Dziennik Ustaw - rok 2006 nr 103 poz. 703

POROZUMIENIE ADMINISTRACYJNE

w sprawie stosowania Umowy o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów

Na podstawie artykułu 36 ustęp 1 Umowy o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów, podpisanej w Warszawie dnia 26 marca 2003 r.,

właściwe władze:

w odniesieniu do Rzeczypospolitej Polskiej,

Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, Minister Zdrowia i Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi,

w odniesieniu do Królestwa Niderlandów,

Minister Spraw Socjalnych i Zatrudnienia Niderlandów i Minister Zdrowia i Opieki Społecznej i Sportu Niderlandów,

przyjęły następujące postanowienia dla potrzeb umowy:

TYTUŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Definicje

1. Dla stosowania porozumienia administracyjnego, pojęcie „umowa" oznacza Umowę o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów, podpisaną w Warszawie dnia 26 marca 2003 r.

2. „Umawiające się Strony" oznacza Umawiające się Strony, które zawarty umowę.

3. „Właściwe państwo" oznacza państwo, na terytorium którego znajduje się właściwa instytucja.

4. Inne pojęcia mają znaczenie nadane im w artykule 1 umowy.

Artykuł 2

Instytucje łącznikowe

1. Instytucjami łącznikowymi, o których mowa w artykule 36 ustęp 2 umowy, są:

a) w odniesieniu do Królestwa Niderlandów:

(i) w zakresie emerytur, świadczeń dla osób pozostałych przy życiu po śmierci żywiciela i zasiłków na dzieci, a także dla potrzeb stosowania artykułów 9 i 14 tytułu II umowy: de Sociale Verzekeringsbank [Bank Ubezpieczeń Społecznych] w Amstelveen,

(ii) w zakresie świadczeń rzeczowych z tytułu choroby i macierzyństwa: College voor Zorgverzekeringen [Rada ds. Ubezpieczeń Zdrowotnych] w Amstelveen,

(iii) w pozostałym zakresie: Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen [Zakład Realizacji Ubezpieczeń Pracowniczych] w Amsterdamie,

b) w odniesieniu do Rzeczypospolitej Polskiej:

(i) w zakresie świadczeń rzeczowych – Biuro Rozliczeń Międzynarodowych [Bureau voor Internationale Vergoedingen] w Warszawie,

(ii) w zakresie świadczeń pieniężnych z tytułu choroby i macierzyństwa, emerytur oraz rent z tytułu niezdolności do pracy i śmierci żywiciela rodziny, świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz zasiłków rodzinnych, a także dla potrzeb artykułów 9 i 14 tytułu II umowy:

– Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) [Algemene Volksverzekeringen],

– Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (KRUS) [Algemene Volksverzekeringen voor de Landbouwers] – z ubezpieczenia społecznego rolników,

(iii) w zakresie zasiłków dla bezrobotnych – Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (MGPiPS) [Ministerie van Economie, Arbeid en Sociale Politiek].

2. Instytucje łącznikowe mogą kontaktować się zarówno bezpośrednio między sobą, jak i z osobami zainteresowanymi lub ich pełnomocnikami. Instytucje łącznikowe udzielają sobie wzajemnej pomocy przy stosowaniu umowy.

TYTUŁ II

USTAWODAWSTWO WŁAŚCIWE

Artykuł 3

Zaświadczenia w sprawie ustawodawstwa właściwego

1. Jeżeli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron jest ustawodawstwem właściwym zgodnie z artykułem 9 ustęp 1 umowy, to instytucja tej Umawiającej się Strony wydaje na wniosek pracownika lub jego pracodawcy zaświadczenie, że pracownik podlega temu ustawodawstwu do podanej daty.

2. Jeżeli pracownik, któremu instytucja Umawiającej się Strony wydała zaświadczenie, rozpocznie następnie pracę na terytorium drugiej Umawiającej się Strony dla innego pracodawcy, który ma siedzibę na terytorium tej drugiej Umawiającej się Strony, to pracownik jest obowiązany do bezzwłocznego poinformowania o tym instytucji Umawiającej się Strony, która wydała zaświadczenie. Instytucja ta przekazuje następnie informacje instytucji drugiej Umawiającej się Strony.

