Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 272 poz. 2690

Na podstawie art. 152 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

2. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego posiada władzę dyscyplinarną wobec wszystkich funkcjonariuszy.

3. Kierownik jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego posiada władzę dyscyplinarną wobec funkcjonariuszy pełniących służbę w podległej jednostce organizacyjnej, z wyłączeniem funkcjonariuszy zajmujących stanowisko zastępcy kierownika jednostki organizacyjnej.

1) zajmujący stanowisko służbowe: zastępcy lub doradcy Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, kierownika lub zastępcy kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,

2) będący rzecznikiem dyscyplinarnym,

3) przeniesiony do dyspozycji Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,

4) oddelegowany do wykonywania zadań służbowych poza Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego

– podlega władzy dyscyplinarnej Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

2. Funkcjonariusz przeniesiony do pełnienia służby albo delegowany do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości, z dniem przeniesienia albo delegowania, podlega władzy dyscyplinarnej kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, do której został przeniesiony albo delegowany.

2. Z wnioskiem o udzielenie funkcjonariuszowi wyróżnienia występuje:

1) bezpośredni przełożony funkcjonariusza – do kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;

2) kierownik jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, w której funkcjonariusz pełni służbę – do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

2. Właściwość przełożonych oraz postępowanie w sprawach udzielania wyróżnień, o których mowa w art. 101 pkt 4–6 ustawy, regulują odrębne przepisy.

2. Informację o udzielonym funkcjonariuszowi wyróżnieniu podaje się do wiadomości funkcjonariuszom jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, w której pełni on służbę, a na polecenie Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego – wszystkim funkcjonariuszom.

3. Informację o udzielonym wyróżnieniu włącza się do akt osobowych wyróżnionego funkcjonariusza.

1) pkt 7 i 8 ustawy – jest przełożony właściwy do mianowania na stopień;

2) pkt 6, 9 i 10 ustawy – jest Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 75 ustawy.

1) odmowy wykonania albo niewykonania rozkazu lub polecenia służbowego, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 79 ust. 2 ustawy, oraz przypadku gdy odmowa dotyczy wykonania polecenia, które nie pozostaje w związku z pełnieniem służby;

2) zaniechania wykonania czynności służbowej albo wykonania jej w sposób niedbały lub niezgodny z rozkazem lub poleceniem służbowym;

3) świadomego wprowadzenia w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza, jeżeli spowodowało to lub mogło spowodować szkodę dla służby, szkodę funkcjonariuszowi albo innej osobie;

4) umyślnego naruszenia dóbr osobistych innego funkcjonariusza albo innej osoby, w czasie lub w związku z pełnieniem służby;

5) wprowadzenia się w stan ograniczający zdolność wykonywania obowiązków służbowych albo uniemożliwiający wykonywanie obowiązków służbowych;

6) zawinionej utraty broni służbowej lub amunicji, legitymacji służbowej, a także dokumentu zawierającego informacje stanowiące tajemnicę państwową albo służbową;

7) nadużycia zajmowanego stanowiska lub służby dla osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej;

8) samowolnego oddalenia się funkcjonariusza z rejonu zakwaterowania, jeżeli pełni służbę w systemie skoszarowanym, a także nieusprawiedliwionego opuszczenia lub niestawienia się w miejscu pełnienia służby;

9) porzucenia służby.

2. Celem postępowania dyscyplinarnego jest w szczególności:

1) ustalenie, czy czyn, za który funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną, zwany dalej „czynem”, został popełniony i czy obwiniony jest jego sprawcą;

2) wszechstronne wyjaśnienie okoliczności i przyczyn popełnienia czynu;

3) zebranie i utrwalenie dowodów w sprawie;

4) wymierzenie funkcjonariuszowi współmiernej do popełnionego przez niego czynu kary dyscyplinarnej.

1) z urzędu;

2) na wniosek bezpośredniego przełożonego funkcjonariusza lub na polecenie Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;

3) na wniosek sądu lub prokuratora albo na wniosek innego organu, instytucji lub osoby prawnej lub fizycznej, w tym pokrzywdzonej wskutek czynu funkcjonariusza.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, przełożony zawiadamia składającego wniosek o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego i wyniku tego postępowania. Materiały sprawy przekazane przez sąd, prokuratora, instytucję albo pokrzywdzonego włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego.

