Dziennik Ustaw - rok 2007 nr 77 poz. 521

Na podstawie art. 45c ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. z 2007 r. Nr 41, poz. 271) zarządza się, co następuje:

1) wymagane kwalifikacje zawodowe w zakresie:

a) oceny polowej materiału siewnego,

b) pobierania prób materiału siewnego,

c) wykonywania badań laboratoryjnych przez analityków nasiennych,

d) oceny cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka;

2) warunki lokalowe oraz wyposażenie techniczne niezbędne do wykonywania oceny laboratoryjnej materiału siewnego oraz uzyskania akredytacji w tym zakresie;

3) sprzęt wymagany do pobierania prób materiału siewnego;

4) zakres oraz sposób wykonywania nadzoru i kontroli akredytowanych i upoważnionych podmiotów dokonujących oceny polowej materiału siewnego, pobierania prób materiału siewnego, oceny laboratoryjnej materiału siewnego oraz oceny cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka;

5) zakres oraz termin przekazywania wojewódzkiemu inspektorowi ochrony roślin i nasiennictwa, zwanemu dalej „wojewódzkim inspektorem”, przez akredytowane laboratoria sprawozdań z dokonanej oceny laboratoryjnej materiału siewnego;

6) minimalną liczbę wykonanych ocen oraz minimalną liczbę pobranych prób w określonym czasie.

1) co najmniej wykształcenie średnie;

2) wiedzę z zakresu rolnictwa lub ogrodnictwa obejmującą w szczególności:

a) zagadnienia dotyczące biologii poszczególnych gatunków roślin,

b) przepisy dotyczące nasiennictwa,

c) zagadnienia dotyczące występowania chorób i szkodników na materiale siewnym.

2. Analitycy nasienni, oprócz kwalifikacji określonych w ust. 1, powinni również posiadać:

1) wiedzę z zakresu badanego materiału siewnego, w tym nasionoznawstwa;

2) wiedzę z zakresu prowadzenia badań laboratoryjnych oraz prowadzenia dokumentacji laboratoryjnej;

3) praktyczne umiejętności wykonywania badań laboratoryjnych.

1) składać się co najmniej z dwóch suchych i utrzymywanych w czystości pomieszczeń oraz wydzielonego archiwum prób;

2) być oświetlone światłem naturalnym lub sztucznym, zapewniającym właściwe warunki wykonywania oceny laboratoryjnej materiału siewnego;

3) być wyposażone w:

a) instalację elektryczną i wodno-kanalizacyjną,

b) podstawowy sprzęt laboratoryjny, w szczególności w:

– mechaniczny rozdzielacz do nasion,

– wagę laboratoryjną o dokładności ważenia 0,01 g i nośności 1,5–2,0 kg,

– wagę analityczną o dokładności ważenia 0,0001 g,

– mikroskop stereoskopowy lub lupę co najmniej o dziesięciokrotnym powiększeniu.

– sprzęt do pomiaru temperatury,

– drobny sprzęt, w szczególności pęsety, igły preparacyjne, lancety, lupy, tacki, szalki, kuwety, naczyńka wagowe, eksykatory, szufelki i łopatki.

2. W laboratorium powinny znajdować się obowiązujące przepisy w zakresie nasiennictwa oraz metodyki oceny materiału siewnego.

1) roślin zbożowych w:

a) chłodnię o regulowanym zakresie temperatury w przedziale 5–10 °C (+2 °C),

b) pomieszczenie lub komorę kiełkowniczą z możliwością utrzymywania stałej temperatury 20 °C (+2 °C),

c) śrutownik laboratoryjny,

d) suszarkę laboratoryjną o regulowanym zakresie temperatury w przedziale 100–200 °C (+1 °C);

2) roślin pastewnych w:

a) pomieszczenie lub komorę kiełkowniczą z możliwością utrzymywania stałej temperatury 20 °C (+2 °C) lub możliwością regulacji temperatury w przedziale 10–30 °C (+2 °C) oraz z regulowanym systemem oświetlenia,

b) chłodnię o regulowanym zakresie temperatury w przedziale 5–10 °C (+2 °C),

c) dmuchawę laboratoryjną wraz z próbkami kalibrażowymi w przypadku oceny traw;

3) roślin oleistych i włóknistych w:

a) komorę kiełkowniczą z możliwością utrzymywania stałej temperatury 20 °C (+2 °C) lub możliwością regulacji temperatury w przedziale 20–30 °C (+2 °C) oraz z regulowanym systemem oświetlenia,

b) chłodnię o regulowanym zakresie temperatury w przedziale 5–10 °C (+2 °C);

