Dziennik Ustaw - rok 2006 nr 113 poz. 774

Na podstawie art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 i Nr 169, poz. 1420 oraz z 2006 r. Nr 45, poz. 319 i Nr 104, poz. 708) zarządza się, co następuje:

1) jednostkową wartość nominalną obligacji;

2) walutę, w której może następować emisja;

3) zasady i tryb sprzedaży, w tym termin lub sposób ustalenia ceny sprzedaży emitowanych obligacji na rynku pierwotnym;

4) podmioty, którym obligacje danej emisji są oferowane do nabycia na rynku pierwotnym;

5) ograniczenia co do obrotu obligacjami na rynku pierwotnym i wtórnym;

6) sposób realizacji świadczeń z tytułu obligacji.

2. Obligacje są nominowane w walucie polskiej lub w euro.

3. Każda z emisji obligacji może obejmować wiele serii.

4. Nominał obligacji wynosi 100 zł (sto złotych) lub wielokrotność tej kwoty albo 100 euro (sto euro) lub wielokrotność tej kwoty.

5. Obligacje są na okaziciela.

6. Warunkiem dojścia emisji do skutku jest podanie listu emisyjnego do wiadomości publicznej w środkach masowego przekazu o zasięgu ogólnopolskim, w szczególności za pomocą elektronicznych systemów informacji. Emisja następuje z dniem rozliczenia pieniężnego sprzedaży.

7. Wartość emisji obligacji jest równa wartości nominalnej obligacji sprzedanych.

1) liście emisyjnym – rozumie się przez to akt emisyjny wydawany przez Ministra Finansów, na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, o której mowa w § 1, zawierający szczegółowe warunki emisji obligacji;

2) punkcie sprzedaży obligacji – rozumie się przez to jednostkę organizacyjną banku lub jednostkę organizacyjną podmiotu prowadzącego działalność maklerską lub jednostkę organizacyjną innego podmiotu, biorącą udział, na podstawie umowy Ministra Finansów z agentem emisji lub podmiotami, o których mowa w § 7, w sprzedaży lub obsłudze obligacji;

3) rejestrze nabywców obligacji – rozumie się przez to rejestr, prowadzony przez agenta emisji lub podmioty na zasadach określonych w umowie, o której mowa w pkt 9 lub § 7 ust. 2, zawierający zapisy, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz. 1538 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708); w rejestrze tym są ujawnione osoby, które nabyły obligacje na rynku pierwotnym, oraz kolejni posiadacze obligacji, jeżeli obligacje nie zostały zdeponowane na rachunkach papierów wartościowych prowadzonych przez uprawnione podmioty lub na kontach uczestników bezpośrednich Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S. A.;

4) umiejscowieniu obligacji – rozumie się przez to prowadzenie czynności w zakresie sprzedaży i obsługi obligacji przez punkt sprzedaży obligacji, w którym nastąpiła sprzedaż pierwszemu nabywcy, do dnia zdeponowania obligacji na rachunku papierów wartościowych, prowadzonym w ramach umowy o świadczenie usług brokerskich, jeżeli świadczenie z tytułu obligacji nie następuje wyłącznie przelewem na rachunek bankowy;

5) dniu ustalenia praw do świadczeń z obligacji – rozumie się przez to dzień, na który ustala się podmioty uprawnione do otrzymania, w dniu wymagalności, świadczeń z tytułu obligacji oraz ich wielkość;

6) subskrypcji – rozumie się przez to sprzedaż obligacji w drodze zapisów na obligacje;

7) zamianie – rozumie się przez to sprzedaż obligacji poprzez zaliczenie na poczet ceny nabywanych obligacji wierzytelności z tytułu podlegających wykupowi obligacji;

8) rachunku – rozumie się przez to rachunek bankowy albo rachunek pieniężny prowadzony dla obsługi rachunku papierów wartościowych na podstawie art. 73 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi;

9) agencie emisji – rozumie się przez to podmiot prowadzący, na podstawie umowy zawartej z Ministrem Finansów, sprzedaż obligacji na rynku pierwotnym, a także obsługę obligacji.

