Dziennik Ustaw - rok 2007 nr 13 poz. 85

Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2005 r. Nr 226, poz. 1943 oraz z 2006 r. Nr 117, poz. 790, Nr 191, poz. 1410 i Nr 220, poz. 1600) zarządza się, co następuje:

1) w § 5 w ust. 1 w pkt 5:

a) lit. c otrzymuje brzmienie:

„c) w specjalizacji w dziedzinach: kardiologii, medycyny nuklearnej oraz onkologii klinicznej – staż kierunkowy w zakresie chorób wewnętrznych, obejmujący okres pierwszych 24 miesięcy odbywania specjalizacji,”,

b) lit. f otrzymuje brzmienie:

„f) w specjalizacji w dziedzinach: chirurgii klatki piersiowej, chirurgii plastycznej oraz urologii – staż kierunkowy w zakresie chirurgii ogólnej, obejmujący okres pierwszych 24 miesięcy odbywania specjalizacji,”,

c) dodaje się lit. j w brzmieniu:

„j) w specjalizacji w dziedzinie transfuzjologii klinicznej – staż kierunkowy w zakresie chorób wewnętrznych, obejmujący okres pierwszych 12 miesięcy odbywania specjalizacji;”;

2) w § 6 pkt 5 i 6 otrzymują brzmienie:

„5) w specjalizacji w dziedzinie onkologii klinicznej dla lekarzy posiadających specjalizację II stopnia w dziedzinie chemioterapii nowotworów – nie krótszy niż 6 miesięcy;

6) w zakresie pozostałych specjalności podstawowych – nie krótszy niż 5 lat, w przypadku lekarzy posiadających odpowiednią specjalizację I stopnia – nie krótszy niż 3 lata, a w przypadku lekarzy posiadających odpowiednią specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w podstawowej dziedzinie medycyny – nie krótszy niż 2 lata.”;

3) w § 11 ust. 12–14 otrzymują brzmienie:

„12. W przypadku zmiany formy prawnej jednostki organizacyjnej wpisanej na listę, o której mowa w ust. 1 i 3, albo jej reorganizacji jednostka ta może prowadzić specjalizację lub staż kierunkowy, jeżeli złoży oświadczenie do Wojewódzkiego Centrum Zdrowia Publicznego, zwanego dalej „WCZP”, o spełnianiu wymagań określonych w ust. 2.

13. Jednostka, o której mowa w ust. 1 i 3, niezwłocznie po zmianie formy prawnej występuje do CMKP o wydanie opinii, o której mowa w ust. 4.

14. W przypadku negatywnej opinii zespołu, o której mowa w ust. 4, wydanej jednostce, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 albo 2 ustawy, minister właściwy do spraw zdrowia wykreśla jednostkę organizacyjną z listy, o której mowa w ust. 1 i 3.”;

4) w § 17:

a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Okres trwania specjalizacji w ramach rezydentury ulega przedłużeniu o czas nieobecności w pracy:

1) w przypadkach określonych w art. 92, 176–179, 185, 187 i 188 Kodeksu pracy;

2) w przypadkach przewidzianych w art. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267 oraz z 2006 r. Nr 221, poz. 1615);

3) z powodu urlopu bezpłatnego udzielonego przez pracodawcę, jednak nie dłużej niż 3 miesiące w okresie trwania specjalizacji.”,

b) ust. 9 otrzymuje brzmienie:

„9. Lekarz, który uzyskał tytuł specjalisty w podstawowej lub szczegółowej dziedzinie medycyny w ramach rezydentury, nie może ubiegać się ponownie o odbywanie innej specjalizacji, odpowiednio w podstawowej lub szczegółowej dziedzinie medycyny.”,

c) po ust. 9 dodaje się ust. 9a w brzmieniu:

„9a. Lekarz, który uzyskał tytuł specjalizacji w podstawowej dziedzinie medycyny w ramach rezydentury, może ubiegać się o odbycie jeszcze jednej specjalizacji w tym trybie, z uwzględnieniem przepisów załącznika nr 2 do rozporządzenia, w następujących podstawowych dziedzinach medycyny:

1) audiologia i foniatria;

2) chirurgia klatki piersiowej;

3) chirurgia plastyczna;

4) epidemiologia;

5) kardiochirurgia;

6) kardiologia;

7) medycyna nuklearna;

8) neonatologia;

9) onkologia kliniczna;

10) psychiatria dzieci i młodzieży;

11) transfuzjologia kliniczna.”,

d) dodaje się ust. 12–14 w brzmieniu:

„12. Za zgodą kierownika specjalizacji lekarz odbywający specjalizację w ramach rezydentury może wnioskować do pracodawcy o skrócenie okresu przedłużenia umowy, o którym mowa w ust. 3 i 5 pkt 1, jednak o okres nie dłuższy niż 30 dni.

