedzeniach;

2) składa wnioski co do wymiaru kary i innych rozstrzygnięć;

3) zaskarża orzeczenia i zarządzenia, które uznaje za niesłuszne.

2. W posiedzeniu sądu rozpoznającego zażalenie na zatrzymanie udział prokuratora jest obowiązkowy, gdy zatrzymanie nastąpiło na jego zarządzenie lub gdy w trybie nadzoru prokurator stwierdził uchybienia w przebiegu tej czynności.

3. Prokurator powinien uczestniczyć także w innych posiedzeniach, gdy wymaga tego dobro postępowania.

2. W sprawach skomplikowanych, a także w przypadku, gdy postępowanie prowadził zespół prokuratorów, w celu zapewnienia prawidłowego toku postępowania przed sądem do udziału w rozprawie można wyznaczyć więcej niż jednego prokuratora.

3. Odstępstwa od zasady, określonej w ust. 1, są dopuszczalne w uzasadnionych przypadkach, a w postępowaniu przed sądem okręgowym tylko w przypadkach szczególnie uzasadnionych.

2. Przełożony, niezależnie od oceny prokuratora, może złożyć wniosek o sporządzenie na piśmie uzasadnienia orzeczenia. Wniosek o sporządzenie na piśmie uzasadnienia orzeczenia, które wydano w sprawie obejmującej więcej niż jednego oskarżonego, powinien wskazywać, którego z oskarżonych dotyczy.

3. W przypadku określonym w ust. 2 po uzyskaniu sporządzonego na piśmie uzasadnienia orzeczenia przełożony może wyznaczyć innego prokuratora niż uczestniczący w rozprawie do dokonania oceny zasadności orzeczenia. Ocenę taką poprzedza zapoznanie się z aktami danej sprawy. W razie stwierdzenia braku podstaw do zaskarżenia orzeczenia prokurator przedstawia swoją ocenę na piśmie.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia środka odwoławczego.

2. Jeżeli w środku odwoławczym powołuje się dowody objęte wnioskiem o sprostowanie protokołu rozprawy, a w kwestii tej nie nastąpiło jeszcze rozstrzygnięcie, treść dowodów można także podać w brzmieniu określonym we wniosku o sprostowanie protokołu rozprawy.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio po otrzymaniu z sądu zawiadomienia o przyjęciu środka odwoławczego wniesionego przez oskarżonego, z tym że z aktami podręcznymi przesyła się w miarę możliwości odpis wyroku i tego środka.

2. W razie potrzeby, wynikającej z charakteru sprawy lub wagi rozstrzyganych problemów, sporządza się wniosek na piśmie.

2. Kasację od orzeczenia, o którym mowa w ust. 1, sporządzoną przez prokuratora prokuratury apelacyjnej lub prokuratury okręgowej, wnosi do Sądu Najwyższego za pośrednictwem sądu odwoławczego odpowiednio prokurator apelacyjny lub prokurator okręgowy.

3. Przepis § 339 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

4. Pisemną odpowiedź na kasację składa odpowiednio prokurator prokuratury apelacyjnej lub okręgowej w terminie 14 dni od dnia otrzymania kasacji innej strony. Uznając kasację za oczywiście bezzasadną, prokurator zarządza przesłanie odpowiedzi podmiotom wymienionym w art. 530 § 5 k.p.k., o czym informuje sąd, a po nadejściu zwrotnych poświadczeń jej odbioru przesyła je do sądu w ślad za odpowiedzią na kasację.

5. W przypadku niesporządzenia przez sąd odwoławczy uzasadnienia orzeczenia w czasie powodującym zagrożenie upływu terminu, o którym mowa w art. 524 § 3 k.p.k., prokurator apelacyjny lub prokurator okręgowy, na dwa miesiące przed upływem tego terminu, powinien zawiadomić o tym prezesa sądu odwoławczego.

2. Wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, przesyła się akta główne oraz akta podręczne sprawy.

2. W razie uznania podania za niezasadne pozostawia się je bez biegu i powiadamia o tym zainteresowanego, podając motywy odmowy.

3. W sprawie, w której akt oskarżenia wniósł prokurator okręgowy, wniosek o skierowanie do sądu wniosku o wznowienie postępowania z urzędu lub zasługujące na uwzględnienie podanie uprawnionej osoby o wznowienie postępowania przesyła się prokuratorowi apelacyjnemu.