2. Obligacje mogą być przedmiotem obrotu między podmiotami, o których mowa w ust. 1, przy zachowaniu warunków określonych w przepisach regulujących obrót dewizowy, a także obrót instrumentami finansowymi, ofertę publiczną i warunki wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz nadzór nad rynkiem kapitałowym, z zastrzeżeniem ograniczeń wynikających z odrębnych przepisów.

3. Obligacje skarbowe emitowane jako skarbowe papiery oszczędnościowe mogą być nabywane wyłącznie przez osoby fizyczne. Minister Finansów może wskazać w liście emisyjnym, że nabywcami obligacji skarbowych emitowanych jako skarbowe papiery oszczędnościowe mogą być również stowarzyszenia, inne organizacje społeczne i zawodowe oraz fundacje wpisane do rejestru sądowego, a w przypadku nierezydentów, również wpisane do innego rejestru urzędowego.

4. Minister Finansów może wskazać w liście emisyjnym, że obligacje, które będą emitowane jako skarbowe papiery oszczędnościowe, mogą być wyłącznie przedmiotem obrotu pomiędzy osobami fizycznymi.

1) subskrypcję;

2) zamianę – na kolejne emisje obligacji, określone w liście emisyjnym, posiadaczom obligacji podlegających wykupowi;

3) sprzedaż w punktach sprzedaży obligacji – osobom fizycznym, spółkom nieposiadającym osobowości prawnej oraz stowarzyszeniom, innym organizacjom społecznym i zawodowym oraz fundacjom wpisanym do rejestru sądowego, a w przypadku nierezydentów, również wpisanym do innego rejestru urzędowego, a także osobom prawnym z wyłączeniem banków, zakładów ubezpieczeń, funduszy emerytalnych, funduszy inwestycyjnych, domów maklerskich, spółek z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółek akcyjnych;

4) sprzedaż za pomocą systemów teleinformatycznych – wyłącznie osobom fizycznym, będącym rezydentami;

5) sprzedaż w bankomatach – wyłącznie osobom fizycznym.

2. Na podstawie umowy zawartej z Ministrem Finansów podmioty, o których mowa w ust. 1, mogą prowadzić sprzedaż obligacji na rynku pierwotnym, a także obsługę obligacji.

2. Publiczne ogłoszenie o zapisach na obligacje zawiera:

1) datę listu emisyjnego oraz miejsce publikacji;

2) ilość i rodzaj oferowanych obligacji;

3) wartość nominalną i cenę subskrypcyjną obligacji;

4) miejsca subskrypcji, termin jej otwarcia i zamknięcia;

5) wysokość, miejsce i terminy wpłat;

6) zasady oraz datę przydziału obligacji subskrybentom;

7) termin, do którego subskrybent będzie związany zapisem.

3. Zapisy na obligacje powinny zawierać w szczególności:

1) imię i nazwisko lub nazwę składającego deklarację;

2) serię, wartość nominalną i cenę subskrypcyjną jednej nabywanej obligacji oraz liczbę i łączną wartość nabywanych obligacji, według ceny subskrypcyjnej;

3) wysokość wpłaty dokonanej na zakup obligacji;

4) rachunek subskrybenta, na który ma być przelana kwota z tytułu redukcji zleceń, o których mowa w § 10 ust. 2;

5) oświadczenie o przyjęciu warunków emisji.

4. Zapis na obligacje dokonany pod warunkiem lub z zastrzeżeniem jest nieważny.

5. Złożony przez subskrybenta zapis na obligacje jest nieodwołalny.

2. W przypadku gdy łączna wartość subskrybowanych obligacji przekracza wartość obligacji oferowanych do sprzedaży w drodze subskrypcji, Minister Finansów zastrzega sobie prawo redukcji zleceń wynikających z deklaracji zakupu. Stopa redukcji jest podawana do wiadomości w sposób określony w § 2 ust. 6, nie później niż w terminie określonym w liście emisyjnym. Nie przydziela się ułamkowych części obligacji.

