Dziennik Ustaw - rok 2007 nr 34 poz. 207

Zgodnie z postanowieniami artykułu 24 ustęp 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Bułgarii o zabezpieczeniu społecznym, z dnia 9 czerwca 2005 r., właściwe władze:

– w Rzeczypospolitej Polskiej – minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, minister właściwy do spraw zdrowia,

– w Republice Bułgarii – minister pracy i polityki społecznej, minister ochrony zdrowia,

ustanowiły środki administracyjne konieczne do stosowania wyżej wymienionej umowy i uzgodniły, co następuje:

TYTUŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Definicje

(1) Dla celów stosowania niniejszego Porozumienia Administracyjnego, zwanego dalej „Porozumieniem” pojęcie „Umowa” oznacza Umowę między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Bułgarii o zabezpieczeniu społecznym z dnia 9 czerwca 2005 roku.

(2) Pojęcia określone w artykule 1 Umowy zachowują w Porozumieniu takie samo znaczenie, jakie im zostało przypisane w wymienionym artykule.

Artykuł 2

Instytucje łącznikowe

Zgodnie z artykułem 24 ustęp 2 punkt 1 Umowy dla każdej z Umawiających się Stron wyznacza się następujące instytucje łącznikowe:

1. w Republice Bułgarii –

1.1. Националният осигурителен институт (Narodowy Instytut Ubezpieczeń) – w zakresie świadczeń pieniężnych z tytułu czasowej niezdolności do pracy, macierzyństwa, bezrobocia, emerytur i rent oraz zasiłków pogrzebowych;

1.2. Националната здравноосигурителна каса (Narodowa Kasa Ubezpieczeń Zdrowotnych) – w zakresie natychmiastowej pomocy medycznej, pomocy medycznej w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego oraz świadczeń rzeczowych, o których mowa w artykule 8 ustęp 1;

1.3. Агенцията за социално подпомагане (Agencja Pomocy Społecznej) – w zakresie zasiłków rodzinnych.

2. w Rzeczypospolitej Polskiej –

2.1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych – Centrala w Warszawie -(Институтът за социално осигуряване – Централата във Варшава) – w zakresie świadczeń pieniężnych z tytułu choroby i macierzyństwa, emerytur i rent oraz zasiłków pogrzebowych, z wyjątkiem świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego rolników;

2.2. Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego – Centrala w Warszawie – (Касата на земеделското социално осигуряване – Централата във Варшава) – w zakresie świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego rolników z tytułu choroby i macierzyństwa, emerytur i rent oraz zasiłków pogrzebowych;

2.3. Biuro Rozliczeń Międzynarodowych podległe Ministerstwu Zdrowia (Бюрото за международни разчети, подчинено на Министерството на здравето) – w zakresie świadczeń rzeczowych;

2.4. Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej – (Министерството на труда и социалната политика) – w zakresie zasiłków z tytułu bezrobocia oraz zasiłków rodzinnych.

Artykuł 3

Właściwe instytucje

Właściwymi instytucjami dla stosowania Umowy są:

1. w Republice Bułgarii –

1.1. Националният осигурителен институт (Narodowy Instytut Ubezpieczeń) – w zakresie świadczeń pieniężnych z tytułu czasowej niezdolności do pracy, macierzyństwa, bezrobocia, emerytur i rent i zasiłków pogrzebowych oraz stosowania artykułu 5;

1.2. Националната здравноосигурителна каса (Narodowa Kasa Ubezpieczeń Zdrowotnych) – dla pomocy medycznej w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego;

1.3. Министерството на здравеопазването (Ministerstwo Ochrony Zdrowia) – w zakresie natychmiastowej pomocy medycznej;

1.4. Агенцията за социално подпомагане (Agencja Pomocy Społecznej) – w zakresie zasiłków rodzinnych;

1.5. Агенцията за хората с увреждания (Agencja Osób Niepełnosprawnych) – w zakresie świadczeń rzeczowych, o których mowa w artykule 8 ustęp 1, z wyjątkiem tych, które są w zakresie kompetencji Narodowej Kasy Ubezpieczeń Zdrowotnych.

