Dziennik Ustaw - rok 2005 nr 60 poz. 528

Na podstawie art. 61 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625 oraz z 2005 r. Nr 23, poz. 188 i Nr 33, poz. 289) zarządza się, co następuje:

1) sposób i tryb postępowania:

a) przy podejrzeniu chorób zakaźnych ryb wymienionych w kolumnie l na liście nr 1 i 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych dla umieszczania na rynku zwierząt i produktów akwakultury (Dz. U. Nr 158, poz. 1656), zwanych dalej „chorobami",

b) przy stwierdzaniu chorób;

2) rodzaj próbek pobieranych do badań diagnostycznych oraz sposób ich pobierania i wysyłania;

3) środki stosowane przy zwalczaniu chorób;

4) sposób przeprowadzania czyszczenia i odkażania;

5) warunki i sposób ponownego zarybiania gospodarstw;

6) warunki i sposób przeprowadzania szczepień przeciwko chorobom zakaźnym ryb wymienionym w kolumnie l na liście nr 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, o którym mowa w pkt 1 lit. a, zwanych dalej „chorobami z listy nr 1"

7) wymagania niezbędne dla uznania strefy lub gospodarstwa za zatwierdzone ze względu na niewystępowanie chorób zakaźnych ryb wymienionych w kolumnie l na liście nr 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia, o którym mowa w pkt 1 lit. a, zwanych dalej „chorobami z listy nr 2".

1) ryba podejrzana o chorobę – rybę, u której wystąpiły objawy kliniczne lub zmiany pośmiertne wskazujące na wystąpienie jednej z chorób z listy nr 1 lub listy nr 2, przy czym rybę uznaje się za podejrzaną o chorobę także w przypadku, gdy wyniki badań diagnostycznych są niejednoznaczne;

2) ryba chora – rybę, u której na podstawie badania laboratoryjnego stwierdzono wystąpienie jednej z chorób z listy nr 1 lub listy nr 2, a w przypadku zakaźnej anemii łososia (ISA) – w wyniku badania klinicznego i badania pośmiertnego połączonego z badaniem laboratoryjnym;

3) gospodarstwo, w którym podejrzewa się chorobę – gospodarstwo, w którym znajdują się ryby podejrzane o chorobę;

4) gospodarstwo, w którym stwierdzono chorobę – gospodarstwo, w którym znajdują się ryby chore lub z którego usunięto ryby, ale w którym nie przeprowadzono odkażania.

1) przeprowadza:

a) dochodzenie epizootyczne,

b) kontrolę gospodarstwa połączoną z badaniem klinicznym ryb, a jeżeli to konieczne z ich sekcją;

2) pobiera próbki do badań laboratoryjnych i wysyła je wraz z dokumentem, w formie pisma przewodniego, do zatwierdzonego laboratorium w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 33, poz. 287, z późn. zm.³⁾);

3) określa tymczasową strefę kontroli, w rozumieniu decyzji Komisji nr 2003/466/WE z dnia 13 czerwca 2003 r. ustanawiającej kryteria podziału na strefy i urzędowego nadzoru w następstwie podejrzenia lub potwierdzenia wystąpienia zakaźnej anemii łososia (ISA) (Dz. Urz. WE L 156 z 25.06.2003 r., str. 61), zwanej dalej „decyzją 2003/466/WE"

4) sporządza spis:

a) ryb utrzymywanych w gospodarstwie oraz produktów akwakultury, z podaniem ich ilości i gatunku,

b) ryb śniętych, podejrzanych o zakażenie i podejrzanych o chorobę oraz pozyskanych od nich produktów akwakultury, z podaniem ich ilości i gatunku,

c) gospodarstw, w których podejrzewa się chorobę z listy nr 1 – biorąc pod uwagę informacje, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3.

2. Posiadacz ryb uaktualnia dane, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. b.

3. Dochodzenie epizootyczne, oprócz ustaleń, o których mowa w art. 42 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, ma na celu ustalenie:

1) obecności organizmów żywych, które mogą przenosić chorobę z listy nr 1, i ich rozmieszczenia;

2) źródła pochodzenia choroby z listy nr 1 wraz z ustaleniem innych gospodarstw, w których ryby z gatunków wrażliwych oraz produkty akwakultury mogły zostać zakażone z tego źródła;

3) dróg przemieszczania osób, środków transportu, ryb, produktów akwakultury, sprzętu oraz przedmiotów, które mogły przyczynić się do szerzenia się choroby, do gospodarstwa lub z gospodarstwa, w którym podejrzewa się chorobę z listy nr 1, w okresie, w którym choroba ta mogła się rozwijać w gospodarstwie przed uznaniem gospodarstwa za podejrzane.