4. Wniosek o wznowienie postępowania przesyła do właściwego sądu odpowiednio prokurator apelacyjny lub prokurator okręgowy.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności i warunkowego umorzenia postępowania.

1) prośbę o ułaskawienie;

2) wątpliwości co do wykonania orzeczenia lub zarzuty co do obliczenia kary;

3) o zamianie kary pozbawienia wolności na grzywnę wobec cudzoziemca;

4) w przedmiocie umorzenia lub zawieszenia postępowania;

5) w przedmiocie odroczenia wykonania kary oraz warunkowego zawieszenia wykonania kary;

6) o zamianie kary grzywny lub kary ograniczenia wolności na zastępczą karę pozbawienia wolności;

7) w przedmiocie wykonania kary pozbawienia wolności po zwolnieniu skazanego ze szpitala psychiatrycznego lub zakładu leczenia odwykowego;

8) w przedmiocie zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszonej oraz odwołania warunkowego przedterminowego zwolnienia;

9) w przedmiocie udzielenia zezwolenia na odbycie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego oraz uchylenia takiego zezwolenia;

10) w przedmiocie warunkowego przedterminowego zwolnienia.

2. Biorąc udział w posiedzeniu sądu rozpoznającego prośbę o ułaskawienie, prokurator powinien zwracać uwagę na to, czy okoliczności, o których mowa w art. 563 k.p.k., są należycie wyjaśnione i poparte dowodami. Prokurator zwraca w szczególności uwagę, czy:

1) wskazane w prośbie, a powstałe po wydaniu wyroku zdarzenia są należycie udokumentowane;

2) zebrano dokumenty dotyczące zachowania się skazanego po wydaniu wyroku, a zwłaszcza:

a) aktualny wywiad środowiskowy,

b) opinie z miejsca pracy,

c) aktualne dane o karalności,

d) opinie o zachowaniu się w zakładzie karnym w okresie odbywania kary pozbawienia wolności,

e) dane dotyczące zakresu wykonania orzeczonych kar i środków karnych oraz uiszczenia kosztów i opłat sądowych.

3. Przychylając się do prośby na posiedzeniu sądu, prokurator zajmuje równocześnie stanowisko co do udzielenia przerwy w wykonaniu kary lub wstrzymania jej wykonania.

4. Niedopuszczalne jest składanie przez prokuratora na posiedzeniu wniosku o pozostawienie prośby bez dalszego biegu, jeżeli o wydanie opinii zwrócił się Prokurator Generalny na podstawie art. 567 § 1 i 2 k.p.k.

2. W przypadku przewidzianym w art. 568 k.p.k. prokurator występuje równocześnie do Prokuratora Generalnego z wnioskiem o wstrzymanie wykonania kary lub zarządzenie przerwy w jej wykonaniu.

2. W sprawach, w których akt oskarżenia albo wniosek o warunkowe umorzenie postępowania kieruje bezpośrednio do sądu inny uprawniony organ, wniosek składa prokurator rejonowy, na którego obszarze właściwości mieści się siedziba tego sądu.

3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w sprawach o przestępstwa skarbowe, w których sąd orzekł o zezwoleniu na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy względy organizacyjne przemawiają za udziałem w rozprawie prokuratora równorzędnej jednostki organizacyjnej, na której obszarze właściwości mieści się siedziba sądu właściwego do rozpoznania sprawy. W takim przypadku akta podręczne sprawy przekazuje się kierownikowi właściwej równorzędnej jednostki organizacyjnej z odpowiednim wnioskiem.

3. Środki odwoławcze wnosi do sądu prokurator, który uczestniczył w rozprawie.

2. Przed przekazaniem akt prokurator zapewnia możliwość dalszego prowadzenia postępowania przygotowawczego przez sporządzenie niezbędnych odpisów lub kserokopii z akt sprawy.

2. Prokurator samodzielnie ocenia przesłanki określone w art. 7 k.p.c., uzasadniające żądanie wszczęcia postępowania cywilnego lub zgłoszenie w nim udziału. Udział prokuratora w postępowaniu przed sądem, w którym strony mają zapewnioną pomoc prawną, mogą uzasadniać wyjątkowe okoliczności sprawy.

