Dziennik Ustaw - rok 2005 nr 156 poz. 1308

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 7 lipca 2004 r. w Sofii została podpisana Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach celnych, w następującym brzmieniu:

UMOWA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach celnych

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Bułgarii, zwane dalej „Umawiającymi się Stronami”,

pragnąc rozwijać współpracę w dziedzinie cła i uznając znaczenie wzajemnej pomocy organów celnych;

uznając, że naruszenia przepisów celnych są szkodliwe dla interesów społecznych, ekonomicznych, skarbowych i handlowych ich Państw;

uznając, że nielegalny obrót środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi przynosi szkodę interesom społecznym ich Państw;

doceniając znaczenie zapewnienia właściwego wymierzania i poboru należności celnych związanych z przywozem i wywozem towarów, a także należytego stosowania środków polityki handlowej oraz przepisów dotyczących kontroli celnej;

mając na uwadze zalecenie Rady Współpracy Celnej z dnia 5 grudnia 1953 r. dotyczące wzajemnej pomocy administracyjnej;

uzgodniły, co następuje:

Definicje

Artykuł 1

Dla celów niniejszej umowy stosuje się następujące terminy:

1. „organ celny” – w Rzeczypospolitej Polskiej: Minister Finansów, a w Republice Bułgarii: Krajowa Agencja Celna przy Ministerstwie Finansów;

2. „przepisy celne” – wszelkie obowiązujące bądź też stosowane przez każdy z organów celnych przepisy prawne dotyczące przywozu, wywozu, przeładunku, tranzytu, składowania i przemieszczania towarów, włącznie z przepisami prawnymi dotyczącymi środków zakazu, ograniczeń i kontroli;

3. „naruszenie przepisów celnych” – każde naruszenie lub usiłowanie naruszenia przepisów celnych;

4. „informacja” – wszelkie dane, poddane bądź też niepoddane przetworzeniu lub analizie, oraz dokumenty, raporty i inne wiadomości w dowolnej formie, w tym również elektroniczne, jak też potwierdzone lub uwierzytelnione ich kopie;

5. „urzędnik” – każdy funkcjonariusz celny, jak również inny przedstawiciel państwowy wyznaczony przez organ celny;

6. „osoba” – zarówno osoba fizyczna, jak i osoba prawna, jak również jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, utworzone zgodnie z obowiązującymi przepisami, dokonujące wwozu, tranzytu i wywozu towarów;

7. „dane osobowe” – wszelkie dane dotyczące osób zidentyfikowanych lub możliwych do zidentyfikowania;

8. „organ proszony o pomoc” – organ celny, do którego zwrócono się z wnioskiem o udzielenie pomocy w sprawach celnych;

9. „organ występujący z wnioskiem” – organ celny, który występuje z wnioskiem o udzielenie pomocy w sprawach celnych;

10. „środki odurzające” – substancje naturalne lub syntetyczne wymienione w wykazach I i II Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r., sporządzonej w Nowym Jorku dnia 30 marca 1961 r. (wraz z późniejszymi zmianami);

11. „substancje psychotropowe” – substancje naturalne lub syntetyczne lub każdy produkt naturalny zamieszczony w wykazach I, II, III, IV Konwencji o substancjach psychotropowych, sporządzonej w Wiedniu dnia 21 lutego 1971 r.;

12. „prekursory” – kontrolowane substancje chemiczne, naturalne lub syntetyczne, wykorzystywane do produkcji środków odurzających i substancji psychotropowych, wymienione w wykazach I i II Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, sporządzonej w Wiedniu dnia 20 grudnia 1988 r.

Zakres umowy

Artykuł 2

1. Organy celne, zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy, udzielać sobie będą wzajemnej pomocy w celu:

a) zapewniania przestrzegania przepisów celnych;

b) zapobiegania, prowadzenia dochodzeń i zwalczania naruszeń przepisów celnych;

c) właściwego wymiaru i poboru należności celnych;

d) wymiany informacji związanych ze stosowaniem przepisów celnych;

e) szkolenia i doskonalenia umiejętności zawodowych funkcjonariuszy celnych oraz zapoznawania ich ze środkami technicznymi wykorzystywanymi przez służby celne.

2. Pomoc w ramach niniejszej umowy udzielana będzie zgodnie z prawem krajowym i w ramach kompetencji i możliwości organu proszonego o pomoc. W razie potrzeby organ ten może zwrócić się o udzielenie pomocy przez inny kompetentny organ.

