Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 166 poz. 1737

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 19 lipca 2002 r. została podpisana w Warszawie Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Gabinetem Ministrów Ukrainy o współpracy i wzajemnej pomocy w dziedzinie zapobiegania katastrofom, klęskom żywiołowym i innym nadzwyczajnym wydarzeniom oraz usuwania ich następstw, w następującym brzmieniu:

UMOWA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej
a Gabinetem Ministrów Ukrainy o współpracy
i wzajemnej pomocy w dziedzinie zapobiegania
katastrofom, klęskom żywiołowym i innym
nadzwyczajnym wydarzeniom oraz usuwania
ich następstw

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej oraz Gabinet Ministrów Ukrainy, zwane dalej „Stronami”,

zamierzając przyczynić się do rozwijania wzajemnych stosunków w duchu Traktatu między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą o dobrym sąsiedztwie, przyjaznych stosunkach i współpracy, sporządzonego w Warszawie dnia 18 maja 1992 r.;

pamiętając o możliwości wystąpienia katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń związanych z rozwojem technologii;

rozumiejąc konieczność współpracy i udzielania wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń oraz w celu umożliwienia szybkiego skierowania grup ratowniczych z wyposażeniem i środków pomocy;

biorąc pod uwagę korzyści, jakie może przynieść Stronom współpraca i wzajemna pomoc w dziedzinie zapobiegania katastrofom, klęskom żywiołowym i innym nadzwyczajnym wydarzeniom oraz usuwania ich następstw;

uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

Definicje

Określenia używane w niniejszej umowie mają następujące znaczenie:

„katastrofa, klęska żywiołowa i inne nadzwyczajne wydarzenie” - zdarzenia spowodowane przez ludzi, siły przyrody lub inne złożone przyczyny, które powodują zagrożenie życia i zdrowia ludzi, mienia lub środowiska naturalnego;

„Strona zwracająca się o pomoc” - Strona, której właściwy organ zwraca się do właściwego organu drugiej Strony z prośbą o udzielenie pomocy;

„Strona udzielająca pomocy” - Strona, której właściwy organ spełnia prośbę o udzielenie pomocy właściwego organu drugiej Strony;

„państwo tranzytu” - państwo, przez którego terytorium przemieszczają się grupy ratownicze wraz z wyposażeniem i transportuje się środki pomocy w celu dotarcia na terytorium Państwa-Strony zwracającej się o pomoc lub terytorium państwa trzeciego;

„grupa ratownicza” - zespół specjalistów z kierownikiem na czele, wysłanych w celu udzielenia pomocy na terytorium Państwa-Strony zwracającej się o pomoc;

„ekspert indywidualny” - specjalista skierowany w celu udzielenia pomocy na terytorium Państwa-Strony zwracającej się o pomoc;

„wyposażenie” - materiały, środki techniczne i transportowe, własne zaopatrzenie grup ratowniczych, psy ratownicze, ekwipunek osobisty oraz przedmioty osobistego użytku członków grup ratowniczych i ekspertów indywidualnych;

„środki pomocy” - dobra materialne przeznaczone do bezpłatnego rozdzielenia wśród ludności poszkodowanej w wyniku katastrofy, klęski żywiołowej lub innego nadzwyczajnego wydarzenia.

Artykuł 2

Przedmiot umowy

1. Niniejsza umowa reguluje podstawowe zasady dobrowolnego udzielania pomocy podczas katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń, zagrażających życiu i zdrowiu ludzi, mieniu lub środowisku naturalnemu, które nie mogą być w pełni lub szybko opanowane własnymi środkami Strony zwracającej się o pomoc. Pomoc jest udzielana na podstawie wniosku.

2. Strony będą współpracować w dziedzinie rozwijania metod i podejmowania działań w celu zwiększenia swoich możliwości w zapobieganiu katastrofom, klęskom żywiołowym i innym nadzwyczajnym wydarzeniom oraz usuwaniu ich następstw.

Artykuł 3

Właściwe organy

1. W celu koordynacji działań związanych z realizacją niniejszej umowy, Strony wyznaczają następujące właściwe organy:

1) w Rzeczypospolitej Polskiej;

Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji,

2) na Ukrainie:

Ministerstwo Ukrainy ds. Sytuacji Nadzwyczajnych i Ochrony Ludności przed Następstwami Katastrofy Czarnobylskiej.

