REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2006 nr 117 poz. 791

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 i Nr 169, poz. 1420 oraz z 2006 r. Nr 45, poz. 319 i Nr 104, poz. 708) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa sposób i tryb umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłaty należności pieniężnych, w tym cywilnoprawnych, zwanych dalej „należnościami”, do których nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.¹⁾), przypadających na podstawie przepisów szczególnych:

1) państwowym jednostkom budżetowym i ich gospodarstwom pomocniczym,

2) państwowym zakładom budżetowym,

3) państwowym funduszom celowym,

4) jednostkom samorządu terytorialnego z tytułu realizacji zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego ustawami

– od osób fizycznych, osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej – zwanych dalej „dłużnikami”.

§ 2.

Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do należności przypadających jednostkom sektora finansów publicznych, których sposób i tryb umarzania, odraczania spłaty oraz rozkładania na raty określają odrębne przepisy.

§ 3.

1. Należności pieniężne mogą być umarzane w całości lub części, w przypadku ich całkowitej nieściągalności, jeżeli zachodzi jedna z następujących przesłanek:

1) dłużnik – osoba fizyczna – zmarł, nie pozostawiając żadnego majątku lub pozostawił ruchomości niepodlegające egzekucji na podstawie odrębnych przepisów albo pozostawił przedmioty codziennego użytku domowego, których łączna wartość nie przekracza kwoty stanowiącej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w roku poprzedzającym umorzenie, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” do celów naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych;

2) dłużnik – osoba prawna – został wykreślony z właściwego rejestru osób prawnych przy jednoczesnym braku majątku, z którego można by egzekwować należność, a odpowiedzialność z tytułu należności nie przechodzi z mocy prawa na osoby trzecie;

3) sąd oddalił wniosek o ogłoszenie upadłości dłużnika lub umorzył postępowanie upadłościowe z przyczyn, o których mowa w art. 13 oraz art. 361 pkt 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535, z późn. zm.²⁾);

4) zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów dochodzenia i egzekucji tej należności lub postępowanie egzekucyjne okazało się nieskuteczne.

2. Umarzanie należności o charakterze cywilnoprawnym, w przypadku gdy oprócz dłużnika głównego są zobowiązane inne osoby, może nastąpić tylko wtedy, gdy warunki umorzenia zachodzą wobec wszystkich zobowiązanych.

§ 4.

W przypadkach uzasadnionych względami społecznymi lub gospodarczymi, w szczególności możliwościami płatniczymi dłużnika oraz uzasadnionym interesem Skarbu Państwa, na wniosek dłużnika, mogą zostać odroczone terminy spłaty całości lub części należności albo rozłożona płatność całości lub części należności na raty.

§ 5.

1. Jeżeli wartość należności głównej nie przekracza dwudziestokrotności kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w roku poprzedzającym umorzenie, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” do celów naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, do umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat należności są uprawnieni:

1) kierownik państwowej jednostki budżetowej – w odniesieniu do należności przypadających jednostkom, o których mowa w § 1 pkt 1, z tym że w odniesieniu do należności Skarbu Państwa o charakterze cywilnoprawnym, wynikających ze stosunków prawnych, w zakresie których właściwy jest minister właściwy do spraw Skarbu Państwa – uprawniony jest ten minister;

2) kierownik państwowego zakładu budżetowego – w odniesieniu do należności przypadających jednostce, o której mowa w § 1 pkt 2;

3) zarząd jednostki samorządu terytorialnego, w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych – w odniesieniu do należności związanych z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego ustawami.

2. Jeżeli wartość należności głównej jest wyższa niż kwota, o której mowa w ust. 1, oraz w odniesieniu do należności przypadającej państwowym funduszom celowym bez względu na jej wysokość, do umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat należności jest uprawniony dysponent części budżetowej, w rozumieniu art. 103 ust. 1 i 4 ustawy o finansach publicznych.

§ 6.

Organy uprawnione do umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat należności głównej są również uprawnione do umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat odsetek od tych należności bez względu na wysokość odsetek oraz do umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat innych należności ubocznych na zasadach określonych w rozporządzeniu.

§ 7.

Umorzenie należności oraz odroczenie terminu spłaty całości lub części należności albo rozłożenie płatności całości lub części należności na raty następuje:

1) w odniesieniu do należności o charakterze administracyjno-prawnym – na podstawie decyzji uprawnionego organu;

2) w odniesieniu do należności o charakterze cywilnoprawnym – na podstawie przepisów prawa cywilnego w formie pisemnej.

§ 8.

1. Z zakresu umorzonych należności oraz odroczenia terminu spłaty całości lub części należności albo rozłożenia płatności całości lub części na raty, udzielonych w trybie określonym rozporządzeniem, sporządzane są informacje zgodnie z wzorem stanowiącym załącznik do rozporządzenia.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1, są sporządzane według stanu na dzień 31 grudnia roku kalendarzowego, w terminie do dnia 15 lutego następnego roku, i przekazywane przez:

1) kierowników jednostek, o których mowa w § 1 pkt 1 i 2 – właściwym dysponentom części budżetowej;

2) dysponentów funduszy, o których mowa w § 1 pkt 3 – ministrom nadzorującym państwowe fundusze celowe;

3) zarządy jednostek samorządu terytorialnego – właściwym wojewodom.

3. Dysponenci części budżetowych, wojewodowie oraz ministrowie nadzorujący państwowe fundusze celowe sporządzają zbiorcze informacje i przekazują je ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych w terminie do dnia 15 marca następnego roku.

§ 9.

Wnioski o umorzenie, odroczenie lub rozłożenie na raty spłat należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa, złożone po dniu 1 stycznia 2006 r., a nierozpatrzone do dnia wejścia w życie rozporządzenia, są rozpatrywane według przepisów niniejszego rozporządzenia.

§ 10.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2006 r.³⁾

Prezes Rady Ministrów: K. Marcinkiewicz

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 85, poz. 727, Nr 86, poz. 732 i Nr 143, poz. 1199 oraz z 2006 r. Nr 66, poz. 470 i Nr 104, poz. 708.

²⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 217, poz. 2125, z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i 871, Nr 96, poz. 959, Nr 121, poz. 1264, Nr 146, poz. 1546, Nr 173, poz. 1808 i Nr 210, poz. 2135, z 2005 r. Nr 94, poz. 785, Nr 183, poz. 1538 i Nr 184, poz. 1539 oraz z 2006 r. Nr 47, poz. 347.

³⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 16 stycznia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 6, poz. 54).

Załącznik 1.

Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 29 czerwca 2006 r. (poz. 791)

infoRgrafika