Dziennik Ustaw - rok 2007 nr 89 poz. 593

Na podstawie art. 28n ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 16, poz. 94) zarządza się, co następuje:

1) powiadamiania o poważnych wypadkach, wypadkach lub incydentach na liniach kolejowych;

2) powoływania przewodniczącego komisji kolejowej;

3) prowadzenia postępowania i tryb pracy komisji kolejowych.

1) ciężko ranny – osobę, która w wyniku wypadku doznała naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia i w następstwie tego była hospitalizowana przez ponad 24 godziny, wyłączając osoby, które próbowały popełnić samobójstwo;

2) ofiary w ludziach – zabitych lub ciężko rannych w poważnym wypadku albo ciężko rannych w wypadku;

3) poszkodowany – osobę, która w wyniku poważnego wypadku poniosła śmierć na miejscu, zmarła w wyniku odniesionych obrażeń ciała albo doznała w wyniku wypadku obrażeń ciała wymagających udzielenia pomocy lekarskiej;

4) ustawa – ustawę z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym;

5) zabity – osobę, która utraciła życie w poważnym wypadku lub w jego wyniku doznała obrażeń ciała powodujących śmierć w ciągu 30 dni, licząc od dnia wypadku (z wyłączeniem samobójstwa);

6) zdarzenie – poważny wypadek, wypadek lub incydent na liniach kolejowych.

2. Zgłaszając zdarzenie, należy podać jego miejsce, czas, opis i skutki. Brak możliwości natychmiastowego podania niektórych danych nie może opóźniać zgłoszenia.

3. Pracownik kolejowy jest obowiązany, w miarę posiadanych możliwości, do udzielenia poszkodowanym w zdarzeniu pierwszej pomocy.

1) wezwać pogotowie ratunkowe, jeżeli są ofiary w ludziach albo poszkodowani;

2) zgłosić niezwłocznie zdarzenie swojemu bezpośredniemu przełożonemu, właściwemu dyspozytorowi oraz jednostce Straży Ochrony Kolei;

3) wezwać Państwową Straż Pożarną w razie konieczności zapewnienia ratownictwa technicznego, chemicznego, ekologicznego lub pierwszej pomocy medycznej, a w szczególności w przypadku:

a) uwięzienia ludzi w uszkodzonym pojeździe lub braku do nich dostępu,

b) pożaru lub wybuchu,

c) zawalenia się lub zalania wodą obiektu budowlanego,

d) wykolejenia wagonu z towarem niebezpiecznym,

e) niekontrolowanego uwolnienia się towaru niebezpiecznego z wagonu lub opakowania;

4) zamknąć tory, na których powstała przeszkoda dla ruchu;

5) żądać od właściwego dyspozytora stosownie do potrzeb:

a) wezwania pociągu ratownictwa technicznego,

b) wezwania pomocy dla ambulansu pocztowego,

c) powiadomienia Policji,

d) powiadomienia Żandarmerii Wojskowej,

e) powiadomienia dyspozytora zasilania elektroenergetycznego.

2. Dyspozytor, któremu zgłoszono zdarzenie, jest obowiązany:

1) dokonać czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, oraz polecić zamknięcie toru, jeżeli nie zostały one wykonane przez dyżurnego ruchu;

2) zgłosić niezwłocznie zdarzenie swojemu bezpośredniemu przełożonemu oraz dyspozytorowi wyższego szczebla, a także właściwemu terytorialnie dyspozytorowi Straży Ochrony Kolei;

3) wezwać stosownie do potrzeb i sytuacji właściwe jednostki ratownictwa technicznego;

4) zgłosić niezwłocznie zdarzenie dyspozytorom innych jednostek organizacyjnych, których pojazdy kolejowe, infrastruktura lub pracownicy uczestniczyli w wypadku;

5) powiadomić o zdarzeniu członków komisji kolejowej, właściwej dla okoliczności i skutków zdarzenia, o konieczności przybycia na miejsce zdarzenia;

6) zgłosić zdarzenie właściwej terytorialnie komendzie Policji, jednostce Żandarmerii Wojskowej, jeżeli zachodzi taka konieczność, oraz prokuraturze odpowiedniego szczebla;

7) powiadomić o zdarzeniu wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska i państwowego powiatowego inspektora sanitarnego w przypadku zagrożenia środowiska;

