Dziennik Ustaw - rok 2008 nr 132 poz. 841

Na podstawie art. 131 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.³⁾) zarządza się, co następuje:

1) organizację, szczegółowe warunki i sposób wykonywania kontroli ruchu drogowego;

2) wymagany sposób zachowania się kontrolowanego uczestnika ruchu drogowego;

3) szczegółowe warunki wykonywania kontroli ruchu drogowego przez strażników gminnych (miejskich), strażników leśnych, funkcjonariuszy Straży Parku oraz pracowników zarządów dróg;

4) szczegółowe warunki udzielania upoważnień do wykonywania kontroli ruchu drogowego oraz wzór upoważnienia.

2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1) kontrolującym – rozumie się przez to dokonującego kontroli policjanta, inspektora Inspekcji Transportu Drogowego, funkcjonariusza Straży Granicznej, funkcjonariusza celnego, strażnika gminnego (miejskiego), strażnika leśnego, funkcjonariusza Straży Parku lub osobę działającą w imieniu zarządcy drogi;

2) karcie kontrolnej lub karcie kierowcy – rozumie się przez to rodzaje karty, o której mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o systemie tachografów cyfrowych (Dz. U. Nr 180, poz. 1494 oraz z 2007 r. Nr 99, poz. 661).

2. Policjant nieumundurowany jest uprawniony do zatrzymania kierującego pojazdem wyłącznie na obszarze zabudowanym.

3. Policjant nieumundurowany w warunkach dostatecznej widoczności podaje sygnały tarczą do zatrzymywania pojazdów, a w warunkach niedostatecznej widoczności – latarką ze światłem czerwonym albo tarczą do zatrzymywania pojazdów ze światłem odblaskowym lub światłem czerwonym.

4. Policjant jadący pojazdem samochodowym może podawać kierującemu pojazdem polecenia do określonego zachowania się za pomocą urządzeń nagłaśniających, sygnalizacyjnych lub świetlnych.

5. Policjant patrolu powietrznego polecenie do zatrzymania pojazdu podaje za pomocą urządzeń nagłaśniających lub świetlnych.

6. Polecenie do zatrzymania pojazdu podaje się z dostatecznej odległości, w sposób zapewniający jego dostrzeżenie przez kierującego pojazdem oraz bezpieczne zatrzymanie w miejscu wskazanym przez policjanta.

7. Miejsce zatrzymania pojazdu może być wyznaczone przez ustawienie znaku „stój – kontrola drogowa”.

8. Dla zwrócenia uwagi na podawane sygnały lub polecenia policjant może używać sygnałów dźwiękowych.

2. W celu dojazdu do miejsca, o którym mowa w ust. 1, policjant może wydać kontrolowanemu uczestnikowi ruchu polecenie jazdy za pojazdem policyjnym.

3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie konieczności zatrzymania pojazdu:

1) w wyniku prowadzonych działań pościgowych;

2) co do którego zachodzi uzasadnione podejrzenie, iż może on zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego ze względu na swój stan techniczny lub zachowanie się kierującego.

4. Pojazd policyjny powinien być, w miarę możliwości, ustawiony za zatrzymanym pojazdem, jeżeli zatrzymanie nastąpiło na drodze.

5. W przypadku zatrzymania pojazdu na jezdni lub poboczu, w miejscu gdzie jest to zabronione, kierujący pojazdem policyjnym przed przystąpieniem do kontroli włącza niebieskie światło błyskowe.

1) policjant umundurowany okazuje legitymację służbową na żądanie kontrolowanego uczestnika ruchu;

2) policjant nieumundurowany okazuje legitymację służbową bez wezwania.

2. Legitymację służbową okazuje się w sposób umożliwiający kontrolowanemu uczestnikowi ruchu odczytanie i zanotowanie danych pozwalających na identyfikację policjanta, w szczególności dotyczących jego stopnia, imienia i nazwiska oraz nazwy organu, który wydał ten dokument.

3. Przystępując do czynności kontrolnych, policjant może wydać polecenie unieruchomienia silnika pojazdu.

4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie zatrzymania pojazdu:

1) w wyniku prowadzonych działań pościgowych;

2) co do którego istnieje uzasadnione podejrzenie, że pochodzi z przestępstwa;

3) jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że znajdują się w nim osoby, które popełniły przestępstwo.

5. W przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa lub uwarunkowanych charakterem kontroli policjant może wydać kierującemu pojazdem lub pasażerowi pojazdu polecenie opuszczenia pojazdu.

