Dziennik Ustaw - rok 2008 nr 148 poz. 939

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 23 marca 2001 r. w Londynie została przyjęta przez Międzynarodową Organizację Morską Międzynarodowa konwencja o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami bunkrowymi, w następującym brzmieniu:

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA O ODPOWIEDZIALNOŚCI CYWILNEJ ZA SZKODY SPOWODOWANE ZANIECZYSZCZENIEM OLEJAMI BUNKROWYMI, z 2001 r.

PAŃSTWA-STRONY NINIEJSZEJ KONWENCJI,

odwołując się do art. 194 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z 1982 r., który przewiduje, ze Państwa przedsięwezmą wszelkie środki niezbędne dla zapobiegania, ograniczania i kontroli zanieczyszczenia środowiska morskiego.

odwołując się także do art. 235 tejże Konwencji, który przewiduje, że w celu zapewnienia niezwłocznego i odpowiedniego wynagrodzenia szkód spowodowanych zanieczyszczeniem środowiska morskiego Państwa będą współpracować nad dalszym rozwojem prawa międzynarodowego w tej dziedzinie,

świadome sukcesu Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami z 1992 r. i Międzynarodowej konwencji o utworzeniu Międzynarodowego Funduszu Odszkodowań za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami z 1992 w zapewnianiu odszkodowania dla osób, które poniosły straty spowodowane zanieczyszczeniem powstałym na skutek wycieku lub wypuszczenia oleju przewożonego jako ładunek przez statki pływające po morzu,

świadome także, iż w 1996 r., w celu zapewnienia odpowiedniego, niezwłocznego i efektywnego wynagrodzenia szkód powstałych w wyniku wypadków związanych z transportem drogą morską niebezpiecznych i trujących substancji, przyjęta została Międzynarodowa konwencja o odpowiedzialności i odszkodowaniach za szkody poniesione w związku z transportem drogą morską niebezpiecznych i trujących substancji,

uznając potrzebę ustanowienia ścisłej odpowiedzialności za wszelkie formy zanieczyszczenia olejami, co wiąże się z odpowiednim ograniczeniem poziomu tej odpowiedzialności,

mając na uwadze, iż dodatkowe środki są niezbędne w celu zapewnienia wypłaty odpowiedniego, niezwłocznego i efektywnego wynagrodzenia za szkody spowodowane zanieczyszczeniem powstałym na skutek wycieku lub wypuszczenia oleju bunkrowego ze statków,

pragnąc przyjąć jednolite międzynarodowe zasady i procedury dotyczące rozstrzygania kwestii odpowiedzialności i zapewniające adekwatne wynagrodzenie w takich przypadkach,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Definicje

Dla celów niniejszej konwencji:

1. „statek” oznacza jakiegokolwiek rodzaju statek pełnomorski lub jednostkę pływającą po morzu,

2. „osoba” oznacza każdą osobę fizyczną lub spółkę, każdą prywatną lub publiczną jednostkę organizacyjną, posiadającą osobowość prawną lub nie, łącznie z Państwem lub którąkolwiek z jego jednostek podziału administracyjnego,

3. „właściciel statku” oznacza każdego właściciela, łącznie z właścicielem zarejestrowanym, osobą czarterującą statek bez załogi, kierownikiem lub operatorem statku,

4. „właściciel zarejestrowany” oznacza osobę lub osoby zarejestrowane jako właściciel statku lub, w przypadku braku rejestracji, posiadacza lub posiadaczy statku. Jednakże w przypadku, gdy statek jest własnością Państwa i jest eksploatowany przez spółkę zarejestrowaną w tym Państwie jako operator statku, „właściciel zarejestrowany” oznaczać będzie taką spółkę,

5. „olej bunkrowy” oznacza każdy węglowodorowy olej mineralny, łącznie z olejem smarowym, używany lub który ma być używany jako paliwo lub napęd statku oraz wszelkie pozostałości takiego oleju.