8) powiadomić dyspozytora zasilania elektroenergetycznego oraz ustalić z nim zakres niezbędnych wyłączeń napięcia w sieci trakcyjnej i możliwość prowadzenia ruchu trakcją elektryczną, jeżeli zdarzenie nastąpiło na torach zelektryfikowanych;

9) powiadomić o zdarzeniu przewodniczącego Państwowej Komisji Badania Wypadków Kolejowych;

10) powiadomić o zdarzeniu oddział terenowy Urzędu Transportu Kolejowego właściwy dla miejsca wypadku;

11) powiadomić o zdarzeniu inne komórki organizacyjne, których powiadamianie nakazują obowiązujące przepisy wewnętrzne;

12) w przypadku zagrożenia poważną awarią z udziałem towarów niebezpiecznych powiadomić o zdarzeniu wojewodę oraz komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej, podając:

a) miejsce zdarzenia,

b) nazwę towaru niebezpiecznego (według nazwy w liście przewozowym) lub inne informacje pozwalające na zidentyfikowanie towaru niebezpiecznego,

c) rodzaj i wielkość opakowania,

d) rodzaj innych towarów niebezpiecznych znajdujących się w zasięgu awarii,

e) bezpieczne i dogodne drogi dojazdowe,

f) nazwisko i numer telefonu;

13) w przypadku zagrożenia radiacyjnego powiadomić Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki i wojewodę właściwego dla miejsca zdarzenia, podając:

a) miejsce zdarzenia,

b) nazwę substancji promieniotwórczej (według nazwy w liście przewozowym) lub inne informacje pozwalające na zidentyfikowanie substancji promieniotwórczej,

c) rodzaj i wielkość opakowania,

d) rodzaj uszkodzenia,

e) rodzaj innych towarów niebezpiecznych znajdujących się w zasięgu awarii,

f) bezpieczne i dogodne drogi dojazdowe,

g) nazwisko i numer telefonu;

14) powiadomić:

a) jednostkę macierzystą pracownika kolejowego, który został poszkodowany w zdarzeniu i jest niezdolny do kontynuowania lub podjęcia pracy,

b) przedstawiciela przewoźnika lub drużyny trakcyjnej o udziale w zdarzeniu ich pojazdu kolejowego,

c) najbliższą placówkę pocztową operatora publicznego, jeżeli pracownicy pocztowi pełniący służbę w pojeździe kolejowym (pocztowym) zostali poszkodowani albo zostały uszkodzone w zdarzeniu przesyłki pocztowe,

d) najbliższy urząd celny, jeżeli pracownicy celni wykonujący czynności służbowe na terenie kolejowym zostali poszkodowani w zdarzeniu lub zostały uszkodzone zamknięcia celne lub towary podlegające ocleniu;

15) w przypadku konieczności dokonania przeładunku towarów z uszkodzonych wagonów lub przepompowywania towarów niebezpiecznych z uszkodzonych cystern - powiadomić przedstawiciela właściwego przewoźnika o konieczności zapewnienia odpowiednich środków transportu, niezbędnych do wykonania czynności przeładunkowych, w możliwie najkrótszym czasie.

3. W przypadku zabicia lub zranienia człowieka przez pojazd kolejowy pojazd ten należy zatrzymać. Kierownik pociągu lub maszynista zgłasza zdarzenie dyżurnemu ruchu najbliższego posterunku ruchu.

4. Dyżurny ruchu jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić o zdarzeniu najbliższą jednostkę Policji, z którą ustala zakres prowadzonych na miejscu czynności.

2. Wzór zawiadomienia określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

3. Zawiadomienie otrzymuje przewodniczący Państwowej Komisji Badania Wypadków Kolejowych oraz:

1) Prezes Urzędu Transportu Kolejowego;

2) właściwa miejscowo prokuratura rejonowa;

3) właściwa miejscowo komenda powiatowa (miejska) lub rejonowa Policji;

4) właściwa miejscowo komenda miejska bądź komenda powiatowa Państwowej Straży Pożarnej;

5) jeżeli zachodzi taka konieczność, właściwa terytorialnie jednostka Żandarmerii Wojskowej.

4. Jeżeli po przekazaniu zawiadomienia ujawnione zostały nowe okoliczności zdarzenia, powodujące zasadniczą zmianę poprzednich ustaleń, w tym zmianę kategorii zdarzenia, ustalonej przyczyny zdarzenia albo zmianę innych ważnych informacji – należy pilnie przekazać dodatkowe zawiadomienie, prostując lub uzupełniając zawiadomienie pierwotne.

