Dziennik Ustaw - rok 2006 nr 194 poz. 1433

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 25 czerwca 1990 r. została przyjęta w Genewie Konwencja Nr 170 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca bezpieczeństwa przy używaniu substancji i preparatów chemicznych w pracy, w następującym brzmieniu:

Przekład

KONWENCJA Nr 170

dotycząca bezpieczeństwa przy używaniu substancji i preparatów chemicznych w pracy

Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy,

zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 6 czerwca 1990 r. na siedemdziesiątej siódmej sesji,

biorąc pod uwagę odpowiednie międzynarodowe konwencje i zalecenia dotyczące pracy, w szczególności Konwencję i Zalecenie dotyczące benzenu, z 1971 r., Konwencję i Zalecenie dotyczące raka zawodowego, z 1974 r., Konwencję i Zalecenie dotyczące ochrony pracowników przed zagrożeniami zawodowymi w miejscu pracy, spowodowanymi zanieczyszczeniami powietrza, hałasem i wibracjami, z 1977 r., Konwencję i Zalecenie dotyczące bezpieczeństwa i zdrowia pracowników, z 1981 r., Konwencję i Zalecenie dotyczące służb medycyny pracy, z 1985 r., Konwencję i Zalecenie dotyczące azbestu, z 1986 r., oraz Listę chorób zawodowych, zrewidowaną w 1980 r., stanowiącą załącznik do Konwencji dotyczącej świadczeń w razie wypadku przy pracy i chorób zawodowych, z 1964 r.,

biorąc pod uwagę, że ochrona pracowników przed szkodliwym oddziaływaniem substancji i preparatów chemicznych wzmacnia także ochronę ogółu ludności oraz środowiska.

biorąc pod uwagę, że pracownicy potrzebują i mają prawo do informacji dotyczących substancji i preparatów chemicznych używanych w miejscu pracy,

zważywszy, że podstawowe znaczenie ma zapobieganie lub ograniczenie zakresu występowania chorób zawodowych lub obrażeń, spowodowanych przez substancje i preparaty chemiczne poprzez:

a) upewnienie się, że wszystkie substancje i preparaty chemiczne podlegają ocenie w celu określenia zagrożeń, które stwarzają,

b) udostępnienie pracodawcom systemu mającego na celu uzyskanie od dostawców informacji na temat substancji i preparatów chemicznych używanych w pracy, tak aby mogli oni wprowadzić skuteczne środki ochrony pracowników przed niebezpieczeństwami związanymi z substancjami i preparatami chemicznymi,

c) udzielanie pracownikom informacji o substancjach i preparatach chemicznych używanych w miejscu pracy oraz o stosowanych środkach zapobiegawczych, tak aby mogli efektywnie korzystać ze środków ochrony,

d) ustanowienie zasad, na których opierają się te środki, w celu zapewnienia bezpieczeństwa przy używaniu substancji i preparatów chemicznych,

powołując się na potrzebę współpracy, w ramach Międzynarodowego Programu Bezpieczeństwa Chemicznego, między Międzynarodową Organizacją Pracy, Programem Narodów Zjednoczonych do Spraw Środowiska, Światową Organizacją Zdrowia, Organizacją Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa oraz Organizacją Narodów Zjednoczonych do Spraw Rozwoju Przemysłowego i biorąc pod uwagę odpowiednie akty prawne, kodeksy i wytyczne przyjęte przez te organizacje,

postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące bezpieczeństwa w toku używania substancji i preparatów chemicznych w pracy, która to sprawa stanowi piąty punkt porządku dziennego sesji,

postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę międzynarodowej konwencji,

przyjmuje dnia dwudziestego piątego czerwca tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego roku następującą Konwencję, która otrzyma tytuł: Konwencja dotycząca substancji i preparatów chemicznych, z 1990 r.

CZĘŚĆ I

ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

1. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do wszystkich gałęzi działalności gospodarczej, w których używane są substancje i preparaty chemiczne.