6. Do pojazdu policyjnego uczestnik ruchu może być wpuszczony tylko w razie konieczności:

1) udzielenia pomocy choremu lub rannemu;

2) doprowadzenia do jednostki Policji, izby wytrzeźwień lub placówki służby zdrowia;

3) poddania badaniu w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu, jeżeli wykonanie tej czynności w innych warunkach byłoby niemożliwe lub mogłoby zakłócić porządek;

4) okazania przebiegu zarejestrowanego wykroczenia;

5) przeprowadzenia czynności procesowych.

2. W razie uzasadnionego przypuszczenia, że pojazd zagraża bezpieczeństwu ruchu lub narusza wymagania ochrony środowiska, pokwitowanie, o którym mowa w ust. 1, stanowi jednocześnie skierowanie na dodatkowe badania techniczne.

2. Kontrola, o której mowa w ust. 1, obejmuje dokumentację dotyczącą stanu technicznego pojazdu oraz co najmniej jeden z następujących elementów:

1) układ hamulcowy i jego części;

2) układ wydechowy;

3) zadymienie spalin (diesel);

4) emisje gazowe (benzyna, gaz ziemny lub gaz płynny (LPG));

5) połączenia układu kierowniczego;

6) światła, urządzenia oświetleniowe i sygnalizacji świetlnej;

7) koła/opony;

8) zawieszenie (widoczne usterki);

9) podwozie (widoczne usterki);

10) tachograf (instalacja);

11) ogranicznik prędkości (instalacja i funkcje);

12) dowody na wycieki paliwa/oleju.

3. Przed przeprowadzeniem kontroli poszczególnych elementów kontrolujący sprawdza dokumentację dotyczącą dopuszczenia pojazdu do ruchu drogowego oraz ostatnie sprawozdanie z kontroli drogowej, jeżeli kierujący pojazdem je posiada.

4. W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3, potwierdzają, że kontrola jednego lub kilku elementów określonych w ust. 2 została przeprowadzona w okresie poprzednich trzech miesięcy, elementu tego nie poddaje się ponownemu sprawdzeniu, chyba że nieprawidłowości w tym zakresie są oczywiste dla kontrolującego.

5. Kontrolujący niezwłocznie przekazuje kontrolowanemu oryginał sprawozdania, zaś jego kopia pozostaje w archiwum organu przeprowadzającego kontrolę.

1) dokonania sprawdzenia stanu technicznego pojazdu, a w szczególności skuteczności działania hamulców, albo sprawdzenia masy lub nacisku osi pojazdu;

2) sprowadzenia pojazdu w miejsce, w którym nie utrudnia on ruchu ani nie zagraża jego bezpieczeństwu, jeżeli pojazd został zatrzymany do kontroli w okolicznościach, o których mowa w § 3 ust. 3.

2. Potwierdzeniem sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1) dla kontrolowanego – automatyczny zapis w pamięciach: tachografu cyfrowego i karty kierowcy informacji o:

a) numerze karty kontrolnej i znaku wyróżniającym Rzeczpospolitą Polską jako państwo, w którym tę kartę wydano,

b) dacie i godzinie dokonanej kontroli,

c) przeglądaniu zapisów, ich wydruku lub pobraniu;

2) dla kontrolującego – automatyczny zapis na karcie kontrolnej informacji o:

a) numerze karty kierowcy i znaku wyróżniającym państwa, w którym kartę wydano,

b) dacie i godzinie dokonanej kontroli,

c) przeglądaniu zapisów, ich wydruku lub pobraniu,

d) kontrolowanym okresie,

e) numerze rejestracyjnym pojazdu i znaku wyróżniającym państwa, w którym pojazd zarejestrowano.

3. Jeżeli policjant nie posiada karty kontrolnej, zapisy zawarte w pamięciach: tachografu cyfrowego i karty kierowcy sprawdza się przez wyświetlenie i przeglądanie zapisów oraz ich wydruk.

4. Na egzemplarzu wydruku pozostawionym kontrolowanemu policjant potwierdza sprawdzenie zapisów zawartych w pamięciach: tachografu cyfrowego i karty kierowcy, o którym mowa w ust. 3, w sposób określony w § 9.

5. Jeżeli kontrolowany nie posiada karty kierowcy albo jest ona niezdatna do użytku z powodu uszkodzenia, policjant sprawdza zapisy zawarte w pamięci tachografu cyfrowego na podstawie wydruku. Kontrolowany jest obowiązany do naniesienia, na egzemplarzu wydruku pozostającym u kontrolującego, swojego imienia i nazwiska, numeru karty kierowcy lub numeru prawa jazdy oraz złożenia podpisu.