2. Właściwe organy są upoważnione do składania i przyjmowania wniosków o udzielenie pomocy oraz do utrzymywania bezpośrednich kontaktów.

3. Strony będą informować się wzajemnie o innych właściwych organach uprawnionych do zwracania się o pomoc i przyjmowania wniosków o udzielenie pomocy oraz realizacji innych zadań zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy.

4. Właściwe organy składają wniosek o udzielenie pomocy w formie pisemnej, ewentualnie ustnej. Wniosek złożony w formie ustnej musi być bez zbędnej zwłoki potwierdzony na piśmie.

5. Wniosek, o którym mowa w ustępie 2, określa w szczególności rodzaj, formę, zakres i termin udzielenia pomocy.

6. Właściwe organy szczegółowo uzgadniają zakres i warunki udzielenia pomocy.

Artykuł 4

Rodzaje pomocy

1. Pomoc może być udzielona w formie skierowania grup ratowniczych lub ekspertów indywidualnych, wyposażenia, środków pomocy lub w inny odpowiedni sposób.

2. Udzielanie pomocy obejmuje w szczególności prace ratownicze i inne niezbędne, wykonywane podczas katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń.

3. Grupy ratownicze, ekspertów indywidualnych oraz wyposażenie i środki pomocy można transportować drogą lądową, powietrzną lub wodną.

4. Wyposażenie grup ratowniczych powinno być wystarczające do samodzielnego prowadzenia działań ratowniczych w ciągu 72 godzin.

Artykuł 5

Formy współpracy

1. Właściwe organy ściśle współpracują w szczególności w następujących kierunkach:

1) doskonalenie systemu wykrywania katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń oraz szybkiego powiadamiania o ich zbliżaniu się lub wystąpieniu na terytorium państwa jednej ze Stron;

2) przygotowanie do udzielania pomocy zgodnie z niniejszą umową;

3) opracowywanie prognoz, prewencja i usuwanie następstw katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń, w formie wymiany doświadczeń praktycznych oraz informacji o charakterze naukowym i technicznym, a także przygotowania szkoleń dla specjalistów, programów i kursów specjalistycznych, współpracy odpowiednich instytucji szkoleniowych i organizowania wspólnych ćwiczeń;

4) ustalanie przyczyn katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń.

2. Strony wymieniają informacje o zagrożeniach i następstwach katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń, które mogą rozprzestrzenić się na terytorium państwa drugiej Strony. Wymiana informacji obejmuje także przekazywanie wyników pomiarów i prognoz.

3. Postanowienia niniejszej umowy stosuje się odpowiednio także przy wspólnych ćwiczeniach.

4. Właściwe organy mogą zawierać protokoły dodatkowe oraz tworzyć grupy robocze w celu realizacji niniejszej umowy, zgodnie z prawem wewnętrznym Państw-Stron.

Artykuł 6

Przekraczanie granicy państwowej i pobyt na terytorium państwa drugiej Strony

1. W celu zapewnienia skutecznej pomocy. Strony zobowiązują się ograniczyć do minimum formalności wymagane podczas przekraczania granicy państwowej.

2. Członkowie grupy ratowniczej i eksperci indywidualni, w ramach udzielania pomocy, mogą przekraczać granicę państwową i przebywać na terytorium Państwa-Strony zwracającej się o pomoc na podstawie jakichkolwiek dokumentów poświadczających tożsamość, bez wiz ani zezwoleń na pobyt. Kierownik grupy ratowniczej i ekspert indywidualny, na żądanie odpowiednich służb, okazują zaświadczenia upoważniające do udzielenia pomocy, wydane przez właściwy organ Strony udzielającej pomocy, i listę osób wchodzących w skład grupy ratowniczej. Wzór zaświadczenia zawiera załącznik do niniejszej umowy. W przypadkach niecierpiących zwłoki skierowanie grup ratowniczych lub ekspertów indywidualnych można potwierdzić za pomocą telefaksu.

3. Grupy ratownicze i eksperci indywidualni przekraczają granicę państwową w przejściach granicznych, a w przypadkach niecierpiących zwłoki również poza przejściami granicznymi, o czym należy uprzednio poinformować odpowiednie organy ochrony granicy państwowej Państw-Stron.

