Dziennik Ustaw - rok 2007 nr 73 poz. 485

Podaje się niniejszym do wiadomości, że w dniu 17 listopada 1997 r., podczas 29. sesji Konferencji Organizacji do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa Narodów Zjednoczonych (FAO) zostały zatwierdzone Poprawki do Międzynarodowej konwencji ochrony roślin, sporządzonej w Rzymie dnia 6 grudnia 1951 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 15, poz. 151).

Zgodnie z artykułem XIII ustęp 4 konwencji, wobec Rzeczypospolitej Polskiej oraz podanych niżej Państw-Stron konwencji Poprawki weszły w życie dnia 2 października 2005 r.:

Republika Albanii

Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna

Królestwo Arabii Saudyjskiej

Republika Argentyńska

Związek Australijski

Republika Austrii

Republika Azerbejdżanu

Wspólnota Bahamów

Królestwo Bahrajnu

Ludowa Republika Bangladeszu

Barbados

Królestwo Belgii

Belize

Królestwo Bhutanu

Republika Białorusi

Republika Boliwii

Bośnia i Hercegowina

Federacyjna Republika Brazylii

Republika Bułgarii

Burkina Faso

Republika Chile

Republika Chorwacji

Republika Cypryjska

Republika Czadu

Republika Czeska

Królestwo Danii¹

Republika Dominikańska

Arabska Republika Egiptu

Republika Ekwadoru

Państwo Erytrea

Republika Estońska

Federalna Demokratyczna Republika Etiopii

Republika Wysp Fidżi

Republika Filipin

Republika Finlandii

Republika Francuska

Republika Ghany

Republika Grecka

Grenada

Kooperacyjna Republika Gujany

Republika Gwatemali

Republika Gwinei

Republika Gwinei Równikowej

Republika Haiti

Królestwo Hiszpanii

Republika Hondurasu

Republika Indii

Republika Indonezji

Republika Iraku

Islamska Republika Iranu

Irlandia

Republika Islandii

Państwo Izrael

Jamajka

Japonia

Republika Jemeńska

Jordańskie Królestwo Haszymidzkie

Królestwo Kambodży

Kanada

Republika Kenii

Republika Kirgiska

Republika Kolumbii

Republika Konga

Republika Korei

Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna

Republika Kostaryki

Republika Kuby

Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna

Republika Libańska

Republika Liberii

Wielka Arabska Libijska Dżamahirija Ludowo-Socjalistyczna

Republika Litewska

Wielkie Księstwo Luksemburga

Republika Łotewska

Była Jugosłowiańska Republika Macedonii

Republika Malawi

Malezja

Republika Mali

Republika Malty

Królestwo Marokańskie

Islamska Republika Mauretańska

Republika Mauritiusu

Meksykańskie Stany Zjednoczone

Republika Mołdowy

Królestwo Niderlandów

Republika Federalna Niemiec

Republika Nigru

Federalna Republika Nigerii

Republika Nikaragui

Królestwo Norwegii

Nowa Zelandia

Sułtanat Omanu

Islamska Republika Pakistanu

Republika Panamy

Niezależne Państwo Papui-Nowej Gwinei

Republika Paragwaju

Republika Peru

Republika Portugalska

Republika Południowej Afryki

Republika Środkowoafrykańska

Republika Zielonego Przylądka

Federacja Rosyjska

Rumunia

Saint Lucia

Federacja Saint Kitts i Nevis

Saint Vincent i Grenadyny

Republika Salwadoru

Niezależne Państwo Samoa

Republika Senegalu

Serbia i Czarnogóra

Republika Seszeli

Republika Sierra Leone

Republika Słowenii

Demokratyczno-Socjalistyczna Republika Sri Lanki

Stany Zjednoczone Ameryki

Królestwo Suazi

Republika Sudanu

Republika Surinamu

Syryjska Republika Arabska

Konfederacja Szwajcarska

Królestwo Szwecji

Królestwo Tajlandii

Zjednoczona Republika Tanzanii

Republika Togijska

Republika Trynidadu i Tobago

Republika Tunezyjska

Republika Turcji

Wschodnia Republika Urugwaju

Boliwariańska Republika Wenezueli

Republika Węgierska

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej²

Socjalistyczna Republika Wietnamu

Republika Włoska

Republika Wybrzeża Kości Słoniowej

Wyspy Cooka

Wyspy Salomona

Republika Zambii

Zjednoczone Emiraty Arabskie

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

Stany Zjednoczone Ameryki przyjęły znowelizowany tekst konwencji z uwzględnieniem następującej interpretacji:

1. STOSUNEK DO INNYCH POROZUMIEŃ MIĘDZYNARODOWYCH – Stany Zjednoczone rozumieją, że żaden przepis poprawionej konwencji nie może być interpretowany niezgodnie z, lub w sposób zmieniający warunki lub skutki Porozumienia WTO w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych (tzw. Porozumienie SPS) lub innych odnoszących się do tych kwestii porozumień międzynarodowych.

2. UPRAWNIENIE DO PODEJMOWANIA ŚRODKÓW PRZECIWKO ORGANIZMOM SZKODLIWYM – Stany Zjednoczone rozumieją, że żaden przepis poprawionej konwencji nie ogranicza zgodnych z Porozumieniem SPS uprawnień Stanów Zjednoczonych do podejmowania środków o charakterze sanitarnym lub fitosanitarnym przeciwko jakimkolwiek organizmom szkodliwym w celu ochrony środowiska albo życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin.

3. ARTYKUŁ XX (POMOC TECHNICZNA) – Stany Zjednoczone rozumieją, że postanowienia artykułu XX nie zawierają żadnego wiążącego zobowiązania dotyczącego odpowiednich funduszy pomocy technicznej.

Znowelizowany tekst konwencji, zawierający zatwierdzone Poprawki, stanowi załącznik do niniejszego oświadczenia rządowego.

