Dziennik Ustaw - rok 2005 nr 68 poz. 594

Na podstawie art. 21 ust. 3b ustawy z dnia 1 grudnia 1961 r. o izbach morskich (Dz. U. Nr 58, poz. 320, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1) sposób wykonania przez armatorów i kapitanów statków oraz podmioty zarządzające portami i użytkowników infrastruktury portowej obowiązków w zakresie przygotowania dla izb morskich materiałów do dochodzeń w sprawach wypadków morskich, zwanych dalej „wypadkami", podlegających zgłoszeniu izbom morskim i kapitanatom (bosmanatom) portów;

2) rodzaj pomocy i informacji, których należy udzielić izbom morskim i kapitanatom (bosmanatom) portów w związku z nastąpieniem wypadku.

1) ochronę ich przed utratą, zniszczeniem lub zniekształceniem;

2) utrwalenie ich w postaci uzyskanych lub sporządzonych dokumentów (ich odpisów) dotyczących przebiegu, okoliczności, przyczyn oraz skutków wypadku.

2. Dowody rzeczowe, które ze względu na rozmiary, charakter lub przeznaczenie nie mogą być przekazane izbie morskiej, pozostawia się na przechowanie właścicielowi, ze wskazaniem ciążącego na właścicielu obowiązku przedstawienia go na każde żądanie organu prowadzącego dochodzenie lub dokonuje się ich szczegółowego opisu lub utrwalenia obrazu za pomocą urządzenia rejestrującego obraz.

1) dokumentację techniczną statku oraz certyfikaty lub równoważne dokumenty wymagane na podstawie przepisów o bezpieczeństwie morskim, w szczególności dokumenty wymagane na podstawie umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną;

2) listę załogi;

3) dokumenty dotyczące przewożonego ładunku i listę pasażerów;

4) dokumenty dotyczące rodzaju i wyceny szkód powstałych w wyniku wypadku;

5) zapisy korespondencji prowadzonej ze statkiem.

2. Zabezpieczenie materiałów, o których mowa w ust. 1, w zależności od rodzaju wypadku, obejmuje:

1) mapy morskie, użyte w danej podróży, wraz z naniesionymi na nie znakami lub zapisami;

2) dzienniki statku;

3) dzienniczki manewrowe;

4) zapisy urządzeń automatycznie rejestrujących ruch statku lub jego mechanizmów;

5) nakresy radarowe i plany sondażowe, jeżeli były wykonywane;

6) dokumenty w zakresie bezpieczeństwa statku, wyposażenia statku, potwierdzające spełnienie kryteriów stateczności statku;

7) dokumenty dotyczące rodzaju, ilości, rozmieszczenia i stanu przewożonego ładunku;

8) listę załogi wraz z informacją o jej kwalifikacjach;

9) listę pasażerów;

10) korespondencję prowadzoną przed, w czasie i po wypadku, mającą związek z wypadkiem i ewentualnie prowadzoną akcję ratowniczą;

11) materiały, inne niż dokumenty, mające znaczenie dla wstępnego ustalenia stanu faktycznego.

1) sporządza raport o wypadku morskim, stanowiący załącznik do rozporządzenia;

2) odbiera pisemne oświadczenia od oficerów wachtowych (służbowych) i marynarzy, którzy pełnili służbę w czasie wypadku, a także od innych świadków wypadku, w przypadku gdy posiadają lub mogą posiadać wiadomości o okolicznościach, przyczynach i skutkach wypadku;

3) sporządza szkic przebiegu wypadku, zawierający informacje o pozycji statku w poszczególnych fazach wypadku, z zaznaczeniem: pozycji statku w każdej fazie wypadku, kursów, położenia steru, użycia steru strumieniowego, pędników lub wyłożenia płatów śruby nastawnej, pracy maszyn, użytych sygnałów dźwiękowych i optycznych oraz kierunku i siły wiatru i prądu, granic toru wodnego, nabrzeża, falochronu, świateł, pław, nabieżników, położenia mielizny lub przeszkody podwodnej (wraku), o ile taka występowała;

4) sporządza szkic i opis uszkodzeń statku, a jeżeli wypadek nastąpił na statku, szkic i opis miejsca wypadku;

5) sporządza, o ile to możliwe, dokumentację fotograficzną, zapis audiowizualny lub w inny sposób utrwalający obraz:

a) miejsca wypadku na statku,

b) uszkodzeń statku,

c) miejsca wypadku na statku współuczestniczącym w wypadku,

d) uszkodzeń statku współuczestniczącego w wypadku.

