Dziennik Ustaw - rok 2007 nr 80 poz. 543

Na podstawie art. 2b ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, jest udzielana przez ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, zwanego dalej „ministrem”, ze środków zgromadzonych na rachunku funduszu celowego utworzonego na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397, z późn. zm.³⁾).

1) przedsiębiorcy znajdującym się w trudnej sytuacji ekonomicznej – należy przez to rozumieć przedsiębiorcę spełniającego kryteria określone w przepisach prawa Unii Europejskiej dotyczących udzielania pomocy publicznej⁴⁾;

2) długookresowej zdolności do konkurowania na rynku – należy przez to rozumieć zdolność przedsiębiorcy do pokrywania kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, w tym kosztów amortyzacji i kosztów finansowych, bez konieczności dalszego wspierania środkami publicznymi;

3) grupie kapitałowej – należy przez to rozumieć przedsiębiorców niespełniających kryteriów niezależności określonych w załączniku I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33, z późn. zm; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 08, t. 2, str. 141);

4) małym lub średnim przedsiębiorcy – należy przez to rozumieć małego lub średniego przedsiębiorcę w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw, z wyłączeniem kryterium, o którym mowa w art. 3 ust. 4 załącznika I;

5) pomocy na ratowanie – należy przez to rozumieć ograniczone w czasie wsparcie finansowe w celu umożliwienia przedsiębiorcy prowadzenie działalności gospodarczej przez czas niezbędny do dokonania koniecznych analiz oraz opracowanie planu restrukturyzacji albo likwidacji działalności; przez pomoc na ratowanie rozumie się również pomoc doraźną w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej obowiązujących przed dniem 1 maja 2004 r.;

6) planie restrukturyzacji – należy przez to rozumieć plan zatwierdzony przez właściwy organ przedsiębiorcy, w którym okres restrukturyzacji jest ograniczony do niezbędnego minimum, mający na celu przywrócenie przedsiębiorcy długookresowej zdolności do konkurowania na rynku, w oparciu o restrukturyzację majątkową, finansową, organizacyjną, zatrudnienia lub mającą na celu modernizację lub racjonalizację produkcji, w tym zmianę profilu produkcyjnego;

7) pomocy na restrukturyzację – należy przez to rozumieć pomoc przewidzianą w planie restrukturyzacji, udzielaną przedsiębiorcy w celu realizacji procesu restrukturyzacji i ograniczoną do minimum niezbędnego do przywrócenia jego długookresowej zdolności do konkurowania na rynku;

8) stopie referencyjnej – należy przez to rozumieć stawkę oprocentowania, okresowo ustalaną przez Komisję Europejską dla Rzeczypospolitej Polskiej, publikowaną w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, obowiązującą w dniu podpisania umowy stanowiącej podstawę udzielenia pomocy na ratowanie lub restrukturyzację;

9) środkach własnych przedsiębiorcy – należy przez to rozumieć środki finansowe przedsiębiorcy, jego udziałowców lub grupy kapitałowej, do której należy, w tym środki pochodzące ze sprzedaży zbędnego majątku oraz środki uzyskane od instytucji finansowych na warunkach rynkowych oraz bez udziału pomocy publicznej;

10) ustawie o pomocy publicznej – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404).

1) podjął działalność gospodarczą w danej dziedzinie w okresie co najmniej 3 lat przed dniem wystąpienia z wnioskiem o udzielenie pomocy;

2) nie prowadzi działalności gospodarczej w sektorach hutnictwa żelaza i stali oraz górnictwa węgla;

3) spełnia szczegółowe kryteria określone w przepisach prawa Unii Europejskiej dotyczących udzielania pomocy publicznej⁵⁾ – jeżeli prowadzi działalność gospodarczą w sektorach: rolnictwa, rybołówstwa i akwakultury lub lotnictwa;

4) nie należy do grupy kapitałowej ani nie jest przejmowany przez grupę kapitałową, z wyjątkiem sytuacji, gdy przedsiębiorca wykaże, że jego trudna sytuacja ekonomiczna:

a) ma charakter wewnętrzny i nie jest wynikiem nieuzasadnionego podziału kosztów w ramach grupy oraz

b) jest zbyt poważna, aby mogła zostać przezwyciężona przez samą grupę.

2. Pomoc na restrukturyzację powinna stanowić uzupełnienie środków własnych przedsiębiorcy.

3. Środki własne przedsiębiorcy powinny stanowić rzeczywisty wkład w finansowanie kosztów restrukturyzacji i nie powinny obejmować środków pochodzących z amortyzacji oraz planowanych zysków, a udział środków własnych powinien wynosić co najmniej:

1) 25 % – w przypadku małego przedsiębiorcy;

2) 40 % – w przypadku średniego przedsiębiorcy;

3) 50 % – w przypadku przedsiębiorcy innego niż wymieniony w pkt 1 i 2.