Minister Spraw Zagranicznych: A. E. Fotyga

¹ Nie dotyczy Wysp Owczych i Grenlandii.

² Nie dotyczy Guernsey, Jersey i Wyspy Man.

Załącznik do oświadczenia rządowego
z dnia 22 sierpnia 2006 r. (poz. 485)

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA

OCHRONY ROŚLIN

(Znowelizowany tekst zatwierdzony przez Konferencję FAO podczas 29. sesji, dnia 17 listopada 1997 r.)

Przekład

Preambuła

Umawiające się Strony,

– uznając celowość współpracy międzynarodowej w zwalczaniu organizmów szkodliwych dla roślin i produktów roślinnych oraz w zapobieganiu ich rozprzestrzeniania przez granice, a w szczególności wprowadzeniu ich na obszary zagrożone;

– uznając, że środki fitosanitarne powinny być technicznie uzasadnione, przejrzyste i nie powinny być stosowane w sposób stanowiący rodzaj przypadkowej lub nieuzasadnionej dyskryminacji lub ukrytego ograniczenia, zwłaszcza w handlu międzynarodowym;

– dążąc do zapewnienia ścisłej koordynacji działań zmierzających do tego celu;

– dążąc do zapewnienia ram dla opracowania i zastosowania zharmonizowanych środków fitosanitarnych oraz szczegółowego omówienia międzynarodowych standardów stosowanych w tym celu;

– biorąc pod uwagę zatwierdzone międzynarodowe procedury zarządzające ochroną zdrowia roślin, ludzi i zwierząt oraz środowiska, oraz

– zauważając porozumienia zawarte na skutek wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, w tym Porozumienie w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych;

uzgodniły, co następuje:

Artykuł I

Cel i odpowiedzialność

1. W celu zapewnienia wspólnych i skutecznych działań na rzecz zapobiegania rozprzestrzenianiu się i wprowadzaniu organizmów szkodliwych dla roślin i produktów roślinnych oraz popierania działań na rzecz ich zwalczania. Umawiające się Strony zobowiązują się do podjęcia środków prawnych, technicznych i administracyjnych określonych w niniejszej konwencji i w porozumieniach dodatkowych zgodnie z artykułem XVI.

2. Każda z Umawiających się Stron, z zastrzeżeniem zobowiązań przyjętych zgodnie z innymi międzynarodowymi porozumieniami, odpowiada za wykonanie na swoim terytorium wszystkich postanowień niniejszej konwencji.

3. Podział obowiązków spełnienia wymogów niniejszej konwencji między organizacjami członkowskimi FAO oraz ich państwami członkowskimi, stanowiącymi Umawiające się Strony, jest zgodny z ich odpowiednimi kompetencjami.

4. Gdy jest to wskazane, zapisy niniejszej konwencji mogą zostać rozszerzone przez Umawiające się Strony, dodatkowo o rośliny i produkty roślinne, miejsca przechowywania, opakowania, środki transportu, kontenery, glebę i inny organizm, przedmiot lub materiał, dający schronienie lub sposobność do rozprzestrzeniania organizmów szkodliwych dla roślin, zwłaszcza w transporcie międzynarodowym.

Artykuł II

Używane wyrażenia

1. Dla celu niniejszej konwencji, poniższe terminy mają następujące znaczenie:

„obszar o niskim stopniu nasilenia organizmów szkodliwych” – obszar obejmujący cały kraj lub jego część, kilka krajów lub ich części, określony przez władze właściwe, na którym dany organizm szkodliwy występuje w niewielkim nasileniu i poddawany jest skutecznym środkom nadzoru, zwalczania lub wyniszczania;

„Komisja” – Komisja do spraw Środków Fitosanitarnych ustanowiona na mocy artykułu XI;

„obszar zagrożony” – obszar, na którym czynniki ekologiczne sprzyjają zasiedleniu organizmu szkodliwego, którego obecność spowoduje poważne straty gospodarcze;

„zasiedlenie” – utrzymanie się, w przewidywalnej przyszłości, organizmu szkodliwego w obrębie obszaru po wprowadzeniu;

„zharmonizowane środki fitosanitarne” – środki fitosanitarne ustanowione przez Umawiające się Strony, oparte na standardach międzynarodowych;

„standardy międzynarodowe” – międzynarodowe standardy ustanowione zgodnie z artykułem X ustępy 1 i 2;

„wprowadzenie” – przeniknięcie organizmu szkodliwego prowadzące do jego zasiedlenia;

„organizm szkodliwy” – jakikolwiek gatunek, szczep lub biotyp rośliny, zwierzęcia lub czynnika patogenicznego, szkodliwy dla roślin lub produktów roślinnych;

„analiza zagrożenia organizmem szkodliwym” – proces oceniający biologiczne albo inne naukowe oraz gospodarcze dowody, pozwalający ustalić, czy organizm szkodliwy powinien podlegać przepisom oraz określający zakres wszelkich środków fitosanitarnych podjętych przeciwko niemu;

„środek fitosanitarny” – każdy akt prawny, przepis lub procedura urzędowa mająca na celu niedopuszczenie do wprowadzenia i/albo rozprzestrzenienia się organizmów szkodliwych;

„produkty roślinne” – nieprzetworzony materiał pochodzenia roślinnego (włączając ziarno) i te przetworzone produkty, które ze swojej natury lub charakteru ich przetwarzania mogą stwarzać zagrożenie wprowadzenia i rozprzestrzeniania się organizmów szkodliwych;

„rośliny” – żywe rośliny i ich części, włączając nasiona i zasoby genowe;

„organizm kwarantannowy” – organizm szkodliwy o potencjalnym znaczeniu gospodarczym dla kraju zagrożonego przez niego, ale jeszcze tam niewystępujący lub występujący, lecz szeroko nierozprzestrzeniony i zwalczany urzędowo;

„standardy regionalne” – standardy ustanowione przez regionalną organizację ochrony roślin w celu doradzania członkom tej organizacji;