2. Właściwa władza członka ratyfikującego niniejszą konwencję, po konsultacji z najbardziej reprezentatywnymi organizacjami zainteresowanych pracodawców i pracowników oraz na podstawie oceny zagrożenia, a także środków ochronnych, które należy zastosować:

a) może wyłączyć stosowanie Konwencji lub wybranych jej postanowień w odniesieniu do niektórych gałęzi działalności gospodarczej, przedsiębiorstw lub produktów, jeżeli:

i) istnieją szczególne problemy wielkiej wagi;

ii) ochrona, jako całość, przyznana zgodnie z ustawodawstwem krajowym i praktyką nie jest słabsza od ochrony wynikającej z pełnego stosowania postanowień niniejszej konwencji;

b) wyda specjalne przepisy mające na celu ochronę informacji niejawnych, których ujawnienie konkurentowi mogłoby narazić interes pracodawcy na szkodę, pod warunkiem że nie zagraża to bezpieczeństwu i zdrowiu pracowników.

3. Niniejsza konwencja nie ma zastosowania do produktów, które w zwykłych lub rozsądnie przewidywanych warunkach nie powodują narażenia pracownika na działanie niebezpiecznych substancji i preparatów chemicznych.

4. Niniejsza konwencja nie ma zastosowania do żywych organizmów, ma natomiast zastosowanie do substancji chemicznych, które od nich pochodzą.

Artykuł 2

W rozumieniu niniejszej konwencji:

a) określenie „substancje i preparaty chemiczne” oznacza pierwiastki chemiczne, ich związki i preparaty, zarówno naturalne, jak i syntetyczne;

b) określenie „niebezpieczne substancje i preparaty chemiczne” obejmuje wszystkie substancje i preparaty chemiczne, które zostały sklasyfikowane jako niebezpieczne zgodnie z artykułem 6 lub co do których istnieją odpowiednie informacje wskazujące, że są niebezpieczne;

c) określenie „używanie substancji i preparatów chemicznych w pracy” oznacza każdą działalność zawodową, która może powodować narażenie pracownika na działanie substancji i preparatów chemicznych, w tym:

i) produkcję substancji i preparatów chemicznych;

ii) posługiwanie się substancjami i preparatami chemicznymi;

iii) składowanie substancji i preparatów chemicznych;

iv) przewóz substancji i preparatów chemicznych;

v) usuwanie i przetwarzanie odpadów chemicznych;

vi) emisję substancji i preparatów chemicznych wynikają z działalności zawodowej;

vii) konserwację, naprawę oraz czyszczenie sprzętu i pojemników używanych do substancji i preparatów chemicznych;

d) określenie „gałęzie działalności gospodarczej” oznacza wszystkie gałęzie, w których zatrudnieni są pracownicy, włączając w to służby publiczne;

e) określenie „produkt” oznacza podmiot wyprodukowany w celu uzyskania pewnego kształtu lub wzoru lub istniejący w naturalnej postaci i którego używanie w tej postaci jest zależne, w całości lub w części, od jego kształtu lub wzoru;

f) określenie „przedstawiciele pracowników” oznacza osoby uznane za takie przez ustawodawstwo lub praktykę krajową, zgodnie z Konwencją dotyczącą przedstawicieli pracowników, z 1971 r.

CZĘŚĆ II

ZASADY OGÓLNE

Artykuł 3

Środki, jakie mają być podjęte w celu wprowadzenia w życie postanowień niniejszej konwencji, będą konsultowane z najbardziej reprezentatywnymi zainteresowanymi organizacjami pracodawców i pracowników.

Artykuł 4

W świetle warunków i praktyki krajowej oraz w porozumieniu z najbardziej reprezentatywnymi organizacjami pracodawców i pracowników, każdy członek opracuje, będzie realizować i dokonywać okresowego przeglądu spójnej polityki w zakresie bezpieczeństwa przy używaniu substancji i preparatów chemicznych w pracy.

Artykuł 5

Właściwa władza będzie miała możliwość, jeśli jest to uzasadnione względami bezpieczeństwa i zdrowia, zakazać lub ograniczyć używanie pewnych niebezpiecznych substancji i preparatów chemicznych lub wymagać powiadomienia lub uzyskania zezwolenia przed ich używaniem.

