Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 158 poz. 1658

Na podstawie art. 61 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje:

1) sposób i tryb postępowania:

a) przy podejrzeniu afrykańskiego pomoru świń, zwanego dalej „chorobą",

b) przy stwierdzaniu choroby;

2) sposób i warunki określania obszaru zapowietrzonego i zagrożonego;

3) środki stosowane w celu zwalczania choroby;

4) sposób czyszczenia i odkażania;

5) warunki i sposób ponownego umieszczania świń w gospodarstwie.

1) świnia – zwierzę z rodziny Suidae;

2) dzik – świnię, która nie jest utrzymywana lub hodowana w gospodarstwie;

3) instrukcja diagnostyczna – instrukcję przygotowaną w celu zapewnienia jednolitych procedur diagnozowania choroby, określoną w decyzji 2003/422/WE z dnia 26 maja 2003 r. zatwierdzającej podręcznik diagnostyczny dotyczący klasycznego pomoru świń (Dz. Urz. WE L 143 z 11.06.2003);

4) świnia podejrzana o chorobę – świnię, u której za życia lub po śmierci występują objawy kliniczne lub zmiany patologiczne wskazujące na chorobę, lub świnię, co do której powzięto podejrzenie wystąpienia choroby na podstawie wyników badań laboratoryjnych;

5) świnia chora lub zakażona – świnię, u której za życia lub po śmierci urzędowy lekarz weterynarii stwierdził chorobę na podstawie objawów klinicznych, zmian patologicznych lub wyników badań laboratoryjnych przeprowadzonych zgodnie z instrukcją diagnostyczną;

6) pierwotne ognisko choroby – ognisko choroby bez związku epizootycznego z wcześniej określonymi ogniskami choroby w tym samym regionie;

7) gospodarstwo kontaktowe – gospodarstwo, które może mieć związek epizootyczny z ogniskiem choroby albo z gospodarstwem, w którym podejrzewa się chorobę.

1) sporządza spis wszystkich świń, z podziałem na kategorie wiekowe, określając liczbę świń padłych, podejrzanych o zakażenie lub o chorobę; dane w spisie uaktualnia się do dnia stwierdzenia albo wykluczenia choroby;

2) przeprowadza:

a) dochodzenie epizootyczne,

b) kontrolę prawidłowości oznakowania świń i prowadzenia księgi rejestracji, które są określone w przepisach o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt;

3) zakazuje:

a) wyprowadzania świń z pomieszczeń, w których są przetrzymywane, lub nakazuje przetrzymywanie ich w miejscu wykluczającym kontakt z pozostałymi świniami,

b) wprowadzania świń do gospodarstwa oraz może zakazać wprowadzania do gospodarstwa lub wyprowadzania z gospodarstwa innych zwierząt;

4) nakazuje:

a) przeprowadzenie dezynsekcji w gospodarstwie,

b) stosowanie określonych przez niego środków dezynfekujących przy wejściach i wyjściach z gospodarstwa oraz z pomieszczeń, w których są przetrzymywane świnie,

c) zachowanie zasad higieny niezbędnych do ograniczenia ryzyka szerzenia się choroby, w szczególności odkażanie rąk i obuwia przez osoby wchodzące do gospodarstwa lub z niego wychodzące,

d) oczyszczenie i odkażenie środków transportu przed opuszczeniem przez nie gospodarstwa.

2. Powiatowy lekarz weterynarii wyraża zgodę na:

1) przemieszczanie:

a) osób postronnych do pomieszczeń lub miejsc, w których są przetrzymywane świnie podejrzane o zakażenie lub chorobę.

b) środków transportu do gospodarstwa lub z gospodarstwa, w którym są utrzymywane świnie podejrzane o zakażenie lub chorobę;

2) wynoszenie lub wywożenie z gospodarstwa zwłok świń, mięsa pozyskanego ze świń, materiału biologicznego świń, środków żywienia zwierząt, ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego oraz nawozów naturalnych w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu, które mogłyby przenieść czynnik zakaźny.