2. Prokurator rejonowy może podjąć czynności przed sądem okręgowym jako sądem pierwszej instancji, jeżeli uzasadniają to wyniki postępowania prowadzonego w podległej mu jednostce organizacyjnej.

3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, gdy względy organizacyjne lub zawiłość sprawy cywilnej przemawiają za podjęciem czynności przez prokuratora okręgowego. W takim przypadku akta sprawy lub inne materiały przekazuje się prokuratorowi okręgowemu z odpowiednim wnioskiem.

4. Jeżeli zachodzi potrzeba podjęcia czynności w postępowaniu odwoławczym w sprawie, w której w postępowaniu przed sądem okręgowym jako sądem pierwszej instancji brał udział prokurator rejonowy lub prokurator okręgowy, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2 i 3.

2. Przed wytoczeniem powództwa, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się § 368.

3. W wyjątkowych przypadkach prokurator może inicjować wytoczenie powództwa, o którym mowa w ust. 1, przez organ uprawniony do podejmowania czynności procesowych za Skarb Państwa.

2. W razie potrzeby prokurator zwraca się na piśmie do obowiązanej osoby lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną o dobrowolne spełnienie świadczenia majątkowego w określonym terminie.

1) których okoliczności wskazują na to, że postępowanie dotyczy oświadczenia woli złożonego dla pozoru lub dla ukrycia innej czynności prawnej albo że strony mają na celu obejście ustawy;

2) przeciwko Skarbowi Państwa, jednostce samorządu terytorialnego lub innej właściwej osobie prawnej o naprawienie szkody wyrządzonej przy wykonywaniu władzy publicznej;

3) o stwierdzenie nieważności czynności prawnej skutkującej przeniesieniem własności lub obciążeniem nieruchomości;

4) dotyczących ochrony dóbr kultury oraz ochrony praw autorskich lub praw pokrewnych;

5) o zwolnienie od egzekucji przedmiotów majątkowych zajętych w postępowaniu karnym lub postępowaniu o przestępstwo skarbowe, chyba że prokurator jest jednym z pozwanych;

6) dotyczących ochrony rodziny;

7) o naprawienie szkody na osobie lub mieniu wyrządzonej szczególnie drastycznym działaniem sprawcy;

8) dotyczących ochrony środowiska naturalnego.

2. Prokurator zgłasza udział w sprawie, w której sąd zawiadomił go, na podstawie art. 59 k.p.c., że uważa jego udział za potrzebny; niezgłoszenie udziału w takiej sprawie może nastąpić tylko w wyjątkowych przypadkach.

3. W sprawach, w których postępowanie toczy się z inicjatywy prokuratora oraz w których zgłosił on udział w postępowaniu, prokurator uczestniczy w rozprawie, z zastrzeżeniem ust. 4.

4. Za zgodą prokuratora bezpośrednio przełożonego prokurator może nie uczestniczyć w rozprawie przed sądem drugiej instancji, jeżeli udział ten byłby niecelowy.

2. Prokurator może cofnąć pozew bez zgody osoby lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, na której rzecz wytoczył powództwo, chyba że ta osoba lub jednostka wstąpiła do sprawy w charakterze powoda.

3. Prokurator nie może samodzielnie rozporządzać przedmiotem sporu, a w szczególności zrzec się roszczenia ani zawrzeć ugody sądowej zawierającej rozporządzenie tym przedmiotem.

1) o unieważnienie oraz o ustalenie istnienia albo nieistnienia małżeństwa;

2) o zaprzeczenie ojcostwa lub macierzyństwa oraz o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa;

3) o przysposobienie przez cudzoziemców lub obywateli polskich mających miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu za granicą;

4) o rozwiązanie przysposobienia;

5) o odebranie osoby podlegającej władzy rodzicielskiej lub pozostającej pod opieką;

6) o pozbawienie władzy rodzicielskiej;

7) o orzeczenie zakazu utrzymywania kontaktów z dzieckiem.

