Dziennik Ustaw - rok 2005 nr 25 poz. 208

Na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm.³⁾) zarządza się, co następuje:

1) organizację i funkcjonowanie systemu kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji;

2) metodologię prowadzenia kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji;

3) zadania, zakres odpowiedzialności i metody współpracy ministra właściwego do spraw transportu, ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Ministra Obrony Narodowej, Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwanego dalej „Prezesem Urzędu”, oraz podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą – w dziedzinie przeprowadzania kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji.

1) ustawie – rozumie się przez to ustawę z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze;

2) Krajowym Programie Ochrony Lotnictwa Cywilnego – rozumie się przez to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie Krajowego Programu Ochrony Lotnictwa Cywilnego realizującego zasady ochrony lotnictwa (Dz. U. Nr 160, poz. 1549);

3) podmiocie prowadzącym lotniczą działalność gospodarczą – rozumie się przez to podmiot, który uzyskał certyfikat na podstawie ustawy;

4) kontroli bezpieczeństwa – rozumie się przez to zespół działań, metod i środków podejmowanych przez służby ochrony w celu zapewnienia, że na pokład statku powietrznego oraz do stref zastrzeżonych lotniska nie przedostaną się przedmioty, urządzenia lub materiały niebezpieczne, które mogą być użyte do popełnienia aktu bezprawnej ingerencji;

5) kontroli dostępu – rozumie się przez to zespół działań, metod i środków podejmowanych zgodnie z przepisami przez służbę ochrony w celu zapewnienia, że osoby nieuprawnione nie dostaną się do wyznaczonych obszarów lotniska;

6) lotnisku współużytkowanym – rozumie się przez to lotnisko wojskowe albo lotnisko lotnictwa służb porządku publicznego wykorzystywane przez lotnictwo cywilne;

7) ocenie stanu ochrony – rozumie się przez to działania kontrolne, mające na celu określenie stopnia i zakresu zgodności stosowanych metod i środków z metodami i środkami określonymi w Krajowym Programie Ochrony Lotnictwa Cywilnego;

8) ochronie lotnictwa cywilnego – rozumie się przez to działania, metody i środki podejmowane zgodnie z przepisami przez służbę ochrony w celu zapewnienia bezpieczeństwa transportu lotniczego;

9) służbie ochrony – rozumie się przez to Straż Graniczną, Policję oraz służbę ochrony lotniska;

10) strefie zastrzeżonej – rozumie się przez to teren lotniska, do którego dostęp ze względów bezpieczeństwa mają wyłącznie uprawnione osoby;

11) audycie – rozumie się przez to każdą procedurę lub proces stosowany na poziomie krajowym w celu kontrolowania zgodności stanu ochrony z postanowieniami Krajowego Programu Ochrony Lotnictwa Cywilnego;

12) wewnętrznym audycie ochrony – rozumie się przez to każdą procedurę lub proces stosowany na poziomie podmiotu prowadzącego lotniczą działalność gospodarczą w celu kontrolowania zgodności stanu ochrony podmiotu z obowiązującymi przepisami, obejmujący audyty ochrony, inspekcje ochrony, przeglądy ochrony, testy ochrony, ćwiczenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;

13) uchybieniu – rozumie się przez to niezgodność, o której mowa w art. 2 ust. 4 rozporządzenia Komisji Europejskiej nr 1217/2003/WE z dnia 4 lipca 2003 r. ustanawiającego wspólne specyfikacje dla krajowych programów kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego (Dz. Urz. UE L 169 z 08.07.2003, str. 44–48);

14) audycie ochrony – rozumie się przez to szczegółową weryfikację wszystkich elementów (procedur, metod i środków) w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, w celu ustalenia czy są one realizowane w sposób ciągły oraz zgodnie z przepisami prawa;

15) inspekcji ochrony – rozumie się przez to szczegółową weryfikację wybranych elementów w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, w celu ustalenia czy są one zgodne z przepisami prawa;

16) przeglądzie ochrony – rozumie się przez to weryfikację wybranych elementów w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, przeprowadzaną w celu ustalenia potrzeb tej ochrony, obejmującą identyfikację nieprawidłowości, które umożliwiłyby dokonanie aktu bezprawnej ingerencji, pomimo zastosowanych metod, środków i procedur ochrony lotnictwa cywilnego bądź innych zalecanych działań zastępczych adekwatnych do zidentyfikowanego stanu zagrożenia;