3. Dochodzenie epizootyczne, oprócz ustaleń, o których mowa w art. 42 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, ma na celu ustalenie dróg przemieszczania wektorów, którymi są kleszcze z gatunku Ornithodorus erraticus, zwane dalej „kleszczami".

4. Powiatowy lekarz weterynarii może zastosować środki przewidziane dla zwalczania choroby, jeżeli wymaga tego sytuacja epizootyczna, w szczególności gdy na obszarze o promieniu 10 km wokół gospodarstwa:

1) znajdują się świnie podejrzane o chorobę;

2) zagęszczenie świń jest większe niż 800 świń na km².

5. Środki, o których mowa w ust. 1–2, stosuje się do dnia stwierdzenia albo wykluczenia choroby przez powiatowego lekarza weterynarii.

1) przeprowadza dochodzenie epizootyczne, w tym pobiera, zgodnie z instrukcją diagnostyczną, reprezentatywną ilość próbek od świń zabitych i wysyła je do badań laboratoryjnych;

2) nakazuje:

a) niezwłoczne zabicie wszystkich świń,

b) zniszczenie:

– zwłok świń,

– materiału biologicznego świń, pobranego w okresie od dnia prawdopodobnego wprowadzenia czynnika zakaźnego do gospodarstwa do dnia stwierdzenia choroby w gospodarstwie,

– mięsa pozyskanego ze świń ubitych w okresie od dnia prawdopodobnego wprowadzenia czynnika zakaźnego do gospodarstwa do dnia stwierdzenia choroby w tym gospodarstwie w sposób określony w rozporządzeniu 1774/2002/WE z dnia 3 października 2002 r. wprowadzającego przepisy zdrowotne odnoszące się do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 273 z 10.10.2002),

c) zniszczenie przedmiotów i substancji, które mogły zostać skażone, w tym środków żywienia zwierząt oraz materiałów jednorazowego użytku, stosowanych w szczególności do zabijania, jeżeli jest niemożliwe ich skuteczne odkażenie,

d) czyszczenie i odkażenie, a jeżeli to konieczne także dezynsekcję, pomieszczeń, w których przebywały świnie, środków transportu używanych do transportu świń lub ich tusz oraz przedmiotów, sprzętu, ściółki, obornika i gnojowicy, które mogły być skażone;

3) wysyła próbki, pobrane zgodnie z instrukcją diagnostyczną, do badań laboratoryjnych w celu określenia serotypu wirusa choroby – w przypadku pierwotnego ogniska choroby.

2. Powiatowy lekarz weterynarii może, w celu umożliwienia zakończenia tuczu świń, odstąpić od stosowania środków, o których mowa w § 4 pkt 2 lit. a, w stosunku do świń przetrzymywanych w sposób wykluczający przeniesienie czynnika zakaźnego od świń chorych lub zakażonych.

3. Powiatowy lekarz weterynarii określa sposób postępowania w przypadkach, o których mowa w ust. 2.

4. Główny Lekarz Weterynarii informuje Komisję Europejską o wystąpieniu przypadków, o których mowa w ust. 1 i 2.

2. Powiatowy lekarz weterynarii stosuje w gospodarstwach kontaktowych:

1) środki, o których mowa w § 3, do dnia wykluczenia choroby;

2) środki, o których mowa w § 4, jeżeli wymaga tego sytuacja epizootyczna.

1) zapowietrzony o promieniu co najmniej 3 km;

2) zagrożony sięgający co najmniej 7 km poza obszar zapowietrzony.

2. Obszar zapowietrzony i zagrożony określa się, uwzględniając:

1) wyniki dochodzenia epizootycznego;

2) warunki geograficzne i geodezyjne;

3) odległości pomiędzy gospodarstwami, w których są utrzymywane świnie;

4) drogi przemieszczania świń oraz lokalizacje rzeźni.

2. Powiatowy lekarz weterynarii w terminie 7 dni od dnia określenia obszaru zapowietrzonego:

1) przeprowadza badanie kliniczne wszystkich świń utrzymywanych w gospodarstwach objętych spisem;

2) kontroluje prawidłowość prowadzenia księgi rejestracji i oznakowania świń.