4. Postanowienia ustępów 1 i 2 stosuje się odpowiednio również w przypadkach, kiedy jedna ze Stron jest państwem tranzytu. Właściwe organy wzajemnie poinformują się we właściwym czasie o tym, że powstała potrzeba tranzytu, i ustalą sposób jego realizacji, a także sposób udzielenia wsparcia grupom ratowniczym i ekspertom indywidualnym.

5. Członkowie grup ratowniczych i eksperci indywidualni mają prawo do noszenia swojego munduru na terytorium Państwa-Strony zwracającej się o pomoc, jeśli stanowi on ich przepisowy ubiór.

Artykuł 7

Przewóz wyposażenia i środków pomocy przez granicę państwową

1. Strony ułatwiają procedurę przywozu i wywozu wyposażenia i środków pomocy. Kierownik grupy ratowniczej i eksperci indywidualni, przy przekraczaniu granicy państwowej, są obowiązani do przedstawienia odpowiedniemu organowi celnemu Strony zwracającej się o pomoc spisu przewożonego wyposażenia i środków pomocy.

2. Jeżeli w przypadkach niecierpiących zwłoki nie można przedstawić spisu przewożonego wyposażenia i środków pomocy, spis ten zostanie przedstawiony odpowiedniemu organowi celnemu najpóźniej w ciągu 30 dni od dnia przekroczenia granicy państwowej. Ułatwienia tego nie stosuje się do środków odurzających i substancji psychotropowych.

3. Grupy ratownicze i eksperci indywidualni nie mogą wwozić ani wywozić żadnych innych przedmiotów oprócz wyposażenia i środków pomocy, niezbędnych do udzielenia pomocy. Wyposażenie i środki pomocy są zwolnione z ceł, podatków i innych opłat oraz są wykorzystywane wyłącznie w celu udzielenia pomocy.

4. Wyposażenia i środków pomocy nie dotyczą zakazy i ograniczenia obowiązujące w przypadku przywozu i wywozu towarów. Wyposażenie, które nie zostało zużyte, utracone lub zniszczone, należy wywieźć z powrotem najpóźniej w ciągu 30 dni od dnia ukończenia udzielania pomocy. Jeżeli ze względu na istotne okoliczności wywiezienie z powrotem nie jest możliwe, o rodzaju, ilości i miejscu pozostawienia wyposażenia należy zawiadomić właściwy organ Strony zwracającej się o pomoc, który informuje o tym odpowiedni organ celny. Odpowiednie organy Państwa-Strony zwracającej się o pomoc mają prawo kontroli wykorzystania i przechowywania wyposażenia i środków pomocy.

5. Jeżeli wyposażenie pozostanie jako środek pomocy na terytorium Państwa-Strony zwracającej się o pomoc, wtedy ten fakt należy niezwłocznie zgłosić właściwemu organowi Strony zwracającej się o pomoc, który w razie potrzeby powiadomi o tym odpowiedni organ celny.

6. Środki odurzające i substancje psychotropowe mogą być przywożone tylko w celu udzielenia koniecznej pomocy medycznej, a stosować je może wyłącznie wykwalifikowany personel medyczny zgodnie z prawem wewnętrznym Państwa-Strony udzielającej pomocy. Strona zwracająca się o pomoc ma prawo dokonywać kontroli tych środków na terytorium swojego państwa. Postanowienia ustępów 4 i 5 stosuje się również w przypadku przywozu środków odurzających i substancji psychotropowych na terytorium Państwa-Strony zwracającej się o pomoc i wywozu z powrotem niezużytych środków. W stosunku do niezużytych środków odurzających i substancji psychotropowych, które nie mogą być wywiezione z terytorium Państwa-Strony zwracającej się o pomoc, mają zastosowanie przepisy prawa państwa tej Strony. Przywozu i wywozu tych środków nie uznaje się za przywóz i wywóz w rozumieniu przepisów odpowiednich umów międzynarodowych dotyczących środków odurzających i substancji psychotropowych.

7. W przypadku użycia pojazdów przy udzielaniu pomocy na podstawie niniejszej umowy, nie wymaga się zezwolenia na międzynarodowy transport drogowy i międzynarodowego ubezpieczenia, a także opłat za użytkowanie autostrad i dróg szybkiego ruchu. Pojazdy te muszą być wyraźnie oznakowane przez odpowiednie symbole lub napisy, tak aby było widoczne, że są przeznaczone do udzielenia pomocy.