3. Dokonujący zakupu obligacji w drodze subskrypcji otrzymuje potwierdzenie nabycia obligacji.

2. Warunkiem prowadzenia zamiany przez uczestnika bezpośredniego Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S. A. jest prowadzenie przez niego rejestru nabywców obligacji lub rachunków papierów wartościowych, na których zostały zdeponowane obligacje, w tym rachunków prowadzonych w ramach umowy o świadczenie usług brokerskich.

2. Dyspozycja zakupu obligacji zawiera w szczególności:

1) nazwę obligacji, wysokość wierzytelności z tytułu wykupu jednej obligacji (wartość nominalna wraz z należnymi odsetkami), liczbę obligacji oraz łączną wysokość wierzytelności z tytułu obligacji przedkładanych do wykupu;

2) nazwę obligacji, cenę zamiany jednej nabywanej obligacji oraz liczbę i łączną wartość nabywanych obligacji, według ceny zamiany;

3) oświadczenie o przyjęciu do wiadomości warunków emisji.

3. W przypadku złożenia deklaracji, o której mowa w ust. 1, wcześniejsze dyspozycje w przedmiocie sposobu realizacji świadczeń z tytułu obligacji nie powodują skutków prawnych.

4. Dyspozycja zakupu obligacji jest nieodwołalna.

2. Wartość nominalna obligacji o danym terminie wykupu, oferowanych w drodze zamiany, oraz cena zamiany obligacji, ustalana przez Ministra Finansów, są podawane do publicznej wiadomości najpóźniej na jeden dzień przed rozpoczęciem zamiany na obligacje o danym terminie wykupu, w sposób określony w § 2 ust. 6, oraz za pośrednictwem podmiotów, o których mowa w § 11.

3. Cena zamiany może być równa, wyższa lub niższa od wartości nominalnej obligacji.

4. W przypadku gdy łączna wartość obligacji zadeklarowanych do zakupu w drodze zamiany przekracza wartość obligacji oferowanych w drodze zamiany, Minister Finansów zastrzega sobie prawo redukcji zleceń wynikających z dyspozycji zakupu. Stopa redukcji jest podawana do wiadomości, zgodnie z trybem określonym w ust. 2, nie później niż w dniu określonym w liście emisyjnym. Nie przydziela się ułamkowych części obligacji.

5. Wartość obligacji nabywanych w drodze zamiany po cenie zamiany nie może przewyższać wysokości wierzytelności z tytułu obligacji przedkładanych do wykupu. Kwota różnicy między wierzytelnością z tytułu obligacji przedkładanych do wykupu a wartością nabywanych w drodze zamiany obligacji według ceny zamiany jest wypłacana w sposób wskazany w liście emisyjnym.

6. Na poczet ceny zamiany w pierwszej kolejności zaliczane są wierzytelności z tytułu należności głównej podlegających wykupowi obligacji.

7. Dokonujący zakupu obligacji w drodze zamiany otrzymuje potwierdzenie nabycia obligacji.

1) cenie emisyjnej obligacji powiększonej o wartość odsetek naliczonych od dnia rozpoczęcia pierwszego okresu odsetkowego do dnia zakupu obligacji – w przypadku obligacji, których należnością uboczną są odsetki, lub

2) wartości nominalnej obligacji;

3) cenie emisyjnej obligacji.

2. Cena emisyjna obligacji o danym terminie wykupu, ustalana przez Ministra Finansów, może być równa, wyższa lub niższa od wartości nominalnej obligacji. Cena ta jest podawana do wiadomości przed rozpoczęciem sprzedaży przez agenta emisji lub podmioty, o których mowa w § 7 ust. 1, w sposób określony w § 2 ust. 6, oraz w punktach sprzedaży obligacji. Cena emisyjna nie może być niższa niż cena zamiany lub cena subskrypcyjna obligacji o danym terminie wykupu.

