Dziennik Ustaw - rok 2005 nr 4 poz. 20

Na podstawie art. 25 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760 i Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje:

1) w § 3 pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) dyrektora komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w zakresie sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem zasad bezpieczeństwa, higieny pracy i służby w resorcie – jeżeli wypadkowi uległ żołnierz, o którym mowa w art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy;”;

2) w § 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Przełożony po powzięciu wiadomości o wypadku melduje o tym pisemnie dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę.”;

3) po § 4 dodaje się § 4a w brzmieniu:

„§ 4a. 1. Do czasu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku dowódca jednostki wojskowej zabezpiecza miejsce wypadku w sposób wykluczający:

1) dopuszczenie do miejsca wypadku osób niepowołanych;

2) uruchamianie bez koniecznej potrzeby maszyn i innych urządzeń technicznych, których ruch został wstrzymany w związku z wypadkiem;

3) dokonywanie zmiany położenia maszyn i innych urządzeń technicznych, jak również zmiany położenia innych przedmiotów, które spowodowały wypadek lub pozwalają odtworzyć jego okoliczności.

2. Zgodę na uruchomienie maszyn i innych urządzeń technicznych lub dokonanie zmian w miejscu wypadku wyraża dowódca jednostki wojskowej, w uzgodnieniu z pracownikiem służby do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy, po dokonaniu oględzin miejsca wypadku oraz po sporządzeniu, jeśli zachodzi taka potrzeba, szkicu lub zdjęcia miejsca wypadku.

3. Zgodę, o której mowa w ust. 2, w sytuacji zaistnienia wypadku śmiertelnego, wypadku powodującego ciężkie uszkodzenie ciała lub ciężki rozstrój zdrowia, wystąpienia choroby nieuleczalnej lub zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej lub częściowej niezdolności do służby wojskowej, trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała albo jeśli w wyniku tego samego zdarzenia wypadkowi uległo co najmniej dwóch żołnierzy, wyraża dowódca jednostki wojskowej, w uzgodnieniu z właściwym prokuratorem wojskowym.

4. Dokonywanie zmian w miejscu wypadku bez uzyskania zgody, o której mowa w ust. 2 lub 3, jest dopuszczalne, jeśli zachodzi konieczność ratowania osób lub mienia albo zapobiegania grożącemu niebezpieczeństwu.”;

4) w § 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. W skład komisji powypadkowej wchodzą co najmniej 3 osoby, w tym:

1) jako przewodniczący – zastępca dowódcy jednostki wojskowej;

2) jako członkowie – pracownik służby do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy oraz – odpowiednio do potrzeb – specjalista z dziedziny, w której nastąpił wypadek, albo lekarz.”;

5) § 6 otrzymuje brzmienie:

„§ 6. 1. Komisja powypadkowa ustala czas, miejsce oraz okoliczności i przyczyny wypadku, a w szczególności:

1) dokonuje oględzin miejsca wypadku oraz – jeśli jest to konieczne – sporządza szkic lub wykonuje zdjęcia tego miejsca;

2) przesłuchuje poszkodowanego żołnierza i świadków wypadku lub odbiera od nich pisemne oświadczenia;

3) zasięga opinii specjalisty, w tym lekarza;

4) przegląda akta postępowania karnego i innych postępowań oraz inne dokumenty dotyczące wypadku i jego następstw, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z odrębnych przepisów;

5) zapoznaje się z posiadaną przez poszkodowanego żołnierza dokumentacją medyczną;

6) zbiera inne dowody dotyczące wypadku.

2. Przed przesłuchaniem, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, komisja powypadkowa uprzedza świadka wypadku o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań.

3. Z oględzin miejsca wypadku oraz przesłuchania poszkodowanego żołnierza lub innych osób sporządza się protokoły. Wzór protokołu oględzin miejsca wypadku, przesłuchania poszkodowanego żołnierza i świadka określają odpowiednio załączniki nr 1, 2 i 3 do rozporządzenia.

4. Organy wojskowe oraz żołnierze i pracownicy jednostki wojskowej są obowiązani udzielać komisji powypadkowej wyjaśnień oraz dostarczać dokumenty i inne materiały dotyczące okoliczności wypadku.”;

6) po § 6 dodaje się § 6a w brzmieniu:

„§ 6a. 1. Jeżeli wypadek zdarzył się na terenie jednostki wojskowej stacjonującej w innym garnizonie, przewodniczący komisji powypadkowej może zwrócić się do dowódcy tej jednostki o dokonanie czynności określonych w § 6 ust. 1 pkt 1, 2 i 6 oraz nadesłanie zebranych materiałów.