4. Pomoc na restrukturyzację nie może służyć finansowaniu nowych inwestycji, z wyjątkiem inwestycji niezbędnych do odzyskania przez przedsiębiorcę długookresowej zdolności do konkurowania na rynku.

5. Pomoc na restrukturyzację nie może być udzielona, jeżeli restrukturyzacja przedsiębiorcy ogranicza się wyłącznie do restrukturyzacji finansowej i nie prowadzi do usunięcia przyczyn powstawania strat.

1) zwiększenie kwoty pomocy wiąże się z rozszerzeniem środków wyrównujących zakłócenia konkurencji na rynku, o których mowa w § 7, albo

2) planowane ograniczenie środków wyrównujących zakłócenia konkurencji na rynku, o których mowa w § 7, lub opóźnienia we wdrożeniu tych środków następują z przyczyn niezależnych od przedsiębiorcy i wiążą się ze zmniejszeniem kwoty pomocy.

2. Środki wyrównujące zakłócenia konkurencji na rynku powinny być proporcjonalne do wielkości przedsiębiorcy i jego pozycji na rynku.

3. Nie stanowią środków wyrównujących zakłócenia konkurencji na rynku działania polegające na likwidacji lub ograniczeniu działalności przedsiębiorcy, które są konieczne ze względu na straty, jakie ta działalność przynosi.

2. Pomoc na ratowanie lub restrukturyzację może być udzielona przedsiębiorcy po raz kolejny, jeżeli od udzielenia pomocy na ratowanie lub od zakończenia bądź zaprzestania realizacji poprzedniego planu restrukturyzacji upłynęło co najmniej 10 lat, licząc od wystąpienia najpóźniejszego z tych zdarzeń.

3. Pomoc na ratowanie lub restrukturyzację może być udzielona przedsiębiorcy należącemu do grupy kapitałowej, która otrzymała pomoc na ratowanie lub restrukturyzację, jeżeli od udzielenia grupie kapitałowej pomocy na ratowanie lub od zakończenia bądź zaprzestania realizacji przez grupę kapitałową poprzedniego planu restrukturyzacji upłynęło co najmniej 10 lat, licząc od wystąpienia najpóźniejszego z tych zdarzeń.

4. W przypadku gdy przedsiębiorca należący do grupy kapitałowej otrzymał pomoc na ratowanie lub restrukturyzację, inny przedsiębiorca należący do tej grupy może otrzymać pomoc na ratowanie lub restrukturyzację, przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 2, liczonego dla przedsiębiorcy w grupie, który otrzymał pomoc, pod warunkiem, że planowana pomoc na ratowanie lub restrukturyzację nie będzie transferowana do tego przedsiębiorcy.

5. Kolejna pomoc na ratowanie lub restrukturyzację może być udzielona przed upływem 10 lat obliczonych zgodnie z ust. 2–4, w przypadku gdy:

1) pomoc na restrukturyzację następuje po udzieleniu pomocy na ratowanie, stanowiąc część jednego procesu restrukturyzacji;

2) po udzieleniu pomocy na ratowanie nie została udzielona pomoc na restrukturyzację, a jednocześnie:

a) przedsiębiorca wykazywał długookresową zdolność do konkurowania na rynku oraz

b) kolejna pomoc na ratowanie lub restrukturyzację jest konieczna po upływie co najmniej 5 lat z powodu zaistnienia nieprzewidywalnych okoliczności, za które przedsiębiorca nie ponosi odpowiedzialności;

3) zaistniały wyjątkowe i nieprzewidywalne okoliczności, za które przedsiębiorca nie ponosi odpowiedzialności.

2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielona przedsiębiorcy, jeżeli nie korzysta on z pomocy na ratowanie od innych podmiotów.

2. W celu obliczenia maksymalnej kwoty pożyczki stosuje się wzór:

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

EBIT_t – wynik finansowy z działalności operacyjnej za ostatni rok obrotowy poprzedzający przyznanie lub zgłoszenie pomocy,

A _t – amortyzacja za ostatni rok obrotowy poprzedzający przyznanie lub zgłoszenie pomocy,

(kapitał obrotowy _t – kapitał obrotowy _t-1) – zmiana stanu kapitału obrotowego – różnica między poziomem kapitału obrotowego w ostatnim roku obrotowym poprzedzającym przyznanie lub zgłoszenie pomocy oraz kapitału obrotowego w roku obrotowym wcześniejszym niż rok poprzedzający przyznanie lub zgłoszenie pomocy; stan kapitału obrotowego w danym roku oblicza się jako różnicę między aktywami obrotowymi a zobowiązaniami krótkoterminowymi.