4) buraka pastewnego i cukrowego w:

a) komorę kiełkowniczą z możliwością regulacji temperatury w przedziale 15–30 °C (+2 °C),

b) płuczkę do nasion,

c) suszarkę lub bibułę do suszenia nasion po płukaniu,

d) suszarkę laboratoryjną o regulowanym zakresie temperatury w przedziale 100–200 °C (+1 °C);

5) roślin warzywnych w:

a) pomieszczenie lub komorę kiełkowniczą z możliwością regulacji temperatury w przedziale 15–30 °C (+2 °C) oraz z regulowanym systemem oświetlenia, lub kiełkownik Jacobsena,

b) chłodnię o regulowanym zakresie temperatury w przedziale 5–15 °C (+2 °C);

6) materiału szkółkarskiego – w sprzęt i aparaturę do wykonywania badań laboratoryjnych, w szczególności testu ELISA i testów biologicznych materiału szkółkarskiego, umożliwiających uzyskiwanie poprawnych i powtarzalnych wyników tych badań.

2. W skład laboratorium, w którym dokonuje się oceny materiału szkółkarskiego, mogą ponadto wchodzić pomieszczenia do oddzielnego przechowywania materiału szkółkarskiego roślin zdrowych i poddawanych ocenie, szklarnie oraz pole badawcze.

3. Szklarnie, o których mowa w ust. 2, powinny być:

1) oświetlone światłem naturalnym lub sztucznym, zapewniającym właściwe warunki wykonywania oceny materiału szkółkarskiego;

2) wyposażone w instalację grzewczą i wentylacyjną.

4. Pomieszczenia do oddzielnego przechowywania materiału szkółkarskiego, o których mowa w ust. 2, powinny być zabezpieczone siatką uniemożliwiającą przedostawanie się owadów.

5. Pole badawcze, o którym mowa w ust. 2, powinno być ogrodzone oraz uprawiane w sposób zabezpieczający je przed przenoszeniem chorób i szkodników.

1) próbobierz Nobbe'go:

a) typu A o średnicy 10 mm, mający zastosowanie do koniczyny i gatunków o podobnej wielkości nasion,

b) typu B o średnicy 14 mm, mający zastosowanie do pszenicy i gatunków o podobnej wielkości nasion,

c) typu C o średnicy 20 mm, mający zastosowanie do grochu i gatunków o podobnej wielkości nasion;

2) próbobierz laskowy przeznaczony do pobierania prób materiału siewnego znajdującego się w opakowaniach typu big-bag lub kontenerach:

a) o średnicy wewnętrznej cylindra nie mniejszej niż 25 mm oraz otworach szczelinowych na całej długości roboczej cylindra,

b) o poprzecznych przegrodach pomiędzy otworami szczelinowymi – w przypadku stosowania pionowego,

c) o długości zapewniającej, że będzie sięgał:

– dna opakowania – w przypadku stosowania pionowego,

– przeciwległego boku opakowania – w przypadku stosowania poziomego lub ukośnego;

3) rozdzielacz wielokanalikowy (glebowy) o wielkości dostosowanej do wielkości pobieranej próby ogólnej.

2. Nie pobiera się prób, jeżeli materiał siewny znajduje się w opakowaniach, w przypadku których nie jest możliwe zastosowanie próbobierza laskowego o długości określonej w ust. 1 pkt 2 lit c.

1) osób, które uzyskały akredytację albo upoważnienie wojewódzkiego inspektora do dokonywania oceny polowej materiału siewnego lub oceny cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka, zwanych dalej „kwalifikatorami”, dokonując:

a) kontrolnej oceny polowej nie mniej niż 10 % plantacji roślin samopylnych, roślin sadowniczych lub nie mniej niż 10 % partii sadzeniaków ziemniaka,

b) kontrolnej oceny polowej nie mniej niż 20 % plantacji roślin obcopylnych lub

c) pobrania prób materiału siewnego do oceny tożsamości odmianowej pochodzącego z nie mniej niż 10 % plantacji roślin obcopylnych w przypadku, gdy ocena była dokonana przez akredytowanego kwalifikatora;

2) osób, które uzyskały akredytację albo upoważnienie wojewódzkiego inspektora do pobierania prób materiału siewnego, zwanych dalej „próbobiorcami”, dokonując:

a) pobrania nie mniej niż 10 % prób kontrolnych z partii materiału siewnego, z których próby były pobrane przez kontrolowanego próbobiorcę,

b) oceny nie mniej niż 10 % duplikatów prób materiału siewnego pobranych przez akredytowanego próbobiorcę.