17) badaniu systemu ochrony – rozumie się przez to prowadzenie badania w przypadku:

a) aktu bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym,

b) niewłaściwego funkcjonowania środków ochrony oraz norm lub zalecanych praktyk wynikających z przepisów międzynarodowych

– w celu wyjaśnienia przyczyny ich zaistnienia, uniknięcia ich powtórzenia oraz podjęcia działań, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie programów ochrony, obowiązków oraz szkolenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego (Dz. U. Nr 168, poz. 1638);

18) teście ochrony – rozumie się przez to pozorowany akt bezprawnej ingerencji podejmowany w celu zweryfikowania efektywności procedur, metod i środków ochrony podjętych zgodnie z przepisami w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;

19) ćwiczeniu w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego – rozumie się przez to przygotowany z wyprzedzeniem i przeprowadzony w celu określenia efektywności systemu zarządzania lotniskiem, systemu zarządzania przewoźnika oraz systemów zarządzania innych podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą zespół działań zmierzających do oceny stopnia przygotowania danego podmiotu do reagowania na akt bezprawnej ingerencji – w przypadku prowadzenia działań antykryzysowych i likwidacji skutków kryzysu;

20) raporcie końcowym – rozumie się przez to dokument sporządzany przez przewodniczącego zespołu audytowego z przeprowadzonych czynności audytorskich.

2. Skuteczne stosowanie, o którym mowa w ust. 1, zapewnia się poprzez:

1) sprawdzanie efektywności stosowanych procedur, metod i środków ochrony lotnictwa cywilnego;

2) wskazywanie procedur, metod i środków działania gwarantujących skuteczność systemu ochrony lotnictwa cywilnego i usunięcie stwierdzonych w tym systemie uchybień;

3) wskazywanie zmian niezbędnych w Krajowym Programie Ochrony Lotnictwa Cywilnego;

4) wskazywanie zmian w programach ochrony podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą.

1) Prezesa Urzędu;

2) ministra właściwego do spraw wewnętrznych;

3) Ministra Obrony Narodowej;

4) zarządzających lotniskami;

5) przewoźników lotniczych;

6) innych podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą.

2. Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 4–6, są obowiązane do wprowadzenia procedur wewnętrznej kontroli jakości w zakresie swojej odpowiedzialności w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego, wynikającej z programu ochrony danego podmiotu oraz z Krajowego Programu Ochrony Lotnictwa Cywilnego.

1) audyt ochrony;

2) inspekcję ochrony, przeprowadzaną w szczególności w ramach certyfikacji podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą;

3) przegląd ochrony;

4) test ochrony;

5) ćwiczenie w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;

6) badanie systemu ochrony;

7) analizę dokumentacji przedaudytowej, a w szczególności programów ochrony podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą i instrukcji operacyjnych.

1) minister właściwy do spraw transportu – w zakresie współpracy z Prezesem Urzędu, przy wykonywaniu zadań związanych z przygotowaniem i realizacją programu;

2) minister właściwy do spraw wewnętrznych – w zakresie wykonywania, przez podległe mu i nadzorowane przez niego służby, obowiązków polegających na:

a) wyznaczeniu w porozumieniu z Prezesem Urzędu audytorów kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego,

b) realizowaniu na lotnisku, w tym na lotnisku lotnictwa służb porządku publicznego wykorzystywanego przez lotnictwo cywilne, czynności audytorskich w zakresie kontroli jakości ochrony lotnictwa cywilnego przez Straż Graniczną i Policję – w porozumieniu z Prezesem Urzędu lub z zarządzającym,

c) przekazywaniu Prezesowi Urzędu informacji o ujawnionych uchybieniach w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;

3) Minister Obrony Narodowej – w zakresie wykonywania, przez podległe mu i nadzorowane przez niego służby, obowiązków polegających na:

a) wyznaczeniu w porozumieniu z Prezesem Urzędu audytorów kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego,

b) realizowaniu, na lotnisku wojskowym wykorzystywanym przez lotnictwo cywilne, czynności audytorskich w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego – w porozumieniu z Prezesem Urzędu lub z zarządzającym,

c) przekazywaniu Prezesowi Urzędu informacji o ujawnionych uchybieniach w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;