2. Czynności wyjaśniające, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się w terminie 30 dni kalendarzowych od dnia ich podjęcia, przy czym w każdym przypadku powinny zostać zakończone najpóźniej w dniu upływu terminu, o którym mowa w art. 147 ust. 1 ustawy.

3. Z przeprowadzonych czynności wyjaśniających sporządza się sprawozdanie.

1) czynu nie popełniono albo czyn nie zawiera znamion czynu, za który funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną;

2) sprawca czynu nie ponosi odpowiedzialności dyscyplinarnej;

3) sprawca czynu zmarł;

4) nastąpiło przedawnienie, o którym mowa w art. 147 ustawy;

5) postępowanie co do tego samego czynu tego samego funkcjonariusza zostało prawomocnie ukończone lub toczy się.

2. Postępowania dyscyplinarnego można nie wszczynać, a wszczęte należy umorzyć, gdy:

1) okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości, a naruszenie dyscypliny służbowej przez funkcjonariusza jest znikome;

2) naruszenie dyscypliny służbowej przez funkcjonariusza oraz okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości, a nie zachodzi potrzeba wymierzenia kary surowszej niż nagana z ostrzeżeniem i funkcjonariusz wyraził pisemną zgodę na dobrowolne poddanie się takiej karze dyscyplinarnej.

3. Postanowienie o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego wydaje przełożony. Na postanowienie to stronom przysługuje zażalenie. Przepisy § 31, 33 i 35 stosuje się odpowiednio.

2. Odpis postanowienia, o którym mowa w ust. 1, doręcza się niezwłocznie funkcjonariuszowi, przeciwko któremu wszczęto postępowanie dyscyplinarne, zwanemu dalej „obwinionym”, oraz kierownikowi jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego właściwej w sprawach kadrowych.

3. Postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego zawiera:

1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe przełożonego wydającego postanowienie;

2) datę i miejsce wydania;

3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego;

4) wskazanie podstawy prawnej;

5) określenie czynu zarzucanego obwinionemu ze wskazaniem, jakie przepisy naruszył;

6) kwalifikację prawną czynu, jeżeli czyn stanowi wykroczenie lub przestępstwo;

7) stopień, imię i nazwisko rzecznika dyscyplinarnego wyznaczonego do przeprowadzenia postępowania;

8) uzasadnienie;

9) informację o pouczeniu obwinionego o uprawnieniach przysługujących mu w toku postępowania dyscyplinarnego;

10) imienną pieczęć i podpis przełożonego oraz pieczęć jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

4. Jeżeli w toku postępowania dyscyplinarnego okaże się, że obwinionemu należy zarzucić czyn nieobjęty postanowieniem o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego albo czyn w zmienionej w istotny sposób postaci, przełożony wydaje postanowienie o zmianie postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

2. W jednostce organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego powołuje się co najmniej jednego i nie więcej niż trzech rzeczników dyscyplinarnych.

3. Rzecznika dyscyplinarnego powołuje się, za jego pisemną zgodą, na okres 2 lat.

4. Rzecznikiem dyscyplinarnym może być funkcjonariusz w służbie stałej, posiadający w dniu powołania co najmniej pięcioletni staż służby, który:

1) nie był karany sądownie i dyscyplinarnie;

2) posiada co najmniej dobrą opinię służbową;

3) nie zajmuje stanowiska służbowego: zastępcy lub doradcy Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, kierownika lub zastępcy kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

1) zaistnienia okoliczności, które stanowią podstawę jego zwolnienia ze służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;

2) prawomocnego skazania wyrokiem sądu lub ukarania karą dyscyplinarną;

3) przeniesienia do innej jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub oddelegowania do pełnienia służby poza Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

2. Rzecznika dyscyplinarnego odwołuje się na jego pisemny wniosek lub na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, w której został powołany.