CZĘŚĆ III

KLASYFIKACJA I ŚRODKI Z NIĄ ZWIĄZANE

Artykuł 6

Systemy klasyfikacji

1. Właściwa władza lub organ upoważniony lub uznany przez właściwą władzę, zgodnie z normami krajowymi lub międzynarodowymi, ustanowi systemy oraz specjalne kryteria klasyfikacji wszystkich substancji i preparatów chemicznych, odpowiednio do typu i stopnia stwarzanego przez nie zagrożenia wynikającego z ich swoistych cech fizycznych oraz zagrożenia dla zdrowia, jak też dla oceny odpowiedzialności informacji wymaganych dla określenia, czy są one niebezpieczne.

2. Niebezpieczne właściwości preparatów, w których skład wchodzą dwie lub więcej substancje chemiczne, mogą być określone na podstawie oceny opartej na niebezpieczeństwie właściwym dla każdej substancji chemicznej wchodzącej w skład preparatu.

3. W przypadku transportu takie systemy i kryteria będą brały pod uwagę zalecenia Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie transportu niebezpiecznych towarów.

4. Systemy klasyfikacji i ich stosowanie będą stopniowo rozszerzane.

Artykuł 7

Etykietowanie i oznakowanie

1. Wszystkie substancje i preparaty chemiczne będą oznaczane w sposób umożliwiający ich identyfikację.

2. Niebezpieczne substancje i preparaty chemiczne będą ponadto etykietowane w sposób łatwo zrozumiały dla pracowników, tak by dostarczyć im podstawowych informacji na temat klasyfikacji, zagrożeń, jakie stwarzają, oraz środków ostrożności, które należy zachować.

3. 1) Wymagania dotyczące oznakowania lub etykietowania substancji i preparatów chemicznych, przewidziane w ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu, będą określone przez właściwą władzę lub organ upoważniony lub uznany przez właściwą władzę, zgodnie z normami krajowymi lub międzynarodowymi.

2) W przypadku transportu wymagania te będą brały pod uwagę zalecenia Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie transportu niebezpiecznych towarów.

Artykuł 8

Karty charakterystyki

1. W odniesieniu do niebezpiecznych substancji i preparatów chemicznych pracodawcom będą dostarczane karty charakterystyki zawierające szczegółowe podstawowe informacje o tożsamości substancji i preparatów chemicznych, ich dostawcach, klasyfikacji, zagrożeniach, środkach ostrożności i procedurach stosowanych w nagłych wypadkach.

2. Kryteria sporządzania kart charakterystyki będą ustalane przez właściwą władzę lub przez organ upoważniony przez właściwą władzę, zgodnie z normami krajowymi lub międzynarodowymi.

3. Nazwa chemiczna lub zwyczajowa używana do identyfikacji substancji i preparatów chemicznych w kartach charakterystyki będzie taka sama, jak stosowana na etykiecie.

Artykuł 9

Odpowiedzialność dostawców

1. Wszyscy dostawcy substancji i preparatów chemicznych, zarówno producenci, importerzy, jak też dystrybutorzy, zapewnią, aby:

a) takie substancje i preparaty chemiczne były klasyfikowane zgodnie z artykułem 6 na podstawie wiedzy o ich właściwościach oraz analizy dostępnych informacji lub ocenione zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu;

b) takie substancje i preparaty chemiczne były oznakowane w sposób umożliwiający ich identyfikację zgodnie z ustępem 1 artykułu 7,

c) niebezpieczne substancje i preparaty chemiczne były etykietowane zgodnie z ustępem 2 artykułu 7,

d) zostały opracowane i przekazane pracodawcom karty charakterystyki takich niebezpiecznych substancji i preparatów chemicznych zgodnie z ustępem 1 artykułu 8.

2. Dostawcy niebezpiecznych substancji i preparatów chemicznych zapewnią, że zrewidowane etykiety i karty charakterystyki będą opracowywane i dostarczane pracodawcom przy zastosowaniu metody zgodnej z ustawodawstwem i praktyką krajową każdorazowo, gdy dostępne będą nowe informacje istotne z punktu widzenia ochrony zdrowia i bezpieczeństwa.