1) wwożenie lub wnoszenie do gospodarstwa albo wywożenie lub wynoszenie z gospodarstwa, w którym podejrzewa się chorobę z listy nr 1:

a) ryb oraz produktów akwakultury,

b) środków żywienia zwierząt oraz substancji, które mogą być skażone czynnikami chorobotwórczymi,

c) przedmiotów, wody ze stawów lub z innych urządzeń służących do chowu lub hodowli ryb oraz rozrodu ryb;

2) przemieszczanie osób lub środków transportu – do gospodarstwa lub z gospodarstwa, w którym podejrzewa się chorobę z listy nr 1.

2. Czynności, o których mowa w ust. 1, wykonuje się pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii.

3. Powiatowy lekarz weterynarii, wyrażając zgodę na wykonanie czynności, o których mowa w ust. 1, określa warunki, po spełnieniu których te czynności mogą być wykonywane.

2. Sposób postępowania z rybami, o których mowa w ust. 1, lub ich częściami oraz produktami akwakultury jest określony w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1774/2002 z dnia 3 października 2002 r. ustanawiającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 273 z 10.10.2002, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 37, str. 92, z późn. zm.⁴⁾), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1774/2002".

2. Długość mat i basenów, o których mowa w ust. 1, powinna być nie mniejsza niż:

1) obwód największego koła środka transportu wjeżdżającego lub wyjeżdżającego – przy odkażaniu tego środka transportu;

2) metr – przy odkażaniu obuwia.

3. Szerokość mat i basenów, o których mowa w ust. 1, powinna zapewniać, że koła środków transportu oraz obuwie osób opuszczających miejsca, o których mowa w ust. 1, zostaną odkażone.

1) przeprowadza kontrolę gospodarstw położonych w tej samej zlewni lub strefie przybrzeżnej co gospodarstwo, w którym podejrzewa się chorobę z listy nr 1;

2) może wyrazić zgodę na wywożenie z tych gospodarstw ryb oraz produktów akwakultury.

2. W przypadku gdy zlewnia lub strefa przybrzeżna, o której mowa w ust. 1, jest rozległa, powiatowy lekarz weterynarii może ograniczyć stosowanie środków wymienionych w ust. 1, do obszaru wokół gospodarstwa, w którym podejrzewa się chorobę z listy nr 1, jeżeli powierzchnia tego obszaru będzie wystarczająca, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby.

1) wprowadzona z innej zlewni lub strefy przybrzeżnej niż zlewnia lub strefa przybrzeżna, w której jest położone gospodarstwo, w którym podejrzewa się chorobę z listy nr 1, lub

2) przeniesiona do innej zlewni lub strefy przybrzeżnej, w szczególności w wyniku przemieszczania osób, środków transportu, ryb oraz produktów akwakultury

– zlewnie te i strefy uznaje się za podejrzane o chorobę z listy nr 1.

2. Przepisy § 3–8 i 10 stosuje się do zlewni i stref, o których mowa w ust. 1.

1) usunięcie z terenu gospodarstwa ryb oraz produktów akwakultury, zgodnie z zatwierdzonym przez Komisję Europejską planem gotowości zwalczania chorób z listy nr 1;

2) odkażenie stawów po uprzednim:

a) usunięciu z nich ryb, spuszczeniu wody, oczyszczeniu i osuszeniu dna stawowego – w przypadku stawów, z których spuszcza się wodę i których dno jest osuszalne,

b) usunięciu z nich ryb, spuszczeniu wody i oczyszczeniu – w przypadku stawów, z których spuszcza się wodę i których dno jest nieosuszalne,

c) usunięciu z nich ryb i spuszczeniu wody – w przypadku stawów, z których częściowo spuszcza się wodę,

d) usunięciu z nich ryb – w przypadku stawów, z których nie spuszcza się wody;

3) oczyszczenie i odkażenie narzędzi i sprzętu, które miały kontakt z rybami lub produktami akwakultury, o których mowa w pkt 1;

4) zniszczenie środków oraz substancji, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 1 lit. b, lub poddanie ich procesom prowadzącym do zniszczenia czynników chorobotwórczych – jeżeli jest to konieczne.

2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się, po uprzednim spuszczeniu wody, do innych urządzeń służących do chowu lub hodowli oraz rozrodu ryb.

3. Odkażanie i odłogowanie stawów i innych urządzeń służących do chowu lub hodowli oraz rozrodu ryb przeprowadza się w sposób określony w decyzji 2003/466/WE oraz w planach gotowości zwalczania choroby z listy nr 1.

4. Sposób postępowania z rybami śniętymi, chorymi, podejrzanymi o chorobę oraz z produktami akwakultury jest określony w rozporządzeniu nr 1774/2002.