2. Sprawdzenie zapisów urządzenia rejestrującego samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy i czas postoju, z zastrzeżeniem § 10, inspektor Inspekcji Transportu Drogowego potwierdza odciskiem pieczęci na odwrocie kontrolowanej, bieżącej wykresówki oraz odnotowaniem na niej godziny rozpoczęcia i zakończenia kontroli oraz dodatkowo daty i miejsca kontroli. Wzór pieczęci określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.

2. Sprawdzenie zapisów urządzenia rejestrującego samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy i czas postoju, z zastrzeżeniem § 10, funkcjonariusz Straży Granicznej potwierdza odciskiem pieczęci na odwrocie kontrolowanej, bieżącej wykresówki oraz odnotowaniem na niej godziny rozpoczęcia i zakończenia kontroli oraz dodatkowo daty i miejsca kontroli. Wzór pieczęci określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.

3. Funkcjonariusz Straży Granicznej w przypadku konieczności zatrzymania dokumentów stwierdzających uprawnienie do kierowania pojazdem lub jego używania niezwłocznie powiadamia właściwą miejscowo jednostkę Policji.

2. Sprawdzenie zapisów urządzenia rejestrującego samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy i czas postoju, z zastrzeżeniem § 10, funkcjonariusz celny potwierdza odciskiem pieczęci na odwrocie kontrolowanej, bieżącej wykresówki oraz odnotowaniem na niej godziny rozpoczęcia i zakończenia kontroli oraz dodatkowo daty i miejsca kontroli. Wzór pieczęci określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.

3. Funkcjonariusz celny w przypadku konieczności zatrzymania dokumentów stwierdzających uprawnienie do kierowania pojazdem lub jego używania niezwłocznie powiadamia właściwą jednostkę Policji.

2. Strażnik gminny (miejski), strażnik leśny, funkcjonariusz Straży Parku oraz osoba działająca w imieniu zarządcy drogi zatrzymuje pojazdy poruszając się wyłącznie pieszo oraz z zachowaniem warunków określonych w § 2 ust. 1 i 6, § 3 ust. 1 oraz § 4 ust. 3.

3. Strażnik gminny (miejski), strażnik leśny i funkcjonariusz Straży Parku jest upoważniony do zatrzymywania pojazdów, jeżeli dysponuje oznakowanym pojazdem służbowym.

4. Strażnik gminny (miejski), strażnik leśny, funkcjonariusz Straży Parku oraz osoba działająca w imieniu zarządcy drogi przed przystąpieniem do czynności kontrolnych podaje imię i nazwisko oraz przyczynę przeprowadzenia tych czynności, a na żądanie kontrolowanego uczestnika ruchu okazuje legitymację służbową i upoważnienie do wykonywania kontroli ruchu drogowego. Przepis § 4 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

2. Szkolenie organizuje przełożony osoby, która ubiega się o uzyskanie upoważnienia do wykonywania kontroli ruchu drogowego, w porozumieniu z komendantem wojewódzkim Policji.

3. Szkolenie osoby ubiegającej się o upoważnienie do wykonywania kontroli ruchu drogowego może stanowić część składową szkolenia, któremu podlega ona na podstawie przepisów regulujących funkcjonowanie, odpowiednio, straży gminnych (miejskich), straży leśnych i Straży Parku.

4. Upoważnienie do wykonywania kontroli ruchu drogowego wydaje komendant powiatowy (miejski) Policji na formularzu, którego wzór określa załącznik nr 9 do rozporządzenia.

5. Komendant powiatowy (miejski) Policji prowadzi ewidencję wydanych upoważnień do wykonywania kontroli ruchu drogowego.

6. Osoba posiadająca upoważnienie do wykonywania kontroli ruchu drogowego podlega okresowemu przeszkoleniu uzupełniającemu. Przeszkolenie to organizuje przełożony, o którym mowa w ust. 2, przed upływem 5 lat od ukończenia szkolenia lub poprzedniego przeszkolenia uzupełniającego. Program przeszkolenia uzupełniającego powinien uwzględniać zmiany wprowadzone w przepisach ruchu drogowego w zakresie objętym upoważnieniem do kontroli ruchu drogowego.