1) zakazuje:

a) wywożenia świń oraz materiału biologicznego świń z gospodarstwa,

b) transportu świń po drogach publicznych lub prywatnych, z wyłączeniem dróg w gospodarstwie;

2) nakazuje:

a) oczyszczenie, odkażenie, a jeżeli jest to konieczne, także dezynsekcję środków transportu oraz sprzętu używanego do transportu:

– zwierząt,

– tusz,

– środków żywienia zwierząt,

– nawozów naturalnych,

– przedmiotów,

które mogą spowodować szerzenie choroby,

b) zachowanie zasad higieny niezbędnych do ograniczenia ryzyka szerzenia się choroby, w szczególności odkażanie rąk i obuwia przez osoby wchodzące do gospodarstwa lub z niego wychodzące,

c) niezwłoczne powiadomienie go przez posiadaczy świń o wszystkich przypadkach padłych lub chorych świń w gospodarstwie.

2. Powiatowy lekarz weterynarii wyraża zgodę na:

1) przywożenie do gospodarstwa lub wywożenie z gospodarstwa zwierząt innych niż świnie;

2) ponowne użycie środka transportu po dokonaniu czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a.

3. Przepisu ust. 1 pkt 1 lit. b nie stosuje się do drogowego lub kolejowego tranzytu świń bez rozładunku lub postojów w obszarze zapowietrzonym, a także do transportu świń pochodzących spoza obszaru zapowietrzonego, przewożonych w celu niezwłocznego dokonania ich uboju w rzeźni znajdującej się na tym obszarze.

4. Powiatowy lekarz weterynarii może, po upływie 40 dni od dnia zakończenia wstępnego czyszczenia i odkażania, wyrazić zgodę na wywóz świń z gospodarstwa do:

1) wyznaczonej przez niego rzeźni w celu niezwłocznego dokonania ich uboju, przy czym, jeżeli jest to możliwe, powinna to być rzeźnia znajdująca się w obszarze zapowietrzonym lub zagrożonym; tusze świń przetwarza się pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii;

2) innych miejsc znajdujących się w obszarze zapowietrzonym; przepis § 5 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

5. Powiatowy lekarz weterynarii może wyrazić zgodę, o której mowa w ust. 4, jeżeli:

1) przeprowadził badanie kliniczne świń, w tym wszystkich świń, które mają być wywiezione, obejmujące zwłaszcza dokonanie pomiaru temperatury ich ciała, oraz sprawdził prawidłowość prowadzenia księgi rejestracji i oznakowania świń;

2) pobrał od świń przeznaczonych do uboju lub zabicia, zgodnie z instrukcją diagnostyczną, próbki do badań w celu stwierdzenia albo wykluczenia choroby;

3) na podstawie badań, o których mowa w pkt 1 i 2, nie stwierdzono choroby.

6. Jeżeli powiatowy lekarz weterynarii wyraził zgodę, o której mowa w ust. 4:

1) świnie przewozi się w zaplombowanych przez powiatowego lekarza weterynarii środkach transportu;

2) po zakończeniu transportu środki transportu i sprzęt użyte do transportu świń niezwłocznie czyści się i odkaża.

7. Jeżeli została wydana zgoda, o której mowa w ust. 4 pkt 1:

1) powiatowy lekarz weterynarii, który wydał zgodę, informuje powiatowego lekarza weterynarii, właściwego ze względu na miejsce położenia rzeźni, o zamiarze przywozu świń;

2) powiatowy lekarz weterynarii, właściwy ze względu na miejsce położenia rzeźni, informuje o przybyciu świń do rzeźni powiatowego lekarza weterynarii, który wydał zgodę.

8. W rzeźni:

1) świnie, o których mowa w ust. 4 pkt 1, są przetrzymywane i poddawane ubojowi oddzielnie od innych świń;

2) powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza badanie przed- i poubojowe, ze szczególnym uwzględnieniem występowania u badanych świń oznak choroby.

9. Mięso świń, o których mowa w ust. 4 pkt 1, jest:

1) oznakowane znakiem określonym w przepisach dyrektywy 72/461/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem (Dz. Urz. WE L 302 z 31.12.1972) lub

2) przetwarzane w zakładzie wyznaczonym przez powiatowego lekarza weterynarii, w sposób określony w przepisach, o których mowa w pkt 1;

3) przewożone w środkach transportu zaplombowanych przez powiatowego lekarza weterynarii, w przypadku transportu do zakładu, o którym mowa w pkt 2.