5. Do czyszczenia i odkażania stawów lub innych urządzeń służących do chowu lub hodowli oraz rozrodu ryb, a także do narzędzi i sprzętu używanego przy wykonywaniu czynności związanych z utrzymywaniem ryb lub produktów akwakultury w gospodarstwie, w którym stwierdzono chorobę z listy nr 1, używa się produktów biobójczych dopuszczonych do obrotu.

2. Ryby, o których mowa w ust. 1, niezwłocznie zabija się i patroszy:

1) zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów rybołówstwa;

2) pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii.

3. Sposób postępowania z ubocznymi produktami zwierzęcymi powstałymi w wyniku czynności, o których mowa w ust. 2, jest określony w rozporządzeniu nr 1774/2002. Wodę używaną podczas tych czynności oczyszcza się i odkaża w celu zniszczenia czynników chorobotwórczych.

1) określa strefę kontroli i obszar zagrożony zgodnie z decyzją 2003/466/WE oraz sposób ich oznakowania;

2) podejmuje środki przewidziane w decyzji 2003/466/WE.

2. Wojewoda w przypadku stwierdzenia choroby z listy nr 1, na obszarze przekraczającym obszar jednego powiatu:

1) określa strefę kontroli oraz obszar zagrożony zgodnie z decyzją 2003/466/WE oraz sposób ich oznakowania;

2) podejmuje środki przewidziane w decyzji 2003/466/WE.

1) szczepienia te zostały uwzględnione w zatwierdzonych przez Komisję Europejską planach gotowości zwalczania choroby z listy nr 1;

2) program szczepień spełnia wymagania określone w ust. 3.

2. Szczepienia, o których mowa w ust. 1, wykonuje się w strefie kontroli lub, jeżeli jest to konieczne, w obszarze zagrożonym.

3. Program szczepień powinien zawierać w szczególności informacje o:

1) chorobie wymagającej złożenia wniosku o szczepienie;

2) obszarach, na których potwierdzono wystąpienie choroby, z uwzględnieniem miejsc, w których jest planowane przeprowadzenie tych szczepień;

3) szczepionce, która ma być użyta, z podaniem zwłaszcza typu szczepionki oraz ograniczeń w jej stosowaniu;

4) częstotliwości szczepień;

5) warunkach, w jakich szczepionka będzie używana;

6) rybach, które będą poddane szczepieniu;

7) warunkach, w jakich zostanie podjęta decyzja o wstrzymaniu szczepień;

8) środkach, jakie należy podjąć w celu ograniczenia przemieszczania ryb w obszarach objętych szczepieniami;

9) poprzednio przeprowadzonych szczepieniach z podaniem daty tych szczepień i obszarów objętych szczepieniami oraz utworzonych obszarach ochronnych.

4. Dopuszcza się przemieszczanie ryb z obszaru, na którym przeprowadzono szczepienia, jeżeli mają one zostać zabite, a następnie umieszczone na rynku w celu bezpośredniego spożycia przez ludzi lub, jeżeli jest to konieczne, w celu przetworzenia zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu nr 1774/2002.

2. Przepisy § 11 i 12 stosuje się do gospodarstw położonych w tej samej zlewni lub strefie przybrzeżnej co gospodarstwo, w którym stwierdzono chorobę z listy nr 1.

1) wyniki kontroli skuteczności oczyszczania i odkażania;

2) czas utrzymywania się czynnika chorobotwórczego w środowisku;

3) sytuację epizootyczną w zlewni lub w strefie przybrzeżnej, w której jest położone gospodarstwo;

4) warunki określone w decyzji 2003/466/WE.

1) wprowadzona z innej zlewni lub strefy przybrzeżnej niż zlewnia lub strefa przybrzeżna, w której jest położone gospodarstwo, w którym podejrzewa się chorobę z listy nr 1, lub

2) przeniesiona do innej zlewni lub strefy przybrzeżnej, w szczególności w wyniku przemieszczania się osób, środków transportu, ryb oraz produktów akwakultury.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, ryby niewykazujące objawów klinicznych choroby mogą być poławiane, a następnie umieszczane na rynku w celu bezpośredniego spożycia przez ludzi lub w celu przetworzenia, jeżeli:

1) zostaną zabite i wypatroszone zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów rybołówstwa;

2) sposób postępowania z ubocznymi produktami zwierzęcymi powstałymi podczas przetwarzania będzie zgodny z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu nr 1774/2002;

3) woda używana przy wykonywaniu czynności, o których mowa w pkt 1, oraz woda wykorzystywana przy transporcie tych ryb zostanie poddana procesom prowadzącym do zniszczenia czynników chorobotwórczych.