3. Dostawcy substancji i preparatów chemicznych, które nie zostały jeszcze sklasyfikowane zgodnie z artykułem 6, będą zobowiązani do identyfikacji dostarczanych substancji i preparatów chemicznych oraz do oceny ich właściwości, na podstawie dostępnych informacji, w celu określenia, czy są one niebezpieczne.

CZĘŚĆ IV

ODPOWIEDZIALNOŚĆ PRACODAWCÓW

Artykuł 10

Identyfikacja

1. Pracodawcy obowiązani są do zapewnienia, że wszystkie substancje i preparaty chemiczne używane w pracy będą etykietowane lub oznakowane zgodnie z wymogami artykułu 7 i że karty charakterystyki zostały dostarczone zgodnie z wymogami artykułu 8 oraz udostępnione pracownikom i ich przedstawicielom.

2. Pracodawcy otrzymujący substancje i preparaty chemiczne, które nie zostały zaopatrzone w etykiety lub oznakowane zgodnie z wymogami artykułu 7 lub których karty charakterystyki nie zostały dostarczone, tak jak przewiduje to artykuł 8, muszą uzyskać odpowiednie informacje od dostawcy lub z wszelkich innych dostępnych źródeł i nie będą stosować tych substancji i preparatów chemicznych przed otrzymaniem takich informacji.

3. Pracodawcy zapewnią, że używane będą jedynie te substancje i preparaty chemiczne, które zostały zklasyfikowane zgodnie z artykułem 6 lub zidentyfikowane i ocenione zgodnie z ustępem 3 artykułu 9 oraz zaopatrzone w etykiety lub oznakowane zgodnie z artykułem 7 oraz że przy ich używaniu podejmowane są wszelkie niezbędne środki ostrożności.

4. Pracodawcy będą prowadzić rejestr niebezpiecznych substancji i preparatów chemicznych używanych w miejscu pracy zawierający odesłania do odpowiednich kart charakterystyki. Rejestr ten będzie dostępny dla wszystkich zainteresowanych pracowników i ich przedstawicieli.

Artykuł 11

Przenoszenie substancji i preparatów chemicznych

Pracodawcy zapewnią, że, kiedy substancje i preparaty chemiczne będą przenoszone do innych pojemników lub urządzeń, ich zawartość będzie określona w sposób pozwalający pracownikom je zidentyfikować, poznać wszelkie zagrożenia związane z ich używaniem oraz zachować wszelkie niezbędne środki ostrożności.

Artykuł 12

Narażenie

Pracodawcy:

a) zapewnią, że pracownicy nie będą narażeni na działanie substancji i preparatów chemicznych w stopniu, który przekracza granice narażenia lub inne kryteria narażenia ustalone dla oceny i kontroli środowiska pracy przez właściwą władzę lub przez organ upoważniony lub uznany przez właściwą władzę, zgodnie z normami krajowymi lub międzynarodowymi;

b) będą oceniać narażenie pracowników na niebezpieczne substancje i preparaty chemiczne;

c) będą kontrolować i rejestrować stopień narażenia pracowników na działanie niebezpiecznych substancji i preparatów chemicznych, gdy jest to niezbędne dla ochrony ich bezpieczeństwa i zdrowia lub jeśli właściwa władza to określiła;

d) zapewnią, że rejestry kontroli środowiska pracy oraz narażenia pracowników używających niebezpiecznych substancji i preparatów chemicznych będą przechowywane przez czas określony przez właściwą władzę oraz że będą dostępne dla pracowników i ich przedstawicieli.

