Dziennik Ustaw - rok 2005 nr 118 poz. 1000

Przekład

UCHWAŁA FAL. 5(24)
przyjęta w dniu 11 stycznia 1996 r.

Przyjęcie poprawek do Konwencji o ułatwieniu międzynarodowego obrotu morskiego, 1965, tekst poprawiony

KOMITET UŁATWIEŃ,

PRZYPOMINAJĄC postanowienia artykułu VII ustęp 2 litera a) Konwencji o ułatwieniu międzynarodowego obrotu morskiego, 1965, w jej wersji poprawionej, zwanej dalej „Konwencją", dotyczące procedury wprowadzania poprawek do jej załącznika,

PRZYPOMINAJĄC zadania powierzone przez Konwencję Komitetowi Ułatwień w celu rozważenia i przyjęcia poprawek do Konwencji,

WZIĄWSZY POD uwagę, na swojej dwudziestej czwartej sesji, poprawki do załącznika do Konwencji, które zostały zaproponowane i rozpowszechnione zgodnie z zapisem artykułu VII ustęp 2 litera a) przedmiotowej Konwencji,

1. PRZYJMUJE, zgodnie z artykułem VII ustęp 2 litera a) Konwencji, poprawki do Konwencji, których tekst jest zamieszczony w załączniku do niniejszej uchwały;

2. POSTANAWIA, że zgodnie z artykułem VII ustęp 2 litera b) Konwencji wymienione powyżej poprawki wejdą w życie z dniem 1 maja 1997 r., chyba że przed dniem 1 lutego 1997 r. co najmniej jedna trzecia Umawiających się Rządów notyfikuje na piśmie Sekretarzowi Generalnemu, że nie akceptuje wymienionych poprawek;

3. PROSI Sekretarza Generalnego, zgodnie z artykułem VII ustęp 2 litera a) Konwencji, o przekazanie poprawek zawartych w załączniku wszystkim Umawiającym się Rządom;

4. PROSI TAKŻE Sekretarza Generalnego o notyfikowanie Rządom Sygnatariuszom przyjęcia i wejścia w życie poprawek.

Załącznik

POPRAWKI DO ZAŁĄCZNIKA DO KONWENCJI O UŁATWIENIU MIĘDZYNARODOWEGO OBROTU MORSKIEGO, 1965, TEKST POPRAWIONY

1. Rozdział 2 – WEJŚCIE, POSTÓJ l WYJŚCIE STATKU

1. Zmienia się Zaleconą praktykę 2.7.4, jak następuje:

„2.7.4 Zalecona praktyka. Lista sporządzona przez armatora na jego własny użytek powinna zostać zaakceptowana zamiast i w miejsce listy pasażerów z zastrzeżeniem, że zawiera informacje przewidziane w Zaleconej praktyce 2.7.3 i że jest opatrzona datą i podpisana lub uwierzytelniona zgodnie z Normą 2.7.5.".

2. Dodaje się następującą notę po Normie 2.7.6:

„Nota: Można zawiadomić o obecności pasażerów bez biletu, wpisując np. notę w rubryce „Uwagi" w zgłoszeniu ogólnym lub wykorzystując formularz listy pasażerów lub załogi, gdzie tytuł byłby zastąpiony przez „Lista pasażerów bez biletu".".

2. Rozdział 6 – POSTANOWIENIA RÓŻNE

Zmienia się Zaleconą praktykę 6.12 w następujący sposób:

„6.12. Zalecona praktyka. Każdy Umawiający się Rząd powinien utworzyć krajowy komitet ułatwień w transporcie morskim lub podobny krajowy organ koordynujący, w celu zachęcania do przyjmowania i wdrażania działań upraszczających między poszczególnymi rządowymi resortami, agencjami i innymi organizacjami, które zajmują się lub są odpowiedzialne za różne aspekty międzynarodowego obrotu morskiego, jak również między administracją portową i armatorami.

Nota: Tworząc krajowy komitet ułatwień w transporcie morskim lub podobny organ koordynujący, Umawiające się Rządy są proszone o branie pod uwagę wytycznych ustalonych w okólniku Fal.5/Circ.2.".