5. Zawiadomienie o zdarzeniu powinno być przekazane niezwłocznie, nie później jednak niż przed upływem 24 godzin od jego stwierdzenia.

1) okoliczności zdarzenia;

2) przyczyny zdarzenia;

3) wniosków zapobiegawczych.

1) komisja miejscowa – w sprawach zdarzeń powstałych podczas wykonywania prac manewrowych oraz poważnych wypadków lub wypadków polegających na najechaniu pojazdu kolejowego na osoby podczas przechodzenia przez tory albo wskakiwania lub wyskakiwania z pociągu;

2) komisja zakładowa – w sprawach pozostałych zdarzeń.

2. Komisja miejscowa prowadzi postępowanie w sprawach należących do właściwości komisji zakładowej do czasu podjęcia postępowania przez tę komisję.

3. Komisja zakładowa prowadzi postępowanie w sprawach należących do właściwości Państwowej Komisji Badania Wypadków Kolejowych do czasu podjęcia postępowania przez tę komisję.

2. Wykaz osób powołanych pisemnie, przez kierownika jednostki organizacyjnej biorącej udział w transporcie kolejowym, do udziału w pracach komisji miejscowej oraz zakładowej (ich nazwiska, imiona, adresy zamieszkania oraz numery telefonów) powinni posiadać dyspozytorzy oraz przewodniczący Państwowej Komisji Badania Wypadków Kolejowych.

2. Przewodniczącego komisji miejscowej oraz zakładowej powołuje kierownik jednostki organizacyjnej zarządcy infrastruktury, właściwej dla miejsca zdarzenia, spośród składu komisji, o którym mowa w § 9 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Przewodniczący Państwowej Komisji Badania Wypadków Kolejowych może dla każdego rodzaju zdarzenia wyznaczyć na przewodniczącego komisji kolejowej miejscowej oraz zakładowej członka Państwowej Komisji Badania Wypadków Kolejowych.

4. Przewodniczący komisji miejscowej oraz zakładowej może włączyć do składu komisji osobę spoza wykazu, o którym mowa w § 9 ust. 2, jeżeli udział tej osoby w pracach komisji może przyczynić się do ustalenia przyczyn zdarzenia.

5. Zarządcy infrastruktury oraz przewoźnicy kolejowi, w drodze porozumienia, mogą powołać komórkę organizacyjną działającą w ich imieniu w komisjach kolejowych na obszarze działania tych przedsiębiorców.

6. W porozumieniu, o którym mowa w ust. 5, ustala się w szczególności zasięg terytorialny i zakres działania utworzonej komórki organizacyjnej oraz wyznacza się przedsiębiorcę, któremu ta komórka organizacyjna podlega.

2. Zmiana, o której mowa w ust. 1, powinna być zgłoszona komisji kolejowej i zainteresowanym jednostkom organizacyjnym oraz udokumentowana w aktach postępowania.

2. Komisja kolejowa ustalając okoliczności i przyczyny zdarzenia, może, w szczególności:

1) dokonywać oględzin i badań na miejscu zdarzenia z wykorzystaniem technik zapisu danych, obrazu i dźwięku;

2) analizować dokumentację mającą związek ze zdarzeniem i włączać jej oryginały lub wykonane kopie, wyciągi i odpisy do akt postępowania;

3) wysłuchiwać osób mających związek ze sprawami objętymi postępowaniem;

4) przeprowadzać konfrontacje, wizje lokalne lub ekspertyzy;

5) żądać od związanych ze zdarzeniem jednostek organizacyjnych przeprowadzenia czynności, o których mowa w pkt 4;

6) żądać od związanych ze zdarzeniem jednostek organizacyjnych pomocy w prowadzeniu postępowania i przygotowaniu oraz dostarczeniu potrzebnych materiałów i ekspertyz;

7) wnioskować o powierzenie pracownikowi kolejowemu innej pracy niż dotychczasowa w przypadku stwierdzenia niewywiązywania się z dotychczasowych obowiązków pracowniczych.

2. Zastrzeżenia i uwagi osób obecnych przy dokonywaniu danej czynności należy odnotować w protokole.

3. Osoby wysłuchiwane podpisują protokół wysłuchania bezpośrednio pod treścią wyjaśnień na każdej stronie protokołu.

2. Wykonanie ekspertyzy, na wniosek komisji kolejowej, zleca jednostka posiadająca tytuł prawny do obiektu budowlanego podlegającego ekspertyzie lub zarządca infrastruktury kolejowej w miejscu zdarzenia, jeżeli przedmiotem ekspertyzy jest ocena wzajemnego oddziaływania na siebie pojazdów kolejowych, kolejowych obiektów budowlanych i urządzeń kolejowych przeznaczonych do prowadzenia ruchu kolejowego.

