Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 181 poz. 1872

Na podstawie art. 215 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

1) tryb i zakres planowania i nakładania obowiązku świadczeń rzeczowych, przeznaczania do tych świadczeń i zwalniania z nich oraz ich wykonywania;

2) rodzaje planów, zestawień i wykazów świadczeń rzeczowych prowadzonych przez wojewodę, terenowe organy administracji wojskowej, organy samorządu terytorialnego i jednostki organizacyjne, na rzecz których może być wykonywane świadczenie rzeczowe;

3) wzory decyzji administracyjnych, wniosków i wezwań w sprawach świadczeń rzeczowych;

4) tryb i zakres żądania oraz przekazywania informacji, o których mowa w art. 212 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej „ustawą”;

5) tryb oddania, przyjęcia i zwrotu przedmiotu świadczeń rzeczowych oraz tryb dochodzenia roszczeń, o których mowa w art. 213 ustawy;

6) wykaz dobowych stawek ryczałtu za używanie poszczególnych przedmiotów świadczeń rzeczowych, o którym mowa w art. 214 ustawy.

1) Siłach Zbrojnych – należy przez to rozumieć Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej;

2) świadczeniach – należy przez to rozumieć świadczenia rzeczowe na rzecz obrony.

1) na uzupełnienie etatowych potrzeb wynikających z wojennych struktur organizacyjnych jednostek Sił Zbrojnych oraz jednostek organizacyjnych wykonujących zadania na potrzeby obrony państwa, zwane dalej „potrzebami etatowymi”;

2) do doraźnego używania przez jednostki Sił Zbrojnych oraz jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 208 ust. 2a i art. 217 ust. 1 ustawy, jako niepodlegające włączeniu w skład ich struktur organizacyjnych, zwane dalej „potrzebami doraźnymi”.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać dane wskazane w § 4 ust. 4–6 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 czerwca 2004 r. w sprawie ewidencji wojskowej świadczeń na rzecz obrony(Dz. U. Nr 148, poz. 1556).

3. Przekazywanie informacji, o której mowa w ust. 1, następuje w sposób ustalony między zainteresowanymi organami a podmiotami przekazującymi tę informację.

1) wojskowy komendant uzupełnień – w związku z ćwiczeniami wojskowymi;

2) właściwy organ obrony cywilnej – w związku z ćwiczeniami w obronie cywilnej oraz ćwiczeniami praktycznymi w zakresie powszechnej samoobrony;

3) kierownik jednostki organizacyjnej stanowiącej bazę formowania specjalnie tworzonej jednostki zmilitaryzowanej – w związku z ćwiczeniami w jednostkach przewidzianych do militaryzacji;

4) kierownik jednostki organizacyjnej wykonującej zadania na potrzeby obrony państwa – w związku z ćwiczeniami w tej jednostce.

2. Wojewoda lub starosta, odpowiednio do zadań wykonywanych w ramach poboru, występują do wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) z wnioskiem o przeznaczenie nieruchomości lub rzeczy ruchomej na cele świadczeń w związku z używaniem ich w czasie poboru.

1) wojskowy komendant uzupełnień – za jednostki organizacyjne Sił Zbrojnych;

2) kierownicy jednostek organizacyjnych stanowiących bazy formowania specjalnie tworzonych jednostek zmilitaryzowanych – za jednostki organizacyjne przewidziane do militaryzacji;

3) organy obrony cywilnej – za formacje obrony cywilnej;

4) kierownicy jednostek organizacyjnych wykonujących zadania na potrzeby obrony państwa – za te jednostki.

2. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) oraz organy wnioskujące o nałożenie świadczeń na cele potrzeb etatowych mogą dokonywać oględzin stanu utrzymania nieruchomości lub rzeczy ruchomych, które zostały już przeznaczone na cele świadczeń.

3. W oględzinach, o których mowa w ust. 2, mogą brać udział również świadczeniobiorcy.

4. W czasie ćwiczeń, o których mowa w § 5 ust. 1, kierownicy jednostek organizacyjnych prowadzący te ćwiczenia mogą dokonywać oględzin, o których mowa w ust. 2.

2. W przypadku stwierdzenia, w ramach oględzin, o których mowa w § 8 ust. 2 i 4, nieprzydatności nieruchomości lub rzeczy ruchomych na potrzeby świadczeń, wójt lub burmistrz (prezydent miasta) – na wniosek organów wnioskujących o nałożenie tych świadczeń – uchyla decyzję o przeznaczeniu do wykonania świadczeń.

3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadkach zniesienia potrzeb etatowych lub doraźnych albo niewystępowania tych potrzeb.

