REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2006 nr 21 poz. 162

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 66a ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019 i Nr 267, poz. 2255) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1) sposób prowadzenia ewidencji żeglugowego wykorzystania śluz i pochylni przez obiekty pływające;

2) wzór formularza do ewidencji żeglugowego wykorzystania śluz i pochylni przez obiekty pływające oraz miejsce i termin składania formularza.

§ 2.

1. Ewidencję żeglugowego wykorzystania śluz i pochylni przez obiekty pływające, zwaną dalej „ewidencją", prowadzi się według podziału tych obiektów w zależności od rodzaju na:

1) barki z własnym napędem;

2) barki holowane;

3) barki pchane;

4) holowniki;

5) pchacze;

6) statki pasażerskie służące do przewozu więcej niż 12 pasażerów;

7) pozostałe obiekty pływające.

2. Ewidencję w odniesieniu do:

1) barek, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, prowadzi się według ich nośności w tonach;

2) holowników i pchaczy, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, prowadzi się według mocy silnika w kW.

3. Ewidencję zestawu pchanego albo holowanego, składającego się odpowiednio z pchacza albo holownika i barek pchanych albo holowanych, prowadzi się w odniesieniu do każdego obiektu pływającego wchodzącego w skład tego zestawu.

4. Kierownik śluzowanej barki z własnym napędem, zestawu pchanego albo holowanego podaje obsłudze śluzy dane dotyczące odpowiednio nośności barki z własnym napędem, barek pchanych albo holowanych, określonej w tonach, oraz mocy silnika pchacza albo holownika, określonej w kW.

§ 3.

Wzór formularza do ewidencji, o którym mowa w § 1 pkt 2, zwanego dalej „formularzem", jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

§ 4.

1. Ewidencję prowadzi się na bieżąco, odrębnie w odniesieniu do każdej śluzy i pochylni, rejestrując obiekty pływające według podziału, o którym mowa w § 2 ust. 1.

2. Przejście tego samego obiektu pływającego przez kilka śluz i pochylni podczas jednego rejsu jest ewidencjonowane na każdej śluzie i pochylni.

3. Ewidencję prowadzi się za każdy miesiąc kalendarzowy, z okresu dostępności śluzy i pochylni dla żeglugi.

§ 5.

1. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej sporządza za każdy rok kalendarzowy ewidencję zbiorczą żeglugowego wykorzystania śluz i pochylni przez obiekty pływające na śródlądowej drodze wodnej, na której są one zlokalizowane, lub na jej odcinku lub grupie dróg wodnych, zwaną dalej „ewidencją zbiorczą", na podstawie danych zawartych w ewidencji.

2. Wzór formularza do ewidencji zbiorczej, o której mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

3. Ewidencję zbiorczą sporządza się w odniesieniu do śródlądowych dróg wodnych, ich odcinków lub grupy dróg wodnych, uwzględniając klasę drogi wodnej.

4. Ewidencję zbiorczą sporządza się zgodnie z wykazem śródlądowych dróg wodnych, który jest określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia.

5. W celu sporządzenia ewidencji zbiorczej dane z ewidencji dotyczące:

1) śluzy Czersko Polskie i śluzy Miejskiej w miejscowości Bydgoszcz są przekazywane przez dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Gdańsku dyrektorowi Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Poznaniu;

2) śluzy Koźle w miejscowości Kędzierzyn-Koźle są przekazywane przez dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Gliwicach dyrektorowi Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we Wrocławiu.

6. Dane, o których mowa w ust. 4, są przekazywane w terminie 14 dni po zakończeniu każdego miesiąca kalendarzowego.

§ 6.

1. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej przekazuje jeden egzemplarz ewidencji zbiorczej:

1) Prezesowi Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej²⁾,

2) jednostce określonej w przepisach ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm.)

– do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego.

2. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej przechowuje jeden egzemplarz ewidencji zbiorczej, o którym mowa w ust. 1, przez co najmniej 3 lata.

§ 7.

[1] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Minister Środowiska: J. Szyszko

¹⁾ Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej – gospodarka wodna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 31 października 2005 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 220, poz. 1899).

²⁾ Zgodnie z art. 218a ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne określone w ustawie zadania i kompetencje Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej wykonuje minister właściwy do spraw gospodarki wodnej.

Załącznik 1.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska
z dnia 25 stycznia 2006 r (poz. 162)

Załącznik nr 1

Załącznik 2.

Załącznik nr 2

Załącznik 3. [WYKAZ ŚRÓDLĄDOWYCH DRÓG WODNYCH OBJĘTYCH EWIDENCJĄ ZBIORCZĄ ŻEGLUGOWEGO WYKORZYSTANIA ŚLUZ I POCHYLNI]

Załącznik nr 3

WYKAZ ŚRÓDLĄDOWYCH DRÓG WODNYCH OBJĘTYCH EWIDENCJĄ ZBIORCZĄ ŻEGLUGOWEGO WYKORZYSTANIA ŚLUZ I POCHYLNI

I. Śródlądowe drogi wodne, ich odcinki i grupy dróg wodnych o znaczeniu transportowym:

1) Odra od śluzy Koźle w miejscowości Kędzierzyn-Koźle do miejscowości Malczyce, wraz z jej szlakiem bocznym od śluzy Opatowice do śluzy Miejskiej w miejscowości Wrocław;

2) Kanał Gliwicki;

3) Kanał Bydgoski i rzeka Brda od połączenia z Kanałem Bydgoskim do ujścia do rzeki Wisły;

4) Kanał Ślesiński;

5) rzeka Noteć dolna od połączenia z Kanałem Bydgoskim do ujścia rzeki Drawy;

6) rzeka Wisła od ujścia rzeki Przemszy do stopnia wodnego Przewóz włącznie i Kanał Łączański;

7) rzeka Wisła od miejscowości Płock do stopnia wodnego Włocławek włącznie i Kanał Żerański;

8) rzeka Nogat, rzeka Szkarpawa i rzeka Martwa Wisła.

II. Śródlądowe drogi wodne i grupy dróg wodnych o znaczeniu dla turystyki wodnej:

1) Kanał Augustowski;

2) rzeka Noteć górna od jeziora Gopło do połączenia z Kanałem Górnonoteckim i Kanał Górnonotecki;

3) system Wielkich Jezior Mazurskich;

4) Kanał Elbląski od jeziora Druzno do jeziora Szeląg Wielki.