3. Jeżeli stosuje się ustawodawstwo jednej Umawiającej się Strony na podstawie uzgodnień między instytucjami zgodnie z artykułem 14 umowy, to instytucja tej Umawiającej się Strony wydaje zaświadczenie, w którym ustala, że dana osoba pracująca lub zatrudniona podlega temu ustawodawstwu.

4. Instytucja jednej Umawiającej się Strony, która wydała zaświadczenie na mocy niniejszego artykułu, przekazuje odpis zaświadczenia pracownikowi i jego pracodawcy oraz instytucji drugiej Umawiającej się Strony.

TYTUŁ III

ŚWIADCZENIA RZECZOWE I PIENIĘŻNE

Rozdział 1

Świadczenia rzeczowe

Artykuł 4

Instytucje

Dla potrzeb niniejszego rozdziału przyjmuje się następujące znaczenia:

a) „instytucja miejsca pobytu":

w Królestwie Niderlandów – ANOZ Zorgverzekeringen – (Kasa Ubezpieczeń Zdrowotnych) w Utrechcie,

w Rzeczypospolitej Polskiej – Biuro Rozliczeń Międzynarodowych – (Bureau voor Internationale Vergoedingen) w Warszawie,

b) „instytucja miejsca zamieszkania":

w Królestwie Niderlandów – kasa chorych wybrana przez osobę zainteresowaną w swoim miejscu zamieszkania,

w Rzeczypospolitej Polskiej – kasa chorych wybrana przez osobę zainteresowaną w swoim miejscu zamieszkania,

c) „właściwa instytucja":

w Królestwie Niderlandów – kasa chorych, do której należała osoba zainteresowana w momencie złożenia wniosku o świadczenie rzeczowe,

w Rzeczypospolitej Polskiej – kasa chorych, do której należała osoba zainteresowana w momencie złożenia wniosku o świadczenie rzeczowe.

Artykuł 5

Zaświadczenie o okresach ubezpieczenia

1. Dla stosowania artykułu 15 umowy przez właściwą instytucję Umawiającej się Strony osoba zainteresowana przedkłada tej instytucji zaświadczenie, w którym wymienione są okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony i udziela informacji uzupełniających wymaganych ustawodawstwem stosowanym przez tę instytucję.

2. Zaświadczenie, o którym mowa w ustępie 1, wydaje na wniosek zainteresowanej osoby:

– w Królestwie Niderlandów – kasa chorych, do której osoba zainteresowana ostatnio należała,

– w Rzeczypospolitej Polskiej – kasa chorych, do której osoba zainteresowana ostatnio należała.

3. Jeżeli zainteresowana osoba nie przedłoży wymaganego zaświadczenia, to właściwa instytucja otrzymuje je od instytucji wymienionej w ustępie 2.

Artykuł 6

Świadczenia rzeczowe w przypadku pobytu w innym państwie niż właściwe państwo

Dla stosowania artykułu 16 ustęp 1 umowy osoba wymieniona w niniejszym ustępie przedkłada w instytucji miejsca pobytu zaświadczenie, wydane przez właściwą instytucję, o ile to możliwe przed wyjazdem z właściwego państwa, z którego wynika, że może ona korzystać z wymienionych w tym ustępie świadczeń rzeczowych. W zaświadczeniu tym podaje się zwłaszcza okres, w którym można udzielać świadczeń rzeczowych. Jeżeli zainteresowana osoba nie przedłoży zaświadczenia, to instytucja miejsca pobytu występuje o nie do właściwej instytucji.

Artykuł 7

Udzielanie świadczeń rzeczowych o znacznej wartości

1. W razie hospitalizacji w przypadkach wymienionych w artykule 16 ustęp 1 umowy, instytucja miejsca pobytu w ciągu trzech dni od dnia, w którym dowiedziała się o hospitalizacji, zawiadamia o tym fakcie właściwą instytucję, podając datę hospitalizacji i przypuszczalną długość pobytu w szpitalu. Instytucja miejsca pobytu, w tym samym terminie, informuje właściwą instytucję o dacie zwolnienia ze szpitala.