4) Prezes Urzędu – w zakresie niezastrzeżonym dla ministra właściwego do spraw transportu, ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz Ministra Obrony Narodowej, a w szczególności w zakresie:

a) nadzorowania wykonywania audytu zgodnie z postanowieniami Krajowego Programu Kontroli Jakości we wszystkich podmiotach prowadzących lotniczą działalność gospodarczą,

b) wyznaczania audytorów kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego,

c) zatwierdzania ramowego planu audytów ochrony, inspekcji ochrony, przeglądów ochrony i testów ochrony w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego,

d) określania terminu usunięcia niedociągnięć w systemie ochrony stwierdzonych w czasie przeprowadzanych audytów,

e) sporządzania, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, listy kontrolnej zawierającej wskazanie rodzaju audytowanego podmiotu, zakresy tematyczne podlegające kontroli, kategorie ocen audytowanych elementów systemu ochrony,

f) opracowywania, w porozumieniu z Komendantem Głównym Straży Granicznej, Komendantem Głównym Policji oraz Ministrem Obrony Narodowej, ramowego rocznego planu audytów ochrony, inspekcji ochrony, przeglądów ochrony, testów ochrony w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego w terminie do końca listopada każdego roku kalendarzowego, określającego nazwę kontrolowanego podmiotu oraz rodzaj planowanej metody audytu; plan ten sporządza się zgodnie z ustawą z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z późn. zm.⁴⁾) oraz oznacza się klauzulą „Zastrzeżone”,

g) opracowywania, w porozumieniu z Komendantem Głównym Straży Granicznej, Komendantem Głównym Policji, Ministrem Obrony Narodowej oraz podmiotem prowadzącym lotniczą działalność gospodarczą, ramowego rocznego planu ćwiczeń w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, w terminie do końca listopada każdego roku kalendarzowego, określającego nazwę podmiotu uczestniczącego w ćwiczeniach, termin realizacji planu oraz jego zakres tematyczny; plan ten sporządza się zgodnie z ustawą z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych oraz oznacza się klauzulą „Zastrzeżone”,

h) prowadzenia aktualnej listy audytorów kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego ogłaszanej w Dzienniku Urzędowym Urzędu Lotnictwa Cywilnego,

i) ustalania liczby osób wchodzących w skład zespołu audytowego – w zależności od rodzaju przeprowadzonej kontroli jakości oraz podmiotu audytowanego,

j) wyznaczania przewodniczącego oraz członków zespołu audytowego, o którym mowa w § 14,

k) gromadzenia informacji dotyczących zespołu audytowego, uwzględniających w szczególności stopień przygotowania do realizowania czynności audytorskich osób wchodzących w jego skład,

l) nadzoru nad przygotowaniem raportu końcowego z przeprowadzonego audytu,

m) koordynowania działań naprawczych nałożonych na audytowany podmiot zarówno na poziomie krajowym jak i międzynarodowym,

n) przygotowania rocznego sprawozdania z przeprowadzonych audytów w terminie do dnia 30 stycznia każdego roku kalendarzowego,

o) zapewnienia poufności planowanych działań oraz wyników przeprowadzonego audytu,

p) realizacji postanowień art. 6 rozporządzenia Komisji Europejskiej nr 1217/2003/WE z dnia 4 lipca 2003 r. ustanawiającego wspólne specyfikacje dla krajowych programów kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;

