REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 147 poz. 1549

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 120 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb korzystania przez żołnierzy zawodowych i byłych żołnierzy zawodowych z pomocy w zakresie:

1) przekwalifikowania, doradztwa zawodowego lub pośrednictwa pracy;

2) przejazdów z miejsca zamieszkania do ośrodków szkolenia, w których następuje przekwalifikowanie zawodowe lub przyuczenie do zawodu, albo miejsca odbywania praktyk zawodowych;

3) zakwaterowania w okresie szkolenia lub przyuczenia do zawodu, albo miejsca odbywania praktyk zawodowych.

§ 2.

Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) ustawa – ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych;

2) pomoc rekonwersyjna – ogół przedsięwzięć podejmowanych wobec żołnierzy zwalnianych i zwolnionych z zawodowej służby wojskowej w zakresie przekwalifikowania, doradztwa zawodowego, odbywania praktyk zawodowych oraz pośrednictwa pracy, mających na celu przygotowanie tych żołnierzy do podjęcia zatrudnienia;

3) Pełnomocnik Ministra Obrony Narodowej – Pełnomocnika Ministra Obrony Narodowej do Spraw Rekonwersji Kadr – dyrektora komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw pomocy rekonwersyjnej;

4) pełnomocnik: dowódcę rodzaju sił zbrojnych, dowódcę okręgu wojskowego, dowódcę korpusu, komendanta szkoły, szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego, dowódcę garnizonu – pełnomocnika: dowódcy rodzaju sił zbrojnych, dowódcy okręgu wojskowego, dowódcy korpusu, komendanta szkoły, szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego oraz dowódcy garnizonu – do spraw rekonwersji kadr;

5) dyrektor Wojskowego Centrum Aktywizacji Zawodowej – organ wykonawczy Pełnomocnika Ministra Obrony Narodowej;

6) kierownik ośrodka aktywizacji zawodowej – organ wykonawczy dowódcy okręgu wojskowego.

§ 3.

1. Organami wojskowymi właściwymi w zakresie udzielania pomocy rekonwersyjnej są: Pełnomocnik Ministra Obrony Narodowej, dowódcy rodzajów sił zbrojnych, dowódcy okręgów wojskowych, dowódcy korpusów, komendanci szkół, szefowie wojewódzkich sztabów wojskowych, dowódcy garnizonów i wojskowi komendanci uzupełnień.

2. Dowódcy oraz szefowie, o których mowa w ust. 1, z wyjątkiem wojskowych komendantów uzupełnień, udzielają pomocy rekonwersyjnej za pośrednictwem swoich pełnomocników.

§ 4.

Żołnierze zawodowi, o których mowa w art. 120 ust. 3 ustawy, zwani dalej „żołnierzami zawodowymi", i byli żołnierze zawodowi, o których mowa w art. 120 ust. 1 ustawy, zwani dalej „byłymi żołnierzami zawodowymi", mogą korzystać z następujących form pomocy rekonwersyjnej udzielanej przez organy wojskowe:

1) doradztwa zawodowego;

2) przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania zawodowego;

3) praktyk zawodowych;

4) pośrednictwa pracy.

§ 5.

1. Przed planowanym terminem zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej z przyczyn, o których mowa w art. 111 pkt 3, 8, 9 lit. b i pkt 10 oraz art. 112 pkt 3–5 ustawy, dowódca jednostki wojskowej kieruje tego żołnierza w ramach doradztwa zawodowego na zajęcia grupowe w terminie ustalonym z żołnierzem.

2. Żołnierz zawodowy może zrezygnować z udziału w zajęciach grupowych, składając na tę okoliczność pisemne oświadczenie, które dołącza się do akt personalnych tego żołnierza.

3. Zajęcia grupowe realizowane są przez Wojskowe Centrum Aktywizacji Zawodowej lub ośrodki aktywizacji zawodowej w wymiarze dwóch lub trzech dni.

4. Były żołnierz zawodowy korzysta z doradztwa zawodowego w trybie indywidualnym.

§ 6.

1. Żołnierz zawodowy i były żołnierz zawodowy może korzystać z przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania zawodowego, realizowanego w ośrodkach szkolenia oraz w instytucjach uprawnionych do prowadzenia kształcenia i szkoleń.

2. Koszty za korzystanie z przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania zawodowego pokrywa się w całości lub w części do wysokości określanej corocznie w odrębnych przepisach.

§ 7.

1. Żołnierzowi zawodowemu pomoc rekonwersyjna, o której mowa w § 6, udzielana jest na podstawie wniosku złożonego do Pełnomocnika Ministra Obrony Narodowej, za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni służbę.

2. Dowódca jednostki wojskowej o przesłanym wniosku powiadamia właściwego pełnomocnika dowódcy rodzaju sił zbrojnych albo okręgu wojskowego, korpusu lub szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego oraz zainteresowanego żołnierza o sposobie rozpatrzenia wniosku.

§ 8.

Byłemu żołnierzowi zawodowemu pomoc rekonwersyjna, o której mowa w § 6, udzielana jest na podstawie wniosku złożonego do Pełnomocnika Ministra Obrony Narodowej, za pośrednictwem wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce zamieszkania tego żołnierza.

§ 9.