2. W celu uzyskania zgody na udzielenie świadczeń, wymienionych w artykule 16 ustęp 2 umowy, instytucja miejsca pobytu kieruje do właściwej instytucji przedmiotowy wniosek. Właściwa instytucja w terminie 15 dni, licząc od dnia otrzymania wniosku, może wnieść sprzeciw wobec udzielenia tych świadczeń, z podaniem podstaw, na których oparty jest sprzeciw. Jeżeli po upływie tego terminu nie złożono sprzeciwu, uważa się, że zgoda została wyrażona i instytucja miejsca pobytu udziela świadczeń rzeczowych.

3. Jeżeli świadczenia rzeczowe, wymienione w artykule 16 ustęp 2 umowy, należy przyznać bez zgody właściwej instytucji, to instytucja miejsca pobytu informuje o tym bezzwłocznie właściwą instytucję. W przypadku gdy proteza lub sprzęt uległy zniszczeniu lub uszkodzeniu, wystarczy – w celu ustalenia poważnej szkody, o której mowa w artykule 16 ustęp 2 umowy – udowodnienie konieczności naprawy lub wymiany.

Artykuł 8

Świadczenia rzeczowe na rzecz członków rodziny pracowników mających miejsce zamieszkania w innym państwie niż właściwe państwo

1. Dla stosowania artykułu 16 ustęp 3 umowy członek rodziny, wymieniony w tym ustępie, powinien zarejestrować się w instytucji miejsca zamieszkania, przedkładając zaświadczenie, z którego wynika, że przysługuje mu prawo do świadczeń rzeczowych wymienionych w tym ustępie. Zaświadczenie to wydaje właściwa instytucja. Jeżeli zainteresowana osoba nie przedłoży zaświadczenia, to instytucja miejsca zamieszkania występuje o takie zaświadczenie do właściwej instytucji.

2. Zaświadczenie, o którym mowa w ustępie 1, jest ważne do dnia, w którym instytucja miejsca zamieszkania otrzymała zawiadomienie o jego cofnięciu.

3. Instytucja miejsca zamieszkania informuje właściwą instytucję o każdej rejestracji, której dokonała zgodnie z ustępem 1.

4. Do wniosku o przyznanie świadczeń rzeczowych wnioskodawca przedkłada dowody, które wymagane są do udzielenia świadczeń rzeczowych na podstawie ustawodawstwa tej Umawiającej się Strony, na której terytorium ma miejsce zamieszkania.

5. Pracownik i członkowie rodziny, o których mowa w artykule 16 ustęp 3 umowy, informują instytucję miejsca zamieszkania członków rodziny o każdej zmianie okoliczności, które mogą mieć wpływ na prawo do świadczeń rzeczowych członków rodziny. Pracownik udziela w szczególności informacji o każdorazowym zakończeniu lub zmianie zatrudnienia oraz o każdorazowej zmianie miejsca zamieszkania lub pobytu pracownika lub członka jego rodziny. Właściwa instytucja informuje instytucję miejsca zamieszkania członka rodziny o ustaniu ubezpieczenia lub o wygaśnięciu prawa do świadczeń rzeczowych. Instytucja miejsca zamieszkania może w każdej chwili wystąpić do właściwej instytucji o udzielenie informacji dotyczących ubezpieczenia lub przysługujących pracownikowi lub członkom rodziny świadczeń rzeczowych.

