Dziennik Ustaw - rok 2005 nr 217 poz. 1834

Na podstawie art. 115 ust. 1 pkt 1–4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.³⁾) zarządza się, co następuje:

1) wymagania w stosunku do podmiotów prowadzących szkolenie w zakresie wyposażenia dydaktycznego, warunków lokalowych, placu manewrowego i pojazdów przeznaczonych do szkolenia;

2) wymagania w stosunku do podmiotów prowadzących egzaminy państwowe w zakresie wyposażenia, warunków lokalowych, placu manewrowego i pojazdów przeznaczonych do egzaminowania;

3) program szkolenia osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi, tramwajami oraz kandydatów na instruktorów i egzaminatorów;

4) warunki i tryb:

a) uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi i tramwajami, szkolenia i egzaminowania osób ubiegających się o te uprawnienia lub podlegających sprawdzeniu kwalifikacji oraz wzory dokumentów z tym związanych,

b) szkolenia i egzaminowania kandydatów na instruktorów i egzaminatorów, pracy komisji egzaminacyjnych oraz wzory dokumentów z tym związanych.

1) ustawie – rozumie się przez to ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;

2) pozwoleniu – rozumie się przez to pozwolenie do kierowania tramwajem, o którym mowa w art. 95 ust. 1 ustawy;

3) kierowniku ośrodka szkolenia kierowców – rozumie się przez to przedsiębiorcę, dowódcę jednostki wojskowej, szefa jednostki resortu spraw wewnętrznych prowadzących ośrodek szkolenia kierowców oraz dyrektora szkoły prowadzącej programowe szkolenie kandydatów na kierowców lub osobę przez nich wyznaczoną;

4) ośrodku egzaminowania – rozumie się przez to wojewódzki ośrodek ruchu drogowego oraz przedsiębiorstwo komunikacji publicznej, o których mowa w art. 109 ust. 2 ustawy.

1) w zakresie warunków lokalowych:

a) oznaczony nazwą i adresem ośrodka lokal biurowy przeznaczony do obsługi osób i przechowywania dokumentacji związanej z prowadzeniem szkolenia kierowców,

b) co najmniej jedną salę:

– o powierzchni nie mniejszej niż 25 m²,

– wyposażoną w stoliki i miejsca siedzące dla każdej osoby biorącej udział w szkoleniu,

– oświetloną, ogrzewaną i przewietrzaną,

– odizolowaną od innych pomieszczeń,

c) toaletę zlokalizowaną w pobliżu sali, o której mowa w lit. b;

2) utwardzony plac manewrowy wyłączony z ruchu pojazdów innych niż przeznaczone do nauki jazdy, umożliwiający wykonanie każdego z zadań przewidzianych do wykonania na placu manewrowym na egzaminie państwowym (z wyjątkiem ruszania na wzniesieniu), o powierzchni:

a) co najmniej 120 m² – przy szkoleniu w zakresie prawa jazdy kategorii A, A1, B, B1,

b) co najmniej 180 m² – przy szkoleniu w zakresie prawa jazdy kategorii C, C1, D, D1, B+E, C+E, C1+E, D+E, D1+E lub T – wyposażony w pachołki i tyczki o łącznej wysokości co najmniej 2 m,

c) umożliwiającej jazdę tramwajem na odcinku o długości co najmniej 100 m – przy szkoleniu w zakresie pozwolenia;

3) co najmniej jeden pojazd:

a) dopuszczony do ruchu,

b) przystosowany do nauki jazdy,

c) spełniający wymagania określone w przepisach w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia

– w zakresie każdej z kategorii prawa jazdy określonej w zaświadczeniu o wpisie do rejestru działalności regulowanej będącej zakresem szkolenia;

4) wyposażenie dydaktyczne odpowiadające obowiązującemu stanowi prawnemu i poziomowi techniki, zawierające co najmniej:

a) tablicę do pisania,

b) makietę lub programy komputerowe umożliwiające symulowanie sytuacji na drodze,

c) tablice poglądowe z zakresu szkolenia, programy komputerowe lub filmy wideo prezentujące: zasady bezpiecznego poruszania się w ruchu drogowym, zasady kierowania pojazdem, podstawowe czynności kontrolno-obsługowe i zasady udzielania pierwszej pomocy ofiarom wypadku,

d) obowiązujące teksty aktów prawnych z zakresu ruchu drogowego i warunków używania pojazdów,

e) urządzenia umożliwiające korzystanie z pomocy określonych w lit. b i c.

2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, z wyjątkiem szkoły, prowadzą szkolenie w ośrodkach szkolenia kierowców.

3. Jeżeli w sali, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, prowadzone jest szkolenie jednocześnie dla więcej niż 20 osób, to powierzchnię tej sali zwiększa się o 1 m² – dla każdej szkolonej osoby powyżej 20.

4. Jeżeli z placu manewrowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, korzysta w trakcie szkolenia jednocześnie więcej niż jeden pojazd, to powierzchnię określoną:

1) w ust. 1 pkt 2 lit. a, zwiększa się o co najmniej 50 m², dla każdego dodatkowego pojazdu;

2) w ust. 1 pkt 2 lit. b, zwiększa się o co najmniej 100 m², dla każdego dodatkowego pojazdu.

5. Pojazdy wykorzystywane do prowadzenia szkolenia powinny:

1) spełniać wymagania, o których mowa ust. 1 pkt 3;

2) być oznaczone nazwą i adresem ośrodka szkolenia kierowców umieszczonymi na zewnętrz pojazdu na jego prawej i lewej stronie – z wyjątkiem motocykli, przyczep i tramwajów; litery i cyfry występujące w napisie powinny mieć wysokość co najmniej 6 cm.

6. Przepisów ust. 5 pkt 2 nie stosuje się do ośrodków szkolenia kierowców prowadzonych przez jednostki wojskowe oraz jednostki resortu spraw wewnętrznych.

1) szkolenie podstawowe – przed przystąpieniem po raz pierwszy do egzaminu państwowego, w zakresie określonej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia;

2) szkolenie dodatkowe – każdorazowo po trzykrotnym kolejnym uzyskaniu negatywnego wyniku z części teoretycznej lub odpowiednio z części praktycznej egzaminu państwowego;

3) szkolenie uzupełniające – przeprowadzane na wniosek osoby szkolonej.

2. Szkolenie:

1) podstawowe i dodatkowe przeprowadza się zgodnie z programem szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych określonym w załączniku nr 3 do rozporządzenia;

2) uzupełniające – przeprowadza się w zakresie ustalonym przez osobę szkoloną i kierownika ośrodka szkolenia kierowców.

3. Nie wymaga się ukończenia szkolenia podstawowego od osób ubiegających się o prawo jazdy kategorii:

1) B lub B1 –jeżeli posiadają prawo jazdy kategorii C lub D;

2) B – jeżeli posiadają prawo jazdy kategorii B z ograniczeniem do prowadzenia tylko pojazdów z automatyczną skrzynią biegów.

1) wymagany przepisami ustawy wiek;

2) orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem;

3) pisemną zgodę rodziców lub opiekunów, jeżeli nie ukończyła 18 lat;

4) zaświadczenie o uzyskaniu pozytywnego wyniku egzaminu państwowego w zakresie prawa jazdy kategorii B albo prawo jazdy kategorii B – jeżeli zakres szkolenia obejmuje prawo jazdy kategorii C, C1, D lub D1;

5) zaświadczenie o ukończeniu szkolenia i uzyskaniu pozytywnego wyniku egzaminu państwowego w zakresie prawa jazdy kategorii B, C, C1, D lub D1 albo prawo jazdy kategorii B, C, C1, D lub D1 – jeżeli zakres szkolenia obejmuje odpowiednio prawo jazdy kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E.

2. Szkolenie uzupełniające może rozpocząć osoba, która posiada wydane zaświadczenie o ukończeniu szkolenia podstawowego lub dodatkowego i nie przystąpiła do egzaminu państwowego na prawo jazdy lub go nie zdała.

3. Przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się do żołnierzy zasadniczej służby wojskowej.

4. Ośrodek szkolenia kierowców prowadzony przez przedsiębiorcę przyjmując osobę na szkolenie podstawowe, dodatkowe lub uzupełniające:

1) sprawdza czy osoba spełnia warunki określone odpowiednio w ust. 1 lub 2;

2) wpisuje ją do książki ewidencji osób szkolonych, której wzór określa załącznik nr 1 [1] do rozporządzenia;

3) przydziela jej instruktora prowadzącego;

4) wydaje jej kartę przeprowadzonych zajęć przed rozpoczęciem zajęć:

a) teoretycznych albo

b) praktycznych – jeżeli zakres szkolenia obejmuje wyłącznie zajęcia praktyczne.

5. Ośrodek szkolenia kierowców prowadzony przez jednostkę wojskową lub jednostkę resortu spraw wewnętrznych przyjmując osobę na szkolenie podstawowe, dodatkowe lub uzupełniające:

1) sprawdza czy osoba spełnia warunki określone odpowiednio w ust. 1 lub 2;

2) wpisuje ją do książki ewidencji osób szkolonych;

3) przydziela jej instruktora prowadzącego;

4) wpisuje ją do dziennika przeprowadzonych zajęć;

5) wydaje jej kartę przeprowadzonych zajęć przed rozpoczęciem szkolenia praktycznego.