1) wskutek rażącego naruszenia prawa został narażony ważny interes pracownika, grupy pracowników lub ubezpieczonego albo sprawa wywołała poruszenie opinii publicznej lub ma charakter precedensowy;

2) pracownik lub ubezpieczony wskutek nieporadności lub z innych wyjątkowych przyczyn nie jest w stanie samodzielnie dochodzić swoich praw;

3) rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w związku z dyskryminacją w zatrudnieniu lub ujawnieniem przez pracownika przestępstwa w zakładzie pracy albo z wyrażoną przez niego uzasadnioną krytyką zakładu pracy lub osób pełniących w tym zakładzie funkcje kierownicze;

4) wskutek rażących zaniedbań zakładu pracy pracownik nie otrzymał należnego świadczenia z ubezpieczenia społecznego albo świadczenia z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

2. Prokurator okręgowy sporządza i wnosi skargi wymienione w ust. 1 tylko w sprawach, w których postępowanie zakończone zaskarżonym orzeczeniem zostało zainicjowane przez niego albo podległego prokuratora rejonowego lub toczyło się z udziałem tych prokuratorów.

3. W razie stwierdzenia, że do wniesienia skargi jest uprawniony wyłącznie Prokurator Generalny, akta sprawy lub inne materiały przedstawia się niezwłocznie Prokuratorowi Generalnemu z odpowiednim wnioskiem.

4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie potrzeby wystąpienia Prokuratora Generalnego do Sądu Najwyższego z wnioskiem o unieważnienie prawomocnego orzeczenia na podstawie art. 64 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052, z późn. zm.¹⁸⁾).

2. Prokurator może odmówić stronie postępowania administracyjnego podjęcia czynności, jeżeli przysługują jej środki odwoławcze lub skarga do sądu administracyjnego albo wniosek o wznowienie postępowania lub wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji.

3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, gdy właściwy organ nadzoru podjął z urzędu czynności w celu przywrócenia stanu zgodnego z prawem.

4. Jeżeli w sprawie można wnieść zarówno skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego, jak i sprzeciw, wyboru jednego z tych środków dokonuje się z uwzględnieniem potrzeby szybkiego i skutecznego załatwienia sprawy.

5. Jeżeli niezgodna z prawem uchwała organu samorządu terytorialnego wywołała lub może wywołać niekorzystne skutki prawne, które można odwrócić z zastosowaniem art. 147 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.¹⁹⁾), prokurator wnosi skargę na tę uchwałę do wojewódzkiego sądu administracyjnego z żądaniem stwierdzenia jej nieważności.

2. W razie sporu sprawą zajmuje się ta jednostka organizacyjna, właściwa według ust. 1, w której wcześniej zarejestrowano sprawę.

3. Jeżeli sprawa jest szczególnie zawiła, prokurator rejonowy albo prokurator okręgowy może przedstawić akta sprawy lub inne materiały z wnioskiem o jej przejęcie odpowiednio prokuratorowi okręgowemu albo prokuratorowi apelacyjnemu.

4. Sprzeciw i skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego w sprawach, o których mowa w § 384 ust. 2, oraz skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego wnosi odpowiednio prokurator okręgowy albo prokurator apelacyjny. W takim przypadku stosuje się odpowiednio przepis § 384 ust. 1.

1) wniesienia przez Prokuratora Generalnego sprzeciwu od decyzji administracyjnej wydanej przez ministra;

2) wystąpienia Prokuratora Generalnego do Prezesa Rady Ministrów o uchylenie rozporządzenia wojewody;

3) wystąpienia Prokuratora Generalnego do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o podjęcie uchwały mającej na celu wyjaśnienie przepisów prawnych, których stosowanie wywołało rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych;

4) zwrócenia się Prokuratora Generalnego do Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego o wystąpienie do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o unieważnienie prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego na podstawie art. 172 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

2. Sprzeciw do ministra jako organu wyższego stopnia w stosunku do organu, który wydał zaskarżoną sprzeciwem decyzję, oraz skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego na decyzję ministra kieruje się za pośrednictwem Prokuratury Generalnej.

3. Kopię skargi kasacyjnej od orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego w sprawie ze skargi na decyzję ministra przedstawia się niezwłocznie Prokuraturze Generalnej.

2. Po wniesieniu skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego lub zgłoszeniu udziału w postępowaniu przed tym sądem akta podręczne sprawy lub inne materiały niezwłocznie przekazuje się prokuratorowi apelacyjnemu lub prokuratorowi okręgowemu właściwemu do zapewnienia udziału prokuratora w posiedzeniu sądu, chyba że prokurator, który wniósł skargę, zamierza sam wziąć udział w tym posiedzeniu.