6. „Konwencja o odpowiedzialności cywilnej” oznacza Międzynarodową konwencję o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami z 1992, z późniejszymi zmianami,

7. „środki zapobiegawcze” oznaczają wszelkie rozsądne środki przedsięwzięte przez jakąkolwiek osobę po tym, jak wypadek miał miejsce, w celu zapobiegnięcia szkodom spowodowanym zanieczyszczeniem lub ich zmniejszenia,

8. „wypadek” oznacza każde zdarzenie, lub serię zdarzeń mających to samo źródło, które prowadzi do powstania szkód spowodowanych zanieczyszczeniem lub stwarza poważne i bezpośrednie zagrożenie powstania takich szkód,

9. „szkoda spowodowana zanieczyszczeniem” oznacza:

(a) stratę lub szkodę spowodowaną poza statkiem przez zanieczyszczenie powstałe na skutek wycieku lub wypuszczenia oleju bunkrowego ze statku, gdziekolwiek taki wyciek lub wypuszczenie może nastąpić, z zastrzeżeniem, że odszkodowanie za pogorszenie stanu środowiska, z wyjątkiem odszkodowania za utratę korzyści wynikłą z tego pogorszenia, zostanie ograniczone do pokrycia kosztów środków przedsięwziętych, lub które mają zostać przedsięwzięte, w rozsądnym zakresie, w celu przywrócenia pierwotnego stanu,

(b) koszty środków zapobiegawczych oraz dalszych strat lub szkód spowodowanych użyciem środków zapobiegawczych.

10. „Państwo rejestracji statku” w odniesieniu do statku zarejestrowanego oznacza Państwo, w którym został on zarejestrowany, natomiast w odniesieniu do statku niezarejestrowanego oznacza Państwo, które udzieliło mu zezwolenia na pływanie pod swoją banderą,

11. „tonaż brutto” oznacza tonaż brutto określony zgodnie z postanowieniami o pomiarze tonażu zawartymi w załączniku 1 do Międzynarodowej konwencji o pomierzaniu pojemności statków z 1969 r.,

12. „Organizacja” oznacza Międzynarodową Organizację Morską (IMO),

13. „Sekretarz Generalny” oznacza Sekretarza Generalnego Organizacji.

Artykuł 2

Zakres zastosowania

Niniejsza konwencja ma zastosowanie wyłącznie w przypadku:

(a) szkód spowodowanych zanieczyszczeniem powstałych:

(i) na terytorium Państwa-Strony, łącznie z morzem terytorialnym, oraz

(ii) w wyłącznej strefie ekonomicznej Państwa-Strony utworzonej zgodnie z prawem międzynarodowym lub, jeżeli Państwo-Strona nie utworzyło takiej strefy, na obszarze przyległym do morza terytorialnego tego Państwa wyznaczonym zgodnie z prawem międzynarodowym i rozciągającym się na odległość nie większą niż 200 mil morskich od linii podstawowej, od której mierzona jest szerokość morza terytorialnego tego Państwa;

(b) środków zapobiegawczych przedsięwziętych w celu zapobiegnięcia takiej szkodzie lub jej zmniejszenia.

Artykuł 3

Odpowiedzialność właściciela statku

1. Z wyjątkiem postanowień ustępów 3 i 4, za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejem bunkrowym znajdującym się na pokładzie lub pochodzącym ze statku odpowiada ten, kto w momencie wypadku jest właścicielem statku, z zastrzeżeniem, że jeśli wypadek składa się z serii wydarzeń mających to samo źródło, odpowiedzialność spoczywa na właścicielu od momentu, gdy pierwsze wydarzenie miało miejsce.