2. W przypadku podania przez kontrolującego sygnału do zatrzymania pojazdu kierujący tym pojazdem jest obowiązany:

1) zatrzymać pojazd;

2) trzymać ręce na kierownicy i nie wysiadać z pojazdu, chyba że zażąda tego kontrolujący;

3) na polecenie kontrolującego:

a) wyłączyć silnik pojazdu,

b) włączyć światła awaryjne.

3. Kierujący pojazdem lub pasażer pojazdu mogą wysiadać z kontrolowanego pojazdu wyłącznie za zezwoleniem kontrolującego.

2. Szkolenia rozpoczęte i niezakończone do dnia wejścia w życie rozporządzenia prowadzone są na podstawie dotychczasowych przepisów, pod warunkiem uzupełnienia programu szkoleń o zagadnienia określone w załączniku nr 8 do rozporządzenia.

3. Upoważnienia do kontroli wydane na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują ważność przez okres nieprzekraczający 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: G. Schetyna

¹⁾ Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej – sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 216, poz. 1604).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich:

1) dyrektywy 2000/30/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 czerwca 2000 r. w sprawie drogowej kontroli przydatności do ruchu pojazdów użytkowych poruszających się we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 203 z 10.08.2000, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 5, str. 80);

2) dyrektywy Komisji 2003/26/WE z dnia 3 kwietnia 2003 r. dostosowującej do postępu technicznego dyrektywę 2000/30/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do ograniczników prędkości i emisji spalin pojazdów użytkowych (Dz. Urz. WE L 90 z 08.04.2003, str. 37; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 7, str. 254).

³⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 109, poz. 925, Nr 175, poz. 1462, Nr 179, poz. 1486 i Nr 180, poz. 1494 i 1497, z 2006 r. Nr 17, poz. 141, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 190, poz. 1400, Nr 191, poz. 1410 i Nr 235, poz. 1701, z 2007 r. Nr 52, poz. 343, Nr 57, poz. 381, Nr 99, poz. 661, Nr 123, poz. 845 i Nr 176, poz. 1238 oraz z 2008 r. Nr 37, poz. 214 i Nr 100, poz. 649.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
z dnia 18 lipca 2008 r. (poz. 841)

Załącznik nr 1

WZÓR POKWITOWANIA ZA ZATRZYAMNIE DOKUMENTU STWIERDZAJACEGO UPRAWNIENIE DO KIEROWANIA POJAZDEM LUB JEGO UŻYWANIA

Załącznik nr 2

Załącznik nr 3

ZASADY PRZEPROWADZANIA KONTROLI UKŁADU HAMULCOWEGO, EMISJI SPALIN I OGRANICZNIKA PRĘDKOŚCI ORAZ WARUNKI, JAKIM MUSZĄ ONE ODPOWIADAĆ

1. Warunki szczególne dotyczące hamulców

1.1. Wymagane jest, aby każda część układu hamulcowego i jego sposób działania były utrzymywane w dobrym stanie i warunkach gotowości do pracy oraz aby układ ten był właściwie wyregulowany.

1.2. Badanie sprawności układu hamulcowego w warunkach kontroli drogowej powinno obejmować w szczególności:

1) sprawdzenie luzu na osi pedału hamulcowego i jego skok;

2) sprawdzenie sprawności dźwigni hamulca postojowego, jej skok i działanie zapadki blokującej;

3) sprawdzenie szczelności układu hamulcowego sterowanego pneumatycznie w obu jego stanach: zluzowanym i uruchomionym;

4) sprawdzenie, czy jest zauważalny samoczynny spadek ciśnienia w układzie pneumatycznym w czasie 1 minuty;

5) sprawdzenie, czy spadek ciśnienia w układzie hamulcowym po wykonaniu jednego pełnego hamowania przekracza 0,06 MPa;

6) sprawdzenie, czy uruchamia się urządzenie ostrzegawcze niskiego ciśnienia powietrza w układzie hamulcowym;

7) sprawdzenie, czy ciśnienie w układzie pneumatycznym po uruchomieniu się urządzenia ostrzegawczego niskiego ciśnienia w układzie jest wystarczające do przynajmniej dwukrotnego uruchomienia hamulców;

8) sprawdzenie, czy po rozłączeniu połączenia hamulec przyczepy działa automatycznie;

9) sprawdzenie wielkości skoku tłoczyska siłowników hamulcowych;

10) sprawdzenie połączenia tłoczysk siłowników z dźwigniami rozpieraczy.