13. Przepisy ust. 3 i 12 stosuje się również do lekarzy odbywających specjalizację w trybie innym niż rezydentura.

14. W uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw zdrowia może wyrazić zgodę na dodatkowe przedłużenie okresu trwania specjalizacji odbywanej w trybie określonym w § 14 ust. 1 i 2.”;

5) w § 19:

a) w ust. 3 w pkt 1 lit. a i b otrzymują brzmienie:

„a) jeżeli nie posiada odpowiedniej specjalizacji I lub II stopnia bądź tytułu specjalisty albo jeżeli ubiega się o rozpoczęcie specjalizacji w ramach rezydentury – rozmowę kwalifikacyjną oraz wynik Lekarskiego Egzaminu Państwowego, zwanego dalej „LEP”, albo, w przypadku lekarza dentysty, Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Państwowego, zwanego dalej „L-DEP”,

b) w innym trybie niż rezydentura, jeżeli posiada odpowiednią specjalizację I lub II stopnia bądź tytuł specjalisty – rozmowę kwalifikacyjną oraz wynik egzaminu w zakresie odpowiedniej specjalizacji I lub II stopnia lub PES;”,

b) w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) procent maksymalnej liczby punktów uzyskanych z rozmowy kwalifikacyjnej i LEP albo L-DEP albo egzaminu w zakresie odpowiedniej specjalizacji – w postępowaniu kwalifikacyjnym dotyczącym specjalizacji podstawowej;”,

c) w ust. 5:

– pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) z egzaminu specjalizacyjnego wynosi 200 punktów, przy czym:

a) za ocenę 3,0 otrzymuje się 116 punktów,

b) za ocenę 3,1–3,5 otrzymuje się 128 punktów,

c) za ocenę 3,6–3,9 otrzymuje się 140 punktów,

d) za ocenę 4,0 otrzymuje się 152 punkty,

e) za ocenę 4,1–4,5 otrzymuje się 164 punkty,

f) za ocenę 4,6–4,9 otrzymuje się 176 punktów,

g) za ocenę 5,0 otrzymuje się 188 punktów,

h) za ocenę 5,0 z wyróżnieniem otrzymuje się 200 punktów;”,

– dodaje się pkt 3 i 4 w brzmieniu:

„3) w przypadku braku dokumentu potwierdzającego ocenę za test stanowiący część składową egzaminu specjalizacyjnego I lub II stopnia – lekarzowi przyznaje się 140 punktów za zaliczenie testu;

4) w przypadku braku dokumentu potwierdzającego uzyskanie oceny za egzamin specjalizacyjny I lub II stopnia lekarzowi przyznaje się 140 punktów za posiadanie I lub II stopnia specjalizacji.”;

6) w § 22 ust. 10 otrzymuje brzmienie:

„10. Jeżeli jednostka organizacyjna, o której mowa w ust. 8, znajduje się na obszarze innego województwa, zmiana miejsca szkolenia następuje po wyrażeniu zgody przez WCZP oraz konsultanta wojewódzkiego województwa, na którego obszarze lekarz ma kontynuować odbywanie specjalizacji.”;

7) w § 25 ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:

„4. Kierownik specjalizacji oraz lekarz specjalista kierujący stażem kierunkowym mogą prowadzić jednocześnie specjalizację nie więcej niż trzech lekarzy.

5. Kierownik specjalizacji jednocześnie może dodatkowo kierować stażem kierunkowym nie więcej niż dwóch lekarzy.”;

8) w § 26:

a) w ust. 3 dodaje się pkt 17 w brzmieniu:

„17) poinformowanie pracodawcy lekarza odbywającego specjalizację w trybie rezydentury oraz WCZP o zakończeniu szkolenia, zgodnie z programem specjalizacji określonym w trybie, o którym mowa w ust. 4 i 6, w terminie 7 dni od dnia potwierdzenia tego faktu w karcie szkolenia celem rozwiązania umowy o pracę, o której mowa w § 14 ust. 1.”,

b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu:

„3a. Kierownik specjalizacji potwierdza lekarzowi odbycie szkolenia zgodnie z programem specjalizacji w karcie szkolenia specjalizacyjnego nie wcześniej niż z dniem rozwiązania umowy, o której mowa w § 14 ust. 1, z uwzględnieniem ust. 3b oraz § 17.