3. Wysokość dziennej ceny sprzedaży ustalonej zgodnie z zasadami, o których mowa w ust. 1, jest określana z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku.

4. Nabywca obligacji, dokonujący zakupu w punktach sprzedaży obligacji za pomocą systemów teleinformatycznych lub w bankomatach, otrzymuje potwierdzenie nabycia obligacji.

2. Poczynając od dnia wykupu, obligacje nie podlegają oprocentowaniu, z zastrzeżeniem § 21 ust. 1, § 22 ust. 1 oraz § 23 ust. 1.

2. Stopa procentowa dla obligacji o danym terminie wykupu jest podawana przez Ministra Finansów do wiadomości publicznej w sposób określony w § 2 ust. 6.

2. Wypłata odsetek za dany okres odsetkowy, na rzecz posiadaczy obligacji ujawnionych w rejestrze nabywców obligacji w dniu ustalenia praw do odsetek za ten okres, następuje za pośrednictwem agenta emisji albo podmiotów, o których mowa w § 7 ust. 1.

3. W przypadku zdeponowania obligacji na rachunku papierów wartościowych, wypłata odsetek za dany okres odsetkowy następuje za pośrednictwem podmiotu prowadzącego w dniu ustalenia praw do odsetek ten rachunek papierów wartościowych, na którym obligacje są zdeponowane; wcześniejsze dyspozycje nie powodują skutków prawnych.

2. Cena wcześniejszego wykupu obligacji może być równa, wyższa lub niższa od wartości nominalnej obligacji. Minister Finansów poda do wiadomości szczegółowe warunki, w tym wartość nominalną obligacji, które będą wcześniej wykupywane, lub sposób jej ustalenia oraz termin wcześniejszego wykupu w sposób określony w § 2 ust. 6.

2. Szczegółowe warunki przedterminowego wykupu, w tym:

1) wartość nominalną obligacji, które mogą być wcześniej wykupywane, lub sposób jej ustalenia,

2) termin wcześniejszego wykupu,

3) wysokość albo sposób ustalenia wysokości opłaty manipulacyjnej lub kwoty, o którą pomniejsza się wysokość należnych odsetek, lub zmiany oprocentowania,

4) dzień, w którym zaprzestaje się naliczać oprocentowanie,

– określa list emisyjny.

3. W przypadku gdy łączna wartość obligacji przedstawionych do wykupu przekracza wartość nominalną obligacji, o której mowa w ust. 2, Minister Finansów zastrzega sobie prawo redukcji zleceń wynikających z dyspozycji przedstawienia do przedterminowego wykupu. Stopa redukcji jest podawana do wiadomości w sposób określony w § 2 ust. 6, nie później niż w dniu określonym w liście emisyjnym, po upływie terminu składania deklaracji.

4. Dyspozycja dokonania przedterminowego wykupu powinna zawierać w szczególności:

1) imię i nazwisko lub nazwę składającego dyspozycję;

2) serię, liczbę oraz wartość nominalną obligacji, które przedstawia do przedterminowego wykupu;

3) rachunek posiadacza obligacji, na który ma być przelana kwota z tytułu przedterminowego wykupu;

4) oświadczenie o przyjęciu warunków realizacji przedterminowego wykupu.

2. Cena wykupu obligacji może być równa, wyższa lub niższa od wartości nominalnej obligacji. Szczegółowe warunki, w tym wartość nominalną obligacji, które będą wcześniej wykupywane, lub sposób jej ustalenia oraz termin wcześniejszego wykupu określa list emisyjny.

2. Wykup obligacji oraz wypłata należnych odsetek następuje ze środków budżetu państwa w następujący sposób:

1) gotówką – po stawieniu się posiadacza obligacji w punkcie sprzedaży obligacji, w którym jest umiejscowiona obligacja, jeżeli umiejscowienie nie ustało, lub w dowolnym punkcie sprzedaży obligacji, jeżeli obligacje nie podlegały umiejscowieniu;

2) przelewem – na rachunek bankowy posiadacza obligacji, pod warunkiem złożenia przez niego, w terminie i na zasadach określonych w liście emisyjnym, odpowiedniej dyspozycji przelewu albo – w przypadku obligacji zdeponowanych na rachunku papierów wartościowych – na służący do jego obsługi rachunek pieniężny;

3) poprzez zaliczenie wierzytelności posiadacza obligacji z tytułu wykupu obligacji na poczet ceny zakupywanych przez niego obligacji kolejnych emisji, na warunkach określonych w § 25.