3. Wysokość pożyczki na ratowanie dla przedsiębiorcy nie może przekroczyć kwoty stanowiącej równowartość 10 000 000 euro i nie może być wyższa od kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2.

2. Okres, o którym mowa w ust. 1, może ulec przedłużeniu do czasu zatwierdzenia przez Komisję Europejską pomocy przewidzianej w planie restrukturyzacji.

3. Stopa oprocentowania pożyczki jest równa stopie referencyjnej.

1) pożyczki;

2) dotacji;

3) dopłaty w przypadku, o którym mowa w art. 20a ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji;

4) podwyższenia kapitału zakładowego poprzez objęcie akcji lub udziałów;

5) zmiany terminów spłaty lub konwersji pożyczki na ratowanie, o której mowa w § 9 ust. 1, na kapitał zakładowy przedsiębiorcy.

2. Ustala się wzór wniosku:

1) o pomoc na ratowanie – stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia;

2) o pomoc na restrukturyzację – stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia.

3. Do wniosku przedsiębiorca dołącza:

1) odpis z rejestru przedsiębiorców wydany nie wcześniej niż 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku;

2) kopie sprawozdań finansowych za ostatnie 3 okresy rozliczeniowe wraz z opinią i raportem biegłego rewidenta za ostatni okres rozliczeniowy;

3) plan restrukturyzacji – w przypadku wnioskowanej pomocy na restrukturyzację;

4) informację o otrzymanej pomocy publicznej na ratowanie lub restrukturyzację w okresie ostatnich 10 lat, zawierającą w szczególności dane o dacie jej udzielenia, podstawie prawnej, formie i przeznaczeniu;

5) analizę rynku zawierającą elementy określone w części III.8.B pkt 2.1 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz. Urz. UE L 140 z 30.04.2004, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 08, t. 4, str. 3) – w przypadku pomocy na restrukturyzację.

4. Kopie dokumentów załączonych do wniosku powinny być potwierdzone przez przedsiębiorcę za zgodność z oryginałem. Minister może zażądać dostarczenia dokumentów w oryginale.

2. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się co najmniej na 2 miesiące przed rozpoczęciem terminu składania wniosków.

3. W ogłoszeniu określa się:

1) termin składania wniosków;

2) miejsce pobrania formularza wniosku w wersji elektronicznej;

3) ogólne informacje o warunkach i trybie udzielenia pomocy na ratowanie lub restrukturyzację.

2. W przypadku nieprawidłowego wypełnienia wniosku lub złożenia go bez wymaganych załączników, minister wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania.

3. W przypadku złożenia wniosku po terminie określonym w ogłoszeniu, o którym mowa w § 14 ust. 3 pkt 1, lub nieuzupełnienia wniosku w wyznaczonym terminie, minister pozostawia wniosek bez rozpoznania.

4. O sposobie załatwienia wniosku minister informuje przedsiębiorcę.

2. Po przeprowadzeniu oceny, o której mowa w ust. 1, minister wskazuje przedsiębiorców, którym zamierza udzielić pomocy na ratowanie lub restrukturyzację, uwzględniając:

1) wyniki analiz przedprywatyzacyjnych, w sytuacji gdy wskazują one na konieczność restrukturyzacji przedsiębiorcy w celu dokonania jego prywatyzacji;

2) priorytety wyznaczone w rządowych programach restrukturyzacji określonych branż gospodarki;

3) przewidywaną efektywność ekonomiczną przedsiębiorcy po przeprowadzeniu procesu restrukturyzacji – w przypadku pomocy na restrukturyzację;

4) wielkość zatrudnienia;

5) prognozy w zakresie podaży i popytu na rynku, na którym przedsiębiorca prowadzi działalność;

6) lokalizację prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności, a zwłaszcza lokalizację na obszarze powiatu o relatywnie wysokiej stopie bezrobocia;

7) kolejność złożenia wniosków.

3. Minister udziela pomocy do wysokości środków zgromadzonych na rachunku funduszu, o którym mowa w § 1 ust. 2.

4. W przypadku gdy wysokość środków, o których mowa w ust. 3, nie wystarcza do udzielenia pomocy przedsiębiorcom spełniającym warunki do jej udzielenia oraz kryteria oceny przewidziane w ust. 2, minister udziela pomocy z uwzględnieniem kolejności złożenia wniosków.