„obiekt podlegający przepisom” – jakakolwiek roślina, produkt roślinny, miejsce przechowywania, opakowanie, środek przewozu, kontener, gleba i każdy inny organizm, przedmiot lub materiał, dające schronienie albo sposobność do rozprzestrzenienia organizmów szkodliwych, uważane za wymagające zastosowania środków fitosanitarnych, zwłaszcza tam, gdzie jest to związane z transportem międzynarodowym;

„objęty przepisami organizm niekwarantannowy” – organizm niekwarantannowy, którego obecność w roślinach przeznaczonych do sadzenia uniemożliwia ich zamierzone użycie bez ryzyka wystąpienia niepożądanych skutków gospodarczych i w związku z tym podlega on przepisom na terytorium importującej Umawiającej się Strony;

„organizm szkodliwy objęty przepisami” – organizm kwarantannowy lub objęty przepisami organizm szkodliwy niepodlegający kwarantannie;

„sekretarz” – sekretarz Komisji wyznaczony zgodnie z artykułem XII;

„technicznie uzasadniony”– uzasadniony na podstawie wniosków wynikających z wykonanej analizy zagrożenia organizmem szkodliwym lub, jeżeli jest to wymagane, innej porównywalnej analizy i oceny dostępnych informacji naukowych.

2. Definicje zawarte w niniejszym artykule mają zastosowanie do niniejszej konwencji i nie wpływają na definicje ustanowione w prawie wewnętrznym Umawiających się Stron.

Artykuł III

Związek z innymi porozumieniami międzynarodowymi

Żaden zapis niniejszej konwencji nie wpłynie na prawa i zobowiązania Umawiających się Stron zgodne z odpowiednimi porozumieniami międzynarodowymi.

Artykuł IV

Postanowienia ogólne odnoszące się do ustaleń organizacyjnych dla państwowej organizacji ochrony roślin

1. Każda z Umawiających się Stron, stosownie do swoich możliwości, podejmie kroki w celu utworzenia państwowej organizacji ochrony roślin, której główne zadania przedstawione są w niniejszym artykule.

2. Do głównych zadań państwowej organizacji ochrony roślin należeć będzie:

a) wydawanie świadectw dotyczących przepisów fitosanitarnych Umawiającej się Strony importującej dla przesyłek zawierających rośliny i produkty roślinne oraz inne obiekty podlegające przepisom;

b) nadzór nad uprawianymi roślinami, zarówno nad powierzchniami pod ich uprawę (włączając w to pola, plantacje, szkółki, ogrody, szklarnie i laboratoria), jak i dziką florą, oraz nad roślinami i produktami roślinnymi przechowywanymi lub przewożonymi, szczególnie w celu stwierdzenia występowania, pojawienia się i rozprzestrzeniania się organizmów szkodliwych dla roślin i ich zwalczania, wraz ze sprawozdaniami omówionymi w artykule VIII ustęp 1 (a);

c) kontrola przesyłek roślin i produktów roślinnych przewożonych w transporcie międzynarodowym i, w uzasadnionych przypadkach, kontrola innych obiektów podlegających przepisom, szczególnie w celu zapobiegania wprowadzeniu i/albo rozprzestrzenieniu organizmów szkodliwych;

d) przeprowadzanie dezynsekcji lub dezynfekcji przesyłek zawierających rośliny i produkty roślinne oraz inne obiekty podlegające przepisom przewożone w transporcie międzynarodowym w celu spełnienia wymogów fitosanitarnych;

e) ochrona zagrożonych obszarów oraz wyznaczenie, utrzymanie i nadzór nad obszarami wolnymi od organizmów szkodliwych lub obszarami o niskim stopniu nasilenia organizmów szkodliwych;

f) przeprowadzanie analiz zagrożenia organizmami szkodliwymi;

g) zapewnienie przez odpowiednie procedury, że bezpieczeństwo fitosanitarne przesyłek po certyfikacji dotyczącej ich zawartości, zastąpienia oraz ponownego porażenia jest zachowane przed eksportem, oraz

h) szkolenie i rozwój personelu.

3. Każda z Umawiających się Stron, stosownie do swoich możliwości, zapewni:

a) upowszechnianie na terytorium Umawiającej się Strony informacji dotyczących organizmów szkodliwych objętych przepisami, a także środków zapobiegania ich rozprzestrzenianiu się oraz ich zwalczania;

b) prowadzenie badań i doświadczeń w dziedzinie ochrony roślin;

c) wydawanie przepisów fitosanitarnych oraz

d) przeprowadzenie innych funkcji, które mogą być wymagane dla wdrożenia niniejszej konwencji.

4. Każda z Umawiających się Stron przedłoży sekretarzowi opis zakresu działania państwowej organizacji ochrony roślin i zmian dotyczących tej organizacji. Umawiająca się Strona dostarczy opis swoich ustaleń organizacyjnych odnośnie do ochrony roślin innej Umawiającej się Stronie, na jej prośbę.

Artykuł V

Świadectwa fitosanitarne

1. Każda z Umawiających się Stron podejmie działania mające na celu zapewnienie, że wywożone rośliny, produkty roślinne i inne obiekty podlegające przepisom oraz przesyłki je zawierające są zgodne ze świadectwem fitosanitarnym, które ma być wykonane zgodnie z ustępem 2 (b) niniejszego artykułu.