2. W przypadku, gdy więcej osób ponosi odpowiedzialność zgodnie z ustępem 1, ich odpowiedzialność będzie solidarna.

3. Na właścicielu statku nie będzie spoczywać żadna odpowiedzialność, jeżeli udowodni, iż:

(a) szkoda powstała na skutek działań wojennych, aktów agresji, wojny domowej, powstania albo na skutek wyjątkowego, nieuniknionego i niemożliwego do przezwyciężenia zjawiska naturalnego lub

(b) szkoda została w całości spowodowana działaniem lub zaniechaniem osoby trzeciej, które miało na celu spowodowanie szkody, lub

(c) szkoda została w całości spowodowana zaniedbaniem lub innym czynem bezprawnym jakiegokolwiek Rządu lub innej władzy odpowiedzialnej za konserwację świateł lub innych urządzeń wspomagających nawigację przy wykonywaniu tych funkcji.

4. Właściciel może zostać częściowo lub całkowicie zwolniony z odpowiedzialności wobec osoby, która poniosła szkody, jeżeli udowodni, że szkoda spowodowana zanieczyszczeniem powstała częściowo lub w całości na skutek działania lub zaniechania, które miały na celu spowodowanie szkody przez tę osobę lub na skutek zaniedbania ze strony tej osoby.

5. Żadne roszczenie odszkodowawcze za szkody spowodowane zanieczyszczeniem nie może być wniesione przeciwko właścicielowi statku na innej podstawie niż w oparciu o niniejszą konwencję.

6. Żadne postanowienie niniejszej konwencji nie może naruszać jakiegokolwiek prawa regresu, jakie przysługuje właścicielowi statku niezależnie od niniejszej konwencji.

Artykuł 4

Wyjątki

1. Niniejsza konwencja nie będzie miała zastosowania do szkód spowodowanych zanieczyszczeniem określonych w Konwencji o odpowiedzialności cywilnej, niezależnie od tego czy konwencja ta przewiduje odszkodowanie z tytułu takich szkód.

2. Z wyjątkiem ustępu 3, przepisy niniejszej konwencji nie będą miały zastosowania do statków wojennych, okrętów pomocniczych marynarki wojennej lub innych statków będących własnością Państwa lub eksploatowanych przez Państwo i używanych czasowo wyłącznie w rządowej służbie niehandlowej.

3. Państwo-Strona może zdecydować, że niniejsza Konwencja będzie miała zastosowanie także w odniesieniu do statków wojennych lub innych statków wymienionych w ustępie 2; w takim przypadku powiadomi ono o tej decyzji Sekretarza Generalnego, podając szczegółowe warunki i zastrzeżenia dotyczące takiego zastosowania.

4. W odniesieniu do statków będących własnością Państwa-Strony i używanych w celach handlowych każde Państwo podda się jurysdykcji przewidzianej w art. 9 oraz zrezygnuje z obrony opartej na jego statusie suwerennego Państwa.

Artykuł 5

Wypadki, w których uczestniczy dwa lub więcej statków

Gdy szkoda spowodowana zanieczyszczeniem powstanie w wyniku wypadku, w którym uczestniczy dwa lub więcej statków, właściciele wszystkich tych statków, o ile nie będą zwolnieni z odpowiedzialności na mocy art. 3, będą ponosić solidarną odpowiedzialność za wszelkie szkody, które nie mogą zostać potraktowane oddzielnie.

Artykuł 6

Ograniczenie odpowiedzialności

Żadne postanowienie niniejszej konwencji nie może naruszać prawa właściciela statku, ani osoby lub osób udzielających ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia finansowego, do ograniczenia odpowiedzialności zgodnie z jakimkolwiek obowiązującym prawem krajowym lub międzynarodowym, jak na przykład Konwencja o ograniczeniu odpowiedzialności za roszczenia morskie z 1976 r., z późniejszymi zmianami.