6. Szkoła rozpoczynając zajęcia szkolne dla uczniów:

1) sprawdza czy osoba spełnia warunki określone odpowiednio w ust. 1 lub 2;

2) wpisuje ją do książki ewidencji osób szkolonych;

3) przydziela jej instruktora prowadzącego;

4) wpisuje ją do dziennika przeprowadzonych zajęć;

5) wydaje jej kartę przeprowadzonych zajęć przed rozpoczęciem szkolenia praktycznego.

7. Wzór karty przeprowadzonych zajęć określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

2. W przypadku ośrodka szkolenia kierowców prowadzonego przez jednostkę wojskową, jednostkę resortu spraw wewnętrznych lub szkolenia prowadzonego przez szkołę na karcie przeprowadzonych zajęć dokonuje się wpisu i potwierdzenia przeprowadzenia wyłącznie zajęć praktycznych. Potwierdzenie przeprowadzenia zajęć teoretycznych dokonywane jest w dzienniku przeprowadzonych zajęć.

2. W przypadku przerwania szkolenia kartę przeprowadzonych zajęć zachowuje osoba szkolona, a jednostka prowadząca szkolenie załącza jej kopię do prowadzonej dokumentacji.

3. Jeżeli karta przeprowadzonych zajęć podpisywana jest przez kierownika ośrodka szkolenia kierowców prowadzonego przez jednostkę wojskową lub jednostkę resortu spraw wewnętrznych albo dyrektora szkoły, wpisy w karcie uzupełnia się o potwierdzenie przeprowadzenia zajęć teoretycznych, oraz zajęć z zakresu zasad udzielania pierwszej pomocy ofiarom wypadku – wynikających z dziennika prowadzonych zajęć.

4. Dyrektor szkoły podpisując kartę przeprowadzonych zajęć wydaje dodatkowo zaświadczenie potwierdzające rozpoczęcie szkolenia w ramach zajęć szkolnych.

1) posiadają wiedzę i umiejętności określone w charakterystyce absolwenta kursu;

2) uzyskały pozytywny wynik egzaminu wewnętrznego.

2. Wzór zaświadczenia określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

3. W zaświadczeniu umieszcza się imię, nazwisko i numer instruktora prowadzącego, o którym mowa w § 15.

4. Po wydaniu zaświadczenia lub po zakończeniu szkolenia uzupełniającego, do książki ewidencji osób szkolonych wpisuje się:

1) liczbę godzin zajęć teoretycznych i praktycznych przeprowadzonych w danym ośrodku szkolenia kierowców lub szkole;

2) numer wydanego zaświadczenia;

3) datę zakończenia szkolenia;

4) numer instruktora prowadzącego, o którym mowa w § 15;

5) rodzaj odbytego szkolenia.

1) przechowuje się przez okres 10 lat od daty dokonania w niej ostatniego wpisu;

2) przekazuje się właściwemu organowi prowadzącemu nadzór, w celu archiwizacji, niezwłocznie po:

a) rezygnacji z prowadzenia szkolenia kierowców,

b) wydaniu decyzji o zakazie prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców.

2. Karty przeprowadzonych zajęć osób wpisanych do książki ewidencji osób szkolonych oraz kopie kart osób, które przerwały szkolenie, przechowuje się przez okres 24 miesięcy od dnia dokonania w nich ostatniego wpisu. Po upływie tego okresu karty i ich kopie podlegają zniszczeniu.

3. Przed zniszczeniem karty lub kopii karty ilość godzin przeprowadzonych zajęć teoretycznych i praktycznych wpisuje się odpowiednio do książki ewidencji osób szkolonych.

1) 2 godziny dziennie w okresie pierwszych:

a) 4 godzin szkolenia – w zakresie prawa jazdy kategorii A1 lub A,

b) 8 godzin szkolenia – w zakresie innych niż określone w lit. a kategorii prawa jazdy oraz pozwolenia;

2) 3 godziny dziennie – po określonych w pkt 1 godzinach nauki dla prawa jazdy poszczególnych kategorii oraz pozwolenia.

2. Zajęcia praktyczne mogą być prowadzone, jeżeli osoba szkolona:

1) posiada przy sobie kartę przeprowadzonych zajęć,

2) jest sprawna psychicznie i fizycznie, a w szczególności nie znajduje się w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu.

3. Instruktor w trakcie zajęć praktycznych może szkolić wyłącznie jedną osobę.

1) jeden dodatkowy uczestnik kursu,

2) kandydaci na instruktorów wraz z ich wykładowcą,

3) kierownik ośrodka szkolenia kierowców lub upoważniony przez niego pracownik tego ośrodka lub szkoły,

4) osoba sprawująca w imieniu starosty nadzór, o którym mowa w art. 108 ustawy,

5) tłumacz, jeżeli osoba szkolona nie włada językiem polskim w stopniu umożliwiającym prowadzenie szkolenia,

6) tłumacz języka migowego jeżeli osoba szkolona jest głuchoniema

– jeżeli pojazd jest wyposażony w wystarczającą ilość miejsc siedzących.

2. Do czasu, o którym mowa w ust. 1, wlicza się także czas zatrudnienia na innym stanowisku pracy.

3. Łączny czas zajęć praktycznych prowadzonych przez instruktora w ciągu doby nie może przekraczać 8 godzin. Do tego czasu nie wlicza się przerw pomiędzy zajęciami.

4. Instruktor jest obowiązany złożyć pracodawcy odpowiednie oświadczenie na piśmie czy wykonuje pracę w innym miejscu, zawierające informację o ilości godzin pracy w ciągu doby.

1) koordynuje realizację procesu szkolenia kandydata na kierowcę lub motorniczego;

2) może brać udział w części praktycznej egzaminu państwowego na prawo jazdy na pisemny wniosek osoby szkolonej;

3) nie może ingerować w przebieg egzaminu, o którym mowa w pkt 2.

2. Instruktor prowadzący jest obowiązany do:

1) przeprowadzenia co najmniej 50 % szkolenia praktycznego dla danej osoby szkolonej;

2) przeprowadzenia egzaminu wewnętrznego lub uczestniczenia w nim.

3. Instruktor prowadzący potwierdza w karcie przeprowadzonych zajęć zaliczenie egzaminu wewnętrznego, a jeżeli go nie przeprowadzał, podpisuje się na karcie obok instruktora przeprowadzającego ten egzamin.

4. Za instruktora prowadzącego uznaje się także instruktora, który:

1) prowadził część praktyczną szkolenia dodatkowego;

2) został wyznaczony dla osoby szkolonej przez kierownika ośrodka szkolenia kierowców, jeżeli dotychczasowy instruktor nie prowadzi szkolenia w danej jednostce;

3) został wyznaczony dla osoby szkolonej przez kierownika ośrodka szkolenia kierowców, w którym kontynuuje szkolenie.

1) co najmniej:

a) pomieszczenie do przechowywania dokumentacji związanej z egzaminowaniem – w postaci informatycznej lub papierowej,

b) pomieszczenie przeznaczone do zapisywania osób na egzamin i administrowania danymi,

c) pomieszczenie dla egzaminatorów,

d) salę egzaminacyjną,

e) pomieszczenie stanowiące poczekalnię dla osób oczekujących na egzamin,

f) toaletę zlokalizowaną w pobliżu sali egzaminacyjnej;

2) plac manewrowy z wyznaczonymi stanowiskami;

3) pojazdy przeznaczone do przeprowadzania egzaminów w liczbie umożliwiającej obsługę zaplanowanych egzaminów, z zastrzeżeniem § 19 pkt 3;

4) co najmniej jedno sprawne urządzenie elektroniczne do pomiaru stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu.

1) oświetlona, ogrzewana i przewietrzana;

2) oznakowana;

3) odizolowana od innych pomieszczeń;

4) wyposażona:

a) w oddzielne miejsce lub stanowisko do pracy dla egzaminatora,

b) w oddzielne miejsce lub stanowisko dla każdej osoby egzaminowanej, składające się ze stolika i krzesła,

c) w komputerowe urządzenie egzaminacyjne dla każdej osoby egzaminowanej, jeżeli egzamin dotyczy osoby ubiegającej się o prawo jazdy,

d) w plansze określające zasady przeprowadzania egzaminów teoretycznych i praktycznych oraz tablicę lub inne urządzenie umożliwiające egzaminatorowi graficzne zobrazowanie tych zasad.

2. W sali egzaminacyjnej nie mogą znajdować się plansze lub inne przedmioty mogące stanowić pomoc dla osoby egzaminowanej w czasie trwania egzaminu.

1) być zlokalizowany możliwie blisko ośrodka egzaminowania;

2) być na stałe wyłączony z ruchu dla pojazdów innych niż przeznaczone do egzaminowania i pojazdów wykorzystywanych przez ośrodek egzaminowania do prowadzenia szkolenia w zakresie ustawy o transporcie drogowym;

3) być odgrodzony od pozostałej części ośrodka egzaminowania;

4) posiadać nawierzchnię asfaltową, betonową lub kostkową, na której wyznaczone są stanowiska umożliwiające realizację zadań egzaminacyjnych.

2. Szczegółowe wymagania w stosunku do stanowisk na placu manewrowym określa instrukcja przeprowadzania egzaminów państwowych na prawo jazdy określona w załączniku nr 5 [2] do rozporządzenia.