2. Każda z Umawiających się Stron podejmie działania w celu wydawania świadectw fitosanitarnych zgodnych z następującymi postanowieniami:

a) Kontrola i inne powiązane czynności prowadzące do wydania świadectw fitosanitarnych zostaną przeprowadzone wyłącznie przez władze państwowej organizacji ochrony roślin. Świadectwa fitosanitarne wydawane będą przez technicznie wykwalifikowanych urzędników państwowych, upoważnionych przez państwową organizację ochrony roślin do działań w jej imieniu i pod jej kontrolą, przy takim zakresie wiedzy i dostępnych informacji, aby władze Umawiających się Stron importujących mogły uznać takie świadectwa za dokumenty wiarygodne.

b) Świadectwa fitosanitarne lub ich elektroniczne odpowiedniki, jeśli zostaną one zaakceptowane przez zainteresowaną Umawiającą się Stronę importującą, powinny być zredagowane zgodnie z modelem przedstawionym w załączniku do niniejszej konwencji. Niniejsze świadectwa powinny być wypełniane i wydawane z uwzględnieniem odpowiednich standardów międzynarodowych.

c) Niepoświadczone zmiany lub skreślenia powodują nieważność świadectwa.

3. Żadna z Umawiających się Stron nie będzie wymagać dla przesyłek roślin, produktów roślinnych lub obiektów podlegających przepisom, importowanych na jej terytorium, świadectw fitosanitarnych innych niż te zawarte w załączniku do niniejszej konwencji. Wymogi co do dodatkowych zaświadczeń będą ograniczone do tych technicznie uzasadnionych.

Artykuł VI

Organizmy szkodliwe objęte przepisami

1. Umawiające się Strony mogą wymagać środków fitosanitarnych dla organizmów kwarantannowych i objętych przepisami organizmów niekwarantannowych, pod warunkiem że środki takie są:

a) nie bardziej zaostrzone niż środki stosowane dla tych samych organizmów szkodliwych, jeżeli występują one na terytorium Umawiającej się Strony importującej oraz

b) ograniczone do stopnia koniecznego do ochrony zdrowia roślin i/albo ochrony zaplanowanego zastosowania oraz mogą być technicznie uzasadnione przez zainteresowaną Umawiającą się Stronę.

2. Umawiające się Strony nie wymagają środków fitosanitarnych dla organizmów szkodliwych nieobjętych przepisami.

Artykuł VII

Wymagania dotyczące importu

1. W celu zapobiegania wprowadzaniu i/albo rozprzestrzenianiu organizmów szkodliwych objętych przepisami na ich terytoria. Umawiające się Strony mają pełne uprawnienia do regulowania, zgodnie ze stosowanymi porozumieniami międzynarodowymi, wwozu roślin i produktów roślinnych, i innych obiektów podlegających przepisom. W szczególności mogą:

a) określać i przyjmować środki fitosanitarne dotyczące importu roślin, produktów roślinnych oraz innych obiektów podlegających przepisom, w tym np. kontrolę, zakaz importu oraz stosowny zabieg;

b) odmówić wwozu lub zatrzymywać, lub żądać stosownych zabiegów, zniszczenia lub usunięcia z terytorium Umawiającej się Strony roślin, produktów roślinnych i innych obiektów podlegających przepisom lub zawierających je przesyłek, które nie są zgodne ze środkami fitosanitarnymi, określonymi lub przyjętymi zgodnie z punktem (a);

c) zakazywać lub ograniczać przemieszczania organizmów szkodliwych objętych przepisami na ich terytoriach;

d) zakazywać lub ograniczać przemieszczania biologicznych środków kontroli i innych organizmów związanych ze środkami fitosanitarnymi, które są uznawane za korzystne na ich terytoriach.

2. W celu zminimalizowania ingerencji w handel międzynarodowy każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się do wykonywania postanowień zawartych w ustępie 1 niniejszego artykułu, w następujący sposób:

a) Umawiające się Strony nie będą podejmować w ramach ich ustawodawstwa wewnętrznego dotyczącego ochrony roślin żadnych działań wymienionych w ustępie 1 niniejszego artykułu, chyba że działania takie będą konieczne ze względów fitosanitarnych i technicznie uzasadnione.

b) Umawiające się Strony niezwłocznie po przyjęciu wymogów fitosanitarnych, ograniczeń i zakazów, opublikują je i przekażą niezwłocznie do którejkolwiek z Umawiających się Stron lub wszystkich innych bezpośrednio zainteresowanych stron.

c) Umawiające się Strony, na wniosek, udostępniają każdej z Umawiających się Stron uzasadnienie wymogów fitosanitarnych, ograniczeń i zakazów.

d) Jeżeli Umawiająca się Strona wymaga, aby przesyłki określonych roślin lub produktów roślinnych były importowane tylko przez określone punkty wwozu, punkty te będą wybrane w ten sposób, aby niepotrzebnie nie utrudniać handlu międzynarodowego. Umawiająca się Strona opublikuje listę tych punktów wwozu i przekaże ją sekretarzowi, regionalnym organizacjom ochrony roślin, których jest członkiem i wszystkim innym bezpośrednio zainteresowanym Umawiającym się Stronom oraz innym Umawiającym się Stronom na ich wniosek. Powyższe ograniczenia dotyczące punktów wwozu stosowane są wyłącznie w odniesieniu do tych roślin lub produktów roślinnych, lub innych obiektów podlegających przepisom, dla których wymagane są świadectwa fitosanitarne lub poddanie ich kontroli lub stosownemu zabiegowi.

e) Jakakolwiek kontrola lub inna procedura fitosanitarna, wymagana przez organizację ochrony roślin Umawiającej się Strony, dla przesyłki roślin, produktów roślinnych lub innych obiektów podlegających przepisom, podlegającej importowi będzie przeprowadzona w jak najkrótszym czasie, mając na uwadze łatwo psujące się rośliny lub produkty roślinne.

f) Umawiające się Strony importujące, niezwłocznie informują o znacznych przypadkach niezgodności z certyfikacją fitosanitarną Umawiającą się Stronę eksportującą lub, gdy jest to wskazane, Umawiającą się Stronę zajmującą się reeksportem. Umawiająca się Strona eksportująca lub, gdy jest to wskazane. Umawiająca się Strona reeksportująca, na wniosek, przedstawią wynik swego dochodzenia zainteresowanej Umawiającej się Stronie importującej.