Artykuł 9

Świadczenia rzeczowe dla osób uprawnionych do emerytur lub rent i członków ich rodzin mających miejsce zamieszkania na terytorium innego państwa niż właściwe państwo

1. W celu otrzymania świadczeń rzeczowych na terytorium Umawiającej się Strony, na którym ma miejsce zamieszkania osoba uprawniona do otrzymywania emerytury lub renty i członkowie jej rodziny, o których mowa w artykule 16 ustęp 5 umowy, rejestruje/rejestrują się w instytucji miejsca zamieszkania, przedkładając następujące dokumenty:

a) zaświadczenie, z którego wynika, że ta osoba i członkowie jej rodziny mają prawo do świadczeń rzeczowych. Zaświadczenie to wydaje właściwa instytucja, która wysyła odpis zaświadczenia instytucji łącznikowej drugiej Umawiającej się Strony. Jeżeli osoba uprawniona nie przedłoży zaświadczenia, to instytucja miejsca zamieszkania występuje o nie do właściwej instytucji. Zaświadczenie jest ważne dopóty, dopóki instytucja miejsca zamieszkania nie otrzyma od drugiej Umawiającej się Strony informacji, że zaświadczenie zostało cofnięte przez instytucję, która je wydała,

b) dowody, które są wymagane do przyznania świadczeń rzeczowych zgodnie z ustawodawstwem państwa zamieszkania.

2. Instytucja miejsca zamieszkania informuje właściwą instytucję o każdej rejestracji, której dokonała zgodnie z ustępem 1.

3. Przyznanie świadczeń rzeczowych uzależnione jest od ważności zaświadczenia, o którym mowa w ustępie 1 litera a).

4. Osoba uprawniona do emerytury lub renty informuje instytucję swojego miejsca zamieszkania oraz miejsca zamieszkania członków jej rodziny o każdej zmianie okoliczności, które mają wpływ na zmianę prawa do świadczeń rzeczowych, a w szczególności o każdorazowym zawieszeniu lub utracie prawa do emerytury lub renty oraz o każdorazowej zmianie miejsca jej zamieszkania oraz członków jej rodziny.

5. Instytucja miejsca zamieszkania informuje bezzwłocznie właściwą instytucję o każdej zmianie, która ma wpływ na zakres prawa do świadczeń rzeczowych osoby uprawnionej do emerytury lub renty oraz członków jej rodziny.

Artykuł 10

Świadczenia rzeczowe na rzecz członków rodziny osób uprawnionych do emerytur lub rent zamieszkałych w innym państwie niż właściwe państwo

1. Artykuł 9 ustępy 1, 2, 3 i 5 stosuje się odpowiednio do członków rodziny, o których mowa w artykule 16 ustęp 6 umowy, z tym że członek rodziny rejestruje się w instytucji miejsca zamieszkania i przedkłada określone zaświadczenie.

2. Osoba uprawniona do emerytury lub renty oraz członkowie rodziny, o których mowa w ustępie 1, informują instytucję miejsca zamieszkania członków rodziny o każdej zmianie okoliczności, która może mieć wpływ na prawo do świadczeń rzeczowych członków rodziny, w szczególności o każdorazowym zawieszeniu lub utracie prawa do emerytury lub renty oraz o każdorazowej zmianie miejsca zamieszkania uprawnionej osoby oraz członków jej rodziny.

Artykuł 11

Nienależne świadczenia rzeczowe

Instytucja miejsca zamieszkania lub miejsca pobytu udziela pomocy właściwej instytucji w egzekwowaniu zwrotu kosztów świadczeń rzeczowych udzielonych na podstawie artykułu 16 umowy od osoby, która otrzymała je nienależnie.

Artykuł 12

Zwrot wydatków z tytułu świadczeń rzeczowych w przypadkach szczególnych

1. Jeżeli niemożliwe było dopełnienie formalności, o których mowa w artykule 6, podczas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pracownika ubezpieczonego na podstawie ustawodawstwa niderlandzkiego, o którym mowa w artykule 16 ustęp 1 umowy, to wydatki na świadczenia rzeczowe zwraca, na wniosek zainteresowanej osoby, właściwa instytucja, zgodnie ze stawkami stosowanymi przez instytucję miejsca pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej. Instytucja ta udostępnia na wniosek właściwej instytucji potrzebne informacje o tych stawkach.