Artykuł 7

Obowiązkowe ubezpieczenie lub zabezpieczenie finansowe

1. Zarejestrowany właściciel statku o tonażu brutto przekraczającym 1000 ton, zarejestrowanego w Państwie-Stronie będzie zobowiązany do posiadania ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia finansowego takiego, jak gwarancja banku lub podobnej instytucji finansowej, pokrywającego odpowiedzialność zarejestrowanego właściciela za szkody spowodowane zanieczyszczeniem do wysokości limitów odpowiedzialności ustalonych zgodnie z obowiązującym w tej dziedzinie prawem krajowym lub międzynarodowym; jednakże w żadnym wypadku kwota ta nie będzie przekraczać kwoty obliczonej zgodnie z Konwencją o ograniczeniu odpowiedzialności za roszczenia morskie z 1976 roku, z późniejszymi poprawkami.

2. Certyfikat zaświadczający, że ubezpieczenie lub inne zabezpieczenie finansowe jest w mocy zgodnie z przepisami niniejszej konwencji, wydawany będzie wszystkim statkom po ustaleniu przez właściwą władzę Państwa-Strony, że wymagania określone w ustępie 1 zostały spełnione. W przypadku statku zarejestrowanego w którymś z Państw-Stron certyfikat taki zostanie wydany lub poświadczony przez właściwą władzę Państwa rejestracji statku; natomiast w przypadku statku niezarejestrowanego w żadnym z Państw-Stron certyfikat może zostać wydany przez właściwą władzę któregokolwiek z Państw-Stron. Certyfikat będzie sporządzony zgodnie z wzorem określonym w załączniku do niniejszej konwencji i będzie zawierał następujące dane;

(a) nazwa statku, wyróżniający numer lub litery oraz port rejestracji;

(b) nazwa oraz adres głównej siedziby zarejestrowanego właściciela;

(c) numer identyfikacyjny statku wg IMO;

(d) rodzaj zabezpieczenia i okres jego ważności;

(e) nazwa oraz główna siedziba ubezpieczyciela lub innej osoby udzielającej zabezpieczenia oraz, gdzie stosowne, adres placówki, gdzie ubezpieczenie albo zabezpieczenie zostało wystawione;

(f) okres ważności certyfikatu, nie dłuższy niż okres ważności ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia.

3. (a) Państwo-Strona może upoważnić uznaną przez siebie instytucję lub organizację do wydania certyfikatu, o którym mowa w ustępie 2. Instytucja ta lub organizacja poinformują Państwo o wydaniu każdego certyfikatu Państwo-Strona każdorazowo zagwarantuje, że wydany w ten sposób certyfikat jest kompletny i dokładny oraz zapewni, że podjęte zostaną wszelkie kroki konieczne do spełnienia niniejszego wymogu.

(b) Państwo-Strona powiadomi Sekretarza Generalnego o:

(i) szczegółowych warunkach upoważnienia i odpowiedzialności wynikającej z zakresu kompetencji przekazanych przez Państwo uznanej przez nie instytucji lub organizacji,

(ii) wycofaniu takiego upoważnienia oraz

(iii) dacie, w której takie upoważnienia lub wycofanie nabiera mocy.

Upoważnienie nie nabierze mocy przed upływem trzech miesięcy od daty poinformowania o nim Sekretarza Generalnego.

(c) Instytucja lub organizacja upoważniona do wydawania certyfikatów zgodnie z niniejszym ustępem będzie upoważniona co najmniej do ich wycofywania w przypadku nie dotrzymania warunków, na jakich zostały wydane. We wszystkich takich przypadkach instytucja lub organizacja zawiadomi o tym wycofaniu Państwo, w imieniu którego certyfikat został wydany.

4. Certyfikat zostanie wydany w oficjalnym języku lub językach Państwa wydającego. Jeśli używanym językiem nie jest angielski, francuski lub hiszpański, tekst certyfikatu zawierał będzie tłumaczenie na jeden z tych języków lub, jeżeli Państwo tak zadecyduje, wersja w oficjalnym języku tego Państwa może zostać pominięta.

5. Certyfikat powinien znajdować się na statku, a jego kopia zostanie złożona władzom, które prowadzą rejestr okrętowy lub, jeżeli statek nie jest zarejestrowany w Państwie-Stronie, władzom państwa wydającego lub poświadczającego certyfikat.

