Dziennik Ustaw - rok 2007 nr 175 poz. 1223

Na podstawie art. 207 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

1) w § 5:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Wniosek o przeznaczenie osób do wykonania świadczeń osobistych powinien zawierać:

1) określenie jednostki organizacyjnej, na rzecz której świadczenie ma być wykonywane;

2) liczbę osób ze wskazaniem ich kwalifikacji i dane o potrzebie posiadania przez te osoby określonych narzędzi prostych;

3) w miarę możliwości imienne wskazanie osoby, w tym jej:

a) imię i nazwisko oraz imię ojca,

b) rok urodzenia,

c) miejsce zameldowania (adres),

d) miejsce zatrudnienia (nazwę i siedzibę pracodawcy),

e) kwalifikacje;

4) termin i miejsce stawienia się do wykonania świadczenia, w tym wskazanie, czy świadczenie jest planowane do wykonania w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;

5) rodzaj i zakres prac przewidywanych do wykonania;

6) czas trwania świadczenia.”,

b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Do wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) z wnioskiem o przeznaczenie osób do wykonania świadczenia osobistego występuje wojskowy komendant uzupełnień, właściwy organ obrony cywilnej, kierownik jednostki organizacyjnej stanowiącej bazę formowania specjalnie tworzonej jednostki zmilitaryzowanej, kierownik jednostki organizacyjnej wykonującej zadania na potrzeby obrony państwa.”;

2) w § 15 ust. 3–5 otrzymują brzmienie:

„3. Na wniosek odpowiednio wojskowego komendanta uzupełnień, właściwego organu obrony cywilnej, kierownika jednostki organizacyjnej stanowiącej bazę formowania specjalnie tworzonej jednostki zmilitaryzowanej, kierownika jednostki organizacyjnej wykonującej zadania na potrzeby obrony państwa, wójt lub burmistrz (prezydent miasta) przekazuje wystawione wezwania do wykonania świadczeń osobistych na przechowanie tym świadczeniobiorcom, na rzecz których świadczenia te mają być wykonane.

4. Na wniosek posiadacza przedmiotów świadczeń rzeczowych, który w celu ich dostarczenia lub obsługi korzysta z nałożonego na inne osoby obowiązku świadczeń osobistych, wójt lub burmistrz (prezydent miasta) przekazuje temu posiadaczowi na przechowanie wystawione wezwania do wykonania tych świadczeń osobistych.

5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, obowiązek dostarczenia wezwań osobom przeznaczonym do wykonania świadczeń osobistych spoczywa odpowiednio na świadczeniobiorcy lub posiadaczu.”;

3) w § 20 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2 w brzmieniu:

„2. Wójtowie lub burmistrzowie (prezydenci miast) prowadzą w czasie pokoju rejestr wydanych decyzji administracyjnych w sprawach świadczeń osobistych.”;

4) w § 23 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Dokumenty, o których mowa w § 7 ust. 1, § 8 ust. 1, § 11 ust. 1, § 12 ust. 1 i § 13 ust. 1, po ich wypełnieniu stanowią tajemnicę służbową.”;

5) załączniki nr 2, 5 i 7 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone odpowiednio w załącznikach nr 1, 2 i 3 do niniejszego rozporządzenia.

Prezes Rady Ministrów: J. Kaczyński

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 277, poz. 2742, z 2005 r. Nr 180, poz. 1496, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 220, poz. 1600 oraz z 2007 r. Nr 107, poz. 732.

Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 11 września 2007 r. (poz. 1223)

Załącznik nr 1

Uwagi

1. Niniejszy dokument w świetle ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.) jest decyzją administracyjną i wywołuje wszystkie skutki z tego wynikające.

2. Jeśli z jakichkolwiek przyczyn nie będzie możliwe wykonanie nałożonych w decyzji obowiązków, należy o tym niezwłocznie powiadomić organ, który tę decyzję wydał.

3. Niniejszy dokument należy chronić przed zagubieniem.

4. Utrata dokumentu (decyzji w sprawie nałożenia obowiązku świadczenia osobistego na rzecz obrony) nie zwalnia od obowiązku wykonania nałożonego świadczenia.

5. Uchylanie się w czasie pokoju od wykonywania obowiązku świadczenia na rzecz obrony podlega karze aresztu do 30 dni albo karze grzywny (art. 227 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej).

6. Wezwany(a) do wykonania obowiązku świadczeń osobistych na rzecz obrony powinien (powinna) przedstawić jednostce organizacyjnej, na rzecz której wykonuje świadczenie, zaświadczenie o wysokości zarobków, w celu otrzymania rekompensaty za utracone za ten czas wynagrodzenie.

Załącznik nr 2

Załącznik nr 3