Dziennik Ustaw - rok 2005 nr 118 poz. 1002

Przekład

UCHWAŁA FAL.6 (27)
przyjęta w dniu 9 września 1999 r.

Przyjęcie poprawek do Konwencji o ułatwieniu międzynarodowego obrotu morskiego, 1965, tekst poprawiony

KOMITET UŁATWIEŃ,

PRZYPOMINAJĄC postanowienia artykułu VII ustęp 2 litera a) Konwencji o ułatwieniu międzynarodowego obrotu morskiego, 1965, w jej wersji poprawionej, zwanej dalej „Konwencją”, dotyczące procedur wprowadzania poprawek do jej załącznika,

PRZYPOMINAJĄC zadania powierzone przez Konwencję Komitetowi Ułatwień w celu rozważenia i przyjęcia poprawek do Konwencji,

WZIĄWSZY POD UWAGĘ, na swojej dwudziestej siódmej sesji, poprawki do załącznika do Konwencji, które zostały zaproponowane i rozpowszechnione zgodnie z zapisem artykułu VII ustęp 2 litera a) wspomnianej Konwencji,

1. PRZYJMUJE, zgodnie z artykułem VII ustęp 2 litera a) Konwencji, poprawki do Konwencji, których tekst został zamieszczony w załączniku do niniejszej uchwały;

2. POSTANAWIA, zgodnie z artykułem VII ustęp 2 litera b) Konwencji, że wymienione powyżej poprawki wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., chyba że przed dniem 1 października 2000 r., co najmniej jedna trzecia Umawiających się Rządów notyfikuje na piśmie Sekretarzowi Generalnemu, że nie akceptuje wymienionych poprawek;

3. PROSI Sekretarza Generalnego, zgodnie z artykułem VII ustęp 2 litera a) Konwencji, o przekazanie zmian zawartych w załączniku do niniejszej uchwały wszystkim Umawiającym się Rządom;

4. PROSI TAKŻE Sekretarza Generalnego o notyfikowanie Rządom Sygnatariuszom przyjęcia i wejścia w życie poprawek.

Załącznik

POPRAWKI DO ZAŁĄCZNIKA DO KONWENCJI FAL, TEKST POPRAWIONY

Rozdział 1 – DEFINICJE I POSTANOWIENIA OGÓLNE

C. TECHNIKI ELEKTRONICZNEGO PRZETWARZANIA DANYCH

1. Podnosi się do rangi normy Zaleconą praktykę 1.4 i zmienia się tekst, jak następuje:

„1. 4 Norma. Przy wprowadzaniu techniki przekazywania danych (EDI) w celu ułatwienia odpraw, Umawiające się Rządy zachęcają władze publiczne i inne zainteresowane strony (armatorów, spółki przeładunkowe, porty morskie i agentów, etc.) do wymieniania danych zgodnie z właściwymi normami Narodów Zjednoczonych, włączając w to normy Narodów Zjednoczonych dla wymiany danych informatycznych dla administracji, handlu i transportu (UN/EDIFACT).”.

2. Zmienia się istniejącą Normę 1.5, jak następuje:

„1. 5 Norma. Władze publiczne zaakceptują każdy dokument wymagany w procesie odprawy w formie papierowej, utworzony na czystym papierze za pomocą technik przetwarzania danych, pod warunkiem że będzie czytelny i zgodny z formatem zamieszczonym w Konwencji FAL i będzie zawierał wymagane informacje.”.

3. Zmienia się Normę 1.6, jak następuje:

„1. 6 Norma. Władze publiczne, które stosują techniki elektronicznego przekazywania danych (EDI) w procesie odprawy, ograniczają informacje żądane od armatorów i innych zainteresowanych stron do informacji wymaganych przez Konwencję FAL.”.

4. Zmienia się tekst wstępny do Zaleconej praktyki 1.7, jak następuje:

„1. 7 Zalecona praktyka. Jeżeli władze publiczne zamierzają zastosować, stosują lub modyfikują

techniki elektronicznego przekazywania danych (EDI) w procesie odprawy, powinny one:”

5. Zmienia się istniejącą Normę 1.8, jak następuje:

„1.8 Norma. Władze publiczne, które wprowadzają techniki elektronicznego przekazywania danych (EDI) w celu ułatwienia procesu odprawy, zachęcają przedsiębiorców morskich i inne zainteresowane strony do ich stosowania, ale nie powinni obniżyć poziomu świadczonych usług przedsiębiorcom, którzy nie stosują tych technik.”.