g) Umawiające się Strony ustanawiają jedynie środki fitosanitarne, które są technicznie uzasadnione, zgodne z określonym zagrożeniem organizmami szkodliwymi oraz stanowią środki restrykcyjne sprowadzone do minimum i powodują minimalne zakłócenie w międzynarodowym ruchu osób, towarów i środków przewozu.

h) Umawiające się Strony, wraz ze zmieniającymi się warunkami i nowymi dostępnymi informacjami, zapewniają, że środki fitosanitarne są niezwłocznie modyfikowane lub usuwane, jeżeli nie są już konieczne.

i) Umawiające się Strony, w miarę swoich możliwości, utworzą i będą uaktualniać listy organizmów szkodliwych objętych przepisami, używając nazw naukowych i udostępnią listy sekretarzowi, regionalnej organizacji ochrony roślin, której są członkami oraz, na wniosek, innym Umawiającym się Stronom.

j) Umawiające się Strony, w miarę swoich możliwości, przeprowadzą nadzór nad organizmami szkodliwymi i opracują oraz zachowają odpowiednie informacje dotyczące stanu organizmów szkodliwych w celu wspierania kategoryzacji organizmów szkodliwych oraz opracowania odpowiednich środków fitosanitarnych. Powyższa informacja zostanie udostępniona na wniosek Umawiających się Stron.

3. Umawiająca się Strona może zastosować środki określone w niniejszym artykule w odniesieniu do organizmów szkodliwych, które nie mogą zasiedlić się na jej obszarach, ale jeśli uzyskałyby do nich dostęp, mogą spowodować szkody gospodarcze. Środki podjęte w celu zwalczania tych organizmów muszą być technicznie uzasadnione.

4. Umawiające się Strony mogą zastosować środki określone w niniejszym artykule w odniesieniu do przesyłek przewożonych w ramach tranzytu przez ich terytoria, jedynie jeśli środki te są technicznie uzasadnione i konieczne do zapobiegania wprowadzaniu i/albo rozprzestrzenianiu się organizmów szkodliwych.

5. Żadne z postanowień niniejszego artykułu nie uniemożliwia Umawiającym się Stronom importującym, z zachowaniem odpowiednich zabezpieczeń, importu roślin, produktów roślinnych i innych obiektów podlegających przepisom oraz organizmów szkodliwych dla roślin, dla celów badań naukowych, dydaktycznych lub innych określonych celów.

6. Żadne z postanowień niniejszego artykułu nie uniemożliwia którejkolwiek z Umawiających się Stron podjęcia działań nadzwyczajnych, mających na celu wykrycie organizmu szkodliwego, który stanowi potencjalne zagrożenie na ich obszarach lub poinformowania o takim odkryciu. Każde takie działanie zostanie ocenione w jak najszybszym czasie, aby zapewnić, że jego kontynuacja jest uzasadniona. Zainteresowana Umawiająca się Strona, sekretarz i wszystkie regionalne organizacje ochrony roślin, których członkiem jest Umawiająca się Strona, zostaną bezzwłocznie poinformowane o podjętych działaniach.

Artykuł VIII

Współpraca międzynarodowa

1. Umawiające się Strony będą współpracować, w możliwie pełnym zakresie, nad osiągnięciem celów niniejszej konwencji, a w szczególności:

a) współpracować w ramach wymiany informacji o organizmach szkodliwych dla roślin, zwłaszcza w zakresie informowania o ich występowaniu, pojawieniu się i rozprzestrzenianiu, co może stanowić bezpośrednie lub potencjalne zagrożenie, zgodnie z procedurami, które mogą zostać ustanowione przez Komisję;

b) uczestniczyć, w miarę możliwości, we wszelkich specjalnych kampaniach na rzecz zwalczania organizmów szkodliwych, które mogą poważnie zagrozić produkcji roślinnej i wymagają międzynarodowego działania w sytuacjach nadzwyczajnych oraz

c) współpracować, w miarę możliwości, w ramach dostarczania technicznych i biologicznych informacji koniecznych do analizy zagrożenia organizmami szkodliwymi.

2. Każda z Umawiających się Stron wyznaczy punkt kontaktowy do wymiany informacji związanych z wdrożeniem niniejszej konwencji.

Artykuł IX

Regionalne organizacje ochrony roślin

1. Umawiające się Strony zobowiązują się współpracować w utworzeniu regionalnych organizacji ochrony roślin w określonych regionach.

2. Regionalne organizacje ochrony roślin będą działać jako organy koordynacyjne w tych regionach, uczestniczyć w różnych działaniach na rzecz osiągnięcia celów niniejszej konwencji oraz, w uzasadnionych przypadkach, będą zbierać i rozpowszechniać stosowne informacje.

3. Regionalne organizacje ochrony roślin współpracują z sekretarzem dla osiągnięcia celów niniejszej konwencji oraz, w uzasadnionych przypadkach, współpracują z sekretarzem i Komisją przy opracowywaniu międzynarodowych standardów.

4. Sekretarz zwołuje regularne konsultacje techniczne przedstawicieli regionalnych organizacji ochrony roślin, aby:

a) promować tworzenie i korzystanie z odpowiednich międzynarodowych standardów w zakresie środków fitosanitarnych oraz

b) wspierać współpracę międzyregionalną w promowaniu zharmonizowanych środków fitosanitarnych do zwalczania organizmów szkodliwych i zapobiegania ich rozprzestrzenianiu i/albo wprowadzaniu.

Artykuł X

Standardy

1. Umawiające się Strony wyrażają zgodę na współpracę w opracowywaniu międzynarodowych standardów zgodnie z procedurami przyjętymi przez Komisję.

2. Standardy międzynarodowe zostaną przyjęte przez Komisję.

3. Standardy regionalne powinny być zgodne z zasadami niniejszej konwencji; mogą one zostać przekazane Komisji do rozpatrzenia jako propozycje międzynarodowych standardów w zakresie środków fitosanitarnych, jeżeli mają one szersze zastosowanie.

