Dziennik Ustaw - rok 2007 nr 232 poz. 1709

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej

i

Rząd Republiki Federalnej Niemiec,

zwane dalej „Umawiającymi się Stronami”,

świadome znaczenia transgranicznej współpracy przy zapobieganiu, zmniejszaniu i monitorowaniu oddziaływania na środowisko w aspekcie ogólnym, a przede wszystkim w kontekście planowanych działalności, które mogą spowodować znaczące szkodliwe transgraniczne oddziaływanie na środowisko,

uwzględniając Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o współpracy w dziedzinie ochrony środowiska z dnia 7 kwietnia 1994 roku, zwaną dalej „Umową z 1994 roku”, oraz jej postanowienia w sprawie postępowania dotyczącego transgranicznego oddziaływania na środowisko,

zdecydowane z obopólną korzyścią stosować między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec Konwencję o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym z dnia 25 lutego 1991 r., zwaną dalej „Konwencją z Espoo”,

świadome, że konkretne regulacje oraz przejrzyste procedury ułatwią oraz przyspieszą realizację postępowań w sprawie ocen oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec,

zamierzając zadbać o to, aby oddziaływanie transgraniczne na środowisko planowanych działalności było rozpoznawane, opisywane i oceniane tak szybko i wnikliwie, jak to możliwe przy udziale organów i opinii publicznej Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Federalnej Niemiec oraz o to, aby wyniki oceny tego oddziaływania były odpowiednio brane pod uwagę przy wydawaniu decyzji dotyczącej planowanej działalności,

przy udziale niemieckich krajów związkowych Brandenburgii, Meklemburgii-Pomorza Przedniego i Wolnego Państwa Saksonii,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

Zakres stosowania

1. Umowa niniejsza ma zastosowanie do każdej planowanej działalności, która może spowodować znaczące szkodliwe transgraniczne oddziaływanie na środowisko terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony i dla której przeprowadza się zgodnie z wewnętrznymi przepisami prawnymi obowiązującymi w państwie Strony pochodzenia, postępowanie w sprawie oceny oddziaływania na środowisko oraz sporządza się dokumentację oceny oddziaływania na środowisko planowanej działalności.

2. Przy postępowaniu w sprawne oceny oddziaływania na środowisko planowanej działalności, o której mowa w ustępie 1, mają zastosowanie artykuły od 2 do 7 Konwencji z Espoo oraz postanowienia niniejszej Umowy. W szczególności, postanowienia niniejszej Umowy nie ograniczają prawa Umawiających się Stron, o którym mowa w artykule 2 ustęp 8 Konwencji z Espoo.

3. Jeżeli działalność, o której mowa w ustępie 1, podlega również ocenie oddziaływania na gospodarkę wodną na wodach granicznych zgodnie z artykułem 6 ustęp 3 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o współpracy w dziedzinie gospodarki wodnej na wodach granicznych z dnia 19 maja 1992 r., której częścią jest postępowanie w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, to dla tej działalności przeprowadza się tylko jedno postępowanie w sprawie oceny oddziaływania na środowisko zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy. Jeśli przeprowadzane jest postępowanie w sprawie oceny oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym dla takiej działalności, Strona pochodzenia informuje Komisję do spraw Wód Granicznych.

4. Jeżeli o dopuszczalności planowanej działalności, o której mowa w ustępie 1, rozstrzyga się w ramach kilku postępowań lub etapów postępowań, Umowa niniejsza znajduje zastosowanie do wszystkich postępowań lub etapów postępowań, w których przeprowadzane jest postępowanie w sprawie oceny oddziaływania na środowisko oraz sporządza się dokumentację oceny oddziaływania na środowisko planowanej działalności.

Artykuł 2

Powiadamianie

1. Umawiające się Strony będą powiadamiały się o wszystkich planowanych działalnościach określonych w artykule 1 ustęp 1 niniejszej Umowy niezwłocznie po uzyskaniu informacji o takiej działalności. Wraz z powiadomieniem przekazane zostaną dane zgodnie z artykułem 3 ustęp 2 Konwencji z Espoo.