2. Przy wydawaniu decyzji, o których mowa w ust. 1, wójt lub burmistrz (prezydent miasta) powinien mieć na względzie, w miarę możliwości, równomierne obciążenie obowiązkiem świadczeń wszystkich posiadaczy zamieszkujących lub mających siedzibę na obszarze gminy.

3. Przepis ust. 2 nie dotyczy przeznaczenia rzeczy ruchomych na cele potrzeb etatowych Sił Zbrojnych.

4. Wnioski wojskowych komendantów uzupełnień o przeznaczenie nieruchomości lub rzeczy ruchomych na cele świadczeń wykonywanych na rzecz Sił Zbrojnych realizuje się w pierwszej kolejności, zarówno pod względem ilościowym, jak i jakościowym, z uwzględnieniem propozycji zawartych w tych wnioskach.

2. W przypadku gdy przedmioty świadczeń znajdują się w oddziałach, placówkach lub filiach poza siedzibą posiadacza, decyzję wydaje wójt lub burmistrz (prezydent miasta) właściwy według siedziby tych oddziałów, placówek lub filii; decyzję doręcza się posiadaczowi lub upoważnionej przez niego osobie.

3. Decyzja o przeznaczeniu nieruchomości lub rzeczy ruchomej na cele świadczeń zachowuje ważność, z zastrzeżeniem ust. 4, do czasu wykonania świadczenia.

4. Decyzja o przeznaczeniu nieruchomości lub rzeczy ruchomej na cele świadczeń planowanych do wykonania w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny zachowuje ważność, mimo że posiadacz, któremu decyzję wydano, został w czasie pokoju wezwany do wykonania świadczenia lub je wykonał w trybie art. 210 ust. 4 ustawy.

1) zaistnienia okoliczności, o których mowa w art. 208 ust. 4 ustawy;

2) wniosku organu lub kierownika jednostki organizacyjnej, o których mowa w § 5 ust. 1 i 2 lub § 6, jeżeli ustała potrzeba korzystania ze świadczeń;

3) zmiany posiadacza przedmiotu świadczenia;

4) utraty, zniszczenia lub uszkodzenia przedmiotu świadczenia w stopniu uniemożliwiającym wykorzystanie tej rzeczy zgodnie z jej właściwościami lub przeznaczeniem.

2. W informacji, o której mowa w ust. 1, zamieszcza się w przypadku:

1) nieruchomości:

a) oznaczenie nieruchomości, w tym jej rodzaj i miejsce położenia,

b) dane dotyczące dotychczasowego posiadacza, w tym jego imię i nazwisko, adres zamieszkania, a jeżeli posiadaczem była osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej – jej nazwę i siedzibę,

c) dotychczasowe i nowe przeznaczenie nieruchomości,

d) tytuł prawny, na podstawie którego nastąpiła zmiana właściciela,

e) dane dotyczące nowego posiadacza, w tym jego imię i nazwisko, adres zamieszkania, a jeżeli posiadaczem stała się osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej – jej nazwę i siedzibę;

2) rzeczy ruchomych:

a) oznaczenie rodzaju rzeczy ruchomej,

b) dane dotyczące dotychczasowego posiadacza, w tym jego imię i nazwisko, adres zamieszkania, a jeżeli posiadaczem była osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej – jej nazwę i siedzibę,

c) dotychczasowe i nowe przeznaczenie rzeczy ruchomej,

d) tytuł prawny, na podstawie którego nastąpiła zmiana właściciela,

e) dane dotyczące nowego posiadacza, w tym jego imię i nazwisko, adres zamieszkania, a jeżeli posiadaczem stała się osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej – jej nazwę i siedzibę.

3. W ramach informacji, o której mowa w ust. 1, zawiadamia się również o przypadkach utraty, zniszczenia lub kradzieży przedmiotu świadczenia. Przepis § 4 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

2. W planie, o którym mowa w ust. 1, wójt lub burmistrz (prezydent miasta) ujmuje również własne potrzeby świadczeń, w tym związane z przeprowadzeniem rejestracji przedpoborowych.

3. Wzór planu, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

2. Podstawę opracowania planu stanowią decyzje, o których mowa w § 10, wydane na podstawie wniosków, o których mowa w § 6.

3. W planie, o którym mowa w ust. 1, wójt lub burmistrz (prezydent miasta) ujmuje również własne potrzeby świadczeń, związane z zorganizowaniem doręczania i doręczaniem kart powołania do pełnienia czynnej służby wojskowej oraz wezwań do wykonania świadczeń, stosownie do art. 60 ust. 4 ustawy.