2. Jeżeli niemożliwe było dopełnienie formalności, o których mowa w artykule 6, podczas pobytu na terytorium Królestwa Niderlandów pracownika ubezpieczonego na podstawie ustawodawstwa polskiego, o którym mowa w artykule 16 ustęp 1 umowy, to wydatki na świadczenia rzeczowe zwraca, na wniosek zainteresowanej osoby, instytucja miejsca pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie ze stawkami stosowanymi przez instytucję miejsca pobytu w Królestwie Niderlandów. Instytucja ta udostępnia na wniosek instytucji miejsca pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej potrzebne informacje o tych stawkach.

Artykuł 13

Rozliczenie wydatków za udzielone świadczenia rzeczowe przy stosowaniu artykułu 16 ustęp 1 umowy

1. Rzeczywista kwota wydatków na świadczenia rzeczowe, udzielone na podstawie artykułu 16 ustęp 1 umowy, wynikająca z księgowości prowadzonej przez instytucje, które udzieliły świadczeń rzeczowych, zwracana jest tym instytucjom:

a) dla Królestwa Niderlandów przez właściwe instytucje,

b) dla Rzeczypospolitej Polskiej przez instytucję miejsca pobytu.

2. W przypadku zwrotu kosztów, o których mowa w ustępie 1, obowiązują stawki, które stosuje się w odniesieniu do świadczeń rzeczowych udzielanych osobom podlegającym ustawodawstwu realizowanemu przez instytucje, które udzieliły świadczeń rzeczowych, o których mowa w ustępie 1.

Artykuł 14

Rozliczenie wydatków za udzielone świadczenia rzeczowe na rzecz członków rodziny niezamieszkałych na terytorium tej samej Umawiającej się Strony, co osoby, od których ich prawa pochodzą

1. Kwota wydatków na świadczenia rzeczowe, udzielone członkom rodziny na podstawie artykułu 16 ustęp 3 i ustęp 6 umowy, obliczana jest dla każdego roku kalendarzowego na podstawie kwot zryczałtowanych. W związku ze zwrotem tej kwoty odpowiednie zastosowanie ma artykuł 13 ustęp 1.

2. Kwotę zryczałtowaną ustala się poprzez pomnożenie przeciętnych miesięcznych wydatków na członka rodziny, który mieszka na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, przez łączną liczbę miesięcy w roku kalendarzowym, podczas których członkowie rodziny uprawnieni do świadczeń rzeczowych na koszt właściwych instytucji byli zarejestrowani w instytucjach miejsca zamieszkania. Przeciętne miesięczne wydatki na członka rodziny są równe przeciętnym miesięcznym wydatkom na wszystkie świadczenia rzeczowe udzielone każdemu z ubezpieczonych w wieku poniżej 65 lat, który podlega ustawodawstwu stosowanemu przez instytucję miejsca zamieszkania.

Artykuł 15

Rozliczenie wydatków za udzielone świadczenia rzeczowe na rzecz osób uprawnionych do emerytur lub rent oraz członków ich rodzin niezamieszkałych na terytorium Umawiającej się Strony, na podstawie ustawodawstwa której wypłacana jest emerytura lub renta

1. Kwota wydatków na świadczenia rzeczowe, udzielonych osobom uprawnionym do emerytur lub rent oraz członkom ich rodzin na podstawie artykułu 16 ustęp 5 umowy, obliczana jest dla każdego roku kalendarzowego na podstawie kwoty zryczałtowanej. W związku z płatnością tej kwoty odpowiednie zastosowanie ma artykuł 13 ustęp 1.

2. Kwotę zryczałtowaną ustala się poprzez pomnożenie przeciętnych miesięcznych wydatków na osobę uprawnioną do emerytury lub renty oraz na członka rodziny, którzy mają miejsce zamieszkania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony przez łączną liczbę miesięcy w roku kalendarzowym, w którym osoby uprawnione do emerytur lub rent oraz członkowie rodziny uprawnieni do świadczeń rzeczowych na koszt właściwych instytucji byli zarejestrowani w instytucjach miejsca zamieszkania.