Zakres pomocy

Artykuł 3

Organy celne będą udzielać sobie pomocy, którą uznają za konieczną dla właściwego stosowania przepisów celnych, szczególnie kiedy posiadają informacje dotyczące:

a) działań naruszających lub mogących naruszać przepisy celne, jeżeli działania te interesują drugą Umawiającą się Stronę;

b) nowych środków i metod stosowanych przy popełnianiu naruszeń przepisów celnych;

c) towarów, które są przedmiotem naruszeń przepisów celnych;

d) technik zwalczania przestępczości, które mogą być użyteczne w walce z naruszeniami przepisów celnych, w szczególności środków pomocy technicznej przydatnych w zwalczaniu takich naruszeń;

e) obserwacji i wniosków wynikających ze stosowania nowych technik zwalczania przestępczości.

Przekazywanie informacji

Artykuł 4

1. Organy celne, bez wniosku, w możliwie krótkim terminie udzielają sobie informacji o:

a) osobach, o których wiadomo lub co do których zachodzi podejrzenie, że zajmują się przemytem środków odurzających, substancji psychotropowych i prekursorów;

b) wszelkiego rodzaju środkach transportu, kontenerach i przesyłkach, o których wiadomo, że są wykorzystywane do przemytu środków odurzających, substancji psychotropowych i prekursorów lub co do których zachodzi takie podejrzenie.

2. Organy celne, bez wniosku, przekazują sobie informacje o sposobach przemytu i metodach stosowanych w nielegalnym obrocie środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami, a także o skuteczności nowych metod ich kontroli.

3. Informacje, o których mowa w ustępach 1 i 2, mogą być przekazywane innym organom administracji państwowej zajmującym się zwalczaniem narkomanii oraz nielegalnego obrotu środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami.

4. Przekazywanie informacji może następować zgodnie z przepisami krajowymi Państwa Umawiającej się Strony, którego organ celny informacje dostarcza.

Artykuł 5

1. Organy celne będą, na wniosek, przekazywać sobie wzajemnie wszelkie informacje mogące pomóc w zapewnieniu prawidłowego:

a) przywozu towarów z terytorium Państwa jednej Umawiającej się Strony na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony i objęcia towarów właściwą procedurą celną;

b) poboru ceł, podatków, opłat i innych należności wymierzanych przez organ celny, a w szczególności informacji, które mogą pomóc w określeniu wartości celnej towarów i ustaleniu ich klasyfikacji taryfowej;

c) stosowania środków polityki handlowej;

d) stosowania preferencyjnych lub niepreferencyjnych reguł pochodzenia towarów.

2. Jeżeli organ proszony o pomoc nie posiada żądanych informacji, podejmie działania w celu ich uzyskania.

Artykuł 6

1. Organy celne będą przekazywać sobie wzajemnie, z własnej inicjatywy lub na wniosek, raporty, dowody lub poświadczone kopie dokumentów, zawierające wszelkie dostępne informacje dotyczące ujawnionych lub planowanych działań naruszających lub mogących naruszać przepisy celne.

2. Dokumenty, o których mowa w ustępie 1, mogą być zastąpione informacjami sporządzonymi z zastosowaniem techniki elektronicznego przetwarzania danych.

3. Dokumenty i informacje powinny być przekazywane jednocześnie z odpowiednimi wyjaśnieniami koniecznymi do ich wykorzystania.

Powiadomienie

Artykuł 7

Na wniosek, organ proszony o pomoc powiadomi osobę zamieszkałą lub mającą swoją siedzibę na terytorium jego Państwa, o wszelkich urzędowych decyzjach dotyczących tej osoby, podjętych przez organ występujący z wnioskiem w wyniku stosowania prawa celnego.

Nadzór nad osobami, towarami i środkami transportu

Artykuł 8

Organy celne, w ramach swoich uprawnień i możliwości oraz zgodnie ze swoim ustawodawstwem wewnętrznym, będą, na wniosek, sprawować nadzór nad:

a) osobami, co do których istnieją dowody lub podejrzenia, że naruszyły lub naruszają przepisy celne;

b) towarami, których przywóz, wywóz lub tranzyt może powodować naruszenie przepisów celnych;

c) środkami transportu i kontenerami, które zostały wykorzystane do naruszenia przepisów celnych na terytorium Państwa organu proszonego o pomoc lub co do których istnieje takie podejrzenie;

d) miejscami składowania towarów, które mogą stanowić przedmiot nielegalnego obrotu.