1) sprawa dotyczy go bezpośrednio;

2) jest małżonkiem obwinionego, jego obrońcy lub osoby pokrzywdzonej albo pozostaje we wspólnym pożyciu z jedną z tych osób;

3) jest krewnym lub powinowatym obwinionego lub osoby pokrzywdzonej w linii prostej, a w linii bocznej aż do stopnia między dziećmi rodzeństwa osób wymienionych w pkt 2, albo jest związany z jedną z tych osób węzłem przysposobienia, opieki lub kurateli;

4) był świadkiem zdarzenia lub w tej sprawie został przesłuchany w charakterze świadka;

5) między nim a obwinionym lub osobą pokrzywdzoną zachodzi stosunek osobisty mogący wywołać wątpliwości co do bezstronności;

6) jest podwładnym obwinionego, jego obrońcy lub osoby pokrzywdzonej.

2. Rzecznik dyscyplinarny bada z urzędu, czy nie zachodzą okoliczności uzasadniające jego wyłączenie od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym.

3. Rzecznik dyscyplinarny o zaistnieniu okoliczności wymienionych w ust. 1 niezwłocznie zawiadamia pisemnie przełożonego, który wszczął postępowanie dyscyplinarne.

4. Obwiniony i osoba pokrzywdzona może złożyć przełożonemu, który wszczął postępowanie dyscyplinarne, uzasadniony wniosek o wyłączenie rzecznika dyscyplinarnego. Przełożony wydaje postanowienie o wyłączeniu lub odmowie wyłączenia rzecznika dyscyplinarnego.

5. Do czasu wydania przez przełożonego postanowienia, o którym mowa w ust. 4, rzecznik dyscyplinarny podejmuje wyłącznie czynności niecierpiące zwłoki.

6. Przepisy ust. 1–5 stosuje się odpowiednio w przypadku podjęcia czynności wyjaśniających, o których mowa w § 11 ust. 1.

2. Z przesłuchania osoby pokrzywdzonej, obwinionego, świadków i biegłych sporządza się protokół.

3. Rzecznik dyscyplinarny przed przesłuchaniem osoby pokrzywdzonej, świadka i biegłego uprzedza ją o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Fakt uprzedzenia o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań odnotowuje się w protokole przesłuchania.

2. Na postanowienia wydane w toku postępowania dyscyplinarnego, z wyłączeniem postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego oraz postanowienia o zmianie postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, obwinionemu i jego obrońcy przysługuje zażalenie. Zażalenie wnosi się do przełożonego za pośrednictwem wydającego postanowienie, w terminie 3 dni od dnia doręczenia postanowienia, a jeżeli postanowienie wydał przełożony – do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

3. Jeżeli postanowienie wydał Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zażalenie nie przysługuje, a obwiniony może złożyć Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

4. Przełożony po rozpatrzeniu zażalenia wydaje, w terminie 7 dni od dnia jego wniesienia, postanowienie o:

1) utrzymaniu zaskarżonego postanowienia w mocy albo

2) uchyleniu zaskarżonego postanowienia i jego zmianie lub zwrocie do ponownego rozpatrzenia – w całości lub w części.

5. Postanowienia wydane w toku postępowania dyscyplinarnego niezwłocznie doręcza się na piśmie obwinionemu i jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony w sprawie.

1) odmowy składania wyjaśnień;

2) zgłaszania wniosków dowodowych, w tym o przesłuchanie świadków;

3) ustanowienia obrońcy spośród funkcjonariuszy, jeżeli funkcjonariusz ten wyrazi na to zgodę;

4) przeglądania akt postępowania dyscyplinarnego oraz sporządzania z nich notatek.

2. Rzecznik dyscyplinarny nie może odmówić przeprowadzenia dowodów mających istotne znaczenie dla wyjaśnienia sprawy.

3. Rzecznik dyscyplinarny odmawia uwzględnienia wniosku dowodowego, jeżeli:

1) przeprowadzenie dowodu jest sprzeczne z prawem;

2) okoliczność, która ma zostać udowodniona, jest już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy;

3) okoliczność, która ma zostać udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy lub dowodu nie da się przeprowadzić;

4) wniosek dowodowy w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania dyscyplinarnego.

4. Oddalenie wniosku dowodowego następuje w drodze postanowienia.

2. Obrońcy przysługują uprawnienia obwinionego i prawo do uczestniczenia w czynnościach przeprowadzanych z udziałem obwinionego.

2. W uzasadnionych przypadkach przełożony może, w drodze postanowienia, przedłużyć postępowanie dyscyplinarne na dalszy czas oznaczony, niezbędny do jego zakończenia, nieprzekraczający 3 miesięcy.

