Dziennik Ustaw - rok 2008 nr 22 poz. 132

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 28 lutego 2007 r. w Warszawie została podpisana Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Norwegii o wzajemnej ochronie informacji niejawnych, w następującym brzmieniu:

UMOWA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej

a Rządem Królestwa Norwegii

o wzajemnej ochronie informacji niejawnych

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej oraz Rząd Królestwa Norwegii,

zwane dalej „Stronami”,

mając na uwadze zagwarantowanie wzajemnej ochrony wszystkich

informacji, które zostały zaklasyfikowane jako informacje niejawne

zgodnie z prawem krajowym jednej ze Stron i przekazane drugiej Stronie,

kierując się zamiarem stworzenia regulacji w zakresie wzajemnej ochrony

informacji niejawnych, które obowiązywać będą w odniesieniu

do wszelkiej współpracy dwustronnej związanej

z wymianą informacji niejawnych

uzgodniły, co następuje:

ARTYKUŁ 1

ZASTOSOWANIE

1. Celem niniejszej Umowy jest zapewnienie ochrony informacji niejawnych, które są wymieniane lub powstają w trakcie współpracy między Stronami.

2. Decyzja o przekazaniu lub wymianie informacji niejawnych powinna być podejmowana zgodnie z prawem krajowym Stron.

3. Niniejsza Umowa reguluje wszelkie działania i stanowi integralną część każdego kontraktu lub umowy zawartej między Stronami, której realizacja wiąże się z dostępem do informacji niejawnych.

ARTYKUŁ 2

DEFINICJE

W rozumieniu niniejszej Umowy:

1) „informacje niejawne” – oznaczają wszelkie informacje niezależnie od formy, nośnika i sposobu ich utrwalenia oraz przedmioty lub dowolne ich części, które wymagają ochrony przed nieuprawnionym ujawnieniem;

2) „właściwe organy bezpieczeństwa” – oznaczają organy państwowe, właściwe w sferze ochrony informacji niejawnych, wskazane w artykule 4;

3) „uprawnione podmioty” – oznaczają osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne, właściwe do przekazywania, otrzymywania, przechowywania, ochrony i wykorzystywania informacji niejawnych zgodnie z prawem krajowym swojej Strony, w tym także właściwe organy bezpieczeństwa;

4) „kontrakt niejawny” – oznacza umowę regulującą wzajemne prawa i obowiązki między zawierającymi ją podmiotami, której realizacja wiąże się z dostępem do informacji niejawnych, bądź ich wytwarzaniem;

5) „kontrahent” – oznacza osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną, która posiada zdolność prawną do zawierania umów;

6) „zamawiający” – oznaczy podmiot, który zamierza zawrzeć lub zawiera kontrakt niejawny na terytorium Państwa drugiej Strony;

7) „need-to-know” – oznacza, że informacje niejawne mogą być udostępniane tylko tym osobom, które posiadają potwierdzoną potrzebę uzyskania wiedzy na temat lub posiadania takich informacji w celu wykonania swoich zadań służbowych lub zawodowych;

8) „naruszenie bezpieczeństwa” – oznacza czynność lub jej zaniechanie, sprzeczne z postanowieniami prawa krajowego, których wynikiem może być zagrożenie lub narażenie na szwank informacji niejawnych;

9) „poświadczenie bezpieczeństwa” – oznacza oświadczenie właściwego organu bezpieczeństwa lub innego podmiotu uprawnionego zgodnie z postanowieniami prawa krajowego Strony, że osoba fizyczna jest uprawniona do dostępu do informacji niejawnych.

ARTYKUŁ 3

KLAUZULE TAJNOŚCI

1. Informacjom niejawnym przyznaje się odpowiednią do ich treści klauzulę tajności, zgodnie z prawem krajowym każdej ze Stron. Otrzymanym informacjom niejawnym przyznaje się klauzule równorzędne, zgodnie z postanowieniami ustępu 4.

2. Obowiązek, o którym mowa w ustępie 1, odnosi się również do informacji niejawnych, które powstają w wyniku dwustronnej współpracy Stron lub uprawnionych podmiotów, w tym także w związku z realizacją kontraktu niejawnego.

3. Klauzula tajności może być zmieniona lub zniesiona wyłącznie przez uprawniony podmiot, który ją nadał. Odbiorca jest informowany o każdym przypadku zmiany lub zniesienia klauzuli tajności.

4. Strony uzgadniają, że niżej wymienione klauzule tajności są równorzędne:

ARTYKUŁ 4

WŁAŚCIWE ORGANY BEZPIECZEŃSTWA

W rozumieniu niniejszej Umowy, właściwymi organami bezpieczeństwa są:

1) w Rzeczypospolitej Polskiej: Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (sfera cywilna) oraz Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego (sfera wojskowa);

2) w Królestwie Norwegii: Norweska Krajowa Władza Bezpieczeństwa.

