Dziennik Ustaw - rok 2010 nr 45 poz. 259

Na podstawie art. 94 ust. 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. Nr 104, poz. 708, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

1) ustawa – ustawę z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym;

2) CBA – Centralne Biuro Antykorupcyjne;

3) Szef CBA – Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego;

4) funkcjonariusz – funkcjonariusza CBA;

5) właściwy przełożony – przełożonego właściwego w sprawach:

a) podróży służbowych na obszarze kraju – kierownika jednostki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełni służbę, albo upoważnionego przez niego funkcjonariusza,

b) podróży służbowych za granicą – Szefa CBA albo upoważnionego przez niego zastępcę Szefa CBA.

2. Jeżeli podróż służbowa na obszarze kraju trwa:

1) nie dłużej niż dobę i wynosi:

a) mniej niż 8 godzin – dieta nie przysługuje,

b) od 8 do 12 godzin – przysługuje 1/2 diety,

c) ponad 12 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości;

2) dłużej niż dobę, za każdą dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, a za niepełną, ale rozpoczętą dobę:

a) do 8 godzin – przysługuje 1/2 diety,

b) ponad 8 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości.

2. Funkcjonariuszowi odbywającemu, za zgodą właściwego przełożonego, przejazd w podróży służbowej na obszarze kraju pojazdem prywatnym przysługuje zwrot kosztów przejazdu według stawek za 1 km przebiegu, określonych na podstawie przepisów, o których mowa w § 2 ust. 1.

2. Funkcjonariuszowi, któremu w czasie odbywania podróży służbowej na obszarze kraju nie zapewniono bezpłatnego noclegu albo który nie przedstawił rachunku za pobyt w hotelu lub kwaterze prywatnej, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150 % diety, o której mowa w § 2 ust. 1.

2. Fakt zapewnienia funkcjonariuszowi odbywającemu podróż służbową na obszarze kraju bezpłatnego noclegu albo nieodpłatnego wyżywienia potwierdza właściwy przełożony w jednostce organizacyjnej zapewniającej te świadczenia lub funkcjonariusz oświadczeniem złożonym na poleceniu wyjazdu służbowego.

3. Należności z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju wypłaca się w terminie 14 dni od dnia przedstawienia przez funkcjonariusza, zatwierdzonych przez właściwego przełożonego, rachunków, biletów lub innych dokumentów potwierdzających wysokość niezbędnych poniesionych kosztów.

4. Jeżeli uzyskanie rachunków, biletów lub innych dokumentów nie byto możliwe, funkcjonariusz jest obowiązany złożyć pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.

2. Jeżeli podróż służbowa za granicą trwa:

1) nie dłużej niż dobę i wynosi:

a) do 8 godzin – przysługuje 1/3 diety,

b) ponad 8 do 12 godzin – przysługuje 1/2 diety,

c) ponad 12 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości;

2) dłużej niż dobę:

a) za każdą pełną dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości,

b) za niepełną, ale rozpoczętą dobę – przysługuje dieta w wysokości, o której mowa w pkt 1.

3. Funkcjonariuszowi, który otrzymuje za granicą bezpłatne wyżywienie lub gdy wyżywienie jest opłacone w cenie karty okrętowej lub promowej, przysługuje 25 % diety ustalonej zgodnie z ust. 2.

4. Funkcjonariuszowi, który otrzymuje za granicą częściowe wyżywienie, przysługuje odpowiednio na:

1) śniadanie – 15 % diety;

2) obiad – 30 % diety;

3) kolację – 30 % diety.

5. Funkcjonariuszowi, który za granicą otrzymuje ekwiwalent pieniężny na wyżywienie, dieta nie przysługuje. Jeżeli jednak ekwiwalent jest niższy od diety, funkcjonariuszowi przysługuje wyrównanie do wysokości należnej diety.

2. W uzasadnionych przypadkach właściwy przełożony może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1.

3. W przypadkach uzasadnionych charakterem wykonywanych czynności służbowych właściwy przełożony może wyrazić zgodę na niekorzystanie przez funkcjonariusza z noclegu i przyznać ryczałt w wysokości 25 % limitu, o którym mowa w ust. 1.

2. Należności z tytułu podróży służbowej za granicą wypłaca się w terminie 14 dni od dnia przedstawienia przez funkcjonariusza, zatwierdzonych przez właściwego przełożonego, rachunków, biletów lub innych dokumentów potwierdzających wysokość niezbędnych poniesionych kosztów.

3. Jeżeli uzyskanie rachunków, biletów lub innych dokumentów nie było możliwe, funkcjonariusz jest obowiązany złożyć pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.

2. Wysokość kosztów ustala się z uwzględnieniem ceny biletu za przejazd publicznym środkiem transportu na podstawie tabeli przewoźnika i najkrótszej odległości między dotychczasowym miejscem zamieszkania a miejscowością przeniesienia.

1) 200 % uposażenia – jeżeli funkcjonariusz przesiedli się z członkami rodziny, o których mowa w art. 101 ust. 2 ustawy;

2) 50 % uposażenia – jeżeli funkcjonariusz jest samotny.

Prezes Rady Ministrów: D. Tusk

¹⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 158, poz. 1122 i Nr 218, poz. 1592, z 2007 r. Nr 25, poz. 162, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 85, poz. 716, Nr 105, poz. 880 i Nr 157, poz. 1241.