Dziennik Ustaw - rok 2007 nr 76 poz. 510

Na podstawie art. 60 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1) partiami lub organizacjami politycznymi;

2) postami lub senatorami na potrzeby biur poselsko-senatorskich;

3) organizacjami związków zawodowych, z wyjątkiem upoważnionych do prowadzenia pośrednictwa pracy związkowych biur pracy oraz klubów pracy;

4) organizacjami pracodawców, z wyjątkiem upoważnionych do prowadzenia pośrednictwa pracy biur oraz klubów pracy;

5) urzędami naczelnych i centralnych organów administracji państwowej;

6) kościołami lub związkami wyznaniowymi;

7) przedstawicielstwami państw obcych.

2. Organizator robót publicznych składa wniosek o organizowanie robót publicznych do powiatowego urzędu pracy właściwego ze względu na miejsce wykonywania tych robót.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 i 2, powinien zawierać:

1) nazwę pracodawcy ubiegającego się o organizowanie prac interwencyjnych lub organizatora robót publicznych, adres siedziby i miejsce prowadzenia działalności;

2) numer identyfikacji nadany w krajowym rejestrze podmiotów gospodarki narodowej REGON;

3) numer identyfikacji podatkowej NIP;

4) oznaczenie formy organizacyjno-prawnej prowadzonej działalności;

5) liczbę bezrobotnych proponowanych do zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych oraz okres zatrudnienia;

6) miejsce i rodzaj prac, które mają być wykonywane przez skierowanych bezrobotnych, niezbędne lub pożądane kwalifikacje i inne wymogi;

7) wysokość proponowanego wynagrodzenia dla skierowanych bezrobotnych oraz wnioskowaną wysokość refundowanych wynagrodzeń z tytułu zatrudnienia skierowanych bezrobotnych;

8) w przypadku gdy organizator robót publicznych nie będzie jednocześnie pracodawcą dla skierowanych bezrobotnych wskazanie pracodawcy oraz adresu jego siedziby i miejsca prowadzenia działalności.

4. Pracodawca, o którym mowa w ust. 1, dołącza do wniosku oświadczenie o spełnianiu warunków, o których mowa w § 3.

5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do organizatora robót publicznych oraz wskazanego pracodawcy.

6. Starosta w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku zawierającego informacje, o których mowa w ust. 3, wraz z oświadczeniem, o którym mowa odpowiednio w ust. 4 i 5, powiadamia wnioskodawcę o rozpatrzeniu wniosku i podjętej decyzji.

1) liczbę bezrobotnych oraz okres, na jaki zostaną zatrudnieni;

2) rodzaj i miejsce wykonywanych prac interwencyjnych lub robot publicznych oraz niezbędne lub pożądane kwalifikacje bezrobotnych;

3) terminy i wysokość refundowanych z Funduszu Pracy przez starostę kosztów wynagrodzeń, nagród i składek na ubezpieczenia społeczne;

4) obowiązek informowania starosty o wypadkach wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę ze skierowanym bezrobotnym.

2. W przypadku gdy organizatorowi robót publicznych zostanie przyznana zaliczka ze środków Funduszu Pracy, o której mowa w art. 57 ust. 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zwanej dalej „ustawą”, umowa powinna określić termin przekazania zaliczki, nie wcześniejszy jednak niż 5 dni przed terminem płatności, na które jest przyznana, umożliwiający terminową wypłatę wynagrodzeń skierowanym bezrobotnym i opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne oraz sposób rozliczenia tej zaliczki.

3. Kwota zaliczki, o której mowa w ust. 2, nie może przekroczyć należnej organizatorowi robót publicznych kwoty podlegających refundacji za dany miesiąc wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia skierowanych bezrobotnych.

1) niedotrzymania warunków wskazanych w § 14 ust. 1 albo § 17 ust. 2 pkt 3;

2) złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia, o którym mowa w § 6 ust. 4 i 5.