2. w Rzeczypospolitej Polskiej –

2.1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych – (Институтът за социално осигуряване) – w zakresie stosowania artykułu 5 oraz w zakresie świadczeń pieniężnych z tytułu choroby i macierzyństwa, emerytur i rent oraz zasiłków pogrzebowych, z wyjątkiem świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego rolników;

2.2. Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego – (Касата на земеделското социално осигуряване) – w zakresie stosowania artykułu 5 oraz w zakresie świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego rolników z tytułu choroby i macierzyństwa, emerytur i rent oraz zasiłków pogrzebowych;

2.3. Biuro Rozliczeń Międzynarodowych podległe Ministerstwu Zdrowia (Бюрото за международни разчети подчинено на Министерството на здравето) – w zakresie świadczeń rzeczowych, Narodowy Fundusz Zdrowia (Национален здравен фонд) w zakresie potwierdzania prawa do świadczeń rzeczowych;

2.4. Wojewódzkie Urzędy Pracy (Воеводските служби по труда) – w zakresie zasiłków z tytułu bezrobocia;

2.5. Gminy (Общини) – w zakresie zasiłków rodzinnych.

Artykuł 4

Postanowienia dotyczące instytucji łącznikowych oraz właściwych instytucji

(1) Właściwe władze każdej z Umawiających się Stron mogą wyznaczyć inne niż określone w artykule 2 instytucje łącznikowe. W takim przypadku zobowiązane są powiadomić niezwłocznie właściwą władzę drugiej Umawiającej się Strony.

(2) Instytucje łącznikowe wskazane w artykule 2 i właściwe instytucje wskazane w artykule 3 ustalą formularze niezbędne dla stosowania Umowy. Przesyłanie formularzy zastępuje przekazywanie dokumentów potwierdzających zawarte w nich dane.

(3) Instytucje łącznikowe i właściwe instytucje są uprawnione do porozumiewania się zarówno między sobą, jak i z zainteresowanymi osobami.

TYTUŁ II

USTAWODAWSTWO WŁAŚCIWE

Artykuł 5

Stosowanie zasad szczególnych i wyjątków

(1) W przypadkach, o których mowa w artykule 7 ustęp 1 punkty 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 11, 12 Umowy właściwa instytucja Umawiającej się Strony, której ustawodawstwo ma zastosowanie, wystawia na wniosek pracodawcy lub osoby pracującej na własny rachunek, formularz potwierdzający okres, w którym pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek w dalszym ciągu podlega ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony. Kopię tego formularza wysyła się do właściwej instytucji drugiej Umawiającej się Strony, a drugą kopię pozostawia się zainteresowanemu jako dowód, że w stosunku do niego nie jest stosowane ustawodawstwo o obowiązkowym ubezpieczeniu drugiej Umawiającej się Strony.

(2) Jeżeli stosunek pracy między pracownikiem i jego pracodawcą ustanie przed upływem okresu, na jaki pracownik został wysłany, pracodawca powiadamia właściwą instytucję tej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwu podlega pracownik, ta niezwłocznie powiadamia właściwą instytucję drugiej Umawiającej się Strony. Dotyczy to także takich przypadków, kiedy pracownik wraca przed upływem okresu delegowania na terytorium tej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwu podlega.

(3) Jeżeli osoba pracująca na własny rachunek zaprzestanie swej działalności lub powróci przed upływem określonego w formularzu okresu, powiadamia o tym właściwą instytucję tej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwu podlega, ta niezwłocznie powiadamia właściwą instytucję drugiej Umawiającej się Strony.

(4) W przypadkach, o których mowa w artykule 7, ustęp 2 Umowy właściwa instytucja Umawiającej się Strony, której ustawodawstwu podlega ubezpieczony wystawia formularz, o którym mowa w ustępie 1, po uzyskaniu pisemnej zgody otrzymanej od właściwej władzy lub wyznaczonej przez nią instytucji drugiej Umawiającej się Strony. Do stosowania artykułu 7, ustęp 2 Umowy wyznacza się:

1. w Republice Bułgarii – Националният осигурителен институт – Централно управление в София (Narodowy Instytut Ubezpieczeń – Centrala w Sofii),

2. w Rzeczypospolitej Polskiej – Zakład Ubezpieczeń Społecznych – Centrala w Warszawie (Институтът за социално осигуряване – Централата във Варшава).

(5) W przypadku dokonania wyboru, o którym mowa w artykule 7 ustęp 1, punkty 9 i 10 Umowy pracownik jest zobowiązany za pośrednictwem swego pracodawcy zawiadomić instytucję właściwą tej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwo wybrał. Ta właściwa instytucja, za pomocą odpowiedniego formularza informuje o dokonanym wyborze właściwą instytucję drugiej Umawiającej się Strony. Kopię tego formularza pozostawia się zainteresowanemu jako dowód, że w stosunku do niego nie jest stosowane ustawodawstwo o obowiązkowym ubezpieczeniu tej drugiej Umawiającej się Strony.

