Dziennik Ustaw - rok 2009 nr 107 poz. 892

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1, art. 15 ust. 3 oraz art. 20 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2008 r. Nr 133, poz. 849, z późn. zm.³⁾) zarządza się, co następuje:

1) wymagania specjalne, jakie powinny spełniać pochodzące z Republiki Portugalskiej, przemieszczane lub wprowadzane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

a) rośliny, inne niż owoce i nasiona, z rodzajów: Abies Mill., Cedrus Trew, Larix Mill., Picea A. Dietr., Pinus L., Pseudotsuga Carr. i Tsuga Carr., zwane dalej „roślinami podatnymi na porażenie przez węgorka sosnowca”,

b) drewno i oddzielona kora roślin iglastych (Coniferales), z wyjątkiem roślin z rodzaju Thuja L.;

2) rośliny podatne na porażenie przez węgorka sosnowca oraz drewno i korę, o których mowa w pkt 1 lit. b, pochodzące z Republiki Portugalskiej, przemieszczane lub wprowadzane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które powinny być zaopatrzone w paszport roślin i muszą zostać poddane kontroli zdrowotności;

3) sposoby oznakowania, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin, w które powinno być zaopatrzone pochodzące z Republiki Portugalskiej, przemieszczane lub wprowadzane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

a) drewno – łącznie z drewnem, które nie zachowało swojej naturalnie zaokrąglonej powierzchni – przeznaczone lub używane do unieruchamiania lub zabezpieczania ładunków,

b) opakowania drewniane w formie skrzyń, pudeł, klatek, bębnów lub innych podobnych opakowań, palet, palet skrzyniowych lub innych platform załadunkowych lub nadstawek do palet płaskich

– zwane dalej „drewnem opakowaniowym”;

4) metody zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się węgorka sosnowca, zwane dalej „metodami”.

1) poddaniu ich urzędowej kontroli i stwierdzeniu, że są one wolne od objawów porażenia przez węgorka sosnowca, oraz

2) stwierdzeniu braku objawów występowania węgorka sosnowca w miejscu ich produkcji oraz w jego bezpośrednim sąsiedztwie od rozpoczęcia ostatniego pełnego cyklu wegetacyjnego.

1) wiórów, kawałków, odpadów lub ścinków, uzyskanych w całości lub w części z roślin iglastych – zostały one:

a) poddane zabiegowi fumigacji zwalczającemu węgorka sosnowca przez podmiot upoważniony do przeprowadzania takich zabiegów na podstawie przepisów obowiązujących w Republice Portugalskiej,

b) zaopatrzone w paszport roślin wydany przez właściwy organ Republiki Portugalskiej albo podmiot upoważniony do wydawania paszportów roślin na podstawie przepisów obowiązujących w Republice Portugalskiej;

2) drewna opakowaniowego – zostało ono:

a) poddane jednemu z zabiegów określonych w załączniku I do Międzynarodowego Standardu w zakresie Środków Fitosanitarnych Nr 15⁴⁾ przez podmiot upoważniony do przeprowadzania takich zabiegów na podstawie przepisów obowiązujących w Republice Portugalskiej,

b) zaopatrzone w oznakowanie zgodnie z załącznikiem II do Międzynarodowego Standardu w zakresie Środków Fitosanitarnych Nr 15⁴⁾ przez podmiot upoważniony do nadawania takich oznakowań na podstawie przepisów obowiązujących w Republice Portugalskiej;

3) innej niż określona w pkt 1 i 2, łącznie z drewnem, które nie zachowało swojej naturalnie zaokrąglonej powierzchni – zostały one:

a) poddane obróbce termicznej – w czasie której osiągnięto, co najmniej przez 30 minut, minimalną temperaturę rdzenia wynoszącą 56 °C – przez podmiot upoważniony do przeprowadzania takich zabiegów na podstawie przepisów obowiązujących w Republice Portugalskiej,

b) zaopatrzone w paszport roślin wydany przez właściwy organ Republiki Portugalskiej albo podmiot upoważniony do wydawania takich paszportów roślin na podstawie przepisów obowiązujących w Republice Portugalskiej.