8. Grupy ratownicze, na terytorium Państwa-Strony zwracającej się o pomoc, mają prawo używania własnego oznakowania i urządzeń ostrzegawczych na swoich pojazdach.

9. Postanowienia ustępów od 1 do 8 mają odpowiednie zastosowanie również w przypadkach, kiedy państwo jednej ze Stron jest państwem tranzytu.

Artykuł 8

Użycie statków powietrznych

1. Statki powietrzne mogą być używane do transportu grup ratowniczych, ekspertów indywidualnych, wyposażenia i środków pomocy, jak też bezpośrednio przy udzielaniu pomocy.

2. Każda ze Stron, w celu realizacji niniejszej umowy, może udzielić zezwolenia statkom powietrznym drugiej Strony na przelot nad terytorium jej państwa oraz lądowanie i start również poza lotniskami międzynarodowymi.

3. O zamiarze użycia statków powietrznych należy uprzednio powiadomić właściwy organ Strony zwracającej się o pomoc lub państwa tranzytu oraz udzielić dokładnych informacji o:

1) rodzaju i typie statku powietrznego;

2) państwie rejestracji;

3) jego znaku rejestracyjnym;

4) załodze, pasażerach i grupie ratowniczej;

5) wyposażeniu i środkach pomocy, znajdujących się na pokładzie;

6) czasie startu, planowanej trasie lotu, miejscu i przewidywanym czasie lądowania.

4. O ile z postanowień niniejszego artykułu nie wynika inaczej, stosuje się przepisy prawa Państw-Stron, dotyczące krajowego i międzynarodowego ruchu lotniczego.

Artykuł 9

Koordynacja i ogólne kierowanie

1. Koordynacja i ogólne kierowanie działaniami ratowniczymi należą do właściwego organu Strony zwracającej się o pomoc.

2. Właściwy organ Strony zwracającej się o pomoc zapewnia wsparcie i ochronę grupom ratowniczym i ekspertom indywidualnym w czasie wykonywania przez nich zadań związanych z realizacją niniejszej umowy.

3. Dyspozycje dla grup ratowniczych Strony udzielającej pomocy są wydawane wyłącznie ich kierownikom, którzy zlecają poszczególne zadania swym podwładnym.

4. Grupy ratownicze i eksperci indywidualni opuszczają terytorium Państwa-Strony zwracającej się o pomoc po wykonaniu swoich zadań lub wcześniej, jeżeli zdecyduje tak właściwy organ jednej ze Stron.

5. Strona zwracająca się o pomoc odpowiada za dystrybucję środków pomocy.

Artykuł 10

Łączność

Właściwe organy podejmą wspólnie niezbędne działania, aby umożliwić łączność między sobą, między właściwymi organami i wysłanymi przez nie grupami ratowniczymi oraz między wysłanymi grupami ratowniczymi i kierownictwem działań ratowniczych.

Artykuł 11

Koszty udzielenia pomocy

1. Strona zwracająca się o pomoc nie pokrywa kosztów udzielenia pomocy wraz z wydatkami, które powstały w związku z zużyciem, uszkodzeniem, zniszczeniem lub utratą wyposażenia, poniesionych przez Stronę udzielającą pomocy, o ile właściwe organy Stron nie uzgodniły inaczej.

2. Każda ze Stron ma prawo zażądać, aby koszty powstałe w wyniku udziału statków powietrznych zostały pokryte w połowie przez Stronę zwracającą się o pomoc. W tym przypadku wysokość kosztów oblicza się według taryf obowiązujących na terytorium Państwa-Strony udzielającej pomocy, w czasie jej udzielania.

3. Grupom ratowniczym i ekspertom indywidualnym Strona zwracająca się o pomoc zapewni na własny koszt zakwaterowanie, niezbędną pomoc medyczną, a po wyczerpaniu przez nich własnych zapasów - wyżywienie, inne artykuły pierwszej potrzeby i zaopatrzenie w materiały eksploatacyjne do środków technicznych i transportowych.

4. Postanowienia ustępu 1 nie ograniczają możliwości pokrycia kosztów przez Stronę zwracającą się o pomoc.

Artykuł 12

Odszkodowania

1. Każda ze Stron zrzeka się wszelkich roszczeń odszkodowawczych wobec drugiej Strony w przypadku szkód w mieniu, o ile spowodował je członek grupy ratowniczej lub ekspert indywidualny w związku z realizacją zadań wynikających z postanowień niniejszej umowy.