3b. W przypadku gdy lekarzowi odbywającemu specjalizację w trybie rezydentury do zakończenia umowy o pracę, o której mowa w § 14 ust. 1, z uwzględnieniem § 17, lub zakończenia specjalizacji w trybie innym niż rezydentura pozostał do wykorzystania urlop wypoczynkowy, kierownik specjalizacji może potwierdzić odbycie szkolenia zgodnie z programem specjalizacji w karcie szkolenia specjalizacyjnego nie wcześniej niż z dniem poprzedzającym rozpoczęcie tego urlopu.”,

c) ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6. Minister właściwy do spraw zdrowia, na wniosek Dyrektora CMKP, na podstawie opinii zespołu ekspertów, o którym mowa w § 41 ust. 5, może uznać staże i szkolenia, o których mowa w ust. 4, za równoważne ze zrealizowaniem części programu specjalizacji i skrócić lekarzowi okres odbywania specjalizacji, jednak nie więcej niż o 1/3.”,

d) dodaje się ust. 6a w brzmieniu:

„6a. Minister właściwy do spraw zdrowia, na wniosek Dyrektora CMKP, na podstawie opinii zespołu ekspertów, o którym mowa w § 41 ust. 5, może uznać staże i szkolenia, o których mowa w ust. 4, za równoważne ze zrealizowaniem części programu specjalizacji i skrócić lekarzowi, o którym mowa w ust. 5, okres odbywania specjalizacji.”;

9) w § 30 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Liczbę wolnych miejsc szkoleniowych dla lekarzy, którzy mogą rozpocząć specjalizację w poszczególnych dziedzinach medycyny na obszarze województwa w danym postępowaniu kwalifikacyjnym, w tym liczbę rezydentur, minister właściwy do spraw zdrowia ogłasza na 21 dni przed rozpoczęciem postępowania kwalifikacyjnego, w oparciu o informację dotyczącą liczby wszystkich wolnych miejsc szkoleniowych przekazaną przez WCZP.”;

10) § 31 otrzymuje brzmienie:

„§ 31. 1. Lekarz przed przystąpieniem do PES składa do właściwego WCZP następujące dokumenty:

1) wniosek o przystąpienie do PES;

2) kartę szkolenia specjalizacyjnego;

3) indeks wykonanych zabiegów i procedur medycznych, o którym mowa w § 22 ust. 5 pkt 3.

2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, wraz ze szczegółowym planem albo indywidualnym harmonogramem odbywania specjalizacji, lekarz może złożyć do dnia 31 lipca albo do dnia 31 grudnia, w terminie nie dłuższym niż 12 miesięcy od dnia zaliczenia szkolenia specjalizacyjnego przez kierownika specjalizacji.

3. W przypadku PES w dziedzinie urologii, dokumenty, o których mowa w ust. 1, wraz ze szczegółowym planem albo indywidualnym harmonogramem odbywania specjalizacji, lekarz może złożyć na trzy miesiące przed terminem PES ustalonym w danej sesji przez konsultanta krajowego w dziedzinie urologii.

4. Lekarz odbywający specjalizację w trybie rezydentury składa właściwemu WCZP, poza dokumentami wymienionymi w ust. 1, kopię świadectwa pracy z ostatnio zatrudniającej go jednostki.

5. WCZP po stwierdzeniu, że dokumenty, o których mowa w ust. 1, spełniają warunki formalne, przekazuje je do CEM, nie później niż w terminie 14 dni od ich złożenia, oraz zawiadamia CEM o liczbie przyjętych zgłoszeń.”;

11) w § 33 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. PES jest przeprowadzany przez Państwową Komisję Egzaminacyjną, zwaną dalej „PKE”.”;

12) § 36 otrzymuje brzmienie:

„§ 36. 1. Lekarz może przystępować do PES trzy razy, a w przypadkach, o których mowa w ust. 4, cztery razy.

2. Lekarz uzyskuje wynik negatywny PES, jeżeli uzyska taki wynik choćby z jednej części PES, o których mowa w § 32 ust. 1. W takim przypadku lekarz może złożyć wniosek do PKE, co najmniej na miesiąc przed rozpoczęciem sesji egzaminacyjnej, o wyznaczenie drugiego terminu PES.