1) być oznaczone i wyposażone w sposób określony odrębnymi przepisami;

2) spełniać wymagania, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3;

3) być zapewnione przez osoby:

a) ubiegające się o prawo jazdy kategorii B1,

b) niepełnosprawne posiadające orzeczenie lekarskie z adnotacją, że może prowadzić pojazd silnikowy po przystosowaniu go do rodzaju schorzenia – pojazd jest przystosowany do rodzaju schorzenia osoby egzaminowanej,

c) egzaminowane, jeżeli egzamin przeprowadzany jest pojazdem z automatyczną skrzynią biegów;

4) być wyposażone w urządzenie rejestrujące przebieg egzaminu – w zakresie prawa jazdy kategorii B – z wyjątkiem pojazdu zapewnianego przez osobę egzaminowaną.

2. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny:

1) rejestrować co najmniej obraz widoczny do przodu przez przednią szybę pojazdu egzaminacyjnego (kamera o kącie widzenia 45 stopni lub więcej); obraz zapisywany musi zawierać opis składający się z daty, godziny przeprowadzanego egzaminu oraz numeru rejestracyjnego pojazdu egzaminacyjnego, a w przypadku braku możliwości umieszczenia numeru rejestracyjnego pojazdu, dopuszcza się podanie przez egzaminatora numeru rejestracyjnego ustnie przed rozpoczęciem egzaminu;

2) rejestrować dźwięk w pojeździe równolegle z rejestracją obrazu;

3) uniemożliwiać ingerencję osób nieuprawnionych w zapis na nośniku danych;

4) być uruchamiane i zatrzymywane bez konieczności ingerencji egzaminatora w proces rejestracji;

5) zapewniać egzaminatorowi podgląd obrazu rejestrowanego na nośniku, tak aby w trakcie egzaminu miał możliwość sprawdzenia, czy nie nastąpiła awaria urządzenia powodująca brak możliwości nagrywania przebiegu egzaminu.

3. Zarejestrowany obraz i dźwięk, z zastrzeżeniem ust. 5, przechowuje się w ośrodku egzaminowania na odpowiednich nośnikach danych, w pomieszczeniu zabezpieczonym przed dostępem osób nieupoważnionych, przez okres co najmniej 14 dni od daty przeprowadzenia egzaminu.

4. Zarejestrowany przebieg egzaminu może przeglądać i odtwarzać wyłącznie:

1) dyrektor ośrodka egzaminowania lub osoba przez niego upoważniona;

2) egzaminator nadzorujący;

3) osoba prowadząca nadzór nad przeprowadzaniem egzaminów na prawo jazdy w imieniu właściwego organu prowadzącego nadzór;

4) osoba egzaminowana lub jej pełnomocnik oraz egzaminator, który prowadził egzamin – w przypadku złożenia skargi na sposób przeprowadzenia egzaminu;

5) egzaminator, w stosunku do którego wszczęto postępowanie wyjaśniające, o którym mowa w ust. 5 pkt 2.

5. Nagranie przedstawiające przebieg egzaminu przechowuje się do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy, jeżeli:

1) została złożona skarga na przebieg egzaminu;

2) wszczęte zostało postępowanie wyjaśniające w stosunku do egzaminatora przeprowadzającego egzamin.

6. Jeżeli przebieg egzaminu praktycznego nie został zarejestrowany z powodu awarii urządzenia nagrywającego przebieg egzaminu, egzamin zostaje powtórzony na koszt ośrodka egzaminowania.

1) przepisów ruchu drogowego;

2) techniki kierowania i czynności kontrolno-obsługowych pojazdu;

3) zasad udzielania pierwszej pomocy ofiarom wypadku.

2. Egzamin teoretyczny przeprowadza się w sali egzaminacyjnej w formie testu:

1) komputerowego – przy użyciu urządzenia egzaminacyjnego wykorzystującego jednolite oprogramowanie wskazane i zatwierdzone przez ministra właściwego do spraw transportu;

2) pisemnego, w przypadku:

a) ubiegania się przez osobę egzaminowaną o pozwolenie,

b) awarii urządzenia egzaminacyjnego uniemożliwiającej przeprowadzenie egzaminu w sposób, o którym mowa w pkt 1,

c) posiadania przez osobę egzaminowaną orzeczenia lekarskiego z adnotacją o przeciwwskazaniach do przeprowadzenia egzaminu w sposób, o którym mowa w pkt 1;

3) ustnego – jeżeli:

a) osoba egzaminowana nie włada żadnym z języków, które są dostępne w urządzeniu egzaminacyjnym, lub

b) posiada orzeczenie lekarskie z adnotacją o przeciwwskazaniach do przeprowadzenia egzaminu w sposób, o którym mowa w pkt 1 i 2.

2. Egzamin praktyczny obejmuje sprawdzenie umiejętności:

1) przygotowania pojazdu do jazdy, umiejętności sprawdzenia stanu technicznego podstawowych elementów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo jazdy oraz umiejętności bezpiecznego panowania nad pojazdem, które wykonywane jest na placu manewrowym ośrodka egzaminowania – w zakresie prawa jazdy kategorii B i B1;

2) umiejętności wykonywania manewrów, które realizowane jest na placu manewrowym ośrodka egzaminowania – w zakresie prawa jazdy pozostałych kategorii oraz pozwolenia;

3) umiejętności jazdy w ruchu drogowym, które realizowane jest na drogach publicznych – w zakresie wszystkich kategorii prawa jazdy i pozwolenia.

3. Osoby egzaminowane w zakresie prawa jazdy kategorii A lub A1 w czasie egzaminu praktycznego powinny być ubrane w kamizelkę barwy pomarańczowej z elementami odblaskowymi, posiadającą z tyłu i z przodu oznaczenie „L” według wzoru i wymiarów przewidzianych dla oznakowania pojazdów przeznaczonych do egzaminowania.

2. Egzamin państwowy obejmujący wyłącznie egzamin praktyczny przeprowadza się dla osoby ubiegającej się o uprawnienie do kierowania pojazdem w zakresie prawa jazdy kategorii:

1) B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E;

2) A, B, C lub D, jeżeli posiada odpowiednio prawo jazdy kategorii A1, B1, C1 lub D1;

3) B jeżeli posiada wydane prawo jazdy kategorii B z ograniczeniem do prowadzenia pojazdów wyłącznie z automatyczną skrzynią biegów.

2. Egzamin państwowy składający się z egzaminu:

1) teoretycznego i praktycznego – przeprowadzany jest w stosunku do osoby podlegającej sprawdzeniu kwalifikacji w trybie określonym w art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 ustawy, z zastrzeżeniem § 25 ust. 2 pkt 1;

2) teoretycznego lub praktycznego – przeprowadzany jest w stosunku do osoby podlegającej sprawdzeniu kwalifikacji w trybie określonym w art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy.

1) dowód uiszczenia opłaty za egzamin;

2) wniosek, o którym mowa w § 15 ust. 1 pkt 2, z podaniem imienia i nazwiska oraz numeru instruktora;

3) zaświadczenie o ukończeniu szkolenia dla osób ubiegających się o prawo jazdy w zakresie szkolenia dodatkowego, jeżeli trzykrotnie uzyskała negatywny wynik z egzaminu teoretycznego lub z egzaminu praktycznego.

2. Przed wyznaczeniem terminu egzaminu ośrodek egzaminowania sprawdza złożone dokumenty pod względem kompletności i poprawności wypełnienia.

3. W przypadku żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową zaświadczenie o ukończeniu szkolenia dla osób ubiegających się o prawo jazdy powinno być złożone nie później niż na 2 dni przed wyznaczonym terminem egzaminu.

2. Jeżeli osoba egzaminowana uzyskała negatywny wynik egzaminu teoretycznego lub praktycznego albo nie przystąpiła do egzaminu, ośrodek egzaminowania na jej wniosek wyznacza, z uwzględnieniem ust. 1, kolejny termin egzaminu po uiszczeniu opłaty za egzamin.

3. Osoba egzaminowana nie wnosi opłaty, o której mowa w ust. 2, w przypadkach, o których mowa w § 21 ust. 6, § 30 ust. 3 pkt 4 i ust. 5 pkt 2 oraz art. 112 ust. 2 pkt 2 ustawy.

1) posiadanie przez osobę egzaminowaną dokumentu potwierdzającego jej tożsamość w postaci:

a) dowodu osobistego.

b) karty pobytu,

c) paszportu;

2) posiadanie przez osobę egzaminowaną odpowiedniej sprawności psychicznej i fizycznej, a w szczególności nieznajdowanie się w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu.

2. Warunkiem przystąpienia do egzaminu praktycznego jest:

1) uzyskanie przez osobę egzaminowaną pozytywnego wyniku z egzaminu teoretycznego, przy czym od dnia uzyskania tego wyniku nie może upłynąć okres dłuższy niż 6 miesięcy;

2) posiadanie przez instruktora biorącego udział w egzaminie ważnej legitymacji instruktora nauki jazdy oraz dokumentu potwierdzającego jego tożsamość – w przypadku wniosku, o którym mowa w § 15 ust. 1 pkt 2.