1) wyznaczonej przez niego rzeźni w celu niezwłocznego dokonania ich uboju, przy czym, jeżeli jest to możliwe, powinna to być rzeźnia znajdująca się w obszarze zapowietrzonym lub zagrożonym; tusze świń przetwarza się pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii;

2) zakładu zajmującego się przetwarzaniem ubocznych produktów zwierzęcych, w którym świnie są zabijane, a ich zwłoki niszczone w sposób określony w § 4 pkt 2 lit. b;

3) innych miejsc znajdujących się w obszarze zapowietrzonym; przepis § 5 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

1) oczyszczenia i odkażenia przeprowadzonego we wszystkich ogniskach choroby;

2) poddania świń we wszystkich gospodarstwach badaniom klinicznym i laboratoryjnym, przeprowadzonym zgodnie z instrukcją diagnostyczną, w celu stwierdzenia albo wykluczenia choroby.

2. Badania, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przeprowadza się po upływie 45 dni od dnia ukończenia wstępnego czyszczenia i odkażania we wszystkich ogniskach choroby.

3. Powiatowy lekarz weterynarii może podjąć decyzję o skróceniu okresów, o których mowa w ust. 2, § 9 ust. 4 i § 10, do 30 dni, jeżeli zgodnie z instrukcją diagnostyczną zastosowano intensywne programy pobierania próbek i przeprowadzono badania, na podstawie których wykluczono chorobę w gospodarstwie.

1) urzędowy lekarz weterynarii sporządza spis wszystkich gospodarstw, w których są utrzymywane świnie;

2) przepisy § 9 ust. 1 i 3–9 oraz § 11 stosuje się odpowiednio.

2. Powiatowy lekarz weterynarii wyraża zgodę na przywożenie do gospodarstwa znajdującego się w obszarze zagrożonym lub wywożenie z tego gospodarstwa zwierząt innych niż świnie w okresie 7 dni od dnia utworzenia obszaru zagrożonego.

3. W obszarze zagrożonym termin, o którym mowa w:

1) § 9 ust. 4 – wynosi 30 dni;

2) § 11 ust. 2 – wynosi 40 dni.

4. W obszarze zagrożonym powiatowy lekarz weterynarii może podjąć decyzję o skróceniu:

1) okresu, o którym mowa w § 9 ust. 4 – do 21 dni;

2) okresu, o którym mowa w § 10 – do 30 dni;

3) okresu, o którym mowa w § 11 ust. 2 – do 20 dni.

2. Sposoby przeprowadzania czyszczenia i odkażania są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

1) odbywa się pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii;

2) może nastąpić po upływie 40 dni od dnia ukończenia czyszczenia i odkażania w gospodarstwie;

3) powinno uwzględniać rodzaj gospodarowania praktykowany w danym gospodarstwie.

2. Ponowne umieszczanie świń w gospodarstwie, w którym świnie są utrzymywane na otwartym terenie, rozpoczyna się od wprowadzenia świń, które zostały zbadane i nie wykryto u nich przeciwciał wirusa choroby lub które pochodzą z gospodarstw nieobjętych ograniczeniami związanymi z chorobą.

3. Powiatowy lekarz weterynarii po upływie 45 dni od dnia ponownego umieszczenia świń w gospodarstwie, o którym mowa w ust. 2, pobiera od tych świń próbki i przeprowadza, zgodnie z instrukcją diagnostyczną, badania na obecność przeciwciał wirusa choroby.

4. Pełne ponowne umieszczenie świń w gospodarstwie, o którym mowa w ust. 2, jest dopuszczalne, jeżeli badania, o których mowa w ust. 3, nie wykazały u żadnej ze świń przeciwciał wirusa choroby.