1) zachodzi długotrwała przeszkoda uniemożliwiająca jego prowadzenie – na czas trwania przeszkody;

2) czyn stanowi jednocześnie przestępstwo – do czasu prawomocnego zakończenia postępowania karnego, zwłaszcza gdy wymierzenie funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej zależy od wyników postępowania karnego i czyn nie stanowi naruszenia dyscypliny służbowej.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy popełnienie przestępstwa przez funkcjonariusza jest oczywiste, a pozostawienie funkcjonariusza w służbie godzi w jej interes.

3. Postępowanie dyscyplinarne zawiesza przełożony w drodze postanowienia.

4. Przełożony wydaje postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania niezwłocznie po ustaniu przyczyn uzasadniających zawieszenie postępowania dyscyplinarnego.

2. Obwiniony ma prawo, w terminie 3 dni od dnia zapoznania się z materiałami postępowania dyscyplinarnego, złożyć pisemny wniosek o uzupełnienie postępowania dyscyplinarnego, o czym poucza się obwinionego, a wzmiankę o pouczeniu zamieszcza się w protokole.

3. Wniosek o uzupełnienie postępowania dyscyplinarnego rozpatruje rzecznik dyscyplinarny. W przypadku nieuwzględnienia wniosku rzecznik dyscyplinarny wydaje postanowienie o odmowie uwzględnienia wniosku o uzupełnienie postępowania dyscyplinarnego.

4. Z czynności zaznajomienia obwinionego z aktami postępowania dyscyplinarnego sporządza się protokół.

2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe rzecznika dyscyplinarnego;

2) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe przełożonego, który wydał postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego;

3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego;

4) dokładne określenie zarzucanego obwinionemu czynu, ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności oraz skutków jego popełnienia, wraz ze wskazaniem przepisów, które obwiniony naruszył, oraz podanie kwalifikacji prawnej w przypadku gdy czyn stanowi jednocześnie wykroczenie lub przestępstwo;

5) opis, ustalonego na podstawie zebranych dowodów, stanu faktycznego;

6) wnioski dotyczące orzeczenia dyscyplinarnego co do umorzenia postępowania dyscyplinarnego lub wymiaru kary dla obwinionego, z uzasadnieniem i wskazaniem okoliczności łagodzących i obciążających.

1) uniewinnieniu obwinionego, jeżeli zebrane w toku postępowania dyscyplinarnego dowody nie potwierdziły zarzutów stawianych obwinionemu lub obwiniony w toku postępowania karnego, postępowania w sprawie o wykroczenie lub postępowania w sprawie o przestępstwo albo wykroczenie skarbowe został uniewinniony lub postępowanie to umorzono, a czyn nie stanowi naruszenia dyscypliny służbowej, albo

2) umorzeniu postępowania, jeżeli zachodzi przypadek, o którym mowa w § 12, albo

3) uznaniu obwinionego winnym popełnienia czynu i wymierzeniu kary dyscyplinarnej, albo

4) uznaniu obwinionego winnym popełnienia czynu i odstąpieniu od wymierzenia kary.

2. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, przełożony wydaje w terminie 14 dni od dnia otrzymania sprawozdania z przebiegu postępowania dyscyplinarnego.

2. Na zaostrzenie wymiaru kary dyscyplinarnej wpływa:

1) popełnienie czynu pod wpływem alkoholu lub innego środka odurzającego;

2) uprzednia karalność sądowa lub dyscyplinarna;

3) popełnienie czynu z motywacji zasługującej na szczególne potępienie lub w obecności podwładnego, wspólnie z nim lub na jego szkodę.

2. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 1, zostaną stwierdzone istotne uchybienia lub braki dowodowe w przeprowadzonym postępowaniu dyscyplinarnym, Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego zwraca akta w drodze postanowienia przełożonemu, w terminie 7 dni od dnia ich otrzymania, w celu usunięcia uchybień albo uzupełnienia braków, określając termin ich usunięcia.

3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 2, wskazuje, w jakim kierunku ma nastąpić uzupełnienie postępowania dyscyplinarnego i jakie braki należy usunąć.