3. Warunkiem przeprowadzenia części praktycznej egzaminu państwowego w ruchu drogowym jest:

1) panowanie nad pojazdem podczas wykonania zadań na placu manewrowym w sposób pozwalający stwierdzić, że zachowanie osoby egzaminowanej nie stworzy zagrożenia dla bezpieczeństwa ruchu drogowego, z zastrzeżeniem ust. 4 – w przypadku prawa jazdy kategorii B i B1;

2) pozytywna ocena z wykonania określonych w instrukcji egzaminowania zadań egzaminacyjnych na placu manewrowym – w przypadku prawa jazdy pozostałych kategorii i pozwolenia.

4. Zachowaniem osoby egzaminowanej świadczącym o możliwości stworzenia zagrożenia dla bezpieczeństwa ruchu drogowego jest:

1) bezpośrednie stworzenie zagrożenia dla zdrowia lub życia osób;

2) przejechanie kołem przez linie wyznaczające zewnętrzne krawędzie stanowisk;

3) najechanie na pachołki lub tyczki.

1) legitymowania osób egzaminowanych;

2) legitymowania instruktora, mającego razem z osobą egzaminowaną brać udział w egzaminie praktycznym.

2. Egzaminator w związku z wykonywanymi czynnościami, w razie gdy zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że osoba ta znajduje się w stanie nietrzeźwości, po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu, jest uprawniony do żądania poddania się przez osobę egzaminowaną lub instruktora mającego brać udział w egzaminie badaniu w celu ustalenia zawartości alkoholu w organizmie lub środka działającego podobnie do alkoholu.

3. Egzaminator odmawia przeprowadzenia egzaminu, jeżeli:

1) niemożliwe jest ustalenie tożsamości osoby zgłaszającej się na egzamin lub instruktora;

2) osoba zgłaszająca się na egzamin:

a) znajduje się w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu, lub odmówiła poddania się badaniu, o którym mowa w ust. 2,

b) zaproponowała egzaminatorowi przyjęcie korzyści majątkowej lub osobistej w zamian za uzyskanie pozytywnego wyniku egzaminu,

c) nie posiada wymaganych orzeczeniem lekarskim okularów lub szkieł kontaktowych;

3) nie jest możliwe potwierdzenie uprawnień instruktora mającego brać udział w egzaminie praktycznym, lub nie zgłosił się on na egzamin, z zastrzeżeniem ust. 8;

4) warunki atmosferyczne lub inne przyczyny uniemożliwiają prowadzenie egzaminów;

5) instruktor mający brać udział w egzaminie znajduje się w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu, bądź odmówił poddania się badaniu, o którym mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 8;

6) instruktor mający brać udział w egzaminie zaproponował egzaminatorowi przyjęcie korzyści majątkowej lub osobistej w zamian za uzyskanie pozytywnego wyniku egzaminu;

7) stwierdził awarię urządzenia rejestrującego, uniemożliwiającą rejestrację egzaminu.

4. Egzamin zostaje przerwany przez egzaminatora, jeżeli:

1) osoba egzaminowana w trakcie egzaminu teoretycznego korzysta z pomocy materiałów lub urządzeń stanowiących pomoc w odpowiedzi na pytania egzaminacyjne;

2) zachowania osoby egzaminowanej świadczą o możliwości stworzenia zagrożenia dla bezpieczeństwa ruchu drogowego;

3) osoba egzaminowana spowodowała zagrożenie dla zdrowia lub życia uczestników ruchu w trakcie egzaminu praktycznego na placu manewrowym lub w ruchu drogowym;

4) instruktor biorący udział w egzaminie zakłóca lub uniemożliwia przebieg egzaminu;

5) osoba egzaminowana naruszyła przepisy ruchu drogowego w sposób określony w tabeli nr 12 załącznika nr 5 do rozporządzenia;

6) osoba egzaminowana lub instruktor obecny na egzaminie zaproponował egzaminatorowi przyjęcie korzyści majątkowej lub osobistej w zamian za uzyskanie pozytywnego wyniku egzaminu;

7) stwierdzono awarię urządzenia rejestrującego, uniemożliwiającą rejestrację egzaminu.

5. Egzamin może zostać przerwany:

1) na wniosek osoby egzaminowanej;

2) przez egzaminatora nadzorującego pracę egzaminatorów w przypadku stwierdzenia, że zostały naruszone warunki lub zasady przeprowadzania egzaminów.

6. W przypadku określonym w:

1) ust. 3 pkt 1, pkt 2 lit. c, pkt 4 i 7, ust. 4 pkt 7, ust. 5 pkt 2 oraz art. 112 ust. 2 pkt 2 ustawy – przyjmuje się, iż osoba nie przystąpiła do egzaminu;

2) ust. 3 pkt 2 lit. a i b, pkt 3, 5 i 6, ust. 4 pkt 1–6 i ust. 5 pkt 1 – przyjmuje się, iż osoba uzyskała negatywny wynik egzaminu.

7. Dyrektor ośrodka egzaminowania:

1) może okresowo wstrzymać prowadzenie egzaminów praktycznych z przyczyn, o których mowa w ust. 3 pkt 4, o czym niezwłocznie zawiadamia właściwy organ prowadzący nadzór;

2) przekazuje w okresach półrocznych pisemną informację o uzyskanych przez osoby egzaminowane wynikach egzaminów:

a) starostom – w odniesieniu do instruktorów i jednostek szkolących kandydatów na kierowców będących w ich ewidencji i rejestrze,

b) właściwemu organowi ewidencyjnemu – w odniesieniu do egzaminatorów będących w jego ewidencji.

8. W przypadku złożenia wniosku o przeprowadzenie egzaminu z udziałem instruktora nauki jazdy, egzamin może być przeprowadzony bez instruktora, po złożeniu pisemnego oświadczenia przez osobę egzaminowaną, o rezygnacji z udziału instruktora w egzaminie.

2. Oprócz osób, o których mowa w ust. 1, na sali egzaminacyjnej mogą przebywać:

1) kandydaci na egzaminatorów wraz z ich wykładowcą, odbywający praktyki w ramach szkolenia lub praktyki asystenckie,

2) osoby sprawujące, w imieniu właściwego organu prowadzącego nadzór, nadzór nad egzaminowaniem kandydatów na kierowców i kierowców,

3) tłumacz języka migowego, którego udział na egzaminie zapewnia sobie osoba głuchoniema,

4) tłumacz przysięgły, którego udział zapewnia sobie osoba egzaminowana, jeżeli nie włada językiem polskim w stopniu umożliwiającym przeprowadzenie egzaminu oraz zrozumienie zasad przeprowadzania egzaminu – dotyczy także osób, które rozwiązują test w języku obcym, dostępnym w komputerowym systemie egzaminacyjnym,

5) egzaminator nadzorującego,

6) dyrektor ośrodka egzaminowania i osoby upoważnione przez niego

– pod warunkiem, że ich obecność nie zakłóca i nie utrudnia przebiegu egzaminu.

3. Podczas przeprowadzania części praktycznej egzaminu państwowego na placu manewrowym mogą przebywać wyłącznie osoby zdające egzamin i egzaminatorzy przeprowadzający egzamin.

4. Oprócz osób, o których mowa w ust. 3, na placu manewrowym mogą przebywać:

1) instruktor prowadzący – instruktor przebywa na zewnątrz pojazdu,

2) kandydaci na egzaminatorów wraz z wykładowcą, odbywający praktyki w ramach szkolenia lub praktyki asystenckie,

3) osoby sprawujące nadzór nad egzaminowaniem kandydatów na kierowców i kierowców w imieniu właściwego organu prowadzącego nadzór,

4) tłumacz przysięgły, którego udział zapewnia sobie osoba egzaminowana, jeżeli nie włada językiem polskim w stopniu umożliwiającym przeprowadzenie egzaminu,

5) tłumacz języka migowego, którego udział na egzaminie zapewnia sobie osoba głuchoniema,

6) egzaminator nadzorującego,

7) dyrektor ośrodka egzaminowania i osoby upoważnione przez niego

– pod warunkiem, że ich obecność nie zakłóca i nie utrudnia przebiegu egzaminu.

5. Podczas przeprowadzania części praktycznej egzaminu państwowego w ruchu drogowym, w pojeździe egzaminacyjnym może przebywać osoba zdająca egzamin i egzaminator przeprowadzający egzamin.

6. Oprócz osób, o których mowa w ust. 5, w pojeździe egzaminacyjnym mogą przebywać:

1) instruktor prowadzący,

2) kandydaci na egzaminatorów wraz z wykładowcą, odbywający praktyki w ramach szkolenia lub praktyki asystenckie,

3) osoby sprawujące, w imieniu właściwego organu prowadzącego nadzór, nadzór nad egzaminowaniem kandydatów na kierowców i kierowców,

4) tłumacz przysięgły, którego udział zapewnia sobie osoba egzaminowana, jeżeli nie włada językiem polskim w stopniu umożliwiającym przeprowadzenie egzaminu,

5) tłumacz języka migowego, którego udział na egzaminie zapewnia sobie osoba głuchoniema,

6) egzaminator nadzorujący,

7) dyrektor ośrodka egzaminowania i osoba upoważniona przez niego

– pod warunkiem, że ich obecność nie zakłóca i nie utrudnia przebiegu egzaminu.

7. Osoba, która dwukrotnie uzyskała negatywny wynik egzaminu praktycznego, może złożyć, do właściwego organu prowadzącego nadzór, wniosek o udział w kolejnym egzaminie praktycznym osoby sprawującej nadzór nad egzaminowaniem kandydatów na kierowców i kierowców. W przypadku złożenia wniosku organ kieruje osobę sprawującą nadzór nad egzaminowaniem do udziału w kolejnym egzaminie praktycznym osoby składającej wniosek.