5. W przypadku gdy plan restrukturyzacji przewiduje uzyskanie pomocy również od innych podmiotów, minister występuje do przedsiębiorcy o przedłożenie opinii o możliwości udzielenia pomocy na zasadach określonych w tym planie we wskazanym terminie, nie krótszym niż 14 dni.

6. Minister zatwierdza plan restrukturyzacji oraz jego zmiany.

7. Zatwierdzenie, o którym mowa w ust. 6, dokonywane jest przed notyfikacją do Komisji Europejskiej, zwanej dalej „notyfikacją”, z wyjątkiem przypadku, w którym zmiana planu restrukturyzacji nie stanowi istotnej zmiany pomocy, o której mowa w art. 9 ustawy o pomocy publicznej, i zatwierdzenie jest dokonywane przed zmianą umowy o udzielenie pomocy.

2. Umowa, o której mowa w ust. 1, określa wielkość, formę i przeznaczenie pomocy, jak również zobowiązania przedsiębiorcy, w szczególności do:

1) wykorzystania pomocy zgodnie z jej przeznaczeniem, w tym pełnego wdrożenia planu restrukturyzacji;

2) przedkładania informacji o wykorzystaniu otrzymanej pomocy;

3) przedkładania rocznego sprawozdania finansowego wraz z opinią biegłego rewidenta, zawierającą ocenę prawidłowości wykorzystania otrzymanej pomocy;

4) zwrotu kwoty stanowiącej równowartość udzielonej pomocy wraz z odsetkami na zasadach określonych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE w przypadku stwierdzenia przez ministra, że:

a) umowa, na podstawie której udzielono pomocy, została zawarta w oparciu o nieprawdziwe dane, przekazane przez przedsiębiorcę korzystającego z pomocy, lub

b) udzielona przedsiębiorcy pomoc publiczna jest wykorzystywana lub została wykorzystana niezgodnie z jej przeznaczeniem;

5) niezwiększania zdolności produkcyjnych w okresie realizacji planu restrukturyzacji;

6) spłaty pożyczki na ratowanie w terminie 4 miesięcy od dnia podpisania umowy pożyczki – w przypadku gdy przedsiębiorca nie przedłoży ministrowi planu restrukturyzacji albo planu likwidacji;

7) niekorzystania w okresie restrukturyzacji z pomocy publicznej innej niż pomoc w ramach wyłączeń grupowych albo w przypadku przedsiębiorcy innego niż mały, który zamierza korzystać z takiej pomocy, do poinformowania podmiotu jej udzielającego, że jest w trakcie restrukturyzacji;

8) złożenia stosownego zabezpieczenia – w przypadku pomocy udzielanej w formie pożyczki.

3. W przypadku pomocy na restrukturyzację plan restrukturyzacji stanowi integralną część umowy, o której mowa w ust. 1.

2. Zatwierdzenie przez ministra planu restrukturyzacji albo planu likwidacji bądź odmowa zatwierdzenia planu restrukturyzacji następuje w terminie 4 miesięcy od dnia podpisania umowy pożyczki, jednak nie później niż w terminie 5 miesięcy od dnia wydania przez Komisję Europejską decyzji o zatwierdzeniu pomocy na ratowanie.

3. W przypadku odmowy zatwierdzenia przez ministra planu restrukturyzacji przedsiębiorca jest obowiązany do spłaty pożyczki udzielonej na ratowanie w terminie 6 miesięcy od dnia wydania przez Komisję Europejską decyzji o zatwierdzeniu pomocy na ratowanie.

4. Wraz z planem restrukturyzacji przedsiębiorca może złożyć wniosek o udzielenie pomocy na restrukturyzację; w takim przypadku nie ma zastosowania wymóg zachowania terminu składania wniosków, o którym mowa w § 14 ust. 3 pkt 1.

2. Sprawozdania o realizacji planów restrukturyzacji przedsiębiorców, którym udzielono pomocy na restrukturyzację, która podlegała notyfikacji, spełniające wymogi określone w przepisach prawa Unii Europejskiej dotyczących udzielania pomocy publicznej⁷⁾, są przekazywane Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w terminach określonych w decyzjach Komisji Europejskiej.

Minister Skarbu Państwa: W. Jasiński

⁶⁾ Zakres informacji określono w pkt 86 Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (Dz. Urz. UE C 244 z 01.10.2004, str. 2).

⁷⁾ Zakres informacji określono w pkt 50–51 Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (Dz. Urz. UE C 244 z 01.10.2004, str. 2).

Załączniki do rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa
z dnia 6 kwietnia 2007 r. (poz. 543)

Załącznik nr 1

Załącznik nr 2