2. W uzasadnionych przypadkach prokurator apelacyjny może zwrócić się do Prokuratora Apelacyjnego w Warszawie o zapewnienie udziału prokuratora w posiedzeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie indywidualnej.

3. Prokuratura Generalna zapewnia udział prokuratora w posiedzeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów, a także w sprawie, w której skargę kasacyjną wniósł prokurator wykonujący czynności służbowe w tej prokuraturze lub strona, jeżeli w postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym brał udział ten prokurator.

4. Prokurator apelacyjny może wystąpić do Prokuratury Generalnej z wnioskiem o udział w posiedzeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie indywidualnej prokuratora wykonującego czynności służbowe w tej prokuraturze, jeżeli sprawa jest szczególnie zawiła.

1) zapewnienia bezpieczeństwa zdrowia i życia ludzi;

2) ochrony bezpieczeństwa i higieny pracy;

3) ochrony środowiska naturalnego;

4) ochrony zwierząt;

5) ochrony danych osobowych;

6) ochrony dziedzictwa narodowego;

7) ochrony interesów i praw konsumentów;

8) wyciągnięcia konsekwencji w stosunku do pracownika naruszającego obowiązki służbowe;

9) pociągnięcia pracownika winnego powstania szkody do odpowiedzialności materialnej;

10) przeciwdziałania demoralizacji nieletniego lub przemocy w rodzinie;

11) zobowiązania osoby uzależnionej do poddania się leczeniu odwykowemu.

2. Jeżeli ustawa uzależnia wszczęcie przez właściwy organ postępowania, o którym mowa w ust. 1, od złożenia wniosku, prokurator, przekazując sprawę, składa wniosek lub zwraca się do uprawnionego organu o jego złożenie, wnosząc jednocześnie o poinformowanie go o sposobie załatwienia sprawy.

1) w uzasadnionych przypadkach, z własnej inicjatywy składa organom samorządowym informację o stanie zagrożenia przestępczością i istnieniu warunków do naruszeń prawa, a w razie potrzeby przedstawia wnioski o wydanie przepisów porządkowych na podstawie art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn. zm.²¹⁾);

2) uczestniczy w pracach komisji bezpieczeństwa i porządku na podstawie art. 38a ust. 6 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592, z późn. zm.²²⁾);

3) kieruje z własnej inicjatywy do organów państwowych i organizacji społecznych informacje o stanie zagrożenia przestępczością i innymi naruszeniami prawa wraz z odpowiednimi wnioskami;

4) podejmuje inne działania zmierzające do tworzenia prawnych i organizacyjnych warunków przeciwdziałania naruszeniom prawa.

Minister Sprawiedliwości: K. Kwiatkowski

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 4, Nr 26, poz. 156 i 157, Nr 56, poz. 459, Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474, Nr 219, poz. 1706 i Nr 223, poz. 1777.

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 149, poz. 1078, Nr 218, poz. 1592 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 25, poz. 162, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056 oraz z 2009 r. Nr 178, poz. 1375.

³⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188, z 2004 r. Nr 51, poz. 514, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 240, poz. 2405 i Nr 264, poz. 2641, z 2005 r. Nr 10, poz. 70, Nr 48, poz. 461, Nr 77, poz. 680, Nr 96, poz. 821, Nr 141, poz. 1181, Nr 143, poz. 1203, Nr 163, poz. 1363, Nr 169, poz. 1416 i Nr 178, poz. 1479, z 2006 r. Nr 15, poz. 118, Nr 66, poz. 467, Nr 95, poz. 659, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 141, poz. 1009 i 1013, Nr 167, poz. 1192 i Nr 226, poz. 1647 i 1648, z 2007 r. Nr 20, poz. 116, Nr 64, poz. 432, Nr 80, poz. 539, Nr 89, poz. 589, Nr 99, poz. 664, Nr 112, poz. 766, Nr 123, poz. 849 i Nr 128, poz. 903, z 2008 r. Nr 27, poz. 162, Nr 100, poz. 648, Nr 107, poz. 686, Nr 123, poz. 802, Nr 182, poz. 1133, Nr 208, poz. 1308, Nr 214, poz. 1344, Nr 225, poz. 1485, Nr 234, poz. 1571 i Nr 237, poz. 1651, z 2009 r. Nr 8, poz. 39, Nr 20, poz. 104, Nr 28, poz. 171, Nr 68, poz. 585, Nr 85, poz. 716, Nr 127, poz. 1051, Nr 144, poz. 1178, Nr 168, poz. 1323, Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474 i Nr 206, poz. 1589 oraz z 2010 r. Nr 7, poz. 46.