1) datę i miejsce wydania orzeczenia;

2) stopień, imię, nazwisko oraz stanowisko służbowe przełożonego wydającego orzeczenie;

3) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego;

4) określenie czynu zarzucanego obwinionemu oraz jego kwalifikację prawną, jeżeli czyn stanowi również wykroczenie lub przestępstwo;

5) rozstrzygnięcie w sprawie;

6) uzasadnienie faktyczne i prawne ze wskazaniem obowiązków służbowych, które obwiniony naruszył lub których nie dopełnił;

7) pouczenie o prawie wniesienia odwołania;

8) imienną pieczęć i podpis przełożonego oraz pieczęć jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

2. Rozstrzygnięcie zawiera informację o uniewinnieniu albo o stwierdzeniu winy i rodzaju wymierzonej kary dyscyplinarnej lub o odstąpieniu od wymierzenia kary.

3. Orzeczenie doręcza się niezwłocznie obwinionemu oraz kierownikowi jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego właściwej w sprawach kadrowych.

4. W przypadku gdy uzasadnienie orzeczenia zawiera informacje stanowiące tajemnicę państwową lub służbową, obwinionemu doręcza się orzeczenie bez uzasadnienia, z zawiadomieniem, że uzasadnienie orzeczenia zostało sporządzone.

5. Obwiniony ma prawo zapoznać się z uzasadnieniem, o którym mowa w ust. 4. Przed udostępnieniem uzasadnienia przełożony lub rzecznik dyscyplinarny poucza obwinionego o obowiązku zachowania w tajemnicy informacji niejawnych zawartych w uzasadnieniu i uprzedza o skutkach niedopełnienia tego obowiązku. Fakt pouczenia obwiniony potwierdza własnoręcznie podpisem.

2. Wniesienie odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie orzeczenia.

3. Orzeczenie, od którego nie wniesiono w terminie odwołania, po jego upływie staje się prawomocne i podlega wykonaniu.

4. Od orzeczenia wydanego przez Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego odwołanie nie przysługuje, jednakże obwiniony, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia, może zwrócić się do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Przepis § 35 stosuje się odpowiednio.

2. W wyjątkowych przypadkach, przy rozpatrywaniu odwołania Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, uznając potrzebę uzupełnienia materiałów postępowania dyscyplinarnego, może zlecić ich uzupełnienie, nakazując przeprowadzenie określonego dowodu.

1) utrzymaniu w mocy orzeczenia wydanego w pierwszej instancji albo

2) zmianie orzeczenia wydanego w pierwszej instancji co do istoty, albo

3) uchyleniu orzeczenia wydanego w pierwszej instancji i skierowaniu sprawy do ponownego rozpoznania, wskazując uchybienia, które należy usunąć, i dowody, które należy przeprowadzić, albo

4) uchyleniu orzeczenia wydanego w pierwszej instancji i umorzeniu postępowania dyscyplinarnego.

1) oznaczenie organu wydającego orzeczenie;

2) datę i miejsce wydania orzeczenia;

3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego;

4) wskazanie orzeczenia, od którego zostało złożone odwołanie;

5) rozstrzygnięcie wydane po rozpoznaniu odwołania;

6) uzasadnienie faktyczne i prawne;

7) pouczenie o prawie wniesienia skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego;

8) podpis i pieczęć Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

2. Przełożony, który wydał orzeczenie o ukaraniu, mając na uwadze jego względy wychowawcze lub prewencyjne, może podać treść orzeczenia do wiadomości wszystkim lub niektórym funkcjonariuszom jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, w której ukarany pełni służbę.

1) przeprowadzeniu rozmowy i wytknięciu niewłaściwego postępowania – przy wymierzeniu kary upomnienia, nagany i surowej nagany;

2) przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu niewłaściwego postępowania i uprzedzeniu ukaranego o możliwości wymierzenia kary przeniesienia na niższe stanowisko służbowe lub kary surowszej, jeżeli ponownie popełni czyn – przy wymierzeniu kary nagany z ostrzeżeniem lub kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku służbowym;

3) wydaniu rozkazu personalnego o przeniesieniu na niższe stanowisko służbowe – przy wymierzeniu kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe;

4) wydaniu rozkazu personalnego o utracie posiadanego stopnia i powrocie do stopnia bezpośrednio niższego – przy wymierzeniu kary obniżenia stopnia;

5) wydaniu rozkazu personalnego o utracie stopnia oficerskiego i powrocie do stopnia szeregowego – przy wymierzeniu kary pozbawienia stopnia oficerskiego;

6) przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu niewłaściwego postępowania i ostrzeżeniu, że za ponowne popełnienie czynu ukarany może zostać wydalony ze służby – przy wymierzeniu kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby;

7) wydaniu rozkazu personalnego o zwolnieniu ze służby – przy wymierzeniu kary wydalenia ze służby.

