Dziennik Ustaw - rok 2009 nr 223 poz. 1782

Na podstawie art. 79 ustawy z dnia 9 października 2009 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz. U. Nr 190, poz. 1474) zarządza się, co następuje:

1) sposób wykonywania kar i środków dyscyplinarnych;

2) warunki tworzenia pomieszczeń, w których przebywają ukarani karą aresztu izolacyjnego podczas odbywania tej kary, oraz warunki, jakim powinny one odpowiadać.

1) ustawie – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 9 października 2009 r. o dyscyplinie wojskowej;

2) ukaranym – należy przez to rozumieć żołnierza, któremu prawomocnie wymierzono karę dyscyplinarną lub wobec którego prawomocnie zastosowano środek dyscyplinarny, łącznie z warunkowym zawieszeniem ich wykonania.

1) karą dyscyplinarną odwołania z zajmowanego stanowiska służbowego albo usunięcia ze służby kandydackiej, służby przygotowawczej lub okresowej służby wojskowej – podstawą do wydania przez organ wojskowy decyzji w tej sprawie jest odpis karty ukarania żołnierza, który przesyła się odpowiednio do organu wojskowego uprawnionego do zwolnienia z tego stanowiska służbowego albo do zwolnienia z tej służby wojskowej;

2) karą dyscyplinarną usunięcia z zawodowej służby wojskowej – podstawą do stwierdzenia w rozkazie personalnym faktu zwolnienia z tej służby jest odpis karty ukarania żołnierza, przesłany do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę wojskową;

3) karą pieniężną lub środkiem dyscyplinarnym – podstawą umieszczenia w rozkazie lub decyzji zarządzenia wykonania ukarania jest odpis karty ukarania żołnierza, przesłany do właściwego organu wojskowego uprawnionego do wydania rozkazu lub decyzji, o ile takiego uprawnienia nie ma organ orzekający w pierwszej instancji.

2. W przypadku wydania w postępowaniu dyscyplinarnym w trybie zwykłym prawomocnego orzeczenia o ukaraniu podstawą do wydania decyzji organu wojskowego o zwolnieniu ukaranego odpowiednio z zajmowanego stanowiska służbowego albo ze służby wojskowej oraz do wydania rozkazu personalnego stwierdzającego fakt zwolnienia z zawodowej służby wojskowej albo umieszczenia w rozkazie lub decyzji zarządzenia wykonania ukarania – jest odpis prawomocnego orzeczenia o ukaraniu przesłany odpowiednio do organu wojskowego uprawnionego do zwolnienia z zajmowanego stanowiska służbowego albo do właściwego organu wojskowego uprawnionego do wydania tego rozkazu lub decyzji, o ile takiego uprawnienia nie ma organ orzekający w pierwszej instancji.

2. Organ wojskowy po wydaniu decyzji o zwolnieniu ukaranego żołnierza z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego, jeżeli nie jest organem orzekającym w pierwszej instancji, niezwłocznie przesyła temu organowi odpis decyzji.

2. Wykonując karę usunięcia z zawodowej służby wojskowej, organ wojskowy właściwy do wydania rozkazu personalnego stwierdzającego fakt zwolnienia danego żołnierza z zawodowej służby wojskowej niezwłocznie wydaje taki rozkaz.

3. Jeżeli organ wojskowy, o którym mowa w ust. 2, nie jest organem orzekającym w pierwszej instancji, niezwłocznie przesyła temu organowi odpis rozkazu personalnego stwierdzającego fakt zwolnienia danego żołnierza ze służby wojskowej.

1) jest właściwy do umieszczenia zarządzenia wykonania tej kary w rozkazie lub decyzji – umieszcza w tym rozkazie lub decyzji również zarządzenie wykonania środka dyscyplinarnego zastosowanego wraz z karą;

2) nie jest właściwy do wydania decyzji o zwolnieniu ukaranego żołnierza z zajmowanego stanowiska służbowego albo ze służby wojskowej – zarządzenie wykonania środka dyscyplinarnego zastosowanego wraz z karą odwołania z zajmowanego stanowiska służbowego umieszcza w wydanym przez siebie rozkazie lub decyzji; decyzję o zwolnieniu ukaranego żołnierza z zajmowanego stanowiska albo ze służby wojskowej wydaje uprawniony organ wojskowy, a następnie przesyła jej odpis organowi orzekającemu w pierwszej instancji;

3) nie jest właściwy do stwierdzenia faktu zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej – zarządzenie wykonania środka dyscyplinarnego orzeczonego wraz z karą usunięcia z zawodowej służby wojskowej umieszcza w rozkazie lub decyzji przełożony dyscyplinarny zajmujący stanowisko służbowe dowódcy jednostki wojskowej, w której ukarany pełni służbę wojskową.