4. Umawiające się Strony powinny uwzględnić, jeśli jest to uzasadnione, międzynarodowe standardy przy podejmowaniu działań związanych z niniejszą konwencją.

Artykuł XI

Komisja do spraw Środków Fitosanitarnych

1. Umawiające się Strony wyrażają zgodę na utworzenie Komisji do spraw Środków Fitosanitarnych w ramach Organizacji Żywności i Rolnictwa Narodów Zjednoczonych (FAO).

2. Zadaniem Komisji jest promowanie pełnego wdrożenia celów niniejszej konwencji, szczególnie:

a) przegląd stanu ochrony roślin w świecie i potrzeby działań mających na celu kontrolę międzynarodowego rozprzestrzeniania się organizmów szkodliwych oraz wprowadzania ich na tereny zagrożone;

b) stworzenie i przegląd koniecznych ustaleń instytucjonalnych i procedur do opracowania i przyjęcia standardów międzynarodowych, oraz przyjęcie standardów międzynarodowych;

c) ustalenie zasad i procedur rozstrzygania sporów zgodnie z artykułem XIII;

d) utworzenie organów pomocniczych Komisji koniecznych do odpowiedniego wdrożenia jej funkcji;

e) przyjęcie wytycznych odnoszących się do uznania regionalnych organizacji ochrony roślin;

f) nawiązanie współpracy z innymi odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi w sprawach objętych niniejszą konwencją;

g) przyjęcie rekomendacji, które mogą być konieczne do osiągnięcia celów niniejszej konwencji oraz

h) przeprowadzenie innych funkcji, które mogą być konieczne do osiągnięcia celów niniejszej konwencji.

3. Członkostwo w Komisji jest dostępne dla wszystkich Umawiających się Stron.

4. Każda z Umawiających się Stron może być reprezentowana na sesjach Komisji przez pojedynczego delegata, któremu może towarzyszyć zastępca, eksperci oraz doradcy. Zastępcy, eksperci oraz doradcy mogą brać udział w obradach Komisji, ale nie mogą głosować, z wyjątkiem zastępcy, który jest w pełni upoważniony do zastąpienia delegata.

5. Umawiające się Strony dołożą wszelkich starań, aby osiągnąć porozumienie w drodze kompromisu we wszystkich sprawach. Jeżeli wszystkie wysiłki mające na celu osiągnięcie kompromisu zostaną udaremnione i porozumienie nie zostanie osiągnięte, decyzja zostanie podjęta, wyłącznie w ostateczności, przez dwie trzecie większości Umawiających się Stron obecnych i głosujących.

6. Organizacja członkowska FAO, czyli Umawiająca się Strona oraz jej państwa członkowskie, które są Umawiającymi się Stronami, korzystają ze swoich praw członkowskich i wypełniają zobowiązania członkowskie, mutatis mutandis, zgodnie z Konstytucją i Ogólnymi Zasadami FAO.

7. Komisja może przyjąć i zmienić, jeśli jest to wymagane, własny regulamin, który musi być zgodny z niniejszą konwencją lub z Konstytucją FAO.

8. Przewodniczący Komisji zwołuje coroczną, regularną sesję Komisji.

9. Specjalne sesje Komisji zostaną zwołane przez przewodniczącego Komisji na wniosek co najmniej jednej trzeciej swoich członków.

10. Komisja wybierze przewodniczącego i nie więcej niż dwóch wiceprzewodniczących, których kadencja trwa dwa lata.

Artykuł XII

Sekretariat

1. Sekretarz Komisji wyznaczony zostanie przez Dyrektora Generalnego FAO.

2. Sekretarza wspiera wymagany przez niego personel sekretariatu.

3. Sekretarz jest odpowiedzialny za wdrażanie polityki i działań Komisji oraz przeprowadzanie innych funkcji, które mogą być przydzielone sekretarzowi w ramach niniejszej konwencji, oraz przekazuje informacje na ich temat Komisji.

4. Sekretarz rozpowszechni:

a) międzynarodowe standardy dla wszystkich Umawiających się Stron w okresie sześćdziesięciu dni po ich przyjęciu;

b) wszystkim Umawiającym się Stronom, listy punktów wwozu zgodnie z artykułem VII ustęp 2 (d) ogłoszone przez Umawiające się Strony;

c) listy organizmów szkodliwych objętych przepisami, których wwóz jest zakazany lub listy, o których mowa w artykule VII ustęp 2 (i), dla wszystkich Umawiających się Stron i regionalnych organizacji ochrony roślin;

d) informacje otrzymane od Umawiających się Stron dotyczące wymogów fitosanitarnych, ograniczeń i zakazów określonych w artykule VII ustęp 2 (b) i opisach państwowych organizacji ochrony roślin przedstawionych w artykule IV ustęp 4.

5. Sekretarz dostarczy tłumaczenia dokumentacji na spotkania Komisji oraz międzynarodowych standardów na urzędowe języki FAO.

6. Sekretarz współpracuje z regionalnymi organizacjami ochrony roślin w osiąganiu celów niniejszej konwencji.

Artykuł XIII

Rozstrzyganie sporów

1. W przypadku powstania sporu dotyczącego interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji lub uznania przez Umawiającą się Stronę działania drugiej Umawiającej się Strony za sprzeczne z jej zobowiązaniami wynikającymi z artykułów V i VII niniejszej konwencji, szczególnie dotyczącymi podstawy zakazywania lub ograniczania importu roślin lub produktów roślinnych, lub innych obiektów podlegających przepisom pochodzących z terytorium drugiej Umawiającej się Strony, zainteresowane Umawiające się Strony konsultują się ze sobą bezzwłocznie w celu rozstrzygnięcia sporu.