5) zarządzający podmiotem prowadzącym lotniczą działalność gospodarczą – w zakresie:

a) wyznaczania, w porozumieniu z Prezesem Urzędu, wewnętrznych audytorów kontroli jakości w zakresie ochrony tego podmiotu,

b) wyznaczania swojego przedstawiciela do koordynacji czynności związanych z prowadzonym audytem,

c) opracowania w trybie ochrony informacji niejawnych, oznaczenia klauzulą „Zastrzeżone” i przesłania do Urzędu Lotnictwa Cywilnego rocznego harmonogramu wewnętrznych audytów kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego w terminie do końca października każdego roku kalendarzowego,

d) przygotowania rocznego sprawozdania z przeprowadzonych wewnętrznych audytów w terminie do dnia 15 stycznia każdego roku kalendarzowego,

e) zapewnienia warunków lokalowych i środków administracyjno-biurowych, w szczególności z uwzględnieniem dostępu do telefonu, poczty elektronicznej, faksu, komputera, drukarki i materiałów biurowych, na czas prowadzenia czynności audytorskich,

f) zapewnienia dostępu do materiałów, dokumentów, planów i danych w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego dotyczących jednostki audytowanej oraz dostarczania ich kopii lub wyciągów,

g) udzielania wszelkich informacji w zakresie audytowanych zagadnień,

h) zapewnienia udziału osób odpowiedzialnych za funkcjonowanie audytowanych komórek organizacyjnych,

i) zapewnienia pojazdów samochodowych w zakresie niezbędnym dla wykonania audytu,

j) podjęcia działań zmierzających do usunięcia uchybień stwierdzonych w czasie audytu, a jeśli ich usunięcie jest niezbędne dla zapewnienia ochrony audytowanego podmiotu – poprzez zastosowanie działań zastępczych adekwatnych do zidentyfikowanego stanu zagrożenia, a następnie zmierzających do jego bezzwłocznej likwidacji,

k) na wniosek przewodniczącego zespołu audytowego – zwołania zespołu ochrony lotniska, o którym mowa w § 4 Krajowego Programu Ochrony Lotnictwa Cywilnego, w celu przedstawienia wyników przeprowadzonej kontroli oraz omówienia czynności, o których mowa w lit. i,

l) udzielania wszelkiej innej niezbędnej pomocy w realizacji przedsięwzięć audytowych.

2. Do zespołu do spraw badania przypadków naruszeń stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia, z wyłączeniem przepisów ust. 3, § 11–16 oraz § 18 ust. 1 i 2.

3. Audytorów wyznaczają:

1) Prezes Urzędu;

2) minister właściwy do spraw wewnętrznych – w porozumieniu z Prezesem Urzędu;

3) Minister Obrony Narodowej – w porozumieniu z Prezesem Urzędu.

1) posiada nienaganną opinię służbową;

2) nie była karana prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione umyślnie;

3) posiada poświadczenie bezpieczeństwa upoważniające do dostępu do informacji niejawnych o klauzuli co najmniej „Zastrzeżone”;

4) posiada znajomość i umiejętność stosowania w praktyce krajowych i międzynarodowych uregulowań prawnych z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego, ze szczególnym uwzględnieniem Krajowego Programu Ochrony Lotnictwa Cywilnego;

5) posiada udokumentowane praktyczne umiejętności przeprowadzania audytu, procedur oraz technik z tym związanych;

6) posiada doświadczenie i znajomość funkcjonowania ochrony podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą, uzyskane w wyniku co najmniej dwuletniego zatrudnienia na stanowisku związanym z ochroną lotnictwa cywilnego;

7) posiada kwalifikacje w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, potwierdzone ukończeniem kursu zagranicznego lub krajowego w co najmniej jednym z poniższych zakresów:

a) instruktora ochrony lotnictwa cywilnego,

b) zarządzania ochroną lotnictwa cywilnego,

c) ochrony portu lotniczego,

d) ochrony przewoźnika lotniczego,

e) ochrony ładunków towarowych lub zaopatrzenia pokładowego w lotnictwie;

8) posiada kwalifikacje w dziedzinie prowadzenia kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego potwierdzone ukończeniem kursu audytorów ochrony lotnictwa cywilnego Europejskiej Konferencji Lotnictwa Cywilnego (ECAC), Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) lub Unii Europejskiej albo analogicznego kursu krajowego zatwierdzonego przez Prezesa Urzędu, zgodnego z postanowieniami Krajowego Programu Szkolenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, Prezes Urzędu może wyznaczyć na audytora osobę niespełniającą wymagań, o których mowa w ust. 1, jeżeli wymaga tego uzasadniony interes lotnictwa cywilnego, a doświadczenie oraz wiedza fachowa tej osoby dają rękojmię należytego wypełniania zadań.