3. Rozdział 4 – WEJŚCIE, POSTÓJ l WYJŚCIE ŁADUNKÓW l INNYCH ARTYKUŁÓW

Zmienia się zaleconą praktykę 4.7, jak następuje:

„4.7 Zalecona praktyka. Władze publiczne powinny utworzyć procedury, które mogą zawierać elektroniczne przekazywanie danych (EDI), aby umożliwić przedłożenie wcześniejszej informacji przed nadejściem ładunku, w celu zastosowania technik selektywnych, włącznie z analizą ryzyka, dla ułatwienia odprawy celnej.".

4. Rozdział 3 – WJAZD l WYJAZD OSÓB

Zmienia się Normę 3.32, jak następuje:

„3.32 Norma. Od pasażerów statku wycieczkowego nie powinno się zwyczajowo wymagać pisemnej deklaracji celnej dotyczącej ich mienia osobistego. Jednakże w przypadku przedmiotów, których dotyczy wysoka stawka opłat celnych lub innych opłat i podatków, można wymagać pisemnej deklaracji oraz gwarancji.".

5. Rozdział 3 – WJAZD l WYJAZD OSÓB

Dodaje się nowe normy w następującym brzmieniu:

1. „3.3.2 Norma. Umawiające się Rządy zaakceptują do dalszej weryfikacji osobę zawróconą z miejsca zejścia na ląd, po tym jak została uznana za osobę niepożądaną, jeśli osoba ta zaokrętowała się na obszarze tych Umawiających się Rządów. Umawiające się Rządy nie powinny odsyłać takiej osoby do kraju, w którym uprzednio została uznana za niepożądaną.

Nota 1: Celem tego przepisu nie jest uniemożliwienie władzom publicznym poddawania bardziej szczegółowym czynnościom sprawdzającym osób niepożądanych, które zostały zawrócone, w celu określenia, czy ostatecznie mogą zostać wpuszczone na terytorium danego Państwa, czy też należy podjąć kroki w celu ich transferu, odesłania lub wydalenia do Państwa, którego mają obywatelstwo, lub w którym zostaną przyjęte. Jeżeli osoba uznana za osobę niepożądaną zgubiła lub zniszczyła swój dokument podróży, Umawiający się Rząd przyjmie w zastępstwie dokument potwierdzający okoliczności zaokrętowania i przyjazdu wydany przez władze publiczne Umawiającego się Rządu, w którym ta osoba została uznana za niepożądaną.

Nota 2: Żadne postanowienie normy albo Noty 1 nie może być interpretowane jako sprzeczne z postanowieniami Konwencji Narodów Zjednoczonych z dnia 28 lipca 1951 r. dotyczącej statusu uchodźców oraz Protokołu z dnia 31 stycznia 1967 r. dotyczącego statusu uchodźców, w sprawie zakazu wydalenia lub odesłania uchodźcy."

2. „3.3.3 Norma. Obowiązek przetransportowania osoby poza terytorium Państwa spoczywający na armatorze ustaje z chwilą, kiedy ta osoba zostaje ostatecznie wpuszczona na terytorium tego Państwa."

3. „3.3.4 Norma. Umawiające się Rządy i armatorzy współpracują ze sobą w celu ustalenia ważności i autentyczności paszportów i wiz.".

6. Rozdział 3 – WJAZD l WYJAZD OSÓB

Dodaje się nową zaleconą praktykę w następującym brzmieniu:

„3.49 Zalecona praktyka. Władze publiczne powinny zapewnić system odprawy przed przyjazdem pozwalającym załogom statków regularnie zawijających do ich portów na uzyskanie wcześniejszej zgody na czasowe zejście na ląd. Jeżeli statek nie jest notowany w rejestrach imigracyjnych i jeżeli lokalnie jest reprezentowany przez armatora, jego agenta cieszącego się dobrą opinią, władze publiczne powinny zwyczajowo, po stwierdzeniu, że wymagane przez nie informacje przed przybyciem statku są zadowalające, zezwolić temu statkowi na bezpośrednie udanie się do jego nabrzeża bez poddania go dalszym rutynowym formalnościom imigracyjnym, chyba że władze publiczne postanowią inaczej.".

Wersja obcojęzyczna