Dziennik Ustaw - rok 2007 nr 77 poz. 525

Na podstawie art. 26 ust. 4 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410) zarządza się, co następuje:

1) formy doskonalenia zawodowego dyspozytorów medycznych, zwanego dalej „doskonaleniem zawodowym”;

2) sposób i zakres doskonalenia zawodowego.

1) kursu doskonalącego;

2) seminarium.

2. Kurs doskonalący jest realizowany według programu nauczania zatwierdzonego przez ministra właściwego do spraw zdrowia, uwzględniającego zakres wiedzy i umiejętności, o których mowa w § 7, opracowanego przez zespół ekspertów, legitymujących się doświadczeniem zawodowym i dorobkiem naukowym w zakresie medycyny ratunkowej, powołany przez Dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, działającego na podstawie odrębnych przepisów.

3. Kurs doskonalący jest prowadzony w formie stacjonarnej lub niestacjonarnej z zakresu wiedzy i umiejętności objętych programem nauczania, o którym mowa w ust. 2.

2. Okres edukacyjny rozpoczyna się z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym dysponent jednostki zatrudnił dyspozytora medycznego albo zawarł z nim umowę cywilnoprawną.

3. Dopełnienie przez dyspozytora medycznego obowiązku doskonalenia zawodowego polega na odbyciu w okresie edukacyjnym co najmniej jednego kursu doskonalącego i seminarium z zakresu wiedzy i umiejętności, o których mowa w § 7.

2. Karta doskonalenia zawiera:

1) imię i nazwisko dyspozytora medycznego;

2) nazwę i pieczątkę dysponenta jednostki;

3) datę rozpoczęcia okresu edukacyjnego;

4) informacje dotyczące przebiegu doskonalenia zawodowego:

a) formę kształcenia,

b) nazwę i adres organizatora kształcenia,

c) czas trwania kształcenia i jego temat,

d) podpis organizatora kształcenia.

3. Organizator kształcenia potwierdza w karcie doskonalenia odbyte formy doskonalenia, o których mowa w § 2.

4. Karta doskonalenia z wymaganymi wpisami jest podstawą do jego zaliczenia przez dysponenta jednostki, który zatrudnia dyspozytora medycznego albo zawiera z nim umowę cywilnoprawną.

1) system ratownictwa medycznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i w innych krajach;

2) jednostki współpracujące z systemem, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, zwanej dalej „ustawą”, oraz inne jednostki realizujące zadania z zakresu ratownictwa;

3) organizacja systemu powiadamiania;

4) zasady i procedury przyjmowania wezwań oraz dysponowania zespołami ratownictwa medycznego;

5) wybrane zagadnienia z medycyny ratunkowej niezbędne do realizacji zadań dyspozytora medycznego;

6) podstawy prawne i zasady współdziałania z jednostkami współpracującymi z systemem, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, oraz innymi jednostkami realizującymi zadania z zakresu ratownictwa, a także służbami porządku publicznego, w tym zadania i zasady działania krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego;

7) zasady zbierania wywiadu medycznego, podstawy i algorytmy zbierania wywiadu medycznego przez dyspozytorów medycznych, system kodowania i kwalifikacji wezwań;

8) podstawy odpowiedzialności karnej i cywilnej dyspozytora medycznego;

9) zasady komunikacji i postępowania dyspozytora medycznego z osobami z zaburzeniami psychosomatycznymi;

10) zasady komunikacji i postępowania dyspozytora medycznego z dziećmi;

11) zasady komunikacji i postępowania dyspozytora medycznego z osobami o utrudnionym kontakcie;

12) zasady udzielania pierwszej pomocy oraz zasady przekazywania niezbędnych informacji osobom udzielającym pierwszej pomocy;

13) zasady współpracy z lotniczymi zespołami ratownictwa medycznego, wskazania do ich użycia i sposób dysponowania;

14) zasady korzystania ze środków łączności na potrzeby systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne;

15) zasady korzystania ze sprzętu do nawigacji satelitarnej na potrzeby systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne;

16) zasady czytania i analiza map w pozycjonowaniu zdarzeń;

17) zasady postępowania w przypadku wystąpienia katastrof naturalnych lub awarii technicznych w rozumieniu ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. Nr 62, poz. 558 i Nr 74, poz. 676 oraz z 2006 r. Nr 50, poz. 360 i Nr 191, poz. 1410);

18) zasady postępowania w przypadku zdarzeń masowych i katastrof;

19) zasady koordynacji działań ratowniczych na poziomie województwa oraz w przypadku potrzeby użycia zespołów ratownictwa medycznego spoza obszaru województwa;

20) zadania lekarza koordynatora ratownictwa medycznego i zasady współpracy.

Minister Zdrowia: Z. Religa

¹⁾ Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej – zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 lipca 2006 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 131, poz. 924).