⁴⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 64, poz. 432, Nr 83, poz. 561, Nr 85, poz. 571 i Nr 140, poz. 983 oraz z 2009 r. Nr 178, poz. 1375.

⁵⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1787, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052, z 2003 r. Nr 188, poz. 1838 i Nr 228, poz. 2256, z 2004 r. Nr 34, poz. 304, Nr 130, poz. 1376, Nr 185, poz. 1907 i Nr 273, poz. 2702 i 2703, z 2005 r. Nr 13, poz. 98, Nr 131, poz. 1102, Nr 167, poz. 1398, Nr 169, poz. 1410, 1413 i 1417, Nr 178, poz. 1479 i Nr 249, poz. 2104, z 2006 r. Nr 144, poz. 1044 i Nr 218, poz. 1592, z 2007 r. Nr 25, poz. 162, Nr 64, poz. 433, Nr 73, poz. 484, Nr 99, poz. 664, Nr 112, poz. 766, Nr 136, poz. 959, Nr 138, poz. 976, Nr 204, poz. 1482 i Nr 230, poz. 1698, z 2008 r. Nr 223, poz. 1457, Nr 228, poz. 1507 i Nr 234, poz. 1571 oraz z 2009 r. Nr 1, poz. 4, Nr 9, poz. 57, Nr 26, poz. 156 i 157, Nr 56, poz. 459, Nr 157, poz. 1241, Nr 178, poz. 1375, Nr 219, poz. 1706 i Nr 223, poz. 1777.

⁶⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 83, poz. 561, Nr 85, poz. 571, Nr 115, poz. 789, Nr 165, poz. 1171 i Nr 176, poz. 1242 oraz z 2009 r. Nr 178, poz. 1375.

⁷⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 171, poz. 1058, Nr 220, poz. 1420 i Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 19, poz. 101, Nr 65, poz. 545, Nr 91, poz. 742, Nr 157, poz. 1241, Nr 206, poz. 1591, Nr 219, poz. 1706 i Nr 223, poz. 1778.

⁸⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 277, poz. 2742, z 2005 r. Nr 180, poz. 1496, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 107, poz. 732 i Nr 176, poz. 1242, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056, Nr 180, poz. 1109, Nr 206, poz. 1288, Nr 208, poz. 1308 i Nr 223, poz. 1458 oraz z 2009 r. Nr 22, poz. 120, Nr 97, poz. 801, Nr 161, poz. 1278, Nr 190, poz. 1474 i Nr 219, poz. 1706.

⁹⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935 i Nr 228, poz. 2255, z 2004 r. Nr 25, poz. 219, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889 i Nr 243, poz. 2426, z 2005 r. Nr 86, poz. 732, Nr 90, poz. 757, Nr 132, poz. 1109, Nr 163, poz. 1363, Nr 178, poz. 1479 i Nr 180, poz. 1493, z 2006 r. Nr 190, poz. 1409, Nr 218, poz. 1592 i Nr 226, poz. 1648, z 2007 r. Nr 89, poz. 589, Nr 123, poz. 850, Nr 124, poz. 859 i Nr 192, poz. 1378, z 2008 r. Nr 90, poz. 560, Nr 122, poz. 782, Nr 171, poz. 1056, Nr 173, poz. 1080 i Nr 214, poz. 1344, z 2009 r. Nr 62, poz. 504, Nr 63, poz. 533, Nr 166, poz. 1317, Nr 168, poz. 1323, Nr 190, poz. 1474, Nr 201, poz. 1540 i Nr 206, poz. 1589 oraz z 2010 r. Nr 7, poz. 46 i Nr 40, poz. 227 i 229.

¹⁰⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 766, z 2008 r. Nr 66, poz. 410, Nr 215, poz. 1355 i Nr 237, poz. 1651 oraz z 2009 r. Nr 3, poz. 11, Nr 8, poz. 39, Nr 157, poz. 1241, Nr 168, poz. 1323, Nr 201, poz. 1540 i Nr 206, poz. 1589.