TYTUŁ III

ŚWIADCZENIA RZECZOWE I PIENIĘŻNE

Rozdział 1

Postanowienia ogólne

Artykuł 6

Sumowanie okresów ubezpieczenia

W celu zastosowania przez właściwą instytucję Umawiającej się Strony artykułu 8 Umowy, zainteresowana osoba przedstawia formularz potwierdzający okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony. Jeżeli osoba zainteresowana nie przedstawi formularza, właściwa instytucja może zażądać od właściwej instytucji drugiej Umawiającej się Strony wydania i przesłania tego formularza.

Rozdział 2

Świadczenia rzeczowe

Artykuł 7

Postępowanie w sprawie świadczeń rzeczowych

(1) W celu uzyskania świadczeń rzeczowych, uprawniona osoba przedstawia zaświadczenie wydane przez właściwą instytucję, które potwierdza prawo do świadczeń rzeczowych.

(2) Jeżeli osoba, która występuje o świadczenie rzeczowe nie może przedstawić zaświadczenia, instytucja łącznikowa wystąpi do właściwej instytucji o jego wydanie.

(3) Instytucja łącznikowa zobowiązana jest zawiadomić właściwą instytucję o każdej, znanej sobie, zmianie mogącej mieć wpływ na prawo do korzystania ze świadczeń rzeczowych.

Artykuł 8

Świadczenia o znacznej wartości

(1) Przy stosowaniu artykułu 10 ustęp 3 Umowy protezami, sprzętem oraz innymi świadczeniami rzeczowymi o znacznej wartości są następujące świadczenia, o ile dla danego przypadku przewiduje się ich udzielanie własnym ubezpieczonym:

1. protezy, aparaty ortopedyczne i podtrzymujące, gorsety ortopedyczne z przynależnymi im częściami uzupełniającymi, dodatkami i narzędziami;

2. buty ortopedyczne z przynależnym butem normalnym;

3. krtań elektroniczna – aparat wspomagający mowę;

4. plastyka twarzy i żuchwy;

5. peruki;

6. sztuczne gałki oczne, szkła kontaktowe, przyrządy optyczne dla niedowidzących;

7. aparaty słuchowe;

8. protezy stomatologiczne, aparaty ortodontyczne;

9. wózki inwalidzkie, inne mechaniczne urządzenia pomocne przy poruszaniu się;

10. odnawianie świadczeń wymienionych w punktach 1 – 9;

11. działania podjęte dla regeneracji organizmu;

12. inne przedmioty ortopedyczne, środki lecznicze i pomocnicze, których koszt przekracza kwotę stanowiącą równowartość 150 Euro.

(2) W celu przyznania świadczeń, o których mowa w ustępie 1, instytucje łącznikowe kierują do siebie, na odpowiednim formularzu zapytanie o wyrażenie zgody na ich przyznanie. Właściwa instytucja natychmiast potwierdza otrzymanie zapytania. Odmowa przyznania świadczeń rzeczowych powinna być wysłana w terminie 10 dni od dnia potwierdzenia otrzymania zapytania. Brak odpowiedzi w powyższym terminie oznacza wyrażenie zgody.

Artykuł 9

Rozliczanie kosztów świadczeń rzeczowych

(1) Koszty świadczeń rzeczowych są rozliczane przez instytucje łącznikowe według cen tych świadczeń obowiązujących w systemie ubezpieczenia zdrowotnego stosowanego przez właściwą instytucję każdej z Umawiających się Stron.

(2) Rozliczenie kosztów świadczeń rzeczowych, o których mowa w ustępie 1, następuje na początku każdego półrocza roku kalendarzowego. Zwrotu należności dokonuje się w terminie do 60 dni od daty otrzymania rachunku.

(3) Instytucje łącznikowe mogą, za zgodą właściwych władz, uzgodnić w stosunku do wszystkich lub części świadczeń rzeczowych inne zasady zwrotu kosztów świadczeń rzeczowych.

Artykuł 10

Zwrot kosztów świadczeń rzeczowych w przypadkach szczególnych

(1) Jeżeli nie dotrzymano zasad postępowania, o których mowa w artykule 7, udokumentowane koszty świadczeń rzeczowych, na wniosek osoby zainteresowanej, są jej refundowane przez właściwą instytucję.

(2) Maksymalna kwota refundowanych kosztów, o których mowa w ustępie 1, nie może przekraczać kosztów tych świadczeń ustalonych według cen świadczeń stosowanych w systemie ubezpieczenia zdrowotnego tej Umawiającej się Strony, na terytorium której zostały udzielone.