2. Przeproszenie polega na skierowaniu do pokrzywdzonego słowa „przepraszam” w obecności bezpośredniego przełożonego ukaranego lub bezpośredniego przełożonego pokrzywdzonego.

3. Jeżeli wykonanie środka dyscyplinarnego, o którym mowa w ust. 1, nie jest możliwe w warunkach określonych w ust. 2, ukarany może przeprosić pokrzywdzonego w formie pisemnej.

1) rodzaj dodatkowych zadań służbowych do wykonania, z uwzględnieniem ich użyteczności dla jednostki wojskowej lub instytucji cywilnej;

2) okres wykonywania dodatkowych zadań służbowych liczony w dniach, przy czym ostatni dzień jest terminem wykonania tych zadań;

3) miejsce, w którym mają być wykonywane dodatkowe zadania służbowe;

4) godziny w czasie wolnym od zajęć służbowych, w których mają być wykonywane te zadania, z uwzględnieniem normy czasu przeznaczonego na odpoczynek, określonej w przepisach o czasie służby żołnierzy.

2. Wykonywanie środka dyscyplinarnego, o którym mowa w ust. 1, może odbywać się nieprzerwanie bez względu na dni wolne od zajęć służbowych.

3. Do zarządzenia wykonywania warunkowo zawieszonego środka dyscyplinarnego zobowiązania do wykonania dodatkowych zadań służbowych stosuje się odpowiednio przepis ust. 1.

1) uiszczenia na rzecz pokrzywdzonego określonej kwoty pieniężnej odpowiadającej wartości wyrządzonej szkody;

2) wykonania takich czynności, które spowodują przywrócenie stanu sprzed wyrządzenia szkody.

2. Wykonując środek dyscyplinarny, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, organ orzekający w pierwszej instancji przesyła organowi finansowemu uprawnionemu do dokonywania potrąceń z uposażeń żołnierzy odpis rozkazu lub decyzji, w których zarządzono wykonanie tego środka, w tym z rozłożeniem na raty:

1) niezwłocznie, z zastrzeżeniem pkt 2;

2) jeżeli wykonanie tego środka zostało odroczone albo przerwane – po zarządzeniu wykonania tego środka.

3. Wykonanie środka dyscyplinarnego, o którym mowa w ust. 1, może odbywać się bez nadzoru.

1) rodzaj i termin odprawy lub zbiórki, podczas której ma zostać odczytana informacja o ukaraniu;

2) grupę osób, w obecności których informacja ta ma być odczytana;

3) rodzaj analiz lub ocen dyscypliny wojskowej, w których może być wykorzystana informacja o ukaraniu, z uwzględnieniem szczebla organizacyjnego organu kierowania lub dowodzenia dokonującego analiz lub ocen oraz okresu, za który są one prowadzone.

2. Informacje o ukaraniu podawane do wiadomości innych osób obejmują:

1) stopień wojskowy, imię i nazwisko ukaranego;

2) rodzaj popełnionego przewinienia dyscyplinarnego;

3) określenie ukarania, ze wskazaniem rodzaju i wymiaru orzeczonej kary dyscyplinarnej lub liczby i wymiaru zastosowanych środków dyscyplinarnych.

3. Grupę osób, o której mowa w ust. 1 pkt 2, mogą stanowić żołnierze o tym samym co ukarany stopniu wojskowym lub wyższym, jak również przełożeni ukaranego niebędący żołnierzami.

1) karą pieniężną lub środkiem dyscyplinarnym zobowiązania do naprawienia szkody – odpis karty ukarania żołnierza albo prawomocnego orzeczenia o ukaraniu przesyła się niezwłocznie dowódcy jednostki wojskowej albo kierownikowi instytucji cywilnej, na której zaopatrzeniu finansowym w kraju żołnierz pozostaje, oraz organowi, który żołnierza wyznaczył lub skierował do służby poza granicami państwa;

2) karą odwołania z zajmowanego stanowiska służbowego – odpis karty ukarania żołnierza albo prawomocnego orzeczenia o ukaraniu przesyła się niezwłocznie organowi wojskowemu uprawnionemu do zwolnienia danego żołnierza ze stanowiska służbowego oraz organowi, który żołnierza wyznaczył lub skierował do służby poza granicami państwa, jak również do dowódcy jednostki wojskowej albo kierownika instytucji cywilnej w kraju, w której żołnierz skierowany do służby poza granicami państwa zajmuje stanowisko służbowe;