3. Minister Finansów wskaże w liście emisyjnym, który ze sposobów, o których mowa w ust. 2, ma zastosowanie przy wykupie.

4. Wykup obligacji wraz z wypłatą należnych odsetek następuje za pośrednictwem Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S. A., z zastrzeżeniem, że na rzecz posiadaczy obligacji, znajdujących się w rejestrze nabywców obligacji w dniu ustalenia praw do świadczeń z obligacji, realizacja praw następuje za pośrednictwem agenta emisji lub podmiotów, o których mowa w § 7 ust. 1.

5. Posiadacz obligacji, znajdujących się w dniu ustalenia praw do świadczeń z obligacji w rejestrze nabywców obligacji, jest obowiązany w celu dokonania wykupu stawić się w punkcie sprzedaży obligacji, nie później niż w ciągu roku od dnia wykupu obligacji.

6. W przypadku posiadania obligacji na rachunku papierów wartościowych, wykup obligacji, wraz z wypłatą odsetek, następuje za pośrednictwem podmiotu prowadzącego ten rachunek. Wcześniejsze dyspozycje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, nie wywołują skutków prawnych.

2. Minister Finansów może wskazać obligacje, których emisje mogą zostać zaoferowane posiadaczom obligacji, w sposób, o którym mowa w ust. 1, według rozróżnienia na obligacje stanowiące ofertę skierowaną do:

1) osób fizycznych;

2) podmiotów niebędących osobami fizycznymi.

3. Minister Finansów, przed terminem wykupu obligacji serii o danym terminie wykupu, podaje, w sposób określony w § 2 ust. 6, informacje o obligacjach kolejnych emisji, za które ich nabywcy mogą dokonać zapłaty w sposób określony w ust. 1.

1) stawić się, wraz ze zbywcą, w punkcie sprzedaży obligacji, w którym jest umiejscowiona obligacja, jeżeli umiejscowienie nie ustało, lub w dowolnym punkcie sprzedaży obligacji, jeżeli obligacje nie podlegały umiejscowieniu, albo u prowadzącego rachunek papierów wartościowych, na którym zdeponowano przedmiotowe obligacje, oraz

2) przedstawić umowę sprzedaży wraz ze świadectwem depozytowym, jeżeli było wystawione, bądź potwierdzenie nabycia obligacji. Dokumenty te przekazuje się agentowi emisji w celu dokonania odpowiednich zmian w rejestrze nabywców obligacji albo podmiotom, o których mowa w § 7 ust. 1, lub uczestnikom bezpośrednim Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S. A. w celu dokonania zmian na rachunkach papierów wartościowych.

2. W przypadku niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1, spełnienie świadczenia z obligacji do rąk podmiotu ujawnionego w rejestrze nabywców obligacji lub posiadającego rachunek papierów wartościowych, na którym zdeponowano obligacje, stanowi wykonanie zobowiązania przez emitenta.

3. W przypadku nabycia obligacji na innej podstawie niż umowa sprzedaży, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

2. Dni ustalenia praw do świadczeń z tytułu obligacji przypadają w terminach określonych w liście emisyjnym.

Minister Finansów: w z. S. Kluza

¹⁾ Niniejsze rozporządzenie poprzedzone było rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie warunków emitowania obligacji skarbowych oferowanych w sieci sprzedaży detalicznej (Dz. U. Nr 38, poz. 369, z 2000 r. Nr 92, poz. 1019, z 2001 r. Nr 79, poz. 846, z 2002 r. Nr 208, poz. 1766 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1159).