1.3. Hamulce pojazdu muszą realizować następujące funkcje hamowania:

a) w przypadku pojazdów silnikowych oraz ich przyczep i naczep, hamulec roboczy musi umożliwiać bezpieczne zmniejszenie prędkości jazdy pojazdu i jego szybkie i skuteczne zatrzymanie, niezależnie od warunków obciążenia i stopnia nachylenia drogi,

b) w przypadku pojazdów silnikowych oraz ich przyczep i naczep, hamulec postojowy musi umożliwiać postój pojazdu, niezależnie od warunków obciążenia i stopnia nachylenia drogi.

2. Warunki szczególne dotyczące emisji spalin

2.1. Pomiar emisji zanieczyszczeń gazowych spalin pojazdów z silnikiem o zapłonie iskrowym, zarejestrowanych po raz pierwszy przed dniem 1 lipca 1995 r.

2.1.1. Warunki pomiaru

2.1.1.1. Pomiar zawartości tlenku węgla (CO) powinien być dokonany co najmniej analizatorem działającym na zasadzie pochłaniania promieniowania podczerwonego, wywzorcowanym w ułamku objętościowym wyrażonym w % (% objętości spalin).

2.1.1.2. Pomiar powinien się odbywać przy zachowaniu następujących warunków:

a) układ dolotowy silnika (filtr powietrza, kolektor, odpowietrzenie skrzyni korbowej, układ pochłaniania par paliwa, podciśnieniowy układ sterowania wyprzedzenia zapłonu) oraz układ wydechowy powinien być kompletny i szczelny,

b) odbiorniki energii elektrycznej (oświetlenie, klimatyzacja) powinny być wyłączone; włączany okresowo wentylator chłodnicy nie powinien pracować, jeżeli powoduje to przekroczenie wartości dopuszczalnych,

c) dźwignia zmiany biegów powinna być ustawiona w pozycji neutralnej,

d) urządzenie rozruchowe powinno być wyłączone,

e) hamulec postojowy powinien być włączony,

f) silnik powinien być nagrzany do normalnej temperatury pracy (min. 70 °C dla oleju silnikowego, min. 80 °C dla płynu chłodzącego),

g) sonda analizatora spalin powinna być wprowadzona do rury wydechowej silnika bezpośrednio przed pomiarem na głębokość nie mniejszą niż:

– 30 cm dla silnika czterosuwowego,

– 75 cm dla silnika dwusuwowego; dopuszcza się głębokość jak dla silnika czterosuwowego, jeżeli w układzie poboru spalin zastosowany jest dodatkowy filtr spalin.

2.1.2. Wykonanie pomiaru

2.1.2.1. Pomiar zawartości tlenku węgla (CO) w spalinach powinien być dokonany przy prędkości obrotowej biegu jałowego, zgodnie z zaleceniami producenta, przy czym bezpośrednio przed pomiarem należy co najmniej przez 15 sekund utrzymać podwyższoną prędkość silnika (do około 3 000 min^-1), a następnie ją obniżyć do prędkości obrotowej biegu jałowego.

2.1.2.2. Jeżeli nie jest znana prędkość obrotowa biegu jałowego zalecana przez producenta, należy przyjmować prędkość zapewniającą równomierną i stabilną pracę silnika o wartości stosowanej dla silników o zbliżonych danych technicznych.

2.1.2.3. Prędkość obrotowa silnika w czasie pomiaru powinna być mierzona miernikiem prędkości, podłączonym do silnika w sposób wskazany przez producenta miernika. Dopuszcza się dokonywanie pomiaru prędkości miernikiem zamontowanym fabrycznie w badanym pojeździe. Dla pojazdów, dla których ze względów konstrukcyjnych nie istnieje możliwość wykonania pomiaru prędkości obrotowej silnika, dopuszcza się ocenę organoleptyczną.

2.1.2.4. Odczyt wyniku pomiaru powinien być dokonany po ustabilizowaniu się wskazań miernika tlenku węgla (CO), w czasie nieprzekraczającym jednak 30 sekund od momentu ustabilizowania prędkości biegu jałowego.

2.1.2.5. W silnikach wyposażonych w dwudrożny układ wydechowy pomiar powinien być dokonany w obu wylotach, a za wynik przyjmuje się uzyskaną wartość większą.

2.1.3. Ocena wyników pomiaru

2.1.3.1. Niedopuszczalne jest, aby końcowy wynik pomiaru zawartości tlenku węgla (CO) w spalinach przekraczał maksymalne wielkości ustalone odpowiednio w § 9 ust. 1 pkt 2, § 45 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem o warunkach technicznych”.