3. Wyznaczenie, o którym mowa w ust. 2, następuje na okres 2 lat.

2. Egzamin, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza Komisja audytorska powołana przez Prezesa Urzędu.

3. W skład Komisji, o której mowa w ust. 2, wchodzi pięciu członków, w tym dwóch przedstawicieli ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz jeden przedstawiciel Ministra Obrony Narodowej.

4. Tryb działania Komisji, o której mowa w ust. 2, określa regulamin ustalony przez Prezesa Urzędu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej.

1) złożył, w formie pisemnej, rezygnację Prezesowi Urzędu;

2) nie spełnił wymagań, o których mowa w § 12;

3) przestał spełniać wymagania, o których mowa w § 11 ust. 1 pkt 1–4;

4) nie dopełnił obowiązków wynikających z rozporządzenia, w szczególności określonych w § 15 i 16.

2. Zespołem, o którym mowa w ust. 1, kieruje przewodniczący zespołu audytowego.

1) przygotowanie audytu;

2) przydzielenie zadań dla poszczególnych członków zespołu audytowego z uwzględnieniem posiadanych przez nich kwalifikacji;

3) nadzorowanie przebiegu czynności audytorskich i przeprowadzenie końcowego spotkania z zarządzającym audytowanym podmiotem;

4) rozstrzyganie o przekształceniu prowadzonego przeglądu ochrony w inspekcję ochrony – w przypadku stwierdzenia więcej niż jednego uchybienia mającego negatywny wpływ na zapewnienie ochrony lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji;

5) rozstrzyganie w przypadku wystąpienia różnic zdań wśród członków zespołu audytowego zarówno w trakcie trwania procesu audytowego, jak również podczas sporządzania raportu końcowego, oraz niezwłoczne informowanie o takich sytuacjach Prezesa Urzędu;

6) przygotowywanie raportu końcowego w uzgodnieniu z członkami zespołu audytowego;

7) niezwłoczne zgłaszanie do zarządzającego audytowanym podmiotem oraz do Prezesa Urzędu nieprawidłowości mających istotny wpływ na zapewnienie ochrony w danym podmiocie;

8) zapewnienie poufności prowadzonych czynności audytorskich oraz wyników przeprowadzonego audytu.

1) zapoznanie się z dokumentacją przedaudytową;

2) wykonywanie zadań przydzielonych przez przewodniczącego zespołu audytowego;

3) przygotowanie pisemnego materiału z przeprowadzonych czynności audytorskich oraz udział w przygotowaniu raportu końcowego;

4) zapewnienie poufności prowadzonych czynności audytorskich oraz wyników przeprowadzonego audytu.

1) dokonywania audytu zarządzającego lotniskiem, przewoźnika lotniczego oraz innych podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą;

2) żądania informacji niezbędnych dla przeprowadzenia audytu;

3) dokonywania rejestracji prowadzonych czynności audytorskich w formie pisemnej, filmowej, fotograficznej lub innej formie zapisu, z zachowaniem zasady poufności;

4) wykorzystywania listy kontrolnej;

5) zasięgania informacji u wszystkich osób, które zdaniem audytora mogą przyczynić się do wyjaśnienia stosowanych metod i procedur ochrony.

2. Do wykonywania czynności audytorskich stosuje się przepisy art. 27 ust. 3 oraz art. 71 ust. 1 ustawy.

2. W przypadku lotnisk współużytkowanych czynności audytorskie przeprowadza się odpowiednio w porozumieniu ze służbami podległymi Ministrowi Obrony Narodowej lub ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.

3. Podczas przeprowadzania audytu uwzględnia się:

1) wyniki krajowych audytów w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego;

2) wyniki audytów w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, przeprowadzonych przez audytorów Unii Europejskiej, ICAO oraz ECAC;

3) wytyczne Rady do spraw Ochrony i Ułatwień Lotnictwa Cywilnego;

4) uwagi zarządzającego lotniskiem, przewoźnika lotniczego lub innego podmiotu prowadzącego lotniczą działalność gospodarczą odnośnie do prawidłowości funkcjonowania podmiotu audytowanego;

5) konsekwencje zaistniałych uchybień w systemie ochrony podmiotu audytowanego;

6) uwagi instytucji i służb państwowych odnośnie do procedur ochrony w zakresie lotnictwa cywilnego.