4. Plan, o którym mowa w ust. 1, podlega stałej aktualizacji.

5. Wzór planu, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.

2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, przesyłane do wojewody powinno być uzasadnione. Wraz z powiadomieniem przesyła się akta sprawy.

3. Wojewoda po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje analizy możliwości realizacji świadczeń na obszarze gminy oraz:

1) odsyła akta sprawy i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia wójtowi lub burmistrzowi (prezydentowi miasta), o którym mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzi możliwość realizacji przez niego świadczeń, albo

2) wskazuje wójta lub burmistrza (prezydenta miasta), który może wydać decyzję o przeznaczeniu do wykonania świadczeń, przesyłając mu jednocześnie akta sprawy.

4. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta), o którym mowa w ust. 1, w przypadku zmiany stanu faktycznego, umożliwiającego realizację wniosków wskazanych w § 5 ust. 1 i § 6, niezwłocznie powiadamia o tym wojewodę i organ wnioskujący o nałożenie świadczeń.

5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, uchyla się decyzję wydaną przez wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) wskazanego w ust. 3 pkt 2, niezwłocznie po zawiadomieniu przez wojewodę.

6. Po otrzymaniu decyzji, o której mowa w ust. 5, organ wnioskujący o nałożenie świadczeń ponownie składa wniosek, o którym mowa w § 5 ust. 1 i § 6, do wójta lub burmistrza (prezydenta miasta).

7. Przepis § 12 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

2. Wojewoda może zgłosić zastrzeżenia do danych zawartych w zestawieniu, o którym mowa w ust. 1, które powinny zostać uwzględnione w tym zestawieniu.

3. Na wniosek wojewody wójt lub burmistrz (prezydent miasta) przesyła temu wojewodzie kopie planów, o których mowa w § 15 ust. 1 i § 16 ust. 1.

4. Wzór zestawienia, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.

2. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, stanowi podstawę do planowania wydatków związanych z nakładaniem obowiązku świadczeń.

3. Wzór wykazu, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.

2. O nałożeniu obowiązku, o którym mowa w ust. 1, wójt lub burmistrz (prezydent miasta) zawiadamia niezwłocznie starostę i wojewodę.

1) art. 209 ust. 1, 4 i 5 ustawy, posiadacz może być wezwany, na wniosek organu, o którym mowa w § 5 lub 6, do wykonania świadczenia, pomimo że już wykonywał to świadczenie;

2) § 12 ust. 4, wójt lub burmistrz (prezydent miasta) wystawia, w miejsce wykorzystanych, nowe wezwania do wykonania świadczeń dotyczące tych samych osób.

2. Wzór wezwania, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.

2. W razie wzywania posiadaczy do wykonania świadczeń w związku ze sprawdzaniem gotowości mobilizacyjnej Sił Zbrojnych, prowadzonym w ramach ćwiczeń wojskowych, doręczenie wezwań następuje przy wykorzystaniu systemu doręczania kart powołania, stosownie do art. 60 ust. 4 ustawy. W miejsce wykorzystanych wezwań wójt lub burmistrz (prezydent miasta) wystawia nowe wezwania do wykonania świadczeń dotyczące tych samych osób.

3. Na wniosek wojskowego komendanta uzupełnień wójt lub burmistrz (prezydent miasta) przekazuje wystawione wezwania do wykonania świadczeń na przechowanie dowódcom jednostek wojskowych, na rzecz których świadczenia te mają być wykonywane.

4. Na wniosek posiadacza przedmiotów świadczeń, na którego został nałożony obowiązek tych świadczeń, wójt lub burmistrz (prezydent miasta) przekazuje temu posiadaczowi na przechowanie wystawione wezwania do wykonania tych świadczeń.

5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, obowiązek dostarczenia wezwań spoczywa odpowiednio na dowódcy jednostki wojskowej lub posiadaczu.

1) postawienia do dyspozycji świadczeniobiorcy, we wskazanym w decyzji lub wezwaniu miejscu, środków transportowych i maszyn wraz z kierowcami (operatorami, załogami), przygotowanych technicznie do wykonania określonego rodzaju przewozów lub innych prac i zaopatrzonych w pełne zbiorniki materiałów pędnych oraz materiały eksploatacyjne, zgodnie z instrukcją obsługi, a także w niezbędne wyposażenie ustalone ustawą z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm.²⁾);

2) przekazania świadczeniobiorcy narzędzi i urządzeń sprawnych technicznie oraz gotowych do natychmiastowego użycia;

3) przekazania do wykorzystania przez świadczeniobiorcę rzeczy ruchomych innych niż określone w pkt 1 lub 2 w stanie zdatnym do użytku, zgodnie z ich przeznaczeniem;

4) oddania świadczeniobiorcy nieruchomości w stanie użytkowym i z wyposażeniem, z jakim wykorzystywał je posiadacz, jeżeli w decyzji, o której mowa w § 10, nie określono innych szczególnych wymagań.