2. Jeżeli umowa o organizowanie prac interwencyjnych albo robót publicznych została rozwiązana w trakcie trwania refundacji kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne, z uwagi na fakt, iż bezrobotny skierowany przez powiatowy urząd pracy na utworzone stanowisko pracy rozwiązał umowę o pracę z własnej inicjatywy, a brak jest możliwości skierowania innego odpowiedniego bezrobotnego na utworzone miejsce pracy, pracodawca lub organizator robót publicznych lub wskazany przez niego pracodawca, z którym zawarto umowę, nie ma obowiązku zwrotu refundacji kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne otrzymanych za okres do dnia rozwiązania umowy o pracę przez skierowanego bezrobotnego.

3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku wygaśnięcia umowy o pracę ze skierowanym bezrobotnym oraz w przypadku rozwiązania ze skierowanym bezrobotnym umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.

4. Umowa o organizowanie prac interwencyjnych może zawierać zobowiązanie do przyznania pracodawcy jednorazowej refundacji, o której mowa w art. 51 ust. 4 ustawy, w wysokości ustalonej w umowie, po spełnieniu warunków określonych w tym przepisie.

5. Pracodawca, u którego skierowani bezrobotni będą wykonywać prace interwencyjne, oraz organizator robót publicznych albo wskazany pracodawca, u którego będą wykonywane roboty publiczne, zawierają z bezrobotnymi umowy o pracę.

1) liczbę bezrobotnych oraz okres, na jaki zostaną zatrudnieni;

2) rodzaj i miejsce wykonywanych prac oraz niezbędne lub pożądane kwalifikacje bezrobotnych;

3) termin i wysokość należnej refundacji z Funduszu Pracy;

4) obowiązek informowania starosty o wypadkach wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę ze skierowanym bezrobotnym;

5) obowiązek zwrotu wypłaconych kwot refundacji w przypadku wykorzystania środków niezgodnie z umową oraz tryb i termin tego zwrotu.

2. Przepis § 8 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

2. Przepisy § 8 ust. 1 pkt 1 oraz § 10–20, dotyczące pomocy publicznej, mają zastosowanie do beneficjentów pomocy w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404), zwanej dalej „ustawą o pomocy publicznej”.

1) wynagrodzenia brutto oraz

2) opłacone od wynagrodzeń obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne.

2. Maksymalna intensywność pomocy brutto udzielana na tworzenie nowych miejsc pracy wynosi:

1) 50 % kosztów – na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego, podlaskiego, świętokrzyskiego, opolskiego, małopolskiego, lubuskiego, łódzkiego, kujawsko-pomorskiego;

2) 40 % kosztów – na obszarach należących do województw: pomorskiego, zachodniopomorskiego, dolnośląskiego, wielkopolskiego, śląskiego, a w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. na obszarze należącym do województwa mazowieckiego, z wyłączeniem miasta stołecznego Warszawy;

3) 30 % kosztów – na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy oraz w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. – na obszarze należącym do województwa mazowieckiego.

3. Maksymalną intensywność pomocy udzielanej małym lub średnim przedsiębiorcom, w rozumieniu art. 2 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 2, str. 141, z późn. zm.), z wyłączeniem prowadzących działalność gospodarczą w sektorze transportu, podwyższa się o 20 punktów procentowych brutto w przypadku mikroprzedsiębiorców i małych przedsiębiorców oraz o 10 punktów procentowych brutto w przypadku średnich przedsiębiorców, w stosunku do maksymalnej intensywności określonej dla poszczególnych obszarów zgodnie z ust. 2.

2. Pomoc na tworzenie nowych miejsc pracy przyznawana na podstawie rozporządzenia może być udzielana łącznie z inną pomocą lub wsparciem ze środków Wspólnoty Europejskiej w odniesieniu do:

1) kosztów inwestycji, w związku z którą są tworzone nowe miejsca pracy, jeżeli realizacja tej inwestycji nie została zakończona w momencie utworzenia tych miejsc pracy lub zatrudnienie zostanie utworzone w ciągu 3 lat od dnia zakończenia inwestycji, lub

2) kosztów zatrudnienia związanego z tą inwestycją lub w odniesieniu do innego zatrudnienia związanego z tą inwestycją o ile łączna wielkość pomocy nie przekroczy maksymalnych intensywności pomocy regionalnej na inwestycje.