8. Osoba, która przystąpiła do egzaminu państwowego, może zgłaszać, za pośrednictwem dyrektora ośrodka egzaminowania, do właściwego organu nadzoru, skargi i zastrzeżenia co do jego przebiegu i oceny.

1) w terminie 3 dni po uzyskaniu przez osobę pozytywnego wyniku egzaminu państwowego;

2) raz w miesiącu w przypadku osób, którym w miesiącu poprzedzającym upłynął okres 1 roku od daty ostatniego przystąpienia przez nią do egzaminu;

3) w terminie 3 dni po uzyskaniu po raz pierwszy negatywnego wyniku egzaminu państwowego lub niepoddaniu się sprawdzeniu kwalifikacji w terminie określonym w skierowaniu, jeżeli osoba egzaminowana była skierowana na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji.

1) „Technika kierowania i obsługa pojazdu” – powinni posiadać uprawnienia instruktora lub egzaminatora oraz co najmniej 5 lat praktyki zawodowej w zakresie szkolenia lub egzaminowania kandydatów na kierowców w zakresie objętym nauczaniem;

2) „Zasady prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców” – powinni posiadać uprawnienia instruktora w zakresie objętym nauczaniem oraz co najmniej 5-letnią praktykę w kierowaniu ośrodkiem szkolenia kierowców;

3) „Praktyka instruktorska” – powinni posiadać uprawnienia instruktora w zakresie objętym nauczaniem i praktykę zawodową w zakresie prowadzenia szkolenia kandydatów na kierowców od co najmniej 5 lat.

1) szkolenie podstawowe – przed przystąpieniem po raz pierwszy do egzaminu przed komisją egzaminacyjną powołaną przez wojewodę;

2) szkolenie dodatkowe:

a) każdorazowo po dwukrotnym uzyskaniu negatywnego wyniku egzaminu, o którym mowa w pkt 1,

b) jeżeli rozszerza posiadany zakres uprawnień instruktora,

c) jeżeli został skreślony z ewidencji instruktorów z powodu określonego w art. 107 ust. 1 pkt 4 ustawy.

2. Szkolenia, o których mowa w ust. 1, prowadzi się na warunkach i w trybie określonym w programie szkolenia kandydatów na instruktorów i instruktorów nauki jazdy stanowiącym załącznik nr 6 do rozporządzenia.

2. Szkolenie dodatkowe może rozpocząć osoba, która posiada zaświadczenie o ukończeniu kursu podstawowego lub posiada uprawnienia instruktora nauki jazdy.

1) zapoznaje go ze stosowanym na kursie regulaminem wewnętrznym, przygotowanym przez jednostkę prowadzącą szkolenie;

2) sprawdza spełnianie przez kandydatów na instruktorów i instruktorów wymogów, o których mowa w § 36;

3) rejestruje go przed rozpoczęciem szkolenia teoretycznego odpowiednio:

a) w książce ewidencji osób szkolonych, o której mowa w § 6 ust. 4 pkt 2,

b) w dzienniku lekcyjnym kursu, wpisując:

– dane osobowe kandydata na instruktora lub instruktora wraz z kategoriami, w zakresie których jest szkolony i datę urodzenia lub nr PESEL – jeżeli kandydat na instruktora lub instruktor go posiada,

– rodzaj szkolenia (podstawowe, dodatkowe),

– wykaz zajęć teoretycznych,

– wykaz osób prowadzących zajęcia teoretyczne;

4) przed rozpoczęciem zajęć praktycznych wydaje mu kartę przeprowadzonych zajęć, której wzór określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.

2. Po zakończeniu szkolenia wykładowcy odnotowują dla poszczególnych przedmiotów końcowy wynik nauczania osoby (pozytywny „P” albo negatywny „N”):

1) w dzienniku lekcyjnym – jeżeli są to zajęcia teoretyczne;

2) na karcie przeprowadzonych zajęć – jeżeli są to zajęcia praktyczne.

3. W przypadku przerwania lub zakończenia szkolenia karta przeprowadzonych zajęć podlega zwrotowi do jednostki prowadzącej szkolenie, która ją wydała.

1) odbył wymagane programem szkolenie;

2) uzyskał pozytywny końcowy wynik nauczania w zakresie wszystkich przedmiotów objętych planem nauczania;

3) posiada wiedzę i umiejętności określone w charakterystyce absolwenta kursu i uzyskał pozytywny wynik egzaminu końcowego.

2. Egzamin końcowy przeprowadza, powołana przez jednostkę prowadzącą szkolenie, działająca na podstawie regulaminu wewnętrznego, komisja złożona z wykładowców przedmiotów „Psychologia”, „Metodyka nauczania”, „Prawo o ruchu drogowym” oraz „Technika kierowania i obsługi pojazdu”.

3. Egzamin końcowy obejmuje sprawdzenie znajomości wybranych zagadnień z „Psychologii”, „Metodyki nauczania”, „Przepisów ruchu drogowego”, „Techniki kierowania pojazdem”, „Czynności kontrolno-obsługowych” oraz prezentacje wybranych jednostek lekcyjnych realizowanych na kursie dla kandydatów na kierowców lub motorniczych.

4. Wyniki egzaminu końcowego przewodniczący komisji wpisuje w dzienniku lekcyjnym, oddzielnie dla każdej osoby i kategorii prawa jazdy lub pozwolenia, przez umieszczenie litery:

1) „P” – jeżeli wynik jest pozytywny;

2) „N” – jeżeli wynik jest negatywny;

3) „X” – jeżeli osoba nie przystąpiła do egzaminu.

5. Przewodniczącym komisji, o której mowa w ust. 2, jest wykładowca przedmiotu „Metodyka nauczania”.

6. Wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 8 do rozporządzenia.

2. W razie utraty książki ewidencji osób szkolonych lub zniszczenia w stopniu powodującym jej nieczytelność podlega ona każdorazowo odtworzeniu w zakresie posiadanych przez ośrodek szkolenia instruktorów kart przeprowadzonych zajęć.

3. Dzienniki lekcyjne i karty przechowuje się przez okres 10 lat.

2. Komisja, o której mowa w ust. 1, działa w składzie 5-osobowym:

1) przewodniczący komisji;

2) trzech członków komisji;

3) sekretarz komisji.

3. Przewodniczącym komisji jest przedstawiciel organu powołującego komisję.

4. Członkowie komisji powinni posiadać:

1) uprawnienia egzaminatora w zakresie prawa jazdy kategorii A, B i C lub instruktora nauki jazdy w zakresie prawa jazdy kategorii A, B, C i C+E, wyższe wykształcenie, prawo jazdy kategorii A, B, C i C+E oraz co najmniej 5 letnią praktykę w szkoleniu lub egzaminowaniu kandydatów na kierowców – jedna osoba;

2) uprawnienia instruktora w zakresie prawa jazdy kategorii A, B, C, D, B+E, C+E, D+E i T – druga osoba;

3) wyższe wykształcenie pedagogiczne – trzecia osoba.

5. Członkowie komisji egzaminacyjnej przeprowadzający egzamin w zakresie pozwolenia do prowadzenia tramwajów powinni posiadać co najmniej:

1) uprawnienia egzaminatora lub instruktora nauki jazdy w zakresie pozwolenia do prowadzenia tramwajów, wyższe wykształcenie oraz co najmniej 5 letnią praktykę w szkoleniu lub egzaminowaniu kandydatów na kierowców lub motorniczych – jedna osoba;

2) uprawnienia instruktora w zakresie pozwolenia do prowadzenia tramwajów – druga osoba;

3) wyższe wykształcenie pedagogiczne – trzecia osoba.

6. Okres posiadania uprawnień egzaminatora lub instruktora w zakresie jednej z określonych w ust. 4 i 5 kategorii prawa jazdy lub pozwolenia nie może być krótszy niż 5 lat.

1) części teoretycznej obejmującej sprawdzenie – w formie pisemnego testu lub przy użyciu komputerowego urządzenia egzaminacyjnego – znajomości wybranych zagadnień z „Psychologii”, „Metodyki nauczania”, „Przepisów ruchu drogowego”, „Techniki kierowania i obsługi pojazdu”, programów szkolenia kandydatów na kierowców;

2) pokazu przeprowadzenia zajęć teoretycznych;

3) części praktycznej obejmującej sprawdzenie umiejętności szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych.

2. Część teoretyczna egzaminu oraz pokaz przeprowadzenia zajęć teoretycznych odbywa się w sali spełniającej wymagania określone w:

1) § 3 ust. 1 pkt 1 lit. b – w przypadku egzaminu prowadzonego w formie pisemnego testu;

2) § 17 – w przypadku egzaminu prowadzonego przy użyciu komputerowego urządzenia egzaminacyjnego;

3) § 3 ust. 1 pkt 1 lit. b – w przypadku pokazu przeprowadzania zajęć teoretycznych.

3. Sala, o której mowa w ust. 2 pkt 3, powinna być wyposażona w pomoce naukowe określone w § 3 ust. 1 pkt 4.

4. Część praktyczna egzaminu realizowana jest na placu manewrowym i odbywa się przy użyciu pojazdu odpowiedniego do rodzaju uprawnień, o jakie ubiega się osoba egzaminowana spełniającego wymagania, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3.