3) karą usunięcia ze służby okresowej albo z zawodowej służby wojskowej – odpis karty ukarania żołnierza albo prawomocnego orzeczenia o ukaraniu przesyła się niezwłocznie:

a) organowi wojskowemu wydającemu decyzję o zwolnieniu żołnierza ze służby wojskowej albo organowi wojskowemu stwierdzającemu w rozkazie personalnym fakt zwolnienia żołnierza zawodowego ze służby wojskowej,

b) dowódcy jednostki wojskowej albo kierownikowi instytucji cywilnej w kraju, w której żołnierz skierowany do służby poza granicami państwa zajmuje stanowisko służbowe,

c) organowi posiadającemu uprawnienia do wyznaczania lub kierowania żołnierza do służby poza granicami państwa;

4) środkiem dyscyplinarnym pozbawienia prawa do noszenia odznaki honorowej lub odznaki tytułu honorowego oraz udziału w uroczystościach wojskowych i państwowych z udziałem wojska, jeżeli tym tytułem lub odznaką żołnierz był wyróżniony podczas pełnienia służby wojskowej w kraju, jak również innymi karami lub środkami dyscyplinarnymi niewymienionymi w pkt 1–3 – odpis karty ukarania żołnierza albo prawomocnego orzeczenia o ukaraniu przesyła się niezwłocznie dowódcy jednostki wojskowej albo kierownikowi instytucji cywilnej w kraju, w której żołnierz skierowany do służby poza granicami państwa zajmuje stanowisko służbowe, oraz organowi wojskowemu, który żołnierza wyznaczył lub skierował do tej służby.

1) kieruje ukaranego na badania lekarskie stwierdzające istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do odbycia przez niego tej kary lub ich brak;

2) ustala, w porozumieniu z komendantem izby zatrzymań, termin stawienia się ukaranego do odbycia kary;

3) umieszcza w rozkazie lub decyzji zarządzenie wykonania tej kary oraz określa termin i miejsce jej odbywania;

4) wystawia ukaranemu skierowanie do właściwej terytorialnie jednostki Żandarmerii Wojskowej lub innej jednostki wojskowej, w której znajduje się izba zatrzymań, jeżeli nie jest to macierzysta jednostka wojskowa tego żołnierza;

5) przesyła komendantowi izby zatrzymań kopie dokumentów stanowiących podstawę przyjęcia do izby zatrzymań:

a) odpis prawomocnego orzeczenia sądu wojskowego o ukaraniu i zarządzenie wykonania kary dyscyplinarnej aresztu izolacyjnego,

b) zaświadczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań zdrowotnych do odbycia przez ukaranego kary dyscyplinarnej aresztu izolacyjnego, wydane nie wcześniej niż dwadzieścia cztery godziny przed terminem stawienia się ukaranego do izby zatrzymań;

6) w razie potrzeby zapewnia doprowadzenie ukaranego do izby zatrzymań przez wojskowy organ porządkowy lub zwraca się w tej sprawie do właściwej terytorialnie jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej.

2. Jeżeli w wyniku przeprowadzonych badań lekarskich zostaną stwierdzone przeciwwskazania zdrowotne do odbycia przez ukaranego kary aresztu izolacyjnego, dowódca jednostki wojskowej odstępuje od czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2–6, i powiadamia o tym sąd wojskowy.

3. Jeżeli wyniki badań, o których mowa w ust. 2, wskazują na przejściowy charakter przeciwwskazań zdrowotnych do odbycia przez ukaranego kary aresztu izolacyjnego, dowódca jednostki wojskowej, po ustaniu tych przeciwwskazań, ponownie kieruje ukaranego na badania lekarskie.

1) nie otrzymał dokumentów, o których mowa w § 15 ust. 1 pkt 5;

2) ukarany nie ma żadnego dokumentu, na podstawie którego ustala się tożsamość, albo jeżeli co do tożsamości ukaranego istnieją uzasadnione wątpliwości wynikające z:

a) uszkodzenia dokumentu posiadanego przez ukaranego,

b) niezgodności między dokumentami a informacjami uzyskanymi od ukaranego.