2. Kapitan statku, niezależnie od czynności, o których mowa w ust. 1, w zależności od rodzaju wypadku powinien, w miarę możliwości, uzyskać:

1) odpisy lub kopie oświadczeń, protokołów wyjaśnień lub zeznań złożonych przed organami państw obcych w sprawie wypadku, o ile to możliwe, dołączając również ich urzędowe tłumaczenie na język polski;

2) oświadczenie pilota statku na temat wypadku wraz ze sporządzonym przez niego szkicem dotyczącym przebiegu wypadku, jeżeli była świadczona usługa pilotowa;

3) ekspertyzy dotyczące szkód powstałych na statku lub spowodowanych przez statek, a jeżeli skutkiem wypadku był rozstrój zdrowia lub śmierć człowieka, zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia poszkodowanego lub stwierdzenie zgonu i jego przyczyny;

4) dokumentację dotyczącą rejestracji ruchu statku sporządzoną przez Służbę Kontroli Ruchu Statków (Służbę VTS), jeżeli wypadek nastąpił na obszarze podległym kontroli Służby VTS.

1) na którego obszarze nastąpił wypadek;

2) w którym znalazł się statek lub jego załoga po wypadku, jeżeli nastąpił poza obszarem portu.

2. Jeżeli wypadek nastąpił na morzu pełnym bądź na obcych wodach wewnętrznych lub terytorialnych, kapitan statku, niezależnie od czynności określonej w ust. 1, przesyła odpis raportu o wypadku morskim polskiemu urzędowi konsularnemu właściwemu ze względu na miejsce położenia portu obcego, w którym znalazł się statek lub jego załoga po wypadku.

3. Po przybyciu do portu polskiego, kapitan statku składa w kapitanacie portu te z materiałów, o których mowa w § 6 i 7, które nie zostały przekazane wraz z raportem o wypadku morskim, oraz składa wyjaśnienia dotyczące wypadku.

1) sfotografowanie lub utrwalenie za pomocą innych urządzeń audiowizualnych miejsca wypadku, statku uczestniczącego w wypadku, jego uszkodzeń lub uszkodzeń budowli, urządzeń lub instalacji portowych;

2) sporządzenie szkicu miejsca wypadku i opisu uszkodzeń spowodowanych przez statek, a jeżeli nastąpił na statku, szkicu i opisu miejsca wypadku;

3) uzyskanie, o ile to możliwe, materiału dowodowego ze statku;

4) zebranie od zainteresowanych i świadków wypadku zatrudnionych przez podmiot zarządzający portem lub przez użytkownika infrastruktury portowej oświadczeń dotyczących okoliczności, w jakich nastąpił wypadek, i ewentualnych przyczyn jego nastąpienia;

5) uzyskanie, o ile to możliwe, ekspertyzy dotyczącej szkód.

1) zapewnieniu stawiennictwa zainteresowanych i świadków wypadku u nich zatrudnionych;

2) umożliwieniu przeprowadzenia oględzin miejsca wypadku, dowodów rzeczowych lub powstałych uszkodzeń;

3) udostępnieniu odpowiednich pomieszczeń celem umożliwienia przeprowadzenia czynności służbowych.

Minister Infrastruktury: K. Opawski

¹⁾ Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej – gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429).

²⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1989 r. Nr 33, poz. 175 i Nr 35, poz. 192, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2004 r. Nr 62, poz. 575.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury
 z dnia 31 marca 2005 r. (poz. 594)

RAPORT O WYPADKU MORSKIM