Przeciętne miesięczne wydatki na osobę uprawnioną do emerytury lub renty oraz na członka rodziny są równe przeciętnym miesięcznym wydatkom na wszystkie świadczenia rzeczowe udzielone każdej osobie uprawnionej do emerytury lub renty oraz każdemu członkowi rodziny, którzy podlegają ustawodawstwu stosowanemu przez instytucję miejsca zamieszkania.

3. Dla potrzeb niniejszego artykułu można stosować kalkulacje według grup wiekowych, do których należą osoby uprawnione do emerytur lub rent.

Artykuł 16

Inne zasady zwrotu wydatków

Instytucje łącznikowe mogą, za zgodą właściwych władz, uzgodnić w stosunku do wszystkich lub części świadczeń rzeczowych inne zasady zwrotu wydatków niż te, które przewidziano w artykułach 13–15.

Artykuł 17

Inne postanowienia dotyczące zwrotu wydatków

1. Wymienione w artykule 17 umowy zwroty kosztów odbywają się za pośrednictwem instytucji łącznikowych.

2. Instytucje łącznikowe mogą ustalić, że kwoty wymienione w artykule 14 i 15 podwyższone zostaną o odsetki z tytułu kosztów administracyjnych.

3. Do stosowania artykułów 14 i 15 instytucje łącznikowe mogą ustalić wypłatę zaliczek.

Rozdział 2

Artykuł 18

Weryfikacja wniosków i wypłat świadczeń pieniężnych

1. W przypadku wniosku o wypłatę świadczenia lub zgodność wypłaty świadczenia z prawem, właściwa instytucja Umawiającej się Strony na wniosek właściwej instytucji drugiej Umawiającej się Strony zweryfikuje dane dotyczące świadczeniobiorcy lub członka jego rodziny. W razie potrzeby weryfikacja będzie przeprowadzona wspólnie z instytucjami. Instytucja właściwa przekaże właściwej instytucji drugiej Umawiającej się Strony stwierdzenie weryfikacji wraz z poświadczonymi kopiami odpowiednich dokumentów.

2. Nie naruszając ustępu 1, właściwa instytucja Umawiającej się Strony bez uprzedniego wniosku i w miarę możliwości poinformuje właściwą instytucję drugiej Umawiającej się Strony o wszelkich zmianach w zakresie danych dotyczących świadczeniobiorcy lub członka jego rodziny.

3. Właściwe instytucje i właściwe władze Umawiających się Stron mogą porozumiewać się bezpośrednio ze sobą, jak również ze świadczeniobiorcami, członkami ich rodzin lub ich pełnomocnikami.

4. Nie naruszając ustępu 1, przedstawicielom dyplomatycznym lub konsularnym oraz właściwym instytucjom Umawiającej się Strony zezwala się na porozumiewanie się bezpośrednio z instytucjami drugiej Umawiającej się Strony w celu weryfikacji prawa do świadczenia i zgodności wypłat na rzecz świadczeniobiorców z prawem.

Artykuł 19

Potwierdzanie tożsamości

1. W celu ustalenia prawa do świadczenia i zgodności wypłat z ustawodawstwem Umawiającej się Strony lub zgodnie z umową, świadczeniobiorca lub członek jego rodziny obowiązany jest potwierdzić swoją tożsamość wobec właściwej instytucji miejsca zamieszkania lub pobytu, przedstawiając urzędowy dowód tożsamości. Urzędowy dowód tożsamości stanowi paszport lub jakikolwiek inny dowód tożsamości, wydany na terytorium, na którym zainteresowana osoba zamieszkuje lub przebywa.

2. Instytucja właściwa ustala tożsamość świadczeniobiorcy lub członka jego rodziny na podstawie urzędowego dowodu tożsamości. Instytucja właściwa poinformuje instytucję właściwą drugiej Umawiającej się Strony, że tożsamość świadczeniobiorcy lub członka jego rodziny została ustalona, poprzez przesłanie poświadczonej kopii urzędowego dowodu tożsamości.