¹¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 21, poz. 125 i Nr 181, poz. 1287 oraz z 2008 r. Nr 182, poz. 1121, Nr 195, poz. 1198, Nr 220, poz. 1431 i Nr 234, poz. 1571.

¹²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 144, poz. 1043, z 2007 r. Nr 21, poz. 125, z 2008 r. Nr 70, poz. 416, Nr 171, poz. 1056, Nr 195, poz. 1198 i Nr 220, poz. 1414 oraz z 2009 r. Nr 22, poz. 120, Nr 39, poz. 306, Nr 69, poz. 595 i Nr 223, poz. 1777.

¹³⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750, z 2004 r. Nr 93, poz. 889, Nr 210, poz. 2135, Nr 240, poz. 2405, Nr 243, poz. 2426 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 163, poz. 1363 i Nr 178, poz. 1479, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i Nr 226, poz. 1648, z 2007 r. Nr 123, poz. 849, z 2008 r. Nr 96, poz. 620 i Nr 214, poz. 1344, z 2009 r. Nr 8, poz. 39, Nr 22, poz. 119, Nr 62, poz. 504, Nr 98, poz. 817, Nr 108, poz. 911, Nr 115, poz. 963, Nr 190, poz. 1475, Nr 201, poz. 1540 i Nr 206, poz. 1589 oraz z 2010 r. Nr 34, poz. 191 i Nr 40, poz. 227.

¹⁴⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 120, poz. 818 i Nr 165, poz. 1170, z 2008 r. Nr 70, poz. 416, Nr 180, poz. 1112, Nr 216, poz. 1367, Nr 227, poz. 1505 i Nr 234, poz. 1570 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 31, poz. 206 i Nr 95, poz. 790.

¹⁵⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 93, poz. 889, Nr 191, poz. 1956 i Nr 243, poz. 2442, z 2005 r. Nr 157, poz. 1316, Nr 178, poz. 1479, Nr 180, poz. 1492 i Nr 183, poz. 1538, z 2006 r. Nr 120, poz. 826, z 2007 r. Nr 75, poz. 492 i Nr 166, poz. 1172, z 2008 r. Nr 214, poz. 1344 oraz z 2009 r. Nr 20, poz. 106, Nr 62, poz. 504, Nr 166, poz. 1317 i Nr 201, poz. 1540.

¹⁶⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139, poz. 1323, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2255, z 2004 r. Nr 9, poz. 75, Nr 11, poz. 101, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 871, Nr 93, poz. 891, Nr 121, poz. 1264, Nr 162, poz. 1691, Nr 169, poz. 1783, Nr 172, poz. 1804, Nr 204, poz. 2091, Nr 210, poz. 2135, Nr 236, poz. 2356 i Nr 237, poz. 2384, z 2005 r. Nr 13, poz. 98, Nr 22, poz. 185, Nr 86, poz. 732, Nr 122, poz. 1024, Nr 143, poz. 1199, Nr 150, poz. 1239, Nr 167, poz. 1398, Nr 169, poz. 1413 i 1417, Nr 172, poz. 1438, Nr 178, poz. 1478, Nr 183, poz. 1538, Nr 264, poz. 2205 i Nr 267, poz. 2258, z 2006 r. Nr 12, poz. 66, Nr 66, poz. 466, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 186, poz. 1379, Nr 208, poz. 1537 i 1540, Nr 226, poz. 1656 i Nr 235, poz. 1699, z 2007 r. Nr 7, poz. 58, Nr 47, poz. 319, Nr 50, poz. 331, Nr 99, poz. 662, Nr 106, poz. 731, Nr 112, poz. 766 i 769, Nr 115, poz. 794, Nr 121, poz. 831, Nr 123, poz. 849, Nr 176, poz. 1243, Nr 181, poz. 1287, Nr 192, poz. 1378 i Nr 247, poz. 1845, z 2008 r. Nr 59, poz. 367, Nr 96, poz. 609 i 619, Nr 110, poz. 706, Nr 116, poz. 731, Nr 119, poz. 772, Nr 120, poz. 779, Nr 122, poz. 796, Nr 171, poz. 1056, Nr 220, poz. 1431, Nr 228, poz. 1507, Nr 231, poz. 1547 i Nr 234, poz. 1571, z 2009 r. Nr 26, poz. 156, Nr 67, poz. 571, Nr 69, poz. 592 i 593, Nr 131, poz. 1075, Nr 179, poz. 1395 i Nr 216, poz. 1676 oraz z 2010 r. Nr 3, poz. 13, Nr 7, poz. 45 i Nr 40, poz. 229.