5. Ponowne umieszczanie świń w gospodarstwach innych niż gospodarstwa, o których mowa w ust. 2:

1) przeprowadza się w sposób określony w ust. 2–4 albo

2) polega na całkowitym odnowieniu stada z zachowaniem następujących warunków:

a) wszystkie świnie zostaną przywiezione z gospodarstw nieobjętych ograniczeniami związanymi z chorobą,

b) proces ponownego umieszczania świń nie może trwać dłużej niż 20 dni,

c) po upływie 45 dni od ostatniego dnia terminu, o którym mowa w lit. b, powiatowy lekarz weterynarii pobiera próbki od świń przywiezionych i przeprowadza, zgodnie z instrukcją diagnostyczną, badania na obecność przeciwciał wirusa choroby.

6. Powiatowy lekarz weterynarii, uwzględniając sytuację epizootyczną, może wyrazić zgodę na inny sposób ponownego umieszczania świń w gospodarstwie, o którym mowa w § 4, jeżeli upłynęło sześć miesięcy od dnia ukończenia czyszczenia i odkażania w tym gospodarstwie.

7. Ponowne umieszczanie świń w gospodarstwie, w którym wystąpienie choroby było związane z obecnością kleszczy, może nastąpić po upływie 6 lat od dnia ukończenia czyszczenia i odkażania w tym gospodarstwie, chyba że:

1) usunięto kleszcze w gospodarstwie lub

2) obecność kleszczy nie spowoduje rozprzestrzeniania się wirusa choroby.

8. Ponowne umieszczanie świń w gospodarstwie, o którym mowa w ust. 7, odbywa się w sposób określony w ust. 2, przy czym:

1) żadna świnia nie powinna opuścić gospodarstwa przed ukończeniem pełnego ponownego umieszczania świń;

2) powiatowy lekarz weterynarii, po 60 dniach od ostatniego dnia wprowadzania świń, pobiera próbki od tych świń i przeprowadza, zgodnie z instrukcją diagnostyczną, badania na obecność przeciwciał wirusa choroby;

3) proces pełnego ponownego umieszczenia świń w gospodarstwie uważa się za zakończony, jeżeli badania, o których mowa w pkt 2, nie wykazały u żadnej ze świń obecności przeciwciał wirusa choroby.

1) w rzeźni lub w środkach transportu;

2) u dzików.

2. W przypadku stwierdzenia choroby w rzeźni lub w środkach transportu powiatowy lekarz weterynarii:

1) nakazuje:

a) niezwłoczne zabicie wszystkich świń,

b) zniszczenie mięsa i ubocznych produktów:

– pochodzących ze świń podejrzanych o zakażenie lub o chorobę lub chorych, lub zakażonych,

– skażonych albo podejrzanych o skażenie,

c) oczyszczenie i odkażenie budynków, wyposażenia oraz środków transportu;

2) przeprowadza dochodzenie epizootyczne;

3) poddaje izolat wirusa choroby badaniom laboratoryjnym, zgodnie z instrukcją diagnostyczną, w celu określenia serotypu wirusa;

4) zakazuje wprowadzenia do rzeźni lub środków transportu zwierząt przeznaczonych do uboju lub transportu, przed upływem co najmniej 24 godzin od dnia ukończenia czyszczenia i odkażania.

3. W przypadku stwierdzenia choroby w rzeźni lub w środkach transportu stosuje się środki, o których mowa w § 4, w gospodarstwach:

1) z których pochodzą:

a) świnie podejrzane o zakażenie lub o chorobę lub chore lub zakażone,

b) tusze świń, o których mowa w lit. a,

c) skażone tusze świń,

2) kontaktowych w stosunku do gospodarstw, o których mowa w pkt 1

– z wyłączeniem przypadku, gdy na podstawie dochodzenia epizootycznego powiatowy lekarz weterynarii stwierdzi konieczność zastosowania innych środków.

1) powiadamia o tym fakcie posiadaczy świń i myśliwych;

2) podejmuje czynności mające na celu stwierdzenie albo wykluczenie choroby, w szczególności przeprowadza badanie laboratoryjne próbek pobranych ze wszystkich odstrzelonych lub padłych dzików.