1) analizy poziomu zagrożenia podmiotu audytowanego;

2) terminu ostatnio przeprowadzonego audytu wewnętrznego w podmiocie audytowanym;

3) wniosków pokontrolnych sformułowanych podczas ostatnio przeprowadzonego audytu;

4) poziomu wdrożenia przez podmiot audytowany przepisów z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego, a w szczególności Krajowego Programu Ochrony Lotnictwa Cywilnego, ustalonego podczas poprzednich audytów;

5) natężenia ruchu pasażerskiego w porcie lotniczym, częstotliwości operacji lotniczych oraz ilości zatrudnionego personelu w podmiocie audytowanym.

1) dla audytu ochrony – nie rzadziej niż cztery razy w danym roku kalendarzowym;

2) dla inspekcji ochrony – nie rzadziej niż cztery razy w danym roku, z uwzględnieniem oceny stanu zagrożenia lotnictwa cywilnego aktami bezprawnej ingerencji;

3) dla przeglądu ochrony – w zależności od potrzeb w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, w tym w ramach prowadzonych certyfikacji;

4) dla testu ochrony – nie rzadziej niż cztery razy w danym roku kalendarzowym;

5) dla ćwiczenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego – nie rzadziej niż raz w roku kalendarzowym;

6) dla badania systemu ochrony – w zależności od potrzeb w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego.

2. Ustala się następujące terminy informowania podmiotu audytowanego o planowanym podjęciu czynności audytorskich:

1) dla audytu ochrony – nie później niż miesiąc przed planowaną datą jego rozpoczęcia;

2) dla inspekcji ochrony – nie później niż 48 godzin przed planowaną datą rozpoczęcia;

3) dla przeglądu ochrony – nie później niż 24 godziny przed planowaną datą rozpoczęcia;

4) dla testu ochrony – nie później niż 7 dni przed planowaną datą jego rozpoczęcia;

5) ćwiczenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego – nie później niż trzy miesiące przed planowaną datą jego rozpoczęcia.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 2–4, a także w przypadku badania systemu ochrony, dopuszcza się wykonywanie czynności audytorskich bez uprzedniego powiadomienia podmiotu audytowanego.

4. Przepisów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie stosuje się do analizy dokumentacji przedaudytowej, o której mowa w § 5 pkt 7.

1) w przypadku audytu ochrony, inspekcji ochrony oraz przeglądu ochrony:

a) analizę dokumentacji przedaudytowej,

b) przeprowadzanie wywiadów z osobami dysponującymi informacjami niezbędnymi dla realizacji audytu,

c) obserwację infrastruktury, statków powietrznych oraz innego wyposażenia i sprzętu wykorzystywanego do prowadzenia lotniczej działalności gospodarczej oraz ochrony lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji,

d) obserwację stosowanych procedur ochrony lotnictwa cywilnego,

e) utrwalanie obrazu i dźwięku na wszelkich możliwych nośnikach danych;

2) w przypadku testu ochrony:

a) czynności audytorskie, o których mowa w pkt 1,

b) wprowadzanie do stref lotniska próbek symulujących materiały wybuchowe i inne zabronione substancje, bez wiedzy testowanych osób,

c) wprowadzanie przedmiotów zabronionych do przewozu w transporcie lotniczym lub ich imitacji, a w przypadku broni palnej bojowej, materiałów i urządzeń wybuchowych – ich egzemplarzy trwale zabezpieczonych przed użyciem, bez wiedzy testowanych osób,

d) symulowanie zachowań naruszających zasady ochrony lotnictwa cywilnego, bez wiedzy testowanych osób;

3) w przypadku ćwiczenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego:

a) czynności audytorskie, o których mowa w pkt 1,

b) opracowanie scenariusza ćwiczenia w porozumieniu ze wszystkimi podmiotami uczestniczącymi w danym przedsięwzięciu i przesłanie do wiadomości Prezesa Urzędu w terminie 14 dni przed rozpoczęciem ćwiczenia,

c) wprowadzanie do stref lotniska próbek symulujących materiały wybuchowe i inne zabronione substancje,

d) wprowadzanie przedmiotów zabronionych do przewozu w transporcie lotniczym lub ich imitacji, a w przypadku broni palnej bojowej, materiałów i urządzeń wybuchowych – ich egzemplarzy trwale zabezpieczonych przed użyciem,

e) symulowanie zachowań naruszających zasady Ochrony lotnictwa cywilnego.