2. Powiadomienie, o którym mowa w ustępie 1, będzie przekazywane w następujący sposób:

1) jeżeli Stroną pochodzenia jest Republika Federalna Niemiec, powiadomienie przekazuje organ kraju związkowego właściwy do przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko planowanej działalności, na obszarze którego ma być realizowana planowana działalność, ministrowi właściwemu do spraw środowiska Rzeczypospolitej Polskiej. Jeżeli organem właściwym do spraw oceny oddziaływania na środowisko jest organ federalny, to ten organ przekazuje to powiadomienie. Ponadto właściwy niemiecki organ informuje równocześnie federalne ministerstwo właściwe do spraw środowiska i odpowiednie ministerstwo odnośnego kraju związkowego o treści przekazanego powiadomienia,

2) jeżeli Stroną pochodzenia jest Rzeczpospolita Polska, minister właściwy do spraw środowiska Rzeczypospolitej Polskiej przekazuje równocześnie powiadomienie ministerstwu właściwemu do spraw środowiska kraju związkowego Republiki Federalnej Niemiec, na terytorium którego planowana działalność może spowodować znaczące szkodliwe oddziaływanie transgraniczne na środowisko planowanej działalności, oraz federalnemu ministerstwu właściwemu do spraw środowiska Republiki Federalnej Niemiec.

3. Strona narażona potwierdzi niezwłocznie Stronie pochodzenia odbiór powiadomienia zgodnie z ustępem 1, i powiadomi niezwłocznie, najpóźniej jednak w ciągu 30 dni od dnia otrzymania tego powiadomienia, czy zamierza uczestniczyć w postępowaniu w sprawie oceny oddziaływania na środowisko. Jeżeli Strona narażona zamierza uczestniczyć w tym postępowaniu, poinformuje jednocześnie Stronę pochodzenia, które organy będą właściwe w sprawach:

1) przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym, w szczególności w zakresie przyjęcia dokumentacji oceny oddziaływania na środowisko zgodnie z artykułem 3,

2) prowadzenia konsultacji przed wydaniem decyzji zgodnie z artykułem 7,

3) otrzymania decyzji zgodnie z artykułem 8

4. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron uważa, że środowisko na terytorium jej państwa jest narażone na znaczące szkodliwe transgraniczne oddziaływanie działalności, o której mowa w artykule 1, i nie została powiadomiona zgodnie z ustępem 1, to Strona pochodzenia prześle na prośbę Strony narażonej dane zgodne z ustępem 1. Po otrzymaniu tych danych Strona narażona postępuje zgodnie z ustępem 3.

5. Jeżeli Strona narażona poinformuje, że chce wziąć udział w postępowaniu w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, to Strona pochodzenia przekaże, jeżeli nie miało to wcześniej miejsca zgodnie z ustępem 1, dane zgodnie z artykułem 3 ustęp 5 Konwencji z Espoo. Strona pochodzenia poinformuje Stronę narażoną, które organy będą uczestniczyły w postępowaniu w sprawie oceny oddziaływania na środowisko w momencie powiadomienia, o którym mowa w ustępie 1, lub najpóźniej w momencie przekazania dokumentacji oceny oddziaływania na środowisko.

6. Wzory powiadomienia, potwierdzenia odbioru powiadomienia i deklaracji uczestnictwa są określone w załącznikach 1 – 3 stanowiących integralną część niniejszej Umowy.

Artykuł 3

Dokumentacja oceny oddziaływania na środowisko

1. Po zadeklarowaniu przez Stronę narażoną uczestnictwa w postępowaniu w sprawie oceny oddziaływania na środowisko Strona pochodzenia jest obowiązana do przekazania Stronie narażonej dokumentacji sporządzonej zgodnie z artykułem 4 ustęp 1 Konwencji z Espoo, łącznie z tłumaczeniami wymienionymi w artykule 11 ustęp 1 punkt 2, niezwłocznie po jej sporządzeniu.

2. Strona pochodzenia ustali równocześnie z przesłaniem dokumentacji oceny oddziaływania na środowisko stosowny termin dla Strony narażonej, w którym uczestnicy postępowania Strony narażonej mogą wyrazić uwagi lub zastrzeżenia. Przy ustalaniu terminu Strona pochodzenia uwzględni w ramach wewnętrznych przepisów prawnych rodzaj planowanej działalności, rodzaj i skalę prawdopodobnego oddziaływania na środowisko na terytorium Strony narażonej, a także konieczność możliwie jak najszybszego zakończenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym. Termin poza szczególnymi przypadkami nie powinien przekraczać trzech miesięcy.