Wniosek, o którym mowa w § 7 i 8, powinien zawierać:

1) stopień wojskowy, imię i nazwisko, adres, numer telefonu kontaktowego żołnierza zawodowego lub byłego żołnierza zawodowego;

2) formę pomocy rekonwersyjnej, z której chciałby skorzystać żołnierz zawodowy lub były żołnierz zawodowy, w tym pełną nazwę szkolenia i kierunek szkolenia;

3) instytucję organizującą szkolenie;

4) termin szkolenia;

5) koszt szkolenia;

6) uzasadnienie wyboru formy pomocy rekonwersyjnej.

§ 10.

Pełnomocnik Ministra Obrony Narodowej udziela zgody żołnierzowi zawodowemu i byłemu żołnierzowi zawodowemu na świadczenie pomocy rekonwersyjnej, o której mowa w § 6, w formie decyzji.

§ 11.

Żołnierzowi zawodowemu i byłemu żołnierzowi zawodowemu, posiadającemu zgodę, o której mowa w § 10, właściwy dla jego miejsca zamieszkania szef wojewódzkiego sztabu wojskowego pokrywa część lub całość kosztów szkolenia przez:

1) przekazanie należności za szkolenie żołnierza na konto bankowe instytucji realizującej szkolenie, na podstawie faktury lub rachunku wystawionego przez tę instytucję;

2) wypłatę żołnierzowi należności za szkolenie – po przedstawieniu przez tego żołnierza oryginału rachunku potwierdzającego opłacenie kosztów szkolenia oraz zaświadczenia o uczestnictwie w szkoleniu.

§ 12.

1. Żołnierz zawodowy może zostać skierowany, za zgodą dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni służbę, decyzją Pełnomocnika Ministra Obrony Narodowej, na praktykę zawodową, jeżeli jest to niezbędne do uzyskania zatrudnienia.

2. Praktyka zawodowa może trwać do 6 miesięcy, pod warunkiem jej zakończenia przed dniem zwolnienia z zawodowej służby wojskowej.

3. Przepisy § 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

§ 13.

Organy wojskowe, o których mowa w § 3, prowadzą pośrednictwo pracy dla byłych żołnierzy zawodowych przez swoich pełnomocników, dyrektora Wojskowego Centrum Aktywizacji Zawodowej i kierowników ośrodków aktywizacji zawodowej.

§ 14.

1. Były żołnierz zawodowy ubiegający się o zatrudnienie składa do organu wojskowego, o którym mowa w § 13, wniosek o zatrudnienie, z tym że na stanowiska pracy związane z obronnością kraju – wyłącznie do właściwego terytorialnie szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego.

2. Organ wojskowy, na wniosek byłego żołnierza zawodowego, przedstawia mu, w miarę możliwości, oferty pracy na wolnych stanowiskach pracy w rejonie miejsca zamieszkania, uwzględniając potrzeby żołnierza i posiadane przez niego kwalifikacje oraz wymagania związane z zatrudnieniem na konkretnym stanowisku pracy.

3. Organ wojskowy, w porozumieniu z innymi organami wojskowymi prowadzącymi pośrednictwo pracy, przedstawia byłemu żołnierzowi, w miarę możliwości, oferty pracy w innych rejonach wskazanych przez żołnierza, jeżeli brak jest ofert pracy w miejscu zamieszkania żołnierza.

§ 15.

1. Żołnierzowi zawodowemu oraz byłemu żołnierzowi zawodowemu zakwalifikowanemu na szkolenie w ramach przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania realizowanego w ramach pomocy rekonwersyjnej poza miejscem zamieszkania żołnierza pokrywa się koszty przejazdów i zakwaterowania z miejsca zamieszkania żołnierza do ośrodka szkolenia i z powrotem, jeżeli przejazd odbywa się na odległość powyżej 50 kilometrów w jedną stronę.

2. Pokrycia kosztów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się na podstawie złożonego przez zainteresowanego oświadczenia o wysokości faktycznie poniesionych kosztów, potwierdzonych oryginałami rachunków i biletów.

3. W razie odbycia przejazdu innym środkiem transportu niż środkami publicznego transportu zbiorowego wykonywanym przez przewoźników kolejowych, zainteresowanemu pokrywa się koszty tego przejazdu w wysokości równej cenie biletu za przejazd drugą klasą pociągu osobowego, z uwzględnieniem przysługujących ulg.

4. Pokrycia kosztów dokonuje:

1) dla żołnierza zawodowego – właściwy dowódca jednostki wojskowej,

2) dla byłego żołnierza zawodowego – właściwy terytorialnie szef wojewódzkiego sztabu wojskowego, poprzez wojskowego komendanta uzupełnień właściwego dla miejsca zamieszkania tego żołnierza.

5. Koszty przejazdu, noclegu oraz szkolenia pokrywa się do wysokości limitów określonych corocznie w odrębnych przepisach.

§ 16.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r.¹⁾

Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński

¹⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 11 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania, doradztwa zawodowego, odbywania praktyk zawodowych oraz pośrednictwa pracy, realizowanych przez wyspecjalizowane organy wojskowe, a także szczegółowych zasad i warunków korzystania z pomocy w tym zakresie przez żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej (Dz. U. Nr 63, poz. 398 oraz z 2002 r. Nr 73, poz. 669), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Metryka