2. Zatarcie kary dyscyplinarnej nie usuwa skutków wykonania kary.

3. Jeżeli funkcjonariusz popełnił czyn, za który została mu wymierzona kara dyscyplinarna, przed upływem okresu wymaganego do zatarcia poprzednio wymierzonej kary dyscyplinarnej, jest dopuszczalne tylko jednoczesne zatarcie wszystkich kar dyscyplinarnych.

1) 3 miesięcy od dnia wykonania kary upomnienia;

2) 6 miesięcy od dnia wykonania kary nagany;

3) 9 miesięcy od dnia wykonania kary surowej nagany i nagany z ostrzeżeniem;

4) 12 miesięcy od dnia wykonania kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;

5) 15 miesięcy od dnia wykonania kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe oraz obniżenia stopnia;

6) 18 miesięcy od dnia wykonania kary pozbawienia stopnia oficerskiego;

7) 24 miesięcy od dnia wykonania kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli wykonanie kary już nastąpiło, kara dyscyplinarna ulega zatarciu.

2. Postanowienie o darowaniu lub zatarciu kary dyscyplinarnej doręcza się niezwłocznie funkcjonariuszowi oraz dołącza do akt osobowych funkcjonariusza.

3. Postanowienie o darowaniu lub zatarciu kary dyscyplinarnej usuwa się z akt osobowych funkcjonariusza po upływie 6 miesięcy od dnia jego wydania.

1) dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności, okazały się fałszywe;

2) zostały ujawnione istotne dla sprawy nowe fakty lub dowody, które nie były znane w toku postępowania dyscyplinarnego;

3) orzeczenie wydano z naruszeniem przepisów, jeżeli mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia;

4) orzeczenie zostało wydane na podstawie innej decyzji lub orzeczenia sądu, które zostało następnie uchylone lub zmienione.

2. Postępowania dyscyplinarnego nie wznawia się na niekorzyść obwinionego po ustaniu karalności czynu.

2. Na postanowienie w przedmiocie wznowienia postępowania dyscyplinarnego obwinionemu lub osobie, która złożyła wniosek o wznowienie tego postępowania, przysługuje zażalenie.

3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, doręcza się niezwłocznie obwinionemu lub osobie, która złożyła wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego.

4. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, wydane przez:

1) kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego – przysługuje zażalenie do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,

2) Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego – przysługuje wniosek do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego o ponowne rozpatrzenie sprawy

– w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

2. Po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w ust. 1, przełożony wydaje orzeczenie, w którym:

1) odmawia uchylenia dotychczasowego orzeczenia;

2) uchyla dotychczasowe orzeczenie i rozstrzyga o istocie sprawy.

Przepis § 31 stosuje się odpowiednio.

3. Na orzeczenie wydane w trybie wznowienia postępowania dyscyplinarnego obwinionemu lub osobie, która złożyła wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego, służy odwołanie. Przepisy o postępowaniu odwoławczym stosuje się odpowiednio.

Prezes Rady Ministrów: M. Belka

¹⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609 oraz z 2004 r. Nr 109, poz. 1159, Nr 171, poz. 1800 i Nr 267, poz. 2647.

²⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 51, poz. 514, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 240, poz. 2405 i Nr 264, poz. 2641.

³⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 listopada 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania wyróżnień funkcjonariuszom Urzędu Ochrony Państwa, przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych, wymierzania i wykonywania kar oraz odwoływania się od wymierzonych kar, a także właściwości przełożonych w tych sprawach (Dz. U. Nr 133, poz. 1495), zachowanym w mocy na podstawie art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z 2003 r. Nr 90, poz. 844. Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609 oraz z 2004 r. Nr 109, poz. 1159, Nr 171, poz. 1800 i Nr 267, poz. 2647).