2. Powiatowy lekarz weterynarii niezwłocznie po stwierdzeniu choroby u dzików na obszarze, na którym nie stosuje się środków zwalczania choroby u dzików, podejmuje następujące środki:

1) powołuje grupę ekspertów, w skład której wchodzą lekarze weterynarii, myśliwi, biolodzy i epidemiolodzy, której zadaniem jest współpraca w zakresie:

a) analizy sytuacji epizootycznej i określenia obszaru zapowietrzonego,

b) ustanowienia środków stosowanych na obszarze zapowietrzonym, w tym zakazu polowań i karmienia dzików,

c) sporządzenia planu zwalczania choroby,

d) przeprowadzania kontroli w celu oceny skuteczności podjętych środków;

2) przeprowadza badania:

a) wszystkich świń chorych oraz padłych,

b) wszystkich dzików odstrzelonych lub padłych

– zgodnie z instrukcją diagnostyczną, w celu stwierdzenia albo wykluczenia choroby;

3) wysyła próbki, pobrane zgodnie z instrukcją diagnostyczną, do badań laboratoryjnych, w celu określenia serotypu wirusa choroby;

4) nakazuje:

a) posiadaczom świń sporządzenie oraz uaktualnianie spisu wszystkich świń, z podziałem na kategorie wiekowe; w gospodarstwach, w których świnie są utrzymywane na otwartym terenie, pierwszy spis przeprowadza się na podstawie danych szacunkowych,

b) używanie określonych przez niego środków dezynfekujących, przy wejściach i wyjściach z gospodarstwa oraz z pomieszczeń, w których są przetrzymywane świnie,

c) stosowanie przez osoby mające kontakt z dzikami środków higieny niezbędnych do ograniczenia ryzyka szerzenia się choroby, w tym odkażanie rąk i obuwia,

d) zniszczenie, w sposób określony w § 4 pkt 2 lit. b, zwłok dzików oraz mięsa i ubocznych produktów pochodzących od dzików, u których wyniki badań, o których mowa w pkt 3, były pozytywne;

5) zakazuje:

a) wyprowadzania świń z pomieszczeń, w których są przetrzymywane, lub nakazuje przetrzymywanie ich w miejscu wykluczającym kontakt z dzikami żyjącymi na wolności,

b) wnoszenia i wwożenia na teren gospodarstwa zwłok dzików, mięsa i ubocznych produktów pochodzących od dzików oraz materiałów lub przedmiotów, które mogły zostać skażone wirusem choroby,

c) wykorzystywania materiału biologicznego świń do handlu;

6) wyraża zgodę na przywożenie do gospodarstwa i wywożenie z gospodarstwa świń.

2. Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku stwierdzenia obecności kleszczy w pomieszczeniach, w których są utrzymywane świnie, lub w ich otoczeniu:

1) przeprowadza badania laboratoryjne w celu stwierdzenia albo wykluczenia obecności wirusa choroby u kleszczy;

2) określa środki kontroli obecności kleszczy w gospodarstwie i w jego otoczeniu.

3. Powiatowy lekarz weterynarii, jeżeli jest to konieczne, zakazuje utrzymywania zwierząt innych niż świnie przez co najmniej 6 lat od dnia ukończenia czyszczenia i odkażania w gospodarstwie, w przypadku stwierdzenia obecności kleszczy w tym gospodarstwie oraz braku możliwości ich kontroli.

4. Główny Lekarz Weterynarii informuje Komisję Europejską o wystąpieniu przypadków, o których mowa w ust. 3.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak

¹⁾ Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej – rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433).

²⁾ Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 2002/60/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiającej przepisy szczególne w celu zwalczania afrykańskiego pomoru świń oraz zmieniającej dyrektywę 92/119/EWG w zakresie choroby cieszyńskiej i afrykańskiego pomoru świń (Dz. Urz. WE L 192, z 20.07.2002).

Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej – wydanie specjalne.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi
z dnia 23 czerwca 2004 r. (poz. 1658)

Załącznik nr 1

SPOSOBY PRZEPROWADZANIA CZYSZCZENIA l ODKAŻANIA

Załącznik nr 2

SPOSOBY PRZEPROWADZANIA KONTROLI WYSTĘPOWANIA KLESZCZY