Rozdział 3

Artykuł 20

Świadczenia pieniężne z tytułu choroby i macierzyństwa

1. W celu otrzymania świadczeń pieniężnych z tytułu choroby i macierzyństwa na podstawie ustawodawstwa niderlandzkiego ubezpieczony znajdujący się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej składa wniosek w oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS), [Algemene Volksverzekeringen], któremu podlega ze względu na miejsce pobytu.

2. W celu otrzymania świadczeń pieniężnych z tytułu choroby i macierzyństwa na podstawie ustawodawstwa polskiego ubezpieczony znajdujący się na terytorium Królestwa Niderlandów składa wniosek w oddziale Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen [Zakładu Realizacji Ubezpieczeń Pracowniczych], któremu podlega ze względu na miejsce pobytu.

3. Do wniosku złożonego w instytucji wymienionej w ustępie 1 lub w ustępie 2 należy załączyć zaświadczenie o niezdolności do pracy wydane przez lekarza prowadzącego leczenie. W zaświadczeniu tym podaje się datę rozpoczęcia niezdolności do pracy, diagnozę oraz przypuszczalny okres niezdolności do pracy.

4. Instytucja wymieniona w ustępie 1, która otrzymała wniosek, zawiadamia niezwłocznie Zakład Realizacji Ubezpieczeń Pracowniczych o złożeniu wniosku o świadczenia pieniężne z tytułu choroby i macierzyństwa, podając datę złożenia wniosku oraz nazwę lub nazwisko i adres ewentualnego pracodawcy, i wysyła zaświadczenie o niezdolności do pracy, załączone do wniosku, do Zakładu Realizacji Ubezpieczeń Pracowniczych.

5. Instytucja wymieniona w ustępie 2, która otrzymała wniosek, zawiadamia niezwłocznie właściwą instytucję o złożeniu wniosku o świadczenie pieniężne z tytułu choroby i macierzyństwa, podając datę złożenia wniosku oraz nazwę lub nazwisko i adres ewentualnego pracodawcy, i wysyła zaświadczenie o niezdolności do pracy, załączone do wniosku, do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

6. Na wniosek właściwej instytucji wymienionej w ustępie 1 lub w ustępie 2 instytucja przeprowadza wszelkie konieczne kontrole administracyjne oraz badania lekarskie. Właściwa instytucja ubezpieczeniowa zastrzega sobie prawo zbadania zainteresowanej osoby przez lekarza we właściwym państwie.

7. Właściwa instytucja wypłaca świadczenia pieniężne z tytułu choroby i macierzyństwa bezpośrednio osobie uprawnionej w przewidziany do tego sposób.

Rozdział 4

Pozostałe świadczenia pieniężne

Artykuł 21

Właściwe instytucje

Dla potrzeb niniejszego rozdziału pod pojęciem „właściwa instytucja” rozumie się:

w Królestwie Niderlandów:

a) w odniesieniu do emerytur i świadczeń dla osób pozostających przy życiu po śmierci żywiciela oraz zasiłków na dzieci: Sociale Verzekeringsbank [Bank Ubezpieczeń Społecznych] w Amstelveen,

b) w odniesieniu do wszystkich innych świadczeń pieniężnych Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen [Zakład Realizacji Ubezpieczeń Pracowniczych] w Amsterdamie,

w Rzeczypospolitej Polskiej:

a) w odniesieniu do emerytur i rent z tytułu niezdolności do pracy i śmierci żywiciela rodziny, świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz zasiłków rodzinnych dla pracowników oraz osób pracujących na własny rachunek, poza rolnikami – Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) [Algemene Volksverzekeringen],

b) w odniesieniu do emerytur i rent z tytułu niezdolności do pracy i śmierci żywiciela rodziny, świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz zasiłków rodzinnych dla rolników – Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (KRUS), [Algemene Volksverzekeringen voor de Landbouwers],

c) w odniesieniu do zasiłków dla bezrobotnych – Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (MGPiPS) [Ministerie van Economie, Arbeid en Sociale Politiek].

