Dziennik Ustaw - rok 2007 nr 170 poz. 1195

Na podstawie art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego (Dz. U. Nr 83, poz. 719 oraz z 2006 r. Nr 157, poz. 1119) zarządza się, co następuje:

1) rodzaje ryzyka, które mogą zostać wskazane przez koordynatora jako podlegające obowiązkowi sprawozdawczemu;

2) sposób ustalania przez koordynatora kryteriów uznawania koncentracji ryzyka za znaczącą na poziomie konglomeratu finansowego;

3) formę sporządzania i tryb przekazywania koordynatorowi sprawozdania w zakresie znaczącej koncentracji ryzyka na poziomie konglomeratu finansowego.

1) ustawie – rozumie się przez to ustawę z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego;

2) ryzyku kredytowym – należy przez to rozumieć możliwość poniesienia przez podmiot regulowany lub dominujący podmiot nieregulowany straty finansowej w związku z utratą przez pożyczkobiorcę lub kredytobiorcę możliwości obsługi długu, w tym także spłaty kredytu lub pożyczki, postawionych w stan natychmiastowej wymagalności;

3) ryzyku kontrahenta – należy przez to rozumieć możliwość poniesienia przez podmiot regulowany lub dominujący podmiot nieregulowany straty finansowej z tytułu niewywiązania się przez kontrahenta z zobowiązań wobec podmiotu regulowanego lub dominującego podmiotu nieregulowanego;

4) ryzyku inwestycyjnym – należy przez to rozumieć możliwość poniesienia przez podmiot regulowany lub dominujący podmiot nieregulowany straty finansowej bezpośrednio lub pośrednio w związku z zarządzaniem aktywami podmiotu regulowanego lub dominującego podmiotu nieregulowanego;

5) ryzyku ubezpieczeniowym – należy przez to rozumieć możliwość poniesienia przez podmiot regulowany lub dominujący podmiot nieregulowany, będący zakładem ubezpieczeń, straty finansowej bezpośrednio lub pośrednio w związku z założeniami dotyczącymi kalkulacji składek, rezerw techniczno-ubezpieczeniowych oraz w związku z kosztami działalności lub niekontrolowanym rozwojem działalności podmiotu regulowanego lub dominującego podmiotu nieregulowanego;

6) ryzyku rynkowym – należy przez to rozumieć możliwość poniesienia przez podmiot regulowany lub dominujący podmiot nieregulowany straty finansowej wynikającej ze zmian lub niestabilności cen na rynkach finansowych;

7) innych rodzajach ryzyka – należy przez to rozumieć możliwość poniesienia przez podmiot regulowany lub dominujący podmiot nieregulowany straty finansowej z tytułu innych rodzajów ryzyka niż wymienione w pkt 2–6.

1) ryzyko kredytowe;

2) ryzyko kontrahenta;

3) ryzyko inwestycyjne;

4) ryzyko ubezpieczeniowe;

5) ryzyko rynkowe;

6) inne rodzaje ryzyka.

2. Ustalając kryteria uznawania koncentracji danego rodzaju ryzyka za znaczącą, koordynator może obniżyć limity ilościowe, o których mowa w ust. 1, o nie więcej niż 50 % lub może zastosować surowsze od obowiązujących innego rodzaju normy o charakterze ostrożnościowym, o których mowa w ust. 1.

3. W przypadku gdy regulacje sektorowe dotyczące działalności danego podmiotu regulowanego nie przewidują limitów ilościowych lub innego rodzaju norm o charakterze ostrożnościowym, ustalających maksymalny poziom dopuszczalnej koncentracji dla danego rodzaju ryzyka, a ryzyko to jest właściwe działalności tego podmiotu regulowanego, stosuje się odpowiednio limity ilościowe lub innego rodzaju normy o charakterze ostrożnościowym przyjęte w regulacjach innego sektora finansowego objętego działalnością konglomeratu finansowego, obowiązujących w państwie członkowskim siedziby tego podmiotu regulowanego. W przypadku gdy zastosowanie znalazłaby więcej niż jedna regulacja sektorowa, stosuje się tę regulację, która odnosi się do sektora o większej sumie bilansowej w danym okresie sprawozdawczym. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

4. W przypadku gdy dla danego rodzaju ryzyka, które jest właściwe dla działalności podmiotu regulowanego, nie ustalono kryteriów uznawania koncentracji ryzyka za znaczącą zgodnie z ust. 1–3, przyjmuje się, że koncentracja taka jest znacząca, jeżeli z tytułu danego ryzyka podmiot regulowany może ponieść stratę finansową równą bądź przewyższającą 25 % równowartości wymogu wypłacalności wobec tego podmiotu regulowanego, ustalonego zgodnie z obowiązującymi ten podmiot regulacjami sektorowymi.

5. Kwota straty, która może być poniesiona z tytułu danego ryzyka, jest określona proporcjonalnie do udziału tego ryzyka w równowartości wymogu wypłacalności, w szczególności jako wysokość wymogu kapitałowego z tytułu tego rodzaju ryzyka.

2. Na potrzeby określenia, czy wysokość możliwej do poniesienia straty finansowej w sektorze ubezpieczeniowym przekracza próg określony w ust. 1, uwzględnia się łącznie możliwą do poniesienia stratę finansową z tytułu tego samego zdarzenia przez każdy podmiot regulowany wchodzący w skład danego konglomeratu finansowego.

Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska

¹⁾ Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej – instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 lipca 2006 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 131, poz. 908 i Nr 169, poz. 1204).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2005 r. w sprawie znaczącej koncentracji ryzyka na poziomie konglomeratu finansowego (Dz. U. Nr 174, poz. 1451), które na podstawie art. 80 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. Nr 157, poz. 1119 oraz z 2007 r. Nr 42, poz. 272 i Nr 49, poz. 328) traci moc z dniem 19 września 2007 r.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów
z dnia 13 września 2007 r. (poz. 1195)