ARTYKUŁ 5

ZASADY OCHRONY INFORMACJI NIEJAWNYCH

1. Zgodnie z niniejszą Umową oraz prawem krajowym, Strony podejmują stosowne działania w celu ochrony informacji niejawnych, które są przekazywane lub powstają w wyniku dwustronnej współpracy obu Stron lub uprawnionych podmiotów, w tym także w związku z realizacją kontraktu niejawnego.

2. Strony zapewniają informacjom, o których mowa w ustępie I, co najmniej taką samą ochronę, jaka obowiązuje w stosunku do ich własnych informacji niejawnych objętych odpowiednią klauzulą tajności, zgodnie z postanowieniami artykułu 3 ustęp 4.

3. Otrzymane informacje niejawne są wykorzystywane wyłącznie w celach określonych przy ich przekazywaniu.

4. Strona nie udostępnia informacji, o których mowa w ustępie 1, jakiejkolwiek stronie trzeciej, bez uprzedniej pisemnej zgody uprawnionego podmiotu drugiej Strony, który przyznał klauzulę tajności.

5. Właściwe organy bezpieczeństwa zapewniają niezbędną kontrolę ochrony informacji niejawnych.

6. Otrzymane informacje niejawne są udostępniane tylko tym osobom, których zadania wymagają zapoznania się z nimi, wobec których przeprowadzono postępowanie sprawdzające upoważniające do dostępu do takich informacji oraz które zostały przeszkolone w zakresie ochrony informacji niejawnych zgodnie z prawem krajowym każdej ze Stron.

ARTYKUŁ 6

KONTRAKTY NIEJAWNE

1. Zamawiający może zawrzeć kontrakt niejawny z kontrahentem, który posiada siedzibę na terytorium państwa drugiej Strony.

2. W przypadku, o którym mowa w ustępie 1, zamawiający składa wniosek do właściwego organu bezpieczeństwa swojej Strony o wystąpienie do właściwego organu bezpieczeństwa drugiej Strony z prośbą o wydanie pisemnego zapewnienia stwierdzającego, że kontrahent jest upoważniony do przechowywania, ochrony i korzystania z informacji niejawnych, którym nadano określoną klauzulę tajności.

3. Udzielenie zapewnienia, o którym mowa w ustępie 2, jest równoznaczne z gwarancją, że kontrahent spełnia warunki w zakresie ochrony informacji niejawnych określone w prawie krajowym Strony, na terytorium której posiada on siedzibę.

4. Jeżeli kontrahent nie został wcześniej upoważniony do dostępu do informacji niejawnych oznaczonych określoną klauzulą tajności, właściwy organ bezpieczeństwa mający udzielić zapewnienia, informuje niezwłocznie właściwy organ bezpieczeństwa drugiej Strony, że, na jego wniosek, zostaną podjęte czynności, o których mowa w ustępie 3.

5. Informacje niejawne nie są udostępniane kontrahentowi do czasu uzyskania zapewnienia, o którym mowa w ustępach 2 i 3.

6. Zamawiający informuje kontrahenta o wymogach bezpieczeństwa niezbędnych do realizacji kontraktu niejawnego, na które w szczególności składają się lista informacji niejawnych oraz zasady nadawania klauzul tajności informacjom wytworzonym w trakcie wykonywania kontraktu niejawnego. Kopia takiego dokumentu jest dostarczana właściwemu organowi bezpieczeństwa.

7. Właściwy organ bezpieczeństwa Strony, na terytorium której kontrakt niejawny będzie realizowany, udziela zapewnienia, że kontrahent będzie chronił informacje niejawne przekazane przez zamawiającego, w tym informacje wytworzone podczas realizacji kontraktu niejawnego.

8. Realizacja kontraktu niejawnego w części związanej z dostępem do informacji niejawnych jest możliwa dopiero po spełnieniu przez kontrahenta niezbędnych kryteriów zapewniających ochronę informacji niejawnych, zgodnie z otrzymanymi wymogami bezpieczeństwa.

9. Właściwe organy bezpieczeństwa zapewniają, że ewentualni podwykonawcy będą spełniać takie same warunki ochrony informacji niejawnych, jakie ustalono dla kontrahenta.