1) rośliny podatne na porażenie przez węgorka sosnowca nie spełniają wymagań określonych w § 2, nakazuje zastosowanie jednej z następujących metod:

a) przemieszczenie ich do miejsca pochodzenia na terytorium Republiki Portugalskiej,

b) ich zniszczenie;

2) drewno lub kora, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. b, w postaci:

a) wiórów, kawałków, odpadów lub ścinków, uzyskanych w całości lub w części z roślin iglastych, nie spełniają wymagań określonych w § 3 pkt 1, nakazuje zastosowanie jednej z następujących metod:

– przemieszczenie ich do miejsca pochodzenia na terytorium Republiki Portugalskiej,

– poddanie ich zabiegowi fumigacji zwalczającemu węgorka sosnowca,

– ich zniszczenie,

b) drewna opakowaniowego nie spełnia wymagań określonych w § 3 pkt 2, nakazuje zastosowanie jednej z następujących metod:

– przemieszczenie go do miejsca pochodzenia na terytorium Republiki Portugalskiej,

– poddanie go jednemu z zabiegów określonych w załączniku I do Międzynarodowego Standardu w zakresie Środków Fitosanitarnych Nr 15⁴⁾,

– jego zniszczenie,

c) innej niż określona w lit. a i b, łącznie z drewnem, które nie zachowało swojej naturalnie zaokrąglonej powierzchni, nie spełniają wymagań określonych w § 3 pkt 3, nakazuje zastosowanie jednej z następujących metod:

– przemieszczenie ich do miejsca pochodzenia na terytorium Republiki Portugalskiej,

– poddanie ich obróbce termicznej, w czasie której osiąga się, co najmniej przez 30 minut, minimalną temperaturę rdzenia wynoszącą 56 °C,

– ich zniszczenie;

3) rośliny podatne na porażenie przez węgorka sosnowca lub drewno lub kora, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. b, są porażone przez węgorka sosnowca, nakazuje ich zniszczenie.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: M. Sawicki

¹⁾ Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej – rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 216, poz. 1599).

²⁾ Przepisy rozporządzenia wdrażają postanowienia decyzji Komisji 2006/133/WE z dnia 13 lutego 2006 r. zobowiązującej państwa członkowskie do tymczasowego podjęcia dodatkowych środków przeciwko rozprzestrzenianiu się Bursaphelenchus xylophilus (Steiner et Buhrer) Nickle et al. (węgorek sosnowiec) w odniesieniu do obszarów w Portugalii innych niż te, na których organizm ten nie występuje (Dz. Urz. UE L 52 z 23.02.2006, str. 34, z późn. zm.), ostatnio zmienionej decyzją Komisji 2008/954/WE z dnia 15 grudnia 2008 r. zmieniającą decyzję 2006/133/WE zobowiązującą państwa członkowskie do tymczasowego podjęcia dodatkowych środków przeciwko rozprzestrzenianiu się Bursaphelenchus xylophilus (Steiner et Buhrer) Nickle et al. (węgorek sosnowiec) w odniesieniu do obszarów w Portugalii innych niż te, na których organizm ten nie występuje (Dz. Urz. UE L 338 z 17.12.2008, str. 64).

³⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 20, poz. 106, Nr 31, poz. 206 i Nr 98, poz. 817.

⁴⁾ Międzynarodowy Standard w zakresie Środków Fitosanitarnych Nr 15 Wytyczne dla regulowania międzynarodowego obrotu drewnianym materiałem opakowaniowym (International Standards for Phytosanitary Measures, Guidelines for regulating wood packaging material in international trade, Publication No 15, FAO, Rome, 2003) przyjęty na podstawie art. X Międzynarodowej konwencji ochrony roślin, sporządzonej w Rzymie dnia 6 grudnia 1951 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 15, poz. 151 oraz z 2007 r. Nr 73, poz. 485).