3. Ekspertyzę wykonują jednostki badawcze określone w przepisach w sprawie świadectw dopuszczenia do eksploatacji typu budowli i urządzeń przeznaczonych do prowadzenia ruchu kolejowego oraz typu pojazdu kolejowego wydanych na podstawie art. 23 ust. 4 pkt 1 ustawy.

2. Rodzaj i zakres badań określa przewodniczący komisji kolejowej po przedstawieniu wniosków przez członków komisji.

1) oceny strat powstałych w jego następstwie oraz liczby ofiar w ludziach i poszkodowanych;

2) oceny stanu psychicznego i fizycznego pracowników, którzy mieli związek z powstaniem zdarzenia;

3) sprawdzenia kwalifikacji pracowników, którzy mieli związek z powstaniem zdarzenia;

4) badania stanu trzeźwości osób, które mogły przyczynić się do powstania zdarzenia;

5) opisu miejsca zdarzenia, ze szczególnym uwzględnieniem rozmieszczenia pojazdów kolejowych przed zdarzeniem oraz stanu i położenia pojazdów kolejowych po nim, a także stanu połączenia pojazdów;

6) ustalenia przy zdarzeniach na przejazdach kolejowych:

a) czy przejazd kolejowy był należycie zabezpieczony oraz osygnalizowany od strony toru i od strony drogi,

b) czy maszynista dawał wymagane sygnały,

c) czy obsługa przejazdu zamknęła na czas rogatki i była obecna na stanowisku pracy,

d) stanu widoczności przejazdu z drogi i z posterunku obsługi przejazdu,

e) warunków widoczności przejazdu ze stanowiska kierującego pojazdem drogowym,

f) stanu jezdni, drogi oraz przejazdu w poziomie szyn;

7) sprawdzenia zapisów w dokumentach związanych z prowadzeniem ruchu kolejowego, dokumentach pojazdów kolejowych biorących udział w zdarzeniu; dokumenty istotne dla wyjaśnienia przyczyn zdarzenia należy zabezpieczyć dla celów dalszego postępowania;

8) odczytania przez wyznaczonego przez komisję kolejową pracownika jednostki organizacyjnej użytkującej urządzenie rejestrujące, z udziałem członków komisji, zapisów urządzeń rejestrujących; w szczególności należy dokonać odczytów rejestratorów znajdujących się na pojeździe kolejowym, rejestrujących stany awaryjne w pojazdach kolejowych, stany urządzeń sterowania ruchem kolejowym, czynności pracowników kolejowych oraz prowadzone rozmowy;

9) sprawdzenia stanu oświetlenia terenu i stanu sygnałów oraz wskaźników, ich widoczności, jak również stanu osygnalizowania pojazdów kolejowych;

10) sprawdzenia prawidłowości funkcjonowania stacyjnych i liniowych urządzeń sterowania ruchem i ich zabezpieczenia, prawidłowości działania blokady liniowej, systemu hamowania pojazdów kolejowych, urządzeń łączności, a w szczególności radiołączności pociągowej;

11) badania stanu nawierzchni kolejowej w stanie statycznym i pod obciążeniem odpowiadającym obciążeniu w chwili zdarzenia; oceny takiej dokonuje się w odniesieniu do prędkości jazdy pojazdu kolejowego, który uległ zdarzeniu, w chwili zdarzenia oraz drogi przebiegu pojazdu kolejowego przed miejscem zdarzenia;

12) pomiarów i badań pojazdu kolejowego na miejscu zdarzenia, mierząc wstępnie parametry profilu obręczy kół pojazdu, stan i położenie maźnic oraz wideł maźniczych i resorów;

13) określenia rodzaju przesyłki, sposobu jej opakowania i zabezpieczenia, nadawcy przesyłki oraz ewentualnej obecności konwojenta w przypadku przewozu towarów;

14) określenia warunków atmosferycznych istniejących w czasie zdarzenia.

2. W zależności od okoliczności zdarzenia komisja kolejowa może żądać od przewoźnika sporządzenia protokołu ustalenia stanu hamulców w pociągu, którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

3. Komisja sporządza dokumentację fotograficzną zdarzenia stanowiącą załącznik do protokołu oględzin.

2. W uzasadnionych przypadkach przewodniczący komisji kolejowej samodzielnie lub na wniosek członka komisji może zarządzić wykonanie badań innych niż określone w przepisach, o których mowa w ust. 1, jeżeli jest to konieczne dla ustalenia przyczyny zdarzenia.