1) utworzone miejsce pracy stanowi wzrost netto liczby pracowników u danego pracodawcy, w porównaniu ze średnią z ostatnich 12 miesięcy;

2) pracodawca utrzyma przez okres 3 lat, a w przypadku mikro-, małych i średnich przedsiębiorców przez 2 lata:

a) dotychczasowy stan zatrudnienia na poziomie nie niższym niż średnie zatrudnienie z ostatnich 12 miesięcy albo stan zatrudnienia z dnia składania wniosku o pomoc, o ile jest on wyższy od średniego zatrudnienia z ostatnich 12 miesięcy, oraz

b) miejsca pracy utworzone w związku z przyznaną refundacją.

2. W przypadku niedotrzymania warunków określonych w ust. 1 zwrot, o którym mowa w § 8 ust. 1, następuje w wysokości proporcjonalnej do okresu, w którym wskazane warunki nie zostały spełnione.

2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, jest udzielana pod następującymi warunkami:

1) intensywność pomocy brutto obliczana jako procent kosztów płac, co oznacza koszty wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne, przez jeden rok od dnia zatrudnienia bezrobotnego skierowanego przez powiatowy urząd pracy, nie przekroczy 50 %;

2) gdy rekrutacja nie stanowi wzrostu netto liczby pracowników w danym zakładzie, stanowisko lub stanowiska musiały zostać zwolnione w następstwie dobrowolnego odejścia, przejścia na emeryturę z powodu wieku, dobrowolnej redukcji czasu pracy lub zgodnego z prawem zwolnienia za naruszenie obowiązków służbowych i nie w wyniku redukcji etatów oraz

3) pracownik lub pracownicy muszą być uprawnieni do nieprzerwanego zatrudnienia przez minimum 12 miesięcy, a pracodawca może rozwiązać umowę o pracę tylko w przypadku naruszenia przez pracownika obowiązków służbowych.

1) w sektorze stoczniowym w rozumieniu zasad ramowych dotyczących pomocy państwa dla przemysłu stoczniowego (Dz. Urz. C 317 z 30.12.2003, str. 11; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 2, str. 201), górnictwa węgla w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 1407/2002 z dnia 23 lipca 2002 r. w sprawie pomocy państwa dla przemysłu węglowego (Dz. Urz. L 205 z 02.08.2002, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 2, str. 170) i na tworzenie nowych miejsc pracy w sektorze transportowym;

2) w zakresie działalności związanej z eksportem, w szczególności jeśli wielkość pomocy jest bezpośrednio związana z wielkością eksportu lub jest powiązana z utworzeniem sieci dystrybucji, lub jest przeznaczona na bieżące wydatki związane z działalnością eksportową;

3) w zakresie pomocy uzależnionej od wykorzystania towarów krajowych uprzywilejowanych względem towarów przywożonych.

2. Wnioski o organizowanie prac interwencyjnych i robót publicznych, uzyskanie jednorazowej refundacji kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne poniesionych w związku z zatrudnieniem skierowanego bezrobotnego złożone przed wejściem w życie rozporządzenia rozpatruje się na podstawie niniejszego rozporządzenia.

Minister Pracy i Polityki Społecznej: A. Kalata

¹⁾ Minister Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej – praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 marca 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 38, poz. 243).

²⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 64, poz. 565, Nr 94, poz. 788 i Nr 164, poz. 1366 oraz z 2006 r. Nr 94, poz. 651, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 144, poz. 1043, Nr 149, poz. 1074, Nr 158, poz. 1121 i Nr 217, poz. 1588.