(3) Właściwa instytucja Umawiającej się Strony na terytorium, której udzielone zostały świadczenia rzeczowe przekazuje na odpowiednim formularzu, na wniosek właściwej instytucji drugiej Umawiającej się Strony informacje o cenach, o których mowa w ustępie 2.

Rozdział 3

Świadczenia pieniężne z tytułu choroby i macierzyństwa

Artykułu 11

Postępowanie w sprawie świadczeń pieniężnych

(1) W celu otrzymania świadczeń pieniężnych z tytułu choroby i macierzyństwa, przez osobę podlegającą ustawodawstwu jednej Umawiającej się Strony podczas jej pobytu lub zamieszkania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, osoba ta powinna przedłożyć instytucji miejsca pobytu lub miejsca zamieszkania zaświadczenie o niezdolności do pracy wystawione przez lekarza leczącego.

(2) Instytucja, o której mowa w ustępie 1, przeprowadza zgodnie z obowiązującymi ją przepisami prawnymi kontrolę administracyjną i lekarską w trybie przewidzianym dla własnych ubezpieczonych.

(3) Właściwa instytucja zachowuje w każdym przypadku prawo poddania ubezpieczonego badaniom lekarskim przez wyznaczonego przez siebie lekarza.

(4) Zaświadczenie lekarskie, o którym mowa w ustępie 1, jest przesyłane przez instytucję miejsca pobytu lub miejsca zamieszkania właściwej instytucji wraz z odpowiednim formularzem.

(5) Właściwa instytucja ustala prawo do świadczeń pieniężnych i wypłaca je bezpośrednio osobie zainteresowanej, zawiadamiając o tym instytucję miejsca pobytu lub miejsca zamieszkania.

Rozdział 4

Emerytury i renty

Artykuł 12

Określenie instytucji wszczynającej postępowanie

Wszczęcie postępowania w sprawie emerytur i rent dokonywane jest przez właściwą instytucję, która zostaje wyznaczona zgodnie z następującymi zasadami:

1. Jeżeli osoba zainteresowana ma miejsce zamieszkania na terytorium jednej Umawiającej się Strony instytucją wyznaczoną do wszczęcia postępowania jest właściwa instytucja tej Umawiającej się Strony.

2. Jeżeli osoba zainteresowana ma miejsce zamieszkania w kraju trzecim, instytucją wyznaczoną do wszczęcia postępowania jest właściwa instytucja tej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwu ubezpieczony podlegał ostatnio.

3. Jeżeli ubezpieczony przebył okresy ubezpieczenia tylko zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony, instytucją wyznaczoną do wszczęcia postępowania jest właściwa instytucja tej Umawiającej się Strony.

Artykuł 13

Wnioski o emerytury lub renty

(1) Wnioski o emerytury lub renty są składane we właściwej instytucji, która wszczyna postępowanie zgodnie z przepisami artykułu 12 i odpowiednio do ustawodawstwa, stosowanego przez tę instytucję.

(2) Jeżeli instytucja, do której wpłynął wniosek, nie jest wyznaczoną do wszczęcia postępowania, niezwłocznie przesyła wniosek wraz z całą dokumentacją instytucji drugiej Umawiającej się Strony wyznaczonej do wszczęcia postępowania, wskazując datę złożenia wniosku.

(3) Data złożenia wniosku, o której mowa w ustępie 2, jest uważana za datę złożenia wniosku we właściwej instytucji. Wniosek ten jest przyjmowany przez właściwe instytucje każdej z Umawiających się Stron jako wniosek o przyznanie emerytury lub renty, chyba że osoba zainteresowana wnioskuje inaczej.

Artykuł 14

Postępowanie w sprawie emerytur i rent

(1) Właściwa instytucja, wyznaczona do wszczęcia postępowania, wypełnia odpowiednie formularze i niezwłocznie przesyła je do właściwej instytucji drugiej Umawiającej się Strony.

(2) W przypadku wniosków o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy do formularzy, o których mowa w ustępie 1, załącza się formularz sporządzony według zatwierdzonego wzoru i wydany przez organ Umawiającej się Strony odpowiadający za ocenę niezdolności do pracy, zawierający informacje dotyczące:

– stanu zdrowia pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek,

– przyczyny niezdolności do pracy,

– uzasadnionej możliwości przywrócenia zdolności do pracy.