2. W razie niemożności oddania przedmiotów świadczeń w określonym terminie i miejscu, posiadacz jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić o tym wójta lub burmistrza (prezydenta miasta), a także świadczeniobiorcę oraz podać przyczyny uniemożliwiające ich oddanie.

3. W razie nieoddania przedmiotów świadczeń w określonym terminie i miejscu oraz niezawiadomienia o niemożności ich oddania, wójt lub burmistrz (prezydent miasta) występuje do starosty z wnioskiem o zastosowanie odpowiedniego środka egzekucji administracyjnej.

2. W razie wystąpienia trudności z zakupem materiałów pędnych do środków transportowych, maszyn i urządzeń udostępnianych:

1) jednostkom organizacyjnym Sił Zbrojnych – posiadacz powiadamia o tym właściwego wojskowego komendanta uzupełnień, a następnie postępuje zgodnie z jego wskazówkami;

2) organom obrony cywilnej, jednostkom organizacyjnym stanowiącym bazę formowania specjalnie tworzonej jednostki zmilitaryzowanej lub jednostkom organizacyjnym wykonującym zadania na potrzeby obrony państwa – posiadacz powiadamia o tym odpowiednio właściwy organ obrony cywilnej lub kierownika jednostki organizacyjnej, na rzecz których świadczenie ma być wykonywane.

2. Osoba, o której mowa w ust. 1, poświadcza posiadaczowi ich oddanie, zbiorczo lub oddzielnie za każdy przedmiot. W poświadczeniu przekazania określa się stan techniczny przekazywanego przedmiotu oraz jego wartość szacunkową.

2. O terminie i miejscu zwrotu przedmiotów świadczeń oraz o dokumentach niezbędnych do okazania przy odbiorze kierownik jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, zawiadamia imiennie zainteresowanych posiadaczy.

3. Kierownik jednostki organizacyjnej, zwracając niesamobieżne środki transportowe, maszyny lub urządzenia, jest obowiązany zapewnić posiadaczowi nieodpłatnie sprzęt do ich holowania lub przewozu z miejsca zwrotu do miejsca zamieszkania (siedziby) posiadacza.

2. W razie różnicy w ocenie stanu technicznego zwracanych przedmiotów świadczeń, jednostka zwracająca lub posiadacz powołuje rzeczoznawcę w celu wydania opinii. Koszty związane z wydaniem opinii pokrywa ta strona, której oceny stanu technicznego przedmiotu świadczenia nie potwierdza opinia rzeczoznawcy. Wynik badania oraz opinię rzeczoznawcy zamieszcza się w protokole, który w szczególności powinien zawierać bliższe oznaczenie przedmiotu świadczeń oraz opis uszkodzeń i uzasadnienie.

3. W przypadku gdy przedmioty świadczeń nie mogą być zwrócone posiadaczowi ze względu na utratę albo zniszczenie w całości lub w części, kierownik jednostki organizacyjnej, we władaniu której znajdowały się te przedmioty, jest obowiązany zawiadomić o tym posiadacza.

2. Poświadczenie zwrotu wystawia się zbiorczo lub oddzielnie za każdy przedmiot świadczenia.

2. Koszty przejazdu posiadacza lub jego przedstawiciela z miejsca zamieszkania (siedziby) do miejsca zwrotu przedmiotów świadczeń pokrywa kierownik jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1.

2. Wykaz wysokości stawek ryczałtu określa załącznik nr 8 do rozporządzenia.

3. Wysokość stawek ryczałtu, o którym mowa w ust. 2, podlega corocznie waloryzacji średniorocznym wskaźnikiem wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w poprzednim roku kalendarzowym, ogłaszanym przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 94 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm.³⁾).

2. Wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 9 do rozporządzenia.

2. Prawo do odszkodowania powstaje z dniem zwrotu przedmiotów świadczeń lub otrzymania zawiadomienia o tym, że nie zostaną one zwrócone z powodu ich utraty, zniszczenia w całości lub części, albo od dnia, w którym zwrot lub powiadomienie powinno nastąpić. W razie zaistnienia przeszkód uniemożliwiających dokonanie zwrotu lub zawiadomienia, prawo do odszkodowania powstaje z dniem ustania tych przeszkód.