Przesyłka niejawnie nadzorowana

Artykuł 9

1. Umawiające się Strony mogą, po wzajemnym uzgodnieniu, zezwolić na przemieszczanie przez ich terytoria nielegalnych lub stwarzających takie podejrzenia towarów, za wiedzą i pod kontrolą właściwych organów, w celu ścigania i zwalczania naruszeń przepisów celnych. Jeżeli udzielenie takiego zezwolenia nie jest zgodne z kompetencjami organu celnego, organ ten podejmie starania w celu nawiązania współpracy z innymi organami krajowymi, które posiadają takie kompetencje, lub przekaże sprawę takiemu organowi.

2. Decyzje o zastosowaniu przesyłki niejawnie nadzorowanej i formach jej realizacji powinny być podejmowane odrębnie w każdym przypadku, a w razie konieczności należy brać pod uwagę zawarcie porozumień i memorandów finansowych pomiędzy właściwymi organami krajowymi.

Współpraca techniczna

Artykuł 10

Współpraca organów celnych w zakresie spraw celnych będzie polegać na:

a) wymianie funkcjonariuszy celnych lub ekspertów, jeżeli jest to obustronnie korzystne dla celów rozwinięcia znajomości technik celnych;

b) wymianie informacji i doświadczeń w zakresie wykorzystania sprzętu do wykrywania naruszeń przepisów celnych;

c) wymianie doświadczeń zawodowych, danych naukowych i technicznych dotyczących stosowania prawa celnego lub procedur;

d) wymianie informacji statystycznych dotyczących handlu pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Bułgarii oraz prowadzeniu statystyki porównawczej.

Wykonanie wniosków

Artykuł 11

1. Organ proszony o pomoc przeprowadza postępowanie wyjaśniające w sprawach o naruszenie przepisów celnych. Wyniki postępowania wyjaśniającego przekazuje organowi występującemu z wnioskiem.

2. Organ proszony o pomoc może zezwolić funkcjonariuszom celnym organu występującego z wnioskiem na uczestniczenie w czynnościach wyjaśniających, o których mowa w ustępie 1.

3. Organy celne, na wniosek organu występującego z wnioskiem, mogą upoważnić swoich funkcjonariuszy celnych do występowania w charakterze ekspertów lub świadków w postępowaniu administracyjnym lub sądowym, w ramach udzielonego przez organy celne pełnomocnictwa, w sprawach objętych niniejszą umową.

Wniosek taki musi szczegółowo wskazywać, w jakiej sprawie i w jakim charakterze upoważniony funkcjonariusz celny będzie występować.

4. Funkcjonariusze, którzy znaleźli się w okolicznościach przewidzianych w niniejszej umowie na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony, powinni legitymować się urzędowym pełnomocnictwem. Nie mogą być umundurowani i uzbrojeni.

Wykorzystanie informacji

Artykuł 12

1. Informacje otrzymane w ramach niniejszej umowy nie będą wykorzystywane w innych celach niż te, które są określone w umowie, bez pisemnej zgody organu celnego, który je dostarczył. Postanowienie to nie ma zastosowania do informacji dotyczących naruszenia przepisów celnych odnoszących się do środków odurzających, substancji psychotropowych i prekursorów.

2. Wszelkie informacje otrzymane w ramach niniejszej umowy będą traktowane jako niejawne i będą podlegały co najmniej takiej samej ochronie informacji niejawnych, jaką zapewnia podobnym informacjom ustawodawstwo krajowe Umawiającej się Strony, która je otrzymała.

3. Organy celne Umawiających się Stron mogą, zgodnie z celami i zakresem niniejszej umowy, wykorzystywać informacje otrzymane zgodnie z niniejszą umową w postępowaniu sądowym i administracyjnym.

Forma i treść wniosków o pomoc

Artykuł 13

1. Wnioski o pomoc, stosownie do niniejszej umowy, sporządzane będą w formie pisemnej. Do wniosków będą załączone dokumenty niezbędne do ich realizacji. Pilne wnioski mogą być przekazywane ustnie. Muszą być one potwierdzone na piśmie tak szybko jak to możliwe.

2. Wnioski, o których mowa w ustępie 1, będą zawierać następujące informacje:

a) określenie organu celnego występującego z wnioskiem;

b) charakter postępowania;

c) przedmiot i przyczynę wniosku;

d) prawne uzasadnienie wniosku;

e) nazwy i adresy osób, których dotyczy postępowanie, jeśli są znane, oraz

f) krótki opis rozpatrywanej sprawy oraz kwestie prawne z nią związane.

3. Wnioski przedkładane będą w języku angielskim lub w innym języku, możliwym do przyjęcia przez organ proszony o pomoc.

4. W przypadku gdy wniosek nie spełnia wymogów formalnych, o których mowa w ustępach 1, 2 lub 3, organ proszony o pomoc może żądać jego poprawienia lub uzupełnienia.