2. Testy ochrony, o których mowa w ust. 1 pkt 2, prowadzi się w sposób zapewniający:

1) ich zgodność z obowiązującym prawem;

2) bezpieczeństwo osób postronnych i personelu;

3) bezpieczeństwo statku powietrznego, obiektów oraz urządzeń należących do testowanego podmiotu;

4) uniknięcie zakłóceń operacyjnych oraz minimalizację niedogodności dla osób, które nie są poddawane testowaniu;

5) zachowanie poufności.

3. Test ochrony przeprowadza się zgodnie z planem testu ochrony, określanym przez Prezesa Urzędu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, a w przypadku lotnisk wojskowych wykorzystywanych przez lotnictwo cywilne – również z Ministrem Obrony Narodowej.

4. Ćwiczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, przeprowadza się w sposób określony w ust. 2 pkt 1–4, a jeżeli ujawnienie wyników ćwiczenia stanowiłoby zagrożenie dla lotnictwa cywilnego również z uwzględnieniem ust. 2 pkt 5.

5. Ćwiczenie, którego przebieg ujawnił znaczne uchybienia w systemie bądź procedurach ochrony podmiotu audytowanego, należy powtórzyć w ciągu 6 miesięcy od dnia jego przeprowadzenia.

1) dane dotyczące:

a) terminu przeprowadzenia audytu,

b) składu zespołu audytowego,

c) podmiotu audytowanego, uwzględniające wszystkich jego przedstawicieli uczestniczących w audycie;

2) zestawienie sprawdzonych elementów systemu ochrony w podmiocie audytowanym, ze szczegółowym opisem stwierdzonych uchybień odnośnie do stanu faktycznego w świetle obowiązujących przepisów z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego oraz przyznane kategorie ocen, o których mowa w § 23;

3) zalecenia i wnioski poaudytowe, odnoszące się do każdego sprawdzonego elementu systemu ochrony, wraz z opisem działań korygujących, które obowiązany jest podjąć podmiot audytowany.

2. Raport, o którym mowa w ust. 1, sporządza się zgodnie z ustawą z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych oraz oznacza się klauzulą „Zastrzeżone”.

3. Działania korygujące, o których mowa w ust. 1 pkt 3, w zależności od stopnia stwierdzonych uchybień, klasyfikuje się jako:

1) pilne, których realizację podmiot audytowany rozpoczyna z chwilą stwierdzenia uchybienia przez zespół audytowy;

2) planowe, których realizację podmiot audytowany rozpoczyna z chwilą zatwierdzenia przez Prezesa Urzędu programu naprawczego.

1) kategoria 1 – oznacza, że stosowane metody i środki ochrony są w pełni zgodne z wymaganiami przepisów z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego;

2) kategoria 2 – oznacza, że stosowane metody i środki ochrony są zgodne z wymaganiami przepisów z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego, jednakże pełna skuteczność ich stosowania wymaga wprowadzenia zmian w sposobie ich realizacji;

3) kategoria 3 – oznacza, że stosowane metody i środki ochrony są niezgodne z wymaganiami przepisów z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego, jednakże stwierdzone drobne uchybienia nie mają bezpośredniego wpływu na ochronę audytowanego podmiotu;

4) kategoria 4 – oznacza, że stosowane metody i środki ochrony są niezgodne z wymaganiami przepisów z zakresu ochrony lotnictwa cywilnego, a stwierdzone poważne uchybienia mają bezpośredni wpływ na ochronę audytowanego podmiotu;

5) kategoria 5 – oznacza, że wymagane zgodnie z przepisami prawa metody i środki ochrony nie znajdują zastosowania w podmiocie audytowanym;

6) kategoria 6 – oznacza, że wymagane zgodnie z przepisami prawa metody i środki ochrony nie zostały potwierdzone z przyczyn obiektywnych.