2. Dowódca jednostki wojskowej, na terenie której zdarzył się wypadek, w którym został poszkodowany żołnierz niebędący jego podwładnym, dokonuje, w szczególności, następujących czynności:

1) zapewnia udzielenie pomocy poszkodowanemu;

2) zabezpiecza miejsce wypadku;

3) zawiadamia niezwłocznie o wypadku dowódcę poszkodowanego żołnierza.

3. Przepisy § 4a stosuje się odpowiednio.”;

7) w § 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Komisja powypadkowa sporządza protokół powypadkowy, w którym podaje się w szczególności:

1) stopień wojskowy, imię i nazwisko żołnierza, który uległ wypadkowi;

2) datę i miejsce wypadku;

3) opis okoliczności wypadku;

4) przyczyny wypadku;

5) rodzaj wypadku;

6) doznany przez żołnierza uszczerbek na zdrowiu, a jeżeli poniósł on śmierć – fakt śmierci;

7) wnioski i środki profilaktyczne;

8) pouczenie o prawie zgłoszenia zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole;

9) podpisy członków komisji.”;

8) § 10 otrzymuje brzmienie:

„§ 10. 1. Komisja powypadkowa powinna zakończyć postępowanie i sporządzić protokół powypadkowy najpóźniej w ciągu 14 dni od dnia jej powołania.

2. Sporządzenie protokołu powypadkowego w terminie późniejszym niż określony w ust. 1 wymaga podania przyczyn tego opóźnienia w treści protokołu.”;

9) w § 11 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) w terminie 5 dni od dnia jego przedstawienia ustosunkowuje się do ustaleń w nim zawartych;”;

10) w § 14:

a) w ust. 2 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:

„3a) pisemny meldunek, o którym mowa w § 4 ust. 2;”,

b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Dowódca jednostki wojskowej powiadamia właściwego szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego o zwolnieniu żołnierza ze służby wojskowej lub jego przeniesieniu do innej jednostki.”;

11) § 18 otrzymuje brzmienie:

„§ 18. 1. Właściwość szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego do ustalenia prawa do odszkodowania określa się, z zastrzeżeniem ust. 2, według stałego miejsca stacjonowania jednostki wojskowej:

1) w której żołnierz pełnił służbę w dniu wypadku albo w dniu ustalenia przez wojskową komisję lekarską stopnia uszczerbku na zdrowiu wskutek choroby;

2) w której żołnierz pełnił ostatnio służbę, jeżeli stopień uszczerbku na zdrowiu wskutek choroby został ustalony lub śmierć wskutek choroby nastąpiła po zwolnieniu ze służby;

3) w której żołnierz wyznaczony do pełnienia służby w jednostce organizacyjnej poza resortem obrony narodowej otrzymywał zaopatrzenie wojskowe;

4) z której żołnierz został skierowany do pełnienia służby poza granicami państwa;

5) na której zaopatrzeniu wojskowym żołnierz wyznaczony do pełnienia służby poza granicami państwa pozostawał.

2. Jeżeli wypadkowi uległ szef wojewódzkiego sztabu wojskowego lub jego zastępca, dowódca okręgu wojskowego, w którego zasięgu działania znajduje się siedziba tego sztabu, wskazuje szefa innego wojewódzkiego sztabu wojskowego jako właściwego dla danej sprawy.”;

12) § 33 otrzymuje brzmienie:

„§ 33. 1. Osoby, o których mowa w art. 16 ustawy, lub szef wojewódzkiego sztabu wojskowego mogą wystąpić do Ministra Obrony Narodowej z wnioskiem o przyznanie jednorazowego odszkodowania w kwocie wyższej niż określona w art. 11 lub art. 13 ustawy albo o przyznanie jednorazowego odszkodowania w przypadkach określonych w art. 16 pkt 2 lub 3 ustawy.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się za pośrednictwem właściwego szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego, który przekazuje wniosek Ministrowi Obrony Narodowej wraz z opinią co do zasadności i wysokości przyznania odszkodowania osobom, o których mowa w art. 16 pkt 1 ustawy, albo zasadności przyznania odszkodowania w przypadku osób, o których mowa w art. 16 pkt 2 lub 3 ustawy.

3. W przypadku gdy wniosek zostanie złożony bezpośrednio do Ministra Obrony Narodowej, podlega on zaopiniowaniu przez właściwego szefa sztabu wojskowego.

4. Złożenie wniosku do Ministra Obrony Narodowej nie wstrzymuje wydania decyzji, o której mowa w § 28.”;

13) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia;

14) załącznik nr 5 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia.

Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke

Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej
z dnia 21 grudnia 2004 r. (poz. 20)

Załącznik nr 1

Załącznik nr 2