3. W razie dwukrotnego negatywnego wyniku PES, a także w razie dwukrotnego nieprzystąpienia w wyznaczonym terminie do PES, lekarz może wystąpić do PKE z wnioskiem o przystąpienie do egzaminu w następnej sesji egzaminacyjnej. W razie nieprzystąpienia do jednej z części PES, o których mowa w § 32 ust. 1, lekarz może wystąpić do PKE z wnioskiem o przystąpienie tylko do tej części PES. Trzeci termin przystąpienia do PES musi być wyznaczony nie później niż 36 miesięcy od daty potwierdzenia odbycia specjalizacji w karcie szkolenia specjalizacyjnego przez kierownika specjalizacji.

4. W razie trzeciego negatywnego wyniku PES lub upływu terminu, o którym mowa w ust. 3, lekarz może przystąpić do PES w czwartym ostatecznym terminie, jeżeli PKE uzna, że zaistniały okoliczności uzasadniające dopuszczenie tego lekarza do PES. Czwarty ostateczny termin wyznacza się w nieprzekraczalnym terminie 1 roku, licząc od terminu egzaminu wyznaczonego po raz trzeci.”;

13) uchyla się § 37;

14) w § 39 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Dokumentacja dotycząca szkolenia specjalizacyjnego lekarza oraz kopia dyplomu PES są przechowywane przez właściwe WCZP zgodnie z przepisami art. 5 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 673, Nr 104, poz. 708, Nr 170, poz. 1217 i Nr 220, poz. 1600).”;

15) w § 44 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. W dziedzinach otorynolaryngologii dziecięcej, hipertensjologii, ginekologii onkologicznej, urologii dziecięcej i neuropatologii – minister właściwy do spraw zdrowia może powierzyć w terminie do dnia 31 grudnia 2007 r. określone w rozporządzeniu obowiązki kierownika specjalizacji lekarzowi legitymującemu się dorobkiem naukowym i zawodowym w tej dziedzinie.”;

16) w § 45 dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu:

„4a. Uznanie dotychczasowego dorobku naukowego i zawodowego lekarza, o którym mowa w ust. 2 i 3, za równoważny ze zrealizowaniem przez niego w całości szczegółowego programu specjalizacji następuje pod warunkiem, że czas wykonywania przez lekarza, posiadającego specjalizację w podstawowej dziedzinie medycyny, czynności naukowych i zawodowych w pełnym wymiarze godzin nie będzie krótszy niż czas trwania danej specjalizacji, z wyłączeniem specjalizacji w następujących dziedzinach:

1) angiologia;

2) balneologia i medycyna fizykalna;

3) chirurgia onkologiczna;

4) diabetologia;

5) ginekologia onkologiczna;

6) hipertensjologia;

7) kardiologia dziecięca;

8) medycyna paliatywna;

9) medycyna sportowa;

10) neurologia dziecięca;

11) neuropatologia;

12) onkologia i hematologia dziecięca;

13) otorynolaryngologia dziecięca;

14) seksuologia;

15) toksykologia kliniczna;

16) transplantologia kliniczna;

17) urologia dziecięca.

4b. Uznanie dotychczasowego dorobku naukowego i zawodowego lekarza, o którym mowa w ust. 2 i 3, za równoważny ze zrealizowaniem przez niego w części szczegółowego programu specjalizacji następuje pod warunkiem, że łączny czas wykonywania przez lekarza, posiadającego specjalizację w podstawowej dziedzinie medycyny, czynności naukowych i zawodowych w pełnym wymiarze godzin oraz czas specjalizacji pozostały do odbycia nie będzie krótszy niż czas trwania danej specjalizacji, z wyłączeniem specjalizacji w następujących dziedzinach:

1) angiologia;

2) balneologia i medycyna fizykalna;

3) chirurgia onkologiczna;

4) diabetologia;

5) ginekologia onkologiczna;

6) hipertensjologia;

7) kardiologia dziecięca;

8) medycyna paliatywna;

9) medycyna sportowa;

10) neurologia dziecięca;

11) neuropatologia;

12) onkologia i hematologia dziecięca;

13) otorynolaryngologia dziecięca;

14) seksuologia;

15) toksykologia kliniczna;

16) transplantologia kliniczna;

17) urologia dziecięca.”;

17) uchyla się § 46;

18) załączniki nr 1–4 i 7 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 1–5 do niniejszego rozporządzenia.