2. Każda ze Stron zrzeka się wszelkich roszczeń odszkodowawczych wobec drugiej Strony w przypadku uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci członka grupy ratowniczej lub eksperta indywidualnego, jeżeli szkoda nastąpiła przy wykonywaniu zadań związanych z realizacją niniejszej umowy.

3. Jeżeli członek grupy ratowniczej lub ekspert indywidualny Strony udzielającej pomocy, przy wykonywaniu zadań związanych z realizacją postanowień niniejszej umowy, spowoduje powstanie szkody u osoby trzeciej na terytorium Państwa-Strony zwracającej się o pomoc, to za tę szkodę odpowiada Strona zwracająca się o pomoc, zgodnie z przepisami prawa, które byłyby zastosowane w przypadku szkody spowodowanej przez członka własnej grupy ratowniczej.

4. Postanowień ustępów od 1 do 3 nie stosuje się, jeżeli szkoda została spowodowana z winy umyślnej.

5. Właściwe organy współpracują, aby ułatwić dochodzenie roszczeń odszkodowawczych.

Artykuł 13

Wykorzystanie informacji

Jeżeli właściwe organy Stron nie uzgodniły na piśmie inaczej, to informacje uzyskane w ramach niniejszej umowy są, z wyłączeniem informacji, które nie podlegają ujawnieniu zgodnie z prawem wewnętrznym Państw-Stron, publikowane i wykorzystywane zgodnie ze zwyczajową praktyką i prawem wewnętrznym państw każdej ze Stron, z uwzględnieniem postanowień artykułu 14.

Artykuł 14

Wymiana danych osobowych

1. Postanowienia niniejszego artykułu, dotyczące udostępniania danych osobowych, stosuje się z uwzględnieniem przepisów prawa wewnętrznego państw każdej ze Stron.

2. Dane osobowe mogą być udostępnione wyłącznie właściwym organom. Udostępnienie danych osobowych innym organom jest możliwe tylko po wcześniejszym wyrażeniu zgody przez właściwy organ przekazujący dane.

3. Odbiorca danych osobowych może wykorzystać je wyłącznie do celów i na warunkach określonych przez udostępniającego.

4. Udostępniający dane osobowe odpowiada za prawdziwość udostępnianych danych.

5. Udostępniający i odbiorca danych osobowych mają obowiązek skutecznej ochrony udostępnianych danych osobowych przed niepowołanym dostępem do nich i nieuprawnioną zmianą.

Artykuł 15

Rozstrzyganie spraw spornych

Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy właściwe organy Stron będą rozwiązywać w drodze rokowań, a w przypadku nieosiągnięcia porozumienia spór będzie rozstrzygany w drodze dyplomatycznej.

Artykuł 16

Stosunek do innych umów międzynarodowych

Niniejsza umowa nie narusza praw i zobowiązań żadnej ze Stron, wynikających z innych wiążących je umów międzynarodowych.

Artykuł 17

Zmiany i uzupełnienia umowy

1. Zmiany i uzupełnienia postanowień niniejszej umowy mogą nastąpić w drodze porozumienia Stron.

2. Załącznik do umowy może być zmieniany w drodze wymiany not.

Artykuł 18

Postanowienia końcowe

1. Niniejsza umowa zostaje zawarta na czas nieokreślony i wchodzi w życie w dniu otrzymania późniejszej noty o wykonaniu przez Strony wewnętrznych procedur przewidzianych w ustawodawstwie krajowym, niezbędnych do wejścia w życie umowy.

2. Każda ze Stron może wypowiedzieć niniejszą umowę w formie pisemnej. W takim przypadku umowa utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia, w którym doręczono drugiej Stronie zawiadomienie o wypowiedzeniu. Utrata mocy niniejszej umowy nie powoduje wygaśnięcia zobowiązań Stron, powstałych wskutek wykonywania umowy przed utratą jej mocy.

UMOWĘ niniejszą sporządzono w Warszawie dnia 19 lipca 2002 r., w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i ukraińskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

L.S.

Prezes Rady Ministrów: L. Miller

Załącznik do Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej
a Gabinetem Ministrów Ukrainy o współpracy i wzajemnej pomocy
w dziedzinie zapobiegania katastrofom, klęskom żywiołowym
i innym nadzwyczajnym wydarzeniom oraz usuwania ich następstw

Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

– będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 10 listopada 2003 r.