1) spełnienie wymagań, o których mowa w art. 105 ust. 2 pkt 1–4 i 6 ustawy;

2) posiadanie pozytywnego wyniku egzaminu w zakresie prawa jazdy kategorii:

a) B – jeżeli składa egzamin w zakresie prawa jazdy kategorii C, C1, D lub D1,

b) B, C, C1, D lub D1 – jeżeli składa egzamin odpowiednio w zakresie prawa jazdy kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E.

2. Warunkiem przystąpienia do pokazu przeprowadzenia zajęć teoretycznych jest uzyskanie pozytywnego wyniku z części teoretycznej egzaminu.

3. Warunkiem przystąpienia do części praktycznej egzaminu jest uzyskanie pozytywnego wyniku z części teoretycznej i pokazu przeprowadzenia zajęć teoretycznych. Pozytywny wynik z części teoretycznej i pokazu przeprowadzenia zajęć teoretycznych jest ważny przez okres 6 miesięcy od dnia jego uzyskania.

1) wniosek o wpis do ewidencji instruktorów, którego wzór określa załącznik nr 9 do rozporządzenia;

2) wyraźną fotografię o wymiarach 3,5 x 4,5 cm, przedstawiającą osobę bez nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami w taki sposób, aby ukazywała głowę w pozycji lewego półprofilu z widocznym lewym uchem, z zachowaniem równomiernego oświetlenia twarzy; osoba nosząca nakrycie głowy zgodnie z zasadami swojego wyznania – fotografię przedstawiającą osobę z nakryciem głowy, pod warunkiem że fotografia taka umieszczona jest w dokumencie potwierdzającym tożsamość;

3) dokument potwierdzający posiadanie co najmniej średniego wykształcenia;

4) dokumenty, o których mowa w art. 105 ust. 2 pkt 6 ustawy;

5) zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie:

a) szkolenia podstawowego,

b) szkolenia dodatkowego;

6) orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem oraz orzeczenie psychologiczne o braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem;

7) kopię posiadanego prawa jazdy lub zaświadczenie o posiadaniu przez okres co najmniej 3 lat uprawnienia do kierowania pojazdami odpowiedniej kategorii, jeżeli prawo jazdy nie wskazuje dat uzyskania poszczególnych kategorii;

8) dowód uiszczenia opłaty za egzamin.

2. Instruktor skierowany na egzamin w trybie art. 108 ust. 3 ustawy, przed przystąpieniem do egzaminu składa komisji:

1) skierowanie wydane przez starostę;

2) dowód uiszczenia opłaty za egzamin.

3. Osoba ubiegająca się o wpis do ewidencji instruktorów, wobec której wydano decyzję o skreśleniu z ewidencji instruktorów z przyczyny, o której mowa w art. 107 ust. 1 pkt 3 lub 4 ustawy, przed przystąpieniem do egzaminu składa komisji:

1) dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4, 5 lit. b, pkt 6 i 8;

2) decyzję o skreśleniu z ewidencji instruktorów.

2. Jeżeli kandydat na instruktora lub instruktor uzyskał negatywny wynik z części teoretycznej lub praktycznej egzaminu albo nie zgłosił się na egzamin, przewodniczący komisji wyznacza kolejny termin egzaminu po wcześniejszym uiszczeniu przez tę osobę opłaty za egzamin.

3. Uzyskane przez osoby egzaminowane wyniki egzaminu wpisuje się do:

1) protokołu egzaminacyjnego;

2) wniosku, o którym mowa w § 43 ust. 1 pkt 1 – jeżeli osoba ubiega się o wpis do ewidencji instruktorów;

3) skierowania, o którym mowa w § 43 ust. 2 pkt 1 – jeżeli osoba zdaje egzamin w trybie art. 108 ust. 3 pkt 2 ustawy.

4. Komisja przesyła dokumenty, o których mowa w § 43, z wyjątkiem dowodu uiszczenia opłaty za egzamin, do starosty:

1) po uzyskaniu przez kandydata na instruktora lub instruktora pozytywnego wyniku egzaminu;

2) po uzyskaniu przez instruktora przystępującego do egzaminu na podstawie skierowania:

a) negatywnego wyniku egzaminu lub niezgłoszeniu się na egzamin w wyznaczonym terminie,

b) pozytywnego wyniku egzaminu.

2. Osoba, w stosunku do której przeprowadzono egzamin, może zgłaszać do wojewody, za pośrednictwem przewodniczącego komisji, w formie pisemnej, skargi i zastrzeżenia co do jego przebiegu.

1) spełniać wymagania, o których mowa w § 3 ust. 1–3;

2) zatrudniać odpowiednich wykładowców.

2. Wykładowcy przedmiotów:

1) „Prawo o ruchu drogowym”, „Zadania egzaminatora”, „Praktyka egzaminatorska” – powinni posiadać doświadczenie pedagogiczne oraz uprawnienia egzaminatora w zakresie objętym nauczaniem oraz co najmniej 5-letnią praktykę zawodową w egzaminowaniu kandydatów na kierowców;

2) „Technika kierowania i obsługi pojazdu” – powinni posiadać doświadczenie pedagogiczne oraz uprawnienia instruktora lub egzaminatora w zakresie objętym nauczaniem, co najmniej 5 letnią praktykę zawodową w szkoleniu lub egzaminowaniu kandydatów na kierowców oraz wyższe wykształcenie.

1) szkolenie podstawowe – przed przystąpieniem po raz pierwszy do egzaminu, o którym mowa w art. 110 ust. 1 pkt 8 ustawy;

2) szkolenie dodatkowe – jeżeli rozszerza posiadany zakres uprawnień egzaminatora.

2. Szkolenie, o którym mowa w ust. 1, prowadzone jest na warunkach i w trybie określonych w programie szkolenia kandydatów na egzaminatorów stanowiącym załącznik nr 11 do rozporządzenia.

1) zapoznaje go ze stosowanym na kursie regulaminem wewnętrznym, przygotowanym przez jednostkę prowadzącą szkolenie;

2) sprawdza spełnianie przez kandydatów na egzaminatorów i egzaminatorów wymogów, o których mowa w § 48;

3) rejestruje go przed rozpoczęciem szkolenia teoretycznego:

a) w książce ewidencji osób szkolonych, stosując odpowiednio książkę, o której mowa w § 6 ust. 4 pkt 2,

b) w dzienniku lekcyjnym kursu, wpisując:

– dane osobowe kandydata na egzaminatora lub egzaminatora wraz z kategoriami, w zakresie których jest szkolony, i datę urodzenia lub nr PESEL – jeżeli kandydat na egzaminatora lub egzaminator go posiada,

– rodzaj szkolenia (podstawowe, dodatkowe),

– wykaz zajęć teoretycznych,

– wykaz osób prowadzących zajęcia teoretyczne;

4) przed rozpoczęciem zajęć praktycznych wydaje mu kartę przeprowadzonych zajęć, której wzór określa załącznik nr 12 do rozporządzenia.

2. Na zakończenie szkolenia wykładowcy wpisują dla poszczególnych przedmiotów końcowy wynik nauczania (pozytywny „P” lub negatywny „N”):

1) w dzienniku lekcyjnym – jeżeli są to zajęcia teoretyczne;

2) na karcie przeprowadzonych zajęć – jeżeli są to zajęcia praktyczne.

3. W przypadku przerwania lub zakończenia szkolenia karta przeprowadzonych zajęć podlega zwrotowi do Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego, który ją wydał.

1) odbył wymagane programem szkolenie;

2) uzyskał pozytywny końcowy wynik nauczania w zakresie wszystkich przedmiotów objętych planem nauczania;

3) posiada wiedzę i umiejętności określone w charakterystyce absolwenta kursu;

4) uzyskał pozytywny wynik egzaminu końcowego.

2. Wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 13 do rozporządzenia.

1) obejmuje sprawdzenie znajomości wybranych zagadnień z „Psychologii”, „Dydaktyki”, „Przepisów ruchu drogowego”, „Techniki kierowania pojazdem”, „Czynności kontrolno-obsługowych” oraz prezentacje przeprowadzenia egzaminu teoretycznego i egzaminu praktycznego dla kandydatów na kierowców;

2) przeprowadza, działająca na podstawie wewnętrznego regulaminu, komisja złożona z wykładowców przedmiotów „Psychologia”, „Dydaktyka”, „Prawo o ruchu drogowym”, „Technika kierowania pojazdem” i „Zadania egzaminatora”, po spełnieniu przez kandydata na egzaminatora wymagań określonych w § 50 ust. 1 pkt 1–3.

2. Przewodniczącym komisji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jest wykładowca przedmiotu „Zadania egzaminatora”.

3. Wyniki egzaminu odnotowuje się w dzienniku lekcyjnym, oddzielnie dla każdej osoby i kategorii prawa jazdy, przez umieszczenie litery:

1) „P” – jeżeli wynik jest pozytywny;

2) „N” – jeżeli wynik jest negatywny;

3) „X” – jeżeli osoba nie przystąpiła do egzaminu.

2. Wyniki przeprowadzonej kontroli odnotowuje się w książce ewidencji osób szkolonych.

2. W razie utraty książki, o której mowa w ust. 1, lub zniszczeniu w stopniu powodującym jej nieczytelność, podlega ona każdorazowo odtworzeniu w zakresie posiadanych przez ośrodek szkolenia egzaminatorów kart przeprowadzonych zajęć.