Minister Zdrowia: Z. Religa

¹⁾ Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej – zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 lipca 2006 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 131, poz. 924).

Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia
z dnia 19 stycznia 2007 r. (poz. 85)

Załącznik nr 1

WYKAZ SPECJALNOŚCI LEKARSKICH I LEKARSKO-DENTYSTYCZNYCH

I. Wykaz specjalności lekarskich w podstawowych dziedzinach medycyny:

1. Anestezjologia i intensywna terapia

2. Audiologia i foniatria

3. Chirurgia dziecięca

4. Chirurgia klatki piersiowej

5. Chirurgia ogólna

6. Chirurgia plastyczna

7. Chirurgia szczękowo-twarzowa

8. Choroby wewnętrzne

9. Choroby zakaźne

10. Dermatologia i wenerologia

11. Diagnostyka laboratoryjna

12. Epidemiologia

13. Genetyka kliniczna

14. Kardiochirurgia

15. Kardiologia

16. Medycyna nuklearna

17. Medycyna pracy

18. Medycyna ratunkowa

19. Medycyna rodzinna

20. Medycyna sądowa

21. Medycyna transportu

22. Mikrobiologia lekarska

23. Neonatologia

24. Neurochirurgia

25. Neurologia

26. Okulistyka

27. Onkologia kliniczna

28. Ortopedia i traumatologia narządu ruchu

29. Otorynolaryngologia

30. Patomorfologia

31. Pediatria

32. Położnictwo i ginekologia

33. Psychiatria

34. Psychiatria dzieci i młodzieży

35. Radiologia i diagnostyka obrazowa

36. Radioterapia onkologiczna

37. Rehabilitacja medyczna

38. Transfuzjologia kliniczna

39. Urologia

40. Zdrowie publiczne

II. Wykaz specjalności lekarskich w szczegółowych dziedzinach medycyny:

1. Alergologia

2. Angiologia

3. Balneologia i medycyna fizykalna

4. Chirurgia naczyniowa

5. Chirurgia onkologiczna

6. Choroby płuc

7. Diabetologia

8. Endokrynologia

9. Farmakologia kliniczna

10. Gastroenterologia

11. Geriatria

12. Ginekologia onkologiczna

13. Hematologia

14. Hipertensjologia

15. Immunologia kliniczna

16. Kardiologia dziecięca

17. Medycyna paliatywna

18. Medycyna sportowa

19. Nefrologia

20. Neurologia dziecięca

21. Neuropatologia

22. Onkologia i hematologia dziecięca

23. Otorynolaryngologia dziecięca

24. Reumatologia

25. Seksuologia

26. Toksykologia kliniczna

27. Transplantologia kliniczna

28. Urologia dziecięca

III. Wykaz specjalności lekarsko-dentystycznych w podstawowych dziedzinach medycyny:

1. Chirurgia stomatologiczna

2. Chirurgia szczękowo-twarzowa

3. Ortodoncja

4. Periodontologia

5. Protetyka stomatologiczna

6. Stomatologia dziecięca

7. Stomatologia zachowawcza z endodoncją

8. Zdrowie publiczne

9. Epidemiologia

Załącznik nr 2

SPECJALNOŚCI, W KTÓRYCH LEKARZ POSIADAJĄCY ODPOWIEDNIĄ SPECJALIZACJĘ I LUB I I II STOPNIA LUB TYTUŁ SPECJALISTY W ODPOWIEDNIEJ DZIEDZINIE MEDYCYNY MOŻE UZYSKAĆ TYTUŁ SPECJALISTY W OKREŚLONEJ PODSTAWOWEJ DZIEDZINIE MEDYCYNY PO ODBYCIU SPECJALIZACJI

Załącznik nr 3

SPECJALNOŚCI, W KTÓRYCH LEKARZ POSIADAJĄCY ODPOWIEDNIĄ SPECJALIZACJĘ II STOPNIA ALBO POSIADAJĄCY TYTUŁ SPECJALISTY W ODPOWIEDNIEJ PODSTAWOWEJ DZIEDZINIE MEDYCYNY MOŻE UZYSKAĆ TYTUŁ SPECJALISTY W OKREŚLONEJ SZCZEGÓŁOWEJ DZIEDZINIE MEDYCYNY

Załącznik nr 4

Załącznik nr 5