(3) Właściwa instytucja, która otrzymała formularze, o których mowa w ustępie 1, przekazuje właściwej instytucji drugiej Umawiającej się Strony odpowiedni formularz, potwierdzający okresy ubezpieczenia, przebyte zgodnie z jej ustawodawstwem.

(4) Właściwe instytucje Umawiających się Stron wzajemnie przekazują sobie kopie decyzji podjętych przy stosowaniu Umowy.

(5) Na wniosek właściwej instytucji Umawiającej się Strony właściwa instytucja drugiej Umawiającej się Strony udostępnia informacje dotyczące wysokości emerytur i rent przyznanych z zastosowaniem Umowy.

Rozdział 5

Świadczenia z tytułu wypadku przy pracy i choroby zawodowej

Artykuł 15

Wnioski o świadczenia

Wnioski o świadczenia z tytułu wypadku przy pracy i choroby zawodowej są kierowane bezpośrednio do właściwej instytucji. Jeżeli osoba zainteresowana ma miejsce pobytu lub zamieszkania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony może złożyć wniosek w instytucji miejsca pobytu lub zamieszkania. W takim przypadku wniosek wraz z dokumentacją lekarską dotyczącą wypadku i jego następstw, stwierdzenia choroby zawodowej lub pogłębienia się choroby zawodowej przekazywany jest do właściwej instytucji.

Artykuł 16

Postępowanie w sprawie świadczeń

(1) W przypadkach, o których mowa w artykule 19 Umowy, właściwa instytucja tej Umawiającej się Strony, na terytorium której nastąpiło pogłębienie się choroby zawodowej zobowiązana jest poinformować o tym instytucję właściwą drugiej Umawiającej się Strony, żądając od niej o ile zaistnieje taka potrzeba, o przekazanie informacji dotyczących świadczenia udzielonego zainteresowanemu, a także udostępnienie posiadanej dokumentacji lekarskiej dotyczącej tego przypadku. Właściwa instytucja, do której zwrócono się z żądaniem, przekazuje powyższe informacje i dokumentację w możliwie najkrótszym terminie.

(2) Właściwa instytucja zobowiązana do wypłacenia świadczeń z tytułu pogłębienia się choroby zawodowej, informuje właściwą instytucję drugiej Umawiającej się Strony o podjętej decyzji.

Rozdział 6

Zasiłki z tytułu bezrobocia

Artykuł 17

Potwierdzanie okresów ubezpieczenia

(1) Jeżeli w celu przyznania zasiłków z tytułu bezrobocia właściwa instytucja jednej Umawiającej się Strony musi zsumować okresy ubezpieczenia zgodnie z artykułem 23 Umowy, żąda ona od właściwej instytucji drugiej Umawiającej się Strony zaświadczenia, na odpowiednim formularzu potwierdzającego okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z jej ustawodawstwem.

(2) W formularzu, o którym mowa w ustępie 1, potwierdza się także te okresy, w których otrzymywany był zasiłek z tytułu bezrobocia, zgodnie z ustawodawstwem stosowanym przez instytucję która wydaje formularz.

TYTUŁ IV

POSTANOWIENIA RÓŻNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Rozdział 1

Postanowienia różne

Artykuł 18

Współpraca administracyjna i kontrola

(1) W celu kontroli praw osób otrzymujących świadczenia pieniężne, które mają miejsce zamieszkania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, właściwe instytucje każdej z Umawiających się Stron niezwłocznie przekazują sobie niezbędne informacje o wszelkich okolicznościach, z jakich mogą wyniknąć nienależne wypłaty świadczeń.

(2) Instytucje łącznikowe każdej z Umawiających się Stron wymieniają dane statystyczne dotyczące emerytur i rent wypłacanych osobom uprawnionym na podstawie Umowy. Dane te będą sporządzane rocznie w formie ustalonej przez instytucje łącznikowe.

Artykuł 19

Wypłata świadczeń pieniężnych

(1) Właściwe instytucje dokonują wypłaty świadczeń pieniężnych bezpośrednio osobom uprawnionym z zastosowaniem własnych przepisów prawnych.

(2) W celu kontynuowania wypłaty emerytury lub renty osoba uprawniona do świadczeń przedstawia, na żądanie właściwej instytucji, własnoręcznie podpisaną i należycie potwierdzoną deklarację życia.

Rozdział 2

Postanowienia końcowe

Artykuł 20

Wejście w życie

Niniejsze Porozumienie wchodzi w życie z dniem wejścia w życie Umowy z dnia 9 czerwca 2005 roku i pozostaje w mocy tak długo, jak Umowa, o ile właściwe władze Umawiających się Stron nie zadecydują inaczej.