2.1.3.2. Na wniosek właściciela, posiadacza pojazdu kontrolujący wydaje wydruk z przyrządu potwierdzający wyniki pomiarów lub podaje je w sprawozdaniu z kontroli drogowej określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

2.2. Pomiar emisji zanieczyszczeń gazowych spalin pojazdów z silnikiem o zapłonie iskrowym, zarejestrowanych po raz pierwszy od dnia 1 lipca 1995 r.

2.2.1. Warunki pomiaru

2.2.1.1. Pomiar emisji zanieczyszczeń gazowych powinien być dokonany przyrządem przeznaczonym do pomiaru zawartości w spalinach: tlenku węgla (CO) zgodnie z pkt 2.1.1.1., dwutlenku węgla (CO₂), węglowodorów (CH-heksan), tlenu (O₂) oraz do określania współczynnika nadmiaru powietrza (lambda).

2.2.1.2. Pomiar zawartości tlenku węgla (CO) i węglowodorów (CH) w spalinach oraz określenie współczynnika nadmiaru powietrza (lambda) powinny się odbywać przy zachowaniu warunków określonych w pkt 2.1.1.2., z tym że temperatura otoczenia podczas pomiarów powinna wynosić co najmniej +5 °C.

2.2.2. Wykonanie pomiaru

2.2.2.1. Pomiar zawartości tlenku węgla (CO) i węglowodorów (CH) w spalinach powinien być dokonany najpierw przy podwyższonej prędkości obrotowej silnika (2 000–3 000 min^-1), a następnie przy prędkości obrotowej biegu jałowego zgodnej z zaleceniami producenta. Pomiary powinny być dokonane bezpośrednio po sobie, przy czym odczyt wyników pomiaru przy prędkości obrotowej biegu jałowego powinien być dokonany po ustabilizowaniu się wskazań miernika tlenku węgla (CO) i węglowodorów (CH), w czasie pomiędzy około 30 a 60 sekundą od momentu ustabilizowania się prędkości biegu jałowego.

2.2.2.2. Jeżeli nie jest znana prędkość obrotowa biegu jałowego zalecana przez producenta, należy przyjmować prędkość zapewniającą równomierną i stabilną pracę silnika o wartości stosowanej dla silników o zbliżonych danych technicznych.

2.2.2.3. Pomiar współczynnika nadmiaru powietrza (lambda) powinien być dokonany przy podwyższonej prędkości obrotowej silnika (2000–3000 min^-1); dotyczy to pojazdu wyposażonego w sondę lambda, z wyjątkiem pojazdów, dla których pomiar współczynnika nadmiaru powietrza (lambda) powinien być dokonany zgodnie z zaleceniami producenta, zatwierdzonymi podczas badań homologacyjnych.

2.2.2.4. Przepisy pkt 2.1.2.3–2.1.2.5. stosuje się odpowiednio.

2.2.3. Ocena wyników pomiaru

2.2.3.1. Niedopuszczalne jest, aby końcowe wyniki pomiarów zawartości tlenku węgla (CO) i węglowodorów (CH) w spalinach oraz współczynnika nadmiaru powietrza (lambda) przekraczały wielkości ustalone odpowiednio w § 9 ust. 1 pkt 2 i § 45 ust. 2 rozporządzenia o warunkach technicznych.

2.2.3.2. Na wniosek właściciela, posiadacza pojazdu kontrolujący wydaje wydruk z przyrządu potwierdzający wyniki pomiarów lub podaje je w sprawozdaniu z kontroli drogowej określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

2.3. Pomiar zadymienia spalin pojazdów z silnikiem o zapłonie samoczynnym

2.3.1. Warunki pomiaru

2.3.1.1. Pomiar zadymienia spalin powinien być dokonany dymomierzem optycznym wykorzystującym w działaniu zjawisko pochłaniania promieniowania widzialnego (światła) w gazach.

2.3.1.2. Pomiaru zadymienia spalin nie powinno się dokonywać w warunkach atmosferycznych niekorzystnych w stopniu mogącym wpływać na wynik pomiaru. Temperatura otoczenia powinna wynosić co najmniej +5 °C.

2.3.1.3. Przy przeprowadzaniu pomiaru w pomieszczeniu zamkniętym należy zapewnić skuteczną wentylację stanowiska pomiarowego albo stosować indywidualne wyciągi spalin o odpowiedniej wydajności.

2.3.1.4. Pomiar zadymienia spalin polega na ustaleniu współczynnika absorpcji k (m^-1). Jeżeli dymomierz jest wyposażony w więcej niż jedną sondę, przy pomiarze należy zastosować sondę o średnicy odpowiedniej dla średnicy rury wydechowej badanego pojazdu, zgodnie z zaleceniami instrukcji obsługi dymomierza.