3. Dzienniki lekcyjne i karty przechowuje się przez okres 10 lat.

1) przewodniczący komisji;

2) co najmniej 4 członków komisji;

3) sekretarz komisji.

2. Przewodniczącym komisji weryfikacyjnej jest przedstawiciel organu powołującego komisję.

3. Członkowie komisji weryfikacyjnej powinni posiadać uprawnienia egzaminatora w zakresie:

1) prawa jazdy kategorii A, B, C i D – jeżeli są członkami komisji, o której mowa w art. 110 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy;

2) prawa jazdy kategorii T lub pozwolenia – jeżeli są członkami komisji, o której mowa w art. 110 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy.

4. Komisja weryfikacyjna przeprowadza egzamin w sposób określony w wewnętrznym regulaminie zatwierdzonym przez organ powołujący komisję, dla grup nie mniejszych niż 20 i nie większych niż 40 osób.

5. Warunkiem przystąpienia do egzaminu kwalifikacyjnego jest:

1) spełnienie wymagań, o których mowa w art. 110 ust. 1 pkt 1–7 ustawy;

2) posiadanie uprawnień egzaminatora w zakresie prawa jazdy kategorii B – jeżeli egzamin będzie przeprowadzany w zakresie prawa jazdy kategorii C lub D.

1) teoretycznej obejmującej sprawdzenie znajomości wybranych zagadnień z przepisów ruchu drogowego, techniki kierowania i obsługi pojazdu, warunków przeprowadzania egzaminów teoretycznych i praktycznych dla kandydatów na kierowców – przeprowadzanej w formie testu;

2) praktycznej – obejmującej sprawdzenie umiejętności wykonywania i oceny wykonania zadań egzaminacyjnych – realizowanej na placu manewrowym i w ruchu drogowym.

2. Warunkiem przeprowadzenia części praktycznej egzaminu jest uzyskanie pozytywnego wyniku z części teoretycznej. Pozytywny wynik części teoretycznej egzaminu jest ważny przez 1 rok od dnia jego uzyskania.

3. Egzamin przeprowadza się w zakresie prawa jazdy kategorii A, B, C lub D dla każdej kategorii oddzielnie, z tym że możliwe jest przeprowadzenie go w jednym terminie dla następującej konfiguracji kategorii:

1) A i B;

2) C i D;

3) A i D;

4) A i C;

5) A, C i D.

1) wniosek o wpis do ewidencji egzaminatorów, którego wzór określa załącznik nr 14 do rozporządzenia;

2) wyraźną fotografię o wymiarach 3,5 x 4,5 cm, przedstawiającą osobę bez nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami w taki sposób, aby ukazywała głowę w pozycji lewego półprofilu z widocznym lewym uchem, z zachowaniem równomiernego oświetlenia twarzy; osoba nosząca nakrycie głowy zgodnie z zasadami swojego wyznania – fotografię przedstawiającą osobę z nakryciem głowy, pod warunkiem że fotografia taka umieszczona jest w dokumencie potwierdzającym tożsamość;

3) dokument potwierdzający posiadanie wyższego wykształcenia;

4) dokumenty poświadczające niekaralność, o której mowa w art. 110 ust. 1 pkt 5 ustawy;

5) zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie:

a) szkolenia podstawowego,

b) szkolenia dodatkowego – jeżeli rozszerza posiadany zakres uprawnień egzaminatora;

6) orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem oraz orzeczenie psychologiczne o braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem;

7) kopię posiadanego prawa jazdy lub zaświadczenie o posiadaniu przez okres co najmniej 6 lat prawa jazdy kategorii B oraz uprawnienia do kierowania pojazdami rodzaju objętego egzaminowaniem przez okres co najmniej 1 roku, jeżeli prawo jazdy nie wskazuje dat uzyskania poszczególnych kategorii prawa jazdy;

8) zaświadczenie wydane przez dyrektora Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego o spełnieniu wymogu, o którym mowa w art. 110 ust. 1 pkt 7 ustawy;

9) zaświadczenie o posiadaniu uprawnienia egzaminatora prawa jazdy kategorii B w przypadku osób przystępujących do egzaminu w zakresie prawa jazdy kategorii C lub D;

10) dowód uiszczenia opłaty za egzamin.

2. Wymagania, o których mowa w ust. 1 w:

1) pkt 3, 5 lit. a, pkt 6 i 8 – nie dotyczą osób rozszerzających posiadany zakres uprawnień egzaminatora;

2) pkt 3, 5 i 8 – nie dotyczą osób ubiegających się o uprawnienia do egzaminowania w zakresie prawa jazdy kategorii T lub pozwolenia.

3. Egzaminator skierowany na egzamin w trybie art. 112 ust. 2 pkt 4 ustawy przed przystąpieniem do egzaminu składa do właściwego organu ewidencyjnego:

1) skierowanie wydane przez właściwy organ prowadzący nadzór;

2) dowód uiszczenia opłaty za egzamin.

4. Osoba ubiegająca się o wpis do ewidencji egzaminatorów, wobec której wydano decyzję o skreśleniu z ewidencji egzaminatorów z przyczyn określonych w art. 113 ust. 1 pkt 4 lub 5 ustawy, przed przystąpieniem do egzaminu, składa do właściwego organu ewidencyjnego:

1) dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 4–9;

2) kopię decyzji o skreśleniu z ewidencji egzaminatorów.

1) komputerowego – za pomocą urządzenia egzaminacyjnego – polegającego na wskazaniu wszystkich prawidłowych odpowiedzi w wyświetlanych systemem losowym pytaniach egzaminacyjnych ujętych w banku pytań zapisanych w formie elektronicznej i zatwierdzonych przez przewodniczącego komisji weryfikacyjnej i ministra właściwego do spraw transportu;

2) pisemnego – polegającego na wybraniu wszystkich prawidłowych odpowiedzi i wpisaniu ich oznaczeń literowych do odpowiednich rubryk imiennego arkusza egzaminacyjnego.

2. Test pisemny przygotowywany jest z pytań umieszczonych w banku pytań stosowanych w przypadku testu komputerowego.

1) 20 pytań – w zakresie prawa jazdy kategorii B;

2) 14 pytań – w zakresie prawa jazdy kategorii A, C lub D.

2. Każde pytanie egzaminacyjne posiada jedną, dwie lub trzy odpowiedzi prawidłowe.

3. Osoba egzaminowana za wybranie wszystkich prawidłowych odpowiedzi na pytanie egzaminacyjne, w zależności od stopnia trudności tego pytania, może uzyskać maksymalnie trzy punkty. Osoba egzaminowana nie uzyskuje punktów, gdy na pytanie egzaminacyjne:

1) nie udzieliła odpowiedzi;

2) udzielona odpowiedź jest nieprawidłowa lub niepełna.

4. Czas trwania egzaminu teoretycznego ustala się na:

1) 30 minut – dla prawa jazdy kategorii B;

2) 20 minut – dla prawa jazdy kategorii A, C lub D.

5. Wynik egzaminu uznaje się za pozytywny, jeżeli osoba egzaminowana uzyskała co najmniej:

1) 34 z 40 pkt – w zakresie prawa jazdy kategorii B;

2) 23 z 28 pkt – w zakresie prawa jazdy kategorii A, C lub D.

6. Część praktyczna egzaminu odbywa się przy użyciu pojazdu odpowiedniego do rodzaju uprawnień o jakie ubiega się osoba egzaminowana i spełniającego wymagania, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 4.

1) wykonaniu na placu manewrowym i w ruchu drogowym dla poszczególnych kategorii prawa jazdy zadań określonych w tabeli 1 w załączniku nr 17 [3] do rozporządzenia;

2) dokonaniu przez kandydata na egzaminatora oceny prawidłowości wykonanych zadań egzaminacyjnych na placu manewrowym i w ruchu drogowym, przy zastosowaniu kryteriów określonych w tabeli 2 w załączniku nr 17 do rozporządzenia;

2. Egzamin praktyczny przeprowadzany jest jednocześnie dla dwóch osób egzaminowanych, z tym że jedna z osób egzaminowanych wykonuje zadania egzaminacyjne siedząc za kierownicą pojazdu egzaminacyjnego, a druga osoba ocenia ich wykonanie. Osoba egzaminowana w trakcie egzaminu wykonuje zadania za kierownicą pojazdu, a następnie ocenia ich wykonanie przez inną osobę egzaminowaną. Ocenie podlega umiejętność wykonania zadań egzaminacyjnych w ruchu drogowym oraz umiejętność oceny ich wykonania.

1) dwukrotnie nieprawidłowo wykona to samo zadanie egzaminacyjne;

2) nieprawidłowo ustali ocenę z egzaminu;

3) w czasie wykonywania zadań egzaminacyjnych dojdzie do zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego, spowodowanego przez osobę egzaminowaną.

2. Osoba egzaminowana uzyskuje pozytywny wynik egzaminu praktycznego w zakresie określonego rodzaju uprawnienia, jeżeli nie zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 1.

1) § 56 ust. 1, 3 i 4 – uzyskała pozytywny wynik egzaminu;

2) § 56 ust. 3 – uzyskała negatywny wynik egzaminu lub nie zgłosiła się na egzamin w wyznaczonym terminie.

