Dziennik Ustaw - rok 2009 nr 50 poz. 401

Na podstawie art. 66b ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

2. Przygotowując analizę lokalnego rynku pracy, uwzględnia się w szczególności:

1) strukturę bezrobocia;

2) oferty pracy oraz bezrobotnych według zawodów i specjalności;

3) wyniki monitoringu zawodów deficytowych i nadwyżkowych;

4) informacje o planowanych inwestycjach tworzących nowe miejsca pracy;

5) informacje o zwolnieniach grupowych.

3. W analizie lokalnego rynku pracy można uwzględnić również:

1) dostępne wyniki badań dotyczących rynku pracy;

2) wyniki ankiet przeprowadzonych wśród bezrobotnych, osób poszukujących pracy oraz pracodawców, służące identyfikacji barier utrudniających podjęcie zatrudnienia bądź utrzymanie miejsc pracy.

2. Dokonując doboru uczestników programu specjalnego, bierze się pod uwagę w szczególności predyspozycje psychofizyczne, kwalifikacje i doświadczenie zawodowe oraz ich umiejętności, a także rozpoznaje się możliwe do wystąpienia bariery utrudniające zatrudnienie lub utrzymanie miejsc pracy.

3. Programem specjalnym obejmuje się w pierwszej kolejności bezrobotnych i osoby poszukujące pracy, w stosunku do których stosowane usługi i instrumenty rynku pracy okazały się niewystarczające do powrotu na rynek pracy bądź utrzymania miejsc pracy.

2. Jeżeli sporządzona analiza lokalnego rynku pracy pozwala na opracowanie innego programu specjalnego, przy opracowaniu kolejnego projektu programu przepisu § 2 nie stosuje się.

1) nazwę, cel i uzasadnienie programu specjalnego;

2) charakterystykę uczestników programu specjalnego i kryteria ich doboru;

3) działania łączące usługi rynku pracy, instrumenty rynku pracy i opis specyficznych elementów wspierających zatrudnienie, z uzasadnieniem potrzeby ich zastosowania i przewidywanych skutków dla zatrudnienia lub utrzymania miejsc pracy;

4) wykaz podmiotów współpracujących przy realizacji programu specjalnego na podstawie porozumienia, o którym mowa w § 6, oraz określenie ich zadań;

5) kalkulację planowanych kosztów realizacji programu specjalnego oraz źródła finansowania ogółem i odrębnie dla każdego zadania, w tym wydatki na specyficzne elementy wspierające zatrudnienie, które mogą obejmować w szczególności zakup środków trwałych, materiałów i usług, niezbędnych w procesie aktywizacji zawodowej lub utrzymaniu miejsc pracy;

6) harmonogram realizacji poszczególnych zadań oraz wydatkowania środków;

7) przewidywane efekty realizacji programu specjalnego, z podaniem mierników i trybu dokonywania oceny;

8) opis prowadzenia kontroli programu specjalnego i zakres monitorowania jego realizacji;

9) propozycję działań w przypadku wystąpienia zagrożenia realizacji programu specjalnego.

2. Program specjalny może mieć budowę modułową, w celu umożliwienia dokonywania zmian zakresu, sposobu i harmonogramu realizacji oraz finansowania programu, szczególnie w przypadku określonym w § 11 ust. 6.

3. Moduł programu specjalnego może stanowić zespół zadań tworzących logiczną całość w danym zakresie, realizowanych według ustalonego harmonogramu.

4. Efekty realizacji modułu wynikają ze specyfiki zadań i mogą obejmować w szczególności teoretyczne lub praktyczne przygotowanie zawodowe oraz wsparcie: zatrudnienia, tworzenia nowych miejsc pracy lub podejmowania działalności gospodarczej.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, program specjalny jest współfinansowany na warunkach określonych w porozumieniu.

2. Zmiany w programie specjalnym, o których mowa w ust. 1, starosta uzgadnia z podmiotami współpracującymi przy jego realizacji.

3. Starosta może podjąć decyzję o wstrzymaniu realizacji programu specjalnego, jeżeli osiągnięcie zakładanych w programie specjalnym celów i efektów jest niemożliwe.

4. W przypadku programu specjalnego realizowanego we współpracy z innymi podmiotami zajmującymi się problematyką rynku pracy lub z pracodawcami starosta przesyła informację o wstrzymaniu realizacji programu wraz z podaniem przyczyn uzasadniających jego decyzję.

2. Ocena spełnienia przez przedsiębiorstwa warunków określonych w rozporządzeniach, o których mowa w ust. 1, następuje na podstawie informacji przedkładanych staroście obejmujących w szczególności:

1) sprawozdanie finansowe za ostatni rok obrotowy lub inne dokumenty pozwalające ocenić sytuację finansową przedsiębiorstwa;

2) zaświadczenia lub oświadczenia dotyczące pomocy de minimis w zakresie, o którym mowa w art. 37 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404 oraz z 2008 r. Nr 93, poz. 585).

3. Pomocy, o której mowa w ust. 1, nie można udzielić przedsiębiorstwu, jeżeli łącznie z inną pomocą ze środków publicznych udzieloną przedsiębiorstwu w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowanych, bez względu na jej formę i źródło pochodzenia, w tym ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, przekracza maksymalną intensywność pomocy określoną dla danego przeznaczenia pomocy.

2. Limit, o którym mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 10 % kwoty środków Funduszu Pracy ustalonej dla powiatu.

3. W przypadku gdy planowana na realizację programów specjalnych wysokość środków Funduszu Pracy przekracza wysokość limitu, o którym mowa w ust. 2, starosta może wystąpić do ministra właściwego do spraw pracy z wnioskiem o przyznanie dodatkowych środków Funduszu Pracy z rezerwy będącej w jego dyspozycji.

4. Do wniosku o przyznanie dodatkowych środków Funduszu Pracy dołącza się projekt programu specjalnego, o którym mowa w § 5, opinię powiatowej rady zatrudnienia, a w przypadku realizacji programu specjalnego we współpracy z innym powiatowym urzędem pracy, podmiotami zajmującymi się problematyką rynku pracy lub z pracodawcami dołącza się również porozumienie.

5. Starosta podejmuje decyzję o realizacji programu specjalnego po otrzymaniu informacji o przyznaniu dodatkowych środków Funduszu Pracy.

6. W przypadku odmowy przyznania dodatkowych środków Funduszu Pracy starosta dokonuje zmian w projekcie programu specjalnego albo rezygnuje z jego realizacji.

7. Program specjalny może być finansowany ze środków Funduszu Pracy przeznaczonych na realizację projektów współfinansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego.

8. Kwoty środków Funduszu Pracy przeznaczonych na realizację programu specjalnego, o których mowa w ust. 7, nie wlicza się do limitu, o którym mowa w ust. 2.

Minister Pracy i Polityki Społecznej: J. Fedak

¹⁾ Minister Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej – praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 216, poz. 1598).

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 70, poz. 416, Nr 134, poz. 850, Nr 171, poz. 1056, Nr 216, poz. 1367 i Nr 237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33.