2. Zgłoszenie wniosku o odszkodowanie powinno nastąpić w ciągu dwunastu miesięcy od dnia otrzymania poświadczenia lub zawiadomienia, o których mowa odpowiednio w § 29 ust. 3 i § 30 ust. 1, albo protokołu, o którym mowa w § 29 ust. 2.

3. Ustalenie wysokości odszkodowania powinno nastąpić nie później niż w ciągu trzydziestu dni od dnia zgłoszenia wniosku.

1) poświadczenie przekazania przedmiotów świadczeń na potrzeby obrony państwa;

2) poświadczenie zwrotu przedmiotów świadczeń, o którym mowa w § 30 ust. 1, zawierające ustalenie ich stanu technicznego, a w razie potrzeby – protokół, o którym mowa w § 29 ust. 2, albo zawiadomienie stwierdzające, że nie zostaną one zwrócone z powodu utraty, zniszczenia lub uszkodzenia;

3) inne dowody dotyczące przedmiotów świadczeń, przedstawione przez posiadacza albo znajdujące się w dyspozycji organów administracji rządowej lub samorządu terytorialnego.

1) uwzględnia się procentowy ubytek wartości przedmiotów świadczeń na skutek oddania ich świadczeniobiorcy do używania do dnia zwrotu albo otrzymania przez posiadacza zawiadomienia o niemożności zwrotu tych przedmiotów;

2) stosuje się ceny rynkowe oddanych do używania przedmiotów świadczeń, obowiązujące w dniu rozpatrywania wniosku o odszkodowanie.

2. Odszkodowanie przyznane za utratę, uszkodzenie oraz za szkody wynikłe z używania przedmiotów świadczeń podlega zmniejszeniu o kwotę wypłaconą z tytułu ubezpieczenia tego przedmiotu.

1) przedstawiciel jednostki organizacyjnej, na rzecz której przedmioty świadczeń zostały udostępnione;

2) posiadacz lub jego przedstawiciel;

3) rzeczoznawcy, o których mowa w § 29 ust. 2.

2. Podstawę do wypłaty odszkodowania stanowi protokół ustalający wysokość odszkodowania, sporządzony przez komisję, o której mowa w ust. 1.

3. Protokół, o którym mowa w ust. 2, sporządza się w dwóch egzemplarzach, po jednym dla przedstawiciela jednostki organizacyjnej, na rzecz której przedmioty świadczeń zostały udostępnione, i posiadacza lub jego przedstawiciela.

2. Wydatki na świadczenia, wykonywane przez kurierów doręczających w czasie pokoju wezwania do wykonania świadczeń podczas ćwiczeń wojskowych prowadzonych w celu sprawdzenia gotowości mobilizacyjnej Sił Zbrojnych, planuje Minister Obrony Narodowej.

3. Wydatki na świadczenia, wykonywane przez kurierów doręczających w czasie pokoju wezwania do wykonania świadczeń na rzecz innych świadczeniobiorców niż wymienieni w ust. 2, planuje świadczeniobiorca, na rzecz którego świadczenia te będą realizowane.

2. Dokumenty sporządzane w sprawach świadczeń mogą być wykonywane również przy wykorzystaniu elektronicznych nośników informacji.

Prezes Rady Ministrów: M. Belka

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203.

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 92, poz. 884, Nr 121, poz. 1264 i Nr 173, poz. 1808.

³⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252, Nr 121, poz. 1264 i Nr 144, poz. 1530.

⁴⁾ Zmiany wymienionego dekretu zostały ogłoszone w Dz. U. z 1959 r. Nr 27, poz. 167, z 1970 r. Nr 16, poz. 138, z 1983 r. Nr 44, poz. 200, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668.

⁵⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz.136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 17, poz. 155 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257.

⁶⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 5 lutego 2002 r. w sprawie świadczeń na rzecz obrony (Dz. U. Nr 18, poz. 168), które traci moc, w zakresie uregulowanym niniejszym rozporządzeniem, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, na podstawie art. 17 ustawy z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203).

Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 3 sierpnia 2004 r. (poz. 1872)

Załącznik nr 1

Załącznik nr 2

Załącznik nr 3

Załącznik nr 4

Załącznik nr 5

Załącznik nr 6

Załącznik nr 7

Załącznik nr 8

WYKAZ STAWEK RYCZAŁTU ZA UŻYWANIE PRZEDMIOTÓW ŚWIADCZEŃ RZECZOWYCH

Załącznik nr 9