Ochrona danych osobowych

Artykuł 14

1. Wymiana danych osobowych w ramach niniejszej umowy rozpocznie się, gdy Umawiające się Strony wzajemnie stwierdzą, iż dane osobowe otrzymają poziom ochrony, który odpowiada wymogom ustawodawstwa krajowego Umawiającej się Strony, która je dostarczyła.

2. W świetle niniejszego artykułu, Umawiające się Strony przekażą sobie odpowiednie przepisy prawne regulujące ochronę danych osobowych.

Wyjątki od obowiązku udzielania pomocy

Artykuł 15

1. Jeżeli organ proszony o pomoc uzna, że realizacja wniosku może przynieść szkodę suwerenności, bezpieczeństwu, porządkowi publicznemu, interesom gospodarczym lub innym istotnym interesom jego Państwa, to może odmówić udzielenia pomocy całkowicie lub częściowo albo uzależnić realizację wniosku od spełnienia określonych warunków.

2. Jeżeli organ celny występuje z wnioskiem o pomoc, której sam nie mógłby udzielić, powinien w swoim wniosku zwrócić uwagę na ten fakt. Spełnienie takiej prośby będzie zależało od uznania organu proszonego o pomoc.

3. Jeżeli prośba o pomoc nie może być spełniona, organ występujący z wnioskiem będzie niezwłocznie powiadomiony o przyczynach odmowy udzielenia pomocy.

Koszty

Artykuł 16

1. Z wyjątkiem postanowień ustępów 2 i 3 niniejszego artykułu, organy celne zrzekają się wszelkich roszczeń o zwrot kosztów poniesionych przy wykonywaniu niniejszej umowy.

2. Koszty oraz diety wypłacane ekspertom, świadkom, jak również koszty związane z zatrudnieniem tłumaczy innych niż urzędnicy państwowi, będą ponoszone przez organ występujący z wnioskiem.

3. Jeśli realizacja wniosku wymaga lub będzie wymagać znacznych dodatkowych wydatków, Umawiające się Strony uzgodnią warunki i zasady, zgodnie z którymi wniosek będzie realizowany, jak również sposób ponoszenia kosztów.

4. Nadzwyczajne koszty wynikające z działań wymienionych w artykule 10 będą przedmiotem specjalnych porozumień między organami celnymi.

Wykonanie i stosowanie umowy

Artykuł 17

1. Umowa wykonywana będzie bezpośrednio przez organy celne.

2. Organy celne zdecydują wspólnie o zawarciu szczegółowych porozumień ułatwiających stosowanie niniejszej umowy.

3. Umawiające się Strony za obopólną zgodą będą rozwiązywać problemy lub wątpliwości wynikające z interpretacji lub stosowania niniejszej umowy.

Terytorium stosowania

Artykuł 18

Niniejsza umowa stosowana będzie na obszarze celnym Rzeczypospolitej Polskiej i obszarze celnym Republiki Bułgarii, które zostały zdefiniowane w ich prawie krajowym.

Wejście w życie i wypowiedzenie

Artykuł 19

1. Umawiające się Strony potwierdzą wzajemnie w drodze wymiany not spełnienie wszelkich koniecznych do wejścia w życie niniejszej umowy wymogów prawnych ich Państw. Niniejsza umowa wejdzie w życie po upływie trzydziestu dni od dnia otrzymania noty późniejszej.

2. Niniejsza umowa zawarta jest na czas nieokreślony. Może być wypowiedziana w drodze notyfikacji i utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania takiej noty przez drugą Umawiającą się Stronę.

3. Z dniem wejścia w życie niniejszej umowy traci moc Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Ludowej Republiki Bułgarii o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach celnych, sporządzona w Sofii dnia 20 czerwca 1959 r.

Przegląd umowy

Artykuł 20

Umawiające się Strony spotkają się w celu dokonania przeglądu niniejszej umowy na wniosek lub po upływie pięciu lat od daty jej wejścia w życie, chyba że powiadomią się pisemnie, że taki przegląd nie jest konieczny.

SPORZĄDZONO w Sofii dnia 7 lipca 2004 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, bułgarskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty mają jednakową moc obowiązującą. W razie rozbieżności w interpretacji postanowień niniejszej umowy, tekst w języku angielskim będzie rozstrzygający.

NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani, należycie w tym celu upoważnieni, podpisali niniejszą umowę.

Wersja obcojęzyczna

Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

– będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 24 lutego 2005 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

L.S.

Prezes Rady Ministrów: M. Belka