2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli do izby zatrzymań zostanie przekazane pismo dowódcy jednostki wojskowej albo kierownika instytucji cywilnej stwierdzające tożsamość ukaranego, a w przypadku gdy ukarany nie ma dokumentów – także aktualna fotografia ukaranego.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, ukaranego kieruje się do jednostki wojskowej albo instytucji cywilnej, w której pełni służbę wojskową, i natychmiast zawiadamia dowódcę tej jednostki albo kierownika tej instytucji.

1) powiadamia o tym właściwy wojskowy sąd garnizonowy;

2) poleca doprowadzenie ukaranego do izby zatrzymań przez wojskowy organ porządkowy lub zwraca się w tej sprawie do właściwej terytorialnie jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej.

2. W jednym pomieszczeniu osadza się żołnierzy pełniących służbę wojskową tego samego rodzaju, tego samego korpusu kadry zawodowej i tej samej płci.

3. W pomieszczeniu jednoosobowym lub wieloosobowym należy umieścić ukaranego, gdy wynika to z zaleceń lekarza lub psychologa.

2. Odwiedziny, o których mowa w ust. 1, mogą:

1) odbywać się jeden raz w ciągu doby;

2) trwać nie dłużej niż sześćdziesiąt minut, przy czym za zezwoleniem komendanta lub profosa izby zatrzymań mogą być one przedłużone;

3) odbywać się nie więcej niż z dwiema osobami jednocześnie.

3. W uzasadnionych przypadkach komendant lub profos izby zatrzymań może zezwolić na zwiększenie liczby odwiedzin w ciągu doby lub na większą liczbę osób odwiedzających.

4. Na polecenie komendanta izby zatrzymań odwiedziny odbywają się w obecności profosa, w sposób umożliwiający bezpośredni kontakt ukaranego z osobą odwiedzającą.

5. Profos izby zatrzymań informuje osoby odwiedzające o sposobie odbywania odwiedzin.

6. W razie naruszenia przez ukaranego lub osobę odwiedzającą ustalonego sposobu odbywania odwiedzin mogą być one przerwane lub zakończone przez komendanta lub profosa izby zatrzymań przed wyznaczonym na nie czasem.

2. Ukaranemu wydaje się:

1) ubranie robocze – jeżeli uzasadniają to prace przez niego wykonywane lub względy higieny;

2) na noc piżamę, materac, koc, prześcieradło i poduszkę z poszewką, a gdy temperatura w celi wynosi poniżej +18 °C – dodatkowy koc;

3) bieliznę odpowiednią do pory roku;

4) środki do utrzymania higieny osobistej, jeżeli ukarany ich nie ma.

2. W razie naruszenia przez ukaranego ustalonego sposobu odbywania spaceru spacer może być zakończony przez komendanta lub profosa izby zatrzymań przed czasem.

2. Rodzaj zadań, o których mowa w ust. 1, oraz miejsce i czas ich wykonywania przez ukaranego w danym dniu stwierdza się w książce meldunków prowadzonej przez komendanta lub profosa izby zatrzymań.

1) Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej – w jednostkach organizacyjnych Żandarmerii Wojskowej,

2) Dowódca Operacyjny Sił Zbrojnych – w jednostkach wojskowych poza granicami państwa, w porozumieniu z Komendantem Głównym Żandarmerii Wojskowej

– w uzgodnieniu z dyrektorem komórki organizacyjnej resortu obrony narodowej właściwej do spraw dyscypliny wojskowej.

2. O utworzeniu i likwidacji pomieszczenia izby zatrzymań, w którym przebywają ukarani karą aresztu izolacyjnego, organ, o którym mowa w ust. 1, zawiadamia niezwłocznie właściwych miejscowo: prezesa wojskowego sądu garnizonowego i wojskowego prokuratora garnizonowego.

1) warunków wydzielania, wyposażenia i lokalizacji pomieszczeń, w których przebywają ukarani karą aresztu izolacyjnego, oraz warunków, jakim powinny odpowiadać te pomieszczenia, stosuje się odpowiednio przepisy o izbach zatrzymań;

2) warunków i sposobu prowadzenia oraz zasad obiegu, okresu przechowywania, sposobu archiwizowania lub brakowania ewidencji i dokumentacji dotyczącej wykonywania ukarania, stosuje się odpowiednio przepisy o ewidencji i dokumentacji dyscyplinarnej.

2. W przypadku niemożliwości spełnienia warunków, o których mowa w ust. 1, dopuszcza się sprawowanie w pomieszczeniu dla osadzonych bezpośredniego nadzoru nad osadzonymi przez profosa izby zatrzymań.

Minister Obrony Narodowej: w z. S. J. Komorowski