Artykuł 22

Wniosek o przyznanie świadczeń pieniężnych

1. Właściwe instytucje informują się wzajemnie i bezzwłocznie o każdym wniosku o przyznanie świadczenia pieniężnego, wobec którego stosuje się postanowienia tytułu III umowy. Informacje te przekazywane są na specjalnym formularzu, który poza tym zawiera wszystkie dane konieczne do załatwienia wniosku przez właściwą instytucję drugiej Umawiającej się Strony.

2. Właściwe instytucje zawiadamiają się wzajemnie o okolicznościach, które są ważne przy ustalaniu prawa do świadczenia pieniężnego, oraz o okolicznościach, które mają wpływ na kontynuację tego prawa. Instytucje te udostępniają sobie wzajemnie istotną dokumentację medyczną.

3. Właściwe instytucje podejmują decyzję w sprawie wniosku i informują wnioskodawcę oraz instytucję drugiej Umawiającej się Strony o podjętej decyzji.

Artykuł 23

Badania lekarskie

1. Na wniosek właściwej instytucji Umawiającej się Strony badanie lekarskie dotyczące świadczeniobiorcy lub członka jego rodziny, którzy zamieszkują lub przebywają na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, będzie przeprowadzone przez właściwą instytucję tej drugiej Umawiającej się Strony.

2. W celu ustalenia stopnia niezdolności do pracy świadczeniobiorcy lub członka jego rodziny właściwa instytucja Umawiającej się Strony będzie korzystała z wyników badań lekarskich i danych administracyjnych dostarczonych przez właściwą instytucję drugiej Umawiającej się Strony. Jednakże właściwa instytucja pierwszej Umawiającej się Strony może wezwać świadczeniobiorcę lub członka jego rodziny, aby poddał się badaniu lekarskiemu przez wybranego przez nią lekarza lub na jej terytorium.

3. Świadczeniobiorca lub członek jego rodziny zastosuje się do wszelkich wezwań o zgłoszenie się do badania lekarskiego. Jeżeli świadczeniobiorca lub członek jego rodziny będzie uważał, że z powodów medycznych jest niezdolny do podróży na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, niezwłocznie powiadomi właściwą instytucję tej Umawiającej się Strony. W takim przypadku przedstawi zaświadczenie lekarskie, wydane przez lekarza wyznaczonego w tym celu przez właściwą instytucję, na terytorium której zamieszkuje lub przebywa. Zaświadczenie to obejmuje medyczne powody jego niezdolności do podróży, jak również przewidywany czas jej trwania.

4. Koszty badania i wydatki na podróż i zakwaterowanie pokrywa właściwa instytucja, na której prośbę badanie jest przeprowadzone.

Artykuł 24

Zaświadczenie o okresach ubezpieczenia

Dla ustalenia prawa do przysługującego świadczenia pieniężnego lub w celu wyliczenia świadczenia pieniężnego na podstawie tytułu III umowy właściwa instytucja jednej z Umawiających się Stron wydaje na wniosek właściwej instytucji drugiej Umawiającej się Strony zaświadczenie w sprawie okresów ubezpieczenia przebytych na podstawie ustawodawstwa tej Strony oraz udziela innych informacji, jeśli są one konieczne.

Artykuł 25

Wypłata świadczeń pieniężnych

Świadczenia pieniężne wypłacane są bezpośrednio osobie uprawnionej do świadczeń.

TYTUŁ IV

POZOSTAŁE POSTANOWIENIA

Artykuł 26

Formularze i procedury

Instytucje łącznikowe Umawiających się Stron ustalają wzory formularzy i dokumentów oraz procedury, konieczne do stosowania umowy i niniejszego porozumienia administracyjnego.

TYTUŁ V

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 27

Wejście w życie

Niniejsze porozumienie administracyjne wchodzi w życie równocześnie z wejściem w życie umowy i może zostać wypowiedziane zgodnie z tymi samymi zasadami, które obowiązują w przypadku wypowiedzenia umowy.

SPORZĄDZONO w dwóch egzemplarzach w Warszawie dnia 26 marca 2003 r., w językach polskim i niderlandzkim.

Wersja obcojęzyczna