6. Ubezpieczenie lub inne zabezpieczenie finansowe nie będzie spełniało wymagań niniejszego artykułu, jeżeli będzie ono mogło wygasnąć, z powodów innych niż upłynięcie okresu ważności ubezpieczenia lub zabezpieczenia podanego w certyfikacie zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu, przed upływem trzech miesięcy od daty powiadomienia o jego wygaśnięciu władz, o których mowa w ustępie 5 niniejszego artykułu, chyba, że certyfikat został zwrócony tym władzom lub nowy certyfikat został wydany we wspomnianym okresie. Powyższe postanowienia będą miały również zastosowanie do wszelkich zmian w ubezpieczeniu lub zabezpieczeniu, które będą prowadziły do ich niezgodności z wymaganiami niniejszego artykułu.

7. Państwo rejestracji statku, zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu, określi warunki wydawania certyfikatów i ich ważności.

8. Żadne postanowienie niniejszej konwencji nie może być interpretowane jako stojące na przeszkodzie, by Państwo-Strona polegało na uzyskanych od innych Państw lub Organizacji informacjach dotyczących sytuacji finansowej ubezpieczyciela lub osoby udzielającej zabezpieczenia finansowego dla celów niniejszej konwencji. W takich przypadkach, Państwo-Strona polegające na tych informacjach nie jest zwolnione od odpowiedzialności spoczywającej na nim jako na Państwie wydającym certyfikat wymagany zgodnie z ustępem 2.

9. Certyfikaty wystawione lub poświadczone z upoważnienia Państwa-Strony będą uznawane przez inne Państwa-Strony dla celów niniejszej konwencji i będą traktowane przez inne Państwa-Strony jako mające tę samą moc, co certyfikaty wystawione lub poświadczone przez nie, nawet w przypadku certyfikatów wystawionych lub poświadczonych dla statku niezarejestrowanego w Państwie-Stronie. Państwo-Strona może w każdym momencie poprosić o konsultacje z państwem wydającym lub poświadczającym certyfikat, jeżeli uzna, iż ubezpieczyciel albo osoba wystawiająca gwarancję określona w certyfikacie ubezpieczenia nie posiada zdolności finansowej do spełnienia obowiązków nałożonych niniejszą konwencją.

10. Wszelkie roszczenia odszkodowawcze za szkody spowodowane zanieczyszczeniem mogą być dochodzone bezpośrednio wobec ubezpieczyciela lub innej osoby udzielającej finansowego zabezpieczenia odpowiedzialności zarejestrowanego właściciela za szkody spowodowane zanieczyszczeniem. W takim przypadku pozwany może skorzystać ze środków obrony (innych niż bankructwo lub likwidacja właściciela statku), do których byłby uprawniony właściciel, łącznie z ograniczeniem przewidzianym w art. 6. Ponadto, nawet, jeśli właściciel statku nie jest uprawniony do ograniczenia odpowiedzialności zgodnie z art. 6, pozwany może ograniczyć swoją odpowiedzialność do kwoty równej kwocie ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia finansowego, którego posiadanie jest wymagane zgodnie z ustępem 1. Pozwany może także powołać się na fakt, że szkoda spowodowana zanieczyszczeniem nastąpiła w wyniku umyślnego niewłaściwego zachowania właściciela statku, jednakże pozwany nie może posłużyć się żadnymi innymi środkami obrony, do których byłby uprawniony w postępowaniu podjętym przeciwko niemu przez właściciela. Pozwany będzie miał prawo domagać się, by właściciel statku przystąpił do procesu.

11. Państwo-Strona w żadnym wypadku nie zezwoli na żeglugę statku pływającego pod jego banderą, do którego ma zastosowanie niniejszy artykuł, jeżeli nie zostanie wystawiony certyfikat zgodnie z postanowieniami ustępów 2 lub 14.

12. Zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu, każde Państwo-Strona zapewni, zgodnie ze swoim wewnętrznym ustawodawstwem, że ubezpieczenie lub inne zabezpieczenie w zakresie ustalonym w ustępie 1 będzie obowiązywało w odniesieniu do każdego statku o tonażu przekraczającym 1000 ton, gdziekolwiek zarejestrowanego, wchodzącego lub wychodzącego z portu na jego terytorium lub przybywającego do końcowego portu poza wybrzeżem lub go opuszczającego.

13. Nie naruszając ustępu 5 Państwo-Strona może powiadomić Sekretarza Generalnego, że, dla celów ustępu 12, statki wchodzące lub wychodzące z portu na jego terytorium lub przybywające do końcowego portu poza wybrzeżem lub go opuszczające nie są zobowiązane do posiadania na pokładzie certyfikatu wymaganego na podstawie ustępu 2 lub do okazywania go, jeżeli Państwo-Strona wystawiające certyfikat wymagany na podstawie ustępu 2 powiadomiło Sekretarza Generalnego, że prowadzi elektroniczny rejestr potwierdzający istnienie takiego certyfikatu, dostępny dla wszystkich Państw-Stron i zwalniający je od z ich obowiązków wynikających z ustępu 12.

14. Jeżeli statek będący własnością Państwa-Strony nie posiada ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia finansowego, przepisy niniejszego artykułu nie będą miały zastosowania w odniesieniu do takiego statku. Jednakże statek ten musi posiadać certyfikat wystawiony przez właściwą władzę Państwa rejestracji statku poświadczający, że statek jest własnością Państwa i że odpowiedzialność statku jest pokryta w zakresie ustalonym zgodnie z ustępem 1. Forma takiego certyfikatu powinna możliwie jak najściślej odpowiadać wzorowi ustalonemu w ustępie 2.

15. W momencie ratyfikacji, przyjmowania, zatwierdzania lub przystępowania do niniejszej konwencji lub też kiedykolwiek później Państwo może zadeklarować, że niniejszy artykuł nie ma zastosowania do statków pływających wyłącznie w granicach obszaru tego Państwa określonego w art. 2 lit. a) (i).

Artykuł 8

Ograniczenia czasowe

Prawo do odszkodowania na mocy niniejszej konwencji wygasa, jeżeli postępowanie nie zostało wszczęte w ciągu trzech lat od daty wystąpienia szkody. Natomiast w żadnym wypadku postępowanie nie może być wszczęte po upływie więcej niż sześciu lat od momentu, kiedy miał miejsce wypadek, który spowodował szkodę. W przypadku, gdy wypadek składał się z serii zdarzeń, sześcioletni okres liczony jest od dnia, w którym miało miejsce pierwsze zdarzenie.

Artykuł 9

Jurysdykcja

1. Jeżeli wypadek jest przyczyną szkody spowodowanej zanieczyszczeniem na terytorium, łącznie z morzem terytorialnym, lub obszarem, o którym mowa w art. 2 lit a) pkt (ii), należącym do jednego lub więcej Państw-Stron lub gdy przedsięwzięte zostały środki zapobiegawcze w celu ograniczenia szkód spowodowanych zanieczyszczeniem na tym terytorium, łącznie z morzem terytorialnym lub wspomnianym obszarem, postępowanie odszkodowawcze przeciwko właścicielowi statku, ubezpieczycielowi lub osobie udzielającej zabezpieczenia finansowego odpowiedzialności właściciela, może zostać wniesione jedynie do sądów tych Państw-Stron.

2. Pozwanemu dostarczone zostanie należyte zawiadomienie o wszelkim postępowaniu wniesionym na podstawie ustępu 1.

3. Każde z Państw-Stron zapewni, by jego sądy posiadały jurysdykcję do rozpatrywania postępowań odszkodowawczych wniesionych zgodnie z niniejszą konwencją.