ARTYKUŁ 7

PRZEKAZYWANIE INFORMACJI NIEJAWNYCH

1. Informacje niejawne są przekazywane między Stronami zazwyczaj drogą dyplomatyczną.

2. Wymiana informacji niejawnych może również odbywać się za pośrednictwem przedstawicieli oficjalnie wyznaczonych przez właściwe organy bezpieczeństwa obu Stron. Takie upoważnienie może, w razie potrzeby, zostać udzielone przedstawicielom kontrahenta zaangażowanego w kontrakt niejawny.

3. Dostawa dużych ilości informacji niejawnych jest uzgadniana indywidualnie dla poszczególnych przypadków.

4. Inne zatwierdzone środki przekazu lub wymiany mogą być wykorzystywane, jeżeli zostało to uzgodnione przez właściwe organy bezpieczeństwa obu Stron.

5. Adresat potwierdza pisemnie odbiór informacji niejawnych.

ARTYKUŁ 8

POWIELANIE I TŁUMACZENIE INFORMACJI NIEJAWNYCH

1. Informacje niejawne o klauzuli „ŚCIŚLE TAJNE” / „STRENGT HEMMELIG” / „TOP SECRET” są powielane wyłącznie po uprzednim pisemnym zezwoleniu wydanym przez uprawniony podmiot, który przekazał te informacje.

2. Powielanie informacji niejawnych odbywa się zgodnie z prawem krajowym każdej ze Stron. Powielone informacje podlegają takiej samej ochronie, jak oryginały. Liczba kopii będzie ograniczona do liczby wymaganej dla celów służbowych.

3. Informacje niejawne są tłumaczone przez osoby upoważnione do dostępu do informacji niejawnych. Każde takie tłumaczenie ma odpowiednią adnotację w języku, na który dokonano przekładu, informującą, że zawiera ono informacje niejawne pochodzące od drugiej Strony. Przetłumaczone informacje niejawne podlegają takiej samej ochronie, jak oryginały.

ARTYKUŁ 9

NISZCZENIE INFORMACJI NIEJAWNYCH

1. Informacje niejawne, z zastrzeżeniem ustępu 2, są niszczone zgodnie z prawem krajowym Stron, w taki sposób, żeby uniemożliwić ich częściową lub całkowitą rekonstrukcję, lub są zwracane uprawnionemu podmiotowi, który je przekazał.

2. Informacje niejawne o klauzuli „ŚCIŚLE TAJNE” / „STRENGT HEMMELIG” / „TOP SECRET” nie są niszczone. Są one zwracane uprawnionemu podmiotowi, który je przekazał.

ARTYKUŁ 10

WIZYTY

1. Osobie przybywającej z wizytą z Państwa jednej Strony do Państwa drugiej Strony zezwala się na dostęp do informacji niejawnych w niezbędnym zakresie, a także do obiektów, w których takie informacje niejawne są wykorzystywane, przetwarzane lub przechowywane, tylko po uprzednim uzyskaniu pisemnego zezwolenia wydanego przez właściwy organ bezpieczeństwa lub inny właściwy organ rządowy drugiej Strony.

2. Zezwolenie, o którym mowa w ustępie 1, udzielane jest wyłącznie osobie upoważnionej do dostępu do informacji niejawnych na podstawie prawa krajowego Strony wysyłającej taką osobę.

3. Wniosek o wizytę zawiera co najmniej:

1) cel, termin i program wizyty;

2) imię i nazwisko osoby przybywającej z wizytą, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu lub dowodu tożsamości;

3) stanowisko służbowe osoby przybywającej z wizytą wraz z nazwą instytucji lub jednostki, którą reprezentuje;

4) poziom poświadczenia bezpieczeństwa osoby przybywającej z wizytą;

5) nazwę i adres odwiedzanej jednostki;

6) imię, nazwisko oraz stanowisko służbowe osoby odwiedzanej.

4. W zakresie niezbędnym do uzyskania zezwolenia, o którym mowa w ustępie 1, dane osoby przybywającej z wizytą do drugiej Strony przekazywane są odpowiednio wcześniej.

5. Uprawnione podmioty obu Stron zapewniają ochronę danych osoby przybywającej z wizytą zgodnie ze swoim prawem krajowym.

ARTYKUŁ 11

NARUSZENIE BEZPIECZEŃSTWA

1. Jakiekolwiek naruszenie bezpieczeństwa dotyczące ochrony informacji niejawnych przekazanych lub powstałych w wyniku obustronnej współpracy jest wyjaśniane i ścigane zgodnie z prawem krajowym Strony, na terytorium której do takiego naruszenia doszło.

2. W przypadku stwierdzenia, że doszło do nieuprawnionego ujawnienia informacji, o którym mowa w ustępie 1, właściwe organy bezpieczeństwa Stron niezwłocznie informują się wzajemnie o tym fakcie.