6. Dodaje się nową sekcję D poświęconą nielegalnemu handlowi narkotykami, jak następuje:

„D. NIELEGALNY HANDEL NARKOTYKAMI

1.9 Zalecona praktyka. Władze publiczne powinny starać się wprowadzać porozumienia o współpracy z armatorami i innymi zainteresowanymi stronami, w celu zwiększenia swoich zdolności do zwalczania przemytu narkotyków przy jednoczesnym zwiększeniu ułatwień. Takie porozumienia mogłyby opierać się na protokołach do umów Rady do spraw Współpracy Celnej* i na dyrektywach pokrewnych.

1.10 Norma. Jeżeli w ramach umowy o współpracy władze publiczne, armatorzy i inne zainteresowane strony mają dostęp do ważnych informacji handlowych lub innych, muszą traktować te informacje jako poufne.

1.11 Zalecona praktyka. Władze publiczne powinny używać analizy ryzyka do poprawy zdolności śledzenia nielegalnego obrotu narkotykami, ułatwiając w ten sposób legalne poruszanie się osób i wymianę dóbr.”.

Rozdział 2 – WEJŚCIE, POSTÓJ I WYJŚCIE STATKU

B. TREŚĆ I PRZEZNACZENIE DOKUMENTÓW

1. W Zaleconej praktyce 2.3.1 dodaje się wyrazy „identyfikacja kontenera, w razie potrzeby,” przed wyrazami „znaki i numery” w piątym tiret litery a) i w czwartym tiret litery b).

2. Dodaje się poniższą notę do tekstu Zaleconej praktyki 2.3.1:

„Nota: W celu właściwego opisania liczby i rodzaju paczek w zgłoszeniu ładunku, armatorzy i inne zainteresowane strony powinny zapewnić, że zostanie użyta jednostka opakowania zewnętrznego. Jeżeli towary są umieszczone na paletach, należy określić liczbę i rodzaj paczek w palecie. Jeżeli towary na palecie nie są opakowane, powinien być stosowany opis i określenie ilości towarów na palecie.”.

3. Zmienia się Zaleconą praktykę 2.5.2, jak następuje:

„2.5.2 Zalecona praktyka. Władze publiczne powinny zwyczajowo wymagać informacji tylko o tych rzeczach załogi, które nie spełniają warunków wymaganych do korzystania ze zwolnienia z opłat i należności celnych lub są objęte zakazem albo podlegają ograniczeniom.”.

4. Tekst w rubryce 2 z formularza FAL 4 zastępuje się następującym tekstem:

„Mienie nieodpowiadające warunkom zwolnienia z opłat i należności celnych albo objęte zakazem lub podlegające ograniczeniom.”.

Rozdział 3 – WJAZD I WYJAZD OSÓB

A. WYMAGANIA WJAZDOWE I WYJAZDOWE ORAZ PROCEDURA

1. Dodaje się nową Normę 3.3.3 i nową Zaleconą praktykę 3.3.4 w brzmieniu:

„3.3.3 Norma. Do momentu poddania weryfikacji w celu wydania decyzji o wpuszczeniu pasażerów i załogi na terytorium Państwa, za ich ochronę i opiekę nad nimi odpowiedzialność ponosi armator.

3.3.4 Zalecona praktyka. Od momentu przyjęcia pasażerów i załogi do warunkowej bądź bezwarunkowej weryfikacji i jeśli osoby, których to dotyczy, pozostają pod kontrolą fizyczną władz publicznych, władze publiczne powinny być odpowiedzialne za ich ochronę i opiekę do chwili, gdy osoby te zostaną wpuszczone lub uznane za niepożądane.”.

2. Zmienia się numerację istniejącej Normy 3.3.3 na Normę 3.3.5 i dodaje nową Normę 3.3.6. w brzmieniu:

„3.3.6 Norma. Jeżeli osoba została uznana za niepożądaną, władze publiczne, bez zbędnej zwłoki, poinformują armatora i skonsultują się z nim w sprawie odesłania. Armator jest odpowiedzialny za koszty odesłania osoby uznanej za niepożądaną i, w przypadku gdy osoba ta jest ponownie przeniesiona pod opiekę armatora, armator ponosi odpowiedzialność za dokonanie szybkiego jej odesłania:

– do kraju zaokrętowania,

– w każde inne miejsce, gdzie osoba ta może zostać wypuszczona.”.

3. Istniejąca Norma 3.3.4 otrzymuje numer 3.3.7.

B. ŚRODKI UŁATWIAJĄCE ODPRAWĘ PASAŻERÓW, ZAŁOGI I BAGAŻU

1. Norma 3.15.1 otrzymuje następujące brzmienie:

„3.15.1 Norma. Władze publiczne zachęcą armatorów do podejmowania środków ostrożności w miejscu zaokrętowania, w celu upewnienia się, że pasażerowie posiadają jakikolwiek dokument wymagany do kontroli w Państwie przyjmującym lub tranzytowym.”.