Artykuł 10

Uznawanie i wykonywanie orzeczeń

1. Każde orzeczenie wydane przez sąd posiadający jurysdykcję zgodnie z art. 9, które jest wykonane w Państwie, w którym zostało wydane i gdzie nie jest dalej zaskarżalne, będzie uznane w każdym Państwie-Stronie, z wyjątkiem przypadków gdy

(a) orzeczenie było uzyskane w drodze oszustwa lub

(b) pozwany nie został należycie powiadomiony i nie dano mu możliwości przedstawienia swojej sprawy

2. Orzeczenie uznane zgodnie z ustępem 1 będzie wykonalne w każdym z Państw-Stron tak szybko, jak tylko spełnione zostaną wszelkie wymogi formalne obowiązujące tym Państwie Formalności te nie upoważniają do ponownego rozpatrzenia kwestii merytorycznych.

Artykuł 11

Klauzula zastępująca

Niniejsza Konwencja zastąpi wszelkie konwencje, obowiązujące lub otwarte do podpisu, ratyfikacji lub przystąpienia, w dniu jej otwarcia do podpisu, ale jedynie w takim zakresie, w jakim konwencje te byłyby z nią sprzeczne, niniejszy artykuł nie będzie jednakże w żadnym stopniu naruszał zobowiązań Państw-Stron wobec Państw nie będących stronami niniejszej konwencji wynikających z takich Konwencji.

Artykuł 12

Podpis, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie oraz przystąpienie

1. Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisu w siedzibie Organizacji od 1 października 2001 do 30 września 2002 roku, a po upływie tego okresu będzie otwarta do przystąpienia.

2. Państwa mogą wyrażać zgodę na związanie się niniejszą Konwencją poprzez:

(a) podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcie lub zatwierdzenie,

(b) podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcie lub zatwierdzenie wymagające ratyfikacji, potwierdzenia lub zatwierdzenia oraz

(c) przystąpienie.

3. Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie nastąpi poprzez złożenie odpowiednich dokumentów do Sekretarza Generalnego.

4. Każdy dokument ratyfikacyjny, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia złożony po wejściu w życie poprawki do niniejszej konwencji w odniesieniu do wszystkich Państw-Stron, lub po zakończeniu wszelkich procedur wymaganych dla wejścia w życie poprawki w odniesieniu do tych Państw-Stron, będzie uznany za odnoszący się do niniejszej konwencji ze zmianami wprowadzonymi przez tę poprawkę.

Artykuł 13

Państwa o dwóch lub więcej systemach prawnych

1. Jeśli państwo składa się z dwóch lub więcej jednostek terytorialnych, na terenie których obowiązują różne systemy prawne w odniesieniu do spraw uregulowanych niniejszą konwencją, może ono, w momencie podpisywania, ratyfikacji, przyjmowania, zatwierdzania lub przystępowania, zadeklarować, że niniejsza konwencja będzie mieć zastosowanie na terenie wszystkich jego jednostek terytorialnych lub tylko na terenie jednej lub kilku z nich. Deklaracja ta może zostać zmieniona poprzez złożenie innej deklaracji w jakimkolwiek momencie.

2. Sekretarz Generalny zostanie powiadomiony o każdej takiej deklaracji, określającej wyraźnie jednostki terytorialne, na terenie których niniejsza konwencja będzie miała zastosowanie.

3. W stosunku do Państwa-Strony, które złożyło taką deklarację:

(a) w definicji wyrażenia „właściciel zarejestrowany” w art. 1 ustęp 4 odniesienia do Państwa będą interpretowane jako odniesienia do takiej jednostki terytorialnej,

(b) odniesienia do Państwa rejestracji statku oraz odniesienia do Państwa wydającego lub poświadczającego w związku z obowiązkowym certyfikatem ubezpieczenia będą interpretowane jako odnoszące się do odpowiedniej jednostki terytorialnej, w której statek jest zarejestrowany lub która wydała lub poświadczyła certyfikat,

(c) w niniejszej konwencji odniesienia do prawa krajowego będą interpretowane jako odniesienia do prawa odpowiedniej jednostki terytorialnej oraz

(d) odniesienia do sądów w art. 9 i 10 oraz do orzeczeń, które muszą być uznawane na terytorium Państw-Stron, będą interpretowane jako odniesienia do sądów odpowiednich jednostek terytorialnych i do orzeczeń, które muszą być uznawane na terytorium tych jednostek.