Artykuł 13

Kontrola działania

1. Pracodawcy są obowiązani oceniać ryzyko wynikające z używania substancji i preparatów chemicznych w pracy i zapewnić ochronę pracowników przed takimi zagrożeniami za pomocą odpowiednich środków, takich jak:

a) wybór substancji i preparatów chemicznych eliminujących lub zmniejszających takie ryzyko do minimum;

b) wybór technologii eliminujących lub zmniejszających takie ryzyko do minimum;

c) stosowanie odpowiednich technicznych środków kontroli;

d) przyjęcie systemów i sposobów wykonywania pracy, eliminujących lub zmniejszających takie ryzyko do minimum;

e) przyjęcie odpowiednich środków w zakresie higieny pracy;

f) w przypadku gdy wyżej wymienione środki nie wystarczają, bezpłatne dostarczenie pracownikom oraz utrzymanie środków ochrony indywidualnej i odzieży ochronnej oraz podjęcie kroków mających na celu zapewnienie ich używania.

2. Pracodawcy są obowiązani do:

a) ograniczania stopnia narażenia na niebezpieczne substancje i preparaty chemiczne, tak aby zapewnić bezpieczeństwo i ochronę zdrowia pracowników;

b) zapewnienia pierwszej pomocy;

c) opracowywania procedur działania w nagłych przypadkach.

Artykuł 14

Usuwanie

Niebezpieczne substancje i preparaty chemiczne, które nie są już potrzebne, oraz pojemniki, które zostały opróżnione, ale mogą zawierać resztki niebezpiecznych substancji lub preparatów chemicznych, będą przemieszczane lub usuwane w taki sposób, aby wyeliminować lub zmniejszyć zagrożenie bezpieczeństwa i zdrowia oraz środowiska, zgodnie z ustawodawstwem i praktyką krajową.

Artykuł 15

Informacja i szkolenie

Pracodawcy są obowiązani do:

a) informowania pracowników o zagrożeniach związanych z narażeniem na działanie substancji i preparatów chemicznych używanych w miejscu pracy;

b) instruowania pracowników o sposobie uzyskania i wykorzystywania informacji zawartych na etykietach oraz w kartach charakterystyki;

c) używania kart charakterystyki łącznie z wszelkimi innymi szczególnymi informacjami dotyczącymi miejsca pracy, jako podstawy do przygotowania instrukcji dla pracowników, pisemnych, jeśli to właściwe;

d) ustawicznego szkolenia pracowników w zakresie praktyki i procedur postępowania w celu zapewnienia bezpieczeństwa przy używaniu substancji i preparatów chemicznych w pracy.

Artykuł 16

Współpraca

Pracodawcy, wypełniając swe obowiązki, są obowiązani współpracować tak ściśle, jak to możliwe, z pracownikami lub ich przedstawicielami w zakresie bezpieczeństwa przy używaniu substancji i preparatów chemicznych w pracy.

CZĘŚĆ V

OBOWIĄZKI PRACOWNIKÓW

Artykuł 17

1. Pracownicy są obowiązani współpracować, tak ściśle, jak to możliwe, z pracodawcami w toku wypełniania przez pracodawców ich obowiązków oraz przestrzegać wszelkich sposobów postępowania i praktyk związanych z bezpiecznym używaniem substancji i preparatów chemicznych w pracy.

2. Pracownicy podejmować będą wszelkie rozsądne kroki w celu wyeliminowania lub zmniejszenia do minimum ryzyka, jakie stwarza im oraz innym osobom używanie substancji i preparatów chemicznych w pracy.

CZĘŚĆ VI

PRAWA PRACOWNIKÓW I ICH PRZEDSTAWICIELI

Artykuł 18

1. Pracownicy mają prawo oddalenia się z miejsca zagrożenia spowodowanego używaniem substancji i preparatów chemicznych, jeśli mają oni racjonalne przesłanki, by sądzić, że istnieje bezpośrednie i poważne zagrożenie ich bezpieczeństwa i zdrowia; muszą oni natychmiast powiadomić o tym swego przełożonego.

2. Pracownicy, którzy oddalają się z miejsca zagrożenia zgodnie z postanowieniami poprzedniego ustępu lub którzy skorzystają z wszelkich innych praw zgodnie z niniejszą konwencją, są chronieni przed nieuzasadnionymi konsekwencjami ich postępowania.