2. Jeżeli spór nie może zostać rozstrzygnięty za pomocą środków określonych w ustępie 1, Umawiająca się Strona lub zainteresowane strony mogą zwrócić się z wnioskiem do Dyrektora Generalnego FAO o powołanie komitetu ekspertów, który rozważy przedmiot sporu zgodnie z zasadami i procedurami ustanowionymi przez Komisję.

3. Niniejszy Komitet składa się z przedstawicieli wyznaczonych przez każdą z Umawiających się Stron. Komitet rozpatrzy sprawę sporną, biorąc pod uwagę wszelkie dokumenty i inne dowody przedłożone przez zainteresowane Umawiające się Strony. Komitet sporządzi raport dotyczący aspektów technicznych sporu w celu osiągnięcia porozumienia. Raport zostanie sporządzony i zatwierdzony zgodnie z zasadami i procedurami ustanowionymi przez Komisję, oraz zostanie on przesłany przez Dyrektora Generalnego zainteresowanym Umawiającym się Stronom. Raport może być również dostarczony, na wniosek, właściwemu organowi organizacji międzynarodowej odpowiedzialnej za rozstrzyganie sporów handlowych.

4. Umawiające się Strony zgadzają się, aby zalecenia powołanego komitetu, jakkolwiek niewiążące, były podstawą do ponownego rozpatrzenia sprawy spornej przez zainteresowane Umawiające się Strony.

5. Zainteresowane Umawiające się Strony poniosą koszty powołania ekspertów.

6. Postanowienia niniejszego artykułu stanowią uzupełnienie i nie naruszają procedur rozstrzygania sporu określonych przez inne porozumienia międzynarodowe dotyczące zagadnień handlowych.

Artykuł XIV

Zastąpienie poprzednich porozumień

Niniejsza konwencja zastąpi w stosunkach między Umawiającymi się Stronami Międzynarodową konwencję dotyczącą działań przeciwko Phylloxera vastatrixz dnia 3 listopada 1881 r., Konwencję dodatkową, podpisaną w Bernie dnia 15 kwietnia 1889 r. i Międzynarodową konwencję ochrony roślin, podpisaną w Rzymie dnia 16 kwietnia 1929 r. Wyżej wymienione konwencje tracą moc obowiązującą.

Artykuł XV

Zakres terytorialny

1. Każda Umawiająca się Strona może w momencie ratyfikacji, przystąpienia lub w dowolnym innym terminie przekazać Dyrektorowi Generalnemu FAO oświadczenie, że niniejsza konwencja będzie obowiązywała na całym lub części terytorium, za którego stosunki międzynarodowe jest ona odpowiedzialna, oraz że niniejsza konwencja będzie miała zastosowanie do wszystkich terytoriów wymienionych w oświadczeniu począwszy od trzydziestego dnia po jego otrzymaniu przez Dyrektora Generalnego.

2. Każda Umawiająca się Strona, która zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu przekazała Dyrektorowi Generalnemu FAO oświadczenie, może w dowolnym terminie przekazać kolejne oświadczenie zmieniające zakres poprzedniego oświadczenia lub uchylające stosowanie postanowień niniejszej konwencji odnoszących się do jakiegokolwiek terytorium, o którym mowa w oświadczeniu. Taka zmiana lub uchylenie wchodzi w życie trzydziestego dnia od daty otrzymania oświadczenia przez Dyrektora Generalnego.

3. Dyrektor Generalny FAO poinformuje wszystkie Umawiające się Strony przystępujące o każdym oświadczeniu otrzymanym na podstawie niniejszego artykułu.

Artykuł XVI

Porozumienia dodatkowe

1. Umawiające się Strony w celu rozwiązania problemów ochrony roślin, które wymagają szczególnej uwagi lub działania, mogą zawierać dodatkowe porozumienia. Powyższe porozumienia mają zastosowanie do poszczególnych regionów, określonych rodzajów organizmów szkodliwych, rodzajów roślin i produktów roślinnych oraz do poszczególnych sposobów międzynarodowego przewozu roślin i produktów roślinnych lub w inny sposób uzupełniających postanowienia niniejszej konwencji.

2. Powyższe porozumienia dodatkowe wejdą w życie wobec każdej zainteresowanej Umawiającej się Strony po ich przyjęciu zgodnie z postanowieniami tych dodatkowych porozumień.

3. Postanowienia dodatkowe promują zamierzenia niniejszej konwencji i są zgodne z zasadami i postanowieniami niniejszej konwencji oraz z zasadą przejrzystości, niedyskryminacji i unikania ukrytych ograniczeń, w szczególności dotyczących handlu międzynarodowego.

Artykuł XVII

Ratyfikacja i przystąpienie

1. Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisu dla wszystkich państw do dnia 1 maja 1952 r. i zostanie ratyfikowana w możliwie krótkim terminie. Dokumenty ratyfikacyjne będą składane Dyrektorowi Generalnemu FAO, który poinformuje o dacie ich złożenia wszystkie państwa-sygnatariusze.

2. Każde inne państwo oraz organizacje członkowskie FAO mogą przystąpić do konwencji od chwili jej wejścia w życie zgodnie z artykułem XXII. Dokumenty przystąpienia zostaną złożone Dyrektorowi Generalnemu FAO. Poinformuje on o tym wszystkie Umawiające się Strony.

3. Kiedy organizacja członkowska FAO zostanie Umawiającą się Stroną niniejszej konwencji, zgodnie z przepisami artykułu II ustęp 7 Konstytucji FAO, jeśli jest to uzasadnione, poinformuje w momencie przystąpienia o zmianach lub wyjaśnieniach w swojej deklaracji kompetencji, dostarczonej zgodnie z artykułem II ustęp 5 Konstytucji FAO, jakie mogą być konieczne w świetle przyjęcia niniejszej konwencji. Każda z Umawiających się Stron niniejszej konwencji może, w każdym momencie, zwrócić się z wnioskiem do organizacji członkowskiej FAO, która jest Umawiającą się Stroną niniejszej konwencji o dostarczenie informacji, dotyczącej tego, która spośród organizacji członkowskich i jej państw członkowskich jest odpowiedzialna za wdrożenie danego zagadnienia objętego niniejszą konwencją. Organizacja członkowska dostarczy powyższych informacji w uzasadnionym czasie.