Artykuł 4

Udział opinii publicznej

1. Umawiające się Strony zapewnią możliwość udziału opinii publicznej w postępowaniu w sprawie oceny oddziaływania na środowisko planowanej działalności, o której mowa w artykule 1 ustęp 1, na zasadach zgodnych z ich wewnętrznymi przepisami prawnymi Społeczeństwo Strony narażonej będzie miało możliwość wyrażenia swoich uwag lub zastrzeżeń przez taki okres, jaki jest przewidziany dla społeczeństwa Strony pochodzenia. O postępowaniu tym społeczeństwo Strony narażonej poinformowane zostanie przez właściwy organ Strony narażonej poprzez podanie do publicznej wiadomości informacji o wszczętym postępowaniu i wyłożeniu dokumentacji, o której mowa w artykule 3 ustęp 1, oraz o poinformowanie o warunkach składania uwag lub zastrzeżeń, jak również o warunkach zaskarżania decyzji końcowej. Właściwy organ strony pochodzenia zostanie zawiadomiony o terminie wyłożenia dokumentacji do wglądu społeczeństwa Strony narażonej.

2. Społeczeństwo Strony narażonej ma możliwość zgłaszania uwag lub zastrzeżeń bezpośrednio do organu Strony pochodzenia właściwego do wydania decyzji dotyczącej planowanej działalności.

3 Jeżeli Strona pochodzenia przeprowadza rozprawę administracyjną otwartą dla społeczeństwa w celu wyjaśnienia uwag i zastrzeżeń społeczeństwa, to powiadamia z odpowiednim wyprzedzeniem Stronę narażoną o terminie i miejscu jej przeprowadzenia. Organ właściwy Strony narażonej powiadamia swoje społeczeństwo o terminie i miejscu rozprawy organizowanej przez Stronę pochodzenia.

Artykuł 5

Stanowiska organów

1. Jeżeli Stroną narażoną jest rzeczpospolita Polska, wówczas minister właściwy do spraw środowiska Rzeczypospolitej Polskiej przekazuje równocześnie stanowisko dotyczące planowanej działalności właściwemu do spraw ochrony środowiska ministerstwu federalnemu Republiki Federalnej Niemiec, właściwemu do spraw ochrony środowiska ministerstwu odpowiedniego kraju związkowego Republiki Federalnej Niemiec oraz organowi właściwemu do przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko planowanej działalności, który przekazał powiadomienie, o którym mowa w artykule 2 ustęp 1.

2. Jeżeli Stroną narażoną jest Republika Federalna Niemiec, wówczas niemieckie organy, w których kompetencji znajdują się kwestie ochrony środowiska, przekazują swoje stanowiska dotyczące planowanej działalności właściwemu do spraw środowiska ministrowi Rzeczypospolitej Polskiej i równocześnie organowi właściwemu do wydawania decyzji.

Artykuł 6

Wymiana informacji

W trakcie toczącego się postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko planowanej działalności, o której mowa w artykule 1 ustęp 1, organ właściwy do wydania decyzji i inne uczestniczące w postępowaniu organy obu Umawiających się Stron mogą bezpośrednio wymieniać informacje dotyczące postępowania.

Artykuł 7

Konsultacje przed wydaniem decyzji

1. Po przekazaniu dokumentacji oceny oddziaływania na środowisko planowanej działalności, Strona pochodzenia bez zbędnej zwłoki proponuje konsultacje, zgodnie z artykułem 5 Konwencji z Espoo, w szczególności na temat redukowania lub eliminowania znaczącego szkodliwego transgranicznego oddziaływania na środowisko, informując jednocześnie o tym, które organy będą organami właściwymi do przeprowadzenia konsultacji. Strona pochodzenia powinna we właściwym czasie przed zakończeniem konsultacji poinformować Stronę narażoną o tym, czy i jakie działania dotyczące redukowania lub eliminowania znaczącego szkodliwego transgraniczncznego oddziaływania na środowisko mają być podjęte z uwagi na stanowiska organów oraz uwagi i zastrzeżenia społeczeństwa Strony narażonej.