3. W przypadku, gdy nieuprawnione ujawnienie informacji niejawnych nastąpiło na terytorium kraju trzeciego, Strona, która udostępniła te informacje, podejmuje działania, o których mowa w ustępach 1 i 2.

4. Właściwy organ bezpieczeństwa jednej Strony niezwłocznie zawiadamia właściwy organ bezpieczeństwa drugiej Strony o okolicznościach nieuprawnionego ujawnienia informacji niejawnych oraz wyniku czynności, o których mowa w ustępie 1. Właściwy organ bezpieczeństwa, który został poinformowany o fakcie nieuprawnionego ujawnienia współpracuje, po przedstawieniu odpowiedniego wniosku, przy czynnościach wyjaśniających.

5. Postanowienia ustępów 1–4 odnoszą się również do sytuacji, gdy zachodzi przypuszczenie, że miało miejsce nieuprawnione ujawnienie informacji, o którym mowa w ustępie 1.

ARTYKUŁ 12

KOSZTY

Każda ze Stron pokrywa swoje własne koszty wynikające z realizacji niniejszej Umowy.

ARTYKUŁ 13

KONSULTACJE

1. Właściwe organy bezpieczeństwa Stron informują się o zmianach swojego prawa krajowego w zakresie dotyczącym ochrony informacji niejawnych.

2. W celu zapewnienia ścisłej współpracy przy realizacji postanowień niniejszej Umowy, właściwe organy bezpieczeństwa Stron konsultują się na wniosek jednego z nich.

3. Każda ze Stron zezwala przedstawicielom właściwego organu bezpieczeństwa drugiej Strony na składanie wizyt w celu omówienia procedur służących ochronie informacji niejawnych przekazanych przez drugą Stronę.

ARTYKUŁU 14

ROZSTRZYGANIE SPORÓW

1. Wszelkie kwestie sporne dotyczące stosowania niniejszej Umowy są rozstrzygane w drodze bezpośrednich rozmów między właściwymi organami bezpieczeństwa Stron.

2. Jeśli rozwiązanie sporu w sposób, o którym mowa w ustępie 1, jest niemożliwe, jest on rozstrzygany drogą dyplomatyczną.

3. Kwestie sporne dotyczące stosowania niniejszej Umowy nie będą przedkładane do rozstrzygnięcia żadnemu krajowemu, czy też międzynarodowemu trybunałowi.

ARTYKUŁ 15

STOSUNEK DO WCZEŚNIEJSZYCH POROZUMIEŃ

1. Z chwilą wejścia w życie niniejszej Umowy, informacje niejawne wymienione na podstawie Dwustronnego Porozumienia o ochronie informacji niejawnych między Ministerstwem Obrony Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej a Ministerstwem Obrony Królestwa Norwegii, zawartego w Oslo dnia 24 lutego 1999 r., objęte zostają ochroną zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy.

2. Postanowienia ustępu 1 mają także zastosowanie do ochrony informacji niejawnych wymienionych na podstawie innych umów zawartych wcześniej przez Strony.

3. Z chwilą wejścia w życie niniejszej Umowy wygasa Dwustronne Porozumienie o ochronie informacji niejawnych między Ministerstwem Obrony Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej a Ministerstwem Obrony Królestwa Norwegii, zawarte w Oslo dnia 24 lutego 1999 r.

ARTYKUŁ 16

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

1. Niniejsza Umowa wchodzi w życie zgodnie z prawem krajowym każdej ze Stron, co zostanie stwierdzone w drodze wymiany not. Umowa wchodzi w życie w pierwszym dniu drugiego miesiąca, który nastąpi po otrzymaniu noty późniejszej.

2. Niniejsza Umowa zawarta jest na czas nieokreślony. Może ona być wypowiedziana przez każdą ze Stron w drodze notyfikacji przekazanej drugiej Stronie. W takim przypadku, niniejsza Umowa traci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania noty informującej o wypowiedzeniu.

3. W przypadku wypowiedzenia niniejszej Umowy, wszelkie informacje niejawne przekazane lub wytworzone w wyniku dwustronnej współpracy między Stronami są zwracane drugiej Stronie. Informacje niejawne, których nie można zwrócić będą nadal chronione zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy.

4. Do niniejszej Umowy mogą być wprowadzane zmiany na podstawie wspólnej pisemnej zgody obu Stron. Takie zmiany wchodzą w życie zgodnie z postanowieniami ustępu 1.

Sporządzono w Warszawie dnia 28 lutego 2007 roku w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, każdy w językach polskim, norweskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty posiadają jednakową moc. W przypadku jakichkolwiek rozbieżności przy ich interpretacji, tekst w języku angielskim uważany będzie za rozstrzygający.

Wersja angielska

Wersja norweska