Artykuł XVIII

Państwa niebędące Umawiającą się Stroną

Umawiające się Strony zachęcają państwa lub organizacje członkowskie FAO, które nie są stronami niniejszej konwencji, do jej przyjęcia oraz zachęcają państwa niebędące Umawiającą się Stroną do stosowania środków fitosanitarnych zgodnych z postanowieniami niniejszej konwencji oraz jakichkolwiek norm międzynarodowych przyjętych w jej ramach.

Artykuł XIX

Języki

1. Językami oryginalnymi niniejszej konwencji są wszystkie urzędowe języki FAO.

2. Żaden zapis niniejszej konwencji nie powinien być odczytywany jako wymóg dostarczania lub publikowania dokumentów lub dostarczania ich kopii innych niż w języku/językach Umawiającej się Strony, z wyjątkiem sytuacji przedstawionych w ustępie 3 poniżej.

3. Poniższe dokumenty powinny być sporządzane w co najmniej jednym z urzędowych języków FAO:

a) informacje dostarczone zgodnie z artykułem IV ustęp 4;

b) noty przewodnie przedstawiające dane bibliograficzne dotyczące dokumentów dostarczanych na mocy artykułu VII ustęp 2 (b);

c) informacje dostarczone zgodnie z artykułem VII ustęp 2 (b), (d), (i) oraz (j);

d) noty zawierające dane bibliograficzne i krótkie streszczenia odpowiednich dokumentów dotyczących informacji dostarczonych zgodnie z artykułem VIII ustęp 1 (a);

e) wnioski o informacje z punktów kontaktowych, jak również odpowiedzi na nie, z wyjątkiem dołączanych do nich dokumentów;

f) jakiekolwiek dokumenty udostępnione przez Umawiające się Strony na spotkania Komisji.

Artykuł XX

Pomoc techniczna

Mając na celu ułatwienie wdrożenia niniejszej konwencji Umawiające się Strony zgadzają się na promowanie udostępniania pomocy technicznej Umawiającym się Stronom, zwłaszcza rozwijającym się Umawiającym się Stronom, zarówno dwustronnie, jak i poprzez odpowiednie organizacje międzynarodowe.

Artykuł XXI

Poprawki

1. Umawiająca się Strona przekaże Dyrektorowi Generalnemu FAO propozycje dotyczące poprawek do niniejszej konwencji.

2. Jakakolwiek poprawka do niniejszej konwencji otrzymana przez Dyrektora Generalnego FAO od Umawiającej się Strony zostanie przedstawiona do zatwierdzenia na regularnej lub nadzwyczajnej sesji Komisji, a jeśli dotyczy ona ważnych zmian technicznych lub nakłada dodatkowe obowiązki na Umawiające się Strony, zostanie rozpatrzona przez komitet doradczy ekspertów, zwołany przez FAO przed Komisją.

3. Informacja o proponowanej poprawce do niniejszej konwencji, innej niż poprawki do załącznika, będzie przekazana Umawiającym się Stronom przez Dyrektora Generalnego FAO nie później niż w momencie przesłania porządku obrad sesji Komisji, na której ta sprawa ma być rozpatrzona.

4. Proponowana poprawka będzie wymagać zatwierdzenia przez Komisję i wejdzie w życie trzydziestego dnia od daty przyjęcia jej przez dwie trzecie Umawiających się Stron. Na potrzeby niniejszego artykułu, dokument złożony przez organizację członkowską FAO nie powinien być uznawany za dodatkowy w odniesieniu do tych złożonych przez państwa członkowskie tej organizacji.

5. Poprawki nakładające nowe obowiązki na Umawiające się Strony wejdą w życie wobec każdej Umawiającej się Strony dopiero trzydziestego dnia od daty ich przyjęcia przez tę Stronę. Dokumenty przyjęcia poprawek nakładających na Strony nowe obowiązki zostaną złożone Dyrektorowi Generalnemu FAO, który poinformuje wszystkie Umawiające się Strony o ich przyjęciu i wejściu w życie.

6. Propozycje poprawek do wzoru świadectw fitosanitarnych przedstawione w załączniku do niniejszej konwencji zostaną wysłane do sekretarza i do rozpatrzenia i zatwierdzenia przez Komisję. Zatwierdzone poprawki do wzoru świadectw fitosanitarnych przedstawionych w załączniku do niniejszej konwencji wejdą w życie dziewięćdziesiąt dni po poinformowaniu o nich Umawiających się Stron przez sekretarza.

7. Przez okres nie dłuższy niż dwanaście miesięcy od wejścia w życie poprawek do wzoru świadectw fitosanitarnych przedstawionych w załączniku do niniejszej konwencji, poprzednia wersja świadectw fitosanitarnych jest również ważna w świetle prawa dla potrzeb niniejszej konwencji.

Artykuł XXII

Wejście w życie

Konwencja wejdzie w życie po złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych przez trzy państwa-sygnatariusze. W stosunku do każdego państwa lub organizacji członkowskiej FAO ratyfikujących lub przystępujących do konwencji, wejdzie ona w życie z dniem złożenia dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia.

Artykuł XXIII

Wypowiedzenie

1. Każda z Umawiających się Stron może w każdym czasie wypowiedzieć niniejszą konwencję, o czym poinformuje Dyrektora Generalnego FAO w drodze notyfikacji. Dyrektor Generalny zawiadomi o tym niezwłocznie wszystkie Umawiające się Strony.

2. Wypowiedzenie wejdzie w życie po upływie jednego roku od dnia otrzymania notyfikacji przez Dyrektora Generalnego FAO.

Wersja angielska