Dziennik Ustaw - rok 2009 nr 92 poz. 758

Na podstawie art. 15 pkt 6 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2005 r. Nr 187, poz. 1577, z późn. zm.³⁾) zarządza się, co następuje:

1. Głęboko mrożone środki spożywcze nieprzeznaczone bezpośrednio dla konsumenta finalnego znakuje się na opakowaniu, pojemniku lub załączonej etykiecie, podając następujące informacje:

1) nazwę środka spożywczego wraz z określeniem „produkt głęboko mrożony”;

2) masę netto;

3) kod identyfikacyjny partii produkcyjnej;

4) dane identyfikujące osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która:

a) produkuje lub paczkuje środki spożywcze, lub

b) wprowadza środki spożywcze do obrotu, jeżeli działalność ta jest zarejestrowana na terytorium któregoś z państw członkowskich Unii Europejskiej lub na terytorium państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), będącego stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

2. Dane identyfikujące, o których mowa w ust. 1 pkt 4, obejmują:

1) nazwę ze wskazaniem formy prawnej i adres – w przypadku osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej;

2) imię i nazwisko oraz adres – w przypadku osoby fizycznej.

3. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do lodów jadalnych.

Zagęszczony sok owocowy nieprzeznaczony bezpośrednio dla konsumenta finalnego znakuje się na opakowaniu, na załączonej etykiecie lub w dokumentach towarzyszących opakowaniu, podając nazwę wyrobu oraz informacje dotyczące obecności i ilości dodanego cukru, dodanego soku cytrynowego lub regulatorów kwasowości.

Miód filtrowany i miód piekarniczy znakuje się na pojemniku do jego przewozu luzem, opakowaniu lub w dokumentach handlowych, podając pełną nazwę produktu, odpowiednio: „miód filtrowany” albo „miód piekarniczy”.

1. Kazeinę kwasową spożywczą, kazeinę podpuszczkową spożywczą oraz kazeiniany spożywcze, nieprzeznaczone bezpośrednio dla konsumenta finalnego, znakuje się na opakowaniu, pojemniku lub załączonej etykiecie, podając następujące informacje:

1) nazwę albo, w przypadku kazeinianów, nazwę uzupełnioną wskazaniem kationu lub kationów;

2) masę netto wyrażoną w kilogramach albo gramach;

3) dane identyfikujące osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która:

a) produkuje lub paczkuje środki spożywcze, lub

b) wprowadza środki spożywcze do obrotu, jeżeli działalność ta jest zarejestrowana na terytorium któregoś z państw członkowskich Unii Europejskiej lub na terytorium państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), będącego stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;

4) nazwę kraju pochodzenia – w przypadku środków spożywczych przywożonych z państw trzecich;

5) datę produkcji albo inne oznaczenie kodu identyfikacyjnego partii produkcyjnej.

2. Kazeinę kwasową spożywczą, kazeinę podpuszczkową spożywczą oraz kazeiniany spożywcze, nieprzeznaczone bezpośrednio dla konsumenta finalnego, wprowadzane do obrotu jako mieszaniny, znakuje się na opakowaniu, podając oprócz informacji, o których mowa w ust. 1, następujące informacje:

1) określenie „mieszanina składająca się z ...” wraz z podaniem nazw poszczególnych produktów tworzących mieszaninę według ich masy w porządku malejącym;

2) nazwę uzupełnioną wskazaniem kationu lub kationów – w przypadku kazeinianu lub kazeinianów;

3) zawartość białka – w przypadku mieszanin, w skład których wchodzą kazeiniany.

3. W przypadku środków spożywczych, o których mowa w:

1) ust. 1, informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4,

2) ust. 2, informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4 i ust. 2 pkt 3

– mogą być umieszczone jedynie w dokumentach towarzyszących tym środkom spożywczym.

4. W przypadku kazeiny kwasowej spożywczej, kazeiny podpuszczkowej spożywczej lub kazeinianów spożywczych transportowanych luzem informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2–5 i ust. 2 pkt 2 i 3, mogą być umieszczone jedynie w dokumentach towarzyszących tym środkom spożywczym.

Jaja wyprodukowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzeznaczone bezpośrednio dla konsumenta finalnego znakuje się zgodnie z załącznikiem XIV część A rozdz. III ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (Dz. Urz. UE L 299 z 16.11.2007, str. 1) oraz z art. 9 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 589/2008 z dnia 23 czerwca 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w sprawie norm handlowych w odniesieniu do jaj (Dz. Urz. UE L 163 z 24.06.2008, str. 6), po numerze oznaczenia sposobu utrzymywania kur nieśnych podaje się kod państwa członkowskiego – PL oraz weterynaryjny numer identyfikacyjny nadany w sposób określony w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie sposobu ustalania weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego (Dz. U. z 2007 r. Nr 2, poz. 19).

Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 marca 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu i sposobu znakowania opakowań niektórych grup i rodzajów artykułów rolno-spożywczych nieprzeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta finalnego (Dz. U. Nr 59, poz. 401).

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: M. Sawicki

¹⁾ Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej – rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 216, poz. 1599).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie częściowo wdraża postanowienia następujących dyrektyw:

1) dyrektywy 83/417/EWG z dnia 25 lipca 1983 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do niektórych białek mleka (kazein i kazeinianów) przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 237 z 26.08.1983, str. 25; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 7, str. 99);

2) dyrektywy 89/108/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do głęboko mrożonych środków spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 40 z 11.02.1989, str. 34; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 9, str. 318);

3) dyrektywy 2001/112/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnoszącej się do soków owocowych i niektórych podobnych produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 10 z 12.01.2002, str. 58; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 34, str. 471);

4) dyrektywy 2001/110/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnoszącej się do miodu (Dz. Urz. WE L 10 z 12.01.2002, str. 47; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 27, str. 179).

³⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 170, poz. 1217, Nr 171, poz. 1225 i Nr 208, poz. 1541, z 2007 r. Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 214, poz. 1346 i Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97 i Nr 31, poz. 206.