2.3.1.5. Pomiar powinien odbywać się przy zachowaniu następujących warunków:

a) układ wydechowy powinien być całkowicie szczelny aż do miejsca poboru spalin (sprawdzanie wizualne i słuchowe); w wypadku utrudnionego dostępu do końcówki rury wydechowej lub gdy końcowy odcinek rury wydechowej nie jest prosty na długości niezbędnej do przeprowadzania prawidłowego pomiaru, dopuszcza się szczelne przedłużenie układu wydechowego,

b) dźwignia zmiany biegów powinna być ustawiona w pozycji neutralnej,

c) hamulec postojowy powinien być włączony,

d) silnik powinien być nagrzany do normalnej temperatury pracy (min. 70 °C dla oleju silnikowego, min. 80 °C dla płynu chłodzącego),

e) przed pomiarem układ wydechowy powinien być przedmuchany przez kilkakrotne naciśnięcie pedału przyspieszenia, a następnie pracę silnika przy podwyższonej prędkości obrotowej w czasie około 1 minuty,

f) sonda dymomierza powinna być wprowadzona do rury wydechowej możliwie centrycznie, na głębokość co najmniej równą trzem średnicom wewnętrznym rury.

g) przewody łączące sondę z dymomierzem powinny być oryginalne o tej samej długości, bez ostrych zagięć mogących powodować zaleganie sadzy lub ograniczenie przepływu spalin.

2.3.2. Wykonanie pomiaru

2.3.2.1. Pomiaru zadymienia spalin dokonuje się w sposób następujący:

a) podczas pracy silnika na biegu jałowym należy szybko, lecz niegwałtownie, nacisnąć pedał przyspieszenia, tak aby uzyskać pełny wydatek pompy wtryskowej,

b) pozycję pełnego wydatku należy utrzymać do momentu uzyskania przez silnik maksymalnej prędkości obrotowej i zadziałania regulatora obrotów, jednak nie krócej niż przez 1,5 sekundy,

c) zwolnić pedał przyspieszenia do uzyskania przez silnik prędkości biegu jałowego i powrotu wskazań dymomierza do odpowiadających jej wartości.

2.3.2.2. W wypadku silnika z pompą wtryskową bez automatycznej blokady urządzenia rozruchowego przyspieszanie (pkt 2.3.2.1 lit. a) rozpoczyna się od podwyższonej prędkości obrotowej (800–900 min^-1) w celu uniknięcia wtryskiwania dawki rozruchowej.

2.3.2.3. Należy wykonać co najmniej trzy pomiary następujące po sobie, z tym że po każdym pojedynczym pomiarze przerwa powinna wynosić około 15 sekund. Pod uwagę bierze się tylko te zmierzone wartości, które zostały uzyskane z trzech następujących po sobie pomiarów, nieróżniące się od siebie o więcej niż 0,50 m^-1 i nietworzące sekwencji malejącej.

2.3.2.4. Jako wynik końcowy pomiaru należy przyjąć średnią arytmetyczną z pomiarów z dokładnością do 0,01 m^-1.

2.3.2.5. Dopuszcza się pomiar zadymienia spalin według skali procentowej Hartridge'a (HRT) i przeliczanie uzyskanych wartości na współczynnik, zgodnie z zamieszczoną poniżej tabelą.

TABELA ZAMIANY JEDNOSTEK SKALI PROCENTOWEJ HARTRIGE'A [HRT] NA JEDNOSTKI WSPÓŁCZYNNIKA k [m^-1]

2.3.3. Ocena wyników pomiarów

2.3.3.1. Niedopuszczalne jest, aby końcowy wynik pomiaru zadymienia spalin przekraczał maksymalne wielkości ustalone odpowiednio w § 9 ust. 1 pkt 3 i § 45 ust. 2 rozporządzenia o warunkach technicznych pojazdów.

2.3.3.2. Na wniosek właściciela, posiadacza pojazdu kontrolujący wydaje wydruk z przyrządu potwierdzający wyniki pomiarów lub podaje je w sprawozdaniu z kontroli drogowej określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

3. Warunki szczególne dotyczące ograniczników prędkości

3.1. Sprawdzić, czy zainstalowany jest ogranicznik prędkości, w przypadku gdy jest to możliwe.

3.2. Sprawdzić tabliczkę informacyjną ogranicznika prędkości.

3.3. Sprawdzić, czy na ograniczniku prędkości nie zostały naruszone plomby lub, jeśli mają zastosowanie, inne środki do zabezpieczenia połączeń przed nieuprawnioną manipulacją, tam gdzie jest to możliwe.