3. Zainteresowani pracownicy i ich przedstawiciele mają prawo do uzyskiwania:

a) informacji o tożsamości substancji i preparatów chemicznych używanych w pracy, ich niebezpiecznych właściwościach, środkach ostrożności, kształceniu i szkoleniu;

b) informacji zawartych na etykietach i oznakowaniach;

c) kart charakterystyki;

d) każdej innej informacji wymaganej zgodnie z niniejszą konwencją.

4. Jeżeli ujawnienie konkurentowi specyficznej tożsamości składnika preparatu chemicznego spowodowałoby szkodę dla działalności pracodawcy, to pracodawca może, dostarczając informacji wymaganej zgodnie z ustępem 3 powyżej, chronić tę tożsamość w sposób ustalony przez właściwą władzę zgodnie z ustępem 2b) artykułu 1.

CZĘŚĆ VII

ODPOWIEDZIALNOŚĆ PAŃSTW EKSPORTUJĄCYCH

Artykuł 19

Jeżeli w państwie członkowskim będącym eksporterem stosowanie niebezpiecznych substancji i preparatów jest całkowicie lub częściowo zabronione ze względów bezpieczeństwa i zdrowia w pracy, państwo to poinformuje każdy kraj importujący o tym oraz o powodach takiego zakazu.

Artykuł 20

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy będzie informowany o ratyfikacjach niniejszej konwencji w celu ich zarejestrowania.

Artykuł 21

1. Niniejsza konwencja będzie obowiązywała tylko tych członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostały zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego.

2. Wejdzie ona w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji zgłoszonej przez dwóch członków.

3. Następnie niniejsza konwencja wejdzie w życie w stosunku do każdego członka po upływie 12 miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.

Artykuł 22

1. Każdy członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może ją wypowiedzieć po upływie dziesięciu lat od daty początkowego wejścia jej w życie, w drodze aktu przekazanego Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabierze mocy po upływie roku od daty jego zarejestrowania.

2. Każdy członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, a który w ciągu roku po upływie dziesięcioletniego okresu wymienionego w poprzednim ustępie nie skorzysta z prawa wypowiedzenia przewidzianego w poprzednim ustępie, będzie związany postanowieniami niniejszej konwencji przez kolejny okres dziesięciu lat i następnie będzie mógł ją wypowiedzieć po upływie każdego okresu dziesięciu lat, z zachowaniem warunków przewidzianych w niniejszym artykule.

Artykuł 23

1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji i aktów wypowiedzenia, przekazanych mu przez członków Organizacji.

2. Zawiadamiając członków Organizacji o zarejestrowaniu drugiej zgłoszonej mu ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę członków Organizacji na datę wejścia w życie niniejszej konwencji.

Artykuł 24

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych wyczerpujących informacji o wszystkich ratyfikacjach i aktach wypowiedzenia, które zarejestrował zgodnie z postanowieniami poprzednich artykułów.

Artykuł 25

Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy, w każdym przypadku, gdy uzna to za potrzebne, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie ze stosowania niniejszej konwencji i rozpatrzy, czy należy wpisać do porządku dziennego Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej jej rewizji.

Artykuł 26

1. W razie przyjęcia przez Konferencję nowej konwencji wprowadzającej całkowitą lub częściową rewizję niniejszej konwencji i o ile nowa konwencja nie będzie stanowić inaczej:

a) ratyfikacja przez członka nowej konwencji wprowadzającej rewizję spowoduje, z mocy samego prawa, bez względu na postanowienia artykułu 22 powyżej, natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej konwencji, z zastrzeżeniem, że nowa konwencja wprowadzająca rewizję wejdzie w życie;

b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji wprowadzającej rewizję niniejsza konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji przez członków.

2. Niniejsza konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swej formie i treści w stosunku do tych członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji wprowadzającej rewizję.

Artykuł 27

Teksty angielski i francuski niniejszej konwencji są jednakowo autentyczne.

wersja angielska

wersja francuska

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

– będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 16 lutego 2005 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

L.S.

Prezes Rady Ministrów: M. Belka