2. Strona narażona poinformuje Stronę pochodzenia najpóźniej przed upływem terminu przeznaczonego na przekazanie stanowisk, o którym mowa w artykule 3 ustęp 2, czy jest zainteresowana przeprowadzeniem konsultacji.

3. Jeżeli Strona narażona zgłosi zainteresowanie konsultacjami, wówczas Umawiające się Strony, po zaproponowaniu przez Stronę pochodzenia terminów konsultacji, niezwłocznie ustalą rozsądne ramy czasowe, w tym terminy oraz miejsca konsultacji, przy uwzględnieniu zasad zawartych w artykule 3 ustęp 2. Decyzja dotycząca planowanej działalności nie może być wydana przed zakończeniem konsultacji, o ile konsultacje nie przekraczają uzgodnionych przez Umawiające się Strony ram czasowych.

4. Umawiające się Strony mogą zapraszać do udziału w konsultacjach innych uczestników postępowania oraz ekspertów.

Artykuł 8

Przekazanie decyzji

1. Strona pochodzenia przekaże Stronie narażonej decyzję dotyczącą planowanej działalności, zgodnie z artykułem 6 Konwencji z Espoo, niezwłocznie po tym, jak decyzja zostanie doręczona wnioskodawcy planowanej działalności.

2. Strona narażona po otrzymaniu decyzji zapewni, aby została ona udostępniona zainteresowanym organom i społeczeństwu na terytorium swojego państwa.

Artykuł 9

Analiza porealizacyjna

Umawiające się Strony mogą za obopólnym porozumieniem ustalić, czy i jeżeli tak, to w jakim zakresie należy przeprowadzić analizę porealizacyjną po wykonaniu planowanej działalności, zgodnie z artykułem 7 Konwencji z Espoo, o ile decyzja dotycząca tej działalności lub wewnętrzne przepisy prawne przewidują możliwość przeprowadzenia analizy porealizacyjnej.

Artykuł 10

Dotrzymywanie terminów

Dotrzymywanie terminów przekazania informacji, stanowisk, uwag lub zastrzeżeń właściwemu organowi Strony pochodzenia zależy od wewnętrznych przepisów prawnych Strony pochodzenia. W celu dotrzymania tych terminów korzystać można również ze środków komunikacji elektronicznej Uwzględnienie informacji, stanowisk, uwag lub zastrzeżeń, w przypadku których termin nie został dotrzymany, pozostaje w gestii właściwego organu Strony pochodzenia.

Artykuł 11

Tłumaczenia

1. Strona pochodzenia przekaże Stronie narażonej następujące dokumenty przetłumaczone na język urzędów Strony narażonej:

1) powiadomienie zgodnie z artykułem 3 ustęp 2 oraz dane zawarte w ustępie 5 Konwencji z Espoo,

2) streszczenie nietechnicznej dokumentacji oceny oddziaływania na środowisko zgodnie z artykułem 4 ustęp 1 Konwencji z Espoo oraz te fragmenty dokumentacji oceny oddziaływania na środowisko, które umożliwią Stronie narażonej ocenę przewidywanego znaczącego szkodliwego transgranicznego oddziaływania na środowisko i zajęcie stanowiska,

3) decyzję dotyczącą planowanej działalności łącznie z fragmentami uzasadnienia, które umożliwią Stronie narażonej zapoznanie się, na ile decyzja uwzględnia:

a) przedstawione w dokumentacji oceny oddziaływania na środowisko przewidywane znaczące szkodliwe transgraniczne oddziaływanie na środowisko,

b) istotne w procesie decyzyjnym stanowiska organów Strony narażonej,

c) istotne w procesie decyzyjnym uwagi i zastrzeżenia społeczeństwa Strony narażonej,

d) wyniki konsultacji pomiędzy Stroną pochodzenia i Stroną narażoną,

e) działania w celu redukowania lub eliminowania znaczącego szkodliwego transgranicznego oddziaływania na środowisko,

4) pozostałe dokumenty, które sporządza Strona pochodzenia i które są niezbędne dla przebiegu postępowania, w szczególności zaproszenia na konsultacje oraz protokóły z konsultacji,

5) wyniki analizy porealizacyjnej, jeżeli została przeprowadzona zgodnie z artykułem 7 Konwencji z Espoo.