2. Sposób pobierania próbek do badań oraz metody diagnostyczne stosowane do wykrywania chorób z listy nr 2 są określone w decyzji Komisji nr 2001/183/WE z dnia 22 lutego 2001 r. ustanawiającej plany prób i metody diagnostyczne dla wykrywania i potwierdzania niektórych chorób ryb oraz uchylającej decyzję 92/532/EWG (Dz. Urz. WE L 67 z 09.03.2001 r., str. 65; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 31, str. 409), zwanej dalej „decyzją 2001/183/WE".

1) wprowadzona ze strefy zatwierdzonej lub z gospodarstwa zatwierdzonego położonego w strefie niezatwierdzonej lub

2) przeniesiona do innego gospodarstwa zatwierdzonego, w szczególności w wyniku przemieszczania osób, środków transportu, ryb oraz produktów akwakultury

– gospodarstwa te i strefy uznaje się za podejrzane o chorobę z listy nr 2.

2. Środki, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, 2, 4, ust. 2 i 3 oraz w załączniku nr 2 lub 3 do rozporządzenia, o którym mowa w § 1 pkt 1 lit. a, stosuje się do gospodarstw i stref, o których mowa w ust. 1.

2. Powiatowy lekarz weterynarii może wyrazić zgodę na dalszy chów ryb, które nie osiągnęły wielkości pozwalających na ich umieszczenie na rynku w celu bezpośredniego spożycia przez ludzi lub w celu przetworzenia, i nie wykazują objawów klinicznych choroby z listy nr 2, do czasu osiągnięcia przez nie odpowiednich wielkości.

1) przeprowadza:

a) dochodzenie epizootyczne,

b) badanie kliniczne ryb i jeżeli to konieczne ich sekcję;

2) pobiera próbki do badań diagnostycznych;

3) sporządza spis gospodarstw, w których podejrzewa się chorobę z listy nr 2.

2. Sposób pobierania próbek do badań oraz metody diagnostyczne stosowane do wykrywania chorób z listy nr 2 są określone w decyzji 2001/183/WE.

3. Powiatowy lekarz weterynarii aktualizuje spis gospodarstw, o którym mowa w ust. 1 pkt 3.

1) do innych gospodarstw, w których znajdują się ryby zarażone tą samą chorobą, lub

2) jeżeli ryby te są transportowane w celu zabicia, a następnie przetworzenia lub bezpośredniego spożycia przez ludzi.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: w z. J. J. Pilarczyk

¹⁾ Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej – rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433).

²⁾ Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia:

– dyrektywy Rady nr 93/53/EWG z dnia 24 czerwca 1993 r. wprowadzającej minimalne środki wspólnotowe zwalczania niektórych chorób ryb (Dz. Urz. WE L 175 z 19.07.1993 r., str. 23; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 14, str. 314),

– dyrektywy Rady nr 2000/27/WE z dnia 2 maja 2000 r. zmieniającej dyrektywę 93/53/EWG wprowadzającą minimalne wspólnotowe środki kontroli niektórych chorób ryb (Dz. Urz. WE L 114 z 13.05.2000, str. 28; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 29, str. 93),

– decyzji Komisji nr 2001/288/WE z dnia 3 kwietnia 2001 r. zmieniającej dyrektywę 93/53/EWG wprowadzającą minimalne wspólnotowe środki kontroli niektórych chorób ryb, w odniesieniu do listy krajowych laboratoriów referencyjnych w zakresie chorób ryb (Dz. Urz. WE L 99 z 10.04.2001 r., str. 11; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 32, str. 88),

– decyzji Komisji nr 2001/183/WE z dnia 22 lutego 2001 r. ustanawiającej plany prób i metody diagnostyczne dla wykrywania i potwierdzania niektórych chorób ryb oraz uchylającej decyzję 92/532/EWG (Dz. Urz. WE L 67 z 09.03.2001 r., str. 65; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 31, str. 409);

– decyzji Komisji nr 2003/466/WE z dnia 13 czerwca 2003 r. ustanawiającej kryteria podziału na strefy i urzędowego nadzoru w następstwie podejrzenia lub potwierdzenia wystąpienia zakaźnej anemii łososia (ISA) (Dz. Urz. WE L 156 z 25.06.2003 r., str. 61).

³⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 91, poz. 877 i Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 23, poz. 188 i Nr 33, poz. 289.

⁴⁾ Dz. Urz. WE L 117 z 13.05.2003, str. 1; Dz. Urz. WE L 112 z 19.04.2004, str. 1.

Dane dotyczące ogłoszenia powyższych aktów dotyczą ich ogłoszenia w Polskim wydaniu specjalnym Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.