2. Dodaje się nową Normę 3.15.2 w następującym brzmieniu:

„3.15.2 Norma. Jeżeli osoba zostaje uznana za niepożądaną i jest odesłana z terytorium kraju, armator nie może być pozbawiony możliwości odzyskania od tej osoby kosztów, jakie mogą wyniknąć z jej niewpuszczenia.”.

3. Istniejąca Zalecona praktyka 3.15.2 otrzymuje numer 3.15.3.

Rozdział 4 – WEJŚCIE, POSTÓJ I WYJŚCIE Z PORTU ŁADUNKÓW I INNYCH ARTYKUŁÓW

A. POSTANOWIENIA OGÓLNE

1. Zmienia się Zaleconą praktykę 4.3, jak następuje:

„4.3 Zalecona praktyka. Władze publiczne powinny zachęcać armatorów i/lub operatorów morskich terminali ładunkowych do wyposażenia ich w odpowiednie urządzenia magazynowe do ładunków specjalnych (np. przedmioty wartościowe, towary o krótkiej trwałości, zwłoki ludzkie, materiały radioaktywne i inne ładunki niebezpieczne, żywe zwierzęta itp.); te obszary morskich terminali ładunkowych, w których składuje się ładunki, w tym ładunki specjalne oraz pocztę, przed wysyłką drogą morską, powinny być stale chronione przed wstępem osób nieupoważnionych.”.

2. Dodaje się nową Normę 4.4 w brzmieniu:

„4.4 Norma. Umawiający się Rząd, który wymaga licencji i pozwoleń eksportowych, importowych i przeładunkowych dla niektórych rodzajów towarów, ustanowi proste procedury pozwalające na szybkie uzyskanie i odnowienie tych licencji i pozwoleń.”.

3. Dodaje się nową Zaleconą praktykę 4.5 w brzmieniu:

„4.5 Zalecona praktyka. Jeżeli ładunek mógłby, ze względu na swój rodzaj, znaleźć się we właściwości służb kontrolnych – np. celnych i weterynaryjnych lub sanitarnych – Umawiające się Rządy powinny upoważnić do odprawy służby celne lub jedną z pozostałych służb lub, jeśli to niewykonalne, podjąć wszelkie konieczne kroki, w celu zapewnienia jednoczesnej odprawy, w jednym miejscu z minimum opóźnienia.”.

4. Zmienia się numerację istniejącej Zaleconej praktyki 4.4 na 4.6.

B. ODPRAWA TOWARÓW EKSPORTOWANYCH

1. Zastępuje się tytuły „B. Odprawa ładunków eksportowanych” i „C. Odprawa ładunków importowanych” przez tytuł „B. Odprawa ładunku”.

2. Istniejące tytuły D, E i F zmienia się odpowiednio na tytuły C, D i E.

3. Tekst istniejącej Zaleconej praktyki 4.7 zastępuje się następującym tekstem:

„4.7 Zalecona praktyka. Władze publiczne powinny opracować procedury umożliwiające użycie informacji dostarczonej przed przybyciem ładunku w celu ułatwienia procesu składania deklaracji celnej i pozwolenia na odprawę przed przybyciem ładunku.”.

4. W rozdziale 4 sekcji B dodaje się następujące nowe normy i zalecone praktyki.

„4.8 Zalecona praktyka. Władze publiczne powinny opracować procedury dla odprawy ładunku, które opierałyby się na właściwych postanowieniach i pokrewnych dyrektywach Międzynarodowej konwencji dotyczącej uproszczenia i harmonizacji postępowania celnego (Konwencja z Kioto).

4.9 Norma. Władze publiczne ograniczą fizyczne interwencje do minimum niezbędnego do zapewnienia zgodności z prawem, poprzez użycie oceny ryzyka w celu określenia ładunku, który powinien być skontrolowany.

4.10 Zalecona praktyka. Władze publiczne, o ile dysponują wystarczającymi środkami, powinny, ilekroć jest to konieczne, przeprowadzać, na podstawie ważnego wniosku, fizyczne inspekcje ładunku w miejscu, gdzie jest on załadowany na środki transportu, i podczas procesu załadunku albo na nabrzeżu lub, w przypadku ładunku jednostkowego, w miejscu, w którym kontener jest załadowywany i plombowany.

4.11 Norma. Władze publiczne zapewniają, aby wymogi dotyczące gromadzenia danych statystycznych w sposób znaczny nie zmniejszały efektywności handlu morskiego.

4.12 Zalecona praktyka. Władze publiczne powinny stosować techniki elektronicznego przekazywania danych (EDI) w celu uzyskiwania informacji dla przyspieszenia i uproszczenia procesów odprawy.”.

5. Zmienia się odpowiednio numerację istniejących norm i zaleconych praktyk 4.5 do 4.15.

* Nosząca od 1994 r. nazwę „Światowa Organizacja Celna”.

Wersja obcojęzyczna tutaj