1) odpowiednio, protokół oględzin miejsca zdarzenia, którego wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia, lub protokół oględzin miejsca zdarzenia na przejeździe kolejowym, którego wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia;

2) pisemną ocenę wyników wykonanych badań.

1) plan wysłuchań pracowników kolejowych, podróżnych mających związek ze zdarzeniem lub osób postronnych mających wiadomości o zdarzeniu;

2) plan czynności, jakie należy przedsięwziąć dla wyjaśnienia wszelkich okoliczności zdarzenia, w tym wykonania badań poza jego miejscem.

2. Kartę poszkodowanego wypełnia i przesyła komisji w celu dołączenia do akt postępowania:

1) przedstawiciel przewoźnika właściwego dla miejsca zdarzenia:

a) dla poszkodowanego pasażera znajdującego się w pojeździe kolejowym przeznaczonym do przewozu osób,

b) dla pasażera poszkodowanego podczas wskakiwania, wyskakiwania, wypadnięcia, wsiadania lub wysiadania z pojazdu kolejowego;

2) przedstawiciel zarządcy infrastruktury kolejowej właściwy dla miejsca zdarzenia - dla pozostałych poszkodowanych.

1) przyczyny zdarzenia;

2) końcową kwalifikację przyczyn zdarzenia;

3) wnioski zapobiegawcze.

2. Kwalifikację przyczyn zdarzenia oraz ich kategorię określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.

1) przyczynę pierwotną – stanowiącą początek ciągu nieprawidłowości, które doprowadziły do powstania zdarzenia;

2) przyczyny bezpośrednie – stwarzające stan bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu kolejowego i stanowiące warunek konieczny powstania zdarzenia;

3) przyczyny pośrednie – pozostające w związku przyczynowym ze zdarzeniem i mające wpływ na wielkość szkód i strat powstałych w jego wyniku;

4) przyczyny systemowe – związane ze stosowaniem uregulowań prawnych i systemu zarządzania bezpieczeństwem ruchu kolejowego.

1) opis stanu faktycznego miejsca zdarzenia stwierdzony przez komisję kolejową, w tym:

a) opis zdarzenia, z podaniem daty, dokładnego czasu i miejsca,

b) opis zdarzenia według następujących danych:

– pracownicy kolejowi, podwykonawcy biorący w nim udział oraz inne osoby i świadkowie,

– pociągi i ich skład, ładunek (ze szczególnym uwzględnieniem towarów niebezpiecznych), pojazdy kolejowe biorące udział w zdarzeniu,

– infrastruktura kolejowa i system sygnalizacji, w szczególności typy nawierzchni, rozjazdów, urządzeń, sygnalizacji,

– stosowane środki łączności radiowej i telefonicznej,

– prace wykonywane w miejscu zdarzenia lub jego sąsiedztwie,

– uruchomienie procedur powypadkowych i ich kolejne etapy,

– uruchomienie służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy i Policji, kolejne etapy akcji ratunkowej,

c) zabici, ciężko ranni, ranni i straty, w tym:

– pasażerowie, pracownicy kolejowi łącznie z podwykonawcami, użytkownicy przejazdów kolejowych, osoby nieuprawnione do przebywania na obszarze kolejowym oraz inni,

– ładunki, bagaże i szkody eksploatacyjne,

– pojazdy kolejowe, infrastruktura i środowisko,

d) warunki zewnętrzne, w tym warunki pogodowe i inne okoliczności mogące mieć wpływ na powstanie zdarzenia;

2) opis:

a) systemu zarządzania bezpieczeństwem ruchu kolejowego w odniesieniu do rodzaju zdarzenia i obowiązujących procedur, w tym:

– organizacji oraz sposobu wydawania i wykonywania poleceń,

– wymagań wobec pracowników kolejowych i ich egzekwowania (czas pracy, kwalifikacje zawodowe, wymogi zdrowotne),

– procedur wewnętrznych kontroli doraźnych i okresowych oraz ich wyników,

– obowiązków dotyczących współdziałania pomiędzy różnymi jednostkami organizacyjnymi uczestniczącymi w zdarzeniu,

b) przeprowadzonych wysłuchań, z uwzględnieniem ochrony danych osobowych:

– pracowników kolejowych łącznie z podwykonawcami,

– świadków,

c) stanu technicznego budowli i urządzeń przeznaczonych do prowadzenia ruchu kolejowego oraz pojazdów kolejowych, w tym:

– systemu sygnalizacji, sterowania ruchem i zabezpieczeń, łącznie z zapisem z automatycznych rejestratorów danych, – toru na odcinku 100 metrów przed miejscem powstania zdarzenia aż do miejsca zdarzenia, zgodnie z kierunkiem jazdy pociągu,

– pozostałej infrastruktury kolejowej,

– urządzeń łączności,

– pojazdów kolejowych, z uwzględnieniem zapisów z automatycznych rejestratorów danych,

d) dokumentacji prowadzenia ruchu kolejowego, w tym:

– środków podjętych przez pracowników kolejowych dla kontroli ruchu i sygnalizacji,

– wymiany komunikatów ustnych w związku ze zdarzeniem, łącznie z dokumentacją z rejestrów,

– środków podjętych w celu ochrony i zabezpieczenia miejsca zdarzenia,

e) organizacji pracy w miejscu i czasie zdarzenia, z uwzględnieniem:

– czasu pracy pracowników kolejowych biorących udział w zdarzeniu,

– stanu psychofizycznego pracowników kolejowych mających wpływ na zaistnienie zdarzenia,

– warunków środowiskowych i ergonomicznych stanowisk pracy pracowników kolejowych mających związek przyczynowy ze zdarzeniem,

– przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy;

3) analizę i wnioski, w tym:

a) odniesienie do wcześniejszych zdarzeń zaistniałych w podobnych okolicznościach,

b) ustalenia komisji w zakresie przebiegu zdarzenia w oparciu o stan faktyczny wymieniony w pkt 1 i 2,

c) określenie przyczyn zdarzenia,

d) ustalenie kategorii zdarzenia zgodnie z załącznikiem nr 6 do rozporządzenia,

e) wskazanie innych nieprawidłowości ujawnionych w trakcie postępowania niemających znaczenia dla wniosków zapobiegawczych dotyczących zdarzenia;

4) zastosowane przez komisję operatywnie środki zapobiegawcze;

5) zalecenia i wnioski zmierzające do zapobieżenia powstawaniu zdarzeń w przyszłości lub ograniczenia ich skutków.

1) kierownikom jednostek organizacyjnych, którzy są obowiązani do zrealizowania zaleceń i wniosków zapobiegawczych – niezwłocznie po podpisaniu protokołu;

2) jednostce nadrzędnej nad jednostką organizacyjną, której przedstawiciel uczestniczył w komisji kolejowej, oraz przewodniczącemu Państwowej Komisji Badania Wypadków Kolejowych, oraz Prezesowi Urzędu Transportu Kolejowego – w terminie 7 dni od dnia podpisania protokołu;

3) właściwym miejscowo: komendzie miejskiej albo komendzie powiatowej, albo komendzie rejonowej Policji oraz prokuraturze rejonowej.

2. Terminem zakończenia postępowania jest data podpisania protokołu ustaleń końcowych przez komisję kolejową.

3. W uzasadnionych przypadkach, w szczególności konieczności przeprowadzenia ekspertyz, na pisemny wniosek przewodniczącego komisji kolejowej, przewodniczący Państwowej Komisji Badania Wypadków Kolejowych może przedłużyć termin zakończenia postępowania, nie dłużej jednak niż o 5 miesięcy.

2. Zarządcy infrastruktury kolejowej oraz przewoźnicy kolejowi dostosują przepisy wewnętrzne do przepisów rozporządzenia w terminie 6 miesięcy od dnia jego wejścia w życie.

Minister Transportu: J. Polaczek

¹⁾ Minister Transportu kieruje działem administracji rządowej – transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 lipca 2006 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Transportu (Dz. U. Nr 131, poz. 923).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 28 czerwca 2005 r. w sprawie katastrof i wypadków kolejowych (Dz. U. Nr 126, poz. 1056), które zgodnie z art. 5 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 22 lipca 2006 r. o zmianie ustawy o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 144, poz. 1046) utraciło moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Transportu
z dnia 30 kwietnia 2007 r. (poz. 593)

Załącznik nr 1

Załącznik nr 2

Załącznik nr 3

Załącznik nr 4

Załącznik nr 5

Załącznik nr 6

KWALIFIKACJA PRZYCZYN ZDARZENIA ORAZ JEGO KATEGORIE