2. Jeżeli Strona narażona uzna fragmenty dokumentacji oceny oddziaływania na środowisko, przetłumaczone zgodnie z ustępem 1 punkt 2, za niewystarczające do zajęcia stanowiska dotyczącego znaczącego szkodliwego transgranicznego oddziaływania planowanej działalności na środowisko, niezwłocznie informuje o tym Stronę pochodzenia. Obie Umawiające się Strony w takim przypadku dążyć będą do zgodnego rozwiązania, zarówno w zakresie przekazania dodatkowo przetłumaczonych części dokumentacji oceny oddziaływania na środowisko, jak również przedłużenia terminu, o którym mowa w artykule 3 ustęp 2.

3. Strona narażona przekazuje Stronie pochodzenia wszelkie dokumenty w sprawie oceny oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym planowanej działalności, w tym stanowiska, o których mowa w artykule 5, w swoim języku urzędowym. Społeczeństwo Strony narażonej przekazuje swoje uwagi i zastrzeżenia, o których mowa w artykule 4, w języku urzędowym Strony narażonej. Dokumenty te, uwagi i zastrzeżenia mogą być również przekazywane w języku urzędowym Strony pochodzenia.

4. Strona pochodzenia zapewni tłumaczenie na język urzędowy Strony narażone; podczas rozpraw administracyjnych otwartych dla społeczeństwa i konsultacji, o ile Umawiające się Strony nie uzgodnią inaczej.

5. Koszty:

1) tłumaczeń dokumentów Strony pochodzenia na język urzędowy Strony narażonej,

2) tłumaczeń dokumentów, uwag i zastrzeżeń Strony narażonej, które zostały przekazane Stronie pochodzenia w języku urzędowym Strony narażonej na język urzędowy Strony pochodzenia,

3) tłumaczy podczas rozpraw administracyjnych otwartych dla społeczeństwa i konsultacji, o ile Umawiające się Strony nie uzgodnią inaczej, ponosi Strona pochodzenia.

Artykuł 12

Organ właściwy

Jeżeli w niniejszej Umowie nie został wskazany organ właściwy, do określenia właściwego organu będą miały zastosowanie wewnętrzne przepisy prawne państwa każdej z Umawiających się Stron, dotyczące postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym.

Artykuł 13

Rozstrzyganie spraw spornych

1. Niewyjaśnione kwestie dotyczące interpretacji lub stosowania mniejszej Umowy będą przedstawiane w celu wyjaśnienia grupie roboczej do spraw realizacji Konwencji z Espoo, powołanej przez Polsko-Niemiecką Komisję do spraw Współpracy Sąsiedzkiej w dziedzinie Ochrony Środowiska, działającą na podstawie Umowy z 1994 r. w przypadku nierozstrzygnięcia niewyjaśnionych kwestii będą one przedstawione tej Komisji.

2. Powstałe między Umawiającymi się Stronami spory dotyczące interpretacji lub zastosowania niniejszej Umowy będą rozstrzygane zgodnie z artykułem 15 Konwencji z Espoo.

Artykuł 14

Inne umowy międzynarodowe

Niniejsza Umowa nie narusza istniejących praw i zobowiązań każdej z Umawiających się Stron wynikających z innych umów międzynarodowych.

Artykuł 15

Wejście w życie i wypowiedzenie umowy

1. Umawiające się Strony poinformują się w drodze wymiany not, ze zostały spełnione wymagane warunki wewnątrzpaństwowe dla wejścia w życie niniejszej Umów. Niniejsza Umowa wchodzi w życie w miesiąc po dniu, w którym nadeszła ostatnia nota.

2. Niniejsza Umowa jest zawarta na czas nieokreślony. Może ona być wypowiedziana przez każdą z Umawiających się Stron w drodze notyfikacji, z zachowaniem sześciomiesięcznego okresu wypowiedzenia.

3. Postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym rozpoczęte zgodnie z artykułem 2 ustęp 1 lub 4 niniejszej Umowy, przed jej rozwiązaniem na skutek wypowiedzenia, prowadzone są do końca zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy.

Sporządzono w Neuhardenberg dnia 11 kwietnia 2006 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i niemieckim, przy czym oba teksty mają jednakową moc.

Załączniki do Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o realizacji konwencji o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym z dnia 25 lutego 1991 r.

ZAŁĄCZNIK 1

ZAŁĄCZNIK 2

ZAŁĄCZNIK 3

Wersja niemiecka