2. W odniesieniu do poszczególnych metod audytu przyznaje się następujące kategorie oceny stanu ochrony podmiotu audytowanego:

1) w przypadku audytu ochrony – kategorie 1–6;

2) w przypadku inspekcji ochrony – kategorie 1–6;

3) w przypadku przeglądu ochrony – kategorie 1–4;

4) w przypadku testu ochrony – kategorie 1–4;

5) w przypadku ćwiczenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego – kategorie 1–4 i 6;

6) w przypadku badania systemu ochrony – kategorie 1–6.

3. Kategorię oceny stanu ochrony podmiotu audytowanego przyznaje zespół audytowy.

2. W przypadku równej liczby głosów członków, decydujący jest głos przewodniczącego zespołu audytowego po uzyskaniu akceptacji Prezesa Urzędu.

2. W programie naprawczym, o którym mowa w ust. 1, podmiot audytowany jest obowiązany w szczególności do określenia terminu usunięcia poszczególnych nieprawidłowości. W programie naprawczym uwzględnia się możliwości wykonania przewidywanych działań naprawczych oraz sposób ich realizacji.

3. Termin, o którym mowa w ust. 2, może ulec skróceniu przez Prezesa Urzędu w przypadku, gdy będzie tego wymagał uzasadniony interes ochrony lotnictwa cywilnego.

4. Wzór programu naprawczego, o którym mowa w ust. 2, stanowi załącznik do rozporządzenia.

2. Zarządzający podmiotem prowadzącym lotniczą działalność gospodarczą określa kwalifikacje wewnętrznych audytorów, przy czym osoby te nie mogą posiadać kwalifikacji niższych niż określone w § 11 ust. 1 pkt 1–6.

2. Wewnętrzny test ochrony przeprowadza w porozumieniu ze Strażą Graniczną i Policją.

1) w przypadku audytu ochrony – nie rzadziej niż raz w danym roku kalendarzowym;

2) w przypadku inspekcji ochrony – nie rzadziej niż cztery razy w danym roku kalendarzowym, z uwzględnieniem oceny stanu zagrożenia lotnictwa cywilnego aktami bezprawnej ingerencji;

3) w przypadku przeglądu ochrony – w zależności od potrzeb audytowanego podmiotu;

4) w przypadku testu ochrony – nie rzadziej niż cztery razy w danym roku kalendarzowym;

5) w przypadku ćwiczenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego – nie rzadziej niż raz w roku kalendarzowym.

2. Podmiot prowadzący lotniczą działalność gospodarczą sporządza wewnętrzny raport końcowy, w którym przedstawia się wyniki z przeprowadzonego wewnętrznego audytu ochrony.

3. Raport, o którym mowa w ust. 2, podmiot prowadzący lotniczą działalność gospodarczą przekazuje Prezesowi Urzędu w terminie:

1) 10 dni roboczych od dnia zakończenia audytu ochrony;

2) 5 dni roboczych od dnia zakończenia inspekcji ochrony;

3) 3 dni roboczych od dnia zakończenia przeglądu ochrony;

4) 2 dni roboczych od dnia zakończenia testu ochrony;

5) 7 dni roboczych od dnia zakończenia ćwiczenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego.

4. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości mających istotny wpływ na zapewnienie ochrony w danym podmiocie prowadzącym lotniczą działalność gospodarczą, przewodniczący wewnętrznego zespołu audytorskiego niezwłocznie informuje zarządzającego tym podmiotem oraz Prezesa Urzędu.

Minister Infrastruktury: K. Opawski

¹⁾ Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej – transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429).

²⁾ Przepisy niniejszego rozporządzenia wykonują postanowienia: rozporządzenia nr 2320/2002/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającego wspólne zasady w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego (Dz. Urz. WE L 355 z 30.12.2002, str. 1–21) oraz rozporządzenia nr 1217/2003/WE z dnia 4 lipca 2003 r. ustanawiającego wspólne specyfikacje dla krajowych programów kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego (Dz. Urz. UE L 169 z 08.07.2003, str. 44–48).

³⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1002, Nr 172, poz. 1805, Nr 173, poz. 1808 i Nr 273, poz. 2703.

⁴⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 17, poz. 155 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z dnia 10 stycznia 2005 r. (poz. 208)