2. Jeżeli osoba egzaminowana uzyskała negatywny wynik z części teoretycznej lub praktycznej egzaminu albo nie zgłosiła się na egzamin, przewodniczący komisji wyznacza kolejny termin egzaminu, po wcześniejszym zgłoszeniu jej przez właściwy organ ewidencyjny i uiszczeniu przez nią opłaty za egzamin.

3. Komisja prowadzi ewidencję osób przystępujących do egzaminu.

1) spełnia wymogi, o których mowa w art. 105 ust. 2 pkt 1–6 ustawy;

2) uiściła opłatę za wydanie legitymacji instruktora.

2. Starosta wpisując osobę do ewidencji instruktorów:

1) nadaje jej numer uprawnień, składający się z sześciu lub siedmiu znaków, z tym że:

a) pierwsze dwa lub trzy znaki są wyróżnikiem województwa i powiatu ustalonym w przepisach w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów,

b) pozostałe cztery znaki są numerem porządkowym w ewidencji;

2) zawiadamia o tym fakcie jednostkę wskazaną przez ministra właściwego do spraw transportu;

3) w zakresie prawa jazdy kategorii:

a) A, B, C lub D – wpisuje z urzędu uprawnienia do szkolenia odpowiednio w zakresie prawa jazdy A1, B1, C1 lub D1,

b) C+E lub D+E – wpisuje z urzędu także uprawnienia do szkolenia odpowiednio w zakresie prawa jazdy B+E, C1+E lub D1+E,

c) B+E lub C+E lub D+E – wpisuje z urzędu także uprawnienia do szkolenia w zakresie prawa jazdy kategorii T.

3. Wpisując do legitymacji instruktora nauki jazdy zakres posiadanych kategorii w przypadku posiadania kategorii A, B, C, D, B+E, C+E i D+E nie uwzględnia się odpowiednio kategorii A1, B1, C1, D1, D1+E i C1+E.

2. Datą ważności legitymacji jest data:

1) ustalona przez starostę stosownie do terminów badań, o których mowa w art. 122 ust. 2 ustawy;

2) ukończenia przez osobę 57 roku życia – jeżeli data okresu 5-letniego ustalona zgodnie z pkt 1 jest późniejsza od tej daty;

3) ukończenia przez osobę 66 roku życia – jeżeli data okresu 2-letniego ustalona zgodnie z pkt 1 jest późniejsza od tej daty.

1) pkt 2–9 ustawy – jeżeli ubiega się o uprawnienie do egzaminowania w zakresie prawa jazdy kategorii A, B, C lub D;

2) pkt 3–5, 8 i 9 ustawy – jeżeli ubiega się o uprawnienie do egzaminowania w zakresie prawa jazdy kategorii T lub pozwolenia.

2. Właściwy organ ewidencyjny wpisując osobę do ewidencji egzaminatorów:

1) nadaje jej numer uprawnień, składający się z 4 znaków, z tym że:

a) pierwszy znak od lewej jest wyróżnikiem województwa ustalonym w przepisach w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów,

b) pozostałe trzy znaki są numerem porządkowym w ewidencji egzaminatorów;

2) w zakresie prawa jazdy kategorii:

a) B, C lub D posiadającą dodatkowo uprawnienia do kierowania pojazdami odpowiednio w zakresie prawa jazdy kategorii B+E, C+E, D+E – wpisuje jej z urzędu uprawnienia do egzaminowania odpowiednio w zakresie prawa jazdy kategorii B+E, C+E, D+E oraz kategorii T,

b) C lub D posiadającą dodatkowo uprawnienia do kierowania w zakresie prawa jazdy C1+E lub D1+E – wpisuje jej z urzędu uprawnienia do egzaminowania odpowiednio w zakresie prawa jazdy kategorii C1+E lub D1+E,

c) A, B, C lub D wpisuje jej z urzędu uprawnienia do egzaminowania odpowiednio w zakresie prawa jazdy kategorii A1, B1, C1 lub D1.

1) zaświadczenia wydanego przez właściwy organ ewidencyjny o dokonaniu wpisu do ewidencji egzaminatorów, określającego zakres uprawnień do egzaminowania;

2) kserokopii orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem;

3) orzeczenia psychologicznego o braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem.

2. Legitymację egzaminatora wydaje się na okres wynikający z terminów badań, o których mowa w art. 122 ust. 2 oraz art. 124 ust. 2 ustawy, określając w niej datę ważności.

3. Datą ważności jest data:

1) ustalona przez dyrektora ośrodka egzaminowania zgodnie z terminami badań, o których mowa w art. 122 ust. 2 i art. 124 ust. 2 ustawy;

2) ukończenia przez osobę 57 roku życia – jeżeli data okresu 5-letniego ustalona zgodnie z pkt 1a jest późniejsza od tej daty;

3) ukończenia przez osobę 66 roku życia – jeżeli data okresu 2-letniego ustalona zgodnie z pkt 1a jest późniejsza od tej daty.

4. Jeżeli terminy następnych badań lekarskich i psychologicznych są różne, legitymację wydaje się z terminem ważności wynikającym z badania wcześniejszego.

5. Legitymacja i pieczątka podlegają zwrotowi w przypadku rozwiązania z egzaminatorem umowy, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy.

1) § 5 ust. 1 pkt 1 lub 2 w stosunku do odpowiedniego rodzaju uprawnień – w przypadku osób ubiegających się o prawo jazdy lub pozwolenie;

2) § 47 ust. 1 pkt 1 lub 2 w stosunku do odpowiedniego rodzaju uprawnień – w przypadku osób ubiegających się o uprawnienia do egzaminowania.

2. Osoby ubiegające się o uprawnienia instruktora nauki jazdy, które ukończyły odpowiednie szkolenie w okresie od dnia 1 lipca 1999 r. do dnia wejścia w życie rozporządzenia, uznaje się za spełniające wymagania określone w § 35 ust. 1 pkt 1 lub 2 w stosunku do odpowiedniego rodzaju uprawnień.

3. Osoby ubiegające się o prawo jazdy lub pozwolenie, uprawnienia instruktora nauki jazdy albo uprawnienia do egzaminowania kandydatów na kierowców i kierowców lub kandydatów na motorniczych i motorniczych, które w dniu wejścia w życie rozporządzenia były uczestnikami odpowiedniego szkolenia, z chwilą jego ukończenia uważa się za spełniające wymagania określone w:

1) § 5 ust. 1 pkt 1 lub 2 w stosunku do odpowiedniego rodzaju uprawnień – w przypadku osób ubiegających się o prawo jazdy lub pozwolenie;

2) § 35 ust. 1 pkt 1 lub 2 w stosunku do odpowiedniego rodzaju uprawnień – w przypadku osób ubiegających się o uprawnienia instruktora nauki jazdy;

3) § 47 ust. 1 pkt 1 lub 2 w stosunku do odpowiedniego rodzaju uprawnień – w przypadku osób ubiegających się o uprawnienia do egzaminowania.

1) instruktora, którego numer został wpisany na zaświadczeniu o ukończeniu kursu, o którym mowa w załączniku nr 3 do załącznika nr 3 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. Nr 150, poz. 1681, z 2003 r. Nr 110, poz. 1048 i Nr 232, poz. 2334 oraz z 2005 r. Nr 42, poz. 406) – dla osób które ukończyły szkolenie podstawowe lub uzupełniające dla kandydatów na kierowców, przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia;

2) instruktora wyznaczonego przez kierownika ośrodka szkolenia kierowców – dla osób, które w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia odbywają szkolenie podstawowe lub dodatkowe.

2. Do instruktorów, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisu § 15 ust. 2 pkt 1.

¹⁾ Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej – transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie w zakresie swojej regulacji wdraża postanowienia załącznika nr 2 dyrektywy Rady nr 91/439/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie praw jazdy (Dz. Urz. WE L 237 z 24. 08.1991, str. 1, z późn. zm.). Dane dotyczące ogłoszenia powyższego aktu dotyczą jego ogłoszenia w Polskim wydaniu specjalnym Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

³⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 109, poz. 925, Nr 175, poz. 1462, Nr 179, poz. 1486 i Nr 180, poz. 1494 i 1497.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z dnia 27 października 2005 r. (poz. 1834)

Załącznik nr 1

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 2

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 3

PROGRAM SZKOLENIA KANDYDATÓW NA KIEROWCÓW LUB MOTORNICZYCH

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 4

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 5

INSTRUKCJA PRZEPROWADZANIA EGZAMINÓW PAŃSTWOWYCH NA PRAWO JAZDY LUB POZWOLENIE

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 6

Szkolenie instruktorów nauki jazdy

PROGRAM SZKOLENIA KANDYDATÓW NA INSTRUKTORÓW I INSTRUKTORÓW NAUKI JAZDY

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 7

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 8

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 9

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 10

WZÓR LEGITYMACJI INSTRUKTORA NAUKI JAZDY

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 11

Szkolenie Egzaminatorów

PROGRAM SZKOLENIA KANDYDATÓW NA EGZAMINATORÓW

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 12

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 13

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 14

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 15

WZÓR LEGITYMACJI EGZAMINATORA

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 16

WZÓR PIECZĄTKI EGZAMINATORA

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 17

TABELE ZADAŃ EGZAMINACYJNYCH STOSOWANYCH NA EGZAMINIE DLA KANDYDATÓW NA EGZAMINATORÓW

Wyświetl załącznik

Załącznik nr 18

Wyświetl załącznik