Artykuł 14

Wejście w życie

1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie po upływie roku od momentu jej podpisania bez zastrzeżenia ratyfikacji, jej przyjęcia lub zatwierdzenia lub też złożenia dokumentów ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia przez osiemnaście Państw, w tym pięciu Państw posiadających statki, których łączny tonaż brutto wynosi co najmniej 1 milion ton.

2. W stosunku do każdego Państwa, które ratyfikuje, przyjmie, zatwierdzi lub przystąpi do niniejszej konwencji po tym, jak warunki jej wejścia w życie określone w ustępie 1 już zostały spełnione, konwencja ta wejdzie w życie po upływie trzech miesięcy od daty złożenia przez to Państwo odpowiednich dokumentów.

Artykuł 15

Wypowiedzenie

1. Niniejsza konwencja może zostać wypowiedziana przez każde Państwo-Stronę w jakimkolwiek momencie, poczynając od daty jej wejścia w życie w stosunku do tego Państwa.

2. Wypowiedzenie nastąpi poprzez złożenie odpowiedniego dokumentu do Sekretarza Generalnego.

3. Wypowiedzenie nabierze mocy po upływie co najmniej jednego roku lub innego dłuższego okresu, który zostanie określony w dokumencie wypowiedzenia, od momentu złożenia tego dokumentu do Sekretarza Generalnego.

Artykuł 16

Rewizja i poprawki

1. Organizacja może zwołać konferencję w celu rewizji niniejszej Konwencji lub wprowadzenia do niej poprawek.

2. Organizacja zwoła konferencję Państw-Stron w celu rewizji lub wprowadzenia poprawek do konwencji, na wniosek co najmniej jednej trzeciej Państw-Stron.

Artykuł 17

Depozytariusz

1. Niniejsza konwencja zostanie złożona Sekretarzowi Generalnemu.

2. Sekretarz Generalny:

(a) poinformuje wszystkie Państwa, które podpisały niniejszą konwencję lub do niej przystąpiły o:

(i) każdym nowym podpisie lub złożeniu dokumentu wraz z podaniem ich daty,

(ii) dacie wejścia w życie niniejszej konwencji,

(iii) złożeniu jakiegokolwiek dokumentu wypowiedzenia niniejszej konwencji oraz o dacie złożenia i dacie, w której wypowiedzenie nabiera mocy, oraz

(iv) innych deklaracjach i notyfikacjach składanych na mocy niniejszej konwencji,

(b) przekaże uwierzytelnione kopie niniejszej konwencji wszystkim Państwom-Sygnatariuszom oraz wszystkim Państwom, które do niej przystępują.

Artykuł 18

Przekazanie Organizacji Narodów Zjednoczonych

Gdy tylko niniejsza konwencja wejdzie w życie jej tekst zostanie przekazany przez Sekretarza Generalnego do Sekretariatu Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu jej rejestracji i publikacji zgodnie z art. 102 Karty Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 19

Języki

Niniejsza konwencja została sporządzona w jednym egzemplarzu w językach arabskim, chińskim, angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim, przy czym wszystkie teksty są na równi autentyczne.

Sporządzono w Londynie dnia dwudziestego trzeciego marca dwa tysiące pierwszego roku.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni przez swoje Rządy, podpisali niniejszą konwencję.

Wersja angielska

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do tej konwencji,

– postanowienia konwencji są przyjęte, potwierdzone i będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 4 października 2006 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Kaczyński

L.S.

Prezes Rady Ministrów: J. Kaczyński