¹⁷⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151, z 2004 r. Nr 91, poz. 870, Nr 96, poz. 959, Nr 162, poz. 1692, Nr 172, poz. 1804 i Nr 281, poz. 2783, z 2005 r. Nr 48, poz. 462, Nr 157, poz. 1316 i Nr 172, poz. 1438, z 2006 r. Nr 133, poz. 935 i Nr 164, poz. 1166, z 2007 r. Nr 80, poz. 538, Nr 82, poz. 557 i Nr 181, poz. 1287, z 2008 r. Nr 116, poz. 731, Nr 163, poz. 1012, Nr 220, poz. 1425 i 1431 i Nr 228, poz. 1506, z 2009 r. Nr 42, poz. 341, Nr 79, poz. 662 i Nr 131, poz. 1075 oraz z 2010 r. Nr 40, poz. 222.

¹⁸⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 25, poz. 219, z 2006 r. Nr 157, poz. 1119, z 2008 r. Nr 234, poz. 1571 oraz z 2009 r. Nr 56, poz. 459, Nr 157, poz. 1241, Nr 178, poz. 1375 i Nr 219, poz. 1706.

¹⁹⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 162, poz. 1692, z 2005 r. Nr 94, poz. 788, Nr 169, poz. 1417, Nr 250, poz. 2118 i Nr 264, poz. 2205, z 2006 r. Nr 38, poz. 268, Nr 208, poz. 1536 i Nr 217, poz. 1590, z 2007 r. Nr 120, poz. 818, Nr 121, poz. 831 i Nr 221, poz. 1650, z 2008 r. Nr 190, poz. 1171 i Nr 216, poz. 1367, z 2009 r. Nr 53, poz. 433, Nr 144, poz. 1179, Nr 178, poz. 1375, Nr 216, poz. 1676 i Nr 221, poz. 1736 oraz z 2010 r. Nr 36, poz. 196.

²⁰⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660, z 2004 r. Nr 162, poz. 1692, z 2005 r. Nr 64, poz. 565, Nr 78, poz. 682 i Nr 181, poz. 1524, z 2008 r. Nr 229, poz. 1539, z 2009 r. Nr 195, poz. 1501 i Nr 216, poz. 1676 oraz z 2010 r. Nr 40, poz. 230.

²¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568, z 2004 r. Nr 102, poz. 1055, Nr 116, poz. 1203 i Nr 167, poz. 1759, z 2005 r. Nr 172, poz. 1441 i Nr 175, poz. 1457, z 2006 r. Nr 17, poz. 128 i Nr 181, poz. 1337, z 2007 r. Nr 48, poz. 327, Nr 138, poz. 974 i Nr 173, poz. 1218, z 2008 r. Nr 180, poz. 1111 i Nr 223, poz. 1458, z 2009 r. Nr 52, poz. 420 i Nr 157, poz. 1241 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 142 i 146 i Nr 40, poz. 230.

²²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1688 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568, z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i Nr 167, poz. 1759, z 2007 r. Nr 173, poz. 1218, z 2008 r. Nr 180, poz. 1111 i Nr 223, poz. 1458, z 2009 r. Nr 92, poz. 753 i Nr 157, poz. 1241 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 142 i 146 i Nr 40, poz. 230.

²³⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 sierpnia 2007 r. – Regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury (Dz. U. Nr 169, poz. 1189, z 2008 r. Nr 58, poz. 354 i Nr 235, poz. 1608 oraz z 2009 r. Nr 160, poz. 1272 i Nr 201, poz. 1546), które traci moc z dniem 31 marca 2010 r. w związku z wejściem w życie art. 1 pkt 17 lit. a ustawy z dnia 9 października 2009 r. o zmianie ustawy o prokuraturze oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 178, poz. 1375 i Nr 219, poz. 1706).