3.4. Sprawdzić, czy urządzenie ograniczające prędkość uniemożliwia przekroczenie wartości określonych w art. 66 ust. 1a–1c ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.), w szczególności poprzez analizę zapisów tachografu lub innych urządzeń rejestrujących prędkość, gdy jest to możliwe do wykonania.

Załącznik nr 4

WZÓR PIECZĘCI POLICJANTA POTWIERDZAJĄCEJ DOKONANIE KONTROLI URZĄDZENIA REJESTRUJĄCEGO SAMOCZYNNIE PRĘDKOŚĆ JAZDY, CZAS JAZDY I CZAS POSTOJU, OBOWIĄZKOWE PRZERWY I CZAS ODPOCZYNKU

Załącznik nr 5

WZÓR PIECZĘCI INSPEKTORA INSPEKCJI TRANSPORTU DROGOWEGO POTWIERDZAJĄCEJ DOKONANIE KONTROLI URZĄDZENIA REJESTRUJĄCEGO SAMOCZYNNIE PRĘDKOŚĆ JAZDY, CZAS JAZDY I CZAS POSTOJU

Załącznik nr 6

WZÓR PIECZĘCI FUNKCJONARIUSZA STRAŻY GRANICZNEJ POTWIERDZAJĄCEJ DOKONANIE KONTROLI URZĄDZENIA REJESTRUJĄCEGO SAMOCZYNNIE PRĘDKOŚĆ JAZDY, CZAS JAZDY I CZAS POSTOJU

Załącznik nr 7

WZÓR PIECZĘCI FUNKCJONARIUSZA CELNEGO POTWIERDZAJĄCEJ DOKONANIE KONTROLI URZĄDZENIA REJESTRUJĄCEGO SAMOCZYNNIE PRĘDKOŚĆ JAZDY, CZAS JAZDY I CZAS POSTOJU

Załącznik nr 8

PROGRAM SZKOLENIA OSÓB UBIEGAJĄCYCH SIĘ O UPOWAŻNIENIE DO WYKONYWANIA KONTROLI RUCHU DROGOWEGO

§ 1. Szkolenie osób ubiegających się o uzyskanie upoważnienia do wykonywania kontroli ruchu drogowego obejmuje zajęcia teoretyczne i praktyczne.

§ 2. 1. Liczba godzin i tematyka zajęć teoretycznych uzależniona jest od zakresu upoważnienia do wykonywania kontroli ruchu drogowego, o które ubiega się dana osoba.

2. Program zajęć teoretycznych obejmuje:

1) dla strażników gminnych (miejskich):

2) dla pracowników zarządów dróg:

*⁾ Zajęcia należy przeprowadzić w formie ćwiczeń.

3) dla strażników leśnych i funkcjonariuszy Straży Parku:

§ 3. 1. Zajęcia praktyczne odbywają się po przeprowadzeniu zajęć teoretycznych i obejmują następujące zagadnienia:

1) sposoby podawania sygnałów do zatrzymania pojazdów, z uwzględnieniem różnych warunków widoczności;

2) sposoby podchodzenia do zatrzymanego pojazdu;

3) wybór miejsca do kontroli i zatrzymania pojazdu;

4) zachowanie bezpieczeństwa własnego oraz uczestników ruchu drogowego.

2. Zajęcia praktyczne przeprowadza się w grupie 5–6-osobowej, dysponującej co najmniej jednym samochodem osobowym.

3. Zajęcia praktyczne realizowane są w czasie 4 godzin, przy czym:

1) dwie pierwsze godziny zajęć odbywają się poza drogą publiczną;

2) następne dwie godziny zajęć realizowane są na drodze publicznej w miejscu, w którym nie wystąpi zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego. Zajęcia te mogą być realizowane poza drogą publiczną w miejscu zapewniającym odwzorowanie sytuacji drogowych.

§ 4. 1. Zajęcia teoretyczne prowadzą osoby posiadające odpowiednią wiedzę fachową.

2. Zajęcia praktyczne prowadzą policjanci posiadający specjalistyczne przeszkolenie z zakresu ruchu drogowego.

3. Godzina zajęć praktycznych i teoretycznych równa się 45 minutom.

Załącznik nr 9

WZÓR UPOWAŻNIENIA DO WYKONYWANIA KONTROLI RUCHU DROGOWEGO