2. Kontrola pracy kwalifikatorów i próbobiorców obejmuje również kontrolę prowadzonej przez nich dokumentacji.

1) prowadzenia dokumentacji laboratoryjnej, którą przechowuje się przez 5 lat od dnia jej sporządzenia;

2) stosowania obowiązujących metodyk oceny materiału siewnego;

3) wyposażenia laboratorium, stosowania sprzętu oraz stan pomieszczeń, szklarni i pola badawczego.

2. W ramach kontroli pracy laboratoriów poddaje się badaniu kontrolnemu co najmniej 7 % duplikatów prób gatunków roślin zbożowych, nie mniej jednak niż 25 prób, a w przypadku pozostałych gatunków roślin uprawnych – 10 % duplikatów prób ocenionych w kontrolowanym laboratorium. Duplikaty prób materiału siewnego przechowuje się przez rok od dnia wystawienia świadectwa lub informacji.

3. Kontrola pracy laboratoriów obejmuje również kontrolę pracy analityków nasiennych, w tym:

1) kierownika laboratorium w zakresie:

a) organizacji pracy laboratorium,

b) prawidłowości sporządzania świadectw i informacji,

c) prowadzenia ewidencji prób przyjętych do oceny laboratoryjnej oraz przebiegu i wyników analiz,

d) przechowywania protokołów pobrania prób i kopii sporządzonych świadectw lub informacji;

2) pozostałych analityków nasiennych w zakresie:

a) prawidłowości wykonywania czynności związanych z oceną laboratoryjną materiału siewnego,

b) prowadzenia zapisów dotyczących przebiegu i wyników poszczególnych analiz.

4. W ramach kontroli pracy laboratoriów sprawdza się wykonywanie przez laboratorium analiz prób testowych materiału siewnego przekazanych przez wojewódzkiego inspektora.

2. W sprawozdaniu podaje się:

1) nazwę gatunku, odmiany, kategorię i stopień kwalifikacji, numer i masę partii;

2) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres właściciela ocenionych partii.

1) 25 prób materiału siewnego roślin zbożowych;

2) po 15 prób materiału siewnego pozostałych grup roślin.

2. Minimalna liczba wykonanych ocen polowych materiału siewnego lub ocen cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka w okresie roku wynosi:

1) w przypadku oceny polowej roślin rolniczych nie mniej niż:

a) 300 ha lub 10 plantacji, na których jest wytwarzany materiał siewny kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany pierwszego rozmnożenia, albo

b) 150 ha lub 5 plantacji, na których jest wytwarzany materiał siewny kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany pierwszego rozmnożenia, oraz 200 ha lub 5 plantacji, na których jest wytwarzany materiał siewny kategorii kwalifikowany przeznaczony na cele inne niż produkcja materiału siewnego, albo

c) 300 ha lub 10 plantacji, na których jest wytwarzany materiał siewny kategorii kwalifikowany przeznaczony na cele inne niż produkcja materiału siewnego;

2) w przypadku oceny polowej roślin warzywnych – nie mniej niż 20 ha lub 5 plantacji;

3) w przypadku oceny polowej plantacji nasiennej ziemniaka – nie mniej niż 100 ha lub 10 plantacji;

4) w przypadku oceny polowej materiału szkółkarskiego – nie mniej niż u 3 dostawców;

5) w przypadku oceny cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka – nie mniej niż 10 partii.

3. Minimalna liczna pobranych prób materiału siewnego w okresie roku wynosi nie mniej niż:

1) 20 prób materiału siewnego do oceny laboratoryjnej lub oceny tożsamości, z wyłączeniem prób bulw ziemniaka;

2) 10 prób bulw ziemniaka do laboratoryjnej oceny zdrowotności.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: w z. M. Zagórski

¹⁾ Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej – rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 lipca 2006 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 131, poz. 915 oraz z 2007 r. Nr 38, poz. 244).

²⁾ Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy Rady 2004/117/WE z dnia 22 grudnia 2004 r. zmieniającej dyrektywy 66/401/EWG, 66/402/EWG, 2002/55/WE oraz 2002/57/WE w odniesieniu do badań przeprowadzanych pod nadzorem urzędowym oraz równoważności materiału siewnego produkowanego w krajach trzecich (Dz. Urz. WE L 14 z 18.01.2005, str. 18).

³⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 marca 2004 r. w sprawie określenia warunków niezbędnych do otrzymania akredytacji w zakresie oceny laboratoryjnej materiału siewnego oraz sposobu i zakresu przeprowadzania kontroli pracy akredytowanych laboratoriów (Dz. U. Nr 60, poz. 570).